Η ιστορία μιας "δασκαλίτσας"
ή Ποιός θυμάται την Ιουλία Μπίμπα?
Η Ιουλία Μπίμπα ήταν μια από εμάς. Στις 20 Σεπτέμβριου του 1942 έβαλε 10 κιλά δυναμίτη σε ένα καλάθι και τα σκέπασε με ζοχούς και ραδίκια για να μη φαίνονται. Περπάτησε μέχρι την οδό Γλαδστώνος με Πατησίων γωνία όπου και άφησε στο ισόγειο του κτιρίου το βαρύ φορτίο της. Λίγα λεπτά αργότερα ανατινάχτηκε και κατέρρευσε σε ένα σωρό ερειπίων σκοτώνοντας 75 ανθρώπους. Το κτίριο ήταν της ΕΣΠΟ, Εθνικό-Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση μια βιτρίνα των Γερμανών κατακτητών για την καταλήστευση της γεωργικής παραγωγής της χώρας με σκοπό να αποσταλεί εξολοκλήρου στο Βερολίνο. Η οργάνωση αυτή βέβαια δεν ήταν ούτε Εθνική ούτε Πατριωτική πόσο μάλλον Σοσιαλιστική. Ήταν μια κλίκα προδοτών που γλένταγε σε βάρος των ντόπιων. Ο έλληνας διευθυντής της κλίκας, αρκετοί υπάλληλοί του και 30 γερμανοί ήταν οι νεκροί εκείνης της ημέρας πολέμου.
Ο χειμώνας του 1941-42 που είχε προηγηθεί άφησε πίσω του 250.000 ανθρώπους νεκρούς από πείνα ανάμεσα τους 30.000 παιδιά. Η Ιουλία ήταν μια ταπεινή παραδουλεύτρα. Στη γειτονιά που ζούσε όλοι την ξέρανε σαν την "δασκαλίτσα" επειδή μαζί με έναν αξιοπρεπή ιερέα φρόντιζε λίγα ορφανά παιδιά που είχανε βρει καταφύγιο στο εντευκτήριο της τοπικής ενορίας. Δεν ήταν οργανωμένη στην Αριστερά της εποχής. Ήταν όμως Άνθρωπος με κεφαλαίο άλφα και η καρδιά της είχε γεμίσει θυμό από αυτά που έζησε τον χειμώνα που περασμένου έτους. Σκελετωμένοι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους της Αθήνας και παιδάκια λιμοκτονούσαν μπροστά στα μάτια της. Μείωνε όσο μπορούσε την καθημερινή της μερίδα για να θρέψει τα ορφανά που φρόντιζε. Να σημειωθεί ότι πολλοί από αυτούς που λιμοκτονήσανε ήταν στρατιώτες του πολέμου στην Αλβανία με καταγωγή από την Κρήτη και τα νησιά που δεν μπορούσανε να γυρίσουν στα χωριά τους αφού η ακτοπλοΐα είχε παραλύσει λόγω του πολέμου. Αυτή ήταν η μοίρα που επιφυλάχτηκε στους βετεράνους του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Ξεχασμένοι από την Πολιτεία που είχε συνταχτεί σύσσωμη με τους Γερμανούς αφέθηκαν να πεθάνουν σαν τα σκυλιά και τους μαζεύανε με τα κάρα από τα πεζοδρόμια.
Κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 1942 η Ιουλία ήρθε σε επαφή μέσω μιας γειτόνισσας της με τον Κώστα Περίκο έναν έντιμο κεντροδεξιό αξιωματικό της αεροπορίας. Είχε οργανώσει μια μικρή ομάδα πέντε ανθρώπων για να χτυπήσουν την ΕΣΠΟ ως υπαίτια της φονικής πείνας αφού λεηλατούσε την αγροτική παραγωγή της χώρας. Ο Περίκος ως πρώην στρατιωτικός είχε φροντίσει να κρύψει κάποια εκρηκτικά και όπλα που πήρε από το στρατόπεδο όπου υπηρετούσε κατά την συνθηκολόγηση του Απριλίου του 1941. Η Ιουλία σαν νέα κοπέλα που ήτανε δεν τραβούσε την προσοχή των Γερμανών και των ταγματασφαλιτών. Προσφέρθηκε εθελοντικά να κουβαλήσει την βόμβα μέχρι το κτίριο της ΕΣΠΟ όπου και την τοποθέτησε στο ισόγειο πίσω από το κλιμακοστάσιο.
Δυστυχώς κάποιος συγγενής ενός μέλους της ομάδας αποδείχτηκε ρουφιάνος που ήθελε την αμοιβή της επικήρυξης των γερμανών. Τρεις χρυσές λίρες το κεφάλι. Το σφύριξε στα SS και συνελήφθησαν όλοι. Βασανίστηκαν στα κρατητήρια της Γκεστάπο αλλά δεν κατέδωσαν κανέναν. Εκτελέστηκαν λίγες μέρες αργότερα. Για την Ιουλία όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η θανατική ποινή στην Ελλάδα δεν εφαρμόζονταν σε γυναίκες ενώ η επίσημη πολιτεία δεν ήθελε να επωμιστεί το στίγμα της πρώτης εκτέλεσης γυναίκας. Το ζήτημα λύθηκε με τη μεταφορά της στην Βιέννη όπου και εκτελέστηκε στην γκιλοτίνα με καρατόμηση. Το σώμα της θάφτηκε σε ανώνυμο τάφο σε ξένη γη. Δικό μας χρέος να διατηρήσουμε τη μνήμη της.
