30.9.11

Yπερδιάγνωση – Σε ήπιες ασθένειες τα φάρμακα δεν ωφελούν, μόνον βλάπτουν



Από το ιστολόγιο CODEHEALTH με τίτλο


Αυτό που πρέπει να συγκρατήσετε από το προηγούμενο μάθημα είναι ότι αν πάσχετε από κάτι, οι πιθανότητες να ωφεληθείτε από μία θεραπεία -π.χ. αντιυπερτσική αγωγή- μειώνονται όσο ηπιότερη είναι η πάθησή σας
-π.χ. ελαφριά και όχι βαριά υπέρταση. 1 στους 1,4 σοβαρά υπερτασικούς θα ωφεληθεί από τα αντιυπερτασικά χάπια, ενώ μόνο 1 στους 18 ελαφρώς αντιυπερτασικούς.

Γενικώς, για οποιαδήποτε πάθηση μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικού βαθμού σοβαρότητα, τα αναμενόμενα οφέλη από την φαρμακευτική αγωγή είναι τόσο λιγότερα όσο ελαφρύτερη είναι η μορφή της πάθησης.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει βέβαια για παθήσεις με δυαδικές εκβάσεις (π.χ χολέρα, δεν υπάρχει σοβαρή και ελαφριά χολέρα. Είτε την έχεις και πεθαίνεις από διάρροια, είτε όχι και γλυτώνεις).

Επανέρχομαι στην υπέρταση και στο NNT. Όσοι πάσχουν από οριακά υψηλή πίεση και παίρνουν φάρμακα, έχουν πολύ λίγες πιθανότητες να δουν κάτι καλό από αυτά.
Συγκεκριμένα στους 17 από τους 18 το φάρμακο δε θα δουλέψει. Ε και, θα μου πείτε, μπορεί να είμαι ο 1 στους 18. Εδώ ελπίζω ότι η γυναίκα μου κάποτε θα καταλάβει ότι όταν βλέπω τον τελικό Ρεάλ-Μπαρτσελόνα δε θα πρέπει να μου ρωτάει "ποίοι είναι αυτοί με τα άσπρα παντελονάκια" (πιθανότητες 1 στις 1000), γιατί να μην ελπίζω ότι θα με πιάσει το χάπι.

Επειδή είμαι μίζερος, θα απαντήσω ότι θα ξοδέψετε τζάμπα χρόνο και χρήμα.
Χρήμα για τα φάρμακα και χρόνο και ταλαιπωρία για παρακαλάτε τους γιατρούς του ΙΚΑ να σας γράψουν τις συνταγές. Θα μου πείτε, και πολύ λογικά θα κάνετε, ότι είστε διατεθειμένος να αντέξετε και τα έξοδα και την ταλαιπωρία, επειδή ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ -και να μην είστε ο 1 στους 18- ΤΙ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ;

Ε λοιπόν, και τζάμπα να σας τα δίνουν και στο σπίτι να σας τα φέρνουν, αν είστε στους 17 από τους 18, αφού δεν πρόκειται να δείτε κάτι καλό, το μόνο που μπορείτε να περιμένετε είναι ΒΛΑΒΗ.
Είτε αυτή λέγεται λιποθυμικές τάσεις, είτε στυτική δυσλειτουργία, είτε βήχας, είτε κόπωση.
Όλα αυτά δεν αξίζει να τα ρισκάρετε, εκτός και αν η πίεσή σας συνιστά πραγματικό πρόβλημα. Αλλιώς, έχετε εισέλθει στην περιοχή της υπερδιάγνωσης, δηλαδή της αγωγής για κάτι που δεν επρόκειτο ποτέ να σας απασχολήσει αν δεν το διέγνωσκε ο γιατρός σας. Στην περιοχή μίας αγωγής που η πιθανότητα να σας βλάψει είναι μεγαλύτερη από το να σας ωφελήσει.

Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα, το εξής: από ποιά πίεση και πάνω τα αναμενόμενα οφέλη μάλλον υπερβαίνουν τις αναμενόμενες βλάβες;
Που τραβάμε τη γραμμή που χωρίζει το παθολογικό από το φυσιολογικό; Την αρρώστια από την υγεία.
Απάντηση δεν υπάρχει.
Ένα είναι το σίγουρο. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτή η γραμμή εισέρχεται ολοένα και περισσότερο στην περιοχή αυτού που μέχρι πρότινος θεωρούνταν φυσιολογικό, βαφτίζοντας ολοένα και περισσότερους ανθρώπους ασθενείς.
Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην υπέρταση.
Οι γιατροί αλλάζουν τον ορισμό της ασθένειας για όλο και περισσότερες παθήσεις. Διαβήτης, χοληστερίνη, οστεοπόρωση, κατάθλιψη και ότι άλλο θέλετε. You name it you have it.

28.9.11

Οι "ΔΕΚΟ" του πολιτισμού και των αγαθοεργιών - Βάζανε το όνομα, βάζαμε το χρήμα



Απόσπασμα από άρθρο στην Ελεύθερη Σκέψη με τίτλο:


Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

"...Θα μας τρελάνετε, επιτέλους; Το «Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή», γιατί είναι ΔΕΚΟ;
Δεν λειτουργεί με το καταπίστευμα των δωρητών;
Αν όχι, να κλείσει!

Εντύπωση δε προκαλεί το γεγονός ότι και αυτό το Ίδρυμα απάντησε, λέγοντας πως θεωρεί ότι το όνομά του συμπεριλήφθηκε εκ… παραδρομής, πως ουδέποτε είχε οικονομική σχέση με το κράτος, ούτε έτυχε κρατικής επιχορήγησης, αλλά λειτουργεί ως ιδιωτικό Ίδρυμα με οικονομική αυτονομία.

Προστίθεται, όμως, πως από τον Απρίλιο έχει ζητηθεί η διαγραφή του από τους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης «και αναμένουμε την απάντηση»!

Κι’ εμείς, επίσης! Κι’ εμείς επίσης θέλουμε να μάθουμε πώς είχε κάποτε το συγκεκριμένο Ίδρυμα συμπεριληφθεί στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης,
γιατί οι υπεύθυνοί του δέχθηκαν αυτήν την συμπερίληψη και
γιατί θυμήθηκαν μόλις τον περασμένο Απρίλιο – όταν πια η συζήτηση περί συγχωνεύσεων, καταργήσεων κλπ είχε αρχίσει να αποκτά κάποια ουσία
.
"....πότε έγιναν ΔΕΚΟ το Μουσείο Βορρέ, το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή;
Εμείς τα πληρώναμε τόσον καιρό;

Η «Ορθόδοξος Χριστιανική Γωνιά» πώς έγινε ΔΕΚΟ;
Και πού κολλάει με τους διάφορους Οργανισμούς Λιμένων;

Όλα αυτά τα Ιδρύματα δεν δημιουργήθηκαν με κάποιες δωρεές και δεν στηρίζονται στις δωρεές; Ποιος (να μην πω τι) τα μετέτρεψε σε ΔΕΚΟ;
Οι διάφοροι Σύλλογοι Γονέων, κηδεμόνων και φίλων από πού και ως πού είναι ΔΕΚΟ;
Πού κολλάνε με τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων;

....Το γεγονός ότι το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή εμφανίστηκε στον κατάλογο των ΔΕΚΟ, δεν χωνεύεται, κύριοι- όποιες κι' αν είναι οι ενστάσεις ένθεν κακείθεν!

Το γεγονός ότι αποκαλύπτεται, λόγω τρόικας, πως επί ποιος ξέρει πόσα χρόνια και για ποιους λόγους έχουν συμπεριληφθεί στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης οργανισμοί που φέρουν στον τίτλο τους το όνομα «Γουλανδρή», είναι η απόδειξη για ποιο λόγο φτάσαμε ως εδώ.

Και κάποιος πρέπει να απολογηθεί γι’ αυτό! Και να πληρώσει. Και να τιμωρηθεί. Και να ξεκουμπιστεί να φύγει από τη χώρα, αντί να παριστάνει τον εξυγιαντή.

Αναλάβετε τις ευθύνες σας τώρα. Αφαιρέστε από τον κατάλογο όλους αυτούς που κακώς βρέθηκαν εκεί. Αν σας έχει απομείνει λίγη ντροπή.
Και αν έχει απομείνει λίγη ντροπή στους υψηλούς πελάτες των υψηλών σαλονιών, όπου κυκλοφορούσατε αμέριμνοι με τα δανεικά λεφτά".
elzoni.gr

25.9.11

Άνθρωποι.....



Από την Ελευθεροτυπία με τίτλο:


«Μεταξύ των κάθε είδους όντων που περπατάνε και αναπνέουν εδώ πάνω στη γη ο άνθρωπος είναι πιο ελεεινός» είχε πει ο Όμηρος.

Και είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη φράση για να περιγράψει ορισμένους κατοίκους της Λευκάδας, οι οποίοι -κατά πως φαίνεται- ενοχλούνται από τα δοχεία που τοποθετούν οι γείτονές τους για να έχουν λίγο καθαρό νερό τα αδέσποτα.
Και μάλιστα τα πετούν επιδεικτικά.

