25.3.10

Ολη η Ευρωπαϊκή Ένωση ένα Γκουαντανάμο

.
Από το .ethnos.gr με τίτλο: Ολη η Ε.Ε. ένα Γκουαντανάμο
.
Τρόμο προκαλούν οι ειδήσεις που έρχονται από τα όργανα της ΕΕ.
Ευρωφάκελοι που θα περιέχουν στοιχεία ακόμη και για το DNA μας.

Αστυνομικοί χωρών-μελών της ΕΕ που επιτρέπεται κατά βούληση να «εισβάλλουν» στο έδαφος άλλης χώρας -μέλους και να συμμετέχουν ακόμη και ένοπλοι σε επιχειρήσεις εναντίον Ευρωπαίων πολιτών, υπαγόμενοι μάλιστα για τις συνέπειες των πράξεών τους στον έλεγχο της κυβέρνησης της χώρας από την οποία προέρχονται και όχι της κυβέρνησης της χώρας στην οποία έδρασαν.

Σε απλά ελληνικά, ένοπλοι Γερμανοί αστυνομικοί μπορούν να μπουν στην Ελλάδα και αν τύχει να δολοφονήσουν κάποιον Ελληνα πολίτη, οι συγγενείς του θύματος θα πρέπει να απευθυνθούν στη... γερμανική κυβέρνηση!

Εγκριση της κατά βούληση τοποθέτησης ένοπλων αστυνομικών μέσα στα αεροπλάνα, πράγμα που σημαίνει σχεδόν βέβαιο θάνατο για όλους τους επιβάτες, αν αυτοί οι αστυνομικοί χρησιμοποιήσουν για κάποιο λόγο τα όπλα τους.

Ουσιαστική συγκρότηση πανευρωπαϊκού ποινικού μητρώου μέσω της ηλεκτρονικής διασύνδεσης και πρόσβασης όλων των χωρών -μελών στα ποινικά μητρώα όλων των υπόλοιπων κρατών της ΕΕ -κάτι που μπορεί να έχει σοβαρότατες συνέπειες για τους πολίτες, καθώς πληθώρα πράξεων αντιμετωπίζεται πολύ διαφορετικά σε νομικό επίπεδο από χώρα σε χώρα, με κάποιες πράξεις, μάλιστα, να μην είναι καν αξιόποινες σε μια χώρα και να είναι σε άλλη...

Δεν χρειάστηκε παρά μία εβδομάδα, από την περασμένη Πέμπτη έως την Τετάρτη, για να εγκρίνουν όλα τα προαναφερθέντα μέτρα τα όργανα της ΕΕ -το Ευρωκοινοβούλιο, το συμβούλιο υπουργών, το συμβούλιο υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών.

Ολα με πρόσχημα τη δήθεν καταπολέμηση της «τρομοκρατίας».

Φρενίτιδα

Δυστυχώς, αυτή η φρενίτιδα επιβολής μέτρων συρρίκνωσης των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών των Ευρωπαίων μετά την αποφράδα 11η Σεπτεμβρίου του 2001 δεν φαίνεται να μετριάζεται.
Η έγκριση της συνθήκης του Πριμ ή «Σένγκεν-3», όπως αποκλήθηκε, σημαίνει τη δημιουργία πανευρωπαϊκής βάσης δεδομένων για πολίτες της ΕΕ, όπου θα καταχωρούνται το DNA, τα δακτυλικά αποτυπώματα, ο αριθμός κυκλοφορίας και ο αριθμός πλαισίου της μηχανής των ΙΧ των Ευρωπαίων πολιτών!

Δεν χρειάζεται καν να έχει καταδικαστεί κάποιος για κάτι προκειμένου να αποκτήσει ευρωφάκελο τέτοιου τύπου, αρκεί κάποια από τις υπηρεσίες των 27 χωρών-μελών να τον θεωρήσει «ύποπτο» για κάτι!

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι, π.χ., στη Γαλλία η πυρπόληση αυτοκινήτων αποτελεί σύνηθες γεγονός που αντιμετωπίζεται όπως η ρίψη μιας μολότοφ στην Ελλάδα, δηλαδή με αδιαφορία, ενώ στη Γερμανία αυτές θεωρούνται «τρομοκρατικές» πράξεις, γίνεται ευκολότερα αντιληπτό πόσο στραγγαλιστικό για τις πολιτικές ελευθερίες θα αποβεί αυτό το ευρωφακέλωμα.

Ωμή παραδοχή...

Αυτή η ακραία νοοτροπία οικοδόμησης ενός πανευρωπαϊκού αστυνομικού κράτους έχει διαποτίσει τους πάντες στους ηγετικούς πολιτικούς κύκλους της Ευρώπης, αλλά συχνά αυτοί οι υπουργοί Εσωτερικών και Δικαιοσύνης της ΕΕ αφήνουν άναυδους τους πάντες με τα διεστραμμένα ευρήματά τους.

