31.1.12

Η Υποκρισία ΗΠΑ και Ε.Ε με το Ιράν

.
Μια πολύ ομιλητική εικόνα

Το μπλε ανάμεσα στα κόκκινα: το Ιράν
Οι μωβ βούλες που το περικυκλώνουν: Αμερικανικές βάσεις

Ας αναλογιστεί κανείς το αντίστροφο:
Τις ΗΠΑ περικυκλωμένες από Ιρανικές βάσεις
και 11 Ιρανικά αεροπλανοφόρα στον κόλπο του Μεξικού



Ενώ η λαϊκή κουλτούρα στη Βρετανία και την Αμερική παρουσιάζει
τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως ηθικό ζήτημα για τους νικητές,
τα ολοκαυτώματα που προκύπτουν από την αγγλο-αμερικανική
κυριαρχία των πλούσιων σε πόρους περιοχών βυθίζονται στη λήθη.

Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ:

1. Έχουν προσπαθήσει να ανατρέψουν πάνω από 50 κυβερνήσεις,
οι περισσότερες από τις οποίες δημοκρατικά εκλεγμένες
2. Έχουν προσπαθήσει να καταστείλουν λαϊκά ή εθνικά
κινήματα σε 20 χώρες
3. Έχουν παρέμβει κατάφωρα στις δημοκρατικές εκλογές σε τουλάχιστον 30 χώρες
4.Έχουν βομβαρδίσει το λαό σε περισσότερες από 30 χώρες
5. Έχουν προσπαθήσει να δολοφονήσουν πάνω από 50 ξένους ηγέτες

Συνολικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πραγματοποιήσει μία
ή περισσότερες από αυτές τις δράσεις σε 69 χώρες.
Σε σχεδόν όλες τις περιπτώσεις η Βρετανία έχει υπάρξει συνεργάτης

Βλ. The world war on democracy  Στα Ελληνικά Εδώ
Το παρακάτω κείμενο είναι από το Foreign Policy Journal
με τίτλο: U.S.: Drowning In Hypocrisy
Μετάφραση από το ιστολόγιο Αntinews με τίτλο:

Του Paul Craig Roberts

Η αμερικανική κυβέρνηση έχει καταντήσει μια καρικατούρα υποκρισίας.

Προχθές, ο πρώην γερουσιαστής και νυν επικεφαλής του πενταγώνου Leon Panetta τόνισε ότι η Αμερική στέλνει πανίσχυρη ναυτική δύναμη στον Περσικό Κόλπο, για να πειστούν οι Ιρανοί να κινηθούν διπλωματικά.
Αν χρειάζονται 11 αεροπλανοφόρα για να ασκήσουν εξουσία και να πειστούν οι Ιρανοί, πόσα θα χρειαστούν για να πειστούν οι Ρώσοι, ή οι Κινέζοι;
Πάντως, το ζήτημα είναι ότι οι Ιρανοί πράγματι προσπαθούν να κινηθούν μέσω της διπλωματίας.
Η απάντηση όμως της Ουάσιγκτον είναι οι στρατιωτικές απειλές, οι αβάσιμες κατηγορίες, και το εμπάργκο.

Οι κατηγορίες που εξαπολύει η Αμερική είναι οι ίδιες με αυτές του Ισραήλ, και έρχονται σε αντίθεση με τα ευρήματα τόσο των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, όσο και της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας.
Γιατί όμως δεν ανταποκρίνεται η Αμερική με κάποιον πολιτισμένο τρόπο, ή μέσω διπλωματίας;

Ποια από τις δυο χώρες συνιστά πραγματική απειλή για την παγκόσμια ειρήνη;

Στην Αμερική, το FBI κάνει επιδρομές σε σπίτια ακτιβιστών, και διώκει ποινικά όσους διαμαρτύρονται για τους διάφορους πολέμους.

Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας επιτίθεται εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών του κινήματος Occupy Wall Street.

Η Ουάσιγκτον χαλκεύει κατηγορίες εναντίον του στρατιώτη Bradley Manning, του Julian Assange, και του Tarek Mehanna, που παραβιάζουν το αμερικανικό σύνταγμα, ταυτίζοντας την ελευθερία του λόγου με την τρομοκρατία και την κατασκοπεία.

Ο δήμαρχος του Σικάγο και πρώην επιτελάρχης του Λευκού Οίκου Rahm Israel Emanuel ψηφίζει νόμο που θα απαγορεύει τις δημόσιες διαμαρτυρίες στην πόλη του.

Και άλλα πολλά.

Και εν μέσω όλων αυτών, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, όπως και πολλοί άλλοι υποκριτές, κατηγορούν την Ρωσία και την Κίνα ότι καταπνίγουν την … διαφωνία.

Αυτή η εξώφθαλμη αμερικανική υποκρισία αγνοείται από τα ΜΜΕ, αλλά και από τους Ρεπουμπλικάνους υποψήφιους για την προεδρία. Η δε διεφθαρμένη κυβέρνηση Ομπάμα, κάνει τα στραβά μάτια, όταν τραμπούκοι αστυνομικοί ασκούν βία εναντίον των πολιτών, που πληρώνουν τους μισθούς τους.

Όμως εκεί που η Αμερική επιδεικνύει την μεγαλύτερη υποκρισία είναι ο τομέας των εγκλημάτων πολέμου. Οι υποκριτές των ΗΠΑ συνεχώς συλλαμβάνουν αρχηγούς αδύναμων κρατών, οι χώρες των οποίων πλήττονται από εμφύλιες συρράξεις, και τους παραπέμπουν να δικαστούν ως εγκληματίες πολέμου. Την ίδια ώρα που η Αμερική δολοφονεί αθώα γυναικόπαιδα σε έξι τουλάχιστον διαφορετικά μέτωπα, χαρακτηρίζοντας τις απώλειες αυτές ως … παράπλευρες.

Στις 23/1/12, δημοσιεύτηκε ότι ο Ισπανός δικαστής Pablo Rafael Ruz Gutierrez ξεκίνησε έρευνα για τους βασανισμούς στις φυλακές του Guantanamo.
Μια ημέρα πριν, οι βρετανικές αρχές ξεκίνησαν έρευνες σχετικά με τις «εκδόσεις» κρατουμένων από πλευράς της CIA, με σκοπό τα βασανιστήρια.

Μπορεί η κυβέρνηση Ομπάμα να μην ενδιαφέρεται, αλλά κάποια άλλα κράτη προσπαθούν να ερευνήσουν τα εγκλήματα του Μπους, που εμπίπτουν στο διεθνές δίκαιο.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι οι Bush/Cheney/Obama έκαναν το αμερικανικό σύνταγμα κουρελόχαρτο, όπως και το διεθνές δίκαιο.
Η Ουάσιγκτον όμως εφαρμόζει το ότι «η ισχύς αποτελεί δίκαιο».
Και δυστυχώς, καμιά χώρα δεν θα στείλει στρατό στις ΗΠΑ για να συλλάβει και να παραπέμψει αρμοδίως τους εγκληματίες πολέμου.

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί σκηνικό για τις δίκες μαϊμού της Ουάσιγκτον.

Καμιά ξένη κυβέρνηση δεν θα πληρώσει στη Ουάσιγκτον εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να της παραδώσει τους Bush, Cheney, Obama, και τα τσιράκια τους, όπως έκανε η ίδια όταν αγόρασε τον Milosevic από την Σερβία, έτσι ώστε να δημιουργήσει εντυπώσεις σε σχέση με τα αμερικανικά εγκλήματα πολέμου εναντίον της χώρας του.

Καμιά κυβέρνηση δεν είναι τέλεια, αφού όλες απαρτίζονται από ανθρώπους.
Ειδικά από ανθρώπους που τους ελκύει η δύναμη και το χρήμα.
Στην περίπτωση όμως της Αμερικής, εδώ και αρκετά χρόνια, η κυβέρνηση βρίσκεται σε συνεχή κατήφορο.
Φτάσαμε σε σημείο, που τίποτα από όσα λένε οι ηγέτες μας δεν μπορεί να γίνει πιστευτό.
Ούτε σε σχέση με την ανεργία, ούτε σε σχέση με τον πληθωρισμό, ούτε με το ΑΕΠ, την ανάπτυξη, τους πολέμους, την αστυνομοκρατία, κλπ.

Εδώ και δέκα χρόνια η Αμερική βρίσκεται σε πόλεμο, την ίδια ώρα που εκατομμύρια πολίτες της χάνουν τις δουλειές και τα σπίτια τους.
Ο πόλεμος και η παραπαίουσα οικονομία έχουν εκτοξεύσει στα ύψη το δημόσιο χρέος, ενώ η επικείμενη χρεοκοπία μας αποδίδεται στην κοινωνική και υγειονομική δημόσια ασφάλιση!

Και οι πόλεμοι συνεχίζονται.
Στις 23/1, τα τσιράκια των ΗΠΑ, οι χώρες της ΕΕ, έπαιξαν το παιχνίδι της Αμερικής, επιβάλλοντας εμπάργκο στο πετρέλαιο του Ιράν, παρά τις εκκλήσεις της Ελλάδας, μέλους της ΕΕ, η οποία αντιμετωπίζει την καταστροφή εξαιτίας των υψηλών τιμών που θα επιφέρει στις εισαγωγές πετρελαίου της το εν λόγω εμπάργκο.

Το εμπάργκο αυτό είναι μια καταστροφική πράξη.
Αν το αμερικανικό ναυτικό προσπαθήσει να εμποδίσει τα δεξαμενόπλοια που μεταφέρουν το πετρέλαιο του Ιράν, θα ξεσπάσει πόλεμος.
Ένα εμπάργκο μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε ναυτικό αποκλεισμό, κάτι που σηματοδοτεί πράξη πολέμου.

Όλοι θυμόμαστε πως η κήρυξη ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Λιβύη μετατράπηκε πολύ σύντομα σε κανονική επίθεση της Δύσης εναντίον του καθεστώτος αλλά, και του λαού της χώρας.

Όσο πιο πολύ «άνομες» γίνονται οι δημοκρατίες της Δύσης, τόσο πέφτει από πάνω τους η μάσκα της νομιμότητας, και τόσο απομακρύνεται η επίφαση της ηθικής, μέσα από την οποία καλύπτουν τις ιμπεριαλιστικές, και ηγεμονικές τους διαθέσεις.

Με το Ιράν περικυκλωμένο, και με δυο αμερικανικούς στόλους στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, ο πόλεμος μοιάζει πλέον αναπόφευκτος.

Οι ειδικοί μας λένε πως μια αμερικανική και Νατοϊκή επίθεση εναντίον του Ιράν, θα διακόψει την ομαλή ροή του πετρελαίου, που έχει ανάγκη ο κόσμος.

Η τρέλα της Αμερικής για παγκόσμια ηγεμονία συμπαρασύρει και την ΕΕ. Δυο οντότητες που δεν διστάζουν να ρισκάρουν τις ταλαιπωρημένες οικονομίες τους, με κίνδυνο αλματώδους αύξησης του κόστους της ενέργειας, προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους.

Πόλεμος λοιπόν στο εξωτερικό, και λιτότητα στο εσωτερικό, είναι η νέα συνταγή που επιβάλλεται πλέον στις «δημοκρατίες» της Δύσης!

Απόδοση: S.A.

Βλ. και


26.1.12

Ο Αγγελόπουλος και η βραδύτητα

Aπό το ιστολόγιο Greek Rider


Κυκλοφόρησαν πολλά ανέκδοτα με το θάνατο του Αγγελόπουλου, και κυκλοφορούσαν επίσης πολλά και πριν, όσο ζούσε.
Για παράδειγμα:
"Οδηγάς τόσο αργά που αισθάνομαι ότι βρίσκομαι μέσα σε ταινία του Αγγελόπουλου" ή
"Αν η ζωή ήταν τόσο αργή όσο οι ταινίες του Αγγελόπουλου τότε θα προλάβαινε να αποφύγει την σύγκρουση με την μοτοσικλέτα".
Ο Αγγελόπουλος δηλαδή, για τα ελληνικά πρότυπα (και τα διεθνή θα έλεγα), ήταν ο ορισμός της βραδύτητας.

Δεν ξέρω πολλά πράγματα για κινηματογράφο, ούτε καν αν είναι τόσο καλές οι ταινίες του όσο λένε. Αυτό που ξέρω είναι ότι σ' αυτήν τη ζωή όλα είναι εναντίον μας, γεννιόμαστε σκλάβοι για να αφήσουμε και την τελευταία πνοή ζωής μας πάνω στα γκέμια με τα οποία μας έχουν ζώσει.

Η σκλαβιά είναι αυτή που χαρακτηρίζει την ζωή μας.

Και πιστεύω ότι το κύριο χαρακτηριστικό της σκλαβιάς είναι η ταχύτητα, κύριο χαρακτηριστικό της ελευθερίας είναι η βραδύτητα.
Η ταχύτητα μας κάνει να ξεχνάμε εύκολα ότι είμαστε σκλάβοι.
Η βραδύτητα μας δίνει το χρόνια να θυμηθούμε την σκλαβιά μας.
Η βραδύτητα μας κρατάει σε επαφή με την μνήμη μας, με αυτό δηλαδή που μας κάνει αυτό που είμαστε.

Η ταχύτητα τύπου fast food που κυριαρχεί σήμερα δεν χρειάζεται ειδικές εξηγήσεις.
Όλα είναι φτιαγμένα για γρήγορη κατανάλωση χωρίς σκέψη.
Από τις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους, μέχρι το διάβασμα και την παρακολούθηση χαζοαμερικανικών ταινιών.
Από την γρήγορη υπερπληροφόρηση μέχρι τον μηδενισμό της αργής μάθησης.

Δουλεύουμε συνέχεια ή είμαστε απασχολημένοι με κάτι, και γι' αυτό διαρκώς βιαζόμαστε, επειδή δεν προλαβαίνουμε.

Αυτός που αναζητάει την βραδύτητα θα πρέπει πρώτα να έχει αλλάξει τύπο ζωής.
Κατ' αρχήν να ξεκινήσει να ζει την δική του.

Τι μπορεί να μας σώσει;
Η βραδύτητα σίγουρα ναι! Η βραδύτητα στην σκέψη μας και στον συλλογισμό μας, η βραδύτητα στις επιλογές που κάνουμε,
η βραδύτητα στην κατανόηση του άλλου και του ίδιου μας του εαυτού, η βραδύτητα στη ματιά γύρω μας.

