.
Το ότι το χρήμα κινεί τα πάντα είναι γνωστό. Είναι το βασικότερο μέσο «πίστης» στην κοινωνία που ζούμε . Πήγαινε σε οποιοδήποτε «μαγαζί» (από τράπεζα ή μπουζουξίδικο μέχρι μπουτίκ ή τυροπιτάδικο) και μόλις βγάλεις την δεσμίδα τα 50ευρα από την τσέπη σου δεν πρόκειται να κοιτάξουν τα ρούχα που φοράς ούτε θα σε ρωτήσουν τι κόμμα ψηφίζεις.
Όλοι μας έχουμε σκεφτεί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας σχετικά με το ποιος έχει την εξουσία να τυπώνει χρήμα.
Σήμερα λέμε «τυπώνει χρήμα» αλλά πριν το 1500 λέγανε να «κόψει νόμισμα».
Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του Χρήματος.
Από την Αρχαιότητα Μέχρι Το 1776 μ.Χ.
Τα παλιά τα χρόνια λοιπόν μόνο οι βασιλιάδες και οι αυτοκράτορες είχανε την εξουσία να «κόβουν νόμισμα». Ανάλογα με το μέταλλο πάνω στο οποίο χαράσσονταν το νόμισμα είχαμε και την αντίστοιχη αξία.
Υπήρχανε χρυσά τάλαντα ή σηστέρσια, αλλά και ασημένια ή χάλκινα . Υπήρχανε και οι υποδιαιρέσεις αυτών που συνήθως ήτανε χαραγμένες σε πιο ευτελή μέταλλα ή κράματα όπως ο σίδηρος ή ο τσίγκος.
Η μέθοδος αυτή ωστόσο παρουσίαζε κάποια μειονεκτήματα.
Τα μεγάλα ποσά είχανε και μεγάλο βάρος κάνοντας δύσκολη τη μεταφορά τους. Τα βαριά πουγκιά φαίνονταν από μακριά στοχοποιώντας τους κατόχους τους. Οι φοροεισπράκτορες πέφτανε συχνά θύματα ληστειών.
Η εξόρυξη του μετάλλου κόστιζε και απαιτούσε δούλους ενώ πολύ συχνά τα μέταλλα σπανίζανε και δεν υπήρχαν αρκετά.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλές δοσοληψίες τα αρχαία χρόνια να γίνονται με τη μέθοδο της ανταλλαγής χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος.
Με την έλευση του Χριστιανισμού αλλά και του Ισλάμ (τον 7ο αιώνα μ.Χ.) έχουμε απαγόρευση του δανεισμού με τόκο και από τις δύο μεγάλες αυτές μονοθεϊστικές θρησκείες.
Έτσι λοιπόν εκ των πραγμάτων οι μόνοι που ασκούσαν το «δημοφιλές» επάγγελμα του τοκογλύφου ήταν οι Εβραίοι.
Αυτό βέβαια τους κόστισε πολύ ειδικά στην χριστιανική Ευρώπη.
Εκατοντάδες περιστατικά διωγμών και σφαγών των Ιουδαίων είναι καταγεγραμμένα κατά των Μεσαίωνα (500 μ.Χ. εώς και 1500 μ.Χ.).
Ήτανε οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της εποχής.
Με πρόσχημα το στίγμα της σταύρωσης του Ιησού, όποτε πήγαινε κάτι στραβά (σεισμός , πανούκλα , ξηρασία κ.τ.λ.) τους διώκανε ανελέητα και αρπάζανε τις περιουσίες τους.
Παραδόξως όμως οι τότε μουσουλμανικές κοινωνίες τους δέχονταν ανάμεσα τους με περισσότερη ανοχή.
Υπήρχανε επίσης πολλές απαγορεύσεις σχετικά με τα επαγγέλματα που μπορούσανε να ασκούν. Οι άλλες δύο επιλογές που είχανε πέρα από την τοκογλυφία ήτανε ορισμένες χειρωνακτικές εργασίες και το εμπόριο.
