30.6.11

Η τελική λύση (Σάτυρα)



Από την X-PSILIKATZOY με τίτλο:

Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες ότι ακόμη κι ένα ευρώ στα σωστά χέρια,
(δηλαδή σε οποιουδήποτε εκτός από του κράτους)
μπορεί να λύσει κάποια από τα προβλήματά μας.

Τόσα χρόνια μας πρήζουν τα συκώτια για τη δύναμη του λαού και τη δύναμη της ψήφου και τη δύναμη των πολλών και άλλα τέτοια.
Σκέφτηκα λοιπόν, φαντάσου δύναμη που θα έχουν όλοι οι παραπάνω στο πιο φραγκάτο.
Για φαντάσου δηλαδή, ένα μάτσο Αγανακτισμένους ΚΑΙ με λεφτά.

Δε σου λέω όλοι, 5 μυριάκια Ελλήνων να δώσουμε από ένα ταλιράκι για παράδειγμα, μαζέψαμε μάνι μάνι 25 μυριάκια για πλάκα.
Ελάχιστα συγκριτικά δηλαδή, αλλά ρε παιδί μου βαστάμε κάτι να διαπραγματευτούμε.
Και με τους πολιτικούς που έχουμε, μόνο με λεφτά μπορείς να τραβήξεις την πλήρη προσοχή τους. Και να το εκμεταλλευτούμε. Όπως μία τράπεζα ας πούμε.

Θέλεις κύριε να κάνουμε μπίζνες; Ωραία.
Και να δεις μετά γλέντια.
Πώς μας τα κουνάει το ΔΝΤ και κάνουμε τούμπες;
Έτσι θα τα κουνάμε κι εμείς.
Θες κύριε κι άλλα λεφτά;
Καίγεσαι να πληρώσεις συντάξεις και δεν έχεις;
Θέλει το κράτος λαδάκι στη μηχανή και το ΔΝΤ είναι αναποφάσιστο;
Εδώ. Εμείς. Εδώ οι καλοί τοκογλύφοι.
Ξέχνα τους όρους των μνημονίων, φτύσε την κακιά μέρκελ και τους ξινούς αυστριακούς και όλους τους ξένους και αυτά που σε υποχρεώνουν να υπογράψεις κι έλα εδώ να τα πάρεις από μένα.

ΑΛΛΑ πρώτα πάρτε αυτό, διαβάστε το και υπογράψτε παρακαλώ:
[χεχε, μπορεί να είμαι κατά της βίας αλλά μόνο της σωματικής]

===================================
Όρος Άλφα και Ωμέγα:
Για να εκταμιευθεί έστω κι ένα ταλιράκι από το Ταμείο Των Κονομημένων (πρώην Αγανακτισμένων δατ ιζ),
πρέπει να εξαφανιστεί δια παντός από τη βουλή οποιοσδήποτε έχει κάνει βουλευτής (και οι συγγενείς του έως 4ου βαθμού) έως την 01.06.2011.
Υπογραφές
(χώρος για 300 τζίφρες)

Με αγανάκτηση,
Όλοι Εμείς
===================================

Φυσικά και το ξέρω ότι έτσι θα χάσουμε και μερικούς καλούς πολιτικούς
αλλά αν είναι τόσο καλοί όσο φαντάζομαι, ε ας θυσιαστούν για το καλό του τόπου.
Βέβαια, το ίδιο θα πούμε και στα λαμόγια.
Θα τους πούμε μην στεναχωριέστε παιδιά, κάτι θα βρεθεί και για σας.
Πρέπει να βοηθήστε τον τόπο δια της απουσίας σας.
Δε θα χαθείτε τέτοιες καρδιές.
Κάνετε αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες αφού έχετε συνηθίσει να «υπηρετείτε τον λαό».
Λυπούμαστε, θα μας λείψετε, έχει ο θεός αλλά μια φορά στην Βουλή, ούτε ζωγραφιστοί.

Και μην μου πείτε ότι είναι δύσκολο να μαζευτούν φράγκα.
Αν τα βάλεις κάτω, τα εισιτήρια για να τρέχουμε τόσες μέρες στο Σύνταγμα μας έχουν ξεπαραδιάσει. Να μην πω για την ομογένεια, να μην πω για όσους κιμπάρηδες δώσουν κάτι παραπάνω,
για αριστερούς με δεξιά τσέπη και κάθε είδους Πατριώτες .
Με Λεφτά που θα θελήσουν να βάλουν κάτι παραπάνω.
Όλους θα τους πιάνει η καμπάνια.

Άσε που θα ξεχυθούμε στα ιντερνέτια κι Εμείς Οι Γαμάτοι Κειμενογράφοι Της Ελληνικής Διαφήμισης και
θα κάνουμε τους ξένοι να κλαίνε με μαύρο δάκρυ μέχρι να πατήσουν το ρημάδι το κουμπάκι του ντονέισον φορ πουρ γκρις στο πέιπαλ.

Ε, κι άμα μαζευτούν ψίχουλα, δε χάθηκε ο κόσμος.
Κάνουμε ένα μπάρμπεκιου στο Σύνταγμα, τα χαρίζουμε στην Ισπανία, φτιάχνουμε το Άγαλμα Του Μαλάκα, κάτι θα βρούμε.

[αυτά και άλλα συμβαίνουν μέσα στο νυσταγμένο κρανίο μιας τεθλιμμένης μάναger όταν το μόνο που τη χωρίζει από το σουκού είναι ένας κουβάς καφέ και μια χιλιάδα λέξεις ]




22.6.11

Πρόταση για ουσιαστική λειτουργία της Δημοκρατίας με καταπολέμηση της διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση



Απόσπασμα από την ιστοσελίδα Τreesoft με τίτλο:

Το πλήρες άρθρο σε pdf Εδώ



Αρχή της Καθαρής Θέσης είναι το εργαλείο Εξουσίας που οριοθετεί
αυτόματα την ανθρώπινη ιδιοτέλεια, ώστε να λειτουργεί η Δημοκρατία.

Καθαρή Θέση σε μια χρονική στιγμή, είναι η περιουσία και οι δεδουλευμένες απαιτήσεις που κατέχει ένα πρόσωπο, αφού αφαιρεθούν οι υποχρεώσεις του.

Στις λιγότερο πολύπλοκες κοινωνίες, που ήταν άμεσα εφικτή η πληροφορία απ όλους για όλους,
η Αρχή της Καθαρής Θέσης ήταν αυτονόητη και ο κοινωνικός έλεγχος της ιδιοτέλειας ήταν άμεσος.
Στις σημερινές συνθήκες του πολύπλοκου κοινωνικού θεσμού που είναι το Κράτος,
το έλλειμμα πληροφόρησης προκαλεί διαφθορά στην Εξουσία και έλλειμμα στη Δημοκρατία.

Είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας η Αρχή της Καθαρής Θέσης
 να γίνει θεμελιώδης Συνταγματική Αρχή.

Με τη δημιουργία της Συνταγματικής Αρχής Καθαρής Θέσης μπορούμε να καταφέρουμε :
1. Ανάδειξη των αρίστων
2. Εξάλειψη της διαφθοράς
3. Αποκατάσταση των Αξιών στο δημόσιο βίο
4. Ενίσχυση του πολιτικού συστήματος
5. Εμπλουτισμό του περιεχομένου της ελλιπούς Δημοκρατίας μας
6. Εξυγίανση των προμηθειών του δημοσίου
7. Εξυγίανση του ευρύτερου Επιχειρηματικού πεδίου
8. Εξάλειψη του δημόσιου Χρέους
........................
Το εργαλείο της διαφθοράς είναι η γραφειοκρατία

Ο Πολίτης ξέρει.
Ξέρει, πως πίσω από κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο υπάρχει συγκεκριμένος μηχανισμός διαφθοράς.
Πολλές φορές ο απελπισμένος πολίτης μπαίνει στην διαδικασία λαδώματος της κλίμακας της διαφθοράς, και έτσι γίνεται μέρος του προβλήματος.
Απόγνωση, ανημπόρια, οργή.

Η οργή είναι τυφλή.
Η μαζοχιστική-αυτοκαταστροφική αντίδραση του κόσμου είναι μεγάλος κίνδυνος για το μέλλον της χώρας. (Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι).
Στα φασιστικά και ναζιστικά κινήματα του 20ου αιώνα, που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα, πάτησαν στη λαϊκή αγανάκτηση στη διαφθορά.

Είναι ψιλά γράμματα για τους λαούς ότι:

Διαφθορά είναι η αυθαιρεσία της διοικητικής πράξης ή απραξίας,
και λίγη σημασία έχει εάν το τίμημα είναι χρήμα, ιδεολογία ή σεξ.

Η διαφθορά από χρήμα καταλύει την ουσία του Συντάγματος, το ίδιο όσο και η διαφθορά από ιδεολογία (φασισμός κλπ).
Συνταγματικά δεν είμαστε εξοπλισμένοι απέναντι στη διαφθορά από χρήμα, όσο είμαστε απέναντι στη διαφθορά από ιδεολογία.

Σε αυτήν τη φάση κατοχής της χώρας από το ΔΝΣ, προτείνω διαδικτυακή συσπείρωση και προσανατολισμό του Κινήματος των Πολιτών στην απαίτηση για Συνταγματική Αρχή Καθαρής Θέσης, που θα φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής και της διοίκησης ανιδιοτελείς προσωπικότητες, ώριμες συναισθηματικά και διανοητικά.

Είναι υποχρεωτική η δημιουργία και λειτουργία ανεξάρτητης αρχής που θα παράγει και θα πιστοποιεί την καθαρή θέση του πολιτικού και διοικητικού προσωπικού της Ελλάδος, αυτομάτως, αυτεπαγγέλτως και σε πραγματικό χρόνο.

Η Αρχή της Καθαρής Θέσης είναι ο προληπτικός μηχανισμός, που προστατεύει τους πολίτες και το πολιτικό σύστημα από τη διαφθορά και τις συνέπειές της.

Η Καθαρή Θέση κάθε προσώπου της πολιτικής και της διοίκησης, συνοδεύεται υποχρεωτικά από την Καθαρή Θέση των συγγενικών του προσώπων, καθώς και την Καθαρή Θέση των επιχειρήσεων στις οποίες συμμετέχει.
Ορίζονται ως συγγενικά πρόσωπα: σύζυγος, παιδιά, γονείς, αδέλφια. Η Καθαρή Θέση κάθε συγγενικού προσώπου, συνοδεύεται από εκείνη των συγγενικών του προσώπων.

Ένα πρόσωπο, για να καταλάβει αξίωμα στην πολιτική ή τη διοίκηση, πρέπει να καταθέσει στην Αρχή Καθαρής Θέσης όλα τα παραστατικά της οικονομικής του κατάστασης.

Από τώρα και στο εξής, για κάθε πρόσωπο που κατέχει αξίωμα, η Αρχή δικαιούται να διερευνά την πορεία της καθαρής του θέσης για όλες τις θητείες του σε αξιώματα, ώστε να μην παραγράφεται τυχόν φαύλο, αλλά μη διερευνημένο, παρελθόν.

Επειδή οι Αξιωματούχοι του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, για να διασφαλίσουν ατιμωρησία, θα επιμένουν να το εξουσιάζουν,
είναι άμεση ανάγκη ο μηχανισμός Καθαρής Θέσης να τους παρέξει ΑΜΝΗΣΤΙΑ.

Η αμνηστία θα αποσύρεται για όποιον παλιό Αξιωματούχο επιδιώξει νέο αξίωμα.
Τότε, αυτός θα μπαίνει κάτω από το μικροσκόπιο της έρευνας, χωρίς προστασία από προσωπικά δεδομένα, άσυλο, παραγραφές και άλλες προστασίες.

Η αμνηστία είναι ιστορική πρακτική στις κάθε είδους εμφύλιες συγκρούσεις, που προστατεύει τους πολίτες από τα τυφλά πάθη, και ευνοεί την πρόοδο.
Είναι ο μοναδικός τρόπος για το πολιτικό σύστημα να αντικαταστήσει το προσωπικό του.

Οι αρχηγοί των κομμάτων, εξ ορισμού αδιάφθοροι (εννοώ οικονομικά βέβαια διότι και αυτοί έχουν υποστεί την γενικευμένη πολιτισμική διαφθορά όπως το σύνολο των ελλήνων πολιτών), πρέπει να συμφωνήσουν με τη λειτουργία του μηχανισμού της Καθαρής Θέσης υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και με την αμνήστευση υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Είναι ταυτόχρονα και ένας τρόπος εξυγίανσης των κομμάτων τους.

Η Αρχή Καθαρής Θέσης διαχειρίζεται μια ιστοσελίδα όπου καταχωρεί τον κάθε Αξιωματούχο, σε δομή αλφαβητική, αλλά και σε οργανόγραμμα θέσης. Ο κάθε αξιωματούχος έχει σύνδεση με προσωπική ιστοσελίδα, που είναι συνδεμένη με προσωπικές ιστοσελίδες των συγγενικών προσώπων και των επιχειρήσεων που συμμετέχει.
Η Αρχή Καθαρής Θέσης είναι ο διαχειριστής όλων των ιστοσελίδων.

Αξιωματούχος είναι κάθε Λειτουργός του Ελληνικού Κράτους
 του οποίου η υπογραφή προκαλεί αυξομείωση ή μεταβίβαση αξιών.

Ο αξιωματούχος τροφοδοτεί την Αρχή με κάθε μεταβολή που γίνεται σε στοιχείο και παράγοντα της Καθαρής Θέσης του.
Στο τέλος κάθε χρόνου αναφέρει στην Αρχή το περίσσευμα από το εισόδημά του, τεκμηριώνοντας τα έξοδα διαβίωσής του.
Επίσης, υποβάλλει για τις επιχειρήσεις που συμμετέχει αυτός και οι συγγενείς του τις αναλυτικές καταστάσεις των εισοδημάτων με πελάτη το Δημόσιο στην ευρεία του έννοια.
Η μη ενημέρωση της αρχής για κάποια μεταβολή μέσα στα όρια ενός μήνα, προκαλεί αυτεπαγγέλτως ποινές, μέχρι την απομάκρυνση από το αξίωμα.

Η Αρχή ελέγχει, ζητάει διευκρινήσεις όπου χρειάζεται, και αν προκύψει στην καθαρή θέση πλεονάζον ποσό ή περιουσιακό στοιχείο για το οποίο η Αρχή έχει αμφιβολίες, τότε η Αρχή αυτεπαγγέλτως:
1. Αφαιρεί το αξίωμα
2. Διαβιβάζει την υπόθεση στην Δικαιοσύνη
3. Δεσμεύει το μη δικαιολογημένο επαρκώς περιουσιακό στοιχείο.

Εάν η δικαιοσύνη δεν απαλλάξει τον αξιωματούχο, το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο δημεύεται αυτομάτως.
Δικαίωμα επανάκτησης αξιώματος θα ορίζει ο Νόμος, ανάλογα με το αδίκημα και την ποινή.

Εάν η Αρχή διαπιστώσει συμμετοχή Αξιωματούχου ή συγγενικού του προσώπου σε Οφ Σορ εταιρεία, του αφαιρεί το αξίωμα και διερευνά τη σχέση αξιώματος και εταιρείας.

Η ΑΡΧΗ έχει την εξουσία να ελέγχει τραπεζικούς λογαριασμούς αυτεπαγγέλτως και να επιβάλει βαριές ποινές στις τράπεζες που κωλυσιεργούν.
Εάν τράπεζα ξένης χώρας αρνείται να δώσει στοιχεία για μαύρο χρήμα, η ΑΡΧΗ προβαίνει αυτεπαγγέλτως στις κατάλληλες διεθνείς διαδικασίες και σε μπλοκάρισμα των διατραπεζικών τους συναλλαγών με τις Ελληνικές Τράπεζες.
Η ΑΡΧΗ λειτουργεί ως αιχμή του δόρατος της αξιοπιστίας του «Κυρίαρχου» Ελληνικού Κράτους στο παγκόσμιο σκηνικό.
Μπορεί να κλείνει αυτομάτως και αυτεπαγγέλτως κάθε Τράπεζα που δείχνει απροθυμία συνεργασίας.

Η ιστοσελίδα της ΑΡΧΗΣ είναι ανοιχτή στους Πολίτες για έλεγχο.
Η ΑΡΧΗ δέχεται απρόσωπα τις καταγγελίες των Πολιτών, τις αξιολογεί, τις ιεραρχεί και τις διερευνά αυτεπαγγέλτως σε βάθος.