Με λίγα λόγια πρέπει να βγάλουμε τον σκασμό, κυριολεκτικά και μεταφορικά,
μέσα μας και έξω μας,
και να απομακρυνθούμε για λίγο από τη φασαρία του σύγχρονου δυτικού σκουπιδοπολιτισμού
για να μπορέσουμε έτσι να ακούσουμε ίσως και άλλες φωνές που αλλιώς δεν θα ξέραμε ποτέ ότι καν υπάρχουν.
Κυρίως τις φωνές από μέσα μας που πνίγονται από την ταχύτητα της καθημερινότητας.

Συνεπώς, αν δεχτούμε τα παραπάνω, το ανέκδοτο δεν είναι ο ίδιος ο Αγγελόπουλος ή οι ταινίες του αλλά δυστυχώς εμείς οι ίδιοι που χάνουμε την ζωή μας εγκλωβισμένοι στην βιασύνη.

21.1.12

Τηλέφωνα και διευθύνσεις αλληλοβοήθειας - Χώροι για όσους δεν έχουν στέγη

.
αληθινη ιστορια


"Θα έβγαινα στον δρόμο για να φτιάξουμε έναν κοιτώνα
για τους άστεγους ή για τις ξένες πόρνες.
Η Αριστερά δεν έχει κάνει ένα κοιτώνα σίτισης, έναν χώρο υποδοχής
για τις γυναίκες του τράφικινγκ, για τους άνεργους, για τους μετανάστες.
νει το κράτος και όλοι οι φαρισαίοι και δεν κάνουμε εμείς
που ενδιαφερόμαστε πραγματικά για αυτούς.
βλ. Ο Π. Παπαδόπουλος, ο πάλαι ποτέ Κάιν των Εξαρχείων,
μιλάει για τις ομορφιές, αλλά και τα λάθη του «κινήματος»


Aπό το ΤVΧS με τίτλο:


Κρατήστε τα παρακάτω τηλέφωνα και διευθύνσεις κοινοποιήστε, όπου μπορείτε.

Όσοι πολίτες εντοπίσουν αστέγους που χρειάζονται βοήθεια, μπορούν να απευθυνθούν:
  • ΑΘΗΝΑ
ΚΥΑΔΑ Τηλ: 210 5246515 και 210 5239465

ΚΛΙΜΑΚΑ Κων/πολεως 30, Τ.Κ. 118 54, Βοτανικός. Τηλ: 210 3410462 , 210 3417773
e-mail: homeless@klimaka.org.gr

Το κέντρο θα παραμείνει ανοικτό σε 24ωρη βάση παρέχοντας σε άστεγους της Αθήνας καταφύγιο και είδη ά ανάγκης.
Παράλληλα η ομάδα παρέμβασης στο δρόμο πραγματοποιεί streetwork σε στέκια αστέγων ανταποκρινόμενη στις αυξημένες, λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών, ανάγκες επιβίωσης στο δρόμο.

  • ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Θερμαινόμενους στεγασμένους χώρους εξασφάλισε για τους αστέγους ο δήμος Θεσσαλονίκης ενόψει του κύματος κακοκαιρίας που αναμένεται να πλήξει τη χώρα.

Οι χώροι αυτοί βρίσκονται:

Ε’ ΚΑΠΗ (Παράρτημα 13ο), οδός Γαμβέτα 56 και Φλέμιγκ 36 κατά τις ώρες από 8:00 πμ - 9:00 μμ.    Τηλ. 2310 838603 Fax 2310 838601
13ο Γυμνάσιο, οδός Εθν. Αμύνης 26 κατά τις βραδινές ώρες από 9:30 μμ - 8:00 πμ
Είναι προσβάσιμοι για όσους έχουν ανάγκη από προσωρινή φιλοξενία εξαιτίας του ψύχους καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο στη διάρκεια των επόμενων ημερών.

Δωρεάν φαγητό

;Iδρυμα Αστέγων Δήμου Αθηναίων Πειραιώς 35, Αθήνα.Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2105239465 2105246516
e-mail: kyada@otenet.gr    http://www.kyada.gr/

Το Ίδρυμα Αστέγων Δήμου Αθηναίων έχει ανάγκη από ρούχα, σεντόνια, παπλώματα.
Εάν έχετε ρούχα (παιδικά /γυναικεία/ανδρικά), σεντόνια, παπλώματα που δεν χρειάζεστε πια, το ίδρυμα αστέγων Κ.Υ.Α.Δ.Α. δέχεται καθημερινά προσφορές 8:00-3:00

Γιατροί του Κόσμου

Τηλ: 210.32.13.150 & 210.32.13.850

επικοινωνία: Χριστίνα Σαμαρτζή (Αθήνα).

Σαπφούς 12, 105 53 Αθήνα. ( http://g.co/maps/7zxvf)
info@mdmgreece.gr    http://mdmgreece.gr/

Πιο συγκεκριμένα, χρειαζόμαστε ΑΜΕΣΑ :

• Γάλα (Κουτιά)
• Παιδικά Γάλατα
• Παιδικές Τροφές
• Ρύζι
• Όσπρια
• Μακαρόνια
• Λάδι

Τόποι συγκέντρωσης τροφίμων :
• Σαπφούς 12, πλατεία Κουμουνδούρου, Αθήνα
• Αριστείδου 5 & Ξενοφώντος, Πέραμα
• Ίωνος Δραγούμη 65, Θεσσαλονίκη
• Μπόνιαλη 11, Χανιά
• Κράνου 13, Καβάλα

Οι Γιατροί του Κόσμου, σύμφωνα με τις αρχές τους και την πάγια τακτική της Οργάνωσης, θα παραδώσουν οι ίδιοι όλο το υλικό στον πληθυσμούς που το έχουν ανάγκη.

Ομάδα ΡΕΤΟ, πρώην ναρκομανών.

Τηλ. 210 66 25 096

Παίρνουν οτιδήποτε, είτε λειτουργεί, είτε όχι, και απασχολούν άτομα για επισκευές ή κατασκευές.
Έχουν ένα ή δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα αντικείμενα/έπιπλα κτλ.
Παραλαμβάνουν από το σπίτι, μεγάλα και μικρά αντικείμενα (έπιπλα, ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια κ.ά)

«Πράσινος Γάτος»: ανακύκλωση προϊόντων

Ιπποκράτους 142, 6979178257

Ο Πράσινος Γάτος δέχεται τα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε πια.

Αντί να τα ανεβάσουμε στο πατάρι ή (πόσω μάλλον) να τα πετάξουμε στα σκουπίδια, μπορούμε να ανηφορίσουμε την οδό Ιπποκράτους και να αφήσουμε τη κ. Σοφία Φιλέρη και το... γάτο της να βρουν γι' αυτά νέο ιδιοκτήτη. Προηγουμένως, η Σοφία θα έχει... ζυγίσει το νέο εμπόρευμα και θα μας έχει δώσει ένα άκρως συμβολικό αντίτιμο.

Στον Πράσινο Γάτο μπορεί κανείς να βρει πληθώρα αντικειμένων, από ρούχα (τα οποία, σημειώνουμε, πλένονται σε επαγγελματικά πλυντήρια με έξοδα της ιδιοκτήτριας και σιδερώνονται από την ίδια!), μέχρι CD, DVD, βιβλία σε όλες τις γλώσσες, παιχνίδια, αλλά και χειροποίητα αντικείμενα, με τιμές από 1,5 ευρώ μέχρι περίπου 50 (τόσο κοστολογήθηκε ένα επώνυμο ταγιέρ).

Ο Γάτος τροφοδοτεί συνεχώς οργανώσεις, όπως π.χ. η "Κλίμακα" η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο των αστέγων, ενώ βρίσκεται σε συνεργασία και με βιοτεχνία στα Καμίνια που φτιάχνει στουπιά από ανακυκλωμένα υφάσματa

(από άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή).

SKOROS

O Σκοροχώρος βρίσκεται στην γωνία Ζ. Πηγής & Ερεσού στα Εξάρχεια.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6981076913 (μόνο στις ώρες λειτουργίας του Σκόρου)

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα - Πέμπτη 17:30 20:30 Παρασκευή 17:30 22:30 Σάββατο 11:30 15:00

Στο πλαίσιο της προσπάθειάς για μια αλληλέγγυα οικονομία και μια εναλλακτική μορφή οικονομικής ζωής, ο Σkόρος αποφάσισε να πειραματιστεί με έναν διαφορετικό τρόπο «κατανάλωσης».

Ένα πάρε-δώσε χωρίς χρήματα, έναν χώρο ανταλλαγής και αλληλεγγύης.

Στο χαριστικό παζάρι υπάρχουν διάφορα αντικείμενα που για κάποιον δεν είναι χρήσιμα αλλά που κάποιος άλλος μπορεί να τα χρειάζεται.
Επειδή δεν είναι όλα για τα σκουπίδια: τα πράγματα χάνουν την αξία τους όταν δεν χρησιμοποιούνται.

Ξαναδίνουμε αξία, προσφέρουμε πράγματα αχρησιμοποίητα αλλά όχι άχρηστα.
Χωρίς τιμή (γιατί άλλο αξία και άλλο τιμή), χωρίς χρήματα.
Χωρίς να χρειάζεται να φέρουμε κάτι για να πάρουμε κάτι άλλο.

Μόνος όρος: να χρησιμοποιήσουμε αυτό που θα πάρουμε.

Η επαναχρησιμοποίηση δεν είναι άμυνα ή μειονέκτημα, είναι πρόταση και στόχος.
Δεν σημαίνει φιλανθρωπία ή άδειασμα της αποθήκης και της ντουλάπας μας αλλά αλληλεγγύη.
Χωρίς αντίτιμο σημαίνει προσφέρω, μοιράζομαι.

Φέρτε αντικείμενα, ρούχα, βιβλία, cd, και ό,τι άλλο δεν χρησιμοποιείτε στο πατάρι του Σπόρου και πάρτε ό,τι σας είναι χρήσιμο!

Για τα προϊόντα που μπορεί να βρει κανείς στον Σκόρο, αλλά και περισσότερες πληροφορίες για τη φιλοσοφία του, επισκεφτείτε το http://skoros.espiv.net/about

xariseto.gr (Reuse, Reduce, Recycle)

Στο πλαίσιο της προσπάθειάς για μια αλληλέγγυα οικονομία και μια εναλλακτική μορφή οικονομικής ζωής, το xariseto.gr  προτείνει ένα διαφορετικό τρόπο «κατανάλωσης».

Ένα πάρε-δώσε χωρίς χρήματα, ένα χώρο αλληλεγγύης. Στο website μπορεί να βρει κανείς διάφορα αντικείμενα που για κάποιον δεν είναι χρήσιμα αλλά κάποιος άλλος μπορεί να τα χρειάζεται. Εξάλλου, όπως λένε και οι δημιουργοί του xariseto.gr,
"Η επαναχρησιμοποίηση δεν είναι ντροπή ή μειονέκτημα, είναι πρόταση και στόχος , είναι ένας εναλλακτικός τρόπος ανακύκλωσης!" http://www.xariseto.gr/

Βλ. και
- Όρια και κανόνες της αλληλεγγύης

20.1.12

Αθόρυβοι ειρηνικοί επαναστάτες στην Ελλάδα. Άλλοι έχουν το όνομα κι άλλοι τη χάρη

.

Εδώ και ένάμισυ χρόνο έχει ξεκινήσει μια ιδιαίτερα υποσχόμενη πρωτοβουλία
από μερικούς απλούς πολίτες, όπως τους αποκαλούν συνήθως.
Η πρωτοβουλία αυτή έγινε αντικείμενο συζήτησης στην ελληνική βουλή
και υποστηρίχθηκε νομοθετικά.
Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν την έκριναν άξια λόγου για να ασχοληθούν.
Ειδικεύονται στις πρωτοβουλίες των πολύπλοκων πολιτών.


Για την πρωτοβουλία αυτή στην Ελλάδα μάθαμε από τα ξένα ΜΜΕ.
Οι  "Νew York Times" της αφιέρωσαν δισέλιδο άρθρο, βλΕδώ
με τίτλο: Battered by Economic Crisis, Greeks Turn to Barter Networks


Στο άρθρο αυτό αναφέρεται το παρακάτω κείμενο
από το ιστολόγιο Κατεστημένο με τίτλο:


Στο δίκτυο ανταλλακτικής οικονομίας, μια πρωτοβουλία που έχει αναπτυχθεί στο Βόλο και που έχει υιοθετηθεί και από άλλες περιοχές της Ελλάδας όπως το Ρέθυμνο, η Πάτρα και η Κέρκυρα αναφέρονται σε δισέλιδο αφιέρωμα τους οι «New York Times».

Το δημοσίευμα έχει τίτλο: «Χτυπημένη από την οικονομική κρίση η Ελλάδα στρέφεται προς την ανταλλαγή μέσω διαδικτύου»
και αναφέρει ότι σε μια περίοδο που γίνονται έντονες συζητήσεις για το αν η Ελλάδα παραμείνει ή όχι στο ευρώ, οι πολίτες της καταργούν μόνοι τους το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και κάνουν τις συναλλαγές τους...
...δημιουργώντας το δικό τους εναλλακτικό νόμισμα.

Από το περασµένο καλοκαίρι στις γειτονιές του Βόλου, οι συναλλαγές δεν γίνονται αποκλειστικά µε ευρώ αλλά με ένα άτυπο εναλλακτικό νόμισμα την ΤΕΜ.

Η λογική του δικτύου είναι απλή όπως εξηγεί το δημοσίευμα.
Άτομα που θέλουν να γίνουν μέλη συναινούν online και αποκτούν πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων. Μια μονάδα ΤΕΜ είναι ίση σε αξία με ένα ευρώ και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών.

Με την εγγραφή, το Δίκτυο δίνει πίστωση 300 ΤΕΜ (χωρίς την επιβάρυνση τόκου), τις οποίες µπορούν να ξοδέψουν στις υπηρεσίες ή τα προϊόντα που προσφέρουν τα υπόλοιπα µέλη.
Ο λογαριασµός του καθενός και οι συναλλαγές καταγράφονται σε ηλεκτρονική βάση δεδοµένων.