Στα τέλη του Μεσαίωνα ωστόσο αρχίζουν να ασκούν το «επάγγελμα» του τοκογλύφου και αρκετοί χριστιανοί μια που οι περισσότεροι εβραίοι είτε είχαν εκδιωχθεί είτε αρνούνταν να γίνουν τοκογλύφοι για να μην προκαλέσουν το μίσος των γειτόνων τους.
Την ίδια εποχή (1490-1540) κάνουν την εμφάνιση τους στην Αγγλία και στην Ολλανδία τα πρώτα τραπεζογραμμάτια που είχανε ισχύ και μπορούσαν να εξαργυρωθούν μόνο σε τραπεζικά υποκαταστήματα.
Να σημειώσουμε ότι οι δύο αυτές χώρες ήτανε ήδη από το 1600 οι δύο μεγαλύτερες αποικιακές αυτοκρατορίες της εποχής βασισμένες στην ναυτική τους υπεροχή.
Με την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου από τους Ισπανούς και την διάνοιξη των ναυτικών δρόμων για τις Ινδίες από τους Άγγλους και τους Ολλανδούς αρχίζει ένα πρωτοφανές πλιάτσικο που απέφερε τεράστια κέρδη στις άρχουσες τάξεις αυτών των χωρών.
Μπαχαρικά , πολύτιμα μέταλλα , δούλοι , υφάσματα , νέα φυτά (καλαμπόκι , πατάτα , καπνός , καφές κ.α.) αλλάζουν χέρια και γίνεται επιτακτικότερη η ανάγκη για τυπωμένο χρήμα.
Ήτανε η εποχή της πρώτης ανάπτυξης του τραπεζικού κλάδου.
Πολλές ήτανε βέβαια οι φωνές που φέρανε αντιρρήσεις για το ζήτημα των τόκων που δημιουργούσαν χρήμα χωρίς κόπο, εργασία και αντίκρισμα.
Επειδή όμως οι τραπεζίτες ήταν ανέκαθεν τα αγαπημένα παιδιά των βασιλιάδων λόγω της χρηματοδότησης , οι φωνές αυτές σώπασαν είτε με τη βία είτε με τη δωροδοκία.
Από Το 1776 μ.Χ. Μέχρι και Σήμερα
Φτάνουμε λοιπόν στο ξέσπασμα της Αμερικάνικης Επανάστασης γνωστή και ως Πόλεμος της Ανεξαρτησίας από την Βρετανική Αυτοκρατορία.
Τέσσερα ονόματα είναι γνωστά ως Ιδρυτές Πατέρες του Αμερικάνικου Έθνους . Τόμας Πέιν και Βενιαμίν Φραγκλίνος οι θεωρητικοί , Τόμας Τζέφερσον ο πολιτικός , Τζωρτζ Ουάσινγκτον ο στρατιωτικός.
Σε κείμενο που έγραψε μετά τη νίκη τους επί των Άγγλων και την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ο Βενιαμίν Φραγκλίνος αναφέρει ότι η βασική αιτία της επανάστασης ήταν η εξής:
Οι άποικοι άρχισαν να τυπώνουν δικό τους άτοκο χρήμα ώστε να μην είναι αναγκασμένοι να δανείζονται χρήμα από την Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας με τόκο.
Θέλανε έτσι να σταματήσουνε να είναι μονίμως χρεωμένοι στους άγγλους τραπεζίτες αλλά και να θέσουν τα θεμέλια για ένα έντιμο νομισματικό σύστημα όπου δεν θα υπήρχαν τόκοι, τοκοχρεολύσια και πληθωρισμός.
Ο Βασιλιάς της Αγγλίας αρνήθηκε να δεχτεί κάτι τέτοιο αφού ουσιαστικά ήτανε το πρώτο βήμα ανεξαρτησίας και το ζήτημα λύθηκε στρατιωτικά με ήττα των Άγγλων. Τίποτα όμως δεν είχε τελειώσει.