Τα περιουσιακά στοιχεία των Αξιωματούχων του Ελληνικού κράτους, με κανένα τρόπο δεν είναι προσωπικά δεδομένα.
Απόψεις σαν αυτές που λένε ότι όσοι αξιωματούχοι εμφανίσουν τεράστιες καταθέσεις θα κινδυνεύουν από ληστείες και απαγωγές είναι εκ του πονηρού.
Μπορούν να πληρώσουν ιδιωτική ασφάλεια, μπορούν να διαχειριστούν αυτές τις καταθέσεις έτσι που να προκύπτει ωφέλεια και για τους πολίτες, (υπέρ των πολιτών υποτίθεται ασκούν το αξίωμά τους) και στο κάτω κάτω ας μην τα θέλουν όλα δικά τους.

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι άξιοι νοικοκύρηδες στο σπίτι τους.
Αυτό που περιμένουμε από τους Έλληνες αξιωματούχους είναι να διαχειριστούν τα του αξιώματός τους όπως διαχειρίζονται το νοικοκυριό τους.
Η ΑΡΧΗ εγκλωβί ζει τους αξιωματούχους σε αυτήν τη φυσιολογική, ορθολογική λειτουργία.

Επικεφαλής της ΑΡΧΗΣ είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος φροντίζει για την ποιοτική και ποσοτική επάρκεια των προσώπων και της οργάνωσης.
Έτσι, ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας για τη διασφάλιση του πολιτικού συστήματος γίνεται ουσιαστικός.
Το κόστος, δε, λειτουργίας καθορίζεται από τον Πρόεδρο και είναι πρώτης προτεραιότητας και αδιαπραγμάτευτο.
Προτείνουμε κεντρική λειτουργία με προϊστάμενο ανώτατο οικονομικό δικαστή.

Αν θεωρήσουμε ότι η ΑΡΧΗ λειτουργεί για 6.000 αξιωματούχους, θα δημιουργηθούν περίπου 100.000 ιστοσελίδες.
Εκτιμούμε ότι 250 άτομα προσωπικό μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς.
Κόστος 15 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. (1,5 ευρώ για κάθε Έλληνα).
Ένα μέρος του προσωπικού θα κληρώνεται από μια λίστα εθελοντών πολιτών.
Το προσωπικό της Αρχής θα πρέπει να ενισχυθεί από κύρος και η συμμετοχή να θεωρείται τιμητική.

Η βασική αμοιβή του κάθε Αξιωματούχου θα είναι ο μέσος μισθός του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων της Χώρας (20.000).
Το σύνολο των αξιωματούχων, ως πλέον μισθό, θα μοιράζεται το περιεχόμενο ενός καλαθιού σύμφωνα με τον συντελεστή βαρύτητας που θα έχει οριστεί για το αξίωμά του.
Θα οριστούν Ν κλίμακες αξιωμάτων.
Το πόσο γεμάτο ή άδειο θα είναι το καλάθι θα εξαρτάται από την επάρκεια ή
ανεπάρκεια του συνόλου των αξιωματούχων.
Σο καλάθι θα γεμίζει ή θα αδειάζει ανάλογα με την αυξομείωση του ελλείμματος, του ΑΕΠ, των φόρων, της φοροδιαφυγής κλπ.
Είναι απλή τεχνοκρατική εργασία ενός μηνός η δημιουργία ενός τέτοιου αλγορίθμου, που θα παράγει την επιπλέον αμοιβή των Αξιωματούχων της Χώρας, ανάλογα με την αποτελεσματικότητά τους.
Ας πούμε ότι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πρόσθετες αμοιβές από ΜΗΔΕΝ μέχρι 150.000 ευρώ.

Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες το πόθεν έσχες ως εργαλείο απέναντι στη διαφθορά.
Είναι όμως εργαλείο επιλεκτικό, που μόνο αποδιοπομπαίους τράγους μπορεί να αναδεικνύει για να κατευνάζεται η λαϊκή οργή.
Ως εκ τούτου είναι εργαλείο διαφθοράς, κατά συνέπεια απορριπτέο.

Η ευκαιρία είναι τώρα !
Να γίνουν Δήμαρχοι μόνο αυτοί που θα ενταχθούν στο μηχανισμό της Καθαρής Θέσης

Η μηχανιστική υποχρέωση των Αξιωματούχων της Χώρας να λειτουργούν ανιδιοτελώς ενεργοποιεί τη θεμελιώδη ανθρώπινη αρχή :

Όταν οι άνθρωποι συνεργάζονται για την κοινότητα ανιδιοτελώς,
λειτουργούν ορθολογικά και παράγουν ορθολογικά αποτελέσματα.

Τότε, η δεύτερη προτεραιότητα είναι να συναποφασίσουμε, και είναι βέβαιο ότι θα συναποφασίσουμε τις βέλτιστες προτάσεις και πρακτικές. Πολιτικό σύστημα και πολίτες αρμονικά.

Με αυτές τις προϋποθέσεις γίνεται δυνατό :
1. Σε δυο χρόνια απαλλαγή από το ΔΝΣ.
2. Σε πλέον δυο χρόνια αποκατάσταση των συντάξεων και μισθών.
3. Σε κάθε επόμενο χρόνο μείωση του Χρέους, με μηδενισμό του σε μια
δεκαετία.

Επίλογος.
Όλη η πληροφορία από όλους για όλους.

Είναι η θεμελιώδης ανθρώπινη αρχή. Καταλύτης στη δημιουργία του νου και της κοινωνίας.
Εάν θέσουμε αυτήν την Αρχή κάτω από την προστασία του Συντάγματος,
υπάρχει πλέον η δυνατότητα να δημιουργήσουμε όλα τα εργαλεία και τους μηχανισμούς ώστε η Αρχή να αποκτήσει πλήρες περιεχόμενο.

Τότε θα είμαστε σε θέση να επεξεργαστούμε ουσιαστικά μια καλύτερη μοίρα, Ελληνική και Παγκόσμια.

Αλεξανδρούπολη 19/5/2010

19.6.11

Η Ελλάδα μπορεί να έχει μικρότερο (ακαθάριστο) εξωτερικό χρέος αλλά έχει μεγάλο αρνητικό ισοζύγιο συναλλαγών και είναι όντως η πιο υπερχρεωμένη χώρα

.

Από την Ελευθεροτυπία με τίτλο:

Των Θ. Μαριολή, Κ. Παπούλη *

Ολο και πιο συστηματικά, το τελευταίο διάστημα, διάφοροι έγκριτοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναλυτές,
η πλειονότητα των οποίων ανήκει στην κομμουνιστική και μη αριστερά,
επικαλούνται στοιχεία για τα συνολικά (δημόσια και ιδιωτικά) εξωτερικά χρέη διαφόρων (ευρωπαϊκών και μη) οικονομιών (ενδεικτικά, βλ. πίνακα 1),
προκειμένου να αποδείξουν ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα εξωτερικού χρέους.
Ειδικότερα, συγκρίνουν το εξωτερικό χρέος της με αυτό π.χ. της Γερμανίας ή της Βρετανίας και, έτσι,
συμπεραίνουν ότι η χώρα μας έχει -«αδίκως» (τρόπον τινά)- στοχοποιηθεί από τα γνωστά κέντρα του διεθνούς ιμπεριαλισμού, τη στιγμή που το «πρόβλημα του εξωτερικού χρέους» είναι πανευρωπαϊκό (ή, ακόμα, παγκόσμιο).


κλικ στον πίνακα να μεγεθυνθεί


Κάθε άνθρωπος, όμως, που δεν έχει χάσει τη λογική του αναρωτιέται:
Αφού όλες, δήθεν, οι χώρες χρωστάνε, σε ποιον ή ποιους χρωστάνε;
Μήπως στην Κίνα; Οχι, διότι τα στοιχεία του πίνακα 1 δείχνουν ότι ακόμα και αυτή χρωστάει το 7% του ΑΕΠ της.
Μήπως οι λεγόμενες ανεπτυγμένες οικονομίες χρωστάνε σε αυτές του Τρίτου Κόσμου; Ούτε αυτό επαληθεύεται, όμως, από τα συνολικά στοιχεία (που χάριν συντομίας δεν παραθέτουμε εδώ).
Τελικά, λοιπόν, μήπως χρωστάνε σε όντα από άλλους πλανήτες, δεδομένου ότι, σύμφωνα πάλι με τον πίνακα 1, το εξωτερικό χρέος του πλανήτη, για το 2009, ανέρχεται στο 98% του ακαθάριστου προϊόντος του;
Η αλήθεια είναι άλλη, εξαιρετικά απλή και τετριμμένη, ακόμα και για πρωτοετείς κοινωνικών επιστημών:
Κάθε επιμέρους χώρα δύναται να εμφανίζει πλεονασματικό, ισοσκελισμένο ή ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
-  Στην κατά σειρά πρώτη περίπτωση
οι αποταμιεύσεις της υπερβαίνουν τις επενδύσεις της και, έτσι, αγοράζει περιουσιακά στοιχεία από άλλες χώρες (συμπεριλαμβανομένων των δανείων που τους δίνει μέσω π.χ. της αγοράς ομολογιών),
- ενώ στην τελευταία περίπτωση
οι επενδύσεις της υπερβαίνουν τις αποταμιεύσεις της και, έτσι, πουλάει περιουσιακά στοιχεία σε άλλες χώρες (συμπεριλαμβανομένων των δανείων που παίρνει μέσω, π.χ. της πώλησης ομολογιών -
αναλυτικά, βλ. π.χ. Krugman και Obstfeld, 2003, κεφ. 12 και 22).

Σε παγκόσμια κλίμακα, όμως, το συνολικό άθροισμα των αγοραπωλησιών περιουσιακών στοιχείων ισούται με το μηδέν (προφανώς!) και, συνεπώς,
το άθροισμα όλων των ισοζυγίων τρεχουσών συναλλαγών ισούται κατ' ανάγκην (ή ταυτοτικά, όπως γράφουν οι οικονομολόγοι) με το μηδέν.
Επεται, λοιπόν, ότι .
είναι αδύνατον όλες οι χώρες να εμφανίζουν εξωτερικό χρέος την ίδια χρονική στιγμή
Και τότε πώς εξηγούνται τα στοιχεία του πίνακα 1;
Το «μυστικό» είναι ότι αυτά τα στοιχεία αφορούν, ακριβώς, ό,τι στις επίσημες στατιστικές αποκαλείται «ακαθάριστο εξωτερικό χρέος» («gross external debt»), το οποίο αποτυπώνει τι χρωστάει η χώρα, αλλά όχι τι της χρωστάνε ή το καθαρό αποτέλεσμα.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι τα στοιχεία του πίνακα 1 είναι τελείως άσχετα με τον σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιούνται.
Μάλιστα, εμφανίζουν, «ταχυδακτυλουργικά», χώρες με συστηματικά πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, οι οποίες αυξάνουν, συνεπώς, συστηματικά τον καθαρό εξωτερικό πλούτο τους, να χρωστούν π.χ. περί το μισό του ΑΕΠ τους ή μιάμιση φορά το ΑΕΠ τους (βλ. στον πίνακα 1 την Ιαπωνία ή τη Γερμανία, αντιστοίχως).

Τις τελευταίες δεκαετίες έχει εισαχθεί στις επίσημες στατιστικές το μέγεθος «Καθαρή Διεθνής Επενδυτική Θέση» (ΚΔΕΘ - «Net International Investment Position»),
το οποίο αποτυπώνει το ύψος των διεθνών υποχρεώσεων και απαιτήσεων μιας χώρας, σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή (τέλος τριμήνου και τέλος έτους).

Αναλόγως, λοιπόν, του προσήμου της, θετικού ή αρνητικού, η ΚΔΕΘ δηλώνει ότι μια χώρα είναι καθαρός πιστωτής ή χρεώστης, αντιστοίχως, έναντι του υπολοίπου κόσμου.

Ετσι, όταν κοιτάξει κανείς τα στοιχεία για την ΚΔΕΘ, η αλήθεια αποκαθίσταται (βλ. πίνακα 2):
για παράδειγμα,
η Γερμανία είναι καθαρός πιστωτής (37% του ΑΕΠ της),
ενώ η Ελλάδα και η Ιρλανδία είναι καθαροί χρεώστες (76% και 58% των ΑΕΠ τους, αντιστοίχως).

Τέλος, διευκρινίζεται ότι τα στοιχεία για την ΚΔΕΘ δεν συμπίπτουν, επακριβώς, με αυτά για το «καθαρό εξωτερικό χρέος», διότι,
- πρώτον, συμπεριλαμβάνουν τις καθαρές υποχρεώσεις από άμεσες επενδύσεις και μετοχές και,
- δεύτερον, η μεταβολή της ΚΔΕΘ μεταξύ της αρχής και του τέλους μιας χρονικής περιόδου ισούται με το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αυτής της περιόδου συν την επίπτωση της μεταβολής των τιμών αγοράς («valuation effect»), με τις οποίες αποτιμώνται τα χρηματοοικονομικά μέσα που διαμορφώνουν το ύψος των υποχρεώσεων και απαιτήσεων
(για παράδειγμα, μια πτώση των τιμών των μετοχών ελληνικών εταιρειών που κατέχουν μη κάτοικοι της χώρας οδηγεί, σταθερών όλων των άλλων, σε βελτίωση της ΚΔΕΘ της Ελλάδας, γεγονός που πράγματι συνέβη το 2008: βλ. Τράπεζα της Ελλάδος, 2010, σελ. 28).

Ειδικότερα όσον αφορά την Ελλάδα, πρέπει να τονιστεί ότι η ΚΔΕΘ της χειροτερεύει συστηματικά: από το -35,3% του ΑΕΠ το 1999 έφθασε στο -100%, περίπου, του ΑΕΠ (δηλ. στα 228 δισ. ευρώ) στο τρίτο τρίμηνο του 2010.

Η Ελλάδα (όπως και όλος ο ευρωπαϊκός «Νότος») είναι, λοιπόν, μια συγκριτικά υπερχρεωμένη χώρα και αυτό ήταν αναπόφευκτο από τη στιγμή που εντάχθηκε στην ΟΝΕ.

Και είναι αξιοσημείωτο ότι,
κατά το έτος που ξέσπασε η κρίση (δηλ. το 1999), το καθαρό εξωτερικό χρέος της Αργεντινής ανερχόταν μόλις στο 6% του ΑΕΠ της και στο 64% των εξαγωγών της, ενώ
της Ελλάδας ανέρχεται, το 2009, στο 103% του ΑΕΠ της και στο 512% των εξαγωγών της
(τα αντίστοιχα μεγέθη για την Ισπανία είναι 65% και 274% και για την Πορτογαλία 122% και 441%).
Οι έγκριτοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναλυτές της αριστεράς, με την εσφαλμένη ανάγνωση και ερμηνεία στοιχείων του εξωτερικού χρέους, συσκοτίζουν την πραγματικότητα που δημιούργησε το «σύστημα ευρώ» και,
κατ' επέκταση, την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τον λόγο ύπαρξης, τους στόχους και τις αντιφάσεις της.
Ακόμα και τώρα (ή ακριβώς τώρα), όπου τα γεγονότα «μιλάνε» από μόνα τους.

ΥΓ.:
Ομολογούμε ότι το παρόν άρθρο εμφορείται από ταπεινά, αντιευρωπαϊκά και εθνικιστικά αισθήματα. Οντως πραγματοποιούνται συναλλαγές με πλανήτες εντός, αλλά και εκτός, του ηλιακού συστήματος, παρά το αστρονομικό κόστος μεταφοράς.
Εξάλλου, με αυτό το ζήτημα έχουν ασχοληθεί διαπρεπείς θεωρητικοί του διεθνούς εμπορίου, όπως ο Jeffrey Α. Frankel (1975) και ο νομπελίστας Paul Krugman (2010).
Ο πλανήτης Γη είναι καταχρεωμένος και το 2012 πλησιάζει.

* Ο Θ. Μαριόλης είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Ο Κ. Παπουλής είναι πολιτικός μηχανικός με μάστερ στην Περιφερειακή Ανάπτυξη.