Στην ίδια ιστοσελίδα τα µέλη καταχωρίζουν αγγελίες για προσφορά υπηρεσιών και προϊόντων. Όποιος δεν έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξυπηρετείται µε κουπόνια (εντολές πληρωµής).

Μεταξύ των µελών υπάρχουν αγρότες, υδραυλικοί, δικηγόροι, λογιστές, ηλεκτρολόγοι, ένας καρδιολόγος, µια οµοιοπαθητικός και ένας ιδιοκτήτης καταστήµατος οπτικών.

Η ΤΕΜ µπορεί, σύµφωνα µε τους κατόχους της, να αναστήσει την τοπική αγορά.
Όπως λένε, εξοικονοµούν ευρώ που έπειτα τα διαθέτουν εκτός Δικτύου.
Παράλληλα δίνουν αγοραστική δύναµη σε ανέργους.

«Την πρώτη φορά που αγόρασα αυγά, γάλα και μαρμελάδα σε μια τέτοια παράλληλη αγορά χρησιμοποιώντας όχι το ευρώ αλλά το εναλλακτικό μας νόμισμα, ενθουσιάστηκα.
Ένιωσα απελευθερωμένος, ένιωσα ελεύθερος για πρώτη φορά.
Ενστικτωδώς έβαλα το χέρι στη τσέπη αλλά δεν χρειάστηκε»
αναφέρει στην εφημερίδα ο Θεόδωρος Μαυρίδης, άνεργος ηλεκτρολόγος που είναι μέλος του Δικτύου.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα των «New York Times» το Δίκτυο Ανταλλακτικής Οικονομίας στο Βόλο παρουσίασε μια εκρηκτική αύξηση στα μέλη του, από 50 σε 400 μέσα σε ένα χρόνο.

Είναι ένα από τα δίκτυα που αρχίζουν να αναπτύσσονται στην Ελλάδα, καθώς οι Έλληνες έχουν «ξεζουμιστεί» από τις υψηλές περικοπές σε μισθούς, αύξηση των φόρων αλλά και τον αυξανόμενο φόβο για το εάν θα συνεχίσουν ή όχι να βρίσκονται στο ευρώ.
Έτσι, άρχισαν να ψάχνουν για δημιουργικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουν το διαρκώς μεταβαλλόμενο οικονομικό τοπίο»

Ακόμα και η κυβέρνηση αναφέρει, αντιλήφθηκε τη δύναμη τέτοιων πρωτοβουλιών που την περασμένη εβδομάδα το Κοινοβούλιο πέρασε Νόμο που ενθαρρύνει την δημιουργία εναλλακτικών μορφών επιχειρηματικότητας και τοπικής ανάπτυξης συμπεριλαμβανομένων τέτοιων δικτύων που βασίζονται στην ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών.

15.1.12

Τι συμβαίνει στη Συρία

.


"Αμερικανοί και σύμμαχοι ομολογούν κυνικά ότι Αφγανιστάν και Ιράκ
είναι απλώς μαθήματα για να οργανώσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους
Κατά το δόγμα, οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους πρέπει να αναλάβουν
προληπτική στρατιωτική δράση να εξουδετερώνουν κάθε πιθανή απειλή.
Θα καταλαμβάνουν «εχθρικές προς την παγκοσμιοποίηση» χώρες,
θα τις αφοπλίζουν και θα εγκαθιδρύουν καθεστώς κατοχής,
ώστε να μην υπάρχουν εμπόδια στην πρόσβαση των ΗΠΑ
 και των συμμάχων τους στις περιοχές με πόρους
ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά τους.

βλ.Οποιος δεν υποτάσσεται σ' εμάς θα χτυπιέται!,
Ελευθεροτυπία 2003 Αυτήκοος μάρτυρας η ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ  



To κείμενο είναι από το ανεξάρτητο δίκτυο ειδήσεων Voltairenet 
Συνέντευξη του διευθυντή του Thierry Meyssan

Μετάφραση από το ιστολόγιο Ιφνογνώμων με τίτλο:


«Η απόφαση για επύθεση στη Συρία, ελήφθη σε συνάντηση στο
Καμπ Ντέιβιντ στις 15 Σεπτεμβρίου 2001»

γράφει ο Sheriff Abdedaïm

Θα ανατρέξουμε στη συνέντευξη που έδωσε ο Thierry Meyssan στην αλγερινή εφημερίδα «La Nouvelle République».
Ενώ στη Δύση οι δημοσιογράφοι σπεύδουν να αναμεταδώσουν την πολεμική προπαγάνδα εναντίον της Συρίας, μια άλλη ερμηνεία των γεγονότων αναδύεται σε χώρες όπου ο τύπος μπορεί να αποκλίνει από την αυτοκρατορική συντακτική γραμμή.
Η συνέντευξη περιέχει στοιχεία που θα ενδιαφέρουν όσους θέλουν να μάθουν για τα τεκταινόμενα στην «Ευρύτερη Μέση Ανατολή».

«La Nouvelle République»:
Ήσαστε στη Συρία. Τι συμπέρασμα βγάλατε; Αντανακλά η πραγματικότητα τις παρατηρήσεις που έγιναν από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης για τις μαζικές διαδηλώσεις, τα πυρά με πραγματικές σφαίρες που άφησαν τουλάχιστον 5.000 νεκρούς, τη σύσταση ενός «Ελευθέρου Συριακού Στρατού» με 1.500 άνδρες και την αρχή ενός «εμφυλίου πολέμου», συμπεριλαμβανομένων 1,5 εκατομμυρίων παγιδευμένων Σύριων που υποφέρουν από πείνα;
Thierry Meyssan :

Μια γαλλική παροιμία λέει ότι «όταν κάποιος θέλει να πνίξει τον σκύλο του, λέει ότι έχει λύσσα».
Στην περίπτωση μας, όταν οι δυτικές δυνάμεις θέλουν να εισβάλουν σε ένα κράτος, τα μέσα ενημέρωσης τους λένε ότι είναι μια βάρβαρη δικτατορία ότι τα στρατεύματά τους πρέπει να προστατεύουν τους άμαχους και ότι οφείλουν να ανατρέψουν το καθεστώς για να φέρουν τη δημοκρατία.
Την αλήθεια την είδαμε στο Ιράκ και στη Λιβύη: οι αποικιοκρατικές δυνάμεις δεν έχουν απολύτως καμία ανησυχία για την τύχη των πληθυσμών, καταστρέφουν τη χώρα και την λεηλατούν.
Δεν υπήρξαν ποτέ μαζικές διαδηλώσεις κατά του συριακού καθεστώτος, και ως εκ τούτου δεν ήταν δυνατόν να κατασταλούν με πραγματικές σφαίρες.
Υπήρξαν τους τελευταίους μήνες περίπου 1.500 θάνατοι, αλλά όχι υπό τις συνθήκες που περιγράφονται.
Υπάρχει όντως ένας «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», αλλά έχει τη βάση του στην Τουρκία και τον Λίβανο, και μετρά στη χειρότερη περίπτωση μερικές εκατοντάδες στρατιώτες που εκτίθενται μπροστά στις κάμερες.
Τέλος, η Συρία είναι αυτάρκης σε τρόφιμα και παρά τις δυσκολίες διανομής δεν υφίσταται πρόβλημα έλλειψης.
Η εκδοχή των δυτικών ΜΜΕ είναι καθαρή φαντασία.
Η αλήθεια είναι ότι οι Δυτικοί έχουν εξαπολύσει έναν μη συμβατικό πόλεμο κατά της Συρίας. Έστειλαν Παστούν και Άραβες πολεμιστές που προσλαμβάνονται από τον Σαουδάραβα πρίγκιπα Μπαντάρ Μπιν Σουλτάν και εποπτεύονται από τις γαλλικές και γερμανικές ειδικές δυνάμεις.

Σήμερα, καθοδηγούνται από έναν εμίρη της Αλ Κάιντα, τον Λίβυο Abdelhakim Belhaj. Πραγματοποιούν καταδρομικές επιχειρήσεις στην καρδιά των πόλεων για να σκορπίσουν τον τρόμο και επιδιώκουν να προκαλέσουν έναν θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο.
Το τελευταίο κατόρθωμα τους είναι η διπλή βομβιστική επίθεση στη Δαμασκό.

«La Nouvelle République»
Σε ένα από τα άρθρα σας, αναρωτιέστε για τις κατηγορίες που διατυπώθηκαν από το συριακό Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με έδρα το Λονδίνο, από το οποίο οργανισμοί, όπως η Ύπατη Αρμοστεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών τις αναπαραγάγουν χωρίς επαλήθευση.
Κατά τη γνώμη σας, σε ποιο παιχνίδι επιδίδονται τα όργανα των Ηνωμένων Εθνών;
Thierry Meyssan :

Το συριακό Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (OSDH) που εδρεύει στο Λονδίνο εμφανίστηκε ξαφνικά στη σκηνή των μέσων ενημέρωσης.
Αυτή η ένωση δεν έχει κανένα παρελθόν.
Μπορεί να προβάλει μόνο ένα μέλος της που είναι γνωστό.
Είναι ένα στέλεχος της συριακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που διαθέτει τρία διαβατήρια, συριακό, βρετανικό και σουηδικό.
Αυτός ο κύριος ανακοινώνει καθημερινά τον αριθμό των «θυμάτων της καταστολής», χωρίς να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς του.
Οι ισχυρισμοί του είναι ανεξέλεγκτοι και επομένως άνευ αξίας.
Ωστόσο, οι αριθμοί αυτοί αναπαράγονται όπου δει.

Ο Ύπατος Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα διόρισε τρεις Επιτρόπους για να ερευνήσουν τα γεγονότα στη Συρία.
Η αποστολή τους είναι πέρα από τις αρμοδιότητες του ΟΗΕ, που προβλέπει τη διενέργεια τακτικών επιθεωρήσεων και η Συρία τις δέχεται σύμφωνα τις Συνθήκες.
Όπως και στην υπόθεση Χαρίρι, τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν ότι οι τοπικές αρχές (του Λιβάνου ή της Συρίας) είναι ανίκανες ή ανέντιμες και πρέπει να τις αντικαταστήσουν με ξένους ερευνητές.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούν να απαιτήσουν λογικά τη συνεργασία με τις τοπικές αρχές.
Οι εργασίες τους ξεκινούν από την Ελβετία και την Τουρκία.
Ο διορισμός των τριών Επιτρόπων δεν προσφέρει καμία εγγύηση αμεροληψίας.
Και οι τρεις είναι πολίτες από κράτη που υποστηρίζουν την ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον της Συρίας.

Η μέθοδός τους δεν είναι περισσότερο αποδεκτή: υπό την πίεση της Τουρκάλας Επίτροπου, η οποία είναι μια αφοσιωμένη ακτιβίστρια στον αγώνα κατά της βίας κατά των γυναικών, η επιτροπή έκρινε ότι οι μαρτυρίες κατηγοριών δεν χρειάζονται να ελεγχθούν και να επιβεβαιωθούν: οι κατηγορούμενοι θα πρέπει να αποδείξουν την αθωότητά τους, όταν θα προσαχθούν σε δίκες.
Αυτή η Ιερά Εξεταστική διαδικασία επιτρέπει να κατηγορήσεις οποιονδήποτε με οποιαδήποτε κατηγορία αλλά δεν αποδείχνει τίποτα.
Οι ερευνητές έχουν ανακρίνει πάνω από 200 ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν πληροφορίες και μερικές φορές ισχυρίζονται ότι έγιναν μάρτυρες ή θύματα κακοποίησης. Σύμφωνα με τη διαδικασία, τα ονόματα των μαρτύρων παραμένουν μυστικά σε αυτό το στάδιο της έρευνας.
Αλλά σε αντίθεση με τη νόμιμη διαδικασία του ΟΗΕ, τα ονόματα των θυμάτων παραμένουν και αυτά μυστικά.
Η Ύπατη Αρμοστεία ισχυρίζεται επίσημα ότι υπάρχουν πάνω από 5.000 θύματα από την καταστολή, αλλά ανακοίνωσε μόνο δύο ονόματα.
Κακοτυχία όμως, οι δύο αυτές υποθέσεις, στις οποίες δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα από την Al Jazeera, ήταν αντικείμενο πολλών ερευνών.
Το πρώτο θύμα είναι ένα παιδί που σκοτώθηκε στο δρόμο από άγνωστους ενόπλους σε αυτοκίνητο και το δεύτερο είναι ένας έφηβος που είχε προσληφθεί από μια ένοπλη συμμορία για να συμμετάσχει σε επίθεση σε στρατιωτική κατοικία και πέθανε με ένα Καλάσνικοφ στο χέρι.

Δεν έχει τίποτε να κάνει με την καταστολή μιας ειρηνικής διαμαρτυρίας.
Ως εκ τούτου, αναμένουμε από την Ύπατη Αρμοστεία να δημοσιεύσει τα ονόματα των θυμάτων έτσι ώστε να μπορέσουμε να ελέγξουμε την εγκυρότητα των καταγγελιών της.

Πολλά όργανα των Ηνωμένων Εθνών έχουν χάσει την αξιοπιστία τους.
Πρώτον, δεν θα έπρεπε να δεχθούν να αναθέσουν αρμοδιότητες σε εμπειρογνώμονες, οι οποίοι δεν έχουν την ιδιότητα του διεθνούς υπαλλήλου, αλλά είναι δημόσιοι υπάλληλοι αποσπασμένοι από τα κράτη τους.
Δεν θα έπρεπε να είναι κανείς σε θέση να ενεργεί για λογαριασμό του ΟΗΕ, αν υποχρεώνεται να υπακούσει στην εθνική ιεραρχία του.

«La Nouvelle République»
Στη Συρία, όπως στη Λιβύη, ορισμένοι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι οι αντάρτες είναι στην ουσία τάγματα θανάτου, ξένοι μισθοφόροι. Τι συμπέρασμα βγάλατε για αυτό το θέμα;
Thierry Meyssan :

Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν ντόπιοι που συμμετέχουν στον ένοπλο αγώνα, αλλά είναι μειοψηφία σε σχέση με τους ξένους πολεμιστές.