Από το 1776 μέχρι και το 1835 επανειλημμένα διάφορα τραπεζικά καρτέλ υποκινούμενα είτε από Βρετανικά είτε από ιδιωτικά συμφέροντα προσπάθησαν να επηρεάσουν τις καταστάσεις και τους συσχετισμούς στην Αμερικάνικη Γερουσία και το Κογκρέσο για να ιδρύσουν μια Κεντρική Τράπεζα στις νεοσύστατες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στα πρότυπα της Κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας.
Το πετύχανε αλλά το 1835 ο πρόεδρος Άντριου Τζάκσον κατάφερε να την κλείσει με ψηφοφορία στην Γερουσία. Σε λόγο που είχε βγάλει πριν την ψηφοφορία ανέφερε πως αυτό που δεν κατάφεραν οι Άγγλοι να κάνουν με τα όπλα θα το κατάφερναν με τους τραπεζίτες και τους τόκους.
Υπάρχουνε δύο τρόποι να σκλαβωθεί ένα έθνος είχε πει . Με τα όπλα ή με τους τόκους.
Για άλλη μια φορά τίποτα δεν είχε τελειώσει . Την περίοδο από το 1835 εώς και το 1861 όπου ξέσπασε ο Αμερικάνικος Εμφύλιος Πόλεμος το χάρτινο χρήμα που κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ ήταν ελάχιστο και οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες πέτυχαν να το βάλουν σε ένα σύστημα ισοτιμίας με την Αγγλική Λίρα και το Γαλλικό Φράγκο θέτοντάς το έτσι εν μέρει υπό έλεγχο.
Το ξέσπασμα του Εμφυλίου ήτανε η ευκαιρία που ψάχνανε για να προσπαθήσουν να επιβάλλουν τον ολικό έλεγχο στο νομισματικό σύστημα των ΗΠΑ. Ο Αβραάμ Λίνκολ πρόεδρος των Βορείων στράφηκε στις Ευρωπαϊκές Τράπεζες για δανεισμό.
Να σημειωθεί ότι ο Βορράς στον Εμφύλιο ήτανε πιο ανεπτυγμένος βιομηχανικά και βασιζότανε στην μισθωτή εργασία ενώ ο Νότος ήτανε κυρίως αγροτικός και βασιζότανε στην δουλεία.
Αυτός ήτανε και ο λόγος που χρειάστηκε να δανειστεί ο Βορράς αλλά όχι ο Νότος.
Οι νότιοι έχοντας δούλους ελέγχανε την εργασία απευθείας μέσω ιδιοκτησίας.
Οι βόρειοι μέσω του Κεφαλαίου ελέγχανε την εργασία μέσω του μισθού κάτι που ήτανε και ευρωπαϊκή θέση.
Οι ευρωπαίοι ωστόσο είχανε πάει ένα βήμα παραπέρα αφού ελέγχανε ακόμα και το ίδιο το Χρήμα (δηλαδή το Κεφάλαιο) με τους τόκους και τον πληθωρισμό.
Όπου πληθωρισμός βλέπε την δυνατότητα να τυπώνεις χρήμα κατά βούληση μειώνοντας την αξία του χρήματος που βρίσκεται ήδη σε κυκλοφορία.
Οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες απαίτησαν υπέρογκα επιτόκια από τους βορείους για τον δανεισμό της πολεμικής βιομηχανίας τους.
Ο πρόεδρος Λίνκολ αποφάσισε να αγνοήσει τους ευρωπαίους τραπεζίτες και τα εξωφρενικά τους επιτόκια κάνοντας ότι και οι Ιδρυτές Πατέρες των ΗΠΑ 85 χρόνια πριν από αυτόν.
Τύπωσε δικό του άτοκο χρήμα γνωστό και ως πρασινοδολάριο (greenback).