17.6.11

Μυστικό σχέδιο Μέρκελ για χρεοκοπία της Ελλάδας





Πανικό στο Παρίσι και αναταραχή στους υψηλούς πολιτικούς και τραπεζικούς κύκλους της Αθήνας προκαλεί η πληροφόρηση από το Βερολίνο, σύμφωνα με την οποία
η κυβέρνηση Μέρκελ ανέθεσε στην Bundesbank και την Ένωση Γερμανικών Τραπεζών να διενεργήσουν τεστ αντοχής του γερμανικού τραπεζικού συστήματος και της κυβέρνησης σε όλα τα σενάρια χρεοκοπίας της Ελλάδας μέσα στον Σεπτέμβριο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η καγκελαρία και το υπουργείο Οικονομικών ζήτησαν από την κεντρική και τις εμπορικές τράπεζες να συγκροτήσουν ειδική επιτροπή, που θα ολοκληρώσει πολύ σύντομα ειδική μελέτη όλων των σεναρίων αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους μέσα στο τρίτο τρίμηνο του 2011, περιλαμβανομένων των σεναρίων για άμεσο και βαθύ «κούρεμα» πιστωτών.

Αυτό το ιδιότυπο «τεστ αντοχής» διεξάγεται με αφορμή τη διαμάχη Βερολίνου και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το ελληνικό πρόβλημα.
Η γερμανική πλευρά επιμένει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε κάποια μορφή αναδιάρθρωσης χρέους, εφόσον διαπιστώνεται ότι τα προγράμματα διάσωσης δεν εφαρμόζονται και το γερμανικό πολιτικό σύστημα αρνείται να χορηγήσει «λευκή επιταγή» χρηματοδότησης της Αθήνας, καθώς εκφράζονται φόβοι ότι σε αυτή την περίπτωση θα ανοίξει η όρεξη και των άλλων κυβερνήσεων της υπερχρεωμένης περιφέρειας για επιβράδυνση των σκληρών προγραμμάτων λιτότητας.
Από την άλλη πλευρά,
ο αποχωρών πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλωντ Τρισέ έχει πέσει σε δυσμένεια στο Βερολίνο, καθώς θεωρείται ότι με τις σκληρές θέσεις που παίρνει εναντίον οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους στην πραγματικότητα προστατεύει τα συμφέροντα των εξαιρετικά εκτεθειμένων στο ελληνικό χρέος γαλλικών τραπεζών και ως εκ τούτου τείνει να υπερτονίζει τους κινδύνους για τη σταθερότητα της ευρωζώνης.
Ο Τρισέ έχει χάσει την εμπιστοσύνη των Γερμανών και δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο της δημοσιότητας, μετά τη δημόσια διαφωνία του με τον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε,
ενώ ο Ιταλός διάδοχός του, Μάριο Ντράγκι, που χαίρει μεγαλύτερες εκτίμησης στο Βερολίνο, έχει αρχίσει να υποκαθιστά ήδη τον Τρισέ στην έκφραση των δημόσιων θέσεων της ΕΚΤ.
Το Βερολίνο, εξάλλου, δεν έχει συγχωρήσει στον Τρισέ ότι προχώρησε σε μεγάλης αξίας αγορές ελληνικών ομολόγων από τον περασμένο Μάιο, παρά τη διαφωνία της Bundesbank, και υπάρχει η υποψία ότι αυτές έγιναν κυρίως από γαλλικές τράπεζες, οι οποίες διευκολύνθηκαν στο «ξεφόρτωμα» ελληνικού κινδύνου από τα χαρτοφυλάκιά τους.
Τα πρώτα συμπεράσματα της ειδικές έρευνας, που δεν έχει ολοκληρωθεί, ανακοινώθηκαν από το νέο διοικητή της Bundesbank την Κυριακή, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα “Welt am Sonntag”.
Ο Γιενς Βάιντμαν, τραπεζίτης που θεωρείται ότι έχει την πλήρη εμπιστοσύνη της Μέρκελ και διορίσθηκε πρόσφατα στη θέση του Άξελ Βέμπερ, παρ’ ολίγον διαδόχου του Τρισέ στην ΕΚΤ, διαφοροποιήθηκε πλήρως από τις επίσημες θέσεις της ΕΚΤ κατά της ελληνικής χρεοκοπίας, παρουσιάζοντας τις νέες θέσεις που υιοθετεί όχι μόνο η BuBa, αλλά και η κυβέρνηση του Βερολίνου:

- Το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ δεν πρόκειται να συνεχισθεί, τόνισε ο Βάιντμαν, και ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσει η Ελλάδα πρόσθετες χρηματοδοτήσεις είναι να εφαρμόσει με απόλυτη συνέπεια το πρόγραμμα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων.

- «Αν οι δεσμεύσεις αυτές δεν τηρηθούν, ακυρώνεται η βάση για την παροχή πρόσθετων χρηματοδοτήσεων.
Οι αποφάσεις εναπόκεινται στην Ελλάδα και σίγουρα η χώρα (σ.σ.: αν δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της) θα κληθεί να σηκώσει το βάρος των δραματικών οικονομικών συνεπειών μιας χρεοκοπίας», τόνισε ο Βάιντμαν. «Δεν πιστεύω ότι αυτό θα ήταν συνετό και σίγουρα θα έβαζε τους εταίρους της Ελλάδας σε μια δύσκολη κατάσταση.
Αλλά το ευρώ ακόμη και σε αυτή την περίπτωση θα παρέμενε σταθερό», επισήμανε ο πρόεδρος της BuBa, διαψεύδοντας την κινδυνολογική αντιμετώπιση της ενδεχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας από τον Τρισέ και την ομάδα του στην ΕΚΤ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτές οι νέες θέσεις του Βερολίνου έχουν προκαλέσει πανικό στο Παρίσι, ιδιαίτερα μετά την προειδοποίηση για υποβάθμιση των τριών κορυφαίων γαλλικών τραπεζών από την Moody’s, λόγω της έκθεσής τους στην Ελλάδα.
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν συνάντησε εκτάκτως στις αρχές της εβδομάδας τον Βέλγο προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Φαν Ρομπάι,
ενώ χθες ο πρόεδρος Σαρκοζί έκανε μια δήλωση σχεδόν σε δραματικούς τόνους, ζητώντας συνεννόηση των κυβερνήσεων της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος.

Το γαλλογερμανικό «ματς» θα κριθεί στη σημερινή συνάντηση Σαρκοζί - Μέρκελ, όπου οι πληροφορίες του “S10” αναφέρουν ότι η Γερμανίδα καγκελάριος θα προσέλθει με πολύ σκληρές θέσεις, οι οποίες δύσκολα θα συμβιβασθούν με τις γαλλικές προτάσεις για συνέχιση επ’ αόριστον της στήριξης της Ελλάδας:

- Η Μέρκελ θα τονίσει ότι η εκταμίευση της πέμπτης δόσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ, για να αποφευχθεί «ελληνικό ατύχημα» μέσα στον Ιούλιο, θα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει το Βερολίνο στην Ελλάδα.
Αν στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη συζήτηση για την εκταμίευση της έκτης δόσης τον Σεπτέμβριο δεν έχουν λυθεί τα πολιτικά προβλήματα στην Ελλάδα και δεν έχει συμφωνηθεί ο τρόπος συμμετοχής των τραπεζών στο νέο χρηματοδοτικό «πακέτο» για την τριετία μέχρι και το 2014,
η Γερμανία θα πει τον Σεπτέμβριο το μεγάλο «όχι» στη συνέχιση εκταμίευσης των δόσεων του δανείου, αφήνοντας την ελληνική κυβέρνηση να διαχειρισθεί τη χρεοκοπία της.
  • Μέχρι τότε το Βερολίνο θα έχει επεξεργασθεί πλήρες σχέδιο κάλυψης των αναγκών πρόσθετων κεφαλαίων των γερμανικών τραπεζών, αλλά και σχέδιο ενίσχυσης των κεφαλαίων της ΕΚΤ, που θα υποστεί ζημιές από το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
  • Το γερμανικό πολιτικό σύστημα θα δεχθεί ευκολότερα την παροχή στήριξης στις τράπεζες, από τη συνέχιση της δανειακής στήριξης της Ελλάδας, εκτιμούν στο Βερολίνο.
  • Και μετά το «πάθημα» των Ελλήνων θα έχει πολύ μεγαλύτερα περιθώρια να επιβάλει τους όρους του στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, σε περίπτωση που οι κυβερνήσεις του Δουβλίνου και της Λισαβόνας θελήσουν να αποκλίνουν από τις δεσμεύσεις των δικών τους μνημονίων.
Άγνωστο είναι πώς σκοπεύει να απαντήσει σε αυτή τη νέα γραμμή των Γερμανών ο Σαρκοζί, σίγουρα όμως έρχεται σε δεινή θέση,
καθώς το Παρίσι έχει πολύ μικρότερα περιθώρια αντοχής για να ενισχύσει τις δικές του τράπεζες και να καλύψει το δικό του μερίδιο στο κόστος ενίσχυσης της ΕΚΤ.

Την αλλαγή γραμμής των Γερμανών ουσιαστικά περιέγραψε χθες σε δηλώσεις του και ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μάικλ Νούναν, τονίζοντας ότι «θα υπάρξει ένας διακανονισμός, ώστε η Ελλάδα να φθάσει μέχρι το φθινόπωρο και μετά θα υπάρξει ένας άλλος γύρος συνομιλιών».
Η Ελλάδα μπορεί να λάβει βραχυπρόθεσμη βοήθεια, για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της μέχρι το φθινόπωρο, πριν από τη διεξαγωγή περαιτέρω συνομιλιών για μακροπρόθεσμο δανεισμό, δήλωσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας Μάικλ Νούναν.
Ούτε η Γερμανική κυβέρνηση ούτε το ΔΝΤ πρόκειται να εγκρίνουν νέες χρηματοδοτήσεις για την Ελλάδα, εκτός αν η Αθήνα συμφωνήσει στο νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, δήλωναν ανώτεροι αξιωματούχοι του Βερολίνου στους “Financial Times”.

Μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός έκανε λόγο χθες για «κακοφωνία» στην Ευρωπαϊκή Ενωση και για «αμήχανο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει το πρόβλημα».
Πρόσθεσε ότι το θέμα αυτό συζήτησε σε χθεσινή τηλεφωνική του συνομιλία με την καγκελάριο Μέρκελ.
Σε μια αποστροφή του λόγου του που προκάλεσε αρκετές συζητήσεις, έκανε λόγο για επικείμενη συνολική διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος με τη σύναψη ενός νέου δανείου, το οποίο χαρακτήρισε δάνειο-«μαμούθ».

Το ερώτημα κατόπιν τούτων είναι
  • σε ποιο βαθμό η αλλαγή στάσης των Γερμανών είναι πραγματική και σε ποιο βαθμό μπορεί να αποτελεί άλλη μια «μπλόφα», με στόχο να αυξηθεί η πίεση στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, με τη διατύπωση μιας πιο αξιόπιστης απειλής άμεσης χρεοκοπίας της χώρας, ώστε να σταματήσει αυτό που οι Γερμανοί αντιλαμβάνονται ως «κακοφωνία» των Ελλήνων πολιτικών και να γίνουν δεκτοί από τη Βουλή οι σκληροί όροι για το νέο «πακέτο».
Ένα άλλο ερώτημα είναι
  • αν αυτό που ο πρωθυπουργός περιέγραψε ως «συνολική διευθέτηση» θα είναι άλλο ένα μεγάλο «πακέτο» δανείων, για το οποίο γίνεται ως τώρα συζήτηση, ή αν θα υπάρξει, κατόπιν πίεσης της Γερμανίας, και κάποια μορφή αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους μέσα στο επόμενο τρίμηνο.

16.6.11

Γιατί έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ σημαίνει τέλος της Ευρωζώνης



Aπό το Protagon με τίτλο:


Μας λένε ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με αποπομπή από την ευρωζώνη.
Πρόκειται για ψέμα ολκής.
Στις παρακάτω γραμμές εξηγώ γιατί θεωρώ κούφια την απειλή αυτή
(που πρώτα αναφέρθηκε επισήμως, σαν κάτι που συζητείται στις Βρυξέλλες, από τα χείλη της Μαρίας Δαμανάκη).
Δεν επρόκειτο για καθαρά λόγια.
Το αντίθετο ήταν: Θολές απειλές άνευ ουσίας και συνέχειας.
(Το ότι μπορεί, πράγματι, να συζητιούνται τέτοιου είδους σενάρια στις Βρυξέλλες απλώς καταδεικνύει την πολλή χαμηλή ποιότητα του διαλόγου στο βασικό κέντρο αποφάσεων της ΕΕ.)

Το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξω είναι ότι, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των ευρωπαίων και τα λόγια των διαδρόμων στις Βρυξέλλες,
ο μόνος τρόπος να πάψουν να έχουν την Ελλάδα στα πόδια τους (να μοιράζονται δηλαδή μαζί μας κοινό νόμισμα) είναι να βγουν εκείνοι (και δη οι Γερμανοί) από την ευρωζώνη.

Εμάς, δεν μπορούν να μας βγάλουν από το κοινό νόμισμα (κι ας το ποθούν όσο τίποτα άλλο) χωρίς το κοινό νόμισμα να πάψει να υπάρχει εντός ημερών.
Τελεία και παύλα.

Έστω ότι οι Ευρωπαίοι, πρωτοστατούσας της κας Μέρκελ, δώσουν στον Γιώργο Πανανδρέου το εξής τελεσίγραφο:
Είτε κινείς την διαδικασία εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, οπότε θα σε βοηθήσουμε να αποσβέσεις ένα μέρος των κραδασμών,
 είτε θα σου επιβάλουμε δανειακούς όρους που θα οδηγήσουν τον λαό σου στην εξόντωση.
(Γιατί να του δώσουν ένα τέτοιο τελεσίγραφο;
Επειδή δεν προβλέπεται από καμία Συνθήκη διαδικασία αποπομπής κράτους-μέλους της ευρωζώνης. Άρα, η μόνη περίπτωση να βγούμε από την ευρωζώνη είναι να το κάνουμε μόνοι μας, υπό ασφυκτική πίεση, βγαίνοντας παράλληλα από τη ΕΕ.)
Έστω ότι θέτουν τον πρωθυπουργό μπροστά σε ένα τέτοιο δίλημμα.
Έστω ακόμα ότι, φευ, πείθεται.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Μια Παρασκευή απόγευμα, ο πρωθυπουργός ζητεί από τον Πρόεδρο της Βουλής να συγκαλέσει το σώμα σε μια δραματική συνεδρίαση με μοναδικό θέμα συζήτησης (με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος) την αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη.
Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός ζητεί από την Βουλή να εγκρίνει το εξής σχέδιο:

1. Δευτέρα και Τρίτη κηρύττονται αργίες ενώ οι τράπεζες θα ανοίξουν την Τετάρτη
2. Κατά την διάρκεια του τετραήμερου (Σάββατο με Τρίτη), η Τράπεζα της Ελλάδος αναλαμβάνει την έκδοση και διανομή σε όλες τις τράπεζες της Νέας Δραχμής με συγκεκριμένη ισοτιμία προς το ευρώ.
3. Όλες οι υποχρεώσεις του δημοσίου σε πολίτες, επιχειρήσεις και αλλοδαπούς μετατρέπονται αυτόματα στο νέο εθνικό νόμισμα, σε Νέες Δραχμές δηλαδή.
4. Για ένα χρονικό διάστημα (π.χ. αρχικά 6 μήνες με δυνατότητες παράτασης) επιβάλλεται: ((α) ποσό Νέων Δραχμών που μπορεί να αποσύρει ο κάθε αποταμιευτής από τον τραπεζικό του λογαριασμό και (β) μέγιστο ποσό είτε σε ευρώ είτε σε Νέες Δραχμές που μπορεί να εξάγει ο οποιοσδήποτε στο εξωτερικό άνευ ρητής άδειας από την Τράπεζα της Ελλάδας
5. Αναστέλλεται μέχρι νεοτέρας η συμμετοχή της χώρας (α) στην ΕΕ και (β) στην Shengen (καθώς οι κανονισμοί της ΕΕ δεν επιτρέπουν περιορισμούς στην 'ελευθερία' του κεφαλαίου να διακινείται απρόσκοπτα ενώ η Shengen δεν επιτρέπει τους συνοριακούς ελέγχους που είναι απαραίτητοι για να επιβληθούν οι περιορισμοί στην εξαγωγή κεφαλαίων).
Μέσα σε λίγα λεπτά από την πρωθυπουργική ομιλία
όλα τα ATM των τραπεζών της χώρας θα έχουν ξεμείνει από ρευστό, καθώς όλοι μας θα προσπαθούμε να τραβήξουμε όσα ευρώ μπορούμε.
Από την Παρασκευή μέχρι την Τετάρτη το πρωί (οπότε και θα ξανα-ανοίξουν οι τράπεζες) σχεδόν όλη η επιχειρηματική δραστηριότητα θα γονατίσει καθώς όλοι προσπαθούν να φυλάξουν όσα ευρώ έχουν στις τσέπες τους.