Ποιος θυμάται λοιπόν τα κορίτσια της αντίστασης; Την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, την Ηλέκτρα Αποστόλου, την Λέλα Καραγιάννη και χιλιάδες άλλους ανώνυμους και ανώνυμες που δώσανε ότι πολυτιμότερο είχανε, τα νιάτα τους και την ζωή τους για την υπεράσπιση των συμπατριωτών τους. Ελάχιστοι πια και όποτε μιλάνε για το παρελθόν θεωρούνται γραφικοί. Γι αυτό φτάσαμε στην σημερινή μας κατάντια όπου οι περισσότεροι δέχονται τον οικιακό εγκλεισμό αδιαμαρτύρητα για έναν ιό που σκοτώνει 1 στους 1000. Έτσι καταλήξαμε πρότυπα για τους νέους να θεωρούνται οι δήθεν "απελευθερωμένες" που ποζάρουν ημίγυμνες στο facebook ή τα ψώνια που κατεβαίνουν στα gay pride και εν είδη χαβαλέ απαιτούνε να τους επιτραπεί να υιοθετούνε παιδιά...
Ελεεινοί βιαστές σαν τον Λιγνάδη αφήνονται ελεύθεροι με την κάλυψη ολόκληρου του πολιτικού και δικαστικού συστήματος αφού μάλλον ήταν ο προμηθευτής τους για φρέσκια παιδική σάρκα. Το mafia state-κράτος Κολομβία είναι γεγονός εδώ και πολύ καιρό. Τώρα πια είναι ξεκάθαρο πως η βαθιά σαπίλα είναι το πρωθυπουργικό γραφείο, η προεδρία της δημοκρατίας, οι τραπεζίτες, η αρχιεπισκοπή, ο Άρειος Πάγ(κ)ος, οι δισεκατομμυριούχοι «επιχειρηματίες» συν τις κλίκες υποτακτικών και κολλητών όλων των παραπάνω. Αυτούς δεν τους αγγίζει κανένας. Ουσιαστικά είναι το παλιό ακροδεξιό παρακράτος που τα βρήκε με τους οικολόγους εναλλακτικούς των ΜΚΟ και ξυλεύουν την δρυ. Όπου δρυς ότι έχει μείνει από αυτό που κάποτε λέγαμε πατρίδα. Η Παλιά Τάξη Πραγμάτων. Και με τη Νέα πάλι θα τρέχουμε.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
---------------------------------------------------
Οι παλαιότεροι από μας, στο κοντινό παρελθόν, έδιναν μάχες επί μαχών επί αμέτρητες γενεές και το είχαν σαν τιμή τους. Εμείς ούτε το όντως απειροελάχιστο δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε για έναν ιό; Μάλλον η βασική διαφορά έγκειται στο ότι εκείνοι δεν είχαν τηλεόραση. Θα θέλουν να ξαναπεθάνουν από ντροπή για εμάς. Για την ακραία δειλία μας και την χαμηλή νοημοσύνη μας.
Τι φοβάσαι, το πρόστιμο; Η οικονομική σου καταστροφή, η ανεργία, και η επικείμενη αύξηση των φόρων και του κόστους ζωής ισοδυναμούν με πολλές δεκάδες πρόστιμα. Μην ξεγελιέσαι από τα επιδόματα (που θα τα πληρώσεις πάλι εσύ μεταχρονολογημένα και με σκληρούς όρους), επιδόματα που χρησιμεύουν σαν βαλβίδα εκτόνωσης για να εξαγοράσουν προσωρινά την ανοχή σου. Όταν πετύχουν τους στόχους τους στην μετάλλαξη της κοινωνίας σε επίπεδο υγειονομικής, οικονομικής και πολιτικής σκλαβιάς και εξαθλίωσης, η αντίδρασή σου θα είναι χωρίς αποτέλεσμα
Πού είναι τα όριά σου;
Τα όριά σου είναι στο μυαλό σου, αλλά το μυαλό σου έχει καταληφθεί από το σύστημα, χωρίς καν να δώσεις μάχη για να το προασπιστείς, χωρίς ούτε να το υποψιαστείς. Τα όριά σου στα μετακινεί και στα πηγαίνει όπου θέλει ο master of puppets, αυτός που κινεί τα νήματα της κάθε μαριονέτας.. Λίγο λίγο κάθε φορά, να μην το συνειδητοποιήσεις.