Πρωταγωνιστές της "βίαιης" και "απειλητικής" αυτής πράξης -όπως τη χαρακτηρίζουν- τα μέλη του φιλοζωικού Σωματείου Λευκάδας, είναι κάτοικοι του νησιού και συγκεκριμένα των περιοχών Νικιάνα, Καρυώτες, Τσουκαλάδες,
καθώς και κάτοικοι από γειτονιές της πόλης της Λευκάδας, "μέρη «παραδοσιακά» στη θανάτωση ζώων δια της τακτικής της φόλας" και "
περιοχές που δεν τολμάει να ταίσει κάποιος αδέσποτο, στο φως του ήλιου, μήπως και μπει στο μάτι του γείτονα ο οποίος μπορεί να ξεσπάσει το μένος του στο φτωχό το ζώο".

Τα μέλη του Σωματείο Ζωόφιλων Λευκάδας καταγγέλουν δημόσια τα περιστατικά αυτά.
Καλούν όποιον γνωρίζει ποιοι πράττουν αυτό το έγκλημα να τους υποδείξουν στο Σωματείο και τονίζουν πως "το έγκλημα το διαπράττει αυτός που πετάει το νερό, και όχι εσείς που το βάζετε!".

Υπενθυμίζεται ότι τα μέλη του Σωματείου πριν λίγο καιρό είχαν ξεκινήσει εκστρατεία, υπό την αιγίδα του Δήμου Λευκάδας, με σύνθημα
«Βάλτε ένα μπολάκι νερό έξω από την πόρτα σας για τα αδέσποτα. Διψάνε και αυτά όπως και εσείς!».
Η εκστρατεία είχε μεγάλη ανταπόκριση, όχι μόνον στα στενά όρια της Λευκάδας, αλλά και πανελλαδικά.
Τα δοχεία νερού πολλαπλασιάστηκαν, στις αυλές και στα πεζοδρόμια και έγινε κατανοητό πως "δεν είναι έγκλημα να φροντίζεις τα ζώα, κυρίως όταν είναι παρατημένα ή γεννημένα στον δρόμο....". Δυστυχώς κάποιοι φαίνεται πως δεν έχουν την ικανότητα να το αντιληφθούν.
Για την εκστρατεία διαβάστε εδώ http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=306942

21.9.11

Τι λένε οι αναρχικοί για τη σημερινή κρίση - Μήπως είσαι αναρχικός;



Α. Μια αναρχική αφίσα - κριτική για τη σημερινή κρίση




Β. Μήπως είσαι αναρχικός; - Τι πρεσβεύουν οι αναρχικοί

Από το ιστολόγιο Παραλληλογράφος με τίτλο:


Το κείμενο του David Graeber που ακολουθεί, υπάρχει σε πολλά site αναρχικής θεωρίας και λόγου στο διαδίκτυο. Προσωπικά το βρήκα ΕΔΩ.

Η μετάφραση που έχω κάνει είναι χωρίς επιμέλεια, οπότε όπως πάντα να συγχωρέσετε την όποια χοντράδα.

Ο Ντέιβιντ Γκράεμπερ είναι ένας από τους πλέον γνωστούς ανθρωπολόγους της γενιάς του, και για τη πρωτογενή έρευνα που έκανε στο νησί της Μαγαδασκάρης αλλά και για την πολιτική του δράση ως αναρχικός στο κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης της τελευταίας δεκαετίας.
Δίδασκε στο πανεπιστήμιο του Γέηλ από όπου και εκδιώχθηκε λόγω της πολιτικής του δράσης.
Τώρα διδάσκει στο πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθς του Λονδίνου.

Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του:
- “Αποσπάσματα μιας αναρχικής ανθρωπολογίας” και “Κίνημα , Βία , Τέχνη και Επανάσταση” , από τις ελευθεριακές εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες,
ενώ ετοιμάζονται το “Τέλος των Πρωτοποριών” και το “Το Χρέος: Τα πρώτα 5.000 χρόνια”
το οποίο είναι και το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο είναι απλά εκπληκτικό.
Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Ντέιβιντ Γκράεμπερ από το 2010, όταν ήρθε στην Ελλάδα : ΕΔΩ .

Ακολουθεί το άρθρο:

Είσαι αναρχικός-η; Η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει

Του David Greaber

Πιθανώς να έχεις ήδη ακούσει ένα-δυο πράγματα για τους αναρχικούς και τι υποτίθεται ότι πιστεύουν. Το πιθανότερο είναι πως ότι έχεις ακούσει είναι ανοησίες.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι αναρχικοί είναι υποστηρικτές της βίας, του χάους και της καταστροφής ή ότι είναι τρελαμένοι μηδενιστές που απλά θέλουν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Στη πραγματικότητα τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια.

Οι αναρχικοί είναι απλά άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να συμπεριφέρονται με εύλογο τρόπο χωρίς να τους το επιβάλουν.
 Είναι μια πολύ απλή σκέψη. Μα είναι μια που οι πλούσιοι και δυνατοί έβρισκαν πάντοτε πολύ επικίνδυνη.

Στην πιο απλή μορφή τους τα αναρχικά πιστεύω καταλήγουν σε δύο βασικές υποθέσεις.
- Η πρώτη είναι ότι τα ανθρώπινα όντα είναι, υπό κανονικές συνθήκες, όσο λογικά και αξιοπρεπή τους επιτρέπεται να είναι και μπορούν να οργανώνουν τον εαυτό τους αλλά και τις κοινότητες τους, χωρίς να χρειάζεται να τους πουν το πως.

- Η δεύτερη είναι ότι η εξουσία διαφθείρει.

Περισσότερο απ΄όλα, ο αναρχισμός σημαίνει απλά να έχεις το κουράγιο να παίρνεις τις αρχές της κοινής ευπρέπειας, με τις οποίες όλοι ζούμε, και να τις ακολουθείς μέσα από τα λογικά συμπεράσματα τους.
 Όσο παράξενο και αν φαίνεται, στα πιο σημαντικά πράγματα είσαι ήδη αναρχικός-ή, απλά δεν το συνειδητοποιείς.

Ας αρχίσουμε παίρνοντας μερικά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή.

Αν υπάρχει μια γραμμή για να ανέβεις σε ένα λεωφορείο με πολύ κόσμο, περιμένεις τη σειρά σου και αποφεύγεις να ανοίξεις δρόμο με τον αγκώνα σου, ακόμα και όταν δεν υπάρχει τριγύρω αστυνομία;
Αν απάντησες “ναι”, τότε είσαι συνηθισμένος να συμπεριφέρεσαι σαν αναρχικός-η!

Η πιο βασική αναρχική ιδέα είναι η αυτο-οργάνωση: η υπόθεση ότι τα ανθρώπινα όντα δεν χρειάζονται να απειλούνται με διώξεις για να είναι ικανά να φτάσουν σε λογική κατανόηση το ένα με το άλλο ή να συμπεριφερθούν μεταξύ τους με αξιοπρέπεια και σεβασμό.

Όλοι πιστεύουν ότι είναι ικανοί να συμπεριφέρονται εύλογα από μόνοι τους.
Αν σκέφτονται ότι οι νόμοι και η αστυνομία είναι απαραίτητα, είναι γιατί νομίζουν ότι όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.

Αλλά αν το καλοσκεφτείς, ακριβώς έτσι δεν σκέφτονται και όλοι αυτοί οι άνθρωποι για εσένα;
Οι αναρχικοί υποστηρίζουν πως όλη η αντικοινωνική συμπεριφορά- που μας κάνει να νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο να έχουμε στρατούς, αστυνομία, φυλακές και κυβερνήσεις να ελέγχουν τη ζωή μας- στη πραγματικότητα βασίζεται στις συστημικές ανισότητες και την αδικία που οι στρατοί, η αστυνομία, οι φυλακές και οι κυβερνήσεις κάνουν δυνατές.

Όλα είναι ένας φαύλος κύκλος.
Αν οι άνθρωποι συνηθίζουν στο να τους συμπεριφέρονται σαν η γνώμη τους να μην έχει σημασία, πολύ πιθανώς να θυμώσουν,να γίνουν κυνικοί, ακόμα και βίαιοι – που φυσικά κάνει ευκολότερο για αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία να λένε πως η γνώμη τους δεν μετράει.

Μόλις καταλάβουν ότι οι γνώμες τους πραγματικά έχουν την ίδια σημασία σαν και όλων των υπολοίπων, έχουν την τάση να γίνονται αξιοθαύμαστα κατανοητοί.

Εν συντομία:
Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι είναι η ίδια η εξουσία και τα αποτελέσματα της, που κάνουν τους ανθρώπους ανόητους και ανεύθυνους.

Είσαι μέλος μιας λέσχης ή αθλητικής ομάδας, μιας οποιασδήποτε συλλογικότητας όπου οι αποφάσεις δεν επιβάλλονται από έναν αρχηγό αλλά παίρνονται στη βάση της γενικής συναίνεσης;
Αν η απάντηση σου είναι “ναι”, τότε ανήκεις σε έναν οργανισμό που λειτουργεί με αναρχικές αρχές!