- Την Δευτέρα το πρωί,
η κυβέρνηση θα ανακοινώσει ότι η Ελλάδα προβαίνει σε στάση πληρωμών και καλεί (α λα Αργεντινή) τους πιστωτές της, καθώς και το ΔΝΤ, σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Την Τρίτη δεν κινείται τίποτα. Ούτε φύλλο. Άκρα σιωπή και αγωνία.

- Όταν θα ξημερώσει η Τετάρτη,
οι ουρές γύρω από τις τράπεζες θα είναι ατελείωτες καθώς οι πελάτες τους θα προσπαθούν να τραβήξουν ό,τι μπορούν, και να το ξοδέψουν, πριν το νόμισμα προχωρήσει πολύ στην υποτιμητική του πορεία.
Γιατί να υποτιμηθεί;
Για δύο λόγους:
  • Πρώτον, επειδή όλοι θα προσπαθούν να ανταλλάξουν τις Νέες Δραχμές που απέσυραν από τους λογαριασμούς τους με ευρώ (προβλέποντας την υποτίμηση της Νέας Δραχμής, και συνεπώς φέρνοντάς την).
  • Δεύτερον, καθώς η Τράπεζα της Ελλάδας, για να κρατήσει ανοικτές τις πτωχευμένες ιδιωτικές τράπεζες, θα τους παράσχει μεγάλη ποσότητα ρευστότητας, δημιουργώντας παράλληλα πληθωριστικές και υποτιμητικές τάσεις.
Στο μεταξύ, σε μια προσπάθεια να βοηθηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου,
 ως αντάλλαγμα στη 'χάρη' που έκανε στους ευρωπαίους να βγάλει από τα πόδια τους (από την ευρωζώνη) την προβληματική Ελλάδα,
η Γερμανία τείνει χέρι βοήθειας, προσφέροντας μεγάλες μειώσεις επιτοκίων (ακόμα και μηδενικά) για τα δάνεια που έχει η Ελλάδα προς την ΕΕ.
Όμως, κι εδώ είναι το ζουμί, η Γερμανία δεν θα μπορεί, και να θέλει, να στηρίξει τον ιδιαίτερα έλληνα πρωθυπουργό.

Ο λόγος είναι ότι, για να αποσοβήσει μια νέα κατάρρευση του Ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος,
η Γερμανία (μαζί με Ολλανδία, Αυστρία και Φιλανδία) καλείται:
(α) Να επανα-κεφαλαιοποιήσει την ΕΚΤ σε επίπεδο τουλάχιστον €190 δισ,
(β) να διασώσει Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες οι οποίες είναι εκτεθειμένες τόσο στο δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό ελληνικό χρέος, και
(γ) από κοινού με την ΕΚΤ να παράσχει ωκεανούς ρευστότητας σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα όπου, όπως το 2008, κανείς δεν τολμά να δανείσει κανέναν.
Έστω ότι ένα νέο 2008 φαντάζει στα μάτια των Γερμανών ως ένα τεράστιο κόστος το οποίο όμως μπορούν, και θέλουν, να καταβάλουν ώστε να ξεφορτωθούν την Ελλάδα - ώστε να μη χρειάζεται ποτέ ξανά να μοιράζονται το νόμισμά τους με τους προβληματικούς έλληνες.
Το πρόβλημα είναι ότι το κακό δεν σταματά εκεί.
Το πρόβλημα είναι ότι, μέσα στο ίδιο Σαββατοκύριακο,
ο Ιρλανδός και ο Πορτογάλος πρωθυπουργός θα αναγκαστούν να κάνουν κι εκείνοι δύο αντίστοιχες ανακοινώσεις:
Επιβολή περιορισμών εξαγωγής χρημάτων (ευρώ) από την Ιρλανδία προς την υπόλοιπη ευρωζώνη.
Γιατί; Επειδή, με το άκουσμα των εκ Ελλάδος νέων, οι επενδυτές στις χώρες αυτές (ακόμα και απλοί πολίτες με μερικά ακίνητα) θα τα ρευστοποιήσουν (κατακρημνίζοντας τις τιμές των περιουσιακών αυτών στοιχείων) για να βγάλουν από την χώρα καλού-κακού.
Αν δεν επιβάλουν τέτοιους περιορισμούς, τότε πολύ γρήγορα θα αναγκαστούν και εκείνοι στην πόρτα της εξόδου.
Αφού λοιπόν παραβιαστούν οι πιο βασικές συνθήκες της ευρωζώνης και της ΕΕ (π.χ. ελευθερία διακίνησης του κεφαλαίου) με σκοπό να παραμείνουν στο ευρώ,
το επόμενο στάδιο θα είναι ότι οι αγορές θα προβλέψουν πως οι κυβερνήσεις Ιρλανδίας και Πορτογαλίας θα σκεφτούν σοβαρά το κούρεμα των ομολόγων τους - την λεγόμενη αναδιάρθρωση τους δημόσιου χρέους τους.
 Να πως θα πεταχτούν στα ουράνια τα επιτόκια δανεισμού όχι μόνο αυτών των χωρών αλλά και της Ισπανίας, της Ιταλίας, το Βελγίου και, εν τέλει, της Γαλλίας.

Στα μέσα λοιπόν της εβδομάδας που θα ακολουθήσει την ηρωική κοινοβουλευτική ομιλία Παπανδρέου, η Γερμανία θα αντιμετωπίσει μια ξεκάθαρη κατάσταση:
Ουσιαστικά θα καλείται να καταβάλει περίπου €1 τρις για να σώσει ότι απέμεινε από την ευρωζώνη. Είναι απλό: Δεν θα το κάνει.
Αντί για αυτό, η κα Μέρκελ θα περιμένει η ίδια μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή οπότε θα προβεί κι εκείνη σε μια βαρύγδουπη εξαγγελία στην Ομοσπονδιακή Βουλή με την οποία να ανακοινώνει την δημιουργία του Νέου Μάρκου το οποίο θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τετάρτη, μία μόλις εβδομάδα από την κυκλοφορία της Νέας Δραχμής.

Τις μέρες που μεσολαβούν μέχρι την έκδοση του νέου Γερμανικού νομίσματος οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα έχουν το αντίθετο σκοπό από εκείνες που προηγήθηκαν στην Ελλάδα:
Οι πελάτες θα παλεύουν να βάλουν όσο πιο πολλά ευρώ έχουν σε μετρητά στην τράπεζα, γνωρίζοντας ότι τα χρήματά τους θα ανατιμηθούν με το που θα μετατραπούν στο Νέο Μάρκο.
Το ίδιο όμως θα κάνουν και οι ξένοι: Θα στέλνουν όσα κεφαλαία μπορούν στις Γερμανικές τράπεζες, με αποτέλεσμα μια ανατίμηση του Νέου Μάρκου τουλάχιστον 50%, κάτι που θα φέρει την γερμανική βιομηχανία στα πρόθυρα μιας βαθειάς καθίζησης (καθώς οι εξαγωγές θα γίνουν, ξαφνικά, απαγορευτικά ακριβές).

Σύνοψη

Τα παραπάνω θα συμβούν με μαθηματική ακρίβεια σε περίπτωση που η Ελλάδα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, πιεστεί να βγει από το ευρώ.
Οι Ευρωπαίοι που έχουν την ευθύνη για μια τέτοια επιλογή (και όχι οι συνομιλούντες με την Μαρία Δαμανάκη στις Βρυξέλλες) τα γνωρίζουν όλα αυτά.
Οι Γερμανοί της Bundesbank ξέρουν άριστα ότι, αν σπρώξουν τον Γιώργο Παπανδρέου σε μια τέτοια κίνηση απελπισίας,
το μόνο που θα καταφέρουν είναι να διατηρήσουν το ευρώ για μια το πολύ εβδομάδα.

Μια εβδομάδα ελεύθερης πτώσης στην παγκόσμια οικονομία ισοδυναμεί με αιώνα μαρτυρίου.
Σε μερικές μέρες, η νέα αυτή κρίση θα έχει κοστίσει στην Γερμανία πολλά δισ ευρώ, προτού περάσει η ίδια στην εποχή του Νέου Μάρκου.
Δεν έχει λόγο να τα καταβάλει και δεν θα τα καταβάλει.

Όπερ μεθερμηνευόμενο, αν η Γερμανία (και οι άλλοι τρεις πλεονασματικοί δορυφόροι της) αποφασίσουν ότι δεν θέλουν την Ελλάδα στα πόδια τους, ότι δεν αντέχουν άλλο να μοιράζονται μαζί μας το νόμισμά τους,
αυτό δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση ότι θα εκδιώξουν την Ελλάδα από το ευρώ.
Αυτό που συνεπάγεται είναι ότι θα μεθοδεύσουν μια δική τους, γρήγορη, όσο το δυνατόν πιο απρόσμενη και αποτελεσματική έξοδο από το ευρώ.
 Κάτι τέτοιο θα πλήξει την βιομηχανία τους αλλά τουλάχιστον θα αποφύγει τις καταστροφικές εξελίξεις για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, και τα ίδια τα δημοσιονομικά της Γερμανίας, της εφιαλτικής εβδομάδας που περιέγραψα παραπάνω.

Τι θα σήμαινε ένα τέτοιο σενάριο (εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ) για εμάς;
- Κατ΄ αρχάς θα ήταν πολύ, πολύ προτιμότερο από την δική μας έξοδο.
- Δεύτερον, θα ήταν πολύ καλύτερο από αυτό που συμβαίνει σήμερα καθώς μια Γερμανική έξοδος θα οδηγούσε την άμεση υποτίμηση του ευρώ, κάτι που θα έδινε μεγάλες ανάσες στον τουρισμό και στις εξαγωγές μας (μειώνοντας παράλληλα τις εισαγωγές μας από τις πλεονασματικές χώρες).
- Τρίτον, θα ήταν πολύ χειρότερο από μια λύση στην Κρίση η οποία δίνει σε όλους (πλεονασματικούς και ελλειμματικούς) πρόσβαση σε μια κοινή διέξοδο.
(Οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζουν τι εννοώ. Οι υπόλοιποι μπορούν να δουν εδώ για την ελληνική και εδώ για την αγγλική έκδοση της πρότασης.)

Συμπέρασμα

Η απειλή της εκδίωξής μας από το ευρώ δεν είναι παρά μια φτηνή, κενή περιεχομένου, προσπάθεια να τρομοκρατηθούν οι έλληνες.
Γιατί;
Ώστε να αποδεχθούμε την διαχείριση των οικονομικών και των πόρων της χώρας εξ ολοκλήρου από μια επιτροπή δανειστών μας.
Γιατί;
Όχι επειδή οι Ευρωπαίοι θέλουν τόσο διακαώς να διαχειριστούν τα του οίκου μας carte blanche αλλά επειδή οι ίδιοι τελούν υπό καθεστώς πανικού.
Στην προσπάθειά τους λοιπόν να εξοικονομήσουν κι άλλο χρόνο, μπας και βρουν το αντίδοτο της Κρίσης της Ευρωζώνης, πασχίζουν να πείσουν τους δικούς τους πολίτες να μας δώσουν άλλο έναν ωκεανό ακριβών δανείων.
Για να τους πείσουν όμως κάτι πρέπει να τους δώσουν.
Έκατσαν λοιπόν και σκέφτηκαν ότι αυτό το κάτι είναι μερικά συμβολικά λάφυρα (ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ) και κάποια τεκμήρια εξευτελισμού των ελλήνων (η ιδέα Yuncker για ξένη διαχείριση των ιδιωτικοποιήσεων) τα οποία θα καταστήσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους περισσότερο ανεκτικούς στην ιδέα των νέων δανείων προς μια χώρα η οποία όχι μόνο δεν χρειάζεται νέα δάνεια αλλά και η οποία πνίγεται από αυτά.

15.6.11

Γ. Γιαννουλόπουλος για ένα διαφαινόμενο μέλλον - Μας αφορά όλους: χαρακτηρισμένους και μη "τρελούς"



Από την ιστοσελίδα Ημιόροφος

Το κείμενο είναι από ομιλία σε συνέδριο
Στα Ελληνικά και Αγγλικά σε μορφή pdf υπάρχει  Εδώ

Ενδεικτικό απόσπασμα από την ομιλία:

".Κάθε καινούρια έκδοση-αναθεώρηση του DSM συµπεριλαµβάνει καµιά πενηνταριά καινούριες ψυχικές διαταραχές.
Σε λίγο κάθε έµβρυο που παρεκκλίνει από το επιβαλλόµενο ορθό πρότυπο θα καταστρέφεται.
....Στο εγγύς µέλλον οι ψυχιατρικές αρχές θα µπορούν να επεµβαίνουν σε κάθε σπίτι ενοχλητικού, και να χορηγούν µε τη βία ψυχοφάρµακα σε περίπτωση άρνησης λήψης τους από φτωχά άτοµα που οι πράξεις τους τώρα δεν είναι δηλωτικές ψυχικής διαταραχής αλλά στο µέλλον θα είναι.
Και µάλιστα µε την ανοχή του πληθυσµού ο οποίος θα το έχει αποδεχθεί ως συνηθισµένη πρακτική, ως κάτι το φυσιολογικό, όπως έχει αποδεχθεί πολλά άλλα."

Τι είναι το DMS και το Μανιφέστο Stop DSM,

Το DSM είναι η διαγνωστική και στατιστική κατηγοροποίηση των ψυχικών ασθενειών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, που επιχειρείται να επιβληθεί σαν το μόνο κριτήριο στο ψυχιατρικό πεδίο περιθωριοποιώντας ολες τις άλλες θεωρήσεις, κυρίως αυτές που επικεντρώνονται στο υποκείμενο και τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Με το Μανιφέστο Stop DSM, ένας αριθμός ισπανόφωνων κυρίως κέντρων ψυχικής υγείας, καλούν σε συζήτηση για τη διαμόρφωση κλινικών κριτηρίων των ψυχολογικών προβλημάτων ως  ανθρώπινου πάθους και όχι ως ασθένειας

Η Ομιλία

Ονοµάζοµαι Γιαννουλόπουλος Γιώργος. Είµαι ιδρυτικό µέλος της «Πανελλήνιας Επιτροπής Χρηστών πρώην Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής»
και εργάζοµαι στην Εργασιακή ∆οµή «ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΑΣ» στο Ψ.Ν.Α.–∆ΑΦΝΙ.

Στην ελληνική γλώσσα η λέξη «ανάπηρος» αντιστοιχεί-αφορά στο βιολογικό τµήµα του ανθρώπινου όντος.
Η έκφραση «διανοητική αναπηρία» είναι νεολογισµός.
Όποιος χαρακτηρισµένος ψυχασθενής αποδέχεται ότι είναι ανάπηρος, το αποδέχεται για τον εαυτό του και µόνο, και σε καµιά περίπτωση δεν νοµιµοποιείται αυτή η άποψη που έχει για τον εαυτό του να θεωρήσει ότι καλύπτει όλο τον χώρο των χαρακτηρισµένων ψυχασθενών.
Και προσωπικά απεχθάνοµαι κάθε πρόεδρο συλλόγου αναπήρων —σωµατικά αναπήρων φυσικά— που ενδεχοµένως πάσχει από το σύνδροµο του Μεγάλου Ναπολέοντα.

Θέµα: «Μας αφορά όλους».

Και θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω γιατί µας αφορά όλους, χαρακτηρισµένους ή µη τρελούς.
Και όποιος, χαρακτηρισµένος τρελός ή οποιοσδήποτε άλλος προτιµά µια πολιτικά ορθή ορολογία για να περιγράψει αυτή την κατάσταση,
λυπάµαι αλλά εγώ δεν κρύβομαιι πίσω από το δάχτυλό µου.

Η σηµερινή κατάσταση πραγµάτων και στη χώρα µας και ∆ιεθνώς, απορυθµίζει και τρελαίνει όλο και πιο πολλούς, κυρίως ευαίσθητους ανθρώπους οι οποίοι µε τις κάτω από καθεστώς αδιεξόδου και οδύνης ενέργειές τους, χαρακτηρίζονται-καταγράφονται ως ψυχασθενείς και εξουδετερώνονται δια παντός.

Πρώτα όµως ορισµένα πράγµατα για να µην νοµίζετε ότι όλοι σε αυτόν τον χώρο είµαστε ίδιοι, όπως
µου είπε προ καιρού κάποιος θρασύτατα, και µε πείραξε άσκηµα.