Ο πόλεμος είναι ασύμμετρος. Σε ελέγχουν εκ των έσω. Είσαι σαν εκπαιδευμένος σκύλος. Τζακ στοπ, σταματάει ο Τζακ. Τζακ κάτω, κάθεται ο Τζακ. Τζακ πρόστιμο, συμμορφώνεται ο Τζακ. Ο Τζακ εκτελεί παραγγέλματα. Ο Τζακ δυσφορεί και θεωρητικά διαφωνεί με τις εντολές, αλλά βλέπει το δέντρο, την άδικη και παράλογη εντολή, χωρίς να βλέπει το δάσος, το πολιτικό σύστημα που την παράγει.
Όταν το Κράτος φοβάται τον Λαό, εκεί υπάρχει Ελευθερία. Όταν ο λαός φοβάται την κυβέρνηση, εκεί υπάρχει τυραννία. Πολλοί ψαρώσανε και φωνάξανε "Ζήτω το έθνος". Κανείς όμως δε φώναξε ποτέ ζήτω το Κράτος.
Το
Σύνταγμα παραβιάζεται ή αγνοείται συστηματικά, το Κοινοβούλιο έχει μετατραπεί
σε «εκδοτήριο» πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, η εκτελεστική εξουσία, οι
κυβερνήσεις - υπηρέτες της ελίτ εξευτελίζονται καθημερινά, έχοντας υποταγεί
πλήρως στους εκπροσώπους των τραπεζικών δυνάμεων κατοχής. Οι απαγορεύσεις πέφτουν
βροχή. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου είναι το νέο υπερόπλο για την
καταστολή. Είναι επίδειξη ισχύος: "Κοιτάξτε εμείς τί είμαστε ικανοί να
κάνουμε σε ένα απόγευμα μέσα"! Και είναι απλά μια πρόβα τζενεράλε για τα χειρότερα που μας ετοιμάζουν.
Το πολιτικό αυτό μοντέλο, είναι
ιδιαίτερα αποτελεσματικό και μαζικό. Βασίζεται στην πετυχημένη συνταγή
διασποράς ψεύτικων και εικονικών καταστάσεων κρίσης. Παράγουν καθημερινά
κρίσεις με τις οποίες χαλιναγωγούν κοινωνικές ομάδες στις οποίες ασκούν
οικονομικό και κοινωνικό έλεγχο. Το εκπληκτικό αυτό μοντέλο τρόμου δεν
προβλέπει λύσεις παρά μόνο ανατροπές. Δεν προτείνουν διέξοδο παρά μόνο αστάθεια
και αβεβαιότητα.
Όσο δεν αντιδρούμε θα μας κτυπούν ανελέητα. Εφαρμόζουν το Σπιράλ του Θανάτου. Δόγμα του Shellshock σε κυτταρική κλίμακα πλέον με μαγνητικές πρωτεΐνες και 5G ψήσιμο wi-fάει. Να ψηθεί κι από μέσα ο σκλάβος-μαριονέτα-τηλεθεατής-πειραματόζωο.
Η υποτιθέμενη "επανεκκίνηση" είναι απολύσεις ανεμβολίαστων προς παραδειγματισμό, διάλυση της παιδείας, κλείσιμο επιχειρήσεων, μείωση μισθών μέσω αύξησης του πληθωρισμού, αύξηση φόρων, και γενικά να μην έχουν έσοδα οι πολίτες από πουθενά ενώ τους αυξάνουν τα έξοδα δραματικά. Το κόστος ζωής έχει εκτιναχθεί και μιλάνε ακόμα για αστεία νούμερα ψευτο-πληθωρισμού τη στιγμή που ο πραγματικός τρέχει. Από το 2008 οι τράπεζες τυπώνουν τρισεκατομμύρια Fiat Money, χαρτιά χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό ή περιουσιακά στοιχεία, τα γνωστά QE=ποσοτική χαλάρωση με ψηφιακή βιτρίνα. Τσίμπα μια φούσκα δηλαδή. Κι ακόμα δεν έχουμε μάθει που πήγαν τα μισά από αυτά τα λεφτά. Τα άλλα μισά πήγαν στα πυρομαχικά, στις ΜΚΟ και στα επιδόματα.
Έτσι με αυτόν τον απλό τρόπο, πριν προλάβουν να πάρουν ανάσα οι πολίτες από οικονομικές κρίσεις, καραντίνες και μνημόνια πανδημίας έφτασε κι ο παλιός πόλεμος από Ουγκανία. Το νου σας λεβέντες. Το φρενοκομείο δεν έχει πιάσει ούτε την αρχή του πάτου ακόμα. Μια αρχαία κινέζικη παροιμία που θεωρείται κατάρα και ευχή ταυτόχρονα λέει : "σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς".
Ίσως οι δύσκολοι και επικίνδυνοι καιροί σε κάνουν να αντλήσεις περισσότερο νόημα από την ζωή και την Ιστορία. Μη νομίζεις, να είσαι σίγουρος. Θα το νοιώσεις.
No more feelings, only emotions.
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ 1910 - 26/2/1943
|
|