Μια άλλη αναρχική αρχή είναι η εθελοντική ένωση.
Πρόκειται απλά για την εφαρμογή δημοκρατικών αρχών στη καθημερινή ζωή.

Η μόνη διαφορά είναι ότι οι αναρχικοί πιστεύουν πως θα πρέπει να είναι δυνατό να υπάρχει μια κοινωνία, στην οποία τα πάντα θα οργανώνονται σύμφωνα με αυτό το πλαίσιο -όλες οι ομάδες βασισμένες στην ελεύθερη συναίνεση των μελών τους- και για αυτό, όλες οι “από τα πάνω προς τα κάτω” δομές στρατιωτικού τύπου όπως οι στρατοί, οι γραφειοκρατίες ή οι μεγάλες εταιρίες, που βασίζονται σε ιεραρχίες, δεν θα είναι πλέον απαραίτητες.

Ίσως δεν πιστεύεις ότι αυτό θα είναι δυνατό. Ίσως και να το πιστεύεις.
Όμως, κάθε φορά που φτάνεις σε συμφωνία μέσω της συναίνεσης, παρά μέσω των απειλών, κάθε φορά που έρχεσαι σε μια εθελοντική ρύθμιση με ένα άλλο πρόσωπο, φτάνεις στην κατανόηση ή φτάνεις σε συμβιβασμό παίρνοντας υπόψιν την κατάσταση του άλλου προσώπου εν προκειμένω ή τις ανάγκες του, είσαι αναρχικός -ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις.

Ο αναρχισμός είναι απλά ο τρόπος που οι άνθρωποι δρουν όταν είναι ελεύθεροι να πράξουν όπως επιλέξουν, και όταν έχουν να κάνουν με άλλους που είναι εξίσου ελεύθεροι -και για αυτό έχουν συνείδηση της ευθύνης ,που αυτό συνεπάγεται, απέναντι στους άλλους.

Αυτό οδηγεί σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο:
Ενώ οι άνθρωποι μπορούν να είναι λογικοί και διακριτικοί όταν έχουν να κάνουν με ίσους, η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια που δεν γίνεται να τους εμπιστευτούμε όταν τους δίνεται η εξουσία πάνω σε άλλους.
Δώσε σε κάποιον τέτοια εξουσία. Αναπόφευκτα σχεδόν, θα τη καταχραστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Πιστεύεις ότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι εγωιστές, επηρμένα γουρούνια που δεν τους νοιάζει πραγματικά για το δημόσιο συμφέρον;
Πιστεύεις ότι ζούμε σε ένα οικονομικό σύστημα που είναι ηλίθιο και άδικο;
Αν απάντησες “ναι”, τότε προσυπογράφεις την αναρχική κριτική στη κοινωνία του σήμερα -τουλάχιστον στο ευρύτερο πλαίσιο της.

Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι η εξουσία διαφθείρει, και ότι αυτοί που περνούν όλη τους τη ζωή αναζητώντας την εξουσία είναι οι τελευταίοι που θα πρέπει να την έχουν.

Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι το παρόν οικονομικό σύστημα, είναι ποιο πιθανό να ανταμείψει τους ανθρώπους για την εγωιστική και αδίστακτη συμπεριφορά τους, παρά για την αξιοπρέπεια και την τρυφερότητα τους ως ανθρώπινα όντα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται έτσι.
Η μόνη διαφορά είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται πως μπορεί να γίνει κάτι για αυτό, ή τέλος πάντων -και αυτό είναι κάτι στο οποίο οι πιστοί υπηρέτες των δυνατών είναι σχεδόν σίγουρο ότι επιμένουν- οτιδήποτε που δεν θα καταλήξει να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Αλλά τι γίνεται αν αυτό δεν είναι αλήθεια;

Και υπάρχει πραγματικά οποιοσδήποτε λόγος να το πιστεύεις αυτό;
Στην πραγματικότητα, όταν τις περνάς από τέστ, οι περισσότερες προβλέψεις για το τι θα συμβεί χωρίς κυβερνήσεις ή καπιταλισμό αποδεικνύονται εξολοκλήρου αναληθείς.

Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς κυβερνήσεις.
Σε πολλά μέρη του κόσμου οι άνθρωποι ζουν έξω από τον έλεγχο των κυβερνήσεων, σήμερα.

Βέβαια, σε μια πολύπλοκη, αστική, τεχνολογική κοινωνία όλο αυτό θα ήταν πιο περίπλοκο: αλλά η τεχνολογία μπορεί επίσης να διευκολύνει την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων.

Για την ακρίβεια, δεν έχουμε ξεκινήσει καν να σκεφτόμαστε πως θα ήταν οι ζωές μας αν η τεχνολογία ανταποκρίνονταν αληθινά στις ανθρώπινες ανάγκες. Πόσες ώρες θα έπρεπε να δουλεύουμε αλήθεια ώστε να διατηρούμε μια λειτουργική κοινωνίααν ξεφορτωνόμασταν δηλαδή όλα τα άχρηστα ή καταστροφικά επαγγέλματα όπως διαφημιστές, δικηγόρους, ανθρωποφύλακες, οικονομικούς αναλυτές, ειδικούς δημοσίων σχέσεων, γραφειοκράτες και πολιτικούς,
και στρέφαμε τα καλύτερα επιστημονικά μυαλά μακριά από τους διαστημικούς εξοπλισμούς ή τα συστήματα των χρηματαγορών,
ώστε να μηχανοποιήσουν τις επικίνδυνες ή ενοχλητικές εργασίες όπως η εξόρυξη μεταλλευμάτων η ο καθαρισμός της τουαλέτας, και να διανείμουν την υπόλοιπη εργασία σε όλους ισότιμα;
Πέντε ώρες την ημέρα; Τρεις; Δύο;
Κανείς δεν ξέρει γιατί ποτέ κανένας δεν ρωτάει αυτού του είδους τις ερωτήσεις.
Για τους αναρχικούς, αυτές είναι οι ερωτήσεις που θα έπρεπε να ρωτάμε.

Πιστεύεις πραγματικά αυτά που λες στα παιδιά σου (ή έλεγαν σε εσένα οι γονείς σου);
“Δεν έχει σημασία ποιος το ξεκίνησε”. “Δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”[1].

“Κάνε στους άλλους ότι θα ήθελες να κάνουν και οι άλλοι για εσένα..”
“Καθάρισε την ακαταστασία σου”.
“Μην είσαι κακός στους ανθρώπους επειδή είναι διαφορετικοί”.
Ίσως θα έπρεπε να αποφασίσουμε, αν λέμε ψέμματα στα παιδιά μας όταν τους μιλάμε για το κακό και το καλό ή αν είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε στα σοβαρά τις παραινέσεις μας.

Διότι, αν ακολουθήσετε αυτές τις ηθικές αρχές μέχρι τα λογικά συμπεράσματα τους, καταλήγετε στον αναρχισμό.

Πάρτε για παράδειγμα την αρχή “δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”.
Αν πραγματικά το έπαιρνες στα σοβαρά, αυτό από μόνο του θα τίναζε στον αέρα ολόκληρη τη βάση για τον πόλεμο και το σύστημα ποινικού δικαίου.
Το ίδιο ισχύει για το μοίρασμα: πάντα λέμε στα παιδιά ότι πρέπει να μάθουν να μοιράζονται, να αλληλοκατανοούν τις ανάγκες τους, να βοηθούν το ένα το άλλο.
Μετά βγαίνουμε έξω στον πραγματικό κόσμο όπου υποθέτουμε ότι όλοι είναι εκ του φυσικού τους εγωιστές και ανταγωνιστικοί.
Αλλά όπως θα σημείωνε ένα αναρχικός: στη πραγματικότητα, ότι λέμε στα παιδιά μας είναι σωστό.

Σχεδόν οποιοδήποτε μεγάλο επίτευγμα που άξιζε το κόπο στην ανθρώπινη ιστορία, κάθε ανακάλυψη ή κατόρθωμα που βελτίωσε τις ζωές μας, βασίστηκε στην συνεργασία και την αλληλοβοήθεια. Ακόμα και τώρα, οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε περισσότερα για τις οικογένειες και τους φίλους μας παρά για τους εαυτούς μας.
Ενώ, πιθανόν, πάντα θα υπάρχουν ανταγωνιστικοί άνθρωποι στο κόσμο, δεν υπάρχει κανένας λόγος γιατί η κοινωνία πρέπει να βασίζεται στην ενθάρρυνση τέτοιων συμπεριφορών, πόσο μάλλον κάνοντας τους ανθρώπους να ανταγωνίζονται για τις βασικές ανάγκες της ζωής.
Αυτό υπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των ανθρώπων στην εξουσία, που μας θέλουν να ζούμε μέσα στο φόβο τους ενός για τον άλλο.