∆υο κατηγορίες ανθρώπων το σύστηµα χαρακτηρίζει τρελούς.
- Πρώτη, τον αποκαλούµενο «τρελό του χωριού» για τον οποίο το σύστηµα αδιαφορεί,
- και την άλλη κατηγορία για την οποία η εξουσία, η κάθε εξουσία, κάνει τα πάντα για να τη βάλει στο περιθώριο και κατά περιόδους, ευκαιρίας δοθείσης να την εξοντώσει βιολογικά ως πλεονάζουσα, ως περιττό βάρος, ως ενοχλητική, ως διαλυτικό παράγοντα, ως απειλή για τη συνοχή της κοινωνίας −συνοχή την οποία χρειάζεται για να εξυπηρετεί τα οικονοµικά της συµφέροντα.

Εδώ υπενθυµίζω το γνωστό πρόγραµµα Τ-4, µε τις εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονίες αρρώστων, διανοητικά ασθενών και αναπήρων που έλαβε χώρα κατά την περίοδο του Γ΄ Ράιχ στη Γερµανία και µάλιστα κάτω από την καθοδήγηση και εποπτεία των τότε Μεγαλοψυχιάτρων τους.
Το Σύστηµα έλαβε υπ’ όψιν του συν τοις άλλοις και ένα από τα πιο γνωστά βιβλία-µελέτες που κυκλοφορούσαν ήδη, γραµµένο από τον (ψυχίατρο φυσικά) Alfred Hoche µε τον τίτλο «Α∆ΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ∆ΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙ».
Οι ΝΑΖΙ βρήκαν έτοιµο ήδη το έδαφος για να εφαρµόσουν τα προγράµµατά τους.
Ο στόχος είχε ήδη δοθεί. Ήταν οι διαφορετικοί, οι τρελοί και οι σακατεµένοι πρώτοι-πρώτοι.
∆εν πρωτοτύπησαν.
Απλώς έκαναν στον υπερθετικό βαθµό αυτά που αλλού γίνονταν ερασιτεχνικά και ανεπίσηµα, πάντα στους αδύναµους και ανυπεράσπιστους.

Οι δραστικές µέθοδοι υπήρχαν ανέκαθεν. Η ευκαιρία έλειπε.
Όπως και σήµερα.
Και όταν µια ευκαιρία λείπει το σύστηµα τη δηµιουργεί.
Και όσο για τον Λαό, τη µάζα, συµµετέχει και αυτός στις διώξεις αποδεχόµενος τις αξίες και τα στάνταρ του συστήµατος ως δικές του αξίες µέχρι να έρθει και η δική του σειρά.
Τον τρελό του χωριού δεν τον πήραν µε τις πέτρες το καπιταλιστικό σύστηµα, ούτε η άρχουσα τάξη που έχει µόνο γενική εποπτεία στο σύστηµα…

∆εν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η κοινωνία, ο λαός, είναι φύσει καλός.
∆εν είναι και δεν ήταν ποτέ.
∆εν πρέπει λοιπόν να παραπονιέται για τον τρόπο που του φέρονται οι ισχυρότεροι γιατί µε τον ίδιο τρόπο φέρεται και αυτός στους πιο ανίσχυρους από αυτόν.

Ο έλεγχος και ιδιαίτερα ο προληπτικός έλεγχος είναι ο λόγος που στη χώρα µας π.χ., καθώς και παντού, το σύστηµα διατηρεί έναν µηχανισµό που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες άτοµα, τα οποία άµεσα ή έµµεσα ζουν, κινούνται, τρέφονται, πολλοί κερδοσκοπούν, χτίζουν καριέρες, γύρω από την κατ’ ευφηµισµό αποκαλούµενη ψυχική υγεία.
Όποιος νοµίζει ότι είναι υπερβολικός ο αριθµός ας σκεφτεί πόσες δεκάδες χιλιάδες οικογένειες ερ- γάζονται ΑΜΕΣΑ στη λεγόµενη ψυχική υγεία επί πόσα άτοµα η κάθε οικογένεια, και πόσες ΕΜΜΕ- ΣΑ, που είναι περισσότερες.
∆εν είναι τυχαίο ότι µπορεί να είσαι άρρωστος παθολογικά και να πεθάνεις αν δεν έχεις χρήµατα ή ασφαλιστική κάλυψη χωρίς το σύστηµα να ενδιαφέρεται γι’ αυτό,
αλλά να σε «φροντίζει» πολλές φορές προληπτικά ή και µε χρήση βίας σε περίπτωση υποψίας ψυχικής διαταραχής, πάντα για το καλό σου.
Αυτό δείχνει ποιους θεωρεί ότι πρέπει να τύχουν της προσοχής του.
Της προσοχής του όχι της βοήθειάς του, να είστε βέβαιοι.

Ο µοναδικός λόγος που το σύστηµα (και θέλω να το προσέξετε αυτό) άρχισε τάχα να ενδιαφέρεται και να ξοδεύει χρήματα για τη λεγόµενη ψυχική υγεία και τη λεγόµενη κοινωνική επανένταξη είναι ένας. Μόνο ΕΝΑΣ.
Το να περάσει στον κόσµο µε µεθόδους πολύ πιο αποτελεσµατικές από του Goebbels ότι ο τάχα ψυχικά διαταραγµένος, άρα ο τάχα επικίνδυνος για την κοινωνία, µπορεί να επανέλθει άρα να ελεγχθεί µε τη χρήση χηµικών ψυχοφαρµάκων και ψυχοχειρουργικής, γιατί και η ψυχοχειρουργική συζητείται.

Και αλίµονο αν περάσει το µήνυµα και γίνει αποδεχτό, δηλαδή ότι για να µην χαρακτηρίζεται κάποιος από το κράτος ως επικίνδυνος πρέπει να παίρνει ψυχοφάρµακα, έστω και µε τη βία.
Το σύστηµα δεν ενδιαφέρεται για τον ανθρώπινο πόνο.
∆εν τον καταλαβαίνει.
Είναι έξω απ’ αυτό. Είναι τέτοια η φύση του.
Όταν κινείται εναντίον κάποιου ή κάποιων δεν το κάνει σε προσωπικό επίπεδο.
Είναι ένας µηχανισµός του οποίου τα µέρη έχουν µερική άποψη για την όλη λειτουργία του.

Το σύστηµα ενδιαφέρεται µόνο για τη δική του επιβίωση ως οντότητα.
∆εν το απασχολεί ούτε άτοµο ούτε οµάδες παρά µόνο στο µέτρο που αυτά συµβάλουν ή παρεµποδίζουν την οµαλή, σύµφωνα µε το ίδιο, λειτουργία του.

Όταν ένα άτοµο ή µια κατηγορία ατόµων εκδηλώσει τάσεις δυνητικά παρεµποδιστικές για την οµαλή σε κάποιο δεδοµένο χώρο και χρόνο λειτουργία του,
χωρίς δισταγµό τους κατηγοριοποιεί ως αρρώστους, απροσάρµοστους, περιθωριακούς, παράνοµους και άλλα τέτοια
και άµεσα τίθενται σε λειτουργία απρόσωπα οι µηχανισµοί επαναφοράς τους στην τάξη, στο σύστηµα.

Οι άνθρωποι µπορεί να είναι µια χαρά µε πιθανή εξαίρεση ορισµένες έντονες αταβιστικές συµπεριφορές, αλλά η οµπρέλα του συστήµατος απλώς δεν είναι τόσο ανοιχτή ώστε να τους συµπεριλάβει στο δεδοµένο χρόνο ως µοτίβα δράσης χρησιµοποιήσιµους από αυτό.
Σε βάθος χρόνου σχεδόν όλες οι περιπτώσεις, τις οποίες το σύστηµα κάποτε χαρακτήριζε ως εχθρούς, αποτέλεσαν λειτουργικά µέλη-τµήµατά του.
Με εξαίρεση όσες τάσεις είναι έξω από τη διαχρονική του φιλοσοφία ύπαρξης και πορείας•
όσες είναι εξαιρετικά απρόβλεπτες•
όσες δεν µπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως παραγωγικά του τµήµατα και να εξελιχθούν µέσα στη δική του φιλοσοφία.

Συνεχίζω γι’ αυτή τη δεύτερη κατηγορία Τρελών, για την οποία κυρίως ενδιαφέρεται το σύστηµα.

Από αυτή τη δεύτερη κατηγορία, µια υποκατηγορία, οι αποκαλούµενοι και από µένα Φρενοβλαβείς, θα µας απασχολήσει ιδιαίτερα.
Πρόκειται για άτοµα τα οποία δυστυχώς όχι µόνο τα έχουµε ανεχθεί, αλλά έχουν καταφέρει να µας καπελώσουν εν µέρει, µε την άµεση ή µε την ακόµη πιο διαβρωτική έµµεση βοήθεια ορισµένων επιχειρηµατιών που δραστηριοποιούνται και —όπως κατά περιόδους γράφεται και στον Τύπο— κερδοσκοπούν στο χώρο της λεγόµενης ψυχικής υγείας, και τµήµατα του ψυχιατρικού κατεστηµένου ή όπως αναφέρεται συχνά και ιερατείου, το οποίο ενδιαφέρεται για τη χωρίς κραδασµούς διαιώνισή του και διαιώνιση των προνοµίων του.
Αυτοί θεωρούν τους αποκαλούµενους και από εµένα Φρε- νοβλαβείς ως τα πρότυπα για µας τους υπόλοιπους.
Αυτοί λοιπόν οι Φρενοβλαβείς, όταν ζητούν κοινωνική ενσωµάτωση, εννοούν µε τους όρους εκείνων, οι οποίοι τους έδιωξαν από την κοινωνία ως ανεπιθύµητους και τώρα τους εκλιπαρούν να τους δεχτούν πίσω έτοιµοι να κάνουν οποιαδήποτε παραχώρηση.
Και πολλά µπορούν να κάνουν προκειµένου να γίνουν αποδεκτοί σαν οικόσιτα ζώα.
Αυτοί που προδίδουν στην ουσία τους οµοίους τους, κοιτώντας µόνο το οικονοµικό συµφέρον τους, δεν µπορούν να απαιτούν συνεχώς επιδόµατα και δικαιώµατα έχοντας την εντύπωση ότι είναι η ΕΛΙΤ των τρελών.
Βεβαίως, οι πάντα πρόθυµοι χειριστές τους τα δίνουν αφειδώς, άσχετα αν τους σιχαίνονται πρώτοι απ’ όλους.
Και αν ακούσω αντιρρήσεις θα ζητούσα από αυτούς στους οποίους απευθύνοµαι να µου πουν αν θα διάλεγαν ποτέ ερωτικό σύντροφο από τις τάξεις αυτών που εγώ χαρακτηρίζω Φρενοβλαβείς.

∆υστυχώς, όπως ανέφερα πριν, γίνονται προσπάθειες από διάφορα κυκλώµατα να προωθηθούν Φρενοβλαβείς ως εκπρόσωποι δήθεν όλου του χώρου,
γιατί οι Φρενοβλαβείς ελέγχονται εύκολα, µε την κολακεία και µε την υπόσχεση οικονοµικών παροχών για τις οποίες έχουν ιδιαίτερη αδυναµία.
Σε κάθε ευκαιρία θα τους δείτε να ζητούν µόνο οικονοµικές παροχές. Για άλλου είδους παροχές βασίζονται στην καλή θέληση αυτών στους οποίους είναι ταπεινοί υπηρέτες.
Αυτό, το να βάζει κανείς παντιέρα την κατάστασή του ζητώντας µονίµως λεφτά, δεν είναι παρά εκπόρνευση όπως µου είπε και κάποιος νεαρός γιατρός πριν χρόνια και πολύ σωστά το είπε.

Σας καλώ όλους, σε κάθε σχετική εκδήλωση, να ζητάτε να πληροφορείστε ποια είναι η οικονοµική κατάσταση και από πού προέρχονται τα έσοδα οποιουδήποτε ψυχασθενούς απαιτεί οικονοµικές παροχές από το κράτος,
γιατί υπάρχει περίπτωση να χρησιµοποιηθείτε σαν άλλοθι για οικονοµικές διεκδικήσεις ατόµων, των οποίων τα εισοδήµατα είναι πολλαπλάσια και µονιµότερα από τα δικά σας.

∆εν χρησιµοποίησα αναίτια τη λέξη Φρενοβλαβείς.
Εδώ σηµειώνω ότι οι έχοντες νευρολογικές διαταραχές ή σωµατικές ή εγκεφαλικές κακώσεις που επηρεάζουν τον ψυχισµό τους δεν είναι τρελοί.
Οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν σωµατικά και χρειάζονται νευρολόγο, όχι ψυχίατρο.
∆εν πρέπει να βρί- σκονται σε ψυχιατρείο οι άνθρωποι αυτοί.

Λίγα πράγµατα για τους συλλόγους και τις διάφορες οµάδες και οµίλους.
Η εξουσία και οι διάφοροι υποστηρικτές της, θα ήθελαν να είµαστε σαν τις µαϊµούδες στους ζωολογικούς κήπους· σαν εκθέµατα για να µας επιδεικνύουν όπως κάνανε πριν µερικούς αιώνες οι αποικιοκράτες µε τη µεταφορά και επίδειξη στα τσίρκα τους των ιθαγενών από τις διάφορες αποικίες τους· και θα ήθελαν πολύ να τοποθετήσουν −και κάνουν προσπάθειες γι’ αυτό− στις ηγεσίες των συλλόγων, οµάδων και λοιπών οµίλων, απολύτως ελεγχόµενα άτοµα ή καλύτερα KAPO’s, για να προσέχουν να κινείται ο χώρος µέσα στα όρια που αυτοί θέτουν για εµάς,
και να µας απασχολούν µε διάφορες απλοϊκές δραστηριότητες, σαν να έχουµε δείκτη νοηµοσύνης ηλιθίων ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ή τίποτε χειρότερο,
µέχρις ότου αργά ή γρήγορα, να τεζάρουµε από τα δηλητήρια που οι ίδιοι µας έχουν πείσει ότι είναι ο µόνος δρόµος για να ελέγξουµε την «πάθησή µας».

Προσέξτε, έλεγχος όχι θεραπεία, γιατί ο στόχος δεν είναι η θεραπεία είναι ο έλεγχος.
Ο θεραπευµένος ψυχικά ή σωµατικά είναι ένας πελάτης λιγότερος για τις πολυεθνικές φαρµακευτικές εταιρίες.
Αυτοί θα είναι οι τρελοί αν θεραπεύσουν οποιονδήποτε από οποιαδήποτε πάθηση.

(Με αυτό ∆ΕΝ θέλω να πω ότι οι ψυχικές «παθήσεις» δεν «θεραπεύονται».
Τον δρόµο θα τον βρει ο κάθε ένας ενδιαφερόµενος µόνος του ακόµη κι αν χρειαστεί να ψάξει σε πολύ περίεργα µέρη.
Να είστε βέβαιοι ότι τον έχουν βρει αρκετοί.
Η συνταγή δεν δίνεται στο πιάτο. Ψάξτε το).

Και βέβαια το ντόπιο υπηρετικό προσωπικό (των εταιριών) ακούει τη φωνή του κυρίου του και πράττει ανάλογα κάνοντας και καµιά προβοκάτσια αν χρειαστεί.
Στο σηµείο αυτό θα πρέπει να τονίσω ότι η συµµετοχή στις διάφορες οµάδες-ενώσεις κ.λπ. ψυχασθενών θα πρέπει να είναι για όσους το επιθυµούν ανώνυµη, γιατί κάθε καταγεγραµµένος ως ψυχικά διαταραγµένο άτοµο καταστρέφεται στην ουσία, επαγγελµατικά ή και κοινωνικά, και δεν γίνεται να πηγαίνει κάποιος να ζητήσει βοήθεια, νοµίζοντας ότι πηγαίνει σε φίλους και να πέφτει σε σφηκοφωλιά µε ωραίο περιτύλιγµα.
Και µην µου πει κανείς ότι πιστεύει αυτά που λένε κατά καιρούς οι αρµόδιοι, ότι το να πας σε ψυχίατρο είναι τόσο απλό και χωρίς συνέπειες για το µέλλον σου σαν να πηγαίνεις σε οδοντίατρο.