Στη Λιβύη, ομάδες από συγκεκριμένες φυλές προσχώρησαν στους ξένους μισθοφόρους για την απόσχιση της Κυρηναϊκής.
Αλλά αρνήθηκαν να πάνε στη Τρίπολη για να αγωνιστούν για την ανατροπή του Καντάφι.
Χρειάστηκε να χρησιμοποιηθούν δυνάμεις από την Αλ Κάιντα, και μετά να προσγειωθούν 5.000 καταδρομείς από τον τακτικό στρατό του Κατάρ για τη διεξαγωγή χερσαίων επιχειρήσεων.
Στις τελευταίες ημέρες της Τζαμαχιρίας, η φυλή των Μισράτα προσχώρησε στο ΝΑΤΟ και μπήκε στην Τρίπολη όταν σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί και οι μάχες στο έδαφος.

Οι μόνο Λίβυοι που πολέμησαν από την αρχή μέχρι το τέλος ενάντια στο καθεστώς ήταν εκείνοι της Αλ Κάιντα και μια ομάδα στρατιωτών που είχαν αυτομολήσει μαζί με τον Στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ Γιούνες (Younes).
Ωστόσο, ο Στρατηγός Younes είχε αναλάβει κατά το παρελθόν από τον Συνταγματάρχη Καντάφι να καταστείλει την εξέγερση της Αλ Κάιντα.
Αυτός είναι ο λόγος που τον δολοφόνησαν οι σύμμαχοι του της Αλ Κάιντα για εκδίκηση, από την στιγμή που δεν τον χρειάζονταν πια.

Στη Συρία, οι αντάρτες, είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα και οι Takfirist.
Υπάρχουν προπαντός ξένοι πολεμιστές που προσλαμβάνουν κακοποιούς και τους πληρώνουν αδρά για να σκοτώσουν τους συμπολίτες τους.

Το πρόβλημα του ΝΑΤΟ είναι ότι, σε αντίθεση με τη Λιβύη, η Συρία είναι ένα ιστορικό έθνος.
Δεν υπάρχει περιφερειακό χάσμα όπως μεταξύ της Κυρηναϊκής και της Τριπολίτιδας στη Λιβύη.
Η μόνη δυνατή διαίρεση είναι με θρησκευτική βάση, αλλά δεν λειτουργεί προς το παρόν, αν και έχουμε παρακολουθήσει μερικές συγκρούσεις αυτού του τύπου στην Μπανια και στην Χομς.

Η επίσημη άφιξη των Λίβυων για να εγκαταστήσουν μια κεντρική διοίκηση στην Τουρκία και να ενσωματώσουν τους λιποτάκτες της Συρίας στον μηχανισμό ολοκληρώνει το σύνολο.

«La Nouvelle République»
Το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο συγκροτήθηκε υπό την αιγίδα της Γαλλίας στο Παρίσι. Πως μπορούμε να ερμηνεύσουμε αυτό το γεγονός; Θα πάρει η Γαλλία πρωτοβουλίες, όπως στη Λιβύη, συμπεριλαμβανομένου του «απεσταλμένου» BHL (Bernard Henri Lévy), ή θα επιλέξει μια άλλη στρατηγική;
Thierry Meyssan :

Πρώτον, ο καθένας βλέπει καθαρά ότι τα γαλλικά θεσμικά όργανα εκπορεύονται εν μέρει από μη νομιμοποιημένες προσωπικότητες, όπως τον Bernard Henry Levy, ο οποίος ασκεί ευθύνες χωρίς δικαίωμα ή τίτλο.
Δεύτερον, ορισμένοι εκλεγμένοι, όπως ο Πρόεδρος Σαρκοζί, δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, αλλά εκείνα της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ.
Υπό την εξουσία τους, η Γαλλία έχει ήδη εμπλακεί σε μια σύγκρουση στην Ακτή του Ελεφαντοστούν που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα λίγων γαλλικών πολυεθνικών, και έπειτα δεσμεύτηκε στη Λιβύη προκειμένου να επεκταθεί στη Βόρεια Αφρική το νεο-συντηρητικό σχέδιο αναδιαμόρφωσης της «Ευρύτερης Μέσης Ανατολής».
Η Γαλλία δεν έχει καμία διαφορά με τη Συρία, όπως αποδεικνύεται από την υποδοχή του Προέδρου Αλ-Άσαντ στο Παρίσι, κατά τη σύνοδο κορυφής της Μεσογείου.
Πολύ τραβηγμένα, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι η παλιά διαμάχη της δεκαετίας του '80 (συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας του Γάλλου πρεσβευτή στη Βηρυτό) πέρασε στον γενικό απολογισμό χωρίς είσπραξη αποζημιώσεως, και θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί.
Αλλά προσωπικά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι σε αυτή την περίπτωση, οι ευθύνες των Γάλλων δεν είναι πιο σημαντικές από αυτές των Σύριων.
Εν ολίγοις, το Παρίσι δεν έχει κανένα λόγο να επιτεθεί τη Δαμασκό. Όλοι γνωρίζουμε ότι το πραγματικό πρόβλημα έγκειται αλλού: η κυριαρχία και η εκμετάλλευση της περιοχής εξαρτάται από τη συμμαχία των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ με την Τουρκία και τις άλλες πετρελαϊκές μοναρχίες.
Αυτή η συμμαχία βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν άξονα αντίστασης, που συμπεριλαμβάνει τη Χαμάς, το Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, που υποστηρίζονται από τη Ρωσία και την Κίνα.
Σε περιφερειακό επίπεδο, δημιουργήθηκαν δύο πόλοι, ο ένας είναι αποκλειστικά σουνιτικός, ο άλλος είναι πολυθρησκευτικός (και όχι σιιτικός, όπως ισχυρίζονται οι νεο-συντηρητικοί).
Η Γαλλία έχει γίνει το «proxy» των Ηνωμένων Πολιτειών. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να κηρύξει πόλεμο κατά της Συρίας.
Ωστόσο, δεν διαθέτει τέτοια δυνατότητα από μόνη της, ούτε ακόμα και με τη Μεγάλη Βρετανία.

Και η σύνοδος κορυφής της 2ας Δεκεμβρίου, για την ίδρυση μιας τριμερούς συμμαχίας με τη Γερμανία ακυρώθηκε λόγω έλλειψης συμφωνίας σχετικά με τους οικονομικούς όρους. Εν μέσω της κρίσης του ευρώ, οι Ευρωπαίοι δεν διαθέτουν τα μέσα για τον ιμπεριαλισμό τους.

«La Nouvelle République»
Ο Αραβικός Σύνδεσμος αποφάσισε ένα απρόσμενο μέτρο, την αναστολή της Συρίας από όλα τα θεσμικά όργανα της, ακόμη και πριν από την λήξη της περιόδου των 15 ημερών που είχε χορηγήσει για τη συμμόρφωση της συριακής ηγεσίας με το αραβικό σχέδιο για την διευθέτηση της κρίσης. Πως θα μπορούσαμε να αναγνώσουμε αυτή την απόφαση αντίθετη προς το καταστατικό του Συνδέσμου, το οποίο απαιτεί μια ψηφοφορία με ομοφωνία μείον ένα για αυτό το είδος μέτρου;
Thierry Meyssan:

Οι Διεθνείς Οργανισμοί, είτε είναι ο Αραβικός Σύνδεσμος είτε ο ΟΗΕ, δεν ανήκουν στα κράτη μέλη τους, αλλά σε εκείνους που τους χρηματοδοτούν.
Ο Σύνδεσμος έχει γίνει ένα παιχνίδι στα χέρια των πετρελαϊκών Μοναρχιών.

Άνθρωποι που δεν έχουν ούτε καν Σύνταγμα στη χώρα τους δεν σκέφτονται να σεβαστούν το καταστατικό των οργανισμών που έχουν εξαγοράσει.
Πέρα από αυτό, η απόφαση του Συνδέσμου να πολιορκήσουν οικονομικά την Συρία δεν είναι «κυρώσεις» για ένα λάθος ή μια παραβίαση, αλλά η αρχή ενός συμβατικού πολέμου.

«La Nouvelle République»
Το ίδιο σενάριο παίρνει μορφή, όπως αυτό που εφαρμόστηκε στη Λιβύη. Θα παρακολουθήσουμε τα ίδια γεγονότα στη Συρία, όπου το πλαίσιο είναι διαφορετικό, ή θα παρακολουθήσουμε μια διαφορετική κατάσταση;
Thierry Meyssan :

Και το πλαίσιο και οι ηθοποιοί είναι διαφορετικοί.
Η Λιβύη ήταν ένα απομονωμένο κράτος. Ο συνταγματάρχης Καντάφι είχε εγείρει μεγάλες ελπίδες και μεγάλες απογοητεύσεις. Ήταν αντιιμπεριαλιστής, αλλά πολλαπλασίασε τις μυστικές συμφωνίες με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ.
Ήταν ο σύμμαχος όλων και παραμέλησε ή πρόδωσε τον καθένα.
 Η χώρα του δεν είχε καμία διπλωματία, ούτε καμία πολιτική συμμαχίας, εκτός από εκείνες τις επενδύσεις της για την ανάπτυξη της Αφρικής.
Η Λιβύη βρέθηκε μόνη της εναντίον του ΝΑΤΟ.
Αντίθετα, η Συρία είναι ένα παλαιό έθνος που καλλιέργησε πάντα τις συμμαχίες της, συμπεριλαμβανομένης της επιλογής της αντίστασης της μαζί με τους Παλαιστινίους, τους Λιβανέζους, τους Ιρακινούς και τους Ιρανούς.
Η Διπλωματία της είναι τόσο ισχυρή που μπορούσε να εξασφαλίσει σε λίγες μέρες το ρωσικό και το κινεζικό διπλό βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Κάθε πόλεμος κατά της Συρίας αναμένεται να επεκταθεί σε ολόκληρη την περιοχή και ακόμη να εξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο αν το Ιράν ή η Ρωσία είναι άμεσα εμπλεκόμενοι.

Επιπλέον, οι Σύριοι είναι 23 εκατομμύρια ενώ οι Λίβυοι είναι 5 εκατομμύρια.
Η Λιβύη δεν είχε άλλη στρατιωτική εμπειρία παρά τον πόλεμο του Τσαντ, ενώ η Συρία έχει συνηθίσει να ζει 60 χρόνια σε μια μόνιμη εμπόλεμη ζώνη.
Οι εμπειρογνώμονες του φιλοπόλεμου λόμπι στην Ουάσιγκτον λένε ότι ο Συριακός στρατός είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένος και ανεπαρκώς εκπαιδευμένος.
Υπόσχονται ότι η διεθνής παρέμβαση θα είναι ένα απλό περίπατο.
Είναι πολύ αστείο, γιατί οι ίδιοι εμπειρογνώμονες υποστήριζαν το 2006 ότι το Ισραήλ θα έπρεπε να αποφύγει έναν νέο πόλεμο με τη Συρία, επειδή θα ήταν πολύ επικίνδυνος.

«La Nouvelle République»
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτό που συμβαίνει στη Συρία είναι απλά μια προέκταση της «αραβικής επανάστασης», ενώ η Συρία βρίσκεται στην αμερικανική ατζέντα από την εποχή του Μπους, όπως αναφέρει ο Στρατηγός Wesley Clark.
Κατά τη γνώμη σας, πώς θα καταφέρει ο Μπασάρ αλ-Άσαντ να αποτρέψει αυτή την συνωμοσία;
Thierry Meyssan :

Όπως το υπενθυμίζετε, η απόφαση να επιτεθεί στη Συρία, ελήφθη σε μια συνάντηση στο Καμπ Ντέιβιντ στις 15 Σεπτεμβρίου 2001, αμέσως μετά τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον. Η κυβέρνηση Μπους είχε προγραμματίσει μια σειρά από πόλεμους: Αφγανιστάν και Ιράκ, Λιβύη και Συρία, Σουδάν και Σομαλία, και τελικά το Ιράν.
Το 2003, λίγο μετά την πτώση της Βαγδάτης, το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο του Syrian Acountability Act ο οποίος διατάσει τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να κηρύξει το συντομότερο δυνατό πόλεμο κατά της Συρίας.
Αυτό που δεν πρόλαβε να κάνει ο πρόεδρος Μπους το κάνει σήμερα ο διάδοχός του Μπαράκ Ομπάμα.
Ο Στρατηγός Wesley Clark αποκάλυψε την στρατηγική αυτή πριν από μερικά χρόνια για να αντιταχθεί ο ίδιος καλύτερα.
Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του πολέμου της Λιβύης, προσπάθησε ανεπιτυχώς να σταματήσει τον πόλεμο με τη βοήθεια πολλών ενεργών Στρατηγών.
Όλοι μαζί, αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό ρεύμα των ανώτερων αξιωματικών που αρνούνται να δουν να πεθαίνουν τους άνδρες τους σε υπαίθριες περιπέτειες που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά κάποιων ιδεολόγων κοντά στο Ισραήλ.
Έκαναν τα πάντα για να αποτραπεί ένας πόλεμος στη Συρία και διαθέτουν περισσότερους μοχλούς από ό, τι γενικά πιστεύεται για να επηρεάζουν την παγκόσμια πολιτική.

Ο Πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ δεν είναι σαν τον πατέρα του.
Δεν είναι ένας αυτοκράτορας. Κυβερνά με μια ομάδα.
Η στρατηγική της κυβέρνησής του είναι αφενός η διατήρηση της πολιτικής ειρήνης ενώπιον των προσπαθειών αποσταθεροποίησης και θρησκευτικής διαίρεσης,
και αφετέρου να ενισχύσει τις συμμαχίες της, ιδίως με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα.

