31.10.09

Τα Σιωπηλά Όπλα Αυτοματοποίησης της Κοινωνίας

.
«Από τη στιγμή που διαταραχθεί σκόπιμα η λειτουργία του εγκεφάλου μέσω τυχαίου ή σκόπιμα υποβαλλόμενου φόβου, θυμού ή συγκίνησης, μπορούν να εμφυτευτούν στους ανθρώπους διάφοροι τύποι πεποιθήσεων. Από τα αποτελέσματα που προκαλούνται απ΄αυτές τις διαταραχές η πιο κοινή είναι η προσωρινή διαταραχή της κρίσης και μεγάλη επιδεκτικότητα για υποβολή και εμφανίζονται έντονα σε περιόδους πολέμων ή σοβαρών επιδημιών.

..Με τον τρόπο αυτό δεν ενδιαφέρονται και δεν ανακαλύπτουν τα σιωπηλά όπλα της τεχνολογίας αυτοματοποίησης της κοινωνίας. Ο γενικός κανόνας είναι όσο πιο πολύ σύγχιση τόσο πιο μεγάλο κέρδος.
Γι αυτό ο καλύτερος τρόπος είναι να δημιουργείς προβλήματα και μετά να προσφέρεις τις λύσεις.

Εν συντομία:

* ΜΕΕ: Κράτα την προσοχή του ενήλικου κοινού αποσπασμένη από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και αιχμαλωτίσέ τη με θέματα που δεν έχουν πραγματική σημασία

* Σχολεία: Κράτα τους νέους σε άγνοια των πραγματικών μαθηματικών, των πραγματικών οικονομικών, των πραγματικών νόμων και της πραγματικής ιστορίας

*Διασκέδαση: Κράτα τη διασκέδαση του κοινού σε χαμηλό επίπεδο.

*Δουλειά: Κράτα το κοινό πολυάσχολο (buyz,buzy,buzy), ξανά στη φάρμα μαζί με τα άλλα ζώα..

Όταν ένα σιωπηλό όπλο χρησιμοποιείται βαθμιαία, οι άνθρωποι προσαρμόζονται στην παρουσία του και μαθαίνουνι να ανέχοναι την καταπάτηση στις ζωές τους.

Γι αυτό, το σιωπηλό όπλο είναι ένας τύπος βιολογικού πολέμου.

Επιτίθεται στη ζωτικότητα, τις επιλογές, και την κινητικότητα των ατόμων μιας κοινωνίας μέσω χειραγώγισης και προσβολής των πηγών της φυσικής και κοινωνικής ενέργειάς τους και των σωματικών, διανοητικών, και συναισθηματικών δυνάμεων και αδυναμιών τους.

Πυροβολεί καταστάσεις αντί για πυρά προωθούμενες από επεξεργασία δεδομένων, αντί από κόκκους πυρίτιδας, από έναν υπολογιστή, αντί από πυροβόλο όπλο, με χειρισμό από έναν προγραμματιστή υπολογιστών αντί από επίλεκτο σκοπευτή κάτω από τις διαταγές ενός τραπεζικού μεγιστάνα, αντί ενός στρατηγού.
Δεν συνοδεύεται με αντιληπτό θόρυβο, δεν προκαλεί εμφανή φυσικό ή διανοητικό τραυματισμό, και δεν παρεμποδίζει εμφανώς την καθημερινή κοινωνική ζωή.

Εν τούτοις συνοδεύεται με έναν αδιάψευστο "θόρυβο", επιφέρει αδιάψευστη φυσική και διανοητική βλάβη και παρεμποδίζει καταφανώς την καθημερινή κοινωνική ζωή, δηλ., καταφανώς σε έναν εκπαιδευμένο παρατηρητή, που ξέρει τι να κοιτάξει.

Το κοινό δεν μπορεί να κατανοήσει αυτό το όπλο και γι αυτό δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και νικιέται από ένα όπλο.

Το κοινό μπορεί να αισθάνεται ενστικτωδώς ότι κάτι είναιλάθος, αλλά λόγω της τεχνικής φύσης του σιωπηλού όπλου, δεν μπορούν να εκφράσουν το συναίσθημά τους με λογικό τρόπο, ή να χειριστούν το πρόβλημα με νοημοσύνη.
Επομένως, δεν ξέρουν πώς να καλέσουν για βοήθεια, και δεν ξέρουν πώς να συνεργαστούν και να αμυνθούν απέναντι σ΄ αυτό το όπλο».

Operations Research Technical Manual TM-
http://www9.pair.com/xpoez/money/silent.htm
.

25.10.09

Ψεύδεστε για τους πειρατές

του Johann Hari You are being lied to about pirates

Ποιός θα φανταζόταν ότι το 2009, οι κυβερνήσεις του κόσμου θα κήρυτταν ένα νέο πόλεμο κατά των πειρατών; Καθώς διαβάζετε αυτό το άρθρο, το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό - που υποστηρίζεται από πλοία από περισσότερες από δύο ντουζίνες έθνη, από τις ΗΠΑ μέχρι την Κίνα – πλέει στα ύδατα της Σομαλίας να κυνηγήσει τους όπως λένε αποτρόπαιους εγκληματίες.
Σύντομα θα καταδιώκουν τους Σομαλούς πειρατές ακόμη και στην ξηρά σε μια από τις πιο κατεστραμμένες χώρες του πλανήτη.
Αλλά πίσω από αυτήν την ιστορία υπάρχει ένα σκάνδαλο που δεν λέγεται.

Οι άνθρωποι που οι κυβερνήσεις μας χαρακτηρίζουν ως "μία από τις μεγαλύτερες απειλές της εποχής μας" έχουν μια εξαιρετική ιστορία να πουν - και τη δικαιοσύνη με το μέρος τους. Οι πειρατές δεν ήταν ποτέ αυτοί που νομίζουμε ότι είναι.

Στη "χρυσή εποχή της πειρατείας" - από το 1650 έως το 1730 - η εικόνα του αδίστακτου πειρατή που έχουμε σήμερα κατασκευάστηκε και προπαγανδίστηκε από τη βρετανική κυβέρνηση. Πολλοί απλοί άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν ψευδής. Συχνά απλοί άνθρωποι έσωζαν πειρατές από την αγχόνη. Γιατί; Τι έβλεπαν που εμείς δεν μπορούμε;

Στο βιβλίο του "Όλοι οι εγκληματίες των Εθνών», ο ιστορικός Μάρκους Rediker δίνει σημαντικά στοιχεία μιλώντας για την πλωτή κόλαση στην οποία κατέληγαν οι πεινασμένοι νέοι του Λονδίνου. Δουλεύοντας στα πλοία ακατάπαυστα με ελάχιστη τροφή, αν σταματούσαν για ένα δευτερόλεπτο, ο παντοδύναμος καπετάνιος τους μαστίγωνε αλύπητα ή τους έρριχνε στη θάλασσα.
Και στο τέλος μπορούσε να τους εξαπατήσει και να τους κατακρατήσει τους μισθούς τους.

Οι πειρατές ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που στασίασαν κατά του τυραννικού καπετάνιου τους και δημιούργησαν ένα διαφορετικό τρόπο εργασίας στις θάλασσες. Μόλις αποκτούσαν το πλοίο, εξέλεγαν τον καπετάνιο τους και έπαιρναν όλες τις αποφάσεις τους συλλογικά.
Μοιράζονταν τα αγαθά με τόσο ισότιμο τρόπο που όπως αναφέρει ο Rediker δεν μπορούσε να βρεθεί πουθενά τον 18ον αιώνα." Δέχθηκαν ακόμη και Αφρικανούς σκλάβους που δραπέτευαν οι οποίοι ζούσαν μαζί τους εντελώς ισότιμα. Οι πειρατές έδειξαν "ξεκάθαρα και έμπρακτα ότι στα πλοία δεν πρέπει να υπαρχει η καταπίεση και η βαναυσότητα που επικρατούσε στοα εμπορικά πλοία και στο βασιλικό ναυτικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ήταν δημοφιλείς παρά το γεγονός ότι ήταν αντιπαραγωγικοί κλέφτες.