Και όσο για τις προτροπές των µελών αυτών των ενώσεων σε οποιοδήποτε, το τονίζω, ΜΗ ΚΑΤΑΓΕ- ΓΡΑΜΜΕΝΟ µέλος που κατά τη γνώµη τους χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια, να προσφύγει σε ψυχίατρο ή ψυχιατρείο σαν κάτι το απλό και αυτονόητο,
ή να το αναλαµβάνουν οι γιατροί µέλη αυτών των ενώσεων για «θεραπεία» καταγράφοντας τα στοιχεία του,
θεωρώ ότι είναι κάτι το εγκληµατικό, για να µην χρησιµοποιήσω άλλη λέξη, και τα εµπλεκόµενα άτοµα τίποτα άλλο παρά προέκταση των χεριών της εξουσίας.

Όποιος έχει αντίρρηση ας µου εξηγήσει γιατί να καταγράφονται τα στοιχεία οποιουδήποτε έχει (ή του έχουν πει ότι έχει) κάποιο πρόβληµα ψυχικής φύσης, και να µην είναι ανώνυµος,
και αν µου πει αυτός ο κάποιος που έχει αντίρρηση ότι κάπου πρέπει να χρεωθούν τα ψυχοφάρµακα που ενδεχοµένως να χρειαστεί θα προσβάλει τη νοηµοσύνη µου.

∆εν πρέπει να ξεχνάµε ότι η ψυχιατρική δηµιουργήθηκε σαν σώµα δίωξης «αντιφρονούντων» και σαν τέτοιο παραµένει.
Κάθε κράτος ή συνασπισµός έχει άλλα κριτήρια για να χαρακτηρίσει κάποιον τρελό.
Βέβαια σήµερα τα κριτήρια βασίζονται στα κριτήρια της Αµερικανικής κατάταξης των ψυχικών ασθενειών.
∆ηλαδή ό,τι πει το µεγάλο αφεντικό.
Και υπαλληλίσκοι όλων των επιπέδων έχουν πλέον σαν ευαγγέλιο το DSM.

Όταν αναφέρω ότι η ψυχιατρική δηµιουργήθηκε σαν σώµα δίωξης αντιφρονούντων δεν εννοώ αυτό που πιστεύουν πολλοί, ότι είναι απλώς η συνέχεια της Ιεράς Εξέτασης του Μεσαίωνα.
Η ψυχιατρική δηµιουργήθηκε και πήρε τον χαρακτήρα σώµατος δίωξης µετά την υιοθέτηση από το σύστηµα της Καρτεσιανής λογικής.
Βαθµηδόν όποιος δεν σκεφτόταν µε έναν ορισµένο τρόπο, δεν αντιλαµβανόταν την πραγµατικότητα από τη γωνία που επέτρεπε η εξουσία,
βαφτιζόταν άρρωστος, τρελός, µη κανονικός, επικίνδυνος.

Η εξουσία χρησιµοποίησε ιατρικούς όρους και ονόμασε γιατρούς τους εγκληµατίες µισθοφόρους της γιατί τότε οι γιατροί ήταν σε πολύ υψηλή εκτίµηση απ’ όλο τον πληθυσµό, ιδιαίτερα από τα χαµηλά στρώµατα, για τα οποία η άποψη του γιατρού ήταν Θέσφατο.
Και η ζωή ήταν πολύ-πολύ φθηνή εκείνα τα χρόνια, και αυτό το ήξερε όποιος ενδεχοµένως είχε άλλη άποψη από αυτήν της εξουσίας.
Αυτή είναι πολύ µεγάλη συζήτηση αλλά µπορείτε να ψάξετε µόνοι σας, να ανακαλύψετε πόσο πίσω και τι καταστροφές προκάλεσε και προκαλεί η υιοθέτηση από την ανθρωπότητα αυτού του άψυχου τρόπου σκέψης.

Και κάτι για όσες κυρίες και όσους κυρίους συναδέλφους µου επιζητούν να ενσωµατωθούν σε κινήσεις και συλλόγους σωµατικά αναπήρων.
- Πρώτον, να αποδεχτούν να τους ονοµάζουν αναπήρους σε µόνιµη βάση και όχι όποτε θέλουν αυτοί για τους δικούς τους λόγους και
- δεύτερον, αφού επιζητούν να ενσωµατωθούν σε αυτούς τους συλλόγους αποδεχόµενοι φυσικά ότι είναι ανάπηροι στο µυαλό, στη σκέψη, στην κρίση, ν
α σκεφτούν πώς απαιτούν ίσα δικαιώµατα, ίσες ευκαιρίες, ίση µεταχείριση µε τους µη ανάπηρους στο µυαλό,
αφού για να αξιοποιήσουν όλα αυτά που απαιτούν χρειάζεται ορθή κρίση, την οποία αφού ενσωµατώ- νονται σε κινήµατα αναπήρων, ως ανάπηροι στο µυαλό, αποδέχονται ότι δεν την έχουν.

∆εν ξέρω αν κάπου εδώ µπερδευτήκατε, αλλά είµαι βέβαιος ότι µε λίγη προσπάθεια θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοώ.
Πιστεύω ότι εκείνοι που σπρώχνουν τους χαρακτηριζόµενους ως ψυχασθενείς να εν ταχθούν σε κινήσεις αναπήρων το κάνουν για να στερήσουν τη σοβαρότητα και αντικειµενικότητα του λόγου τους.

Γιατί ποιος δίνει σηµασία στο τι λέει ή τι ισχυρίζεται ή τι απαιτεί κάποιος που έχει αποδεχτεί ότι είναι ανάπηρος στο µυαλό.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων τα λόγια του τα θεωρούν φλυαρίες.
Άρα, θα θεωρείται αυτονόητο το ότι θα µιλάει για λογαριασµό του κάποιος ΑΛΛΟΣ.
Εκεί είναι και το µεγάλο θέµα. Αυτός ο κάποιος ΑΛΛΟΣ. Αυτοί οι κάποιοι ΑΛΛΟΙ.

Σήµερα, το τονίζω ακόµα µια φορά, το να µιλάει κάποιος για λογαριασµό μας, λες και εµείς είµαστε ηλίθιοι µας προσβάλει όλους µας.
Εκτός βέβαια τους Φρενοβλαβείς.
Εµείς οι άλλοι έχουµε µια έντονη απέχθεια σε κάθε είδους λόµπυ, λοµπίστες, µεσάζοντες, νταβατζήδες, ψυχοπατέρες (από το εργατοπατέρες) και σε κάθε είδους επαφή ή συνεννόηση όταν δεν γίνεται κάτω από το φως του Ήλιου.
Η λέξη Λόµπυ και τα συναφή σηµαίνουν για µας πρακτικές µε τις οποίες δεν θέλουµε να έχουµε καµία σχέση.

Βέβαια είναι κατανοητό το ότι κάθε επιχειρηµατίας, οποιασδήποτε φύσης, φροντίζει πρώτα απ’ όλα την επιχείρησή του, το µαγαζί του, άσχετα αν το χαβιάρι που ενδεχοµένως τρώει προέρχεται από τον πόνο και την οδύνη των άλλων.
Και αυτό δεν το υποστηρίζουν µόνο οι αριστεροί.

Ποιος ο λόγος να πληρώσει το κράτος και η Ε.Ε. για να κάνει το κέφι του ένας ή µία ιδιώτης;
Κατά περιόδους οι ιδιώτες επιχειρηµατίες του χώρου δηµοσιοποιούν τις θέσεις τους µε τρόπο που να διεγείρουν το συναίσθηµα προκειµένου να γίνονται αποδεχτοί από το κοινό.

∆εν άκουσα όµως κανέναν αρµόδιο ή µη να τους κάνει την απλή ερώτηση:
Γιατί να πληρώνουµε εσάς και µάλιστα τεράστια συνολικά ποσά για να κάνετε µια δουλειά που θα µπορούσαν κάλλιστα να κάνουν οι αρµόδιοι για αυτό ∆ηµόσιοι υπάλληλοι;
(Εκτός αν για κάποιο λόγο οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι αδυνατούσαν να την κάνουν ή δεν ήθελαν ή αδιαφορούσαν για το θέµα).

Ισχυρίζοµαι ότι:
Αν οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι των εµπλεκόµενων στην αδειοδότηση και χρηµατοδότηση των Μ.Κ.Ο., που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ψυχικής υγείας, είχαν αντιδράσει µε τον ίδιο τρόπο που αντιδρούσαν όταν θίγονταν τα οικονοµικά τους συµ- φέροντα τη συγκεκριµένη περίοδο, δεν υπήρχε περίπτωση να έµπαινε ιδιώτης επιχειρηµατίας στο χώρο.

Εδώ στη χώρα µας υπάρχουν πολλοί που έχουν σαν επάγγελµα την απορρόφηση των κονδυλίων της Ε.Ε. και τίποτα άλλο.
Και ∆ΕΝ ΘΕΛΩ να καταλάβω για ποιο λόγο το κράτος δεν τους έχει εξουδετερώσει τόσα χρόνια.
Τα πολλά, πολλά, δισεκατοµµύρια ευρώ που ξοδεύτηκαν για την ψυχική υγεία στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουν αποδώσει τους καρπούς που θα έπρεπε να έχουν αποδώσει τέτοια ποσά.

Επιστρέφοντας στο θέµα µας, εµείς υποστηρίζουµε ότι οι παροχές του κράτους προς τους ψυχασθενείς θα πρέπει να είναι αντιστρόφως ανάλογες της οικονοµικής κατάστασης του αιτήσαντος την κρατική βοήθεια,
γιατί, ενώ πολλοί ψυχασθενείς ζουν σε ένδεια,
κάποιοι άλλοι ψυχασθενείς —και συγκεκριµένα ΟΛΟΙ χωρίς εξαίρεση, όσοι είχαν σχέση άµεσα ή έµµεσα µε το πολυπρόσωπο Ελληνικό ∆ηµόσιο— και παίρνουν πολλαπλάσια ποσά από τους οµοίους τους του ιδιωτικού τοµέα µαζί µε ένα σωρό παροχές και επιδόµατα,
και αν και ζουν άνετα δεν τους φθάνουν και ζητούν και άλλα από το κράτος.

Και επειδή κάθε τόσο ανακοινώνεται επανεξέταση των παροχών και των πρόωρων συντάξεων που δίνουν τα ασφαλιστικά ταµεία στους ιδιώτες ασφαλισµένους,
θεωρώντας ότι πολλές από αυτές κακώς δίνονται,
είναι απορίας άξιον το γιατί δεν κάνουν τον ίδιο συνεχή επανέλεγχο στους λήπτες των πρόωρων συντάξεων, λόγω τρέλας, από το ∆ηµόσιο και κυρίως από τον ευρύτερο ∆ηµόσιο τοµέα-∆ηµόσιες επιχειρήσεις-τοπική αυτοδιοίκηση-∆ηµόσιοι οργανισµοί κ.λπ., που, όπως ανέφερα και πριν,
τα ποσά των συντάξεων και των λοιπών παροχών τους είναι πολλαπλάσια των ιδιωτών οµοίων τους άρα ανάλογη και η ενδεχόµενη ζηµιά του κράτους από αυτούς.
Και εδώ σηµειώνω ότι τη σύνταξη που παίρνει ο κάθε ιδιώτης την έχει πληρώσει µε το αίµα του.

Και επίσης γιατί θα πρέπει να πληρώνει το ∆ηµόσιο, άρα κι εµείς όλοι οι πολίτες τις ανύπαντρες θυγατέρες των ∆ηµοσίων υπαλλήλων εφ’ όρου ζωής, ή ορισµένα από τα παιδιά τους τα οποία βρί- σκουν την εύκολη, άνετη και ζουµερή λύση να παίρνουν τη σύνταξη και την ιατροφαρµακευτική περίθαλψη του ∆ηµοσίου βγαίνοντας τρελοί. Τους τα χρωστάγαµε;
Εκεί πρέπει να γίνονται οι συνεχείς και διαρκείς επανέλεγχοι και µόνο εκεί δεν γίνονται και όχι µόνο γι’ αυτό το θέµα.

Και επειδή µπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί τα έχω µε τους ∆ηµοσίους υπαλλήλους, εξηγούµαι.
Οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι είναι υπάλληλοι του ∆ηµοσίου.
Το ∆ηµόσιο έγινε για την εξυπηρέτηση του πολίτη, για να υπηρετεί τον πολίτη.
Άρα οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι είναι υπάλληλοι του πολίτη.
Όµως στην Ελλάδα έχουµε φθάσει στο σηµείο, οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι να είναι ένα είδος επικυρίαρχου και ο εντολέας τους ο πολίτης, πολλές φορές δεν έχει να φάει.

Και όπως λέει πολύ σωστά ο Λαός, όποιος από αυτούς κάνει σωστά τη δουλειά του, βρίσκει και τον µπελά του από τους συναδέλφους του γιατί δίνει το «κακό» παράδειγµα.
Πιστεύω ότι ΔΕΝ σας µιλάω σε άγνωστη γλώσσα.

  • Λίγα πράγµατα για τα ψυχοφάρµακα και τις ψυχοφαρµακευτικές εταιρίες.
Κανείς δεν γνωρίζει αν τα ψυχοφάρµακα και οι παρενέργειες που προκαλούν αυτά είναι απλώς αδιαφορία των εταιριών που τα παράγουν
ή είναι τµήµα κάποιου ερευνητικού προγράµµατος εν εξελίξει. Που µας χρησιµοποιεί ως πειραµατόζωα τόσο τους ψυχασθενείς όσο και άλλες κατηγορίες πολιτών,
γιατί πολλές φορές έχει γραφεί στον Τύπο για τις παρενέργειες και των παθολογικών φαρµάκων που υποτίθεται έχουν σκληρά δοκιµαστεί πριν πάρουν άδεια κυκλοφορίας.
Άλλωστε και οι οδηγίες χρήσης που τα συνοδεύουν ορίζουν µια εξαιρετικά µεγάλη γκάµα παρενεργειών, από τις πλέον αθώες και ανώδυνες µέχρι και θανατηφόρες,
ούτως ώστε να είναι καλυµµένες οι εταιρίες που τα παράγουν από τυχόν αντιδράσεις και διεκδικήσεις των παθόντων.
Όσο για τα ποσοστά επί τοις εκατό που αναφέρουν για τις παρενέργειες σε χρήστες, δυστυχώς βασίζονται µόνο στις έρευνες και στον λόγο του παραγωγού και των συνεργαζόµενων µε την εταιρία ερευνητών
και δεν µπορούν ουσιαστικά να ελεγχθούν από κανέναν.
Μέχρι και κινηµατογραφικές ταινίες έχουν γυριστεί για να περιγράψουν µε τα µελανότερα χρώµατα τις µεθόδους και τα αποτελέσµατα των δοκιµών στους πληθυσµούς του εξαθλιωµένου τρίτου κόσµου.

Η εξουσία, το σύστηµα, τεχνηέντως περνά το µήνυµα, την άποψη, τη θεωρία, για να καναλιζάρει τον κόσµο να αποδεχθεί ότι οι λεγόµενες ψυχικές διαταραχές έχουν γονιδιακά αίτια —ούτως ώστε αργότερα όταν γίνει ευρύτερα αποδεκτό µε τη συνεχή προπαγάνδα και τη βοήθεια των αποδεχόµενων αυτήν τη φασιστικότατη θεωρία «ειδικών στην ψυχική υγεία»— να µπορεί άνετα να κάνει τη διαλογή µεταξύ των αποδεκτών από αυτή συµπεριφορών και των µη αποδεκτών.

Με βάση αυτές τις θεωρίες να µπορεί να διακόπτει την κύηση στα έµβρυα µε µη αποδεκτούς γονιδιακούς συνδυασµούς, όπως γίνεται σήµερα σε έµβρυα µε σοβαρά παθολογικά προβλήµατα.
Οι αποδεκτοί θα είναι όσοι θα έχουν ψυχικό προφίλ δούλων και µάλιστα ευχαριστηµένων και πειθήνιων δούλων.
Όσοι δηλαδή αρέσκονται να δουλεύουν, να µην κάνουν πολλές ερωτήσεις, να σέβονται τους υποτιθέµενους ανώτερους κοινωνικά άρα κατά τη γνώµη τους και γονιδιακά, όσοι ζουν και πεθαίνουν ευχαριστηµένοι µε την κατάστασή τους.
Αυτοί θα είναι οι αποδεκτοί.
Όσοι συνεργάζονται σε αυτό το σχέδιο είναι αυταπόδειχτα εχθροί της ανθρωπότητας.

Σήµερα υπάρχουν ψυχίατροι για να «θεραπεύσουν» δηλαδή να επαναφέρουν τους εκτός των αποδεκτών πλαισίων του συστήµατος ευρισκόµενους και δρώντες πολίτες.
 Αύριο δεν θα χρειάζονται πλέον οι ψυχίατροι γιατί µε αυτή τη δροµολογηµένη ήδη ευγονική όλοι θα είναι «λογικοί» και προβλέψιµοι.
Όλοι θα είναι βιολογικά ροµπότ.
Τότε θα ξανάρθει ο Χρυσός Αιώνας της ανθρωπότητας.
Οι άνθρωποι δε θα διαφέρουν από τα άλλα ζώα.
Σήµερα µας χρειάζεται το σύστηµα για να δουλεύουµε και να καταναλώνουµε.
Ξοδεύει ένα σωρό χρήµατα για να µας κάνει να µην σκεφτόµαστε, να µην ονειρευόµαστε, να µην κάνουµε ερωτήσεις, να µην διεκδικούµε.
Αύριο θα µας θέλει µόνο για να δουλεύουµε. ΜΟΝΟ.
∆εν θα υπάρχει πλέον λόγος για να καταναλώνουµε.
Τότε οι λέξεις όνειρα, διεκδικήσεις, δικαιώµατα, απλώς θα είναι κάτι το άγνωστο που δεν θα καταλαβαίνουµε καν το νόηµά τους.

Είναι ευτύχηµα που η δική µου γενιά µάλλον δεν θα προλάβει να ζήσει αυτή τη φρίκη.

Πρώτα άρχισαν µε τη «θεραπεία» παθολογικών ασθενειών.
Τώρα έβαλαν στο µάτι τις λεγόµενες ψυχικές ασθένειες και διαταραχές, πάντα για το καλό της ανθρωπότητας.
Πάντα για το καλό της ανθρωπότητας, κάθε καινούρια έκδοση-αναθεώρηση του DSM συµπεριλαµβάνει καµιά πενηνταριά καινούριες ψυχικές διαταραχές.
Σε λίγο κάθε έµβρυο που παρεκκλίνει από το επιβαλλόµενο ορθό πρότυπο θα καταστρέφεται.

Ακόµη λίγο και θα ξανασχεδιάζεται το DNA κατά το επιθυµητό όσον αφορά τον δείκτη ευφυΐας.
Το ΜΕΛΛΟΝ!
Εργάτες και ξανά εργάτες και πάλι εργάτες όλων των ειδών και των τύπων. ∆ΟΥΛΟΙ!

Πριν κλείσω δεν αντέχω να µην αναφέρω ορισµένα πράγµατα που µπορεί να φαίνονται ασύνδετα αλλά µπορεί και να µην είναι:

- Πρώτο.
Ίσως έχετε ακούσει ότι το 25% περίπου του πληθυσµού και µάλιστα µε τις αναµενόµενα δυσκολότερες οικονοµικές και κοινωνικές συνθήκες του έλλοντος, ίσως περισσότερο του 25%,
θα χρειαστεί σε κάποια φάση της ζωής του ψυχιατρική βοήθεια.
Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι σε κάθε σπιτικό αντιστοιχεί µια ψυχιατρική περίπτωση.

- ∆εύτερο.
Στη ∆ανία, όπως ενηµερώθηκα από ένα δελτίο µιας ένωσης ψυχασθενών,
στο παρά πέντε ακύρωσαν µια νοµοθετική ρύθµιση σύµφωνα µε την οποία σε περίπτωση άρνησης λήψης ψυχοφαρµάκων θα τα χορηγούσαν µε τη βία.
Στην Αγγλία έχω πληροφορηθεί ότι ισχύει η, υπό όρους,µε τη βία χορήγηση ψυχοφαρµάκων.
Σε λίγο πιθανώς θα αρχίσει και στη χώρα µας µε κάποιο καλό πλασάρισµα και προπαγάνδα.

- Τρίτο.
Ήδη συζητείται το ότι τα άτοµα που προβαίνουν σε ορισµένες ακραίες πολιτικές πρακτικές είναι ψυχικά διαταραγµένα.

- Τέταρτο.
Αν πάρουµε σαν δεδοµένο ότι η αστυνοµική βία του κράτους µπορεί να φέρει αντίδραση ενώ η ψυχιατρική βία, όπως έχει αποδειχθεί, είναι ηλιθίως αποδεκτή από τον πληθυσµό.

- Πέµπτο.
Αν πάρουµε πάλι σαν δεδοµένο ότι µόνο οι φτωχοί και ανυπεράσπιστοι διώκονται στην ουσία ψυχιατρικά ή ποινικά, γιατί βλέπετε είναι ευκολότερο να χαρακτηρισθεί τρελός ή κακοποιός ένας φτωχός και να καταστραφεί η ζωή του, ενώ δεν τολµά κανείς να κάνει το ίδιο σε ένα πλούσιο,
και εδώ δεν εννοώ τους Φρενοβλαβείς που οι ίδιοι στην ουσία επιζητούν να βγουν τρελοί και µπορείς να καταλάβεις τους λόγους παρατηρώντας τη συµπεριφορά τους.

Αν τα συνδέσουµε όλα τα παραπάνω ίσως µπορούµε να καταλήξουµε στο συµπέρασµα ότι στο εγγύς µέλλον οι ψυχιατρικές αρχές θα µπορούν να επεµβαίνουν σε κάθε σπίτι ενοχλητικού, και να χορηγούν µε τη βία ψυχοφάρµακα σε περίπτωση άρνησης λήψης τους από φτωχά άτοµα που οι πράξεις τους τώρα δεν είναι δηλωτικές ψυχικής διαταραχής αλλά στο µέλλον θα είναι.
Και µάλιστα µε την ανοχή του πληθυσµού ο οποίος θα το έχει αποδεχθεί ως συνηθισµένη πρακτική, ως κάτι το φυσιολογικό, όπως έχει αποδεχθεί πολλά άλλα.

Ένα είναι σίγουρο.
Το µέλλον θα είναι πολύ άσκηµο για όλους µας, ιδιαίτερα για όσους δεν έχουν ή δεν θα έχουν αποκτηνοποιηθεί.
Και η έσχατη βλακεία των µη προνοµιούχων είναι το να εµπιστευτούν αυτούς οι οποίοι τους αντιµετωπίζουν σαν ζώα προς εκµετάλλευση.
Και η εκµετάλλευση έχει πολλά πρόσωπα. Το ίδιο και η ευγονική.

Και δεν ξεχνάµε το παλιό αξίωµα:
Οι φτωχοί δεν πεθαίνουν. Στην ουσία δολοφονούνται.

Ευχαριστώ.

13.6.11

Τι θα απεκάλυπτε μια ΕΛΕ για το χρέος; Ότι είναι καπιταλιστικά νόμιμο: ούτε τοκογλυφικό ούτε απεχθές

e

Από το pressproject με τίτλο:


Η χρησιμότητα μιας τέτοιας επιτροπής είναι παιδαγωγική και αναλυτική
γιατί θα μας μάθει ή πρέπει να επιδιώξει να μας πληροφορήσει
τι χρωστάει το ελληνικό δημόσιο, πόσο και σε ποιους

Του Πέτρου Σταύρου


Αν υποθέταμε ότι λειτουργούσε, αύριο κιόλας, μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους που θα εξέταζε σε βάθος όλες τις δανειακές συμβάσεις της χώρας
τότε ίσως ανακάλυπτε κάποια πολύ σημαντικά πράγματα,
όχι μόνο για τη δομή και τη φύση του χρέους
αλλά και για την ίδια την αριστερά καθώς και για παγιωμένες αντιλήψεις εντός της.

1. Με έκπληξη, θα διαπίστωνε πως τα δάνεια δεν συνάπτονται από την παρούσα γενιά για να αποπληρωθούν από τις επόμενες.
Τα δάνεια συνάπτονται από την, κάθε φορά, παρούσα γενιά και αποπληρώνονται από την, κάθε φορά, παρούσα γενιά και μάλιστα αποπληρώνονται από ένα τμήμα της παρούσας γενιάς για να εισπράξει με, τον σχετικό τόκο, ένα άλλο τμήμα της παρούσας γενιάς, είτε σε εθνικό, είτε σε διεθνικό και περισσότερο περιπεπλεγμένο επίπεδο.
Δεν υπάρχουν κεφάλαια που δανείστηκε το ελληνικό δημόσιο το 1920, για παράδειγμα, τα οποία λήγουν σήμερα.
Τα δάνεια αυτά έχουν αποπληρωθεί με άλλα δάνεια που και αυτά έχουν αποπληρωθεί με άλλα δάνεια και πάει λέγοντας.
Όπως δεν υπάρχει καπιταλιστής - κάτοχος χρήματος που να δανείζει μια επιχειρηματική η κρατική οντότητα για να κερδίσουν οι απόγονοι του
έτσι και δεν υπάρχει καπιταλιστής ή κράτος, που να δανείζεται κεφάλαιο για να το πληρώσουν τα παιδιά του ή οι επόμενες γενιές αλλά για να δημιουργήσει νέο κεφάλαιο, στον ορίζοντα του παρόντος του, με το οποίο και θα αποπληρώσει το δανειακό κεφάλαιο.

2. Θα διαπίστωνε, επίσης, ότι δεν υπάρχουν τοκογλυφικά επιτόκια στις επίσημες αγορές κεφαλαίων και πως
οι ανεπίσημες αγορές κεφαλαίων που χρησιμοποιούν τοκογλυφικά επιτόκια είναι εξαιρετικά περιορισμένες, σε παγκόσμιο επίπεδο, και στην περίπτωση της ευρωζώνης σχεδόν ανύπαρκτες. Εκείνο που υπάρχει είναι ένα πλέγμα επίσημων δευτερογενών και αρρύθμιστων αγορών μαζί με νέα χρηματιστικά προϊόντα, τεχνικές ασφάλισης κινδύνου και, κυρίως, αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας επιχειρήσεων και κρατών ή οποία έχει αλλάξει ριζικά κατά τα τελευταία χρόνια της κρίσης.
Όπως ο καπιταλισμός, ως σύστημα, δεν συνιστά κλοπή αλλά εκμετάλλευση, έτσι και το υψηλό επιτόκιο δεν αποτελεί τοκογλυφία αλλά ρύθμιση και ένταση της εκμετάλλευσης.

3. Με ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη θα διαπίστωνε ότι το λεγόμενο «επαχθές» χρέος, στην περίπτωση της Ελλάδας είναι μηδενικό.
Ακόμα και αν υπήρχε «επαχθές» χρέος, από παλαιότερες στιγμές του νεοελληνικού κράτους, αυτό έχει αποπληρωθεί.
 
Το επαχθές χρέος συνδέεται κυρίως με δημόσια δάνεια ειδικού σκοπού που σύναψε κάποια στιγμή ένα απολυταρχικό και διεφθαρμένο κράτος με δυσβάστακτους όρους, χωρίς συναίνεση και δεν τα χρησιμοποίησε για τον σκοπό που έλεγε.
Η σημερινή κρίση χρέους αποτελεί εκδήλωση και στάδιο της γενικότερης κρίσης αναπαραγωγής του συνολικού οικονομικού συστήματος και
στηρίζεται, ειδικά στην ευρωζώνη, στην παραδοχή ότι το κράτος πρέπει να φορολογεί όλο και λιγότερο και να δανείζεται από τις αγορές όλο και περισσότερο.
Τα δάνεια που συνάπτουν τα κράτη στην ευρωζώνη, προστρέχοντας στις αγορές, είναι νόμιμα και γενικού σκοπού και εξυπηρετούν το τμήμα των δημοσίων δαπανών που δεν καλύπτεται από την φορολογία.
Το που δαπανώνται τα γενικού σκοπού δάνεια και τα φορολογικά έσοδα είναι άλλης τάξεως πρόβλημα που σε καμία περίπτωση δεν θα «φωτιστεί» από τη χρήση της έννοιας του «επαχθούς χρέους», πόσο μάλλον όταν αυτή η κατηγορία δανείων δεν υφίσταται στην ευρωζώνη και στην Ελλάδα.

Αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε ποια μπορεί να είναι η χρησιμότητα μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου;

Η χρησιμότητα μιας τέτοιας επιτροπής είναι παιδαγωγική και αναλυτική γιατί θα μας μάθει ή πρέπει να επιδιώξει να μας πληροφορήσει τι χρωστάει το ελληνικό δημόσιο, πόσο και σε ποιους.
Μια τέτοια γνώση θα αποτελούσε σοβαρό όπλο του κινήματος για να διεκδικήσει μια αναδιάρθρωση χρέους που δεν μειώνει απλά τις υποχρεώσεις και απαλύνει τα βάρη αλλά βάλει κατά ενός μηχανισμού εκμετάλλευσης.
Τελικά, δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο και πιο εκμεταλλευτικό από τον νόμιμο καπιταλισμό και η αριστερά με αυτόν πρέπει να τα βάλει αν θέλει να ξαναμπεί, με αξιόλογους όρους, στο κοινωνικό παιχνίδι.

Βλ. και


Το υπέρμετρο χρέος είναι ταξικό. Δημιουργήθηκε από την κρατική επιδότηση του αθέμιτου κέρδους των επιχειρήσεων. Ταξική πρέπει να είναι και η αποπληρωμή του

8.6.11

Περικλής Μανιάτης: Η ξεχασμένη «παράπλευρη απώλεια» της οδού Καλλιδρομίου βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και χρειάζεται συνέχεια αίμα


Από το Anarchy press gr


Από την αναρχική συντροφικότητα και αλληλεγγύη από τα Νότια στον εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη μας στάλθηκε το
ακόλουθο μήνυμα σχετικά με την κατάσταση του τραυματισμένου στην Λαϊκή Αγορά των Εξαρχείων (βλέπε και σχετική δημοσίευση στο anarchypress):

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ, αρκετές μέρες μετά, η «παράπλευρη απώλεια» της επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα των Εξαρχείων στις 14 Μάη εξακολουθεί να βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση λόγω των εγκαυμάτων στο σώμα του

ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΙΜΑ

Γίνεται κάλεσμα σε κάθε σκεπτόμενο, ευαίσθητο και ελεύθερο άνθρωπο να δώσει αίμα εθελοντικά για τον Περικλή Μανιάτη/αιμοδοσία «Γιώργος Γεννηματάς» στην οδό Μεσογείων ή από κάθε τμήμα αιμοδοσίας νοσοκομείου αναφέροντας μόνο ότι το δίνει για τον Περικλή Μανιάτη πού βρίσκεται στην μονάδα Πλαστικής Χειρουργικής στο νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς» στην Αθήνα.

Εκτός από την αλληλεγγύη σε αίμα που έχει προτεραιότητα, μαζεύονται και χρήματα για τα έξοδα νοσηλείας τού Περικλή
Μανιάτη στον λογαριασμό: Αγροτική Τράπεζα,416 01 013061 62

erozer2000@yahoo.gr

Πότε θα σταματήσουμε να βάζουμε κάγκελα στις πλατείες¨?






Και ιδού λοιπόν μετά από τόσες μέρες που φτάνουμε στο ζουμί.
Η πάνω πλατεία και η κάτω πλατεία. Δεν είναι δικός μου χαρακτηρισμός. Το διαβάζω σε δεκάδες σελίδες που αναλύουν το φαινόμενο.
Στην Ελλάδα οτιδήποτε και να γίνει ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να μην δημιουργηθούν δυο πλατείες.

Τόσες μέρες τριγυρνώντας εκεί σχημάτισα τη δική μου άποψη. Τώρα αν την πω πάλι θα ακούσω τα εξ αμάξης, αλλά μήπως και με ένοιαξε ποτέ?

Να διευκρινίσω κατ΄αρχήν πως ο περισσότερος κόσμος που τόσο καιρό κατεβαίνει στη πλατεία, εκείνος ο κόσμος των τριάντα, πενήντα, εκατό ή διακοσίων χιλιάδων, ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ για πάνω και κάτω πλατείες. Αισθάνεται πως όλες οι πλατείες είναι δικές του, και φοβάται πως αν δεν τις διαφυλάξει στο άμεσο μέλλον δεν θα έχει πλέον τα περιθώρια να τις διεκδικήσει.

Είναι άνθρωποι διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων και με μια κοινή συνισταμένη. Θέλουν τη κυβέρνηση του Γιώργου να τα μαζέψει και να φύγει και να πάρει μαζί της ,το αισχρό μνημόνιο , την ανικανότητά της και την αδιαφορία της για τους πολίτες της χώρας που παραδίνει έτσι χωρίς ενοχές και δεύτερη σκέψη στις ύαινες του κέρδους.