«La Nouvelle République»
Στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αραβικός κόσμος, είτε στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη και τώρα τη Συρία: είναι αυτή η «συμφιλίωση» μεταξύ της Δύσης και των ισλαμιστικών κινημάτων που τόσα πολεμά;
Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα μέσα και τα έξω σε αυτό το νέο δυτικό παιχνίδι;
Thierry Meyssan :

Δεν νομίζω ότι οι ισλαμιστές θεωρήθηκαν ποτέ εχθροί από τη Δύση.
Ιστορικά, όλες οι αυτοκρατορίες τους χρειάστηκαν για να περιοριστούν οι εθνικές αντιστάσεις.
Αυτή ήταν η περίπτωση με τους Οθωμανούς, όπως και με τους Γάλλους και τους Άγγλους.
Να θυμάστε ότι η Γαλλία δεν εφάρμοσε ποτέ τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους (1905) στην Αλγερία.
Αντιθέτως, στηρίχτηκε στα τζαμιά για να εδραιώσει την εξουσία της. Οι Αγγλοσάξονες έπραξαν το ίδιο.
Χειρότερο ακόμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν ισλαμικά κινήματα στη δεκαετία του '80 με την ελπίδα να προκαλέσουν μια σύγκρουση των πολιτισμών μεταξύ του ισλαμικού κόσμου και της Σοβιετικής Ένωσης.
Αυτή ήταν η στρατηγική του Bernard Lewis, που εφαρμόστηκε από τον Zbigniew Brzezinski, και ο Samuel Huntington διατύπωσε τη θεωρία για το ευρύ κοινό.
Έτσι γεννήθηκε η Αλ Κάιντα.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν υπερασπίσει τα συμφέροντα της αμερικανικής αυτοκρατορίας στο Αφγανιστάν, την Γιουγκοσλαβία, την Τσετσενία, και πιο πρόσφατα στο Ιράκ, τη Λιβύη και σήμερα στη Συρία.
Ο Abdelhakim Belhaj, ο οποίος είχε διοριστεί νούμερο 3 της Αλ Κάιντα από τον Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι όταν η Μαχόμενη Ισλαμική Ομάδα της Λιβύης απορροφήθηκε από την Αλ Κάιντα, είναι σήμερα ο στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης και διοικητής του Ελευθέρου Συριακού Στρατού.
Εκθειάζεται χωρίς συγκράτηση ως ο άνθρωπος του ΝΑΤΟ και απαιτεί να του δώσει λογαριασμούς η MI6 που τον βασάνισε.
Όσο για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα την οποία η Ουάσιγκτον φέρνει τώρα στην εξουσία στην Τυνησία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο, και που θα ήθελε να επιβάλει και στη Συρία, είναι ιστορικά συνδεδεμένη με την MI6.
Είχε σχεδιαστεί από τον Hassan Al-Banna για τον πόλεμο κατά των Άγγλων, αλλά χρησιμοποιήθηκαν από τους Βρετανούς για την καταπολέμηση του Νάσερ. Σήμερα, πνίγονται κάτω από τις επιχορηγήσεις του Συμβούλιου Συνεργασίας του Κόλπου, γεγονός που δεν αποτελεί σημάδι ανεξαρτησίας.

«La Nouvelle République»
Αν αύριο πέσει το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Ασαντ, ποιος θα ήταν ο αντίκτυπος στον άξονα της αντίστασης Τεχεράνη-Χαμάς-Χεζμπολάχ;
Thierry Meyssan :

Οι Αμερικανοί δεν κρύβουν ότι, αν καταφέρουν να καταστρέψουν τη Συρία –επαναλαμβάνω «να καταστρέψουν τη Συρία»,
επειδή το ζήτημα της αντίστασης υπερβαίνει κατά πολύ το πρόσωπο του Προέδρου αλ-Άσαντ-
θα συνέχιζαν τον πόλεμο με άμεση επίθεση στο Ιράν.
Συνεπώς, η πτώση της Συρίας θα ανοίξει μια περίοδο μεγάλης αστάθειας που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμια σύγκρουση.
«La Nouvelle République»
Σε αυτή τη συριακή διένεξη, η Τουρκία έχει πάρει θέση και προσχώρησε πλήρως στις απόψεις της συριακής φιλοδυτικής αντιπολίτευσης. Απορρίπτοντας το συριακό καθεστώς, παρουσιάζοντας το ως φονιά του λαού του, με την άρνηση να δει τις διαδηλώσεις υπέρ του Σύρου προέδρου, δυσφημώντας τη οπλισμένη διάσταση της διαμαρτυρίας, και ακόμη με την άρνηση να συμπεριλάβει τους εσωτερικούς αντιπάλους του καθεστώτος ως εκπροσώπους του λαού της Συρίας, με τη μονοπώληση του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου.
Κατά τη γνώμη σας, πως εξηγείται αυτή η αλλαγή;
Thierry Meyssan :

Είχαμε ξεχάσει όλοι ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Ο τουρκικός στρατός είναι συμπληρωματικός εκείνου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στο παρελθόν, είναι εξάλλου αυτός που έσωσε τις ΗΠΑ στην Κορέα.

Η Τουρκία φιλοξενεί αμερικανικές βάσεις και πρόσφατα δέχθηκε το Πεντάγωνο να μεταφέρει στο έδαφός της βάσεις του ΝΑΤΟ που σταθμεύουν σήμερα στην Ισπανία, και να εγκαταστήσει νέα ραντάρ που έχουν σχεδιαστεί για να κατασκοπεύουν το Ιράν.
Εδώ και έναν αιώνα, οι Τούρκοι ηγέτες πολλαπλασιάζουν τα πολιτικά λάθη.
Ο Ερντογάν ελπίζει να γίνει ο χωροφύλακας της περιοχής, όπως το είχε κάνει πριν από αυτόν ο Σάχης Ρεζά Παχλαβί και ο Σαντάμ Χουσεΐν.
Η ιστορία έχει δείξει πώς οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν αυτούς που τους υπηρετούν:
τους χρησιμοποιούν, και τους εξαλείφουν στη συνέχεια.

13.1.12

Η αυτοκρατορία και τα ψέμματα των ΜΜΕ - Ζούμε σε έναν παράδεισο ηλιθίων;



Από την ιστοσελίδα Global Research με τίτλο:

  Μετάφραση από την ιστοσελίδα Antinews με τίτλο:

Του William Bowles

Ένα ερώτημα με απασχολεί συνεχώς.
Μήπως όλοι μας, συμπεριλαμβανόμενων και των αριστερών, ζούμε σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, την οποία μας ταΐζουν με επιτυχία τα παντοδύναμα παγκόσμια ΜΜΕ;

Μας φυσάνε μια από εδώ, και μια από εκεί, με τα πάντα να καθορίζονται από οποιαδήποτε είδηση τα παγκόσμια ΜΜΕ αποφασίσουν να μας ταΐσουν;

Και λίγο μετά, εντελώς μυστηριωδώς, η είδηση αυτή εξαφανίζεται, και την αντικαθιστά μια άλλη;

Το παλιό αναρχικό σύνθημα «μην διορθώνετε το μυαλό σας, η πραγματικότητα είναι λάθος», αρχίζει να αποκτά μια νέα σημασία, αν αναλογιστούμε την δύναμη των ΜΜΕ στο να καθορίζουν την πραγματικότητα μας.

Τα ΜΜΕ λειτουργούν στην ουσία ως ένας agent provocateur για το κράτος και τις επιχειρήσεις, αποφασίζοντας αυτά το τι ακριβώς συμβαίνει στον κόσμο. Έτσι, ακόμη και οι προοδευτικοί παίρνουν αποφάσεις ως προς το τι πρέπει να κάνουν, με βάση το τι τους σερβίρουν τα μέσα.

Η ειδησεογραφική κάλυψη των διαμαρτυριών και των διαδηλώσεων αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα των παραπάνω, με τα ΜΜΕ να εστιάζουν στη βία και στη καταστροφή, προκαλώντας έτσι ακόμη περισσότερη βία.

Η ζωή, όπως μας την σερβίρουν τα ΜΜΕ δεν είναι παρά μια σειρά από κρίσεις, ή δημόσια θεάματα. Τα δυο αυτά πολλές φορές μπερδεύονται μεταξύ τους.

Υπάρχει ένας κόσμος, άσχετος με αυτόν στον οποίο ζούμε όλοι εμείς, και που ανήκει στον μηχανισμό των παγκόσμιων ΜΜΕ. Είναι ένας κόσμος τεχνητός, όπου οι δικτάτορες έρχονται και παρέρχονται, η μια κρίση ακολουθεί την άλλη, και όλο το δράμα αφαιρείται, μαζί με την ουσία. Το μόνο που μένει είναι το θέαμα.

Πρόκειται για τον αληθινό θρίαμβο της σύγχρονης τηλεόρασης, η οποία έχει καταφέρει να κάνει copy paste την πραγματικότητα, κατά το δοκούν.

Υπάρχει ζωή έξω από τα μήντια;
Ακόμη και η αριστερά συζητά τα διάφορα ζητήματα, μέσα όμως στα πλαίσια της πραγματικότητας που μας παρέχουν τα ΜΜΕ. Ότι είναι στέρεο, διαλύεται στον αέρα, εξατμίζεται σε bits και bytes.

Το κίνημα Occupy Wall Street υπάρχει όσο μπορεί και εξασφαλίζει κάλυψη και επικεφαλίδες. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται μια δόση βίας, και μάλιστα φρέσκιας την κάθε φορά. Μόλις απομακρυνθεί το θέαμα της βίας, δεν υπάρχει πλέον ρεπορτάζ, η είδηση δεν αξίζει να προβάλλεται, εκτός μέσα σε πλαίσια αφιερωμάτων τύπου: τα κινήματα του 2011.

Είμαστε κυριολεκτικά παθητικοί θεατές της κηδείας μας, μέσα σε έναν πλήρως ελεγχόμενο από τα ΜΜΕ κόσμο.
Έναν κόσμο γεμάτο από τραγωδίες εξ αποστάσεως, που μας έρχεται με τη διαμεσολάβηση ενός αόρατου χεριού, όπου όλα όσα συμβαίνουν αναφέρονται στην αρχή με χαοτικό ρυθμό, αλλά στη συνέχεια, μόλις βρεθεί το κατάλληλο σενάριο, αρχίζουν να σερβίρονται οι αιτίες, οι λόγοι, και οι αναγκαίες «λύσεις».

Ο Καντάφι βασανίζεται, δολοφονείται, και το πτώμα του μας παρουσιάζεται ως το δίκαιο τέλος μιας «περίεργης διασημότητας», ενός θύματος της ίδιας της επιτυχίας του. Πρώτα τον φλερτάρουμε, μετά τον προδίδουμε. Μια κλασική περίπτωση, άξια θεατρικής πλοκής του Σαίξπηρ.

Η είδηση μπορεί να πλασαριστεί ως θέαμα, και ως τέτοιο μπορεί άνετα να καταναλωθεί με παθητικότητα, και πάνω απ όλα με ασφάλεια.

Υπ αυτήν την έννοια το κίνημα Occupy Wall Street, έπεσε κι αυτό θύμα της επιτυχίας του.
Η ζωή του εκτυλίχτηκε στον εικονικό κόσμο των ΜΜΕ, και όχι στον δικό μας.

Τα ΜΜΕ μας περιγράφουν το πώς τα κινήματα, οι απεργίες, κλπ επηρεάζουν το κοινό, επηρεάζουν την δημόσια σφαίρα, αλλά ως εκ του θαύματος, οι διαδηλωτές, οι ακτιβιστές, και οι απεργοί παύουν να ανήκουν σε αυτήν.
Έχουν μεταφερθεί μαγικά σε έναν άλλο κόσμο, μηντιακό, όπου ζουν και λειτουργούν εφήμερα, όπως τα φωτόνια που απαρτίζουν την τηλεοπτική τους εικόνα.

Αυτός είναι ένας λόγος που τα ΜΜΕ δεν μπαίνουν στον κόπο να μιλήσουν για «τάξεις», με τον ίδιο ζήλο που μιλάνε για βία. Αν το έκαναν, θα έπρεπε παράλληλα να ορίσουν από την αρχή το τι θεωρείται δημόσια σφαίρα, και επίσης να μας εξηγήσουν σε ποια πλευρά της πάλης των τάξεων βρίσκονται τα ίδια.

Ο αγώνας είναι μεταξύ δυο τάξεων: Αυτής που ελέγχει το κεφάλαιο, και της άλλης.
Τα ΜΜΕ αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα του 1%, που ελέγχουν τα κεφάλαια, και που επιβάλλουν την πραγματικότητα τους στους υπόλοιπους.
Μια πραγματικότητα όπου κάποια πράγματα θεωρούνται δεδομένα, π.χ. η κυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, η ατιμωρησία και η ισχύς του κράτους, τα εθνικά συμφέροντα, κλπ. Με άλλα λόγια, η διατήρηση του υπάρχοντος status quo.

Ακόμη και τα νέα εργαλεία, όπως είναι τα blogs, το social networking, και το βίντεο, αποδείχθηκαν εξαιρετικά χρήσιμα για τις «δυνάμεις της αυτοκρατορίας».
Τα εργαλεία αυτά στράφηκαν εναντίον μας στη περίπτωση της Λιβύης, και τώρα και της Συρίας.

Το BBC κάνει συνεχή χρήση βίντεο από κινητά τηλέφωνα για τη Συρία, τα περισσότερα χωρίς να αποκαλύπτουν τίποτα ουσιαστικό, και αυτό αποτελεί την βασική ειδησεογραφία όσον αφορά στα τεκταινόμενα εκεί, με την δικαιολογία ότι του απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους μπλόγκερς, οι οποίοι όμως μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν ο «θάνατος» της επαγγελματικής δημοσιογραφίας. Τώρα όμως αποτελούν τα τέλεια όργανα της προπαγάνδας, με τα συμβατικά ΜΜΕ απλά να αναμεταδίδουν την «πραγματικότητα» τους, προσδίδοντας της την απαραίτητη αυθεντικότητα για να την κάνουν πιστευτή. Να την κάνουν έγκυρη!

Και στην πορεία αποτελειώνεται οριστικά η αμερόληπτη, και αντικειμενική δημοσιογραφία.

Το δράμα και η (αποκρυβόμενη) τραγωδία της καταστροφής της Λιβύης μας παίχτηκε μέσα από θολές εικόνες και κουνημένα βίντεο, εναλλασσόμενα από εικόνες προπαγανδιστών του BBC, που παριστάνουν τους ρεπόρτερ, να στέκονται μπροστά σε κάποιο κανόνι, και να εκθειάζουν στους θεατές τους την θανατηφόρα ισχύ του.

Όπως η αυτοκρατορία απολαμβάνει την πλήρη ατιμωρησία, έτσι και τα ΜΜΕ.
Είναι και οι δυο σε έναν πλήρη συγχρονισμό.

Του William Bowles   Global Research
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=28308

Απόδοση: S.A.

