ΚΤΗΝ-ΩΔΙΑ, μια ωδή στο κτήνος που έχουμε όλοι μέσα μας
(κι όμως Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να ήταν αγαπημένοι φίλοι)
Να λοιπόν που άλλος ένας πόλεμος ξέσπασε πριν λίγες μέρες στην γεωγραφική μας γειτονιά. Μετά την Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Υεμένη, Ουκρανία, Σουδάν, Αρμενία, έχουμε νέο σημείο ανάφλεξης στο Νότιο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας. Σε αυτά να προσθέσουμε το Αφγανιστάν που "έληξε" μετά από 45 χρόνια, την διαρκή σύγκρουση Τουρκίας με το PKK και τις μεταναστευτικές συνέπειες όλου αυτού του ασταμάτητου σφαγείου. Ούτε καν θα μπούμε στη λογική του να πούμε ότι we stand with Israel or Palestine. Για άλλη μια φορά θα θυμίσουμε ότι και στη ανθρώπινη ιστορία ή συμπεριφορά ισχύει ο παλιός νόμος του Νεύτων της δράσης-αντίδρασης, ή του Αριστοτέλη με αιτία-αποτέλεσμα.
Με άλλα λόγια οι άνθρωποι ή τα "έθνη" μπορούν να κάνουν ότι θέλουν αλλά τότε και ο αντίπαλος μπορεί να κάνει ότι θέλει. Για παράδειγμα οι Γερμανοί δείξανε στους Σοβιετικούς το 1941-1944 ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Να κάψουν χωριά, να αρπάξουν γη, να βιάσουν κορίτσια, να σκοτώσουν και να βασανίσουν άντρες του "αντιπάλου". Με τη σειρά τους και οι Σοβιετικοί δείξανε στους Γερμανούς το 1945 ότι μπορούν και αυτοί να κάνουν ότι θέλουν. Κάψανε, σκοτώσανε και τελικά βιάσανε περίπου 1.000.000 γερμανίδες όταν μπουκάρανε στο Βερολίνο και ισοπεδώσανε το Γ' Ράιχ.
Πέρα από συναισθηματισμούς και προπαγάνδες να μερικές απλές διαπιστώσεις. Δεν μπορεί να διεξαχθεί ένας πόλεμος με πολιτισμένους τρόπους και ευγένεια. Αυτοί που περιφρονούν τον θάνατο (οι εκατέρωθεν μαχητές) είναι μεν θαρραλέοι αλλά μπορεί να γίνουν και φρικαλέοι άνετα. Το πόσο προκλητικά φρικαλέος μπορείς ή θες να γίνεις εξαρτάται από τα βιώματά σου, την πλύση εγκεφάλου που έχεις υποστεί από Κράτος και Θρησκεία αλλά και από τις πράξεις του αντιπάλου. Ακόμα και το χειρότερο κτήνος έχει αμυδρά μέσα του κάποια ίχνη ανθρωπιάς, εγώ δεν έχω άρα δεν είμαι κτήνος έλεγε ένας θεατρικός ήρωας του Σαίξπηρ. Βέβαια αυτό που για κάποιους είναι κτηνωδία για κάποιους άλλους είναι φυσιολογικό ή καθημερινότητα, οπότε και από δω μπορεί να "μπάζει νερά" η ανάλυση στα γεγονότα που προσπαθεί να κάνει ο καθένας.
