20.4.10

Τρομοκρατία και Μυστικές Υπηρεσίες

.
Απόσπασμα από άρθρο στο S T R A T E G Y - G Ε O P O L I T I C S με τίτλο:Επιχείρηση της Mossad η σύλληψη του Οτσαλάν;

Συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τη δράση της Μossad

Στο βιβλίο του ο Gordon Thomas επικαλείται συνομιλίες με τέως αρχηγούς και ανώτερα στελέχη της CIA, της βρετανικής ΜΙ5 και ΜΙ6, της γερμανικής BND, όσο και της Mossad, για να καταγράψει τη μυστική δράση της ισραηλινής υπηρεσίας: από τη κλοπή στρατιωτικών πληροφοριών και τεχνολογίας μέχρι τη λαθραία εξαγωγή από τις ΗΠΑ σχάσιμου υλικού για την κατασκευή ατομικής βόμβας (υπόθεση Shapiro).
.



Πράκτορες της Μossad παρακολουθούσαν το φορτηγό με τα εκρηκτικά στη Βηρυτό, που προοριζόταν να ανατινάξει το διοικητήριο των Αμερικανών Πεζοναυτών το 1983, αλλά -παρά τη συμφωνία συνεργασίας- δεν προειδοποίησαν τη CIA, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 241 Αμερικανοί στρατιώτες.

Αμερικανοεβραίος στέλεχος μυστικής υπηρεσίας ο Jonathan Pollard, διοχέτευε επί πολλούς μήνες στους Ισραηλινούς άκρως απόρρητα έγραφα και φωτογραφίες δορυφόρων, πριν συλληφθεί και καταδικασθεί σε ισόβια.
Μεταξύ πλείστων άλλων υπέδειξε και το δωδεκαμελές κλιμάκιο της CIA στη Νότιο Αφρική, το οποίο η Mossad κατέδωσε στις νοτιοαφρικανικές υπηρεσίες.

Ο Gordon Thomas περιγράφει ακόμα πως το FBI είχε προσεγγίσει Ισραηλινό κατάσκοπο στο κορυφαίο κλιμάκιο της αμερικανικής εξουσίας, αλλά η επιχείρηση παρέλυσε όταν διαπιστώθηκε ότι ισραηλινές υπηρεσίες είχαν υποκλέψει ερωτικά τηλεφωνήματα του Προέδρου Clinton στη Monica Lewinski, που ήγειραν την απειλή πολιτικού εκβιασμού.

Στελέχη της Μοσάντ, στις συνομιλίες τους με τον συγγραφέα εξήραν τη βοήθεια στο έργο της από ομόθρησκους εθελοντές (Sayanim) στις χώρες δράσεως των πρακτόρων της (Katsa), οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες, κρησφύγετα και άλλες διευκολύνσεις στα στελέχη της Mossad, ή λειτουργούν ακόμα κι ως φορείς παραπληροφόρησης, συμβάλλοντας στην παροιμιώδη αποτελεσματικότητά της ισραηλινής υπηρεσίας.
Γραμμένο με συμπάθεια και ενίοτε με θαυμασμό για ορισμένους βετεράνους της Mossad, το βιβλίο δεν αποκρύπτει τίποτε από τη (γνωστή στον συγγραφέα) δράση και τις μεθόδους της μυστικής υπηρεσίας του Ισραήλ.

Αναφέρεται έτσι και στην κλοπή 200 εκατομμυρίων δολαρίων της CΙΑ, προερχόμενων από εμπόριο ναρκωτικών, που στέλνονταν μέσω τραπέζης του Βατικανού, επί Πάπα Ιωάννη-Παύλου Βοϊτίλα και του περιβόητου επισκόπου Paul Marcinkus, στην πολωνική οργάνωση Αλληλεγγύη του Leh Valesa.

Αποκαλύπτει επίσης ότι το φορτηγό αεροπλάνο της El Al που κατέπεσε το 1992 σε κατοικημένη περιοχή του Άμστερνταμ σκοτώνοντας 43 άτομα και τραυματίζοντας δεκάδες άλλα, μετέφερε θανατηφόρες τοξικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του Σαρίν, ενός τρομερού νευροτοξικού αερίου.
Το στοιχείο αυτό καλύφθηκε με τη σχετική παραπληροφόρηση, αλλά εκατοντάδες κατοίκων της περιοχής αρρώστησαν μετά το δυστύχημα.