Ταυτόχρονα θέσπισε αυστηρούς νόμους ενάντια σε οποιονδήποτε προσπαθούσε να ιδρύσει στις ΗΠΑ κεντρική τράπεζα στα πρότυπα των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Με αυτές τις θαρραλέες κινήσεις του μπήκε στο στόχαστρο πολλών συμφερόντων και τελικά δολοφονήθηκε . Οι νόμοι που θέσπισε, αργότερα καταργήθηκαν.
Την περίοδο από το 1861 μέχρι και το 1913 τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο πολύπλοκα στο παγκόσμιο σκηνικό. Νέοι παίκτες εμφανίστηκαν όπως η Αυτοκρατορική Γερμανία , οι ΗΠΑ, η Τσαρική Ρωσία, η ενωμένη πια Ιταλία αλλά και η μακρινή Ιαπωνία που ήτανε η πρώτη μη λευκή χώρα που νίκησε στρατιωτικά μια λευκή δύναμη , την Ρωσία στο Ρώσο – Ιαπωνικό πόλεμο του 1905.
Όλες αυτές οι νέες δυνάμεις ζητούσαν μερίδιο στο παγκόσμιο καπιταλιστικό πλιάτσικο των αποικιών. Ο ανταγωνισμός με τις ήδη υπάρχουσες δυνάμεις, την Βρετανική Αυτοκρατορία και την Γαλλία ήτανε μεγάλος.
Παράλληλα η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου και η ναυπήγηση των πρώτων μεταλλικών καραβιών με κινητήρες κάρβουνου ή πετρελαίου απαιτήσανε τεράστια κεφάλαια. Ήτανε η εποχή της μεγάλης άνθησης του τραπεζικού κλάδου.
Αυτή ήτανε η εποχή που ιδρύθηκαν και τα πρώτα χρηματιστήρια στις μεγάλες χώρες για να ανταποκριθούν στο νέο σχήμα των εταιρειών: τις μετοχικές επιχειρήσεις.
Τα οικονομικά αρχίζουν να καθιερώνονται ως νέα επιστήμη και ονόματα όπως Άνταμ Σμιθ, Μαρξ, Ρικάρντο, Βέμπλεν, θέτουν τα θεμέλια αυτής της νέας επιστήμης με την πολύπλοκη ορολογία.
Πίσω όμως από αυτή την πολυπλοκότητα υπήρχαν λίγοι παίκτες με δύο βασικά και απλά όπλα που έλεγχαν το παιχνίδι. Οι Κεντρικές Τράπεζες με τους τόκους και τον πληθωρισμό.
Το 1913 ήτανε χρονιά ορόσημο για τους τραπεζίτες. Κατάφεραν με δόλια μέσα (εξαγορά γερουσιαστών, χρηματοδότηση προεκλογικών εκστρατειών, εκβιασμοί), να ιδρύσουν μια Κεντρική Τράπεζα στις ΗΠΑ.
Ήτανε η χρονιά που υπογράφτηκε από τον πρόεδρο Γούντροου Ουίλσον η Ομοσπονδιακή Πράξη Αποθεματικού.
Να σημειωθεί πως ο ίδιος πρόεδρος ήταν αυτός που έβαλε τις ΗΠΑ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με την Νομοθετική Πράξη αυτή ιδρύθηκε η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ που υπάρχει μέχρι και σήμερα (2009), η γνωστή μας και πανίσχυρη FED.
Μην σας γελάει όμως το όνομα της !!! Η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ είναι ιδιωτική !!!
Ποιανού είναι το «μαγαζί» αυτό θα το δούμε παρακάτω.
Από τη στιγμή που ο έλεγχος και η παραγωγή νομίσματος πέρασαν σε συγκεκριμένα συμφέροντα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.
Από το 1913 μέχρι και το 1920 η παραγωγή χρήματος στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατακόρυφα για να καλύψει τις ανάγκες δανεισμού του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1920 η FED έπαψε να τυπώνει χρήμα και άρχισε να ανακαλεί τα δάνεια για να συγκεντρώσει το χρήμα που ήταν ήδη σε κυκλοφορία.