«Οι Ευρωπαίοι πολίτες θα προστατεύονταν πολύ καλύτερα αν παίρναμε το DNA από κάθε μωρό που γεννιέται!», είχε δηλώσει σε σύνοδο υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ στη Δρέσδη ο εκπρόσωπος του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών, Κριστιάν Εστροζί.

Εχουμε πλέον συνηθίσει τις κάμερες που μας παρακολουθούν σε κάθε μας βήμα.

Εχουμε συνηθίσει και τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων και της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας μας ακόμη και από τις ξένες μυστικές υπηρεσίες, με επικεφαλής την παντοδύναμη αμερικανική NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας), η οποία στον τομέα αυτόν κάνει τη CIA να μοιάζει με οργάνωση προσκόπων.

Εκείνο όμως που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι από πέρυσι το καλοκαίρι στην Αγγλία τα ΙΧ έχουν μετατραπεί σε... καταδότες των ιδιοκτητών τους.

Χιλιάδες κάμερες τοποθετημένες σε οδικές αρτηρίες, εθνικούς δρόμους ή μέσα σε αστυνομικά οχήματα καταγράφουν καθημερινά τις μετακινήσεις 30 εκατομμυρίων οχημάτων!
Οι κάμερες αυτές, που ανήκουν στο σύστημα ANPR (αρχικά των λέξεων Αυτόματη Αναγνώριση Αριθμών Κυκλοφορίας), καταγράφουν όλους τους αριθμούς κυκλοφορίας των διερχόμενων οχημάτων, υπολογίζουν την θέση των οχημάτων μέσω γεωστατικού δορυφόρου (GPS) και μεταδίδουν ακαριαία τα δεδομένα στο Λονδίνο, όπου τυπικά αποθηκεύονται από 3 μήνες έως 5 χρόνια και στην πραγματικότητα 7 χρόνια.

Οι κάμερες αυτές διαβάζουν την πινακίδα αυτοκινήτου από απόσταση έως και 100 μέτρων, ακόμη και αν το όχημα τρέχει με ταχύτητα μέχρι... 320 χιλιόμετρα την ώρα, ακόμη και αν την ίδια στιγμή διέρχονται πολλά οχήματα!

Και επιχειρηματική κατασκοπεία από τη CΙΑ

Πρωτοφανές σκάνδαλο ξέσπασε πέρυσι το καλοκαίρι, όταν αποκαλύφθηκε πως με βαρύτατη ευρωπαϊκή συνενοχή η CIA παρακολουθεί όλες τις κινήσεις κεφαλαίων του πλανήτη, διεξάγοντας παράπλευρη οικονομική κατασκοπεία υπέρ των αμερικανικών επιχειρήσεων.

Στις Βρυξέλλες έχει την έδρα της η Εταιρεία Παγκόσμιας Διατραπεζικής Χρηματοπιστωτικής Επικοινωνίας -γνωστή με το αγγλικό ακρωνύμιο SWIFT.

Οπως αποκάλυψαν, λοιπόν, οι αμερικανικές εφημερίδες ήδη από το φθινόπωρο του 2001 η SWIFT έθεσε στη διάθεση της CIA, του FBI και όλων των ενδιαφερόμενων αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών όλα τα στοιχεία των διατραπεζικών πράξεων που γίνονται μέσω του συστήματός της.

Μέσω των στοιχείων του SWIFT οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και μέσω αυτών, οι κατάλληλα διασυνδεδεμένες αμερικανικές επιχειρήσεις- έχουν πλήρη εικόνα των οικονομικών δοσοληψιών όλων των μεγάλων επιχειρήσεων του κόσμου.

Οι κίνδυνοι της νέας οργουελικής επικράτειας

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, επιχειρώντας να κάμψουν τις αντιστάσεις των λαών τους στην επιβολή καθεστώτων «κοινωνιών παρακολούθησης», προσπαθούν να πείσουν τους Ευρωπαίους πολίτες ότι μόνο οι τρομοκράτες και οι εγκληματίες έχουν να χάσουν από τα μέτρα ασφαλείας.

Ομως οι στόχοι και οι κίνδυνοι είναι πολύ ευρύτεροι.
Κάθε επιχειρηματίας, π.χ., θα ήταν διατεθειμένος να πληρώσει κάτι για να έχει μια πλήρη λίστα των καθημερινών κινήσεων και ραντεβού ενός ανταγωνιστή του, όπως φυσικά και τη λίστα των τηλεφωνημάτων του κ.λπ. για τα οποία έχει πάλι φροντίσει ήδη η ΕΕ να καταγράφονται και να διατηρούνται από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών.

Πέρα από αυτό, πάμπολλοι είναι οι πολίτες που δεν έχουν μεν καμιά απολύτως σχέση με την «τρομοκρατία» ή το οργανωμένο έγκλημα, έχουν όμως πολλά προσωπικά στοιχεία τα οποία θέλουν να μην τα κοινολογήσουν.

Απειλή νέας εγκληματικότητας

Κάποιοι μπορεί να έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. Αλλοι μπορεί να έχουν ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις.
Αλλοι μπορεί να υποφέρουν από ασθένειες που να θέλουν να κρύψουν από το επαγγελματικό περιβάλλον τους.
Ακριβώς στον τομέα αυτόν όμως μπορεί να αναπτυχθεί ένα τεράστιο δίκτυο εγκληματικότητας με τη συνεργασία επίορκων αστυνομικών και κακοποιών βασιζόμενο ακριβώς στο υλικό που θα παρέχουν οι κάμερες και η παρακολούθηση των τηλεφώνων.

Ενα πρωτοφανές, κολοσσιαίο δίκτυο εκβιασμών.
Αφήνοντας όμως κατά μέρος το ζήτημα των ενοχών μικρών ή μεγάλων, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κορυφαίο ζήτημα ελευθερία.

Ολοι εμείς που θεωρούμε ότι δεν έχουμε απολύτως τίποτα να κρύψουμε, ούτε καν στον ασήμαντο μικρόκοσμο του ατόμου μας, πόσο ελεύθεροι θα αισθανόμασταν αν μας έλεγαν ότι κάθε πρωί πρέπει να παρουσιαζόμαστε στο αστυνομικό τμήμα και να αναφέρουμε καταλεπτώς πού θα πάμε, τι ώρα, ποιον θα συναντήσουμε, ποιον θα πάρουμε τηλέφωνο, πότε θα φάμε;
«Η κοινή γνώμη διατηρεί μια υγιή καχυποψία απέναντι στις μυστικές παρακολουθήσεις, τους πληροφοριοδότες και τις ηλεκτρονικές υποκλοπές», υπογράμμιζαν σε κύριο άρθρο τους οι συντηρητικοί «Τάιμς του Λονδίνου». Εχουν απόλυτο δίκιο.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΓΚΛΙΣΗ... ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟ-ΥΣΤΕΡΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
Οι νέοι ευρωπαϊκοί κανονισμοί καταργούν το άσυλο της ιδιωτικής ζωής στο όνομα της ασφάλειας
Ενοπλοι αστυνομικοί θα τοποθετούνται στο εξής μέσα στα αεροπλάνα, ενώ επιτρέπεται και η δράση αστυνομικών σε ξένο έδαφος.
Ποινικό μητρώο σε ευπωπαϊκή βάση δεδομένων, όπου θα έχει πρόσβαση κάθε κράτος-μέλος παρά τις διαφορές στις αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες

Βιομετρικό φακέλωμα, με καταχώριση του DΝΑ, των δακτυλικών αποτυπωμάτων, αλλά και των αριθμών κυκλοφορίας των ΙΧ, καθιερώνεται με τη συνθήκη του Πριμ
.

8.3.10

H Aλληλεγγύη των Γειτονιών και οι Oμάδες Aυτοάμυνας στη Χιλή μετά το Σεισμό

.
Ένας ανώνυμος απολογισμός της αλληλεγγύης των γειτονιών
και των ομάδων αυτοάμυνας ενάντια στις ένοπλες συμμορίες στην Concepción της Χιλής, αμέσως μετά τον σεισμό των 8,8 Ρίχτερ που δημοσιέυτηκε στο Libcom.org με τίτλο: On the situation in southern Chile: self-organisation of proletarians in the face of catastrophe, lumpen capitalists and state incompetence

Από το http://rioter.info//με τίτλο: "Χιλή: Αυτοοργάνωση των προλετάριων εν όψει της καταστροφής, λούμπεν καπιταλιστές και κρατική ανικανότητα"

Μέχρι στιγμής, έχει γίνει ευρέως γνωστό ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έπραξαν το αυτονόητο και εισέβαλαν στις αποθήκες προμηθειών, παίρνοντας τα απαιτούμενα.
Μια τέτοια πράξη είναι λογική, ορθή, αναγκαία και αναπόφευκτη – σε τέτοιο βαθμό, που μοιάζει εντελώς παράλογο ακόμα και να το συζητά κανείς.

Οι άνθρωποι οργανώνονται αυθόρμητα – δίνουν ο ένας στον άλλον γάλα, πάνες, νερό, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στον αριθμό των παιδιών κάθε οικογένειας.
Η ανάγκη για οικειοποίηση των διαθέσιμων προϊόντων ήταν τόσο εμφανής – και η αποφασιστικότητα των ανθρώπων να εξασκήσουν το δικαίωμά τους στην επιβίωση τόσο ισχυρή – που ακόμα και η αστυνομία κατέληξε να βοηθάει (αποσπώντας εμπορεύματα από τα σούπερ μάρκετ Lider στην Concepción, για παράδειγμα).

Κι όταν έκανε προσπάθειες να εμποδίσει τον πληθυσμό απ’ το να κάνει το μόνο πράγμα που μπορούσε στην κατάσταση αυτή, τα συγκεκριμένα κτίρια πυρπολήθηκαν – κάτι εξίσου “λογικό”, εξ άλλου, αν οι τόννοι των τροφίμων μείνουν να σαπίσουν αντί να καταναλωθούν, με το να καούν, αποφεύγεται κάθε εστία μόλυνσης.

Αυτά τα περιστατικά “λεηλασιών” επέτρεψαν σε χιλιάδες ανθρώπους να επιβιώσουν για ώρες στο σκοτάδι, χωρίς πόσιμο νερό, χωρίς την παραμικρή ελπίδα ότι θα έρθει κάποιος να τους βοηθήσει.
Σήμερα, ωστόσο, μετά από μόλις μερικές ώρες, η κατάσταση έχει μεταβληθεί δραστικά.

Σε ολόκληρη την μητροπολιτική περιοχή της Concepción, οπλισμένες, μηχανοκίνητες συμμορίες έχουν εμφανιστεί με ακριβά οχήματα, και με τη σειρά τους λεηλατούν όχι αποκλειστικά επιχειρήσεις αλλά ακόμα και πολυκατοικίες και σπίτια.

Ο σκοπός τους είναι να κλέψουν τα λιγοστά αγαθά που μπόρεσαν να οικειοποιηθούν οι άνθρωποι από τα σούπερ μάρκετ, καθώς και τις οικιακές συσκευές τους, τα χρήματα κι ότι άλλο βρουν.

Σε ορισμένα μέρη της Concepción, αυτές οι συμμορίες αφού λεηλάτησαν τα σπίτια, τους έβαλαν φωτιά κι αποχώρησαν.
Οι κάτοικοι, που βρέθηκαν αρχικά απολύτως ανυπεράσπιστοι, έχουν αρχίσει να συλλογικοποιήσουν τα αγαθά τους, για να εξασφαλίσουν ότι όλοι θα έχουν τροφή.
Δεν είναι σκοπός του απολογισμού αυτού να “συμπληρώσει” το φάσμα πληροφοριών που προέρχεται από άλλες πηγές, αλλά κυρίως το να τραβήξει την προσοχή σ’ αυτήν την κρίσιμη κατάσταση, και την εκτίμησή της από μια αντικαπιταλιστική οπτική.

Η αυθόρμητη ορμή των ανθρώπων να οικειοποιηθούν ό,τι χρειάζονταν για να επιβιώσουν, και η τάση τους προς τον διάλογο, το μοίρασμα, τη συμφωνία, και τη συλλογική δράση, έδωσαν τον τόνο από την πρώτη στιγμή της καταστροφής.

Έχουμε βιώσει όλοι αυτήν τη φυσική, κοινοτική τάση, την μια ή την άλλη στιγμή της ζωής μας.

Εν τω μέσω του τρόμου που βίωσαν χιλιάδες εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, αυτή η τάση του να ζουν σαν μια κοινότητα πρόβαλε σαν κεραυνός εν αιθρία, υπενθυμίζοντάς μας ότι δεν είναι ποτέ αργά να ξαναγυρίσουμε στον “φυσικό” τρόπο ζωής μας.

Αντιμέτωπο με αυτήν την οργανική, φυσική, κομμουνιστική τάση, η οποία χάρισε ζωή στους ανθρώπους την ώρα αυτού του σοκ, το κράτος χλώμιασε, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπό του: ένα ψυχρό, ανίκανο τέρας.

Επιπλέον, αυτή η ξαφνική διακοπή του κύκλου παραγωγής και κατανάλωσης, άφησε τους βιομηχάνους στο έλεος των γεγονότων, αναγκασμένους σε αναμονή, ικετεύοντας για μια επιστροφή στην τάξη και την ομαλότητα.

Εν ολίγοις, ένα αυθεντικό ρήγμα άνοιξε στην κοινωνία, μέσα απ’ το οποίο σπινθηροβόλησε ο νέος κόσμος που υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων.

Ήταν λοιπόν απαραίτητο, και μάλιστα επείγον, να επανακτήσει την παλιά ομαλότητα του μονοπωλίου, της καταπίεσης και της λεηλασίας.Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε από τα υψηλότερα κλιμάκιά του, αλλά από τον ίδιο τον πάτο της ταξικής κοινωνίας.
Αυτοί που ανέλαβαν την επιστροφή στην τάξη – με άλλα λόγια την επιβολή δια της βίας των σχέσεων τρόμου που καθιστούν ικανή την νόμιμη, ιδιωτική, καπιταλιστική συσσώρευση – ήταν οι πρεζέμποροι μαφιόζοι, σε μεγάλο βαθμό διάχυτοι στον πληθυσμό.

Οι κατ εξοχήν “αυτοδημιούργητοι” (που “ξεκινώντας απ’ τα χαμηλά, φτάσαν στα ψηλά”), παιδιά της εργατικής τάξης που συμμαχήσαν με την αστική προκειμένου να ανέλθουν κοινωνικά, με αντίτιμο το να δηλητηριάζουν τα αδέρφια τους, το να εμπορεύονται τις αδερφές τους, και να εμφυτεύουν τον πιο άρρωστο καταναλωτισμό στα παιδιά τους.

Οι μαφιόζοι, δεν είναι παρά καπιταλιστές στην πιο καθαρή μορφή τους: αρπακτικά κατά της ίδιας τους της τάξης, με τα 4χ4 και τα αυτόματά τους, έτοιμοι να εκφοβίσουν και να διώξουν τους ίδιους τους γείτονές τους, ή κατοίκους άλλων γειτονιών, με μόνο σκοπό το μονοπώλιο της μαύρης αγοράς και το “εύκολο χρήμα”, δηλαδή την εξουσία.

Το ότι αυτά τα μαφιόζικα στοιχεία είναι φυσικοί σύμμαχοι του κεφαλαίου και της τάξης των αφεντικών εκδηλώθηκε με την εκτεταμένη προβολή των ανάξιων κάθε σεβασμού πεπραγμένων τους στα ΜΜΕ, προκειμένου να τρέψουν τον πληθυσμό -που χει ήδη τσακισμένο ηθικό- σε πανικό, δικαιολογώντας έτσι την στρατιωτικοποίηση όλης της περιοχής.

Ποια άλλη εικόνα θα ήταν πιο επικερδής για τα αφεντικά και τους πολιτικούς μας – που βαδίζουν χεράκι-χεράκι – για τους οποίους αυτή η καταστροφική κρίση δεν είναι παρά μια τεράστια ευκαιρία για business, για το διπλάσιο ξεζούμισμα μιας εργατική δύναμης που τσακίζεται από τον φόβο και την απόγνωση;

Εκ μέρους των εχθρών αυτής της κοινωνικής τάξης, είναι άνευ νοήματος να εξυμνεί κανείς την λεηλασία γενικά, χωρίς να ορίζει το κοινωνικό περιεχόμενο τέτοιων πράξεων.

Μια ομάδα ανθρώπων – μερικώς οργανωμένη, ή ενωμένη σε έναν κοινό σκοπό τουλάχιστον -που καταλαμβάνει και διανέμει τα προϊόντα που χρειάζεται για να επιβιώσει ΔΕΝ είναι το ίδιο με μια ένοπλη συμμορία που λεηλατεί τον ίδιο τον πληθυσμό προκειμένου να καρπωθεί κέρδος.

Αυτό που παραμένει σαφές είναι ότι ο σεισμός της Κυριακής 27 Φλεβάρη, δε χτύπησε απλά την εργατική τάξη σε τρομακτικό βαθμό και κατέστρεψε υπάρχουσες υποδομές.
Αλλά επίσης αναποδογύρισε κοινωνικές σχέσεις σ’ αυτήν τη χώρα.

Μέσα σε λίγες ώρες, ο ταξικός πόλεμος αναδύθηκε μπροστά στα μάτια μας, τα οποία ενδεχομένως είναι υπερβολικά αποχαυνωμένα απ’ την τηλεόραση για να μπορέσουν να συλλάβουν την ουσία τέτοιων γεγονότων.

Ο ταξικός πόλεμος είναι εδώ, στις διαλυμένες γειτονιές, ανοίγει ρήγματα στον πυθμένα της κοινωνίας, επιβάλλοντας την μοιραία σύγκρουση μεταξύ δυο τάξεων του ανθρώπινου γένους που τελικά βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο: απ’ την μια μεριά οι άνδρες και οι γυναίκες της κοινότητας, που βοηθούν και μοιράζονται ο ένας με τον άλλον,

κι απ’ την άλλη, οι εχθροί της κοινότητας που τους ληστεύουν και τους πυροβολούν, προκειμένου να ξεκινήσουν τη δική τους πρωτόγονη/πρωταρχική καπιταλιστική συσσώρευση.
Είμαστε παρόντες, οι αόρατοι, ανώνυμοι άνθρωποι, διαρκώς αγκυλωμένοι στις γκρίζες ζωές μας: οι εκμεταλλευόμενοι, οι γείτονες, οι γονείς, αλλά όπως και να χει έτοιμοι να χτίσουμε δεσμούς με αυτούς που μοιραζόμαστε την ίδια καταπίεση.

Απ’ την μια το προλεταριάτο, απ’ την άλλη το κεφάλαιο. Είναι τόσο απλό.

Σε πολλές γειτονιές αυτής της αναστατωμένης χώρας, αυτό το χάραμα, άνθρωποι οργανώνουν την άμυνά τους ενάντια στις ένοπλες συμμορίες.

Αυτή τη στιγμή, η ταξική συνείδηση αρχίζει να ενεργεί υλικά σ’ αυτούς που αναγκάστηκαν -σε μια στιγμή- να καταλάβουν ότι οι ζωές τους ανήκουν σ’ αυτούς και μόνο, κι ότι κανείς άλλος δε θα ρθει να τους σώσει.
..

3.3.10

Η Εμπειρία της Αργεντινής - Οι Μεθοδεύσεις του ΔΝΤ, οι Αχρειότητες των ΜΜΕ και η Νίκη των Πολιτών

.
Από το http://kostasxan.blogspot.com/ με τίτλο: Κερδοσκόποι και ΔΝΤ: Η κατάρα του πλανήτη
.
(Tηρείται επιφύλαξη ως προς τη γνησιότητα του άρθρου, καθώς από την αναζήτηση δεν μπόρεσε να εντοπιστεί ποιός είναι ο καθηγητής ο οποίος αναφέρεται σ΄αυτό.
Το αναδημοσιεύουμε γιατί φαίνεται ότι ανταποκρίνεται σε όσα αναφέρονται σε μια σειρά αυθεντικών βίντεο που κυκλοφόρησαν για την κατάσταση στην Αργεντινή τα οποία μπορείτε να βρείτε στο http://www.youtube.com/watch?v=9loPiyKm-z8)


Για να ΜΗΝ πάθουμε αυτά που έπαθαν οι απλοί άνθρωποι στην Αργεντινή
.
- Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δε γνωρίζουμε πολλά
για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ.
- Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν…

Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Να μην πέσετε στα νύχια τους.

Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας.
Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

- Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας…
Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη και άλλα ναρκωτικά, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει.

Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι… δεν είδα μάνες να πουλάνε τα παιδιά τους όπως γίνεται στο LA.
Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν.
Όσα δεν πήραν οι τράπεζες, τα πήραν οι έμποροι…
Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του.

Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους…-
.
Ο Ρόλος των ΜΜΕ

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλα τα ΜΜ”Ε” διατυμπάνιζαν την ανάγκη της “βοήθειας”.
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ.
Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει.
Τι ειρωνεία και αυτή.

Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!-

Back Home, είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις.
Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά.
Είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες…

Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα.
Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε.
Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες… Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν.
Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν “θέλουμε τη χώρα μας πίσω”! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις όπως μου έλεγαν, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν.
Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια.
Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες… δεν υπήρχε συντονισμός.
Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί. Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε.
Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο.

Η Μεγάλη οργή

Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν ούτε looters (πλιατσικολόγοι).
Ακόμα και μεσήλικες σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες… μου έκανε εντύπωση.
Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν.
Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα.
Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν.
Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.

- Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα “τρομοκράτες”. Θα ήταν άδικο.

Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς.

Ήθελαν τη χώρα τους πίσω.
Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε…

Αυτές οι γυναίκες όμως…
Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα… Οι γυναίκες με τα παιδιά στα χέρια…

Ο ρόλος που έπαιξαν όμως αυτές οι γυναίκες… Ποιός να το περίμενε.
Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους.
Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινε επανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες.

Το ξέσπασμα της κρίσης και η λύση που ήλθε από τον ίδιο τον λαό

Μέχρι τώρα είδαμε το ξέσπασμα.
Τα μέτρα της κυβέρνησης με τις περιβόητες ενέργειες για μείωση του ελλείματος.

Αυτή η μείωση του ελλείματος που πάλι είχε καλλιεργηθεί ως αυτοσκοπός και βασική προϋπόθεση για την βοήθεια του ΔΝΤ.
Βλέπετε, το “swap” του ΔΝΤ είναι οι κρυφοί όροι που επιβάλλονται στην εκάστοτε Εθνική κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξουν τις κάνουλες.
Αυτοί οι όροι είναι σαφέστατοι και με απλά λόγια επικεντρώνονται στο ότι “Δεν θα γίνεται καμμία ενέργεια, καμμία δαπάνη, δεν θα λαμβάνεται καμμία απόφαση από την Εθνική κυβέρνηση που αφορά την Εθνική οικονομία εάν δεν υπάρχει η έγκριση του ΔΝΤ¨.

Δηλαδή, ο βασικός όρος “συνεργασίας” με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι η Εκχώρηση μέρους της Εθνικής Κυριαρχίας.
Για όσους ακόμη δεν το έχουν καταλάβει.

Το άλλο σημείο που καλλιεργείται έντεχνα ως αυτοσκοπός, είναι η εξυπηρέτηση μόνο των υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες και όχι των εσωτερικών υποχρεώσεων του κράτους.

Προηγούνται δηλαδή οι διεθνείς δανειστές που έχουν δανείσει με επαχθείς όρους έναντι των ντόπιων πιστωτών, ήτοι των πολιτών που καλούνται όχι μόνο να απεμπολήσουν τις απαιτήσεις τους αλλά να σηκώσουν και το βάρος της αποπληρωμής των διεθνών τοκογλύφων.

Στην Ελλάδα για παράδειγμα, ό περιβόητος εξωτερικός δανεισμός (300 δις Ευρώ)που αναμασούν συνεχώς οι διάφοροι “αναλυτές”, είναι μόλις ένα μικρό μέρος επί του συνόλου των Τριών Τρις που οφείλει συνολικά το κράτος, με κύριους πιστωτές βέβαια, τους Έλληνες πολίτες.
Πολιτες μάλιστα που τροφοδοτούν το σύστημα επί δεκαετίες με ελάχιστο κόστος.

Αναλογιστείτε ότι το κράτος (και επαγωγικά οι τράπεζες) δανείστηκαν με επιτόκια που φτάνουν το 7%.
Εσείς τι επιτόκιο παίρνετε για τις καταθέσεις σας;

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην Αργεντινή.
Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων.

Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν ήθελε να ταχθεί κάτω από καμια κομματική σημαία ή συνδικάτο (θυμηθείτε την σημερινή απεργία. 2 εκ απεργοί, μόνο 20,000 διαδηλωτές σε διασπασμένες εκδηλώσεις με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των προβοκατόρων σε δράση.
Τα ΜΜ”Ε” βεβαίως… απεργούσαν!).

Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης.

Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της “ικανότατης και λαοπρόβλητης” κυβέρνησης.
Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν.
Τα ΜΜ”Ε” απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την “πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων”.
Συντάξεις χάθηκαν.
Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρυσμα (για τους ντόπιους βέβαια).

Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν.
Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με “υποχρεωτικές αργίες” είτε με μακροχρόνιες απεργίες.

Οι παρακρατικοί Κόνδορες και η μεγάλη σφαγή

Η εξουσία είχε υποτιμήσει την αγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεντινής.
Πίστευε ότι με όλες τις πιέσεις, την προπαγάνδα, τις ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ότι θα μπορούσε να ελέγξει και αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μπροστά στην “ληστεία του αιώνα” όπως χαρακτηρίστηκε από ανεξάρτητους διεθνείς αναλυτές.
Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες.
Ο λαός άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους.
Σε κάθε γειτονιά, κάθε πόλη ή χωριό ανέμιζαν οι Αργεντίνικες σημαίες ενώ οι κομματικές εξαφανίζονταν.
Κάθε μέρα, για πολλές ώρες, ο λαός ήταν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης και τον διωγμό των ξένων επιτηρητών του ΔΝΤ.

Η αστυνομία πλέον ήταν αδύνατον να ελέγξει τις αντιδράσεις.
Οι ανταποκρίσεις των διεθνών ΜΜΕ διακόπηκαν αφού πλέον δεν υπήρχαν κομματικά σημαιάκια για να δείξουν ενώ κάθε επιχείρηση Αμερικανικών συμφερόντων έμπαινε στο στόχαστρο των διαδηλωτών.

Εκεί μπήκαν στο παιχνίδι οι παρακρατικοί “Κόνδορες”.
Οι Κόνδορες ήταν το δίκτυο της CIA σε όλη την Λατινική Αμερική που είχε στηθεί με το πρόσχημα του “Κομμουνιστικού κινδύνου” στον ψυχρό πόλεμο.
Παραγουανοί κυρίως παρακρατικοί συντάχθηκαν με τον μηχανισμό της ΚΥΠ ώστε να αρχίσουν τα χειρουργικά χτυπήματα για να κάμψουν το φρόνημα των διαδηλωτών.

Ακολούθησαν χτυπήματα σε ανοιχτές συγκεντρώσεις (κλασσική ιμπεριαλιστική μέθοδος) ώστε να τρομοκρατήσουν τον λαό για να μην ενισχύει τις κινητοποιήσεις.

Δεκάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες (για να γίνει το παράδειγμα πιο κατανοητό, σκεφθείτε την υποθετική περίπτωση να γινόντουσαν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα και η φιλοαμερικανική κυβέρνηση να επιστράτευε Ουτσεκάδες, που είναι εκπαιδευμένοι από την CIA, για να χτυπούν ανοιχτές συγκεντρώσεις με χειροβομβίδες και Καλάσνικοφ, ενώ την ίδια στιγμή η κρατική αστυνομία να συλλαμβάνει Έλληνες διαδηλωτές).

Τα χτυπήματα αυτά αντί να κάμψουν, ενίσχυσαν το φρόνημα των εξεγερμένων πατριωτών αφού μπορεί ο αγώνας για “θεσμικά και οικονομικά αιτήματα” με ιδεοληπτικούς μανδύες να μην αξίζει ανθρώπινες θυσίες, όμως η κινητοποίηση ήδη είχε λάβει διαστάσεις Εθνεγερσίας.

Ο λαός πλέον κατέβαινε στους δρόμους για Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο.

Το επιμύθιο της εξέγερσης θα το παραθέσουμε σε άλλο άρθρο, για να κλείσουμε το αφιέρωμα με το σημαντικότερο ίσως κομμάτι:

Τον ρόλο της Γυναίκας και τις λύσεις που έδωσε.
Ναι, η γυναίκα στην Αργεντινή καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της επιβίωσης και εξόδου της χώρας από αυτόν τον εφιάλτη.

Η Γυναίκα που έσωσε την Αργεντινή – οι λύσεις

Η Γυναίκα της Αργεντινής στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντίστασης.
Από τις μαχητικές πορείες, την επιβίωση των παιδιών, τη στήριξη των συζύγων.

Πραγματικές ηρωΐδες που όμως έμελλε να καταλύσουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης με αυτοοργανωμένα συστήματα, μακρυά από την τραπεζική – χρηματοπιστωτική υποτέλεια.

Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.

Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.
Με ένα αρχέγονο ένστικτο, επέβαλλαν παύση πώλησης της παραγωγής στους μεσάζοντες και άρχισαν να ιδρύουν καταστήματα αντιπραγμάτευσης.
Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών.

Οι Γυναίκες της Αργεντινής δηλαδή, ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα.
Στην περίοδο της μεγάλης ληστείας λοιπόν, η μορφή αυτή επιβίωσης πήρε ραγδαίες διαστάσεις και αποτέλεσε την αιτία της επιτυχίας των κινητοποιήσεων.
Πίσω από τις στάχτες των “μαχών”, οι γυναίκες κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες της οικογενειακής διαβίωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος ή της επαιτείας των κουπονιών.
Η “τροφοδοσία” των μαχητών είχε εξασφαλιστεί. Το ίδιο και το φρόνημα.

Αντί για επαίτες, οι Αργεντίνοι έγιναν ελευθερωτές και οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές πήραν ένα γερό μάθημα, όταν αναγκαζόντουσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα με Αμερικανικά ελικόπτερα (σε επόμενο άρθρο).

Οι γυναίκες της Αργεντινής επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης.
Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των “πόλεων της μιζέριας” που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος.
Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε με τους όρους που έθεσαν αυτές οι πρωτεργάτριες του αγώνα σε τέτοιο σημείο, ώστε η εξέγερση της Αργεντινής να χαρακτηριστεί η πρώτη γυναικεία εξέγερση στη σύγχρονη ιστορία.

Οι ενέργειες της νέας κυβέρνησης συνοπτικά: Επιμύθιο

Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση.
Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της.
Ας τους διαβάσουμε γιατί αποτελούν ένα σημαντικό μάθημα για κάποιους ντόπιους που φλερτάρουν με… γουδιά.

1. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
2. Η ισοτιμία Πέσο – Δολαρίου “ξεκλειδώθηκε” και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%3.
Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης.
Η κοινωνία βάσισε την επιβίωση της στην ντόπια παραγωγή, το εκτεταμένο μποϋκοτάζ ξένων προϊόντων ήταν πλέον κρατική “εντολή”, το εμπορικό ισοζύγιο ανατράπηκε άρδην.

4. Λόγω της υποτίμησης αλλά και της σκληρής δουλειάς του λαού, η παραγωγή της Αργεντινής έγινε ανταγωνιστικότερη φέροντας έναν ρυθμό ανάπτυξης στα πρότυπα της Ρωσίας του 2000.

5. Τον ρόλο του Πούτιν στην Αργεντινή, ανέλαβε ο ίδιος ο λαός που αποκήρυξε μετά βδελυγμίας τις νουθεσίες του state department για συνέχιση της συνεργασίας με το ΔΝΤ έστω και με ειδικά προνόμια.

Δοκιμασμένες λύσεις, η νεκρανάσταση μίας χώρας από έναν λαό που δεν υπόκυψε στον τρόμο και τις απειλές. Μπορούμε;

Πηγή

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)