Τέλος, υποστηρίζει ότι στα υπόγεια εργαστήρια του Νες Ζιόνα, Ισραηλινοί επιστήμονες έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη χημικών και βιολογικών όπλων, επικαλούμενος άκρως μυστική έκθεση της CΙΑ στον Αμερικανό υπουργό Αμύνης William Cohen, κατά την οποία "Ισραηλινοί βιολόγοι προσπαθούν να ταυτοποιήσουν τα γονίδια ορισμένων αραβικών φύλων και να δημιουργήσουν στη συνέχεια ένα γενετικά διαφοροποιημένο βακτηρίδιο ή ιό", με απλά λόγια, ένα βιολογικό όπλο που θα πλήττει μόνο Άραβες...
.

Βλ. και Al-Qaeda Chief In Iraq: Captured, Killed, Never Actually Existed, Re-Captured, Now Killed Again- Ludicrous story of terrorist admitted to be a “fictional character” by U.S. officials (Αρχηγός της Αλ Κάϊντα στο Ιράκ: Συνελήφθη. Σκοτώθηκε. Στην Πραγματικότητα δεν Υπήρξε Ποτέ. Συνελήφθη Ξανά. Τώρα Σκοτώθηκε Ξανά -Αξιωματούχοι των ΗΠΑ παραδέχθηκαν ότι η γελοία ιστορία του τρομοκράτη ήταν μια "φανταστική φιγούρα")
.

13.4.10

Ρ. Βρανά: "Η Απάτη των Τραπεζών που Είναι Επιτακτική Ανάγκη να Καταρρεύσει"

.
...........................................................................Από τους Δρόμους στα ΝΕΑ του Ρούσσου Βρανά

Πέραν του καλού...

....και του κακού. Εκεί θα πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια για τα χρέη των χωρών.
Τα αισθήματα εθνικής ντροπής ή εθνικής υπερηφάνειας είναι παραπετάσματα που την κρύβουν.
Τα χρέη δεν ξέρουν ούτε από ντροπή ούτε από περηφάνια.
Είναι απλώς ένα ακόμη εργαλείο για κερδοσκοπία. Κι αυτό το γνώριζαν πάντα καλά οι τραπεζίτες. Ακόμη και οι κεντρικοί τραπεζίτες.

Χωρίς ντροπή...

... η Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα αγόρασε ασφάλιστρα κινδύνου για τα χρέη της Καλιφόρνιας και της Νεβάδας (καθώς και για τα χρέη προβληματικών σχολείων της Φλόριντα).

Ετσι, όπως αποκάλυψε το δημόσιο ραδιόφωνο των ΗΠΑ, θα αποκομίσει αρκετά κέρδη αν αυτές οι δύο καταχρεωμένες αμερικανικές Πολιτείες βαρέσουν τελικά κανόνι.

Κι αυτό συμβολίζει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό: πως τα συμφέροντα του λαού δεν συμπίπτουν με τα συμφέροντα των τραπεζιτών- ούτε ακόμη με τα συμφέροντα των κεντρικών τραπεζιτών που ασκούν τη νομισματική πολιτική μιας χώρας.
.
Οσο κι αν ελαφρύνει ο δανεισμός της με εξωτερική βοήθεια, δεν έχει τίποτα να κερδίσει ο λαός της.
Δεν θα αυξηθούν έτσι οι μισθοί, ούτε οι συντάξεις.
Απλώς οι τραπεζίτες που αγοράζουν και πωλούν τα χρέη της (με κρατικά ομόλογα) θα σιγουρέψουν την «επένδυσή» τους.
Οι οφειλέτες, όμως, έχουν αρχίσει να αντιδρούν.
Οι πολίτες που στενάζουν κάτω από τα υπερβολικά επιτόκια, τις προμήθειες και τις αδιαφανείς συμβάσεις των αμερικανικών τραπεζών εξεγείρονται, ακόμη και με την προτροπή αμερικανών βουλευτών, αρνούμενοι να πληρώσουν.

«Τι θα συνέβαινε αν τα χρεωμένα σχολικά συστήματα των αμερικανικών πολιτειών αποφάσιζαν ξαφνικά να υπαναχωρήσουν από τις δεσμεύσεις τους;» αναρωτιέται ο αμερικανός δημοσιογράφος Ματ Τάιμπι.
«Τι θα συνέβαινε αν έκανε το ίδιο και η Ελλάδα;».