Σχεδόν όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι μια σειρά φρικαλεοτήτων. Από που να ξεκινήσει κανείς. Αρχαίος κόσμος (Περσία, Ελλάδα, Ρώμη, δουλεμπόριο), Μεσαίωνας (Βυζάντιο, Ούννοι, Άραβες, Βίκινγκς, Σταυροφόροι, Μογγόλοι, δουλεμπόριο), Νεότεροι Χρόνοι (Ευρωπαϊκοί πόλεμοι της Αντί-μεταρρύθμισης, θρησκευτικοί εμφύλιοι Καθολικών-Προτεσταντών, αποικιοκρατία), Διαφωτισμός (Γαλλική Επανάσταση, Ναπολεόντειοι πόλεμοι, δουλεμπόριο) και φτάνουμε στον εικοστό αιώνα που οι πολυάριθμες τοπικές συγκρούσεις επισκιάστηκαν από τους δύο παγκόσμιους, τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας-εξόντωσης και την πυρηνική ισορροπία του τρόμου στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Σε ότι αφορά το πρόσφατο μακελειό που προκάλεσαν οι Χαμασέοι στο Νότιο Ισραήλ ας αφήσουμε τους ίδιους τους εβραίους να μιλήσουν για αυτό. Όχι μόνο τους "αιρετικούς" ισραηλινούς όπως ο Γκίντεον Λεβί της HAARETZ που διαχρονικά έκραζε τους συμπατριώτες του για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους απέναντι στους Παλαιστίνιους αλλά και τον σιωνιστή πρώην διευθυντή της MOSSAD που δήλωσε δημόσια ένα μήνα πριν τα γεγονότα ότι το Ισραήλ έχει καταντήσει ένα ρατσιστικό κράτος που αντιμετωπίζει τους Άραβες ως Β' Κατηγορίας πολίτες. Η πιο συγκλονιστική μαρτυρία όμως είναι αυτή του Γκαμπόρ Ματέ, γιατρός με Καναδική υπηκοότητα. Η οικογένεια του ήταν εβραίοι της Ουγγαρίας που εξοντώθηκαν από τους Ναζί και ο ίδιος βρέφος τότε γλίτωσε επειδή η μάνα του είδε τι ερχότανε και τον έκανε πάσα σε φιλική οικογένεια μη εβραίων για να τον σώσει.
Είμαι κι εγώ ένας επιζών του Ολοκαυτώματος. Μετά βίας επέζησα όταν ήμουν ακόμα βρέφος πέντε μηνών. Οι παππούδες μου σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς, όπως και τα περισσότερα μέλη της ευρύτερης οικογένειάς μου. Έγινα Σιωνιστής, αυτό το όνειρο της ανάστασης του εβραϊκού λαού στην ιστορική του πατρίδα και της αντικατάστασης του συρματοπλέγματος του Άουσβιτς από ένα εβραϊκό κράτος με ισχυρό στρατό… Και μετά ανακάλυψα ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι. Για να κάνω αυτό το εβραϊκό όνειρο πραγματικότητα θα έπρεπε να βάλω σε έναν εφιάλτη τον τοπικό πληθυσμό.
Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δημιουργηθεί αυτό το εβραϊκό κράτος χωρίς να καταπιεστεί και να εκδιωχθεί ο τοπικός πληθυσμός. Ισραηλινοί, Εβραίοι ιστορικοί έχουν αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο διωγμός των Παλαιστινίων ήταν επίμονος, διάχυτος, σκληρός και σκόπιμος -αυτό που στα αραβικά ονομάζεται «Νάκμπα»: η «καταστροφή» ή «συμφορά». Υπάρχει νόμος που απαγορεύει τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, αλλά στο Ισραήλ δεν επιτρέπεται σε κανέναν να αναφέρεται στη Νάκμπα, παρόλο που σχετίζεται με τον πυρήνα της ιδέας για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Επισκέφτηκα τα Κατεχόμενα (Δυτική Όχθη) κατά την πρώτη Ιντιφάντα. Έκλαιγα κάθε μέρα για δύο εβδομάδες με αυτά που έβλεπα. Η βαρβαρότητα της κατοχής, οι συνεχείς μικροπρεπείς παρενοχλήσεις, οι δολοφονίες, το ξερίζωμα των παλαιστινιακών ελαιώνων, η αφαίρεση του δικαιώματος στο πόσιμο νερό, οι ταπεινώσεις… αυτό συνεχίστηκε, και τώρα είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα από τότε. Είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση εθνοκάθαρσης στον 20ο και 21ο αιώνα.