Αυτό προκάλεσε ένα μίνι κραχ με αποτέλεσμα πολλές μικρές τράπεζες να χρεοκοπήσουν και να αφομοιωθούν από μεγαλύτερες. Ήτανε μια πρόβα για αυτό που ακολούθησε εννιά χρόνια αργότερα.
Το ίδιο μοτίβο ακολουθήθηκε και τη δεκαετία του 1920. Η ραγδαία πλέον ανάπτυξη του χρηματοοικονομικού κλάδου μέσω του Χρηματιστηρίου και των Επενδυτικών Τραπεζών προκάλεσε αύξηση της ροής χρήματος από την FED.
Σε μια στιγμή που η φούσκα της εποχής έφτασε σε οριακό σημείο τα Μετοχοδάνεια Περιθωρίου ανακαλέστηκαν μαζικά και οι μεγαλύτεροι κάτοχοι κεφαλαίου που λειτουργούσαν σε συνεργασία με τη FED αποτραβήχτηκαν από την αγορά το φθινόπωρο του 1929 δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου κατάρρευση του χρηματιστηρίου.
Περίπου 16.000 μικρές τράπεζες και 50.000 επιχειρήσεις χρεοκόπησαν και εξαγοράστηκαν σε ευτελή ποσά από τους μεγάλους κεφαλαιούχους και τις θυγατρικές της FED.
Ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη ληστεία στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στη συνέχεια αντί να αυξηθεί η ροή χρήματος για να αντιμετωπιστεί η κρίση η FED κυριολεκτικά σταμάτησε να τυπώνει χρήμα προκαλώντας μια Ύφεση που βύθισε την κοινωνία στην εξαθλίωση.
Χιλιάδες άνεργοι περίμεναν στις ουρές για τα συσσίτια και έξω από τις πόρτες των λιγοστών επιχειρήσεων (ορυχεία , εργοστάσια , λιμάνια) που εξακολουθούσαν να λειτουργούν.
Η πτώση του μεροκάματου ήταν αναπόφευκτη λόγω της αυξημένης προσφοράς και της μικρής ζήτησης.
Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε το 1933 με την Νομοθετική Πράξη Παράδοσης Χρυσού από την κυβέρνηση του Ρούζβελτ. Όλοι οι κάτοχοι χρυσού από λίγα γραμμάρια και πάνω ήταν υποχρεωμένοι να τα παραδώσουν στις τράπεζες που συνεργαζόταν με την κυβέρνηση αντιμετωπίζοντας ποινή φυλάκισης μέχρι και δέκα έτη σε περίπτωση άρνησης.
Ειπώθηκε τότε ότι ο νόμος αυτός ψηφίστηκε για να γίνει απογραφή των αποθεμάτων χρυσού και να ρυθμιστεί η κυκλοφορία του χρήματος ανάλογα.
Στην πραγματικότητα έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Τα δολάρια που κυκλοφορούσαν πριν το 1933 έγραφαν πάνω τους ότι είναι εξαργυρώσιμα σε χρυσό. Μετά το 1933 έγραφαν απλά ότι είναι νόμιμο μέσο αποζημίωσης , απλό χαρτί δηλαδή που μέσω του πληθωρισμού δεν υποστηριζόταν από τίποτα απολύτως.
Η Νομοθετική Πράξη Παράδοσης Χρυσού ψηφίστηκε ώστε να μην έχει πλέον τίποτα διαπραγματεύσιμο στα χέρια του το κοινό και να μείνει έρμαιο στις αρπακτικές διαθέσεις των τραπεζιτών που ρύθμιζαν τα επιτόκια και την ροή χρήματος κατά το γούστο τους.
Αυτή η απότομη υπερσυσσώρευση πλούτου προκάλεσε μια γιγάντωση του τραπεζικού κλάδου και της FED.
Τα τραπεζικά συμφέροντα πλέον ήταν πανίσχυρα και άρχισαν να γράφουν Ιστορία από μόνα τους .