Αν και προγενέστερα από αυτόν, ο οικονομολόγος Μάρεϊ Ρόθμπαρντ είχε θέσει ένα ακόμη πιο προχωρημένο ερώτημα:
«Γιατί οι πολίτες που μοχθούν καθημερινά να είναι δέσμιοι των χρεών με τα οποία τους φορτώνει η άρχουσα ολιγαρχία;».

Οι απαντήσεις.... .

. ... που δίνουν σε αυτές τις απορίες για τα χρέη των πολιτών και των χωρών πολλοί οικονομολόγοι, γίνονται ολοένα και πιο ριζοσπαστικές τα τελευταία χρόνια.

Ο Ιβανς- Πρίτσαρντ έγραφε πέρυσι στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ»:
«Η μοναδική διέξοδος από το παγκόσμιο χρέος ίσως να αποδειχτεί η άρνηση της πληρωμής του».

Και σήμερα, ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον λέει:
«Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του.
Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο "εγγυοδοτείται" με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό.
Ομως όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνειά τους, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση πραγματικών περιουσιακών στοιχείων».
.
Με άλλα λόγια...
.
... όσο κι αν αυτό μπορεί να φαίνεται κυνικό, ολόκληρο το σύστημα χρήματος- τραπεζών δεν είναι παρά μια απάτη που είναι επιτακτική ανάγκη να καταρρεύσει.

9.4.10

"Κατατροπώνω Καθάρματα"

..............................................................Από το fimotro με τίτλο:"ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΝΩ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ"!

Πριν από περίπου τρεις μήνες, η WikiLeaks, η ιστοσελίδα που φιλοδοξεί να γίνει «η υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών», δημοσίευσε ένα κατεπείγον μήνυμα στο Τwitter: «Εχουμε κρυπτογραφημένα βίντεο αμερικανικών αεροπορικών επιθέσεων... σε αμάχους.
Χρειαζόμαστε βοήθεια!».


Το αποτέλεσμα το είδε ολόκληρος ο κόσμος στις αρχές της εβδομάδας: ένα συγκλονιστικό βίντεο που τραβήχτηκε τον Ιούλιο του 2007 από αμερικανικό ελικόπτερο τύπου Απάτσι και δείχνει τους αμερικανούς στρατιώτες που επέβαιναν σε αυτό να σκοτώνουν συνολικά 12 ανθρώπους, περιλαμβανομένων δύο εργαζομένων στο πρακτορείο Reuters.

Δυόμισι χρόνια προσπαθούσε το Reuters να το πάρει στα χέρια του διά της παραδοσιακής οδού, επικαλούμενο τον νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης: η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν.

Μέχρι που από μια «θαρραλέα πηγή», την οποία μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, διέρρευσε το βίντεο στη WikiLeaks.
Ηταν κρυπτογραφημένο, κάποια «ερευνητικά ινστιτούτα» όμως, τα οποία επίσης δεν θα μάθουμε ποτέ, προσφέρθηκαν να το αποκρυπτογραφήσουν.

Το βίντεο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα και αμέσως έκανε τον γύρο του κόσμου.

Προστατεύουν τις πηγές
Δεν είναι το πρώτο scoop της WikiLeaks. Από το 2006 οπότε και ιδρύθηκε, από τον αυστραλιανό χάκερ και δημοσιογράφο Τζούλιαν Ασέιντζ και μερικούς ακόμα ακτιβιστές και ειδικούς στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έχει δημοσιεύσει απόρρητα ντοκουμέντα
για ρίψη τοξικών αποβλήτων στην Αφρική·
-πρωτόκολλα από τη διαβόητη αμερικανική βάση του Γκουαντάναμο στην Κούβα
- υποκλεμμένα ηλεκτρονικά μηνύματα από τον προσωπικό λογαριασμό της Σάρα Πέιλιν
- τη μυστική λίστα μελών του ακροδεξιού Βρετανικού Εθνικού Κόμματος
και άλλα πολλά.

Η μεγάλη δύναμη της ιστοσελίδας είναι η ανωνυμία.
Ολες οι πηγές, αυτοί που αποφασίζουν να διαρρεύσουν στην ιστοσελίδα απόρρητες ή ευαίσθητες ή λογοκριμένες πληροφορίες για κυβερνήσεις ή πολυεθνικές, προστατεύονται μέχρις εσχάτων.