Το 1991, η κυβέρνηση της Σομαλίας - στο Κέρας της Αφρικής - κατέρρευσε. Τα 9 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν καταδικαστείσε λιμοκτονία από τότε γιατί πολλές από τις πιο άσχημες δυνάμεις στον δυτικό κόσμο είδαν το γεγονός αυτό ως μια μεγάλη ευκαιρία να κλέψουν τον θαλάσσιο πλούτο της χώρας και να την κάνουν χωματερή πυρηνικών αποβλήτων.
Ναι,πυρηνικά απόβλητα. Από τη στιγμή που έφυγε η η κυβέρνηση άρχισαν να εμφανίζονται μυστηριώδη ευρωπαϊκά πλοία στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας και να απορρίπτουν τεράστια βαρέλια στον ωκεανό.
Ο παράκτιος πληθυσμός άρχισε να αρρωσταίνει. Στην αρχή παρουσιάστηκαν περίεργα εξανθήματα, ναυτία και γενιόντουσαν δύσμορφα μωρά. Στη συνέχεια, μετά το τσουνάμι του 2005, έγινε διαρροή από τις εκατοντάδες βαρέλια που εκβάλλονταν στις ακτές. Οι άνθρωποι άρχισαν να αρρωσταίνουν από ραδιενέργεια και πάνω από 300 πέθαναν.

Ο Ahmedou Ould-Abdallah, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Σομαλία, μου είπε: "Κάποιοι κάνουν εδώ απόθεση πυρηνικών απόβλητων. Υπάρχει, επίσης, μόλυβδος και βαρέα μέταλλα όπως κάδμιο και υδράργυρος - τα πάντα.
"Πολλά από αυτά είναι από ευρωπαϊκά νοσοκομεία και εργοστάσια που τα δίνουν στην ιταλική μαφία να τα" πετάει" πιο φθηνά. Όταν ρώτησα τον Ould-Abdallah "τι έχουν κάνει οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γι 'αυτό" μου είπε με αναστεναγμό: "Τίποτα.. Δεν υπήρξε καθαρισμός, ούτε αποζημίωση, ούτε πρόληψη".

Την ίδια στιγμή, άλλα ευρωπαϊκά πλοία έρχονται στη Σομαλία για να λεηλατήσουν τη θάλασσα από τον μεγαλύτερο πόρο: τα θαλασσινά. Έχουν καταστραφεί τα δικά μας αποθέματα ψαριών από την υπερβολική εκμετάλλευση - και τώρα πρέπει να μετακινηθούν στις δικές τους θάλασσες. Περισσότερα από 300 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε τόνο, γαρίδες, καραβίδες και άλλα θαλάσσια κλέβονται από παράνομες τεράστιες μηχανότρατες που πλέουν στις απροστάτευτες θάλασσες της Σομαλίας.
Οι ντόπιοι ψαράδες έχουν ξαφνικά χάσει τα προς το ζην τους και πεινάνε. Ο Μοχάμεντ Χουσεΐν, ένας ψαράς στην πόλη της Marka 100 χιλιόμετρα νότια του Μογκαντίσου, είπε στον Reuters: "Εάν δεν γίνει τίποτα, σύντομα δεν θα υπάρχουν ψάρια στα αριστερά μας παράκτια ύδατα."
Αυτές είναι οι συνθήκες που δημιούργησαν τους «πειρατές".
Σε μια σουρεαλιστική τηλεφωνική συνέντευξη, ένας από τους ηγέτες των πειρατών, ο Sugule Ali, δήλωσε ότι κίνητρό τους ήταν "να σταματήσει η παράνομη αλιεία και η παρουσία τους στα ύδατά μας ... Δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας θάλασσιους ληστές. Θεωρούμε θαλάσσιους ληστές εκείνους που αλιεύουν παράνομα και κάνουν χωματερή και φέρνουν όπλα στις θάλασσές μας .Ο "William Scott θα καταλάβει αυτά τα λόγια:

Οχι, αυτό δεν δικαιολογεί την ομηρία και ναι, σαφώς υπάρχουν και μερικοί γκάνγκστερς -μερικοί μόνον- ειδικά εκείνοι που κατέσχεσαν ακόμη και την Παγκόσμια Επισιτιστική Βοήθεια. Αλλά οι "πειρατές" έχουν τη συντριπτική υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού για κάποιο λόγο.
Η ανεξάρτητη ιστοσελίδα Somalian ειδήσεις WardherNews διεξήγαγε έρευνα και βρέθηκε ότι 70 τοις εκατό "υποστήριξε ένθερμα την πειρατεία ως μορφή εθνικής άμυνας της χώρας για τα χωρικά της ύδατα."

Κατά τη διάρκεια του επαναστατικού πολέμου στην Αμερική, ο George Washington ένας από τους ιδρυτές της Αμερικής ανέθεσε σε πειρατές την προστασία των χωρικών υδάτων της Αμερικής, διότι η Αμερική δεν είχε δικό της ναυτικό ή ακτοφυλακή . Οι περισσότεροι Αμερικανοί το στήριξαν αυτό. Αυτό που γίνεται στη Σομαλία είναι διαφορετικό;

Μήπως περιμέναμε να λιμοκτονούν οι Σομαλοί, να υποδέχονται τα πυρηνικά μας απόβλητα και να μας παρακολουθούν να αρπάζουμε τα ψάρια τους και να τα τρώμε στα εστιατόρια μας;
Δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή για την ιστορία του πολέμου κατά της πειρατείας το 2009 από αυτήν που έκανε πειρατής ο οποίος ‘εζησε τον 4ο π.χ. αιώνα. Είχε συλληφθεί και ο Μέγας Αλέξανδρος, του ζήτησε να εξηγήσει τι εννοούσε μιλώντας για κατοχή στην θάλασσα. Ο πειρατής χαμογέλασε και απάντησε:

"Τι σημαίνει η κατοχή όλης της γης; Εγώ επειδή το κάνω με ένα μικρό πλοίο ονομάζομαι ληστής, ενώ εσύ που το κάνεις με ένα μεγάλο στόλο, ονομάζεσαι αυτοκράτορας. "

Για άλλη μια φορά, ο μεγάλος μας αυτοκρατορικός στόλος πλέει και σήμερα - αλλά ποιος είναι ο κλέφτης;

Επιστροφή στην Αρχική Σελίδα

24.10.09

Μητέρα Φύση - Ένα Αληθινό Θαύμα

..............................................Από το Ένα νησί γεννιέται στην ιστοσελίδα www.ortsa.gr/blog/


.
Το Νοέμβριο, το σκάφος Maiken ταξίδευε στον Ειρηνικό Ωκεανό όταν το πλήρωμα αντιλήφτηκε
ένα περίεργο γεγονός…




Είδαν άμμο στη θάλασσα, και η άμμος επέπλεε στην επιφάνεια της θάλασσας…




Αυτό δεν είναι παραλία είναι η άμμος που επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας



...............Και ξαφνικά, στάχτη και ατμός ξεκίνησε να βγαίνει από τη θάλασσα…
...............Μια στήλη από μαύρη στάχτη…



.................Η έκρηξη του ηφαιστείου Tonga, όπως την είδε το πλήρωμα του σκάφους
.................το Νοέμβριο του 2008.

................Ένα νέο νησί δημιουργήθηκε

...............Σκεφτείτε το πώς μπορεί να αισθάνθηκαν, όντας οι πρώτοι που είδαν
...............το νέο νησί να γεννιέται από το πουθενά…

................Μητέρα φύση…τα λόγια είναι περιττά…

.

21.10.09

Όταν Χάσεις την Πνευματικότητά σου, ποιός Είσαι;


"...Δεν βγάζουν χρυσό μεγάλης περιεκτικότητας- είναι μικροσκοπικός χρυσός που δεν μπορείς να τον δεις με τα κανονικά σου μάτια.
Χρησιμοποιούν κυάνιο για τον βγάλουν.
Τι στο διάβολο είναι ο χρυσός:

Μου λένε «ο χρυσός μπαίνει στον υπολογιστή σου, στο τηλεφωνικό σου δίκτυο, ο χρυσός είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού- τον χρησιμοποιούνε στις διαστημικές πτήσεις» και όλα αυτά είναι πολύ καλά! Αλλά μου λένε ότι το 80% του χρυσού που εξορύσσεται από αυτά τα μεταλλεία γίνεται κοσμήματα.