Η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ προκάλεσε παρόμοια φαινόμενα και στην Ευρώπη ρίχνοντας και τις ευρωπαϊκές χώρες στην εξαθλίωση.
Η μόνη χώρα που έμεινε ανεπηρέαστη από την Κρίση ήταν η Μπολσεβίκικη ΕΣΣΔ που είχε κεντρικό σχεδιασμό εργασίας και χρηματοδότησης λόγω της κομμουνιστικής δικτατορίας.
Σε Γερμανία , Ιταλία και Ισπανία επικράτησαν φασιστικά καθεστώτα.
Όποτε οι κοινωνίες βυθίζονται στην εξαθλίωση ο φασισμός με τις σκοτεινές ανορθολογικές του θεωρίες (αλλά και την αναγκαστική απασχόληση σε δημόσια έργα και πολεμικές βιομηχανίες) βρίσκει πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί.
Αυτοί που με τη δημιουργία του Κραχ του 1929 κυριολεκτικά στρώσανε το χαλί στο φασισμό-ναζισμό ήτανε οι ίδιοι που καλέσανε τους λαούς στα όπλα για να τον πολεμήσουνε.
Στις ΗΠΑ τα χρόνια μετά το Κραχ είχαμε την ανάδυση του άστρου του οικονομολόγου Τζων Μέυναρντ Κέυνς που πρότεινε κρατικό παρεμβατισμό στον χώρο των επιχειρήσεων και ανάληψη μεγάλων έργων από το δημόσιο για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Με τα μεροκάματα χαμηλά και την ανάγκη για εργασία μεγάλη , η κυβέρνηση του Ρούζβελτ κυριολεκτικά έστρωσε τον λαό στην δουλειά !
Μέσα σε οχτώ χρόνια χτίστηκαν περισσότερα πράγματα από ότι σε όλα τα προηγούμενα χρόνια ύπαρξης των ΗΠΑ !!
Φράγματα , αυτοκινητόδρομοι , ουρανοξύστες , ναυπηγεία , αυτοκινητοβιομηχανίες , σήραγγες , γέφυρες και όλα αυτά σε τιμή ευκαιρίας.
Ο μοναδικός πρόεδρος των ΗΠΑ που έκανε τρεις τετραετίες κατά παράβαση του αμερικανικού συντάγματος κατάγονταν από οικογένεια τραπεζιτών του 19ου αιώνα και ένας θείος του ήταν στο διοικητικό συμβούλιο της FED κατά την περίοδο του Κραχ μέχρι και το 1942.
Μέσω της αναπηρίας του (καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι λόγω ασθένειας) είχε κερδίσει την συμπάθεια του κόσμου αλλά δεν θα έπρεπε ….
Παρόλο που δημόσια διακήρυσσε ότι δεν ήθελε να βάλει τις ΗΠΑ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο παρασκηνιακά έκανε ότι μπορούσε για το αντίθετο για να εξυπηρετήσει τα τραπεζικά συμφέροντα που μυρίζονταν τρελά κέρδη λόγω του πολέμου.
Εφάρμοσε επιθετική εξωτερική πολιτική και διπλωματία απέναντι στους Ιάπωνες αναγκάζοντάς τους κυριολεκτικά να επιτεθούν στο Περλ Χάρμπορ.
Σήμερα είναι κοινό μυστικό ότι κυβέρνηση Ρούζβελτ ήξερε για την δήθεν ξαφνική επίθεση των Ιαπώνων. Η Αυστραλιανή Κυβέρνηση είχε ειδοποιήσει τις ΗΠΑ ότι μια μεγάλη νηοπομπή Ιαπωνικών αεροπλανοφόρων , καταδρομικών , αντιτορπιλικών και σκαφών συνοδείας κατευθύνονταν προς το λιμάνι του Περλ Χάρμπορ τέσσερις μέρες πριν την επίθεση.