Εκ των πραγμάτων, μια ιστοσελίδα όπως αυτή έχει πολλούς εχθρούς.

Ο αμερικανικός στρατός τη χαρακτήρισε τον περασμένο μήνα σε έκθεσή του απειλή για τις επιχειρήσεις του·
Είναι πολλοί αυτοί που έχουν επιχειρήσει να τη φιμώσουν- ο αμερικανός δικαστής Τζέφρι Γουάιτ, για παράδειγμα, είχε διατάξει το 2008 να κλείσει η αμερικανική έκδοση της ιστοσελίδας, για να συνειδητοποιήσει στη συνέχεια πως η εντολή του ήταν ανεφάρμοστη.
Πόσο αξιόπιστη είναι όμως η WikiLeaks;
Θεωρητικά, υπάρχει πίσω της μια ομάδα ανθρώπων που ελέγχει τη γνησιότητα κάθε ντοκουμέντου προτού το δημοσιεύσει- αν και όπως επεσήμανε πρόσφατα το περιοδικό «Wired», με τη δημοσιοποίηση περίπου 1.000 ντοκουμέντων καθημερινά, η εξακρίβωση και η διασταύρωση στοιχείων δυσκολεύουν.

Οπως και να έχει, λίγοι αμφιβάλλουν πως η WikiLeaks βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή μιας νέας εποχής στην ενημέρωση.
«Υπάρχει πάντως και ένα προσωπικό κίνητρο», ομολόγησε ο Ασέιντζ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ηλεκτρονικό περιοδικό salon. com: «τρελαίνομαι να κατατροπώνω καθάρματα».
TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS
Νoam Cohen και Βrian Stelter (αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ)

4.4.10

Ελευθερία και Κάλλος


.
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ για τον ΜΑΡΙΟ ΖΕΡΒΑ
την ΠΕΜΠΤΗ, 15/04/2010, στις 19:00

ΑΘΗΝΑ: προσυγκέντρωση στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: προσυγκέντρωση στη ΚΑΜΑΡΑ
ΛΙΒΑΔΕΙΑ: προσυγκέντρωση στη ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΠΑΤΡΑ, ΛΑΡΙΣΑ, ΒΟΛΟΣ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, ΧΑΝΙΑ, ΤΡΙΚΑΛΑ
ΟΥΤΕ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚH
http://freemariosz.wordpress.com/
.

2.4.10

«Τι έχει κάνει και το ρίξαν το παιδί στη φυλακή;»

.

Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ

«Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, το σκοτάδι είναι βαθύ κι όμως ένα παλληκάρι δεν μπορεί να κοιμηθεί», λέει ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα, που το 'γραψε πριν από περισσότερα από 60 χρόνια για έναν πολιτικό κρατούμενο.
Ενας στίχος του τραγουδιού (είχε κοπεί από την τότε λογοκρισία) έλεγε, ίσως αναρωτιόταν, «τι έχει κάνει και το ρίξαν το παιδί στη φυλακή».

Αυτός ο λογοκριμένος στίχος έρχεται στον νου, ίσως και με τη συναισθηματική φόρτιση των ημερών, το Πάσχα δηλαδή, για ένα παιδί, τον 28χρονο Μάριο Ζέρβα, ο οποίος ακριβώς περνάει τις μέρες του στη φυλακή, όπου τον έριξαν ένας αστυνομικός που τον συνέλαβε και οι κατά νόμον αρμόδιοι, ο ανακριτής και ο εισαγγελέας.

Γιατί; Τι έχει κάνει;
Τον χαρακτήρισαν «τρομοκράτη». Τον συνέλαβαν στη διαδήλωση της 11ης Μαρτίου κατά των μέτρων της κυβέρνησης.
Τον χτύπησαν οι αστυνομικοί και τον «τύλιξαν» σε μια κόλλα χαρτί ως «τρομοκράτη», με την ψευδή κατηγορία ότι έριξε βομβα μολότοφ σε όργανο της τάξης και ότι τάχα είχε καλυμμένο το πρόσωπό του.
Η «βόμβα» ήταν το σαμπουάν, οι πετσέτες και το μαγιό στο σακίδιό του που τα είχε για τη δουλειά του -είναι δάσκαλος κολύμβησης σε μικρά παιδιά στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ.
Η «κουκούλα» είναι τα «ράστα» μαλλιά του. Τον έκλεισαν στη φυλακή, στον Κορυδαλλό, με μόνη τη μαρτυρία του αστυνομικού, χωρίς να εξεταστούν οι δέκα αυτόπτες μάρτυρες.