Βλ. και
- Το Μιντιακό Σκάνδαλο: Δημοσιογράφοι "Βαποράκια", Πολυθεσίτες, Αργόμισθοι, σε Ρόλο Τιμητή των Άλλων

- Η Μιντιακή Παράσταση - Οι Δημοσιογράφοι που Σήμερα Κραυγάζουν για τα Κλεμμένα Εξαγοράζονταν για να Αποκρύβουν την Αλήθεια - Αυτοί θα τα Επιστρέψουν;

11.1.12

Kαμπάνια για τη δημιουργία της πρώτης οικοκοινότητας στην Ελλάδα

.


Aπό την ιστοσελίδα Free and Real


Τι είναι το εγχείρημα Τελαίθριον;

Το εγχείρημα Τελαίθριον έχει ως στόχο την δημιουργία της πρώτης, απόλυτα αναγκαίας, οίκο-κοινότητας στην Ελλάδα η οποία θα λειτουργήσει ως πρότυπο αυτάρκειας, υγιών και αρμονικών συνθηκών ζωής με σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες και στο οικοσύστημα, ανανεώσιμες πηγές για ενέργεια, καθαρά και αποτελεσματικά μέσα μεταφοράς, συνεχής έρευνα και εκπαίδευση σε όλα τα σχετικά θέματα και τεχνολογίες, τα οποία θα είναι διαθέσιμα προς όλους.



Το εγχείρημα λειτουργεί εδώ και περίπου 2 χρόνια. Μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα μας στο facebook εδώ για να βρείτε πολλές φωτογραφίες από όλα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα.
Τα τελευταία νέα μας είναι ότι μόλις τελειώσαμε το φύτεμα ολόκληρης της περιοχής όπου θα βρίσκεται η κοινότητα σύμφωνα με την μέθοδο της Φυσικής Καλλιέργειας (Fukuoka). Όλες οι φωτογραφίες από το τετραήμερο εργαστήριο είναι διαθέσιμες εδώ



Περισσότερες πληροφορίες στα θέματα που ερευνούμε, τους στόχους μας, τις συνεργασίες μας και όλα όσα είναι το Free and Real μπορείτε να βρείτε στο Telaithrion.freeandreal.org και στο FreeandReal.org.

Με αυτή την καμπάνια και την ανεκτίμητη υποστήριξη σας, σκοπεύουμε να περάσουμε το εγχείρημα στην επόμενη φάση!

Η καμπάνια θα μαζέψει τα απαραίτητα κεφάλαια που απαιτούνται για την κατασκευή του κεντρικού Γεωδαιτικού Θόλου ο οποίος θα λειτουργεί σαν την καρδιά της κοινότητας.
Κατασκευάζοντας αυτόν τον πρώτο θόλο το εγχείρημα θα πετάξει προς τα επόμενα σημαντικά βήματα.
Αυτός ο θόλος, μεγέθους περίπου 100 τετραγωνικών μέτρων, θα μας δώσει την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μία «βάση» στην περιοχή όπου θα γίνει η κοινότητα και να αρχίσουμε την διοργάνωση πρακτικών σεμιναρίων, φεστιβάλ ανταλλαγής ικανοτήτων, φόρουμ ευαισθητοποίησης και οικολογικά εργαστήρια.

Θα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο!

Το αντίκτυπο και γιατί τώρα;

Η ένταση στην οποία υποβάλλεται ο πλανήτης μας σήμερα δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να επανασχεδιάσουμε τον πολιτισμό μας και πιο σημαντικά τους εαυτούς μας. Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το τώρα για να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας και να προχωρήσουμε σε ένα πιο βιώσιμο και πιο ισορροπημένο μέλλον.

«Μια εισβολή ολόκληρων στρατών μπορεί να αντισταθεί, αλλά όχι μία ιδέα της οποίας ο καιρός έχει έρθει», μας λέει ένα αγαπημένο απόσπασμα, και τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι προφανές ότι έχει έρθει η ώρα για μία συνειδητή αλλαγή παραδείγματος.

Με την ολοκλήρωση της κατασκευής του κεντρικού θόλου μέχρι την άνοιξη του 2012, θα είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε και να φιλοξενήσουμε μία σειρά από εργαστήρια τα οποία θα είναι διαθέσιμα σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους από ποτέ. Η σειρά εργαστηρίων μας «σχολείο αυτάρκειας» θα έχει το δικό του καταφύγιο.
Το αντίκτυπο δεν μπορεί να μετρηθεί σε λόγια η αριθμούς, αλλά μέσα από τις αγκαλιές, τα χαμόγελα και τα καλά λόγια που λαμβάνουμε από τους ανθρώπους που μας επισκέπτονται και που προσφέρουν εθελοντικά τον χρόνο τους και την ενέργεια τους στο εγχείρημα καθ όλη την διάρκεια του χρόνου.

Φυτεύοντας μέσα μας, και μέσα τους, τους σπόρους της αλλαγής, παρακολουθούμε τόσο εμάς όσο και αυτούς, να προχωράμε προς ένα πιο υγιές, πιο ελεύθερο μέλλον!

Τι χρειαζόμαστε και τι κερδίζετε εσείς!

Η συγκεκριμένη καμπάνια είναι αποκλειστικά αφιερωμένη για την κατασκευή του κεντρικού Γεωδαιτικού Θόλου. Ο θόλος θα αποκτηθεί από την Pacific Dome International. Το ποσό που απαιτείται δεν συμπεριλαμβάνει τα υλικά που χρειάζονται για ξύλινο πάτωμα που δεν παρέχεται από την Pacific Domes.

Αν το ποσό που συγκεντρωθεί, είναι λιγότερο από όσο απαιτείται, θα φυλαχτεί μέχρι να καταφέρουμε να μαζέψουμε ολόκληρο το ποσό από άλλες πιθανές πηγές, ή μπορεί να χρειαστεί να τρέξουμε την καμπάνια πάλι.

Παρακαλούμε δείτε να μοναδικά πλεονεκτήματα που έχουμε δημιουργήσει για εσάς ως αντάλλαγμα για την συνεισφορά σας σε αυτή την καμπάνια στο δεξί μέρος αυτής της σελίδας.

Όλη η διαδικασία, αυτού και όλου του εγχειρήματος στο σύνολό του θα δημοσιεύεται στις σελίδες μας και στα κοινωνικά μας δίκτυα.

Άλλοι τρόποι που μπορείτε να βοηθήσετε..

Αν δεν είστε σε θέση να βοηθήσετε προσφέροντας κάποιο χρηματικό ποσό, μην ανησυχείτε, υπάρχουν πολλοί τρόποι να μας βοηθήσετε να πετύχουμε όχι μόνο αυτόν τον στόχο αλλά ολόκληρο το εγχείρημα.

Δημοσιεύστε αυτή την καμπάνια στα αγαπημένα σας κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter, κτλ)
Αποστείλετε ένα e-mail στους φίλους και στην οικογένεια σας ώστε να μάθουν για εμάς.
Αποστείλετε ένα e-mail σε εμάς ενημερώνοντας μας τι άλλο μπορείτε να προσφέρεται (ικανότητες, γνώσεις, ιδέες, κ.α.)

Ελάτε να μας επισκεφτείτε και εργαστείτε μαζί για την δημιουργία ενός βιώσιμου μέλλοντος!

Σας ευχαριστούμε όλους για την υποστήριξη σας!

Κατεβάστε το φυλλάδιο υποστήριξης της καμπάνιας από εδώ

10.1.12

Ο ρόλος των Ιντιμίντια

.


 Από την ιστοσελίδα του 

του Δήμου Τάσση

Το παρόν κείμενο γράφτηκε κυρίως με αφορμή μια σειρά σημαντικών γεγονότων που έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες, με τα οποία το «indymedia» εμπλέκεται άμεσα.
Αρχικά την αισχρή λογοκρισία του αυτοαποκαλούμενου «αυτόνομου μέσου αντι-πληροφόρησης» σε σημαντικό αριθμό χρηστών που διοχέτευαν σημαντικές πληροφορίες για την πραγματική εικόνα της Λιβύης που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τη συστημική προπαγάνδα.

Όπως είναι γνωστό στους χρήστες που συμμετείχαν στους σχετικούς διαλόγους για τη Λιβύη,
η στάση του Athens indymedia δεν διέφερε από αυτή ενός καθεστωτικού μέσου, που έφτανε να κρύβει ολόκληρη σειρά διαλόγων, ακριβώς λίγο πριν την εισβολή του ΝΑΤΟ στη Λιβύη [1].
Ακολούθησε μια αισχρή εκστρατεία καλλιέργειας εμφυλιακού κλίματος –ακόμη και με κείμενα που προέτρεπαν σε αιματοχυσία [2]
μεταξύ διαδηλωτών– μεταξύ αναρχικών ομάδων και κομουνιστών, με αφορμή τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη 48ωρη γενική απεργία με τα γνωστά επεισόδια.

Παρά το γεγονός ότι η σύμπλευση με τις θέσεις της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ σε διεθνές επίπεδο, αλλά και η αντίστοιχη καλλιέργεια εμφυλιακού κλίματος μεταξύ κομουνιστών και αναρχικών σε εθνικό επίπεδο,
δεν αποτελούν ήσσονος σημασίας γεγονότα αλλά, το αντίθετο, στρατηγικής σημασίας γεγονότα που κρίνουν την καθολίκευση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν είναι τα μόνα που «έτυχε» το μέσο «αντιπληροφόρησης» να συστρατευθεί με τη μεριά του συστήματος.

Η επί δεκαετία παρουσία του διεθνούς δικτύου του ιντιμίντια είναι μια παρουσία προβολής των χρηματοδοτούμενων «κινημάτων» από το ίδιο το σύστημα –όπως το ΠΚΦ– ρεφορμιστικών οργανώσεων και «διανοουμένων» και κάθε λογής χρηματοδοτούμενης ΜΚΟ, έντεχνα πασπαλισμένη – ειδικά στον ελληνικό χώρο – με φίλο- εξεγερσιακά τσιτάτα για λόγους άντλησης πολιτικής νομιμοποίησης από τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο.

Για να ερμηνευθεί ορθολογικά η συστημική στάση του indymedia είναι απαραίτητη λοιπόν μια μικρή αναδρομή στην ιστορία του από την αρχή της δημιουργίας του έως τώρα, θίγοντας τις κρίσιμες εκείνες χρονικές περιόδους όξυνσης της κοινωνικής πάλης όπου κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό η προοπτική δημιουργίας αντισυστημικού κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης,
ή για να το πούμε πιο ξεκάθαρα,
μια αναδρομή στον επικοινωνιακό μηχανισμό του συστήματος που αφορά τη διείσδυση της συστημικής προπαγάνδας και δράσης στους πολιτικούς χώρους.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί καταρχήν ότι το διεθνές δίκτυο των indymedia, είναι ένα μόνο μέρος από αυτό που ονομάζουμε «εναλλακτικά» μίντια, και δεν μας ήρθε μια μέρα «ουρανοκατέβατο» όπως πολλοί ψευτο-αγωνιστές αρέσκονται να διατυμπανίζουν.
Μη εμπορευματικές, μη κυβερνητικές οργανώσεις και δίκτυα, υπάρχουν χιλιάδες σήμερα διάσπαρτα διεθνώς, καλύπτοντας όλες τις πτυχές της κοινωνικής δραστηριότητας, από «φιλανθρωπικά» ιδρύματα κάθε είδους, ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σε πολιτιστικούς τομείς, μέχρι «εναλλακτικά» ιδρύματα «ελεύθερου λογισμικού».

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι παρόλη αυτή την κατακλυσμιαία ανάπτυξη των «εναλλακτικών» δικτύων που υποτίθεται λειτουργούν «αντι- εμπορευματικά» και «αντι-κρατικά» και οργώνουν στη κυριολεξία ολόκληρο τον πλανήτη για την υπεράσπιση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»,
το σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς όχι απλά δεν δείχνει να απειλείται, αλλά αντίθετα βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου αντεπανάσταση από τα πάνω προς ό,τι έχει κερδηθεί με σκληρούς αγώνες δεκαετιών από τα λαϊκά στρώματα,
παράλληλα η συγκεντροποίηση της εξουσίας είναι ένα γεγονός που αποκρυσταλλώνεται σε ολοένα και ισχυρότερους υπερεθνικούς μηχανισμούς και θεσμούς,
ενώ στις χώρες που δεν είναι ήδη ενταγμένες στη Νέα Διεθνή Τάξη που εκφράζει την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ο στρατιωτικός βραχίονας της υπερεθνικής ελίτ – το ΝΑΤΟ – κονιορτοποιεί στη κυριολεξία, ολόκληρους λαούς καλλιεργώντας ταυτόχρονα για την εξυπηρέτηση των στόχων του, τα πιο αντιδραστικά κομμάτια της εκάστοτε κοινωνίας, βαφτίζοντάς τα «εξεγερμένους» και «επαναστάτες».

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΘΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ «ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟ», ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ» ΤΗΣ ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗΣ/ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Παρότι στον Ελλαδικό χώρο η εμφάνιση των «εναλλακτικών» δικτύων και οργανώσεων είναι σχετικά πρόσφατο φαινόμενο, δεν ισχύει το ίδιο για τον ισχυρότερο εταίρο της υπερεθνικής ελίτ, την Αμερικανική οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ελίτ (που περιλαμβάνει τα διεθνή think tanks, και Πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα, διεθνή MME και την ίδια την κουλτούρα made in USA).

Η ιδέα της δημιουργίας «εναλλακτικών» μέσων, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά – όπως αρέσκονται ορισμένοι να υποστηρίζουν – με τις διαδηλώσεις του Seattle το 1999.
Η δημιουργία των indymedia ήρθε ως συνέχεια ενός ήδη υπάρχοντος τεράστιου «εναλλακτικού» χώρου ενημέρωσης και δράσης «φιλανθρωπικών» ιδρυμάτων, άμεσα ή έμμεσα σχετιζόμενα με το ίδιο το σύστημα και τη στρατηγική διασφάλισης της αναπαραγωγής της καπιταλιστικής οικονομίας.