Δεν μπορώ να καταλάβω την καταστροφή της γης και ειδικά την καταστροφή του νερού, για τα κοσμήματα.

Το νερό δεν πρόκειται να ξαναμεγαλώσει. Δεν μπορείς να καλλιεργήσεις νερό.

Θεωρούμε τη Γη ιερή.
Δεν την βλέπουμε όπως τη βλέπουν οι μη-ινδιάνικες κοινωνίες.

Για τους Ινδιάνους, δεν μπορείς να καταστρέψεις τη Γη γιατί η Γη είναι αυτή που σου δίνει ζωή.
Ίσως να μην καταστρέφεις τη δική σου ζωή , όμως υπάρχει μια εσωτερική σύνδεση ανάμεσα σε όλες τις μορφές ζωής.

Σύμφωνα με την παράδοσή μας, που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας, το νερό στο σώμα της Γης είναι σαν το αίμα στις φλέβες σου.
Είναι μια πηγή ζωής μέσα στη Γη.

Και το βγάζουν έξω, το στραγγίζουν.
Τι θα συμβεί μετά; Ξέρεις; Κανείς δεν ξέρει!
Η μεταλλευτική εταιρεία λέει ότι αν η μόλυνση γίνει κάτω από τη γη, θα την επανορθώσουν.

Πως στο διάβολο θα επανορθώσεις κάτι που συμβαίνει εκεί όπου δεν μπορείς να δεις;

Πως επανορθώνεις τη ζωή;

Βλέπω αυτή την αποστέρηση του νερού σαν γενοκτονία- σαν την τελική, ολική γενοκτονία.

Η εξόρυξη χρυσού σκοτώνει τον τρόπο ζωής μου.

Σκοτώνει την πνευματικότητά μου, γιατί η πνευματικότητά μου βρίσκεται στη Γη.

Είναι δεμένη με τη Γη, με τον αέρα και με το νερό.

Όταν χάσεις την πνευματικότητά σου, όταν χάσεις τον πολιτισμό σου, ποιος είσαι αλήθεια;

Δεν ξέρεις ποιος είσαι! Έχεις γίνει ένα τίποτα.

Τώρα ίσως έχεις γίνει ένας από το «ανθρώπινο δυναμικό».

Πηγαίνεις και γίνεσαι σκλάβος σε άλλους και σου δίνουν λίγα χρήματα και νομίζεις ότι είσαι πλούσιος.
Πλούσιος σε τι;
Πλούσιος σε υλικά πράγματα;
Αυτό δεν είναι ζωή! Έχεις χάσει τα πάντα!
Δεν είσαι πια ο πνευματικός άνθρωπος που ήσουν.

Η μεταλλευτική εταιρεία προσφέρθηκε να μας εξαγοράσει.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, όχι όσο στέκομαι στα πόδια μου.
Δεν έχω το δικαίωμα να πουλήσω αυτή τη γη.

Ανήκει στα παιδιά- σε μια ζωή άλλη από τη δική μου.

Οι άνθρωποί μου ποτέ δεν έδωσαν τη γη μας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι ακόμα η Γη των Shoshone της Δύσης. Γ
ι’αυτό έχουμε ένα στρατόπεδο αντίστασης, γιατί θέλουμε να βλέπουν οι άλλοι τι συνέβη στο λαό μας. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν. Νομίζουν ότι οι Ινδιάνοι κλαίονται γιατί θέλουν τη βοήθεια της Κυβέρνησης. Εμείς δεν θέλουμε αυτό. Η Γη είναι δική μας- αφήστε μας να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε.

Βλέπω τους ανθρώπους να αναπτύσσουν τη γη σε όλόκληρη τη Νεβάδα.
Δεν τους απασχολούν καθόλου οι δρόμοι της μετανάστευσης των διάφορων ζώων, οι δρόμοι του νερού.
Το μόνο πράγμα που τους νοιάζει είναι πόσα λεφτά θα φέρουν αυτές οι εταιρείες χρυσού- δεν σκέφτονται τι θα αφήσουν αυτές πίσω τους.
Η πολιτεία της Νεβάδα, στην οποία υποτίθεται ότι ανήκει το νερό, ποτέ δεν αρνείται στις μεταλλευτικές εταιρείες το δικαίωμα να το χρησιμοποιήσουν, όσα εκατομμύρια γαλόνια κι αν αντλούν.
Δεν ξέρω σε τι είναι το μυαλό τους.
Σίγουρα δεν μιλούν για ανθρώπους που πρόκειται να ζήσουν εδώ την υπόλοιπη ζωή τους, ούτε για τις επόμενες γενεές, γιατί όταν έρθει το μέλλον δεν θα υπάρχει πια νερό. Η πόλη του Ρένο και η πόλη του Λας Βέγκας είναι σε διαμάχη για να πάρουν τα δικαιώματα στον υδροφορέα που βρίσκεται στα βόρεια, στη δική μας περιοχή.
Οι άνθρωποι ήδη αγωνίζονται να βρούν νερό.

Πιστεύω ότι είναι ένα κάλεσμα για τους ανθρώπους να κοιτάξουν τους εαυτούς τους.

Υπάρχουν πιστεύω του λαού μας, που διδαχτήκαμε σαν μικρά παιδιά, αλλά αφού ζούμε στην αμερικανική κοινωνία, έχουμε απομακρυνθεί από τον τρόπο που θα έπρεπε να ζούμε.
Είναι σχεδόν αδύνατον πια να ζήσεις τη ζωή σου έτσι, γιατί τα πάντα είναι συνδεδεμένα με την Οικονομία των Η.Π.Α.
Και λοιπόν, τι έγινε; Όταν ξεκινήσαμε τον καταυλισμό μας, το μόνο πράγμα που είπα ήταν «θα ακολουθήσουμε τους νόμους του Δημιουργού. Θα τους βάλουμε πάνω από τους νόμους του ανθρώπου. Οι νόμοι του ανθρώπου θα έρθουν δεύτεροι και οι νόμοι των Η.Π.Α. τρίτοι».

Ο θυμός υπάρχει – ο θυμός υπάρχει. Στην αρχή κλαίς με λυγμούς. Έπειτα δεν υπάρχουν πια δάκρυα. Ο λαός μας έλεγε :Κλαίω με την καρδιά μου» .

Αυτά που πιστεύεις σε κρατάνε ζωντανό.
Μιλάμε για τις σχέσεις μας, μιλάμε για εμπιστοσύνη, μιλάμε για τα πράγματα της φύσης.

Η γιαγιά μου συνήθιζε να λέει :
« «Οποτε νιώθεις μοναξιά, έχεις πολλούς συγγενείς εκεί έξω. Έχεις ζώα, έχεις φυτά. Όπου κι αν βρίσκεσαι, αν νιώθεις ότι πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον, μίλα σ’αυτά».

Δεν έχω σχέση με τη βία. Εμείς, σύμφωνα με τους δικούς μας τρόπους, προσευχόμαστε. Έτσι ήμασταν σε όλη την ιστορία των Η.Π.Α. Λένε ότι η βία είναι ο τρόπος να πετύχεις πράγματα. Αλλά δεν μπορείς να πετύχεις τέτοια πράγματα.

Εμείς γνωρίζουμε το δώρο του να μοιράζεσαι.
Οι τρόποι μας λένε ότι πρέπει να μάθεις να σέβεσαι τους άλλους ανθρώπους, τα άλλα πράγματα, την άλλη ζωή, όπως σέβεσαι τον εαυτό σου.
Νομίζω ότι έχουμε την πιο ισχυρή πίστη που υπάρχει.