Κι ακόμη, υπάρχουν οι φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες και αποδεικνύουν τη χαλκευμένη κατηγορία.
Μπορεί να σκεφθεί κανείς ότι, μέρες που είναι, ασχολούμαστε μελοδραματικά με μια υπόθεση την οποία θα διαλευκάνει η Δικαιοσύνη!

Μα η Δικαιοσύνη έριξε στη φυλακή τον 28χρονο νέο λόγω φάτσας, είχε δηλαδή «ράστα» μαλλιά, άρα ήταν ένοχος! («Λόγω φάτσας» είναι και το θεατρικό έργο του Γ. Διαλεγμένου.)
Πότε θα αποφανθεί (!) η Δικαιοσύνη;

Ο Μάριος έχει τη συμπαράσταση που εκδηλώθηκε και από εφημερίδες και από εκπομπές της τηλεόρασης (του Λ. Λαζόπουλου) κι όμως είναι μέσα.

«Τι γίνεται με όσους δεν έχουν αυτή την εξωτερική υποστήριξη; Πεθαίνουν εδώ μέσα;» διαβάζουμε ότι είπε («Αυγή» 24.3.10) συγκινημένος για την αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε απέναντι στην αδικία.

Αδικία μόνο; Αλλη μια περίπτωση αυθαιρεσίας της διοίκησης, θα αναλογιστεί κάποιος.
Η διοίκηση αυτή είναι ο αστυνομικός που χτυπάει, δέρνει, συλλαμβάνει κι ο ανακριτής με τον εισαγγελέα, που οδηγούν τον νέο στη φυλακή.
Ησυχοι πηγαίνουν στο σπίτι και κοιμούνται, έχοντας εκπληρώσει το καθήκον τους απέναντι στον νόμο! Οι ταγοί του νόμου με την αυθαιρεσία τους.

Ο νόμος, που υπηρετεί τη δημοκρατία, οι εντεταλμένοι, τα όργανα και κυρίως οι δικαστικοί, που εφαρμόζουν τον νόμο και στηρίζουν τη δημοκρατία.
Κι, όμως, οδηγούν στη φυλακή τον αποδεδειγμένα αθώο.
Ποιος τους ελέγχει; Και ποιος, τελικώς, υπηρετεί τη δημοκρατία;

Ο Μάριος δεν είναι η μοναδική περίπτωση αυθαιρεσίας της διοίκησης και των οργάνων της, που είναι η επιφορτισμένα να τηρούν τη δικαιοσύνη και να την αποδίδουν.

Κραυγαλέο παράδειγμα ήταν ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο τελευταίος κρατούμενος από τις διαδηλώσεις και τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Ηταν προφυλακισμένος οκτώ μήνες και κατέφυγε στο έσχατο διάβημα, την απεργία πείνας, ζητώντας να αποφυλακιστεί έως ότου γίνει η δίκη του.
Είχε συλληφθεί «στον σωρό» και τον είχαν κλείσει μέσα όχι για πράξεις του (που δεν έκανε) αλλά για τις ιδέες του.
Δήλωνε αναρχικός αλλά δεν είχε σχέση ούτε με μολότοφ και πέτρες ούτε φορούσε κουκούλα. Περπατούσε, τον κυνήγησαν και έτρεξε. Αυτό ήταν το αδίκημα.
Ηταν όμως ο τελευταίος κρατούμενος από τις διαδηλώσεις και τα γεγονότα. Δεν θα έμενε μέσα ούτε ένας;

Στη δίκη των δολοφόνων του Αλ. Γρηγορόπουλου, που συνεχίζεται στην Αμφισσα, εμφανίζονται από τις διωκτικές Αρχές μυστηριώδεις μάρτυρες, μια γυναίκα και δύο αστυνομικοί, που οδηγούν τις σκέψεις σε ερωτήματα για τη στάση και τις μεθόδους των Αρχών αυτών και επιτείνουν τα φαινόμενα της αυθαιρεσίας.