Γι’ αυτό οι αναρχικοί καλούν για μια κοινωνία βασισμένη όχι μόνο στην ελεύθερη ένωση αλλά και στην αλληλοβοήθεια.
Είναι γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν πιστεύοντας στην αναρχική ηθική και σταδιακά έχουν να κατανοήσουν ότι ο κόσμος των ενηλίκων δεν λειτουργεί με αυτό το τρόπο.
Για αυτό και τόσα πολλά γίνονται επαναστατικά ή αποξενωμένα, ακόμα και αυτοκτονικά ως έφηβοι, και τελικά, παραιτημένα ως ενήλικες.
Η μόνη τους παρηγοριά, συχνά, είναι η δυνατότητα να μεγαλώσουν οι ίδιοι παιδιά και να υποκρίνονται ότι ο κόσμος είναι δίκαιος.
Αν όμως μπορούσαμε να ξεκινήσουμε πραγματικά να χτίζουμε ένα κόσμο που, έστω στο ελάχιστο, θα ήταν βασισμένος σε δίκαιες αρχές;

Δεν θα ήταν αυτό το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να δώσει κανείς στα παιδιά του;

Πιστεύεις ότι τα ανθρώπινα όντα είναι θεμελιωδώς διεφθαρμένα και κακά, ή ότι συγκεκριμένα ήδη ανθρώπων (γυναίκες, άνθρωποι διαφορετικού χρώματος, λαϊκοί άνθρωποι που δεν είναι πλούσιοι ή δεν έχουν ανώτερη εκπαίδευση) είναι υποδεέστερα δείγματα, προορισμένα να κυβερνώνται από ανώτερους από αυτούς ;
Αν απάντησες “ναι”, ε λοιπόν, δεν είσαι τελικά αναρχικός.
Αλλά αν απάντησες “όχι”, τότε, κατά πάσα πιθανότητα προσυπογράφεις το ενενήντα τις εκατό των αναρχικών αρχών, και πιθανόν, σε μεγάλο βαθμό να ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με αυτές.

Κάθε φορά που συμπεριφέρεσαι σε έναν άλλο άνθρωπο με κατανόηση και σεβασμό, είσαι αναρχικός. Κάθε φορά που επιλύεις τις διαφορές σου με άλλους με το να έρχεσαι σε έναν λογικό συμβιβασμό, ακούγοντας τι έχει να πει ο καθένας παρά να αφήνεις ένα άτομο να αποφασίζει για όλους τους άλλους, είσαι αναρχικός.
Κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να επιβάλεις με τη δύναμη σε κάποιον να κάνει κάτι, αλλά αποφασίζεις να απευθύνεσαι στη λογική του, είσαι αναρχικός.
Το ίδιο ισχύει κάθε φορά που μοιράζεσαι κάτι με έναν φίλο, η αποφασίζεις ποιος θα πλύνει τα πιάτα, η κάνεις οτιδήποτε και έχεις τη προσοχή σου στραμμένη στη δικαιοσύνη.

Τώρα, μπορεί να διαφωνήσεις με όλα αυτά ότι είναι ωραία και καλά ως ένα τρόπος για μικρές ομάδες ανθρώπων να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αλλά η διαχείριση μιας πόλης ή μιας χώρας, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα.
 Και φυσικά υπάρχει κάτι σε αυτό.
Ακόμα και αν αποκεντροποιήσεις τη κοινωνία και βάλεις όσο περισσότερη δύναμη είναι δυνατή στα χέρια μικρών κοινοτήτων, θα υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που θα χρειάζονται συντονισμό, από τη λειτουργία των σιδηροδρόμων μέχρι τις αποφάσεις για το ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πάρει η ιατρική έρευνα.
Αλλά μόνο και μόνο επειδή κάτι είναι περίπλοκο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να το κάνεις δημοκρατικά.
Απλά θα είναι περίπλοκο.
Για την ακρίβεια, οι αναρχικοί έχουν ένα σωρό διαφορετικές ιδέες και οράματα για την αυτο-διεύθυνση μιας περίπλοκης κοινωνίας.
Το να τα εξηγήσω θα έπαιρνε πολύ περισσότερο από το μέγεθος και τις προθέσεις ενός μικρού εισαγωγικού κειμένου σαν και αυτό.
Αρκεί να πούμε, πρώτα απ’ όλα, ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο επινοώντας μοντέλα για το πως θα δούλευε μια πραγματικά δημοκρατική και υγιής κοινωνία.
Βεβαίως, κανένας αναρχικός δεν ισχυρίζεται ότι έχει το τέλειο σχέδιο.

Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να επιβάλουμε προκατασκευασμένα μοντέλα στη κοινωνία ούτως ή άλλως.
Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε τα μισά από τα προβλήματα που θα προκύψουν στη προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε μια δημοκρατική κοινωνία.
Ακόμα και έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι -με την ανθρώπινη επινοητικότητα να είναι αυτό που είναι- τέτοια προβλήματα μπορούν πάντα να λυθούν, όσο γίνεται σύμφωνα με το πνεύμα των βασικών αρχών μας, οι οποίες σε τελική ανάλυση είναι οι αρχές της θεμελιώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

20.9.11

Το νέο, ‘δημοκρατικό’ καθεστώς του ΝΑΤΟ στη Λιβύη - Τι είπε ο Καντάφι και τι τίτλο έβαλαν τα ΜΜΕ

.


Το Αλ Τζαζίρα μετέδιδε κωδικοποιημένα μηνύματα προς τους
‘επαναστάτες’ από τα ‘κεντρικά’, με τη βοήθεια
συντονιστή από τη ΝΑΤΟϊκή διοίκηση, βλ. Εδώ


Α. Από το Βήμα με τίτλο

"Σε ηχητικό μήνυμά του που μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο που εδρεύει στη Συρία Arrai, ο Καντάφι σημείωσε επίσης ότι τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ δεν θα μπορούν να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους στη Λιβύη.

«Αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη είναι μια μασκαράτα που υπάρχει μόνον χάρη στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, οι οποίοι δεν θα διαρκέσουν για πάντα», σημείωσε ο Καντάφι. «Μην πιστεύετε ότι ένα καθεστώς ανατράπηκε και ότι ένα άλλο επιβλήθηκε με τη βοήθεια των αεροπορικών και των θαλάσσιων πληγμάτων», προσέθεσε.
.
«Είναι δύσκολο να ανατραπεί αυτό το καθεστώς καθώς εκπροσωπεί εκατομμύρια Λίβυους», συνέχισε, σημειώνοντας ότι «όλες οι λιβυκές φυλές γνωστοποίησαν στο ΝΑΤΟ ότι κανείς δεν εκπροσωπεί τον λιβυκό λαό».
.
«Η μόνη νόμιμη εξουσία είναι αυτή του λαού και των λαϊκών επιτροπών και οποιαδήποτε άλλη (εξουσία) είναι άκυρη και παράνομη», υπογράμμισε.
.
«Εγώ δεν ασκώ την εξουσία από το 1977 όταν παρέδωσα την εξουσία στο λαό, σηματοδοτώντας έτσι τη δημιουργία της Δημοκρατίας του λαού», συνέχισε.
«Το πολιτικό σύστημα στη Λιβύη είναι ένα σύστημα που στηρίζεται στην εξουσία του λαού (...) και είναι αδύνατο αυτό το σύστημα να εξαλειφθεί», σημείωσε.
.
«Οι βόμβες των αεροσκαφών του ΝΑΤΟ δεν θα διαρκέσουν», προσέθεσε, υπογραμμίζοντας ότι ένα νέο καθεστώς δεν μπορεί να επιβληθεί με τα πλήγματα.
__________________________________________
* Από τον τίτλο του άρθρου  μπορεί να πάρει κανείς μια αμυδρή εικόνα της διαστρέβλωσης από τα ΜΜΕ.
Ο τίτλος λέει ότι ο Καντάφι είπε για το καθεστώς του, ενώ στην ομιλία του που παρατίθεται στο κείμενο που ακολουθεί τον τίτλο λέει ρητά ότι δεν πρόκειται για καθεστώς του αλλά για καθεστώς του λαού.


Β. Aπό το Οverdisinformation με τίτλο:

Οι ‘δημοκράτες’ εξεγερμένοι και το νέο ΝΑΤΟϊκό καθεστώς, σε μια σύντομη και ανατριχιαστική περιγραφή, βλ. Εδώ, του Jason Ditz για το Antiwar.com.

Φαίνεται οτι το ‘περιβόητο’ για τις φυλακίσεις καθεστώς Καντάφι…δεν διαθέτει αρκετές φυλακές για να στεγάσουν όσους κρατούνται γενικώς για…αντιΝΑΤΟϊκά φρονήματα, ή είναι ύποπτοι γενικώς ως ‘μισθοφόροι’ κατά τους μυθομανείς ρατσιστές ‘εξεγερμένους’.

Εκτός όλων των άλλων έχουν αρχίσει και εκφράζονται απορίες
(καί σε πρόσφατο άρθρο από New York Times)
για το πού βρίσκονται τέλωσπάντων τα ‘χιλιάδες θύματα’ που ‘σφαγιάστηκαν’ από τον Καντάφι.

Το πιθανότερο είναι οτι οι φανατισμένοι αντικανταφικοί ευθύνονται για πολλαπλάσια θύματα κατά τη διάρκεια της τραγικής ‘απελευθέρωσης’ της Λιβύης όλους αυτούς τους μήνες,
αλλά με την πλήρη ασυλία και την τυφλή υποστήριξη που τους παρείχαν τα διεθνή ΜΜΕ, ήταν ικανοί να σφάζουν μπροστά στα μάτια μας και να τα φορτώνουν…στον Καντάφι.

«Οι Λίβυοι αντάρτες ξεφορτώνουν εκατοντάδες πτώματα σε νεκροταφείο για ‘κανταφικούς’, αυτοσχέδιες φυλακές γεμίζουν με κρατούμενους, αλλά πολλοί περισσότεροι αγνοούνται.

Ο βασικότερος λόγος αμηχανίας για το κίνημα των Λίβυων ανταρτών αυτή τη στιγμή είναι το γεγονός οτι οι ισχυρισμοί τους για ’50.000’ πολίτες που σφαγιάστηκαν από τον Μουαμάρ Καντάφι φαίνονται με βάση τις πρώτες καταμετρήσεις να υπερβαίνουν το πραγματικό σύνολο κατά 49.000.
Ωστόσο αρκετά πτώματα εμφανίζονται, και δεν είναι απ’αυτά που οι αντάρτες θα προτιμούσαν.

Αντιθέτως, τα ρεπορτάζ φέρουν τις δυνάμεις των ανταρτών να ξεφορτώνουν εκατοντάδες πτώματα σε ένα νεκροταφείο για ‘κανταφικούς’, χωρίς ταυτοποίηση, σφαγιασμένους απ’τους αντάρτες για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Ένα μόνο νεκροταφείο φερόταν να έχει περίπου 800 αταύτιστα πτώματα.
Δεν είναι σαφές αν οι νεκροί ήταν μέλη των ενόπλων δυνάμεων του καθεστώτος, ή απλά αντιφρονούντες.

Αναφέρεται επίσης οτι οι αντάρτες μετατρέπουν μερικά κτίρια σε πρόσθετους χώρους φυλάκισης, προφανώς λόγω ανησυχίας οτι το ‘φυλακόβιο’ καθεστώς του Καντάφι απλά δεν διέθετε αρκετό χώρο για τους τεράστιους αριθμούς ανθρώπων που κρατούνται από το νέο φιλο-ΝΑΤΟϊκό καθεστώς.
Στη Μισουράτα, οι αντάρτες έχουν γεμίσει ένα πρώην σχολείο με κρατούμενους.
Κανείς τους δεν έχει κατηγορηθεί για συγκεκριμένα εγκλήματα αλλά απλά φέρονται οτι έχουν ‘διαπράξει εγκλήματα κατά της Μισουράτα’ και
οτι οι ντόπιοι αντάρτες θα αποφασίσουν τί να κάνουν μ’αυτούς.
Τα ρεπορτάζ λένε οτι αναζητούν κάποιο μεγαλύτερο κτίριο, απ’τη στιγμή που το σχολείο έχει τώρα γεμίσει με κρατούμενους.

Η ακριβής έκταση των εγκλημάτων των Λίβυων ανταρτών πιθανώς θα παραμείνει ασαφής για αρκετό διάστημα, καθώς η ανεξήγητη εκκένωση ολόκληρων πόλεων και η τάση των πολιτοφυλακών της Μισουράτα να επιτίθενται ακόμα και σε καταυλισμούς προσφύγων στους οποίους οι ίδιοι οδήγησαν τους μαύρους πρόσφυγες έχει ως αποτέλεσμα τεράστιους αριθμούς ανθρώπων που αγνοούνται χωρίς κανένα ίχνος.»

Μία ‘προφητική’ πανεπιστημιακή διατριβή

‘Οι αντικειμενικοί στόχοι που είναι γενικά αποδεκτοί σαν πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή από τη δεκαετία του ’50, είναι οι εξής:
1. να διατηρήσουν την πρόσβαση σε πετρελαϊκούς πόρους της περιοχής (κατά κύριο λόγο αραβικούς), 2. να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την ασφάλεια και την ευημερία του Ισραήλ,
3. να ελαχιστοποιήσουν την επιρροή και την παρουσία της Σοβιετικής Ένωσης στην περιοχή. (Γι’αυτόν το στόχο επιδιώκεται τόσο η ανάσχεση της Σοβιετικής Ένωσης όσο και η αποφυγή μιας άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ των Υπερδυνάμεων που θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε πυρηνική σύρραξη.)
4. ένας τέταρτος στόχος, ο οποίος σχετίζεται με τα καθεστώτα, μπορεί να προστεθεί: να αντιμετωπιστούν οι εξωτερικές επαναστατικές δραστηριότητες της Λιβύης που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη σταθεροτητα καθεστώτων φιλικών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Μέση Ανατολή και παγκοσμίως.’

Τα παραπάνω προέρχονται από την πανεπιστημιακή διατριβή του…Μαχμούντ Τζιμπρίλ, ενός εκ των ηγετών του Μεταβατικού Συμβουλίου…

Γραμμένη το 1986 όταν σπούδαζε στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, έχει τίτλο ‘Εικόνα και Ιδεολογία στην πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με τη Λιβύη, 1969-82’.

Ο σημερινός ΝΑΤΟϊκός επαναστάτης & πρώην υπουργός
(είχε παραιτηθεί το 2010 διαμαρτυρόμενος για τον αργό ρυθμό των οικονομικών μεταρρυθμίσεων)
εξέταζε τους τρόπους που η κυβέρνηση των ΗΠΑ αντιμετώπιζε το λιβυκό καθεστώς υπό το πρίσμα των συμφερόντων της στην περιοχή.
Σταδιακά, το καθεστώς της Τζαμαχιρίγια πέρασε από το στάτους του ‘ουδέτερου’ στα τέλη του ’60 σ’αυτό του ‘εχθρού’ τη δεκαετία του ’80, όπως παρουσιάζουν οι πίνακες που περιέχει η διατριβή. (έμελλε αυτές οι εναλλαγές να επαναληφθούν…)
Στα πλαίσια της εχθρικής αντιμετώπισης που μπορεί να φτάνει στην ανοιχτή επέμβαση,
ο Τζιμπρίλ γράφει οτι μπορούν να περιλαμβάνονται και
- ‘οικονομικές κυρώσεις, εμπάργκο όπλων, και
- η παροχή όπλων στους αντιπάλους του στοχοποιημένου καθεστώτος, υπό τη δικαιολογία της προστασίας τους εναντίον των απειλών του καθεστώτος’
( όπως λέμε…δόγμα R2P, τέχνασμα που φαίνεται αξιοποίησε ο πρώην υπουργός προκειμένου ν’αρπάξει την εξουσία με τις πλάτες των ΝΑΤΟϊκών ‘ανθρωπιστών’!)
Από : Ομπλόμωφ

15.9.11

To Άγιο Όρος φορολογικός παράδεισος υπερπλούσιων και έδρα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος;


Στην εικόνα μοναχός της πόλης


Από το ιστολόγιο Ελεύθερη Σκέψη με τίτλο:


Η αυτόνομη μοναστική δημοκρατία του Αγίου Όρους έχει γίνει ένας νόμιμος φορολογικός παράδεισος για υπερπλούσιους και χρησιμοποιείται επίσης για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και την διακίνηση πολυτίμων μετάλλων

Μετάφραση από το

Μετάφραση απο τα γερμανικά: Εμμανουήλ Σαρίδης

Οι φαρισαϊκές πόζες των ηγετών μας, όχι μόνο όταν πρόκειται για δυνητικούς φορολογικούς παραδείσους όπως η Αυστρία, το Λουξεμβούργο ή η Ελβετία, ωχριούν, μπροστά σ' αυτά που συμβαίνουν στην μοναστική δημοκρατία του Αγίου Όρους.

Το 1981 η Ευρωπαϊκή Κοινότητα αναγνώρισε επίσημα την μικρή αυτή δημοκρατία που βρίσκεται στην ελληνική χερσόνησο Χαλκιδική, σαν ένα υποκράτος της ΕΕ με ένα ειδικό πολιτικό-νομικό καθεστώς.
Αυτό δεν ήταν τυχαίο, γιατί η νησιωτική αυτή Δημοκρατία υφίσταται εδώ και 1047 χρόνια και το Σύνταγμα της, που είναι γραμμένο σε δέρμα απο κατσίκι, εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα.
Αυτό όμως μάλλον δεν είναι ο πραγματικός λόγος, για τον οποίο ο Άθως απέκτησε ένα ειδικό καθεστώς.

Το όνομα Άγιον Όρος Άθως, στα ελληνικά Άγιον Όρος, αναφέρεται σε διάφορα πράγματα.
Το ένα είναι η ονομασία του ανατολικού δαχτύλου της χερσονήσου της Χαλκιδικής.
Στην χερσόνησο Χαλκιδική υπάρχει και το βουνό, ύψους 2.033 μέτρων, το οποίο ονομάζεται επίσης Άθως.
Και, τέλος, η Ορθόδοξη μοναστική δημοκρατία της χερσονήσου ονομάζεται εν συντομία επίσης Άθως.
Η μοναστική δημοκρατία Άθως δεν είναι όμως ένα ανεξάρτητο κράτος, αλλά αποτελεί διοικητικά μόνο ένα τμήμα της Περιφέρειας Κεντρική Μακεδονία.
Η μοναστική αυτή πολιτεία καλύπτει μια έκταση περίπου 336 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Στο Άγιον Όρος ζουν μόνιμα περίπου 2.200 άνδρες, κυρίως μοναχοί, της ορθοδόξου πίστεως.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο το Άγιον Όρος είναι ένα μέρος της Ελλάδος.
Έχει όμως ένα ειδικό καθεστώς αυτονομίας και οι εσωτερικές υποθέσεις και η Διοίκησή του βρίσκονται στα χέρια των μοναχών που το κατοικούν.

Ο Άθως φορολογικά και τελωνειακά δεν ανήκει στην Ευρωπαική Κοινότητα.

Άρα ο Άθως είναι και ο τελευταίος γνήσιος φορολογικός παράδεισος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καμία κυβέρνηση και κανείς οργανισμός στον κόσμο δεν μπορεί να επιβάλλει κάτι στην αυτόνομη αυτή δημοκρατία στο κέντρο της Ευρωπαικής Ένωσης.

Αν και η χώρα αυτή, όμως, που σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει, ανήκει στην ΕΕ, οι κάτοικοι της ζουν σε μια άλλη εποχή:
Η μέρα δεν αρχίζει με την ανατολή του ηλίου, αλλά με το ηλιοβασίλεμα, όπότε το ρολόι μετράει μηδέν.
Οι ημέρες αριθμούνται σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο πάει πίσω κατα 13 ημέρες απο το Γρηγοριανό ημερολόγιο που εισήχθη στην δυτική Ευρώπη το 1582.

Οι κάτοικοι της ζουν για αιώνες χωρίς εξωτερικές παρενοχλήσεις, γιατί βρίσκονται μέσα σε φρούρια πάνω στο ψηλο βουνό ύψους 2.033 μέτρων, που προστατεύεται προς την θάλλασα από πολύ απότομους γκρεμούς.
Στούς γκρεμούς αυτούς δεν επιτρέπεται σε κανέναν να αγκυροβολήσει.
Η είσοδος απο την θάλασσα στην αυτόνομη περιοχή γίνεται μόνο με ένα πορθμείο, που πιάνει ένα λιμάνι που βρίσκεται μπροστά απο τους βράχους.

Στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους υπάρχει μια Αγροτική Τράπεζα.
Οι κάτοικοι είναι βαθιά θρησκευόμενοι ορθόδοξοι, που έχουν κάνει τον όρκο της σιωπής.
Αυτή η εχεμύθεια αποφέρει όμως εδω και μερικά χρόνια αμύθητα πλούτη στον Άθω.

Η τοπική τράπεζα που λειτουργεί εκεί, φημίζεται ανάμεσα στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, ότι λειτουργεί πιο διακριτικά από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα στον κόσμο.

Σε διασημότητες όπως ο εβραίος ρώσος ολιγάρχης Roman Abramowitsch (η τεράστια θαλαμηγός του, που δεν χωράει στα περισσότερα λιμάνια), ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, δόθηκε η άδεια να αγκυροβολήσει στις ακτές της Δημοκρατίας και, όπως λέγεται, πλήρωσε 1,5 εκατ. ευρώ τη ημέρα για λιμενικά τέλη.
Λέγεται επίσης, ότι ο Abramowitsch ανέλαβε την ανακαίνιση μιας μονής στην Αυτόνομη Δημοκρατία και ότι απέφερε στην φορολογική αυτή όαση εκατομμύρια.

Άλλοι πλούσιοι Ρώσοι ήρθαν με κιβώτια γεμάτα πολύτιμα μέταλλα (πλατίνα και χρυσό), διαμάντια και αντίκες.
Κανείς δεν πληρώνει φόρο εισοδήματος.
Κατα την εισαγωγή δομικών υλικών, πετρελαίου, τροφίμων και καταναλωτικών αγαθών, όπως και κατα την εξαγωγή ειδών χειροτεχνίας, δεν εισπράτονται φόροι ούτε υπολογίζεται ο ΦΠΑ.

Στο μεταξύ η έφοδος πλουσίων στην παραδεισένια αυτή Δημοκρατία είναι τόσο μεγάλη, ώστε δημιουργήθηκε ειδικά γι' αυτούς ένας διάδρομος προσγείωσης ελικοπτέρων.

Ένας από τους πρώτους που προσγειώθηκε εκεί, ήταν ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους. Μετά τον Μπούς ήρθε ο ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.
Από τότε, ηγέτες της ΕΕ και ρώσοι ολιγάρχες χρησιμοποιούν το διακριτικό σέρβις της μικρής αυτής δημοκρατίας κατα το δοκούν,
ενώ στην Αμβέρσα και το Άμστερνταμ, τα δύο μεγαλύτερα κέντρα διαμαντιών και πολυτίμων μετάλλων των Εβραίων στον κόσμο, συναντά κανείς κατοίκους της Δημοκρατίας του Άθω με βαλίτσες γεμάτες διαμάντια.

Σύμφωνα με κάποιους ισχυρισμούς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθεί να "στεγνώσει" αυτό τον παράδεισο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.
Αυτό όμως μάλλον να το ξεχάσουμε.

Το 2003 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε με μια μη δεσμευτική απόφαση που ελήφθη με οριακή πλειοψηφία, την κατάργηση της αυτόνομίας της Δημοκρατίας του Άθω.
Αλλά, υποτίθεται, η Δημοκρατία επιφυλάχθηκε κατά της παρέμβασης.
Και σίγουρα θα είναι καί άλλοι, που επιφυλάχθηκαν εναντίον της.

Πηγές
http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews[backPid]=78&tx_ttnews[tt_news]=2229&cHash=72fb297d9a79c20640031c9994a535d2

http://griechenland-reisen.suite101.de/article.cfm/die_orthodoxe_moenchsrepublik_athos#ixzz16qZDZiEa

http://harald-rossa.suite101.de/die-orthodoxe-moenchsrepublik-athos-a63018

http://www.gomopa.net/print.php?paper=/Pressemitteilungen.html?id=622&meldung=Die-letzte-Steuer-und-Schwarzgeldbastion-der-EU

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο
http://www.politaia.org/politik/die-orthodoxe-monchsrepublik-athos-das-legale-steuerparadies-fur-die-superreichen/

12.9.11

Καμπάνια αποστολής e-mails για να σταματήσει ο πόλεμος στη Λιβύη

.


Η κίνηση "Αμερικανοί πολίτες στη Ρώμη για την ειρήνη και την δικαιοσύνη"
μας καλούν να συμμετάσχουμε στην καμπάνια αποστολής e-mails προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που δεν συμμετέχουν στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στη Λιβύη.

Στα e-mails γίνεται έκκληση να ασκήσουν την επιρροή τους ώστε να σταματήσει ο πόλεμος στη Λιβύη.
Βάσει των διατάξεων του ψηφίσματος 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν επιτρέπεται η εμπλοκή στα εσωτερικά ζητήματα ξένων κρατών, όπως είναι η ένοπλη σύγκρουση στη Λιβύη.

Παραθέτουμε από την ιστοσελίδα της κίνησης, βλ. Εδώ, τα email των παραληπτών και το θέμα και  κείμενο του email που πρέπει να συμπληρωθούν στα αγγλικά στις αντίστοιχες θέσεις της φόρμας email:

Διευθύνσεις e-mail προς αποστολή:

ChinaMissionUN@Gmail.com, rusun@un.int, India@un.int, portugal@un.int, contact@lebanonun.org, chinesemission@yahoo.com, delbrasonu@delbrasonu.org, siumara@delbrasonu.org, bihun@mfa.gov.ba,
colombia@colombiaun.org, pmun.newyork@dirco.gov.za, perm.mission@nigerdeleg.org, aumission_ny@yahoo.com, presidentrsa@po.gov.za, info@new-york-un.diplo.de, dsatsia@gabon-un.org,
LamamraR@africa-union.org, waneg@africa-union.org, JoinerDJ@africa-union.org, gabon@un.int, Nigeria@un.int, unsc-nowar@gmx.com,

Στη θέση του θέματος γράφουμε:

PLEASE PUT A STOP TO NATO WAR IN LIBYA - APPEAL TO NON-BELLIGERANT UNSC MEMBERS

Στη θέση του κειμένου γράφουμε:

“PLEASE PUT A STOP TO THE NATO WAR ON LIBYA!”
WE APPEAL TO NON-BELLIGERENT MEMBERS OF THE U.N. SECURITY COUNCIL
  • to put an end to the misuse of U.N. Security Council Resolution 1973 to influence the internal affairs of Libya through warfare, by revoking it, and
  • to press for a peaceful resolution of the conflict in Libya, backing the African Union's central role in this context.
We thank those countries that have tried, and are still trying, to work towards peace.
Our appeal is based on the following:
  • the military intervention in Libya undertaken by some NATO members has now gone far beyond the provisions of Security Council Resolution 1973, and is based on hyped-up accounts of defenseless citizens being massacred by their government, while the truth is that, in Libya, there is an on-going and intense internal armed conflict;  
  • we are aware of the economic and geo-strategic interests that lie behind the war in Libya and, in particular, behind NATO support of one of the two armed factions;  
  • NATO military intervention in Libya has killed (and is continuing to kill) countless civilians, as well as harming and endangering the civilian population, including migrants and refugees, in various other ways;  
  • the belief, at this stage, that only non-belligerent countries – and particularly those with U.N. Security Council voting rights – can successfully bring a peaceful end to the conflict through negotiations and by implementing the opening paragraph of UNSC Resolution 1973, which calls for an immediate ceasefire.  
Respectfully yours,
Συμπληρώνεται
το όνομα (ή ο οργανισμός)  
η διεύθυνση (προαιρετική)


Μετάφραση του email στα ελληνικά

 Θέμα:  
«ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ» ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ 

Κείμενο:
«ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ»

ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ 
  • να βάλετε τέλος στη διαστρέβλωση της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1973 να επηρεάζει τις εσωτερικές υποθέσεις της Λιβύης μέσω πολέμου, ανακαλώντας την και  
  • να πιέσετε για ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης στη Λιβύη, υποστηρίζοντας τον κεντρικό ρόλο της Αφρικανικής Ένωσης στο θέμα αυτό.
Ευχαριστούμε εκείνες τις χώρες που έχουν προσπαθήσει και συνεχίζουν να προσπαθούν να εργάζονται για την ειρήνη.

Η έκκλησή μας βασίζεται στα ακόλουθα:  
  • η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη που αναλήφθηκε από κάποια μέλη του ΝΑΤΟ έχει πλέον προχωρήσει πολύ πέραν των διατάξεων του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας 1973 οι οποίες αφορούν σε περιπτώσεις ανυπεράσπιστων πολιτών που σφαγιάζονται από τις κυβερνήσεις τους, ενώ η αλήθεια είναι ότι στη Λιβύη υπάρχει μια συνεχιζόμενη και σφοδρή εσωτερική ένοπλη σύγκρουση.
  • έχουμε επίγνωση των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων που βρίσκονται πίσω από τον πόλεμο στη Λιβύη και ειδικότερα πίσω από την υποστήριξη του ΝΑΤΟ μιας από τις δύο ένοπλες παρατάξεις.
  • η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη έχει σκοτώσει (και συνεχίζει να σκοτώνει) αναρίθμητους πολίτες και να καταστρέφει και να θέτει σε κίνδυνο τον άμαχο πληθυσμό, συμπεριλαμβανόμενων των μεταναστών και των προσφύγων, παντοιοτρόπως.
  • στην πεποίθηση, ότι σε αυτό το στάδιο, μόνον οι μη εμπόλεμες χώρες - και ιδιαίτερα αυτές με δικαίωμα ψήφου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ – μπορούν να επιτύχουν το ειρηνικό τέλος στη σύγκρουση μέσω διαπραγματεύσεων και θέτοντας σε ισχύ την παράγραφο της απόφασης του Σ.Α του ΟΗΕ 1973, η οποία καλεί για άμεση κατάπαυση του πυρός.
Με εκτίμηση,

Όνομα (ή ένωση)
Διεύθυνση (προαιρετικά)

9.9.11

«Όταν ακούς τάξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει».




Από την ιστοσελίδα inews με τίτλο:


Γράφει : ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης*

Έφαγα 25 χρόνια ζωής, σπουδάζοντας στην θεωρία αλλά και στην πράξη την οργάνωση της ανθρώπινης εργασίας.
Σας ομολογώ ότι απελπίστηκα. Κόντρα στα όνειρα μου για συμμετοχή, για αυτονομία, για αυτοδιεύθυνση, για αυτοοργάνωση, ο Έλληνας της μεταπολιτευτικής περιόδου αρνιόταν πεισματικά να αναλάβει την ..........ευθύνη της ενηλικίωσης του.
Αρνιόταν να πάρει την υπόθεση επάνω του.

Ένοιωθα συχνά πως οι άνθρωποι γύρευαν ένα κάποιο «αφεντικό» να αποθέσουν πάνω του την ευθύνη της διοίκησης και να λουφάξουν ήσυχοι στην ασφάλεια που παρέχει η άρνηση της ριψοκινδύνευσης.
Κάθε συγκροτημένη προσπάθεια οργανωτικής απελευθέρωσης, εκχώρησης ουσιαστικών αρμοδιοτήτων, υποκίνησης στην ανάληψη πρωτοβουλιών, ήταν λες και πυροδοτούσε έναν υποσυνείδητο καταχωνιασμένο φόβο απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή αυτοδιεύθυνσης της εργασίας.
Σε έρευνα που έκανα, σχεδόν 1 στους 2 εργαζόμενους, έκριναν ως πιο σημαντικό πράγμα στη δουλειά τους, να ξέρουν πως θα υποστούν παρατήρηση-επίπληξη, όταν κάνουν λάθος.
Τέτοια ευσυνειδησία ή τέτοια ανασφάλεια;

Οι Έλληνες της μεταπολιτευτικής περιόδου όχι μόνο ανέχονταν, αλλά απαιτούσαν επιπλέον παντού τη διαμεσολάβηση.

- Διαμεσολάβηση από το δάσκαλο για την πρόσβαση στη γνώση,
- διαμεσολάβηση από το βουλευτή για την άσκηση της εκχωρημένης πολιτικής τους ελευθερίας,
-  διαμεσολάβηση από τον δικηγόρο για την άσκηση των εκχωρημένων δικαιωμάτων,
- διαμεσολάβηση από το αφεντικό ή την Επιθεώρηση Εργασίας για την άσκηση της εκχωρημένης κοινωνικής ελευθερίας,
- διαμεσολάβηση από τον παπά για την εξασφάλιση της μετά θάνατον βασιλείας των ουρανών,
- διαμεσολάβηση από τον μεταπράτη για την προώθηση της παραγωγής,
- διαμεσολάβηση από τον διαφημιστή για την επιλογή ενός προϊόντος,
- διαμοσελάβηση από τον κάθε Πρετεντέρη για να μάθουμε την είδηση,
- διαμεσολάβηση από τον κάθε ψυχαναλυτή για να ανακαλύψουμε το χαμένο εντός μας,
- διαμεσολάβηση από τον κάθε ευρωθρεμένο διανοούμενο για να μάθουμε την ιστορία μας.

Καταλήξαμε να χρειαζόμαστε διαμεσολάβηση από την κάθε τσατσά για να βρούμε γκόμενα.
 Όπως ακριβώς τα ανέραστα νήπια.
Και εννοώ το ανέραστος με την έννοια του ανίκανου να ριψοκινδυνεύσει στο άθλημα της σχέσης. Του ανίκανου να ωριμάσει και να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του.

 Έτσι, απαράλλαχτα ίδια, το νηπιακό και εξαρτημένο κρατίδιο, προσδοκά στη διαμεσολάβηση μια των Άγγλων, μια των Γάλλων, μια των Αμερικάνων, μια της Μέρκελ και μια του Τρισέ.
Τώρα στα στερνά και του Ισραήλ ή των νεοοθωμανών του Νταβούτογλου.

«Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην», λέει η παράδοση μας. Απλά πράγματα

Σ’ αυτή την έρημο της μεταπολίτευσης, υπήρξαν πολλές νύχτες που με βασάνισε ετούτος προβληματισμός.
Πως στο διάολο καταντήσαμε έτσι;
Αν πίσω απ’ όλα αυτά, κρύβεται η δικαιολογημένη ανθρώπινη αβεβαιότητα ή βαθιά ανθρώπινη ανασφάλεια, τι τρόπους έχουμε να την αντιμετωπίσουμε;

Γιατί δεν σκύψαμε να αφουγκραστούμε τις ίδιες τις λέξεις μας;
Λένε στην επιστήμη της πληροφορικής πως η πληροφορία είναι η μονάδα μέτρησης της αβεβαιότητας.
Με άλλα λόγια όσο περισσότερες πληροφορίες έχεις, τόσο μεγαλύτερη βεβαιότητα εξασφαλίζεις.

Εκεί αποσκοπούν όλα τα οργανωτικά μοντέλα και συστήματα.
Στη μείωση της αβεβαιότητας.
Άλλωστε με βάση την ετυμολογία της λέξης Information σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο, αν θες να είσαι ασφαλής πρέπει να είσαι In form, μέσα στη φόρμα, μέσα στο τύπο.
Βρες, δηλαδή, ένα καβούκι να κλειστείς και ησύχασες.
Βρες ένα οργανωτικό κουτί να βάλεις το κεφάλι σου και καθάρισες.
Βρες, ύστερα, έναν μεσολαβητή να διαμεσολαβεί ανάμεσα στο δικό σου κουτί και στα άλλα και κανένα πρόβλημα.
Μα έρχεται αυτή η ριμάδα η ελληνική γλώσσα και δεν σ’ αφήνει να ησυχάσεις.