Εγώ θα μπορούσα να προσγειωθώ αύριο στο Τελ Αβίβ, να ζητήσω και να πάρω αμέσως υπηκοότητα. Αλλά ο Παλαιστίνιος φίλος μου στο Βανκούβερ, ο οποίος γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ, δεν μπορεί καν να την επισκεφτεί! Λοιπόν, έχετε αυτούς τους εξαθλιωμένους ανθρώπους στοιβαγμένους σε αυτό που πολλοί αποκαλούν «ανοιχτή υπαίθρια φυλακή». Και ναι, αυτό ακριβώς είναι. Δεν χρειάζεται να υποστηρίξετε τις πολιτικές της Χαμάς για να υπερασπιστείτε τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα… μια υποκρισία. Σας καλώ να σκεφθείτε ό,τι χειρότερο θα μπορούσατε να πείτε για τη Χαμάς. Πολλαπλασιάστε το επί χίλιες φορές, και πάλι δεν θα πλησιάζει στο ελάχιστο την ισραηλινή κατοχή, τον αφανισμό και τον ξεριζωμό των Παλαιστινίων. Το αφήγημα ότι «όποιος επικρίνει το Ισραήλ είναι αντισημίτης» είναι απλώς μια εξωφρενική προσπάθεια εκφοβισμού όσων είναι πρόθυμοι να σηκώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην προπαγάνδα και τα ψέματα»
Πόσοι γνωρίζουν τις εσωτερικές διαφορές που είχαν μέσα στο Ισραήλ οι Σεφαρδίτες με τους Ασκεναζίμ και τους Μιζραχί; Πόσοι γνωρίζουν ότι οι Σεφαρδίτες ήταν πάντα πιο διαλλακτικοί και μετριοπαθείς με τους Παλαιστίνιους; Πόσοι έχουν ακούσει για το κίνημα Yesh Gvul μέσα στον ισραηλινό στρατό που είναι κυρίως Σεφαρδίτες αξιωματικοί και οπλίτες που αρνούνται να υπηρετήσουν στα Κατεχόμενα Εδάφη και το πληρώνουν με φυλακίσεις και απαξίωση; Στον IDF υπηρετούν και άραβες αλλά και βεδουίνοι της ερήμου που δηλώνουν πίστη στο Ισραηλινό Κράτος αλλά οι ένστολοι συνάδελφοί τους βλέπουν πάντα με καχυποψία. Δυστυχώς οι φανατικοί κωλοφασίστες και των δύο πλευρών επικρατούν στις εσωτερικές διαμάχες και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε εδώ και 75 χρόνια. Αίμα, καταπίεση, εξευτελισμοί στα σημεία ελέγχου, ρατσισμός, αστυνομικό κράτος, δολοφονίες άοπλων εφήβων που πετάνε πέτρες, συνεχής εποικισμός με ένοπλα θρησκευόμενα φασιστικά σκουπίδια να κλέβουν παλαιστινιακή γη, μίσος, περιφρόνηση και τελικά τα αίσχη της Χαμάς που μάλλον ήταν μια συνειδητή χυδαία πρόκληση απέναντι στην χειρότερη κυβέρνηση ακροδεξιών καθαρμάτων σε αυτό το μπουρδελοχασάπικο που λέγεται Ισραήλ.
Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι χειρότερα από κάθε άλλη στο παρελθόν. Η βία θα είναι ανεξέλεγκτη και η κλιμάκωση με άλλες χώρες της περιοχής πολύ πιθανή. Φανατικοί όλων των πλευρών ψοφήστε να ησυχάσουμε. Για να ζήσουν επιτέλους ειρηνικά και αδελφωμένα τα δύο αυτά πολύπαθα έθνη.
Όπως πολύ σωστά παρατήρησε κάποιος, "αναγκαζόμαστε να επισκεφτούμε ψυχολόγους και ψυχίατρους επειδή δεν το κάνουν αυτοί που πρέπει".
Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΟΥ
