29.9.13

«ΕΤΕΡΟΝ ΟΥΔΕΝ»

http://www.youtube.com/watch?v=QdoTdG_VNV4


Από την ιστοσελίδα http://www.diastixo.gr/ 
με τίτλο: "ΕΤΕΡΟΝ ΟΥΔΕΝ"

«ΕΤΕΡΟΝ ΟΥΔΕΝ»της Μαρίας Καρδαρά*

Όλα τα γράμματα που μας έστελνε η θεια μου τον τελευταίο καιρό τέλειωναν ίδια: «έτερον ουδέν». Ούτε το όνομά της έβανε ούτε τίποτα, «έτερον ουδέν». Η μάνα μου ρώτησε τον πατέρα μου τι διάβολος είναι αυτό το «έτερον ουδέν», αλλά κι εκείνος δεν ήξερε. «Πού να ξέρω;» της είπε. «Δε ρωτάς τον Δάσκαλο; Θα ξέρει… Πολλά τα ακατανόητα του κόσμου, ένα ακόμα τι βλάπτει; Ό,τι λέει, λέει», της είπε ο πατέρας μου. «Στην Αθήνα μπορεί να άλλαξαν όνομα στην αδερφή σου και να τη λένε Έτερον Ουδέν…» Η μάνα μου δεν ικανοποιήθηκε και όταν θα ερχόταν η αδερφή της στο χωριό, θα τη ρώταγε να μάθει.
Αλλά και η θεια μου δεν ήξερε τι σημαίνει «έτερον ουδέν ». Το έλεγε ο θειος μου κάπου είκοσι φορές τη μέρα και το ’μαθε κι εκείνη όπως μαθαίνεις κάτι σπουδαίο… Και μας το έγραφε να μας κάνει τη ρεκλάμα της – στην Αθήνα ξέρουν περισσότερα απ’ τους χωριάτες! Και η θεια μου έμενε στην Αθήνα δώδεκα χρόνια, σωστή Αθηναία.
Το σπίτι τους ήταν τρώγλη, βρόμαγε μούχλα και απόπατο. Μα στο χωριό χειρότερα, δεν είχαν στρέμμα. Έτσι, πήραν των ομματιών τους και έφυγαν για την πρωτεύουσα. Ο θειος μου έγινε νεκροθάφτης και η θεια μου καθαρίστρια του νεκροταφείου. Η μάνα μου το είχε ντροπή, τέτοια δουλειά η αδερφή της και ο γαμπρός της… Όμως δουλειά είναι κι αυτή, πού να βρεις και καλύτερη; Κάθε μέρα ο θειος μου στην πόρτα του νεκροταφείου στεκόταν και διάβαζε κάτι που ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα. Στην αρχή διάβασε συλλαβιστά: «έ-τε-ρον ου-δέν» και τόσο εντυπωσιάστηκε, που το έμαθε απ’ όξω· «έτερον ουδέν», το εύρημά του! Και όταν έθαβαν τον νεκρό και τον αποσκέπαζαν με χώμα έλεγε: «Έτερον ουδέν».
Ο θειος μου και η θεια μου είχαν δύο παιδιά, τη Μαρία και τον Τάκη. Η Μαρία πέθανε στα οχτώ της χρόνια από φυματίωση. Τι κλάματα κάναμε όλοι μας! Ήταν ακατανόητο να πεθαίνεις στην Αθήνα… Καλά, στο χωριό δεν έχεις γιατρό, μα στην Αθήνα να πεθαίνεις από πείνα; Μα πώς να γίνει; Πεθαίνεις παντού.
Πάνω στον τάφο της Μαρίας ο θειος μου έγραψε με χαλίκια «έτερον ουδέν». Ένας συνάδελφός του που τον είδε τον ρώτησε: «Τι γράφεις, Παναγιώτη;» Και του απαντάει ο θειος μου: «Διάβασε τι λένε τα χαλίκια». Διαβάζει ο άλλος «έτερον ουδέν» και δεν καταλαβαίνει. «Και τι είναι αυτό;» ξαναρωτάει τον θειο μου. Κι ο θειος μου του λέει: «Σοφό». «Και τι σχέση έχει ο τάφος με το σοφό; Σοφό είναι να ζεις», του λέει ο άλλος. Ο θειος μου πότισε τα λουλούδια και διάβασε ακόμα μια φορά: «Έτερον ουδέν». Και κάθε που τον ρώταγαν «Τι κάνεις, Παναγιώτη;» έλεγε «Έτερον ουδέν» και εννοούσε πως πέθανε η Μαρία. Έτσι το εξήγησε στη μάνα μου όταν τον ρώτησε και το μάθαμε κι εμείς οι άλλοι. Στραβά, ίσια; Ποιος τα ρωτάει αυτά; «Έτερον ουδέν».

*Η Μαρία Καρδαρά γεννήθηκε στο Κατσαρού Μεσσηνίας. Σπούδασε στην Οδοντιατρική Σχολή της Αθήνας. Το 1981 εξέδωσε τη συλλογή Θρήνος για τη μητέρα μου. Ανέκδοτα ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Η λέξη. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί στην ανθολογία Τα ωραιότερα ποιήματα για τη μάνα(εκδ. Καστανιώτη), καθώς και στην Ανθολογία Θρησκευτικής Ποίησης του Σήφη Κόλλια. Υπάρχει μεγάλη ανέκδοτη λογοτεχνική εργασία.
ΙΣΤΟΣΕΛΊΔΑ http://karthara.blogspot.gr/

27.9.13

To Νέο Όπλο του Ισραήλ: Βοθρολύμματα στους Δρόμους της Παλαιστίνης - Μια Ιδιαίτερα Σημαντική Καμπάνια για τα Drones των ΗΠΑ

.

  
ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΗΘΗΣ 'ΑBΡOTHTA" ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Ευρωπαίοι διπλωμάτες αντιμετωπίστηκαν βίαια χθες από Ισραηλινούς στρατιώτες, οι οποίοι κατάσχεσαν σκηνές και ανθρωπιστική βοήθεια που προοριζόταν για Παλαιστίνιους, 
οι κατοικίες των οποίων καταστράφηκαν από τον ισραηλινό στρατό
«Με τράβηξαν έξω από το φορτηγό και με έριξαν στο έδαφος 
χωρίς να νοιαστούν για τη διπλωματική μου ασυλία», 
δήλωσε η Μαριόν Καστέν.
 «Έτσι αντιμετωπίζουν το διεθνές δίκαιο εδώ», κατήγγειλε.

ΜΙΑ "ΑΝΑΞΙΑ ΛΟΓΟΥ" ΕΚΘΕΣΗ
Συντάκτες: Εννέα διακεκριμένοι Βρετανοί νομικοί-δικαστές.
Θέμα Απάνθρωπες συνθήκες κράτησης ...παιδιών της Παλαιστίνης ηλικίας... δώδεκα (12) ετών στις φυλακές του Ισραήλ.
Ενδεικτικές αναφορές από την έκθεση:
-  Κρατούνται σε απομόνωση.
-  Εξαναγκάζονται να υπογράφουν ομολογίες που δεν μπορούν να διαβάσουν.
Τους φοράνε κουκούλες και σίδερα στα πόδια.
-  T αναγκάζουν να μένουν ξύπνια.
Τα σέρνουν από τα κρεβάτια τους στη μέση της νύχτας, δεμένα πισθάγκωνα με δεμένα μάτια και τα αναγκάζουν να  γονατίζουν ή να ξαπλώνουν μπρούμυτα σε στρατιωτικά οχήματα, κ.α.

1.    ΝΕΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Το βράδυ της 25ης Σεπτεμβρίου οχήματα των Ισραηλινών ψέκασαν παντού στους κεντρικούς δρόμους της πόλης Abu Dis της Παλαιστίνης νερό με λύμματα.
Όπως αναφέρουν οι κάτοικοι στην ιστοσελίδα τους στο Facebook, βλ. Εδώ, στους δρόμους, μέσα στα σπίτια τους, μέσα στα παιδικά δωμάτια η δυσωδία είναι αποπνιχτική και δεν φαίνεται να εξαλείφεται με τίποτα. Φοβούνται για αρρώστιες.
Ψεκασμούς με λύματα οι Ισραηλινοί έκαναν στις 20 Σεπτεμβρίου και στη διπλανή πόλη, την Aizariah και παλιότερα στο Nabi Saleh και Bil'in.
Όπως λένε τουλάχιστον τα δακρυγόνα με τα οποία έχει ψεκάσει επανειλημμένα ο Ισραηλινός στρατός τα παιδιά στα σχολεία με αποτέλεσμα να παραμένουν κλειστά  για μέρες και κοντά στο πανεπιστήμιο  κάποια στιγμή καθάριζαν.
Κάνουν έκκληση σε όποιον έχει πρόσβαση στα ΜΜΕ να μεσολαβήσει να γίνει γνωστή η κτηνωδία αυτή των Ισραηλινών.
Το κείμενο στην ιστοσελίδα  RedressInformation andAnalysis που αναφέρεται στη νέα κτηνωδία του Ισραήλ, βλ. Εδώ, καταλήγει:
«Οι Ισραηλινοί επέλεξαν να κατέλθουν σε επίπεδα ανεξερεύνητα μέχρι τώρα από την ανθρωπότητα.
Είναι στο χέρι μας  να εξασφαλίσουμε  ότι δεν θα υποφέρουν αθώοι καθώς οι «εκλεκτοί» θα συνεχίζουν την κάθοδό τους στην κόλαση".

 2.   ΤΟ ΟΝΕΙΔΟΣ ΜΕ ΤΑ DRONES ΤΩΝ ΗΠΑ 


"Αν οι Αμερικανοί πολίτες ανακαλύψουν ποτέ τι έχουμε
κάνει, θα μας σύρουν στους δρόμους και θα μας λυντσάρουν"


Θα γνωρίζουμε ότι το πρόγραμμά μας της παραπληροφό-
ρησης έχει ολοκληρωθεί, όταν όλα όσα πιστεύουν 
οι αμερικανοί είναι ψευδή ".
Γουίλιαμ Κέισι, τέως διευθυντής της CIA, βλ. Εδώ


«Tα μη επανδρωμένα αεροσκάφη των ΗΠΑ έχουν σκοτώσει 
στο Πακιστάν δεκάδες αμάχους που είχαν πάει να βοηθήσουν
 τα θύματα διάσωσης ή παρακολουθούσαν κηδείες»  
Bureau of Investigative Journalism  Εδώ

Στη Λίστα των Εκτελέσεων που υπογράφει ο Ομπάμα υπάγεται 
κανείς  και χωρίς να είναι το όνομά του, αρκεί να βρεθεί σε 
 ύποπτη περιοχή  στην οποία παρατηρούνται ύποπτα 
«πρότυπα συμπεριφοράς»

New York Times  Εδώ

Pakistan strikes
Χτυπήματα με Drones. Μπλέ επί Μπους, Κόκκινα επί Ομπάμα  (1)

Το άλμπουμ ενός τραγικού πατέρα  Εδώ


ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ 

 Υπογραφές Εδώ  (1)


Το 2012, η μητέρα μου εξήντα επτά ετών σκοτώθηκε από μη επανδρωμένο αεροσκάφος των ΗΠΑ
και το το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μας εμποδίζει να μοιραστούμε την ιστορία μας με τους αμερικανικούς πολίτες και το νομοθετικό σώμα.
Παρακαλούμε καλέστε το Υπουργείο Εξωτερικών να εγκρίνει αμέσως την έκδοση βίζας στο δικηγόρο μας, τον Shahzad Akbar,
ώστε να μπορέσει να συνοδεύσει την οικογένειά μου στις Ηνωμένες Πολιτείες και να επιτρέψει στο Κογκρέσο να ακούσει από πρώτο χέρι πως είναι να ζει κανείς στην κόλαση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών


Αναλυτικά
"Το όνομά μου είναι Rafiq ur Rehman και είμαι δασκάλα από το Πακιστάν.
Το 2012, ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (drone) των ΗΠΑ σκότωσε τη μητέρα μου 67 ετών που μάζευε χόρτα και τραυμάτισε τα παιδιά μου.
Μετά την εξιστόρηση της ιστορίας μου στον Robert Greenwald στην ταινία του με τίτλο: « Μη επανδρωμένα» που πρόκειται να προβληθεί, δέχθηκα πρόσκληση να καταθέσω σε μέλη του Κογκρέσου για τον αντίκτυπο που είχε στην οικογένειά μου και το λαό του Πακιστάν τα χτυπήματα από τα drones.
Στα δύο παιδιά μου και σε μένα έδωσαν βίζα μέσα σε λίγες μέρες από την αίτησή μας, αλλά το δικηγόρο και σύνδεσμό μας Shahzad Akbar τον έχουν θέσει σε λίστα για «διοικητική διερεύνηση» και δεν του έχουν δώσει βίζα.
Ο κ. Akbar έχει σπουδάσει στη Βρετανία και εκπροσωπεί την οικογένειά μου στην αγωγή της για τα drones καθώς και περισσότερες από εκατό άλλες οικογένειες  θύματα των χτυπημάτων των drones στο Πακιστάν.
Έχει κάνει ηρωικές προσπάθειες να μας ενθαρρύνει να κάνουμε χρήση του δικαίου για την διευθέτηση των προβλημάτων μας.
Πριν αρχίσει να εκπροσωπεί τα θύματα μεταξύ των αμάχων το 2010, συνήθιζε να ταξιδεύει τακτικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2008, η βίζα του κ. Akbar εγκρίθηκε σε τρεις ημέρες.
Απ όταν άρχισε να εκπροσωπεί τα θύματα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών έγινε πρόβλημα για την κυβέρνηση των ΗΠΑ και του καθυστερούσαν την έγκριση της βίζας.
Το 2011 καθυστέρησαν τη βίζα του δεκατέσσερις μήνες.
Χρειάζομαι τη βοήθειά σας ώστε τα παιδιά μου και εγώ να μπορέσουμε να  ταξιδέψουμε στις ΗΠΑ και να πούμε την ιστορία μας.
Η ακρόασή μας έχει προγραμματιστεί για την Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013.

Χωρίς νομική εκπροσώπηση και συνοδεία από το δικηγόρο μας, τον κ. Akbar, δεν μπορούμε να πάμε στις ΗΠΑ και να μοιραστούμε την ιστορία μας με το Κογκρέσο και με τους ανθρώπους αυτής της χώρας.
Παρακαλούμε καλέστε το Υπουργείο Εξωτερικών να εγκρίνει έγκαιρα τη βίζα του Shahzad Ακμπάρ ώστε να μπορέσει να συνοδεύσει την οικογένειά μου στις Ηνωμένες Πολιτείες και να επιτρέψει στο Κογκρέσο να ακούσει από πρώτο χέρι πως είναι να ζει κανείς με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη από πάνω του.
_______________________
(1) Στην αριστερή στήλη με τίτλο: Sign this petition:
α) Συμπληρώνουμε με λατινικούς χαρακτήρες από πάνω προς τα κάτω:
 - ονοματεπώνυμο, π.χ. andreas nikas
 email
- Χώρα      
- διεύθυνση, π.χ. patision 12
- Ταχυδρομικό κώδικα, π.χ. 12773
β) Κάνουμε κλικ στο sign the petition

22.9.13

Η ώρα των φόνων

Μπροστά σε μάτια που κοιτάζουν δίχως να βλέπουν, ξετυλίγεται η τελευταία πράξη μιας τραγωδίας που θα μπορούσε να περιγραφεί σαν η σταδιακή κατεδάφιση του κόσμου των αξιών, με κορυφαία ανάμεσά τους την ανθρώπινη ζωή.
Αν εννοήσουμε τη ζωή σαν μια στρατηγική του DNA, δεν τρέχει τίποτα -ένα οιοδήποτε παιδί δέκα ετών σε οιαδήποτε δυτική χώρα έχει ήδη γίνει μάρτυρας εκατό χιλιάδων φόνων σε ταινίες, βιντεογκέιμ και ζωντανές αναμεταδόσεις. 
Αν όμως τη δούμε σαν τη φέρουσα διάσταση της μοναδικότητας ενός προσώπου με ονοματεπώνυμο, το θέμα αλλάζει ριζικά.
Ωστόσο, η ικανότητα να ζούμε τις τραγωδίες ως συγκλονισμούς, τουτέστιν να συνειδητοποιούμε την παρουσία του ειδικού μέσα στο γενικό, έχει σχεδόν εκμηδενιστεί κάτω από το παλιρροϊκό κύμα της τηλεοπτικής ρύπανσης: περιμένετε και θα δείτε σε πόσες μέρες θα έχει ξεχαστεί η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. 
Οχι ότι θα πάψουν να την υπενθυμίζουν οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι σχολιάζοντας την εκάστοτε επικαιρότητα της διακομματικής έντασης και στηρίζοντας ή καταγγέλλοντάς την, όντως γελοία, θεωρία των δύο άκρων, αλλά ο αντίκτυπός της θα φθαρεί ταχύτατα, 
καθώς η μνεία του γεγονότος θα απολιθώνεται υπό το βάρος του επαναλαμβανόμενου «δεδομένου» ή συνθήματος, καταλήγοντας πλέον να δηλώνει μιαν ουσία που έχει χαθεί στις άπειρες αναδιπλασιαστικές αντηχήσεις των μηχανισμών πληροφόρησης.
Η ανάμνηση των ημερών που οι νεκροί εμψύχωναν τους επαναστατικούς θρύλους μοιάζει κιόλας με ταινία εποχής, συγκεκριμένα της εποχής κατά την οποία η ζωντανή και παλλόμενη φήμη των γεγονότων μεταδιδόταν μέσω δονήσεων -ΑΚΟΥΣΤΙΚΩΝ όχι οπτικών- στο βαθύ υπέδαφος μιας κοινωνίας ιστορικά εκτεθειμένης στις σημασίες που απέρρεαν από τη σύγκρουση Καλού - Κακού. 
Σήμερα, η αίσθηση του τραγικού έχει εκλείψει, εφ' όσον αυτή προϋπέθετε μια γνώση της μοίρας, από πλευράς θεατή, την οποία ο πρωταγωνιστής, επί σκηνής, στερούνταν. 
Τώρα πια, ο εκτυφλωτικός φωτισμός των παρασκηνίων σε όλα τα μέτωπα επιτρέπει στους πάντες να «ξέρουν» (να «βλέπουν», να κοιτάζουν) τα πάντα, αλλά η κατανόηση λείπει. 
Η αυταπάτη ότι κατανοούμε εκείνο που συμβαίνει δεν είναι παρά ακόμη ένα αντικείμενο κατανάλωσης.
Ετσι, η Χρυσή Αυγή αναζητά με τη σειρά της αληθοφάνεια, όπως όλοι, ώστε να γίνει πιστευτή -το αίμα πρέπει να μοιάζει -άρα να ΕΙΝΑΙ - αληθινό· η κέτσαπ που ρέει στα σίριαλ δεν θεωρείται πια αρκετή: εδώ το διακύβευμα δεν είναι αυτό της Βαϊμάρης, το αληθινό διακύβευμα είναι ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, εν προκειμένω της πολιτικής εγκληματικότητας. 
Επιτιθέμενος, τάχα, στις παραισθήσεις ευτυχίας που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια, ο ναζιστικός βραχίονας της ακροδεξιάς επανέρχεται για να δείξει, πρωτίστως, ότι η φρίκη είναι πραγματική.

15.9.13

Θέμα χρόνου η ανατροπή του Συριακού καθεστώτος




"Αν οι Αμερικανοί πολίτες ανακαλύψουν ποτέ τι έχουμε
κάνει, θα μας σύρουν στους δρόμους και θα μας λυντσάρουν"


Θα γνωρίζουμε ότι το πρόγραμμά μας της παραπληροφό-
ρησης έχει ολοκληρωθεί, όταν όλα όσα πιστεύουν 
οι αμερικανοί είναι ψευδή ".
Γουίλιαμ Κέισι, τέως διευθυντής της CIA, βλ. Εδώ

"Θα καταλαμβάνουν «εχθρικές προς την παγκοσμιοποίηση» 
χώρεςθα τις αφοπλίζουν και θα εγκαθιδρύουν καθεστώς 
κατοχής, ώστε να  μην υπάρχουν εμπόδια στην πρόσβαση 
των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στις περιοχές με πόρους 
ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά τους"

Ελευθεροτυπία, 13.12.2003 - Αυτήκοος μάρτυρας η ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ




Το κείμενο από την ιστοσελίδα  www.periektikidimokratia.org με τίτλο:


ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Τις μέρες αυτές, και με αφορμή το Ρωσικό σχέδιο να αφοπλιστεί το Μπααθικό καθεστώς από κάθε όπλο μαζικής καταστροφής, ξετυλίγεται μια κακόγουστη θεατρική παράσταση, όπου οι πρωταγωνιστές της δεν είναι απλώς ηθοποιοί αλλά και απατεώνες. 

Μόνο ένας απατεώνας θα απαιτούσε να καταστραφούν τα όπλα μαζικής καταστροφής του γείτονα επειδή υποτίθεται τα χρησιμοποίησε, όταν ο ίδιος (η Σιωνιστική ελίτ), σύμφωνα με την ίδια τη CIA, κατέχει παρόμοια όπλα εδώ και δεκαετίες (Foreign Policy, 9/9/2013), καθώς και πυρηνικά που, επίσης, δεν παραδέχεται καν ότι κατέχει. 
Και, φυσικά, μόλις πριν δύο χρόνια χρησιμοποίησε παρόμοια όπλα στην Γάζα (βόμβες φωσφόρου)! 

Ακόμη, μόνο ένας ακόμη μεγαλύτερος εγκληματίας απατεώνας, (η Αμερικάνικη ελίτ), θα απαιτούσε το ίδιο, όταν αυτός στο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει επανειλημμένα παρόμοια όπλα μαζικής καταστροφής: από την Χιροσίμα μέχρι το Βιετνάμ, όπου το 1970, οι ΗΠΑ, σύμφωνα με την Γερουσία, έριξαν χημικά που αναλογούν σε τρία κιλά ανά Βιετναμέζο (John Pilger, Γκάρντιαν, 11/9/2013). 
βέβαια και πρόσφατα στη Φαλλούτζα του Ιράκ, όπου εξακολουθούν να  γεννιούνται παραμορφωμένα παιδιά.

Αλλά, οι ελίτ που συνιστούν την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) αποτελούνται και από θρασύτατους υποκριτές. 
Ο Νομπελίστας της ειρήνης Ομπάμα, που σήμερα αγανακτεί για το «ειδεχθές» έγκλημα της χρήσης χημικών, «ξέχασε» όχι μόνο τα παραπάνω αλλά και ότι, το 1997, οι ΗΠΑ συμφώνησαν να καταστρέψουν 31.000 τόνους χημικών μέσα σε 10 χρόνια. Το 2007, πήραν 5 χρόνια αναβολή (την μέγιστη δυνατή σύμφωνα με τη Συνθήκη για τα χημικά όπλα), και το 2012 δήλωσαν θα τα καταστρέψουν μέχρι το...2021. 

Σήμερα, η ίδια ελίτ απειλεί με μαζικούς βομβαρδισμούς τον Συριακό λαό εάν δεν επιτρέψει σε δεκάδες επιθεωρητές να μπαινοβγαίνουν στη Συρία και να ψάχνουν για χημικά―όπως έκαναν και στο Ιράκ, βομβαρδίζοντας τον Ιρακινό λαό όποτε η Υ/Ε θεωρούσε ότι το καθεστώς εμπόδιζε το έργο τους. 
Συγχρόνως, η Αμερικάνικη ελίτ, ήδη από το 1998, πέρασε νόμο στο Κογκρέσο που απαγόρευε στους διεθνείς επιθεωρητές να κάνουν δειγματοληψίες για χημικά στις ΗΠΑ, ενώ ο αρχι-εγκληματίας πολέμου Μπους, το 2001, φρόντισε να απολυθεί ο γενικός διευθυντής της Οργάνωσης για την απαγόρευση των Χημικών όπλων, επειδή ζήτησε να επιθεωρήσει τις σχετικές Αμερικανικές εγκαταστάσεις (George Monbiot, Γκάρντιαν, 10/9/2013)

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι όταν η Ρωσική ελίτ συμφωνεί με την Υ/Ε στην καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας, χωρίς να απαιτεί το ίδιο και για την Σιωνιστική ελίτ, ή να εγγυάται τουλάχιστον ότι θα την υπερασπιστεί αν δεχτεί επίθεση, ουσιαστικά συμπράττει, έστω άθελά της, στο προσχεδιασμένο έγκλημα κατά του λαού της Συρίας που απλώς θα αναβληθεί εάν τελικά επιτευχθεί συμφωνία για την καταστροφή των Συριακών όπλων.

Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η ίδια ακριβώς διαδικασία ακολουθήθηκε στην Λιβύη, όταν το Κανταφικό καθεστώς, τρομοκρατημένο από την εισβολή στο Ιράκ, συμφώνησε με την Υ/Ε να καταστρέψει τα χημικά όπλα που διέθετε και να καταγγείλει την κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής.
Η σφαγή του Λιβυκού λαού στα χέρια των εγκληματιών της Υ/Ε και των οργάνων της το 2011 ήταν η ανταμοιβή του. 
Ακόμη περισσότερο όταν, όπως αποκάλυψε η Washington Post
«τα χημικά αποθέματα της Συρίας είναι αποτέλεσμα μιας σιωπηρής συμφωνίας κυρίων στη Μέση Ανατολή, σύμφωνα με την οποία, δεδομένης της κατοχής πυρηνικών όπλων απο το Ισραήλ, η κατοχή χημικών όπλων απο τη Συρία δεν θα είναι σημαντικό αντικείμενο δημοσίας κριτικής» (Glenn Kessler,4/9/2013).
Με άλλα λόγια, η τυχόν ακύρωση της σιωπηρής αυτής συμφωνίας μόνο για την Συρία κάθε άλλο παρά ματαιώνει την συνέχιση της σφαγής του Συριακού λαού και είναι θέμα χρόνου η επίθεση για την αλλαγή καθεστώτος, ανεξάρτητα από τις διπλωματικές μανούβρες και παρόμοια τερτίπια. 
Και αυτό, γατί η Υ/Ε είχε προγράψει το Μπααθικό καθεστώς τουλάχιστον μια δεκαετία πριν, όταν το είχε κατατάξει, μαζί με άλλα καθεστώτα στην περιοχή (Ιράκ, Λιβύη, Ιράν) στον «άξονα του κακού».

Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των καθεστώτων ήταν ότι δεν ήταν ενσωματωμένα στην Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), τόσο οικονομικά όσο και γεωπολιτικά, εφόσον εξέφραζαν ιστορικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα.

Όσον αφορά, ειδικότερα, την μη οικονομική ενσωμάτωση των καθεστώτων αυτών στη ΝΔΤ, είναι χαρακτηριστικό ότι τον καιρό της εισβολής στο Ιράκ η Charlene Barshefsky (επί κεφαλής της Αμερικανικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις για το διεθνές εμπόριο) τόνιζε ότι η Μέση Ανατολή είχε περισσότερα  εμπόδια στο εμπόριο από οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. 

Έτσι, με την εξαίρεση  του Ισραήλ και της Τουρκίας, οι 8 από τις 11 μεγαλύτερες οικονομίες στην περιοχή δεν ήταν μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (μεταξύ των οποίων βέβαια και η Συρία που δεν έγινε ποτέ μέλος του) ―δηλαδή του βασικού διεθνούς οργανισμού που θεσμοποίησε τους κανόνες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης
― ενώ ολόκληρος ο Αραβικός κόσμος δεχόταν σχεδόν ίδια ποσότητα ξένων επενδύσεων με τη Σουηδία. 
Δεν ήταν λοιπόν περίεργο το συμπέρασμα της Barshefsky: 
«η κυβέρνηση Μπους θα πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία και  να συμπληρώσει την εκστρατεία της κατά της τρομοκρατίας με την δημιουργία συνθηκών για την ανάπτυξη του εμπορίου και της οικονομικής φιλελευθεροποίησης στην περιοχή(...) οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναπτύξουν μια συντονισμένη μακροπρόθεσμη στρατηγική για την επιστροφή της Μέσης Ανατολής στη παγκόσμια οικονομία» (New York Times, 22/2/03).
Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της εκστρατείας αυτής είναι γνωστά: η ενσωμάτωση στην ΝΔΤ της Μέσης Ανατολής έχει ήδη προωθηθεί αποφασιστικά μετά την ανατροπή των καθεστώτων στο Ιράκ, Αφγανιστάν και Λιβύη, με επόμενους σταθμούς την Συρία και το Ιράν…

14.9.13

"Εμφύλιος" στη Συρία: Ο πόλεμος μισθοφόρων για τη λεία, τους βιασμούς και την καταστροφή - Μαρτυρία ενός ανταποκριτή και ενός γιατρού

.

Στη φωτογραφία ο Μαχντί αλ-Harat δεύτερος στην ιεραρχία 
μετά τον Belhadj στη Λιβυκή εξέγερση και στο στρατιωτικό 
συμβούλιο της «απελευθερωμένης» Λιβύης. Πριν διέμενε στο
Δουβλίνο όπου εργαζόταν ως δάσκαλος της Αραβικής γλώσσας

Τον Οκρώβριο του 2011 η αστυνομία του Δουβλίνου
συνέλαβε δύο κλέφτες και κατέσχεσε
 δύο φακέλους γεμάτους με χαρτονομίσματα των 500 €.
Τα χρήματα αυτά, € 200.000, καθώς και ακριβά κοσμήματα 
είχαν κλαπεί από το σπίτι του Μαχντί αλ-Harat.

Στους έκπληκτους αστυνομικούς ο Αλ-Harati είπε ότι:

είχε ταξιδέψει στη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες 
και το Κατάρ και ότι η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών 
του είχε δώσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό 
για να βοηθήσει να ηττηθεί ο Καντάφι.

Τους δύο φακέλους με τα χαρτονομίσματα τα άφησε 
στη σύζυγό του, Ιρλανδικής υπηκοότητας, 
για την περίπτωση που του συνέβαινε κάτι και 
τα υπόλοιπα τα πήρε μαζί του πίσω στη Λιβύη.   [1]
Ο Αλ-Harati παραιτήθηκε από τη θέση του από το  
Στρατιωτικό Συμβούλιο λίγες μέρες μετά την κλοπή.   [2] 

 Μόλις δύο μήνες αργότερα, δημοσιογράφος της Ισπανικής   
ABC  συναντά στη Συρία Λίβυους αντάρτες ανάμεσά τους 
και τον Αλ-Harati ο οποίος του δηλώνει ότι είναι εκεί 
«για να αξιολογεί τις ανάγκες των Σύριων αδελφών.    [3]



Α. Μαρτυρία Ιταλού Πολεμικού Ανταποκριτή

Από το Βήμα με τίτλο:

«Μου φέρθηκαν σαν να ήμουν ζώο. Με εξευτέλιζαν κάθε μέρα. Αυτό δεν είναι πια η επανάσταση του λαού στο Χαλέπι... Εχει γίνει κάτι άλλο. Στη Συρία γνώρισα τη χώρα του Κακού»
Αυτά έγραψε στην εφημερίδα του, τη «La Stampa», ο ιταλός πολεμικός ανταποκριτής  Ντομένικο Κίρικο, ο οποίος πέρασε πέντε μήνες όμηρος στα χέρια ένοπλων ανταρτών στη Συρία.

«Προσπαθούσα να πω την ιστορία της συριακής επανάστασης, αλλά ίσως αυτή η επανάσταση να με έχει προδώσει» 
λέει ο Κίρικο, ο οποίος περιέγραψε σε τέσσερις σελίδες της «La Stampa» την οδύσσειά του στη Συρία.

Τον απήγαγαν στις 9 Απριλίου και απελευθερώθηκε την περασμένη Κυριακή. Επί 152 ημέρες τον κράτησαν όμηρο, μαζί με τον βέλγο δάσκαλο Πιερ ντα Πράτα, διάφορες ομάδες ένοπλων ανταρτών. Ο 62χρονος δημοσιογράφος γράφει ότι τον υπέβαλλαν σχεδόν κάθε ημέρα σε εξευτελισμούς, σε βασανιστήρια και σε δύο εικονικές εκτελέσεις. Λέει ότι οι απαγωγείς του ενδιαφέρονταν μόνο για τα λεφτά.

Πέρασε στη Συρία από τον Λίβανο στις 6 Απριλίου. Εξαφανίστηκε τρεις ημέρες αργότερα κοντά στην πόλη Κουσάιρ, που την πολιορκούσαν τότε ισλαμιστές αντάρτες της Χεζμπολάχ. Μάλλον τον πρόδωσαν, γράφει, τα δύο μέλη του Ελεύθερου Συριακού Στρατού που τον συνόδευαν. Τους επόμενους μήνες, μαζί με τον βέλγο δάσκαλο, περνούσαν από τη μία ένοπλη ομάδα στην άλλη. Οι αιχμάλωτοι έκαναν αναγκαστικά μεγάλα, επικίνδυνα ταξίδια μαζί με τους αντάρτες καθώς άλλαζαν τα μέτωπα των συγκρούσεων και έπρεπε να μετακινούνται συνέχεια.

«Οι απαγωγείς μάς έλεγαν ότι είναι ισλαμιστές. Η επανάσταση ανήκει τώρα σε τέτοιες οργανώσεις που κινούνται μεταξύ φανατισμού και ληστρικής απληστίας. Ακολουθούν όποιον τους υπόσχεται ένα μέλλον, τους δίνει όπλα, λεφτά για να αγοράσουν κινητά τηλέφωνα, κομπιούτερ και ρούχα» 
γράφει ο Κίρικο.

«Γκάνγκστερ που θέλουν να γεμίσουν τις τσέπες τους»
Την πρώτη ημέρα οι όμηροι οδηγήθηκαν σε ένα σπίτι όπου τους ξυλοκόπησαν. Οι απαγωγείς, ο επικεφαλής των οποίων είπε ότι λεγόταν Αμπού Αμάρ, ήταν αντάρτες, μέλη της Αλ Φαρούκ. Η Δύση συνομιλεί με αυτή την οργάνωση, αλλά ο Κίρικο τους χαρακτηρίζει «γκάνγκστερ» που εκμεταλλεύονται την κατάσταση «για να θέσουν υπό τον έλεγχό τους εδάφη, να ληστέψουν τον πληθυσμό, να απαγάγουν ανθρώπους για λύτρα και να γεμίσουν τις τσέπες τους».

«Μας αντιμετώπιζαν σαν ζώα, μας έκλειναν σε μικρά δωμάτια με κλειστά παράθυρα, παρά την αποπνικτική ζέστη, και μας υποχρέωναν να τρώμε τα αποφάγια τους. Σε όλη μου τη ζωή δεν γνώρισα ποτέ τέτοιον καθημερινό εξευτελισμό, να με εμποδίζουν να κάνω ακόμη και τα απλούστερα πράγματα» 
γράφει ο Κίρικο. 
Σε δύο περιπτώσεις οι δεσμοφύλακες απείλησαν να τους σκοτώσουν. «Μου κόλλησαν το κεφάλι στον τοίχο και πλησίασαν την κάννη στον κρόταφό μου. (...) Ατέλειωτες στιγμές κατά τις οποίες ντρέπεσαι (...) και εξοργίζεσαι με τον ίδιο σου τον φόβο».

Ο Κίρικο γράφει ότι οι φρουροί τους δεν ενδιαφέρονταν για τίποτε άλλο εκτός από το χρήμα και τα όπλα. Περνούσαν μέρες ολόκληρες ξαπλωμένοι σε στρώματα καπνίζοντας και βλέποντας παλιές ασπρόμαυρες αιγυπτιακές ταινίες ή αμερικανικούς αγώνες πυγμαχίας στην τηλεόραση. Λέει ότι αισθάνθηκε πως οι άνθρωποι αυτοί ικανοποιούνταν βλέποντας δύο ανθρώπους που τους θεωρούσαν πλούσιους Δυτικούς να γίνονται ζητιάνοι.

«Ολοι, ακόμη και τα παιδιά, ήθελαν να μας βλάψουν»
Μια μέρα ο Κίρικο ζήτησε από τον Αμπού Αμάρ ένα τηλέφωνο για να επικοινωνήσει με την οικογένειά του. Εκείνος, γελώντας, αρνήθηκε να του δώσει το δικό του. Ενας στρατιώτης του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που ήταν τραυματισμένος στα πόδια, του έδωσε τελικά το κινητό του. «Αυτή ήταν η μοναδική χειρονομία συμπόνιας που είδα μέσα σε 152 ημέρες. Ακόμη και τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι προσπαθούσαν να μας βλάψουν. Το λέω, ίσως ηθικολογώντας,  στη Συρία όμως γνώρισα πραγματικά τη χώρα του Κακού»γράφει ο Κίρικο.


Παραδόξως, προσθέτει, «οι μόνοι που μας φέρθηκαν με ανθρωπιά ήταν εκείνοι που βρίσκονταν πιο κοντά στην Αλ Κάιντα», επειδή είχαν έναν κώδικα συμπεριφοράς προς τους κρατουμένους που έλειπε από τους άλλους απαγωγείς. 

Κίρικο δεν γράφει για ποιους λόγους τον απελευθέρωσαν τελικά. 

Λέει ότι ένα βράδυ τον ανάγκασαν να βγει έξω. Φοβήθηκε ότι θα τον πυροβολούσαν στην πλάτη. Αλλά τότε άκουσε μια φωνή να του μιλάει ιταλικά μέσα στο σκοτάδι και κατάλαβε ότι επιτέλους τον είχαν αφήσει ελεύθερο.

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 13 Σεπτεμβρίου 2013


Β. Μαρτυρία Έλληνα Γιατρού στη Συρία


Από την ιστοσελίδα  Karchilaki.com με τίτλο:
Ο πιο βρώμικος πόλεμος που έχω ζήσει σ' όλη μου τη ζωή είναι αυτός εδώ
Αντάρτικες συμμορίες που δεν ακούν κανέναν. 
Από 50 μέχρι 150 μέλη. 
Αυτοαποκαλούνται κατίμπα που σημαίνει διμοιρία. 
Ανεξέλεγκτες. 
Σκοτώνουν κι αλληλοσκοτώνονται, συνήθως γιατί δεν τα βρίσκουν στη μοιρασιά της λείας από τα σπίτια που έχουν κλέψει. 
Πάρα πολλοί πρώην κατάδικοι
Αλ Κάιντα οι περισσότεροι.
Η Νούσρα, η Νταουλάτ αλ Ισλάμ φι Μπιλάντ αλ Σαμ και κάποιες ομάδες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού είναι αυτές που πρωτοστατούν. 
Η Νούσρα έχει ήδη επιβάλλει ισλαμικό νόμο στις περιοχές που ελέγχει και απαγορεύει στις γυναίκες να κυκλοφορούν χωρίς μαντήλα. Κυρίως στη Ράκα και το Χαλέπι.

'Επειτα, είναι οι βιασμοί. Πολλοί βιασμοί. Παιδιά, Γυναίκες
Στις αρχές του χρόνου εκπαίδευα γιατρούς στη Ράκα. Βόρεια Συρία. 

Γνωρίζω έναν καταπληκτικό άνθρωπο που προσπαθούσε να φυγαδεύσει τη γυναίκα και τις τρεις του κόρες στην Τουρκία. 
Κλαίγοντας και ουρλιάζοντας μου περιέγραφε πώς δεν τα κατάφερε, διότι ένας αντάρτης σ' ένα μπλόκο απαιτούσε για να τους αφήσει να προχωρήσουν να περάσει μία ώρα με μία από τις μικρές. 
Άκου κι αυτή την ιστορία. 
Μια κοπέλα μου φέρνει την τραυματισμένη αδελφή της στο νοσοκομείο. Και την επομένη μπαίνει κλαίγοντας στο γραφείο και μου λέει ότι ένας αντάρτης απέξω την απειλεί πως αν δεν πάει μαζί του θα κάνει κακό και στην τραυματία και σ' όποιον πετύχει από την οικογένειά τους. 
Έχουν θησαυρίσει αντάρτες. Με βαλίτσες περνάνε τα δολάρια στην Τουρκία για ν' αγοράσουν τάχα μου πετρέλαιο και είδη πρώτης ανάγκης. 

Κάθε καρυδιάς καρύδι είναι εδώ. Ιορδανοί, Υεμενίτες, Τσετσένοι, Τυνήσιοι, Λίβυοι. Μόνο οι Λίβυοι είναι 7000. 
Μαχητές που είχα γνωρίσει εκεί τους είδα κι εδώ. 
Ντοκτόρ Ντιμίτρις, ντοκτόρ Ντιμίτρις -μου φώναζε από μακριά ένας τις προάλλες.
Βρε Ιμάντ εσύ είσαι;
Εγώ, ντοκτόρ. Τι κάνεις εδώ;
Τη δουλειά μου.
Κι εγώ τη δικιά μου ντοκτόρ...

Ένας άλλος, σύρος αυτός, μου έλεγε -ήταν ωραία χώρα η Συρία. Την καταστρέψαμε.
Και γιατί πολεμάς τότε;
Ε, αφού παίρνω 1200 δολάρια το μήνα...
Και δεν είναι μόνο τα 1200, δηλαδή ο μισθός που τους κόβουν σαουδάραβες και καταριανοί που δεν θέλουν τον 'Ασαντ, είναι κι η λεία απ' το πλιάτσικο.

Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που παρακαλάνε να μην τελειώσει ο πόλεμος. Όχι ότι το καθεστώς είναι καλύτερο... Γι αυτό σου λέω -ο πιο βρώμικος πόλεμος που έχω ζήσει μέχρι σήμερα.

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)