Στις ΗΠΑ όπως και στην Αγγλία π.χ., η χρηματοδότηση των «εναλλακτικών» μέσων από τα «Foundations», είναι ένα θέμα που πλέον δεν κάνει σε κανένα ιδιαίτερη εντύπωση και προσπερνιέται ως κάτι το φυσιολογικό.
Παρά το γεγονός ότι η διείσδυση των μηχανισμών του συστήματος σε έντυπα και άλλα «εναλλακτικά» μέσα με αριστερό λόγο, έχει αποτελέσει θέμα έρευνας πολλές φορές στο παρελθόν,
η χειραγώγηση πλέον των «εναλλακτικών» μέσων ενημέρωσης από το σύστημα είναι φαινόμενο καθολικό, σε βαθμό που πλέον μπορούμε χωρίς ίχνος αμφιβολίας να διατυπώσουμε, ότι η υπερεθνική ελίτ επιλέγει και προβάλλει η ίδια ποια θα είναι η «αριστερά» της, ποιοι θα είναι οι στόχοι της, που στην ουσία συμπλέουν με τους στόχους της ελίτ αυτής.

Και αυτό είναι ένα πρωτόγνωρο Ιστορικά φαινόμενο. Το φαινόμενο αυτό της άλωσης, αντί για την καταστολή των αντισυστημικών κινημάτων, κορυφώνεται σε παγκόσμια κλίμακα μόνο στη Νέα Τάξη που καθιέρωσε η κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού και η παράλληλη κυριάρχηση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Αυτό σαφέστατα προκύπτει από τη μελέτη της περιόδου που τα παραδοσιακά αντισυστημικά προτάγματα του ελευθεριακού σοσιαλισμού και κρατικίστικου σοσιαλισμού, υπέστησαν συστημική καταστολή και που χρειάστηκε σε πολλές περιπτώσεις να συνεχιστεί επί δεκαετίες για να σβήσει ο «κίνδυνος» μιας αντισυστημικής ανατροπής.
Εδώ, για λόγους συντομίας, είναι αρκετό να ξεκινήσουμε από την χρονική περίοδο του τέλους του 2ου παγκοσμίου πολέμου, με τις τελευταίες κατασταλτικές επιχειρήσεις των καπιταλιστικών κρατών, κατά του «εσωτερικού εχθρού», που κόστισαν στους λαούς την απώλεια τεράστιων αριθμών σε ανθρώπινες ζωές, καταστροφή κοινοτήτων και πόλεων, βασανιστήρια, παραδειγματικές εκτελέσεις, βιασμούς, εγκλεισμούς σε φυλακές-κολαστήρια, δηλώσεις «νομιμοφροσύνης» και περιθωριοποίηση σε όποιον χαρακτηριζόταν αναρχικός και κομμουνιστής.

Οι ΗΠΑ ήταν η πρώτη χώρα που άρχισε μια συστηματική προσπάθεια μεταπολεμικά, όχι απλά καταστολής των αντισυστημικών κινημάτων, όπως στις άλλες χώρες, αλλά κυρίως άλωσής τους «από τα μέσα».
Βγαίνοντας από μια περίοδο –40 έως το 50- συστηματικών διώξεων κομουνιστικών αντιλήψεων που συχνά, εκτός από τον δημόσιο στιγματισμό, οδηγούσαν και σε εκτελέσεις, η ηγεμονική δύναμη του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ, δεν ήταν πια διατεθειμένες να αφήσουν σπιθαμή ζωτικού χώρου για την ανάπτυξη αντισυστημικών τάσεων και πραγματικού πολιτικού προβληματισμού, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στη διαδικασία δομικής εξέλιξης και αναπαραγωγής του συστήματος.
Έτσι την περίοδο του Μακαρθισμού και, γενικότερα, την περίοδο των βίαιων εκκαθαρίσεων των αντισυστημικών τάσεων, ακολουθεί η περίοδο της διείσδυσης της CIA σε πανεπιστήμια, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης, μέσω ινστιτούτων που ήταν άμεσα κατασκευασμένα από τη CIA όπως το “Farfield Foundation”, ή έμμεσα, αλλά πάντα οργανικά συνδεδεμένα με τις μυστικές υπηρεσίες, όπως το Ford Foundation.

Όπως αναφέρει στο βιβλίο της η Frances Stonor Sounders :
«Μέχρι τα μέσα του 1950 η διείσδυση της CIA στο χώρο των Ιδρυμάτων ήταν μαζική».
«Η χρησιμοποίηση των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων ήταν ο πιο πειστικός τρόπος για να διοχετευτούν τεράστια χρηματικά ποσά, σε επιχειρησιακές δράσεις των μυστικών υπηρεσιών».
Μόνο μεταξύ των δεκαετιών 50 και 60, το Ford Foundation (F.F.), ξόδεψε το αμύθητο ποσό των 300 εκατ. δολ. για χρηματοδοτήσεις σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς με μη εμπορευματικό χαρακτήρα.
Με τη χρησιμοποίηση των «Foundations» άνοιξε ο δρόμος της χρηματοδότησης από το σύστημα, «…μυστικών προγραμμάτων που θα δρούσαν σε ομάδες νέων, συνδικάτα, πανεπιστήμια, εκδοτικούς οίκους και άλλα ινστιτούτα, από τις αρχές της δεκαετίας του 50». [3]

Όπως καίρια σκιαγραφεί τη περίοδο αυτή ο Bob Feldman :
'είναι μια περίοδος όπου στο ισχυρότερο κράτος του καπιταλιστικού κόσμου, τις ΗΠΑ, μέσω του βασικότερου τότε «ανθρωπιστικού» ιδρύματος – το F.F – ξεκινάει την εγκαθίδρυση μιας «παράλληλης αριστεράς», που θα παρουσιάζεται ως μια νέα «εναλλακτική φιλελεύθερη» πρόταση , έναντι της «αυτόνομης αντικαθεστωτικής επαναστατικής αριστεράς» [4].
Γέννημα θρέμμα του ίδιου του συστήματος και ειδικότερα της επιχείρησης αφανισμού της αντισυστημικής αριστεράς είτε με τη βία είτε μέσω των Ινστιτούτων,
η «παράλληλη αριστερά» αυτή, διαμορφώνει την «ιδεολογία» της και τη στρατηγική της με βάση την ίδια την ιδεολογία και τη στρατηγική του συστήματος που τη δημιούργησε.

Ο «αντι- Σταλινισμός», ο «εκδημοκρατισμός», «τα ανθρώπινα δικαιώματα», έχουν επιστρατευθεί ήδη από τη περίοδο του ψυχρού πολέμου, από τον επικοινωνιακό μηχανισμό του συστήματος για να συνοδεύσουν ιδεολογικά τις αποικιοκρατικές και αντικομουνιστικές επιχειρήσεις, αλλά στη Νέα Τάξη καθιερώνονται πια επίσημα ως η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης [5].

Ένα τυπικό παράδειγμα διαπλοκής των αντικομουνιστικών επιχειρήσεων των οργανώσεων της CIA, με τα «εναλλακτικά» μέσα πληροφόρησης είναι η δράση του (IRC) “international Rescue Committee”.
Διευθυντής της αντικομουνιστικής οργάνωσης του IRC, ήταν ο William Vandeun Heuvel, πατέρας της Katrina Vandeun Heuvel, εκδότριας του περιοδικού Τhe Nation και ενός από τα «εναλλακτικά» μέσα ευρείας κυκλοφορίας της «παράλληλης αριστεράς», που στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα τους, φιγουράρουν μονίμως ακαδημαϊκοί σαν τον Τσόμσκι, οι οποίοι μοιάζουν να έχουν πάρει εργολαβικά την ανακύκλωση της επίσημης προπαγάνδας που συνοδεύει κάθε φορά τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ  [6],
ή τα συμφέροντα της υπερεθνικής ελίτ π.χ. στην Ελλάδα  [7].

«Το IRC λειτούργησε επιχειρησιακά σε καυτά γεωπολιτικά σημεία όπως η Νότιο-ανατολική Ασία, Κεντρική Αμερική, Αφγανιστάν και ανατολική Ευρώπη, εφαρμόζοντας προγράμματα τα οποία ανέδειξαν τις αντικομουνιστικές δράσεις της Ουάσιγκτον [8]»

Ο W. Vandeun Heuvel άλλωστε διετέλεσε ως ειδικός σύμβουλος στη κυβέρνηση Κένεντι, διευθυντικό στέλεχος και στο Farfield που επίσης χρηματοδοτούσε αντι- κομουνιστικές οργανώσεις και μεταξύ ‘53-‘54 υπηρέτησε σε υψηλόβαθμη θέση δίπλα στον W. Donovan, έναν από τους ιδρυτές της CIA.

Με το τέλος της περιόδου του Μακαρθισμού στις ΗΠΑ και την παράλληλη διαδικασία στησίματος της «παράλληλης αριστεράς», δεν υπήρχε ουσιαστικά κανένα πεδίο έκφρασης και πολιτικής ζύμωσης που να μην έχει καταληφθεί από τους θιασώτες της εκφυλισμένης/παράλληλης «αριστεράς».

Οι λασπολογικές επιθέσεις άλλωστε στο αντισυστημικό πρόταγμα που επιχείρησε να διατυπώσει ο Μπούκτσιν από αυτο-αποκαλούμενους «αναρχικούς» είναι γνωστό γεγονός, που οδήγησε τον Μπούκτσιν να αποκηρύξει αηδιασμένος αυτό που ονομαζόταν, αμερικάνικος αναρχικός χώρος.
Το σύστημα, αφομοιώνοντας πολύ καλά τους τρόπους με τους οποίους αναπτύσσεται και διαμορφώνεται η αντίσταση, χειραγωγώντας τα πεδία που αναπτύσσεται ο προβληματισμός, ελέγχει κατά συνέπεια τον τρόπο σκέψης καναλιζάροντάς τον, μέσα στα πλαίσια που το ίδιο διαμορφώνει.
Οι ρεφορμιστικές και λάιφ-στάιλ τάσεις μέσα στην αριστερά αναδεικνύονται ως ο ενδεδειγμένος τρόπος σκέψης και πράξης, και η «παράλληλη αριστερά» του συστήματος αποτελεί πλέον το κυρίαρχο παράδειγμα στο πολιτικό προσκήνιο, από την εκπροσώπηση στην κοινοβουλευτική διαδικασία έως τις πολιτικές ομάδες στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο.

Σήμερα στις ΗΠΑ, ο χώρος των «εναλλακτικών» είναι ένα τεράστιο συνονθύλευμα πολυποίκιλων μέσων, που περιλαμβάνουν ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεοπτικούς σταθμούς, ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, δίκτυα «ελεύθερου λογισμικού», τα οποία συνδέονται μεταξύ τους ως μια ενιαία οντότητα.
Τα περισσότερα από αυτά χρηματοδοτούνται άμεσα από το σύστημα μέσω των «Foundations». Τέτοια είναι π.χ. τα “The Nation”, “FAIR”, “WORKING ASSETS RADIO”, “PACIFICA”, “DEMOCRACY NOW”,
“Mother Jones” και πολλά άλλα, ή όπως το “Free Speech Tv” που χρηματοδοτείται από τα παραπάνω «εναλλακτικά μέσα».

Όλη αυτή η πλειάδα μέσων, που κυριαρχεί πλέον στο τομέα της διακίνησης της πληροφορίας, λειτουργεί ως διαφημιστική πλατφόρμα για «εναλλακτικά» μέσα που άμεσα δε φαίνεται να χρηματοδοτούνται από το σύστημα, παρότι βέβαια συμπορεύονται με την ιδεολογία του συστήματος χρησιμοποιώντας «αριστερή» γλώσσα.
Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα από τη μια να μην φαίνεται ότι άμεσα στηρίζονται από το ίδιο το σύστημα,
και από την άλλη ουσιαστικά να είναι από τις πιο προσοδοφόρες κερδοφόρες εμπορικές επιχειρήσεις, αφού οι εκδόσεις τους μέσω της διαφήμισης από τα άμεσα χρηματοδοτούμενα «εναλλακτικά» και μη μίντια, γίνονται best seller αποφέροντας στους δικαιούχους τεράστια χρηματικά ποσά.
Τέτοια είναι π.χ. τα «εναλλακτικά» μέσα του Znet των ΄Αλμπερτ/Τσόμσκι.
Το πολυδιαφημιζόμενο βιβλίο του Τσόμσκι π.χ., «PROPAGANDA AND THE PUBLIC MIND: CONVERSATIONS WITH NOAM CHOMSKY», υπολογίζεται ότι απέφερε πάνω από 1 εκατ. δολ.. Αν λάβουμε δε υπόψη και τη δραστηριότητα του “South End Press”, η οποία είναι η εμπορευματική επιχείρηση του “Institute for Social and cultural Change”, της εκδοτικής φίρμας που ίδρυσε ο Άλμπερτ το 1984, τότε μιλάμε για απολαβές της τάξης του 1.7 εκατ. δολ. σε αξία χρήματος του 2000  [9].

Γίνεται έτσι ξεκάθαρο πως άμεσα χρηματοδοτούμενα «εναλλακτικά» μέσα όπως του Democracy Now της φιλοσιωνίστριας Amy Goodman, λειτουργούν ως διαφημιστικός μεσολαβητής για να προωθήσουν τη βιβλιογραφία και τα αντίστοιχα μέσα των ομοϊδεατών τους.