Η προειδοποίηση αγνοήθηκε και 2400 ναυτάκια αφέθηκαν να καούν για να γίνει πολιτική επί πτωμάτων δικαιολογώντας την είσοδο στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Να σημειωθεί ότι πριν από την Ιαπωνική επίθεση το 83% των αμερικανών δεν ήθελε καμία σχέση με τον πόλεμο.
Μετά το Περλ Χαρμπορ 1.000.000 εθελοντές παρουσιάστηκαν για κατάταξη στο στρατό των ΗΠΑ !!
Φτάνουμε λοιπόν στο σωτήριο έτος 1945 , Χιροσίμα , Άουσβιτς , Ναγκασάκι. Η αυγή της Πυρηνικής Εποχής και το Τέλος της Αθωότητας.
Ενώ οι λαοί προσπαθούν να συνέλθουν από αυτό που πέρασε από πάνω τους αφήνοντας 60.000.000 πτώματα, κατεστραμμένες υποδομές και απίστευτη εξαθλίωση οι τραπεζίτες ξαναρχίζουν να τυπώνουν χρήμα και να μοιράζουν δάνεια αυτή τη φορά για την ανοικοδόμηση των ερειπίων.
Σε αυτό το χρονικό σημείο πια η κατάσταση είχε ξεφύγει τελείως από τον οποιονδήποτε «δημοκρατικό» έλεγχο.
Τα απίστευτα κέρδη από τον πόλεμο και οι νέες τεχνολογίες (πυρηνικά, πυραυλική, ραντάρ, πληροφορική) έχουν κάνει τους κατόχους της οικονομικής και βιομηχανικής δύναμης να νομίζουν ότι είναι πια Θεοί !
Ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ προειδοποίησε για πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορική του ομιλία στα Ηνωμένα Έθνη το 1953 για το τραπεζικό-στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα που είχε δημιουργηθεί και έβαζε τα συμφέροντα του πάνω από οτιδήποτε άλλο.
Μοναδική αρχή λειτουργίας του συμπλέγματος συμφερόντων ήτανε το μέγιστο κέρδος αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην κοινωνία και το περιβάλλον. Δεν υπήρχε καμιά συνομωσία.
Η κοινή αυτή αρχή λειτουργίας εξασφάλιζε στους εμπλεκόμενους ότι όλοι οι συμμετέχοντες στο κόλπο βαδίζανε προς την ίδια κατεύθυνση.
Ο επόμενος που τόλμησε να μιλήσει ξανά για αυτό ήτανε ο Κέννεντυ και η δολοφονία του σηματοδότησε έναν νέο πόλεμο για νέα κέρδη. Τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Με την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ ο πρόεδρος Λύντον Τζόνσον ήρε το εμπάργκο χρηματοδότησης προς την ΕΣΣΔ γνωρίζοντας ότι τα όπλα που αυτή παρήγαγε με αμερικάνικη χρηματοδότηση θα πωλούνταν στους Βορειοβιετναμέζους για να σκοτώσουν Αμερικάνους !
Ποιος ανέλαβε να δανείσει τους Σοβιετικούς ? Μα φυσικά η FED μέσω των θυγατρικών της εμπορικών τραπεζών που κάνανε και ευκολίες αποπληρωμής των δανείων ορίζοντας χαμηλά επιτόκια και δεχόμενη ακόμα και να εξοφληθεί σε είδος με φορτία εμπορευμάτων απευθείας από το Ανατολικό δήθεν Κομμουνιστικό Μπλοκ.
Τώρα πια σημασία δεν είχαν τα κέρδη αλλά ο έλεγχος και η εμμονή για ασφάλεια.
Η Παγκόσμια Χούντα Τοκογλύφων είχε πια εγκαθιδρυθεί και χάρασσε ένα νέο λαμπρό μέλλον για τον εαυτό της βασισμένη στις νέες τεχνολογίες και τον ολικό έλεγχο των ανθρώπινων κοινωνιών.
Βλ. και Τραπεζο-κρατία