Από τις ίδιες Αρχές, πρωτίστως τις αστυνομικές, με την κάλυψη αλλά και προτροπή της πολιτικής ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, είχαμε τα φαινόμενα των περίφημων προσαγωγών και μάλιστα νέων, μαθητών ή φοιτητών, κατά εκατοντάδες. Ξεχάστηκαν;

Η αυθαιρεσία έμεινε και καταγράφηκε απλώς ως «συμβάν» και τελείωσε.
Οι ευθύνες τόσο οι πολιτικές όσο και οι επιχειρησιακές, παραμένουν.

Περιμένουμε πότε θα εκδηλωθούν ανάλογα φαινόμενα, έστω σε μικρότερη κλίμακα. Θα είναι πάλι υπό την σκέπην της πολιτικής ηγεσίας και θα βαφτίζονται νόμιμα;

Κι όμως, νέα καταγγελία διαβάσαμε στην «Ε», το Σάββατο 27.3.10.
Αρπαξαν στον δρόμο έναν πολίτη αστυνομικοί με πολιτικά, χωρίς να δηλώσουν ιδιότητα και να δείξουν ταυτότητα, καταγγέλλει ο ίδιος.
Του έκαναν σωματικό έλεγχο, του φόρεσαν χειροπέδες, του πήραν το πορτοφόλι και το κινητό τηλέφωνο, τον έβαλαν σε αυτοκίνητο και τον άφησαν λίγα τετράγωνα μακριά από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Ποιος απαντάει γι' αυτά;
Τα περιστατικά δεν σταματούν, δυστυχώς. Ετσι φαίνεται. Και μιλάμε για πολίτες Ελληνες, που είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, όπως διακηρύσσεται.

Πόσα περιστατικά με αλλοδαπούς, όπου εκδηλώνεται αυθαιρεσία των οργάνων απέναντι στον πολίτη, τον οιονδήποτε πολίτη, έχουν γίνει και πόσα δεν μαθαίνουμε;
Την ίδια ώρα καταγράφονται περιστατικά με αστυνομικούς (και μάλιστα αξιωματικούς) να αφήνονται ελεύθεροι, παρά τις (οπωσδήποτε πιο σαφείς) κατηγορίες και παραβάσεις στο καθήκον τους για ναρκωτικά, για σωματεμπορία, για... για...

Οι ενέργειες των Αρχών, των εντεταλμένων οργάνων τους, απέναντι στις περιπτώσεις από τον Θ. Ηλιόπουλο ώς τον Μάριο Ζέρβα, έχουν σκοπιμότητα. Και αυτή δεν κρύβεται.

Είναι ο εκφοβισμός, η τρομοκράτηση πρωτίστως των νέων αλλά και των πολιτών γενικότερα, ώστε να αποτραπεί η συμμετοχή τους στη διαδήλωση, στη διεκδίκηση αιτημάτων, στην παρουσία τους σε μαζικές εκδηλώσεις, για να υπερασπιστούν τελικώς τη δημοκρατία σε όλες της τις εκφράσεις.

Χτυπώντας, προσάγοντας, συλλαμβάνοντας, φυλακίζοντας, όλο και κάτι θα μείνει, σκέφτονται οι ασκούντες αυτήν την εξουσία.

Και αυτό είναι διαχρονικό, με τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τους εκάστοτε υπουργούς.

Κατά τα άλλα, οι επιτεθέντες δολοφονικά στην Κούνεβα μένουν άγνωστοι, ενώ νέο περιστατικό βίας κατά απολυμένης από τον εργοδότη της αποκαλύπτεται.

Και η τρομοκρατία και το σύγχρονο δουλεμπόριο στον χώρο εργασίας ανθούν, όταν, όπως διαβάζουμε στην «Ε», 26.3.10, στη μαύρη εργασία είναι 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι.

Είναι η σύγχρονη Ελλάδα, με την ικανοποίηση και τους πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού και των υπουργών για τα δάνεια της χώρας, για το ΔΝΤ, για τα πλέον σκληρά μέτρα που πήρε ποτέ κυβέρνηση.

Και ο Μάριος από τον Κορυδαλλό (όπου βρίσκεται ακόμα όταν γράφονται αυτές οι γραμμές) σκέφτεται και λέει:
- Πίστευα ότι όριζα τη ζωή μου, τη δουλειά μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν ορίζω τίποτα...

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)