Θα ήθελα οι άνθρωποι να κοιτάξουν πραγματικά τον εαυτό τους και να ρωτήσουν τι κάνουμε για να σεβαστούμε την ίδια τη γη πάνω στην οποία περπατάμε.
Πρέπει να πάρουμε πράγματα από τη γη, αλλά πρέπει να είναι με μέτρο.

Ότι κάνεις στη γη, το κάνεις στον εαυτό σου.

Οι άνθρωποι στις μεταλλευτικές εταιρείες κάποια μέρα θα φύγουν και θα τα ξεχάσουν όλα. Αλλά ότι συμβεί εδώ, θα επηρεάσει και αυτούς. Αυτό σύμφωνα με τον παραδοσιακό τρόπο σκέψης των Shoshone της Δύσης.
Ρώτησα κάποιον που δουλεύει σε ένα μεταλλείο σχετικά με τα χημικά
«Τι συμβαίνει με αυτά;» ρώτησα, «Εξαφανίζονται», μου απάντησε.
«Και τι συμβαίνει όταν εξαφανίζονται;» ρώτησα,
«Πηγαίνουν στον αέρα και δεν τα ξαναβλέπεις».
«Ναι» είπα, «Θα πέσουν πάνω σε κάποιον, κάποια μέρα».

Ελπίζω μόνο οι άνθρωποι να ξυπνήσουν και να δουν τι συμβαίνει στους αυτόχθονες πληθυσμούς.
Αυτά που κάνουν σε εμάς είναι αυτά που τελικά θα συμβούν σε αυτούς.

Η γιαγιά μου πάντα έλεγε :
«Ο δικός σας κόσμος θα είναι διαφορετικός». Μας έλεγε για όλα τα πράγματα που θα βλέπαμε. Μας έλεγε για όλα τα υλικά πράγματα που θα επηρέαζαν τα μάτια και το μυαλό μας. Τρόμαζα να την ακούω να μιλάει για όλα αυτά τα φρικτά πράγματα.
Αλλά οι Ινδιάνοι έχουν προφητείες.
Η Γη θα καθαρίσει τον εαυτό της κάποτε, με κάποιο τρόπο. Ο ήλιος γίνεται πολύ ζεστός και θα καταστρέψει τη ζωή. Έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Δεν φερόμαστε καλά στη Γη.

Υπάρχει πάντα ελπίδα. Θα υπάρχουν πάντα πιστεύω, άνθρωποι πάνω στη Γη.

Στην περιοχή μας η νεότερη γενιά καταλαβαίνει τη σπουδαιότητα της Γης. Θέλω να δω να έχουν καθαρό αέρα, καθαρό νερό, καθαρή γη. Και ήλιο θερμό- όχι καυτό. Θα ήθελα να δω τις νεότερες γενεές να έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν το τοπίο όπως το έκανα εγώ όταν μεγάλωνα.

Η γιαγιά μου πάντα μας έλεγε
«Πρέπει να προσέχετε τα αγέννητα, που δεν είναι ακόμα εδώ. Κάποιος πρέπει να πάρει το μέρος τους».
Το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να μιλήσω σε άλλα ανθρώπινα όντα και να δω αν μπορούν να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο τη Γη.
Γιατί αυτό για το οποίο παλεύουμε τώρα είναι η επιβίωση της Γης. Δεν μπορώ να το δω διαφορετικά”.

17.10.09

Παιχνίδια

του Friederick Mann (1933)
.
Υπάρχει ένα παιχνίδι αποκαλούμενο "πατρίδες".
Το παιχνίδι αποτελείται από υποπαιχνίδια με ονόματα όπως "ΗΠΑ," "Γαλλία," κ.λπ.
Κάθε υποπαιχνίδι έχει την "επικράτειά"του οριοθετούμενη από ποταμούς ή θάλασσες, που φαίνονται σ΄ έναν χάρτη με όλες τις άλλες "επικράτειες".
Έτσι, ορίζεται η περιοχή κάθε υποπαιχνιδιού ώστε όλοι οι παίκτες να "ξέρουν" σε ποιο υποπαιχνίδι παίζουν.

Οι παίκτες έχουν διάφορα πιόνια που μετακινούν. Κάποια πιόνια θεωρούνται πιο σημαντικά και πιο ισχυρά από άλλα πιόνια. Έχουν ονόματα όπως :
"βασιλιάς," "βασίλισσα," "αυτοκράτορας," "πρόεδρος," "πρωθυπουργός", "αστυνομικός," "δικηγόρος", "γιατρός," "στρατιώτης," "πολίτης," "εργοδότης," "υπάλληλος," "φορολογούμενος," "ψηφοφόρος," "γονέας,"... "δάσκαλος," "ιεροκήρυκας," "δημοσιογράφος," "άνεργος" "εγκληματίας," "παράνομος μετανάστης," κ.λπ.

Τα πιόνια που θεωρούνται πιο σημαντικά (ενωμένα σε ενώσεις που αποκαλούνται "κυβερνήσεις," "μοναρχίες," κ.λπ) καταρτίζουν τους κανόνες των παιχνιδιών τους .

Οι κανόνες καλούνται "νόμοι". Οι "πιο σημαντικοί παίκτες" αλλάζουν τους κανόνες όποτε θέλουν. Το σκορ των παιχνιδιών μετριέται με σημεία αποκαλούμενα "χρήματα".

Οι πίνακες στους οποίους παίζονται τα παιχνίδια έχουν καλά τετράγωνα, ουδέτερα τετράγωνα, και κακά τετράγωνα.
Εάν ένα πιόνι πέσει σε καλό τετράγωνο, ο παίκτης κερδίζει ένα εκατομμύριο σημεία ή μπορεί να προωθηθεί και να ανταλλάξει το πιόνι του/της με ένα άλλο πιο σημαντικό.
Εάν ένα πιόνι πέσει σε ουδέτερο τετράγωνο, ο παίκτης συνεχίζει όπως πριν.
Εάν ένα πιόνι πέσει σε κακό τετράγωνο, ο παίκτης μπορεί να αρρωστήσει ή να πεθάνει, ή τα σημεία ή "η ιδιοκτησία" των "χρημάτων" του να κατασχεθεί από τους "πιο σημαντικούς παίκτες," ή να φυλακιστεί από τους "πιο σημαντικούς παίκτες".

Μερικές φορές, όταν δύο πιόνια πέσουν στο ίδιο τετράγωνο, συγκροτούν μια ένωση που αποκαλείται "γάμος" - αυτό μπορεί να είναι καλό, ουδέτερο, ή κακό.

Οι "πιο σημαντικοί παίκτες" αναγκάζουν τους παίκτες με τα πιόνια που αποκαλούνται "παιδιά" να τα κινήσουν στα τετράγωνα που αποκαλούνται "σχολεία", όπου τα πιόνια "εκπαιδεύονται"να μάθουν ότι αυτό το παιχνίδι που αποκαλείται "πατρίδες" είναι το "μόνο" παιχνίδι.

Τα παιδιά μερικών υποπαιχνιδιών "διδάσκονται", επίσης, ότι το υποπαιχνίδι τους είναι το καλύτερο παιχνίδι στον κόσμο και ότι τα άλλα υποπαιχνίδια είναι κακά.

Φυσικά, "εκπαιδεύονται", επίσης, πώς να παίζουν το παιχνίδι.
Μερικές φορές οι "πιο σημαντικοί παίκτες" οργανώνουν το υποπαιχνίδι που αποκαλείται "πόλεμος" .
Ο σκοπός αυτού του υποπαιχνιδιού είναι να καταστραφούν όσο το δυνατόν περισσότερα πιόνια. Όταν το πιόνι ενός παίκτη καταστρέφεται, ο παίκτης σκοτώνεται και θάβεται.

Μερικές φορές σε αυτά τα "πολεμικά" παιχνίδια κάποιοι μπορούν να πάρουν στα χέρια τους τα υποπαιχνίδια άλλων, ώστε να επεκταθεί η "έπικράτεια" του υποπαιχνιδιού τους.

Το ανόητο μικρό παιχνίδι που αποκαλείται "πατρίδες" περιλαμβάνει, επίσης, στοιχεία που αποκαλούνται"προβλήματα" που πρέπει "να λυθούν".

Αυτά τα "προβλήματα" έχουν ονόματα όπως: " τρομοκρατία", "ανεργία". "κατάθλιψη", "εθισμός σε ναρκωτικά", "ρύπανση", "έγκλημα" κ.λπ.

Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι "έχουν εκπαιδευτεί" καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους να νομίζουν ότι πρέπει να παίζουν αυτό το ανόητο μικρό παιχνίδι που αποκαλείται "πατρίδες" και τα ανόητα μικρά υποπαιχνίδια του όπως "ΗΠΑ", "Γαλλία" κ.λπ. και εάν δεν συμπαθούν το ανόητο μικρό παιχνίδι τους, πρέπει να το αλλάξουν π.χ. ικετεύοντας "τους σημαντικότερους παίκτες" για να αλλάξουν μερικοί από τους κανόνες του ανόητου μικρού παιχνιδιού τους.

Τί φρίκη! Οι άνθρωποι "εκπαιδεύονται" να νομίζουν ότι αυτό το ανόητο μικρό παιχνίδι τους είναι πραγματική ζωή.
Δεν έχουν καμία ιδέα ότι αυτό που κάνουν είναι να παίζουν ακριβώς ένα ανόητο, αυθαίρετο, προαιρετικό παιχνίδι, και ότι μπορούν να παίξουν πολλά άλλα παιχνίδια εάν ξυπνήσουν.

Τα ελεύθερα κυρίαρχα άτομα "ξεφεύγουν" από αυτό το ανόητο μικρό παιχνίδι ("το σύστημα").
Σκέφτονται και ζουν ελεύθερα.
Δημιουργούν τα νέα παιχνίδια τους και καταρτίζουν τους κανόνες τους.

Φυσικά, υπάρχουν "οι πιο σημαντικοί παίκτες" με τα πυροβόλα όπλα και τις φυλακές που προσπαθούν να τους αναγκάσουν να παίξουν το ανόητο μικρό παιχνίδι τους.
.
Τα ελεύθερα κυρίαρχα άτομα εφαρμόζουν την τεχνολογία της ελευθερίας για να παίξουν τα παιχνίδια της επιλογής τους.
.

12.10.09

Μια Αληθινή Ιστορία


Στο πρωτοσέλιδο του SF Chronicle δημοσιεύεται μια ιστορία για μια θηλυκή φάλλαινα η οποία είχε εγκλωβιστεί και ακινητοποιηθεί από πυκνά δίκτυα.
Ένας ψαράς την είδε απο μακρυά και ειδοποίησε την ομάδα διάσωσης.
Οι διασώστες εκτίμησαν ότι ο μόνος τρόπος να την σώσουν ήταν να βουτήξουν και να κόψουν τα δίχτυα.
Ήταν μια ιδιαίτερα επικίνδυνη απόφαση. Με μια απότομη κίνηση των πτερυγίων της θα μπορούσε να τους σκοτώσει.

Μετά από κοπιαστική προσπάθεια οι διασώστες κατάφεραν να κόψουν τα δίκτυα και να απελευθερώσουν τη φάλαινα.

Αξέχαστη θα τους μείνει η ευγνωμοσύνη με την οποία τους περιέλαβε η φάλαινα μετά την απελευθέρωσή της.

Άρχισε να κάνει γύρω τους κύκλους ακουμπώντας απαλά έναν έναν από τους διασώστες.

Ο διασώστης που έκοψε τα δίκτυα από το στόμα της λέει ότι καθ΄όλη τη διάρκεια της προσπάθειά του η φάλαινα τον κοιτούσε στα μάτια και ότι αυτό του άλλαξε τη ζωή.
Τον έκανε άλλο άνθρωπο.

Την ιστορία αυτή μου την έστειλε ένας φίλος με την παρακάτω ευχή την οποία απευθύνω και σε σας:

Μακάρι εσύ και όλοι όσοι αγαπάς
να είστε τόσο ευλογημένοι και τυχεροί
να περιβάλλεστε από ανθρώπους
που θα σας βοηθούν να ξεμπερδεύεστε
από τα πράγματα που σας κρατούν δεμένους

Και μακάρι να γνωρίζετε πάντοτε τη χαρά
να δίνετε και να δέχεστε ευγνωμοσύνη

11.10.09

Η Αποχή, το Νερό και η Ελάχιστη (Ακατανίκητη) Αντίσταση

................................................................Από την ιστοσελίδα: Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών


Ο Κύριος Αρχίζει να Φοβάται

Ο Θ. Πάγκαλος χαρακτήρισε ρεμάλια όσους και όσες δεν πήγαν να ψηφίσουν και προτίμησαν την παραλία.
Η Μ. Δαμανάκη δήλωσε ότι στη δημοκρατία αποφασίζουν αυτοί που ψηφίζουν.

Η Αριστερά θεωρεί ότι η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση, η δυσφορία των εργαζομένων δεν εκφράστηκε, όπως αναμενόταν, με την υπερψήφιση των κομμάτων της, από το ΚΚΕ μέχρι το ΕΕΚ, αλλά με τον πιο ανώδυνο τρόπο, την αποχή από τις εκλογές.

Ο Πάγκαλος ανησυχεί διότι επισημαίνει μια εκδήλωση ανυπακοής εκ μέρους των εργαζομένων.
Η Δαμανάκη ανησυχεί διότι βλέπει μια υποχώρηση της αποβλάκωσης: όταν ψηφίζω, δεν αποφασίζω, γιατί να ψηφίσω;
Η Αριστερά ανησυχεί διότι η πολιτική εκμετάλλευση των υποτελών Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου υποχωρεί και οι Κύριοι της Αριστεράς χάνουν τα προνόμια τους.

Θα μείνουν χωρίς υποτελείς;

Μα αν συμβεί αυτό, θα πάψουν να είναι Κύριοι, να προστάζουν, να αρπάζουν και να καταστρέφουν. Δεν είναι σοβαρός λόγος αμφιβολίας; Ασφαλώς και είναι.

Βάζω στοίχημα από τώρα ότι στις επόμενες ευρωοεκλογές θα πάνε να ψηφίζουν ακόμα λιγότεροι, όχι μόνο στην Ελλάδα. Τώρα που έγινε η αρχή, ποιος τους σταματάει.
Μήπως όμως θα έχουμε αύξηση της αποχής και στις βουλευτικές εκλογές; Μήπως σε όλες τις εκλογές;

Μήπως αυξάνει ο αριθμός των ανυπάκουων;
Μήπως υποχωρεί η αποβλάκωση;
Μήπως η αντίσταση των εργαζομένων στην πολιτική εκμετάλλευση που υφίστανται από τους Κυρίους της Αριστεράς γίνεται ολοένα και πιο αποφασιστική;

Εάν σε δέκα χρόνια, στις ευρωοεκλογές του 2019, πάει να ψηφίσει μόνο το 10% των ψηφοφόρων, τι θα γίνει;
Θα υπάρχει ευρωκοινοβούλιο;
Τι πρέπει να κάνει η Αριστερά μπροστά σε αυτή τη τάση;

Οι εργαζόμενοι της Ευρώπης αντιμετωπίζουν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα: θέλουν να αντιδράσουν αλλά δεν μπορούν.
Θέλουν να ζουν διαφορετικά: θέλουν να εργάζονται λιγότερο, να πληρώνονται καλά, να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν, να μην αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της ανεργίας. Αλλά δεν μπορούν.
Εργάζονται πολύ και εξαντλητικά, δεν πληρώνονται καλά, αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας, δεν ζουν όπως θα ήθελαν.

Η θέση τους χειροτερεύει, η εξαθλίωση προχωρά ακάθεκτη.

Ο αριθμός των εργαζομένων που δεν εμπιστεύονται κανένα κόμμα αυξάνει διαρκώς.
Τι θα άλλαζε εάν έπαιρνε το ΚΚΕ 10% και ο ΣΥΡΙΖΑ 15%;

Τι θα γινόταν εάν η Αριστερά εξέλεγε 10 ευρωβουλευτές;
Ξέρουν οι εργζαζόμενοι πως ζούν οι ευρωβουλευτές;
Πόσα παίρνουν τον μήνα;
Είναι μια ζωή ταξιδάκια;
Καλά εστιατόρια και ακριβά κρασιά στις Βρυξέλες;
Και τζιπάκι; Και τα παιδιά σας σε καλά ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού;

Κι εμείς μέσα στο λιοπύρι, μέσα στα κάτεργα που τα λένε εργοστάσια να λιώνουμε και να βογκάμε;
Και κάθε βράδυ στα τηλεπαραθύρια;

Και μας δεν μα ξέρει ούτε η μάνα μας, ούτε τα έντερά μας μάς αγαπάνε, που λένε και στη πιάτσα.

Νομίζετε ότι σας φθονούμε;
Κάνετε μεγάλο λάθος αν το νομίζετε!
Να μας κοροϊδεύουν δεν θέλουμε.

Θέλουμε να αντιδράσουμε, θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, θέλουμε να ζήσουμε αλλιώς αλλά δεν μπορούμε, αλλά δεν ξέρουμε πως.

Η Αριστερά μας πούλησε.
Αυτή που δεν μας πούλησε, δεν διαφέρει και πολύ από την πουλημένη.
Μόνο λόγια είναι.

Δεν μπορεί να κάνει τα λόγια έργα γιατί άλλα λέει κι άλλα κάνει.
Είναι κομμάτι της Αριστεράς που πεθαίνει, που αποσύρεται από το προσκήνιο.
Αποσύρεται φωνάζοντας γενικόλογα επαναστατικά συνθήματα. Για τις ανάγκες των πολλών! Για την ανατροπή!

Επαναστατικές φλυαρίες που χρησιμοποιούνται ως δόλωμα για να πιαστεί το ψάρι και να διαιωνιστεί η αναπαραγωγή του κομματικού μηχανισμού, ο οποίος βέβαια είναι ένα μικρό κράτος.

Κάθε αρχηγός κόμματος είναι κομματικός πρωθυπουργός και ονειρεύεται να γίνει και κρατικός.
Η Αριστερά έρχεται από το παρελθόν, όχι από το μέλλον.
Η Αριστερά δεν είναι ένα πρόπλασμα μιας άλλης κοινωνίας αλλά αντίγραφο της σημερινής.


Από την Αποχή στις Εκλογές, στην Αποχή από την Εργασία

Θέλουμε να αντιδράσουμε αλλά δεν μπορούμε.
Ο συσχετισμός της δύναμης είναι συντριπτικά εις βάρος μας, ο αντίπαλος είναι πιο ισχυρός από μας πολιτικά.
Όχι όμως και οντολογικά!
Χωρίς υποτελείς ο Κύριος είναι ένα τίποτα.

Ένα πράγμα μας απομένει να κάνουμε: να κινηθούμε σαν το νερό, προς τα εκεί που υπάρχει η ελάχιστη αντίσταση.
Προς τα εκεί όπου θα μπορέσουμε να νικήσουμε χωρίς να πολεμήσουμε, προς τα εκεί όπου πρώτα θα νικήσουμε και μετά θα πολεμήσουμε.

Τι κάνει ο Κύριος όταν δεν προσερχόμαστε στις κάλπες; Ανησυχεί ή όχι;
Ο Πάγκαλος ανησυχεί και μαζί με αυτόν και πολλοί άλλοι.

Γιατί ανησυχούν;
Ανησυχούν διότι οι υποτελείς αρνούνται να είναι υποτελείς.
Ανησυχούν διότι δεν μπορούν να πείσουν, δεν μπορούν να (καθ)οδηγήσουν τους υποτελείς προς τα εκεί που θέλουν, προς την ενίσχυση της Κυριαρχίας.

Οι υποτελείς αποσύρονται, απομακρύνονται, φεύγουν, απουσιάζουν, περνούν στη πράξη.
Δεν θέλουν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους κι αυτό σημαίνει ότι η Αριστερά βρίσκεται πολύ κοντά στο οριστικό και αμετάκλητο τέλος της.

Θεωρώ ότι η τάση της αποχής από τις εκλογές θα επιταχυνθεί και θα γενικευτεί.
Είναι μια πρώτη μορφή αντίδρασης.
Ελάχιστη, στοιχειώδης, ενστικτώδης, αυθόρμητη, ακατανίκητη.

Είναι ένας τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου.
Είναι μια μορφή πάλης.
Και θα έχει αποτελέσματα.

Και εφόσον θα έχει αποτελέσματα, αναπόφευκτα θα πρέπει να περιμένουμε την αντίσταση των Κυρίων ημών.
Άρα ο κοινωνικός πόλεμος, όπως κάθε πόλεμος, θα κλιμακωθεί.
Κι όταν ο πόλεμος κλιμακωθεί, αναπόφευκτα κλιμακώνονται και οι μορφές πάλης.

Ποια μορφή πάλης όμως είναι πιο ισχυρή από την αποχή στις εκλογές;
Την απάντηση την γνωρίζουμε όλοι και όλες: η αποχή από την εργασία και η απεργία.
Δεν είναι το ίδιο: Η απεργία είναι μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού: π.χ., την αύξηση του μιισθού ή την καταβολή μισθούς σε όλους. Η αποχή απο την εργασία είναι μέσο και σκοπός ταυτόχρονα, είναι πέρασμα στη πράξη.

Τι θέλουμε σήμερα;
Θέλουμε να εργαζόμαστε λιγότερο, όλοι και όλες, και να έχουμε πρόσβαση στον συλλογικά παραγόμενο κοινωνικό πλούτο.
Θέλουμε μείωση του χρόνου εργασίας και μισθό για όλους και όλες.

Το πρώτο μπορούμε να το επιτύχουμε χωρίς να το ζητήσουμε: δεν πάμε στη δουλείά και αυτό είναι όλο.
Πρόκειται για πέρασμα στη πράξη, για νίκη χωρίς πόλεμο.
Το δεύτερο, ο κοινωνικός μισθός, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την απεργία.


"Τριαντάωρο και Μισθός για Όλους"

Αυτές είναι οι (δυο) ριζικές ανάγκες των πολλών, αυτή είναι η στρατηγική μας, αυτοί είναι οι στόχοι μας και μπορούμε να τους πετύχουμε με την αποχή από την εργασία και με την απεργία.
Όχι γενικόλογα και ασάφειες!
Και αυτή η στρατηγική πρέπει να είναι και ο τίτλος της Αριστεράς.
Το κόμμα ή η οργάνωση που θα εμφανιστεί με αυτό τον τίτλο θα γίνει το σπέρμα της νέας Αριστεράς.
Με μία προϋπόθεση: ότι θα εξαλείψει την πολιτική εκμετάλλευση, την πολιτική ως επάγγελμα.
Είναι πολύ εύκολο: θα εκλέγονται όλοι για λίγους μήνες (εκ περιτροπής) και μόνο για μια φορά.

Εάν εμφανιστεί αυτή η Αριστερά, θα υπάρχει σοβαρότατος λόγος να πάμε να ψηφίσουμε.
Εάν υπάρξει και ι ευρωπαϊκό κόμμα »τριαντάωρο και μισθός για όλους», ακόμα καλύτερα. Εάν δεν υπάρξει, η αποχή στις βουλευτικές και ευρωεκλογές θα γενικευτεί, δημιουργώντας το πρώτο ρήγμα στην Κυριαρχία.
Με λίγα λόγια, επέρχεται επαναστατική έκρηξη και επαναστατική κατάσταση: οι Κύριοι δεν μπορούν (να υποτάξουν και να καθοδηγήσουν), οι υποτελείς δεν θέλουν (να υπακούσουν εξ αιτίας της επιδείνωσης της εξαθλίωσης – όχι μόνο της οικονομικής) και αντιδρούν όπως μπορούν (αποχή από τις εκλογές), κι αυτοί που είναι στη μέση, ταλαντεύονται και δεν μπορούν να αποφασίσουν με ποιον θα παν και ποιον θα αφήσουν.