Πληροφορία, δεν είναι In form, είναι φέρω πληρότητα.
Δηλαδή αν θέλω να είμαι ασφαλής, πρέπει να είμαι ολόκληρος, ακέραιος.

Και ακέραιος είμαι όταν είμαι αληθινός.
Όταν η ύπαρξη μου δεν ψευτίζει.
Να γιατί ο Ελύτης θα ορίσει «όταν ακούς τάξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει».

Γιατί πάντα εδώ και αιώνες, η αποτελεσματικότητα είναι το πιο ισχυρό άλλοθι των εξουσιαστών για να περιορίσουν την ελευθερία.
Η οργάνωση, μια ελληνική οργάνωση δεν μπορεί να στοχεύει πουθενά αλλού, σε κανένα άλλο αποτέλεσμα, παρά μονάχα στην ελευθερία.
Γιατί είναι δηλωμένο και βεβαιωμένο από τον παππού μου τον Αριστοτέλη πως το να ζητάς παντού το χρήσιμο και το αναγκαίο δεν ταιριάζει σε ανθρώπους μεγαλόψυχους και ελεύθερους

Δεν διαπραγματευόμαστε την ολόκληρη ελευθερία, δεν διαπραγματευόμαστε την αδιαμεσολάβητη δημοκρατία για χάρι κανενός χρήσιμου και αναγκαίου.
Στα παπάρια μας το αποτέλεσμα, αν είναι να χάσουμε και πάλι τη ψυχούλα μας, τώρα που τη βρήκαμε.
Το θέμα δεν είναι απλά, αν τα όνειρα μας θα πάρουν εκδίκηση, αλλά ότι για να συμβεί αυτό, θα πρέπει επιτέλους, στα όνειρα μας να μην χωράνε μεσάζοντες!

Εδώ νομίζω βρίσκεται το κουμπί της ειρηνικής μας επανάστασης.
Ότι ετούτη η κοινωνία, σχεδόν από το πουθενά, μέσα στην οδύνη του μνημονίου, μέσα στην αποχαύνωση του καταναλωτισμού και της ευρωλιγούρας, πρέπει να βρει τη μαγκιά να επανεφεύρει το όρθιο βάδισμα.

 Ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου.
Δημοκρατία είναι η κατάργηση του νηπίου.
Δημοκρατία είναι όταν ο τόπος μας αντριεύει και αντριώνεται.

Εδώ βρίσκεται και το κουμπί του «οργανωτικού ζητήματος» της κοινωνία μας, αλλά και των φορέων που οραματίζονται τη μεγάλη ανατροπή.
 Ότι η «οργάνωση» μας, θα πρέπει να είναι υπηρετική όχι των στόχων μας, αλλά της αλήθειας μας. Της ελευθερίας μας.
Άρα δεν μπορεί να εκπροσωπείται, να διαμεσολαβείται, να μεσιτεύται ή να αντιπροσωπεύεται.

Η ελευθερία μας, η Δημοκρατία μας, η οργάνωση μας, η ύπαρξη μας ολόκληρη, τώρα που καταργούμε το νήπιο, οφείλει να είναι μόνο άμεση και αδιαμεσολάβητη.
Με αυτό το αδιαπραγματεμάτευτο κριτήριο οφείλουμε να οικοδομήσουμε το αύριο.

Και για όσους ανησυχούν για την αποτελεσματικότητα, να δείτε που ο Θεός το κάνει και χαρίζει τελικά –ως αντίδωρο- στον ελεύθερο και τον μεγαλόψυχο άνθρωπο το πιο γλυκό Του αποτέλεσμα.
.
*ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης είναι οικονομολόγος

6.9.11

Ρόδα είναι και γυρίζει



Από τα ΝΕΑ με τίτλο:

Και ξαφνικά, με την ευκολία που επιτρέπει η βραχύβια μνήμη και οι εγωισμοί των ανθρώπων, από ήρωες έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Για τους 33 θρυλικούς μεταλλωρύχους της Χιλής ο λόγος, αυτούς που παγιδεύτηκαν πέρυσι τον Αύγουστο στα έγκατα της γης, σε βάθος 700 μέτρων, στο ορυχείο Σαν Χοσέ της ερήμου Ατακάμα, για να αναδυθούν 69 ημέρες αργότερα στην επιφάνεια θριαμβευτές και για πάντα αλλαγμένοι.

Αυτούς που συγκίνησαν τον κόσμο ολόκληρο με τη δύναμη της ψυχής τους, έκαναν τους Χιλιανούς υπερήφανους για τη χώρα τους και χάρισαν στον (φρέσκο τότε) πρόεδρο Σεμπαστιάν Πινιέρα, όπως και τον φωτογενή υπουργό Ορυχείων του, τον Λόρενς Γκόλμπορν, ποσοστά δημοτικότητας που δεν είχαν δει ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους.

Εναν χρόνο μετά, η δημοτικότητα του Πινιέρα έχει πέσει στα τάρταρα, συγκεκριμένα στο 26%,
ο δισεκατομμυριούχος που έβαλε τέλος σε 20 χρόνια κεντροαριστερής διακυβέρνησης στη Χιλή έχει γίνει ο λιγότερο δημοφιλής ηγέτης από την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Και οι «33» γίνονται στόχος επίθεσης με μήλα, πορτοκάλια και πέτρες.
Αυτά τα δύο έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους.

Τον Αύγουστο του 2010, και κυρίως από τις 22 Αυγούστου, οπότε έφτασε στην επιφάνεια, έπειτα από 17 ημέρες σιγής και αγωνίας το περίφημο σημείωμα «Είμαστε όλοι καλά στο καταφύγιο, οι 33»,
η Χιλή ήταν μια χώρα ενωμένη, αλληλέγγυη,
κι ας είχε να αντιμετωπίσει τα απόνερα του φοβερού σεισμού των 8 ρίχτερ που είχε πλήξει την περιοχή Μάουλε τον Φεβρουάριο.

Τον φετινό Αύγουστο, η Χιλή είναι θέατρο μιας μεγάλης αναταραχής, και όχι από μία αλλά από πολλές κοινωνικές ομάδες.
Μαθητές και φοιτητές έχουν καταλάβει σχολεία και έχουν σταματήσει τα μαθήματα εδώ και περισσότερους από δύο μήνες.
Κάθε λίγο και λιγάκι, δεκάδες, ακόμα και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι διαδηλώνουν, ενίοτε συγκρούονται με την αστυνομία. Ζητούν αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση, δωρεάν και καλύτερη παιδεία.
Ο Πινιέρα προτείνει ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο 21 σημείων καθώς και ένα ταμείο 2,8 εκατ. ευρώ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά οι φοιτητές απορρίπτουν τις προτάσεις ως ανεπαρκείς και ζητάνε πανεθνικό δημοψήφισμα.
Παράλληλα, πολλοί μεταλλωρύχοι απεργούν διεκδικώντας υψηλότερες απολαβές∙
οι οικολόγοι διαδηλώνουν με την ελπίδα να ακυρωθούν τα αμφιλεγόμενα σχέδια κατασκευής υδροηλεκτρικών φραγμάτων στη Νότια Παταγονία και ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα στη Βόρεια Χιλή∙ και
οι ινδιάνοι Μαπούτσε έχουν καταλάβει τα πατρογονικά εδάφη τους, πυροδοτώντας βίαιες αντιπαραθέσεις με αστυνομικούς και κτηματίες.

Σε αυτό το κλίμα δέχθηκαν την επίθεση με μήλα, πορτοκάλια και πέτρες πολλοί από τους «33» την περασμένη Παρασκευή,
ακριβώς έναν χρόνο από την ημέρα που παγιδεύτηκαν στο ορυχείο Σαν Χοσέ.
Ο Πινιέρα και οι υπουργοί του είχαν μεταβεί στο Κοπιαπό, τη σκονισμένη πόλη όπου ζουν οι περισσότεροι από τους μεταλλωρύχους.
Ολοι μαζί συνόδευαν μια εικόνα της Παναγίας στον καθεδρικό ναό,
ο αρχιεπίσκοπος έβγαλε ένα συγκινητικό κήρυγμα,
κατόπιν η ομάδα πήγε στο Περιφερειακό Μουσείο της Ατακάμα για τα εγκαίνια έκθεσης που αφηγείται την απίστευτη ιστορία επιβίωσης των «33».
 
Ο Πινιέρα επέστρεψε στον μεταλλωρύχο Ζοζέ Ογέδα το σημείωμα («Είμαστε όλοι καλά…») που έναν χρόνο τώρα κουβαλούσε μαζί του στα επίσημα ταξίδια του στο εξωτερικό και επεδείκνυε στους ξένους ηγέτες.
 
Και όλα θα είχαν λήξει καλώς αν οι μεταλλωρύχοι - που εμφανίζονται όπου εμφανίζεται και ο Πινιέρα - δεν συμπεριλαμβάνονταν αίφνης στο στόχαστρο των αντικυβερνητικών διαδηλωτών που τους θεωρούν αγνώμονες, άπληστους και ξεπουλημένους.

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)