Το κίνημα των ημερών που πέρασαν είχε πολλά νέα φαινόμενα, αστάθμητους παράγοντες, καινοτομίες που ίσως δεν υπάρχουν στις σημειώσεις που είναι κολλημένες στους τοίχους στις κομματικές στάνες και οι οποίες όμως πρέπει να τρέξουμε να προλάβουμε να τις εξηγήσουμε όπως μας συμφέρει μη τυχόν και ξεφύγει κανένας από το μαντρί!

Είμαι λοιπόν κι εγώ ένας τυχαίος πολίτης που όλες αυτές τις μέρες στάθηκα γύρω από τον τυχαίο κόσμο και τους μόνιμους πλέον κατοίκους της πλατείας. Και είμαι ένας πολίτης μεγαλύτερης ηλικίας που καλώς ή κακώς προέρχεται από γονείς οι οποίοι θα πεθάνουν κουβαλώντας μνήμες από το πόλεμο και τον εμφύλιο όπως όλοι οι γερόντοι σε αυτό το τόπο. Μνήμες τόσο ισχυρές που έχουν περάσει στα γονίδια της πρώτης της δεύτερης γενιάς κι εύχομαι να σταματήσουν να περνάνε κάποια στιγμή γιατί δεν έχουμε ελπίδα καμιά να συνέλθουμε.

Θα σας πω κάτι σαν εκμυστήρευση από την οικογενειακή μου ιστορία που ζωγραφίζει απόλυτα τις αποστάσεις που κρατώ και την φυσική απέχθεια που έχω αποκτήσει από όλο το σάπιο πολιτικό κατασκεύασμα.

Ο πατέρας μου ήταν στο ΕΑΜ αλλά δεν δέχτηκε να πάρει μέρος στο αιματοκύλισμα του εμφυλίου, μένοντας απομωνομένος κι από εχθρούς κι από φίλους. Με τη παράδοση του όπλου του, είπε ένα πηγαίνετε στο διάολο όλοι σας και γύρισε σπίτι. Και ο διάολος που είπε δεν ήταν ούτε τυχαίος, ούτε ενστικτώδης. Εγινε με μεγάλη σκέψη και οραματιζόμενος τη φρίκη που θα βίωνε η πατρίδα όλα τα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Και δυστυχώς δεν έπεσε έξω. Καμιά φορά λέει σ΄αυτή τη πατρίδα είμαστε εντελώς άκαιροι στο πότε πρέπει να παραδίνουμε τα όπλα μας και πότε όχι. Κάποτε δεν καταλάβαινα τι σημαίνει αυτό. Σήμερα καταλαβαίνω απόλυτα όλη αυτή τη πίκρα, την προδοσία που προσπάθησε να μου εξηγήσει.

Φυσικά αυτό το «στο διάολο» δεν του βγήκε σε καλό γιατί δεν ήταν καλυμμένος σε καμιά φωλίτσα που περιέθαλπε και διαιώνιζε τις βρωμιές ενώ ουσιαστικά είχε τη στάμπα επάνω του. Με λίγα λόγια δεν διώχτηκε, δεν κυνηγήθηκε από κάποιον αλλά ήταν ο ενδιάμεσος που προκαλούσε καχυποψία μόνιμα και δεν ήταν αποδεκτός (ευτυχώς γι΄αυτόν) σε κύκλους με κολλητούς που όλα τα είχαν καταλάβει και όλα τα είχαν αποφασίσει για τους υπόλοιπους...

Δεν ήταν κομουνιστής δεν ήταν φασίστας. Δεν είχε καμιά σχέση με την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της, δεν είχε όμως και καμιά σχέση με τα κομματόσκυλα και τις δικές τους συμμορίες. Ηταν ένας λαϊκός, απλός άνθρωπος με τεράστια μόρφωση. Ενας διανοούμενος προλετάριος. Ηταν στο ΕΑΜ και έπρεπε να αποδεικνύει στους μεν ανεγκέφαλους χαφιέδες που είχαν κατακλύχει το πανελλήνιο πως στο ΕΑΜ ήταν όλη η Ελλάδα ακομμάτιστα, με γνώμονα μόνο τη λεφτεριά της πατρίδας, και στους μεν ανεγκέφαλους συντρόφους πως δεν είναι προδότης, συνειδητά δεν θέλει να είναι μαζί τους γιατί δεν τους εμπιστεύεται και δεν του αρέσει η πορεία που ακολούθησαν κι αυτοι και οι προστάτες τους.

Και το χειρότερο από όλα? Επέμενε να λέει συνέχεια, μέχρι σήμερα πως δεν υπήρξαν ταγματασφαλίτες δεν υπήρξαν συμμορίτες. Υπήρξαν έλληνες που έγιναν πιόνια στα χέρια ξενόφερτων παιχνιδιών υποβοηθούμενα από εγχώριους προδότες (μόνιμη ελληνική πληγή). Ανθρωποι δυστυχισμένοι, φτωχοί οι περισσότεροι, που εκτός από εκείνες τις εξαιρέσεις διανοητικά διεστραμμένων που έκαναν φριχτά εγκλήματα, όλοι οι υπόλοιποι νόμιζαν πως πολεμάνε για τη πατρίδα και τη διάσωσή της και πως ο συνέλληνας τους απέναντι είναι εχθρός. Ανθρωποι διαφορετικής κουλτούρας και αντίληψης που αν άλλαζες το περιβάλλον τους και τις διδαχές που είχαν πάρει μπορεί να αναποδογύριζαν τα "στρατόπεδα" ή και να μην υπήρχαν ποτέ...

 Οταν δε έλεγε πως όλο το μυστικό κρύβεται στο πολιτισμό μας, στην ιστορία μας, και στους σοφούς μας που αν μελετούσαμε και κάναμε πράξη τα όσα δίδαξαν δεν θα χρειαζόμασταν κανέναν προστάτη και κανένα –ισμό να μας προστατεύει, τότε είναι που τον έλεγαν απλά γραφικό ή τρελό! Οταν έλεγε πως η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι ένα παγκόσμιο πανεπιστήμιο, μια πηγή γνώσης, ουδέτερη από τους παγκόσμιους μηχανισμούς του καπιταλισμού, ένα κέντρο σπουδών για όλα τα έθνη, τον λέγανε κρυφοφασίστα....

 Ο αριστερός δεν τον ένοιωθε δικό του γιατί μίλαγε για την Ελλάδα και είχε πατριωτικό κόλλημα, ο φασίστας δεν τον ένοιωθε δικό του γιατί χρησιμοποιούσε τον όρο πανανθρώπινος και μύριζε κοκκινέλι. Ο κεντρώος που έγερνε μια δεξιά και μια αριστερά ανάλογα πως τον συνέφερε, δεν ήρθε μάλλον ποτέ σε επαφή μαζί του γιατί ο πατέρας ανεχόταν και τους κρύους και τους ζεστούς αλλά αντιπαθούσε το χλιαρούς σαν το διάολο με το λιβάνι.

Η πάνω πλατεία είναι γεμάτη από νέους, παιδιά γεμάτο ενθουσιασμό που πιστεύουν με πάθος πως κάτι πρέπει να γίνει
Η κάτω πλατεία είναι επίσης γεμάτη από νέους, παιδιά γεμάτο ενθουσιασμό που πιστεύουν με πάθος πως κάτι πρέπει να γίνει

Ανάμεσά τους υπάρχουν εκείνες οι μούμιες, οι βρικόλακες που τριγυρίζουν και βλέπω το πονηρό τους μάτι και τα σάλια τους να τρέχουν, οι γνωστοί χαφιέδες των διαφόρων πολιτικών συμμοριών.... οι οποίοι έχουν ακριβώς αυτό σαν στόχο. Για κάθε νεοφερμένο να σφυρίζουν στο αυτί πως υπάρχει πάνω και κάτω πλατεία. Πως εκεί είναι οι φασίστες κι εδώ οι αριστεροί.

Είναι οι γνωστοί γελοίοι τροχονόμοι των ψυχών, που τρέφονται με μίσος, τρέφονται με ψέματα, τρέφονται με των αίμα αδελφών να ξοδεύεται για τις δικές τους βολές.

Και ξέρουν ότι με το συνεχιζόμενο δηλητηρίασμα (παλιές πουτάνες στο κουρμπέτι) στο τέλος θα αναγκάσουν τα ακομμάτιστα παιδιά να πάρουν θέση. Θα τα ρίξουν στη μια μεριά ή στην άλλη. Η τουλάχιστον έτσι νομίζουν.

Εγώ ξέρω πως στη πάνω πλατεία βρίσκονται άνθρωποι που το λέει η καρδιά τους και το εννοούν αυτό που λένε. \
Κι ούτε φασίστες είναι ούτε φαντάσματα από το παρελθόν.
Όπως είδα και στη κάτω πλατεία μάτια νεανικά γεμάτα ελπίδα να θέλουν να προσφέρουν, να κάνουν κάτι καινούργιο, να φωνάξουν με ψυχή για όσα πιστεύουν.

Παιδιά, μην τους κάνετε τη χάρη πάλι.
Διώχτε τα ζιζάνια. Δεν θέλουμε να φυτέψουμε το γκαζόν που έχουν σχεδιάσει. Λουλούδια άγρια, αδάμαστα θέλουμε να σπείρουμε. Μ’αγκάθια επάνω να τους τσιμπάνε και να τους διώχνουν.

Ξέρω πως όσα γράφω ίσως να είναι άχρηστα.
Για να δώσεις καμιά φορά στους άλλους να καταλάβουν αυτό που προσπαθεί να βγει από μέσα σου θα έπρεπε να μπουν μέσα στο μυαλό σου και να δουν όλη τη ζωή σε μια εικόνα να δουν τι έχεις δει και τότε μόνο θα γινόταν κατανοητό τι προσπαθείς να κάνεις....

Πως να το πω με απλά λόγια.

Ο κόσμος ετοιμάζεται για τη παγκόσμια κυβέρνηση.
Ο παράγων που ονομάζεται χρήμα, νόμισμα, επιβίωσε και διευθύνει ολόκληρο το πλανήτη τον οποίον σιγά σιγά καταστρέφει μαζί με ότι υπάρχει επάνω.
Αυτός ο διαολεμένος θεός που οι ίδιοι δημιουργήσαμε και του φυσήξαμε ζωή μέσα στο τίποτα που ήταν, έγινε θεός πάνω από εμάς.
Κάνει πολέμους, φτιάχνει παρατάξεις, χωρίζει τους ανθρώπους σε κουλτούρες αντιμαχόμενες μεταξύ τους για να διαιρεί και να βασιλεύει,
φτιάχνει επαναστάσεις κι αντεπαναστάσεις,
φτιάχνει κόμματα, κυβερνήσεις, τραστ, λέσχες, δούλους κι αφέντες ανάλογα με το ποιος το κατέχει και τώρα θέλει να δώσει τη χαριστική βολή σε ότι ξεχωρίζει , είτε λέγεται πατρίδα, είτε λέγεται λαός, ιστορία, παράδοση, μύθοι, θρύλοι, ήθη, έθιμα, ότι προσπαθεί να κρατηθεί ακέραιο και ελεύθερο αντιστεκόμενο να μπει στη κρεατομηχανή που έχει φτιάξει για να τα χωνέψει όλα.

Φασίστας ο τάδε? Τι φασίστας μωρέ?
Θα κάνει τι θα κυνηγήσει τους κομουνιστές που δεν υπάρχουν για να μην του φάνε τη πατρίδα που δεν έχει???

Κομουνιστής ο τάδε? Τι κομουνιστής μωρέ?
 Θα παλέψει για τη δικαίωση του παγκόσμιου προλεταριάτου που έχει αλλάξει εκατό μορφές από τότε που ακόμα οι άνθρωποι δούλευαν με το σφυρί και το δρεπάνι και τώρα οδεύουν σε κοινωνίες όπου ένα μηχάνημα θα αντικαθιστά εκατό εργάτες και θα τους στέλνει στα αζήτητα?
Σε κοινωνίες όπου τα λαχανικά και τα κρέατα θα βγαίνουν από ένα μηχάνημα που ένας και μόνο θα πατάει το κουμπί καθώς θα διαβάζει την εφημερίδα του και θα στέλνει όλους τους αγρότες στο σπίτι?

Κι αυτοί οι ακροδεξιοί αυτοί οι ακροαριστεροί θα πάρουν τα φλάμπουρα να επιτεθούν σε ποιον και σε τι?
Στις τράπεζες όπου είναι μέτοχοι τα κόμματά τους και όλες οι πατρίδες?
Στις τράπεζες που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χρηματοδοτούν εκτός από πολέμους ακόμα και επαναστάσεις, αντεπαναστάσεις, θρησκείες, εμφυλίους αρκεί να έχουν καλά ποσοστά στο στατιστικό τους δείκτη?
Αφού κυβερνήτες είναι πλέον σε όλη την ανθρωπότητα μόνο οι τράπεζες και οι παραφυάδες τους.

Και μέσα σε όλο αυτό το συρφετό ποιος είναι τελικά πατριώτης?

Πατριώτης και άνθρωπος είναι εκείνος που θα παλέψει να διαφυλάξει το τελευταίο προπύργιο ελευθερίας πριν την τελική παράδοση.

Εκείνος που θα αγκαλιάσει τη σημαία του όχι γιατί του ανεβάζει τη λίμπιντο
αλλά γιατί αισθάνεται πως κάποια στιγμή δεν θα έχει να αγκαλιάσει τίποτα που να τον συνδέει με την ιστορία του, τους πατεράδες του, τους παππούδες του.
Αισθάνεται πως τα παιδιά του θα ζήσουν σε κάτι δύσμορφο, χωρίς όνομα, χωρίς χρώματα, χωρίς συναισθήματα, που δεν θα μυρίζει ούτε θάλασσα, ούτε ουρανό, ούτε ήλιο.
Σε κάτι σιωπηλό που δεν θα έχει νανουρίσματα για τα παιδιά και τραγούδια για τη χαρά και τη λύπη...

Εκείνος που θα παλέψει να διαφυλάξει την έννοια άνθρωπος, με την ατομικότητά του, τα όνειρα του , τα ελαττώματα του και τα προτερήματα του , τους φόβους, τις χαρές, τις λύπες, τον έρωτα, τη γέννηση, το θάνατο, τη θέση που ένα οποιοδήποτε αστέρι έχει δικαίωμα να απολαμβάνει στο άπειρο σύμπαν, συνειδητοποιώντας πως όποιοι προσπαθούν να τον στριμώξουν σε οποιοδήποτε κοπάδι, είναι γιατί σαν πρόβατο τον βλέπουν.

Εκείνος που θα παλέψει οι άνθρωποι και τα άλλα ζωντανά της γης να επιστρέψουν να ζευγαρώνουν και να γεννάνε τα μωρά τους, τις μανάδες να θηλάζουν ευτυχισμένες, τους πατεράδες να βρίσκουν περήφανα τη τροφή άφθονη και καθάρια για την αγέλη τους, τη φύση να συνεχίσει το αιώνιο ταξίδι της μοσχοβολώντας από τις ανάσες των παιδιών της.

Εκείνος που θα σταματήσει το εγκληματικό χέρι που όλα τα παραπάνω θέλει να τα συμπιέσει σε μερικά τετραγωνικά όσα χρειάζονται για να βγάζει με ένα μηχάνημα τα ζουμιά τους και να ξεδιψάει από το πυρετό της απύθμενης ανοησίας του...

Σε κάποια σελίδα (ειλικρινά δεν θυμάμαι που αλλιώς θα έβαζα το λινκ) διάβασα μια ανάλυση για το θέμα πάνω και κάτω πλατεία. Μεταξύ των άλλων ο γράφων είπε με μαύρο χιούμορ πως πολύ απλά οι κάτω είναι παιδιά πιο μορφωμένα και μυημένα και οι επάνω είναι χωριατόπαιδα που θα χάσουν τα τσάμικα και θα ντροπιάζονται στο πανηγύρι του χωριού που θα λένε πως είναι άνεργοι.

Αγαπητέ όποιος κι αν είσαι θα θεωρούσα πρόοδο πνευματική μέσα στο σκοτάδι που συνεχίζει να μας σκεπάζει όλους και τους διανοούμενους όπως είσαι εσύ, αν τα παιδιά της κάτω πλατείας μάθαιναν και κανένα τσάμικο και τα παιδιά της πάνω πλατείας δεν χρειαζόταν να είναι άνεργα όταν θα πήγαιναν στο πανηγύρι του χωριού τους....

Αλλά τι λέω τώρα...Εχουμε να περάσουμε πολλά ακόμα.
Δυστυχώς.

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)