Ο Δεκέμβρης και η αποχή από τις εκλογές ήταν τα πρώτα σημάδια.
Πολύ σύντομα, θα σκάσουν μύτη κι άλλα.
η αποχή, το νερό και η ελάχιστη (ακατανίκητη) αντίσταση
.

7.10.09

Παιχνίδια Ισχυρών και Αφασία Παρατηρητών

.
.

4 Φεβρουαρίου 1945
Η διάσκεψη της Γιάλτας. Οι 3 Μεγάλοι, Winston Churchill, Franklin D. Roosevelt και Joseph Stalin, καθορίζουν τις ζώνες επιρροής τους, ως νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.



15 Ιουνίου 1945
Ο Άρης Βελουχιώτης παγιδευμένος από την Εθνοφυλακή αυτοκτονεί.
Αποκεφαλίζεται και 3 ημέρες αργότερα το κεφάλι του, μαζί μ' αυτό του συντρόφου του Τζαβέλα, βρίσκονται στα Τρίκαλα όπου και κρέμονται σε έναν φανοστάτη της κεντρικής πλατείας σε δημόσια θέα για 2 ημέρες.



Νότια Καρολίνα 1950 (δεξιά)
Οι φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ βρίσκουν εφαρμογή ακόμα και στο νερό.

Μονρόβια 2003
(αριστερά)

Ένα παιδί περπατά πάνω σε έναν δρόμο γεμάτο από κάλυκες σφαιρών, που αφήνει πίσω του ο εμφύλιος στην Λιβερία.
Η φωτογραφία ελήφθη από την Carolyn Cole και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2004.



Νότιο Βιετνάμ 1966
Ένα τεθωρακισμένο των ΗΠΑ σέρνει έναν νεκρό Βιετκόνγκ.
.


11 Ιουνίου 1963
Ο βουδιστής μοναχός, Thich Quang Duc, αυτοπυρπολείται ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπίεση των βουδιστών απ' την κυβέρνηση του Βιετνάμ.
Καθόλη την διάρκεια της αυτοπυρπόλησης δεν κουνήθηκε καθόλου απ' την θέση του.
.

Η Εμπορευματοποίηση της Δυστυχίας

Μάιος 1990Στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Οχάιο των ΗΠΑ, η Therese Frare αποτυπώνει στον φακό της τις τελευταίες στιγμές ενός ετοιμοθάνατου ακτιβιστή προσβληθέντα από τον ιό του AIDS.
Δίπλα του είναι ο πατέρας του, η αδερφή του και η ανηψιά του.


Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1990 στο περιοδικό Life, αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστή όταν χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση της Benetton το 1991 προκαλώντας σάλο.
Η φωτογραφία τιμήθηκε στο World Press Photo Award το 1991.

Σεπτέμβριος 1986
Δημοσιοποιούνται ευκρινείς φωτογραφίες ενός άλλου ασθενούς με AIDS, με εμφανή τα σημάδια της αρρώστιας πάνω του.
Οι φωτογραφίες ελήφθησαν 3 ημέρες πριν τον θάνατό του, από τον Alon Reininger, ο οποίος πληροφορήθηκε το θέμα από τον σύντροφο του ο οποίος συμμετέχει, επίσης, στις φωτογραφίες αλλά χωρίς να διακρίνεται ευκρινώς.
Η φωτογραφία κυκλοφορεί ευρέως μέσω email.

Φωτογραφικές Αντιθέσεις και Συνειρμικές Συσχετίσεις

.
.
2001
Η φωτογραφία από τα ράφια ενός σούπερ μάρκετ, γίνεται η πιο ακριβοπληρωμένη τον Φεβρουάριο 2007 σε δημοπρασία του Οίκου Sotheby's στο Λονδίνο.

Η φωτογραφία με τίτλο «99 Cent II Diptych», που τραβήχτηκε από τον Γερμανό φωτογράφο Andreas Gursky, πουλήθηκε έναντι της τιμής των $3,340,456.

Νοέμβριος 1992
Μια Σομαλή μητέρα σηκώνει στα χέρια της το άψυχο σώμα του παιδιού της, το οποίο πέθανε από ασιτία.


Ιούλιος 2008
Μια φωτογραφία ντροπή. Σε μια παραλία της Νάπολι στην Ιταλία, δυο νεαρές Αθίγγανες, η 14χρονη Βιολέτα και η 16χρονη Χριστίνα, βούτηξαν στη θάλασσα για να δροσιστούν. Πνίγονται όμως καθώς δεν γνωρίζουν κολύμπι. Τα πτώματά τους μεταφέρονται και παραμένουν για 3 ώρες στην παραλία.

Οι λουόμενοι που βρίσκονται εκεί κοντά, ατάραχοι και απαθείς, συνεχίζουν το μπάνιο τους και την ηλιοθεραπεία τους, σαν να μην πρόκειται για πτώματα ανθρώπων, αλλά για φύκια που ξέβρασε η θάλασσα.
.

2.10.09

Φωτογραφίες που Σημάδεψαν την Ανθρωπότητα

Aθήνα 1842
Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Γάλλο αριστοκράτη Ζοζέφ Ζιλπέρ Zιρό ντε Πρανί και πιθανολογείται ότι πρόκειται για την πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε στην Ελλάδα. Απεικονίζει τον ναό του Ολυμπίου 5ιός στην Αθήνα. Αποτελεί δε μια απ' τις ακριβότερες φωτογραφίες του κόσμου, καθώς πουλήθηκε σε δημοπρασία του Οίκου Kρίστις στον Σεΐχη του Kατάρ, έναντι 789..000 ευρώ!


23 Ιανουαρίου 1896
Η πρώτη ακτινογραφία είναι γεγονός. Την πήρε ο Γερμανός φυσικός Βίλχελμ Ρέντγκεν και απεικονίζει το χέρι της συζύγου του.


17 Δεκεμβρίου 1903
Οι αδερφοί Orville και Wilbur Wright κάνουν την πρώτη πτήση με μηχανοκίνητο αεροπλάνο.. Πιλότος ήταν ο Orville, αν και απλά έστριψαν νόμισμα για να το αποφασίσουν. Μετά την επιτυχία τους, και μέχρι να κατοχυρωθεί η πατέντα τους, έκρυψαν το αεροπλάνο στο μαγαζί τους που πουλούσε ποδήλατα για να μην τους κλέψει κανείς την ιδέα.


Αθήνα 1929
Η φωτογράφος Nelly's (Έλλη Σουγιουλτζόγλου Σεραϊδάρη) προκαλεί σκάνδαλο στην συντηρητική κοινωνία της εποχής αλλά και στους συντηρητικούς αρχαιολόγους και δημοσιογράφους, όταν φωτογραφίζει να χορεύουν γυμνές στην Ακρόπολη την Mona Paeva (πάνω) και την Ουγγαρέζα χορεύτρια Nikolska .

Σκοτία 1934
Οι θρύλοι που υπήρχαν απ' τον 6ο αιώνα μ.Χ. για ένα τέρας που ζει στην λίμνη Loch Ness, ενισχύονται όταν δημοσιεύεται η φωτογραφία που εμφανίζει το τέρας να προβάλλει μέσα απ' το νερό. Η «Nessie» έγινε θέμα συζητήσεων, αλλά και ο θεμέλιος λίθος για την τουριστική προβολή και εκμετάλλευση της περιοχής. 5εκαετίες αργότερα, το 1994, ο μύθος καταρρέει όταν ο Christian Spurling παραδέχεται ότι το «τέρας» ήταν ένα δημιούργημα του πατριού του φτιαγμένο από ξύλα. Αν και την φωτογραφία την τράβηξε ο ετεροθαλής αδερφός του, Ian Wetherell, θέλοντας να δώσουν μια πιο έγκυρη διάσταση και μεγαλύτερη βαρύτητα στην απάτη τους, έπεισαν τον γιατρό Robert Kenneth Wilson να παραδεχτεί ότι ήταν αυτός που


Περού 1939
Η Lina Medina γίνεται η νεαρότερη μητέρα στον κόσμο που έχει καταγραφεί στα ιατρικά χρονικά,
σε ηλικία 5 ετών, 7 μηνών και 21 ημερών. Η ίδια δεν αποκάλυψε
ποτέ τον πατέρα του παιδιού. Ο πατέρας της συνελήφθη με την κατηγορία του βιασμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω
έλλειψης στοιχείων.












Νότιο Βιετνάμ 1966
Ένα τεθωρα-κισμένο των ΗΠΑ σέρνει έναν νεκρό Βιετκόνγκ.



29 Μαΐου 1953
Ο 33χρονος Edmund Hillary και ο 37χρονος Sherpa (=οδηγός) Tenzing Norgay από το Νεπάλ, εφοδιασμένοι με μπουκάλες οξυγόνου, ανέβηκαν μόνοι οι δυο τους τα τελευταία μέτρα στην κορυφή του ύψους 8.848 μέτρων Τσομολούνγκμα (στην ντόπια διάλεκτο) του όρους Έβερεστ των Ιμαλαΐων, το οποίο μέχρι τότε είχε λυγίσει 15 τουλάχιστον αποστολές και είχε πάρει τις ζωές περισσοτέρων από 150 ορειβατών. Στη φωτογραφία απεικονίζεται ο Tenzing Norgay και τον αποθανάτισε ο Hillary, την στιγμή που πατούσε στη «Στέγη του κόσμου». τυπωσιακό συνέδριο των Ναζί στην Νυρεμβέργη. Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά, οι Heinrich Himmler, Adolf Hitler & Viktor Lutze.





Ιαπωνία 1971
Μια μητέρα, η Ryoko Uemura, συμφωνεί με τον Αμερικανό φωτογράφο Eugene Smith, να φωτογραφηθεί με την κόρη της Tomoko Uemura, μέσα σε ένα παραδοσιακό ιαπωνικό λουτρό. Ο σκοπός της φωτογράφησης ήταν να δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα για της συνέπειες της νόσου Minamata (ένας τύπος δηλητηρίασης με υδράργυρο), η οποία προκαλούνταν από τα τοξικά και χημικά απόβλητα της εταιρίας Chisso και η οποία είχε «χτυπήσει» και την Tomoko, που τελικά πέθανε το 1997 σε ηλικία 21 ετών.


ΗΠΑ 2004
Ο μικρός Ιρακινός Saleh, ο οποίος έχει ακρωτηριαστεί από αμερικανική βόμβα στο Ιράκ, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του Όκλαντ, στην Καλιφόρνια, για να πραγματοποιηθούν διορθωτικές επεμβάσεις. Τα άλλα παιδιά, αρχίζουν να τον κοροϊδεύουν για την εμφάνισή του και ο μικρός αναστατώνεται. Οι νοσοκόμες για να τον ηρεμήσουν δένουν πάνω στο ακρωτηριασμένο του χέρι, ένα μολύβι. Ο μικρός Saleh τότε ζωγραφίζει ένα αεροπλάνο που ρίχνει βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη από την Deanne Fitzmaurice και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2005.










9 Νοεμβρίου 1989 (αριστερά)
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου είναι πια γεγονός. Το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου γκρεμίζεται μετά από ζωή 28 ετών.
.
Βερολίνο 1936 (δεξιά)
Ο Χίτλερ βραβεύει τον Σπύρο Λούη, ο οποίος παρέλασε με φουστανέλα, ως επίτιμο μέλος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου στη Γερμανία.







4 Φεβρουαρίου 1945 (αριστερά)
Η διάσκεψη της Γιάλτας. Οι 3 Μεγάλοι, Winston Churchill, Franklin D. Roosevelt και Joseph Stalin, καθορίζουν τις ζώνες επιρροής τους, ως νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Περού
1939
.
4 Σεπτεμβρίου 1957 (δεξιά)
Η Dorothy Counts γίνεται μια απ' τις πρώτες μαύρες μαθήτριες που μπαίνουν σε Λύκειο της Charlotte στην Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ. Κατά την είσοδό της η Counts αποδοκιμάστηκε και χλευάστηκε έντονα, ενώ οι γονείς της την απέσυραν από το σχολείο μόλις 4 μέρες αργότερα.



Μάιος 1990
Στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Οχάιο των ΗΠΑ, η Therese Frare αποτυπώνει στον φακό της τις τελευταίες στιγμές ενός ετοιμοθάνατου ακτιβιστή που είχε προσβληθεί από τον ιό του AIDS. Δίπλα του είναι ο πατέρας του, η αδερφή του και η ανιψιά του.
Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1990 στο περιοδικό Life, αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστή όταν χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση της Benetton το 1991 προκαλώντας σάλο.
Η φωτογραφία τιμήθηκε στο World Press Photo Award το 1991.



Νότιο Βιετνάμ 1965
Μια μητέρα με τα 3 παιδιά της, διασχίζει κολυμπώντας ένα ποτάμι για να ξεφύγει από τις αμερικανικές βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη απ' τον Ιάπωνα Kyoichi Sawada. Ινδία 1946





4
Αύγουστος 1977 (αριστερά)
Ο Elvis Presley στο φέρετρό του. Η φωτογράφηση έγινε κρυφά από ξάδερφό του και πουλήθηκε έναντι ευτελούς τιμής σε περιοδικό. Ιουνίου 1964
.
11 Σεπτεμβρίου 1973
Ο δημοκρατικά εκλεγμένος στην Χιλή πρόεδρος, Salvador Allende, λίγες στιγμές πριν την δολοφονία του κατά την διάρκεια στρατιωτικού πραξικοπήματος στο Σαντιάγκο. Ως φωτογράφος αναγνωρίστηκε ο Luis Orlando Lagos Vazquez.



Απρίλιος 1980
Ένας ιεραπόστολος κρατά το σκελετωμένο χέρι ενός παιδιού που λιμοκτονεί στην ΟυγκάνταΙαπωνία 1971




Ρουάντα Ιούνιος 1994
Ένας άντρας που ανήκει στην φυλή Χούτου βασανίζεται και ακρωτηριάζεται από ομοφύλους του στρατιωτικούς, κατηγορούμενος ότι είναι φιλικά διακείμενος στην αντίπαλη φυλή των επαναστατών Τούτσι.



5 Σεπτεμβρίου, 1972
Το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου 1972, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, ένας κομάντο της παλαιστινιακής στρατιωτικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», εισβάλλει στο Ολυμπιακό χωριό και κρατά 11 Ισραηλινούς αθλητές σε ομηρία, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση 200 φυλακισμένων Παλαιστινίων. Δύο Ισραηλινοί αθλητές θα εκτελεστούν. Το βράδυ, ένα δράμα εξελίσσεται στο αεροδρόμιο του Μονάχου όπου οι τρομοκράτες προσπαθούν να διαφύγουν με τους ομήρους για το Κάιρο. Με την επέμβαση της γερμανικής αστυνομίας σκοτώνονται οι 9 Ισραηλινοί όμηροι, καθώς και τα 5 από τα 8 μέλη της οργάνωσης. Το σύνολο των θυμάτων ανεβαίνει στους 18. Στην φωτογραφία από το μπαλκόνι των διαμερισμάτων της ισραηλινής ομάδας, πιθανολογείται ότι είναι το νεαρότερο μέλος της οργάνωσης, ο Afif Ahmed Hamid, ο οποίος βρέθηκε αργότερα ανάμεσα στους νεκρούς Παλαιστίνιους.

.
.
.
.
.
,
15 Αυγούστου 1993
H φωτογράφος Matuschka
έχει υποβληθεί σε μαστε-
κτομή και φωτογραφίζεται ημίγυμνη για το ένθετο
περιοδικό «Glamour Magazine» των New York Times.








Σιέρα Λεόνε 2005
Ένα μικρό αγόρι βοηθά τον ακρωτηριασμένο πατέρα του να ντυθεί. Η φωτογραφία ελήφθη από τον Γιάννη Κόντο και κέρδισε το Πρώτο βραβείο του World Press Photo 2005 στην κατηγορία «Σύγχρονα Ζητήματα» (Contemporary Issues).
.

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)