Ωστόσο ο Τσόμσκι ο οποίος ανακηρύχτηκε ως «πολιτικός φιλόσοφος» από τα έντυπα της ρεφορμιστικής «αριστεράς», αλλά και από αυτά των κοινοβουλευτικών σοσιαλφιλελεύθερων κομμάτων, έχει λάβει και απευθείας χρηματοδότηση, μέσω απονομής χρηματικού βραβείου (Kyoto Prize) από το “Inamori Foundation” της τάξης των 350000 $ εν έτει 1988.
Το “Inamori F” είναι η βιτρίνα μιας από τις ισχυρότερες πολυεθνικές, της οποίας ο ιδρυτής, μαζί με τον David M. Abshire (τέως ειδικός σύμβουλος της κυβέρνησης Ρέηγκαν) αποτελούν ηγετικές παρουσίες του “Center For Strategic & International Studies” (CSIS)[10], ενός από τα ισχυρότερα Think Tank που σχετίζεται άμεσα με τις επιχειρησιακές δραστηριότητες του ΝΑΤΟ και του Πενταγώνου.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ INDYMEDIA, ΤΟ ΚΑΠΕΛΩΜΑ ΚΑΙ Η ΑΚΟΛΟΥΘΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 το σύστημα της οικονομίας της αγοράς περνάει σταδιακά στο διεθνοποιημένο νεοφιλελεύθερο στάδιό του, το οποίο αποτελεί τη σημαντικότερη προσπάθεια εγκαθίδρυσης της αυτορυθμιζόμενης οικονομίας, δηλαδή της οικονομίας στην οποία δεν παρεμβάλλεται κανένα είδος προστατευτισμού απέναντι στα κοινωνικά στρώματα και συνεπάγεται τη δραστική συρρίκνωση των κοινωνικών ελέγχων πάνω στις αγορές.
Η δυναμική «ανάπτυξη ή θάνατος» που υπάρχει στη φύση της λειτουργίας της οικονομίας της αγοράς και δημιούργησε το νέο φαινόμενο των πολυεθνικών, επέβαλλε το άνοιγμα και απελευθέρωση όχι μόνο των αγορών εμπορευμάτων αλλά και των αγορών κεφαλαίου, και (σε ένα βαθμό) εργασίας, στο πλαίσιο της οποίας έγινε και η «από κάτω» ανάπτυξη της αγοράς ευρωδολαρίου.
 Όλες αυτές οι αλλαγές, που θεσμοποιήθηκαν στη συνέχεια από τους Θάτσερ-Ρεηγκαν και στη συνέχεια το ΔΝΤ, τον ΠΟΕ, την ΕΕ, κ.λπ., οδήγησαν στη διεθνοποιημένη μορφή της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς.

Αναπόφευκτη συνέπεια του ανοίγματος και απελευθέρωσης των αγορών ήταν η άρση των κοινωνικών ελέγχων πάνω στις αγορές, η αποδιάρθρωση του κοινωνικού Κράτους κ.α..
Έτσι, τα μεσαία στρώματα στις πιο αναπτυγμένες χώρες του Βορρά αρχίζουν να βιώνουν την άρση των κοινωνικών ελέγχων πάνω στις αγορές και την συνακόλουθη συρρίκνωση των δικαιωμάτων που απολάμβαναν στην κρατικιστική περίοδο της οικονομίας της αγοράς.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια δομικής εξέλιξης του συστήματος, ένα πρωτόλειο κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης αρχίζει να σχηματίζεται από ετερογενείς ομάδες που οργανωμένα αρχίζουν να συγκεντρώνονται και να διαδηλώνουν απέναντι στα θεσμικά όργανα του διεθνοποιημένου νεοφιλελευθερισμού όπως στις συγκεντρώσεις του Seattle κατά του ΠΟΕ.
Η εμφάνιση του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος, που στη βάση του τότε είχε αντισυστημικό χαρακτήρα, είναι η σημαντικότερη ίσως επανεμφάνιση των λαϊκών στρωμάτων στην κοινωνική πάλη, και πολλά υποσχόμενη, καθώς για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια εμφανίζεται μια σημαντική προοπτική αντίστασης και πολιτικού προβληματισμού απέναντι στη δομική εξέλιξη της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς προς τη διεθνοποιημένη μορφή της και ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κοινωνικά στρώματα.
Η περίοδος της εμφάνισης του αντί-παγκοσμιοποιητικού κινήματος μπορεί να αξιολογηθεί και ως εν δυνάμει χώρος αντισυστημικής συνειδητοποίησης, δεδομένου της κατάρρευσης τόσο των παραδοσιακών αντισυστημικών κινημάτων, όσο και της κατάρρευσης της σοσιαλδημοκρατίας στη Δύση, φαινομενικά αφήνοντας ένα πλήρες κενό για την ανάπτυξη και διαμόρφωση νέων αντισυστημικών προταγμάτων ή αντίστοιχων πλειοψηφικών τάσεων.
Το εν διαμορφώσει όμως πολιτικό υποκείμενο του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης διέφερε σημαντικά από τα παλαιότερα επαναστατικά κινήματα του 19ου αιώνα, και εμπεριείχε στους κόλπους του τελείως αντιφατικές προσεγγίσεις, που αρκετές από αυτές δεν είχαν καμία σχέση με το χαρακτήρα ενός αντισυστημικού προτάγματος αλλά περισσότερο με οικολογικές «ανησυχίες» των αστών και μικροαστών που έπαιρναν ως δεδομένο το σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς  [11].

Η πρώτη προσπάθεια ιντερνετικής κάλυψης διαδηλώσεων δεν ήταν αυτή του 1999 στο Seattle, αλλά το 1996 και προήλθε από το συνέδριο του δημοκρατικού κόμματος στο Σικάγο, από μια ομάδα που ονομάζονταν “Countermedia”.
Ένας από τους βασικούς συν-δημιουργούς του πρώτου IMC του Seattle, o Jeff Perlstein υπήρξε και μέλος της ομάδας του Countermedia.
Παρότι η απήχηση της ιντερνετικής κάλυψης στο Σικάγο είχε λίγη απήχηση τότε, το επόμενο εγχείρημα της ιδέας της κάλυψης των διαδηλώσεων θα λάμβανε μέρος στις συγκεντρώσεις κατά του συνεδρίου του ΠΟΕ στο Seattle.
Η επιτυχία αυτή τη φορά του εγχειρήματος ήταν ουσιαστικά προδιαγεγραμμένη αφού όπως χαρακτηριστικά επισήμανε ένας από τους συνιδρυτές του Seattle IMC ο Εric Galatas, «η περιοχή του Σηάτλ είχε μια στέρεη συμμαχία εναλλακτικών μέσων που προμήθευσαν πολλούς οργανωτές του IMC».
Ο Eric Galatas εξάλλου ήταν μέλος του “Free Speech Tv” όταν συμμετείχε στο στήσιμο του πρώτου indy. Μεταξύ των «ακτιβιστών» όπως ο Dan Merkle και η Sheri Herdon και των «αυτόνομων» χρηματοδοτούμενων μέσων που έσπευσαν να συνδράμουν στο στήσιμο του πρώτου indy στο Seattle, ήταν το “Deep Dish TV”, “Paper Tiger”, “Free Speech TV”, “Direct Action Media Network” κλπ.

To στήσιμο του πρώτου indy δεν ήταν ένα καθόλου βιαστικό γεγονός, αλλά προσεκτικά οργανωμένο.
Όπως είχε περιγράψει την προετοιμασία χρηματοδότησης και εγκαθίδρυσης του IMC ο Dan Merkle,  Ο Dan Merkle δεν είχε και κανένα πρόβλημα να αναφέρει συγκεκριμένα από πού προήλθε όλος αυτός ο εξοπλισμός:
«…η ομάδα των έξι ατόμων [οι πρωτεργάτες του στησίματος του IMC Seattle] αναζήτησαν ένα κεντρικό χώρο και άρχισαν να μαζεύουν χρήματα και να επικοινωνούν με άλλα εναλλακτικά μέσα στη χώρα. Δωρεές χρημάτων και σημαντικού τεχνολογικού εξοπλισμού άρχισαν να φτάνουν. Μέχρι να αρχίσουν οι διαδηλώσεις, το IMC είχε ένα χρηματικό αποθεματικό 75000$, δυο τοποθεσίες, δεκάδες υπολογιστές, mobile phones, servers και πολλά άλλα».{12}
«Τα περισσότερα από τα κύρια χρηματικά ποσά και υποστήριξη [τεχνολογίας], προήλθαν από ανεξάρτητους δωρητές όπως και τοπικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας όπως η Enconding.com, γνωστή τώρα ως Loudeye 
Η Loudeye όμως δεν είναι κάποια τοπική μικρή εταιρεία που είδε το φώς το αληθινό και αποφάσισε να …επαναστατήσει.
Πελάτες και συνεργάτες της εταιρείας είναι ορισμένες από της μεγαλύτερες πολυεθνικές όπως η Xerox, Ford, General Motors, Coca cola, Sony και μεταξύ αυτών και ο Λευκός Οίκος.
Οι παραπάνω πολυεθνικές είναι αυτές που αποτελούν τους κύριους χρηματοδότες των «εναλλακτικών» μέσων της «παράλληλης/εκφυλισμένης» «αριστεράς" [13].

 Η Loudeye όχι μόνο παρείχε τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό – και χρηματικό προφανώς – αλλά είναι η εταιρεία που θα φιλοξενήσει στο μέλλον στους δίσκους της, όλο το αρχείο πολυμέσων του indymedia.org, καθώς είναι αυτή που τους παρέχει χώρο για τα αρχεία ήχου και εικόνας  [14].

Είδαμε λοιπόν να στήνεται η ιντερνετική κάλυψη των διαδηλώσεων του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, από τα «εναλλακτικά» εκείνα μέσα, άτομα και εταιρείες – μια διαδικασία που ξεκίνησε από το σύστημα μετά το τέλος περίπου της περιόδου του Μακαρθισμού και τη σταδιακή εγκαθίδρυση της ρεφορμιστικής «αριστεράς».

Στο κινηματικό ιδεολογικό επίπεδο επίσης, το κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης δεν πρόλαβε καν να αναπτυχθεί ως αυτοοργανωμένο κίνημα και να εξελιχθεί φυσιολογικά σε ισχυρό αντισυστημικό πολιτικό κίνημα, όπως εξελίχθηκαν τα παραδοσιακά αντισυστημικά κινήματα που έδωσαν βάσιμες ελπίδες στην ανθρωπότητα για την αυτοοργανωμένη αταξική κοινωνία.
Oυσιαστικά οι αντισυστημικές τάσεις του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος, αποξενώθηκαν και το κίνημα στραγγαλίστηκε μέσα στα ρεφορμιστικά πλαίσια, που του ετοίμασε το σύστημα για να κινηθεί.[15]
Η διαδικασία εκφυλισμού του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης, ήταν η ίδια διαδικασία που ακολουθήθηκε μετά το τέλος της περιόδου του Μακαρθισμού: η εγκαθίδρυση μιας «παράλληλης αριστεράς» μέσα στα κινήματα ή στους χώρους που τα κινήματα διαμορφώνονται.
Η προηγούμενη εμπειρία της δημιουργίας των «εναλλακτικών μέσων» και ψευτο αντισυστημικών ιδεολόγων, ήταν απόλυτα επιτυχής καθώς καταλήφθηκε κάθε ζωτικός χώρος προβληματισμού και έκφρασης.
Από εδώ και πέρα το μοντέλο αυτό θα χρησιμοποιείται συχνά σε κάθε περίπτωση που δημιουργούνται λίγο ή πολύ οι προϋποθέσεις για πολιτική ζύμωση με αφορμή περιόδους κρίσης του συστήματος.

Μια αντίστοιχη διαδικασία βιώσαμε πρόσφατα και στην Ελλάδα, με το «κίνημα των πλατειών» και τη χειραγώγησή του από την ίδια αυτή εκφυλισμένη «αριστερά».
Άλλωστε, σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου η μνήμη του ολοκαυτώματος της αντίστασης ήταν κυρίαρχη και αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κουλτούρας του τόπου,
τα πολιτιστικά «πακέτα» του Ford είχαν αρχίσει απο νωρίς να διαμορφώνουν την «παράλληλη/εκφυλισμένη» «αριστερά [16]»
–διαδικασία η οποία εντάθηκε κυρίως στην περίοδο της Χούντας, όταν άρχισε να κτίζεται η μεταπολιτευτική «Αριστερά».

Έτσι τα ίδια ισχυρά κέντρα που χρηματοδοτούσαν και εκτελούσαν αντικομουνιστικά προγράμματα την περίοδο του ψυχρού πολέμου και πρωτοστάτησαν στην βίαιη εκκαθάριση του «εσωτερικού εχθρού» όπως στην περίοδο του Μακαρθισμού, ενώ έστηναν την «παράλληλη αριστερά» με τα «εναλλακτικά» της δίκτυα, τώρα στήνουν και το «παράλληλο κίνημα» μέσα στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα με το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι μεταξύ των χρηματοδοτών και υποστηρικτών του ΠΚΦ είναι μεταξύ άλλων και το ίδρυμα Φορντ με τις παραδοσιακές σχέσεις του με τη CIA και τις αντικομουνιστικές επιχειρήσεις.
Όπως άλλωστε φρόντισε να μας πληροφορήσει παλιότερα ένας θιασώτης της συστημικής στρακαστρούκας που ονομάστηκε «κίνημα», εκτός από το F.F. και το μεγαλο-ίδρυμα της Le Monde, το ΠΚΦ χρηματοδοτείται από : «(μέσω των inter Press Servises) και από τα υπουργεία εξωτερικών της , Ολλανδίας, Δανίας, Φιλανδίας, Ιταλίας, Νορβηγίας, από την Κομισιόν, από το υπουργείο οικονομικής ανάπτυξης της Γερμανίας, από την ομάδα των G 77, καθώς και από τρία μεγάλα ιδιωτικά αμερικανικά ιδρύματα [17]».

Η «ιδεολογία» του ΠΚΦ αποτέλεσε την συνέχεια της αντίστοιχης «ιδεολογίας» της ρεφορμιστικής «αριστεράς» των ΜΚΟ και των «εναλλακτικών δικτύων» της, που έκανε την εμφάνισή της ,με τις χρήσιμες υπηρεσίες των ινστιτούτων του συστήματος.
 Ο μεταμοντερνισμός και η αταξική οπτική που ενσωματώνονται στην έννοια της «κοινωνίας των πολιτών» αποτελεί το θεμέλιο του ΠΚΦ, μια έννοια που αγνοεί τις ταξικές διαιρέσεις, συνενώνοντας αφεντικά και εργαζομένους.
Δεν είναι λοιπον τυχαίο ότι την έννοια της «κοινωνίας πολιτών» και τη «συμμετοχική δημοκρατία» τις παπαγαλίζουν στελέχη της υπερεθνικής ελίτ, η Παγκόσμια Τράπεζα, όπως βέβαια και ο τωρινός σοσιαλφασίστας και μέχρι πρότινος ηγήτωρ της ελληνικής κοινοβουλευτικής χούντας, Παπανδρέου, που οδήγησε την Ελλάδα στην προτεκταριοποίησή της και το άγριο ξεπούλημα του δημοσίου.
Ακόμη και η Παγκόσμια Τράπεζα είχε λοιπόν άμεσο συμφέρον να υποστηρίξει τη «συμμετοχική δημοκρατία» εκδίδοντας μέχρι και βιβλίο πάνω στο θέμα [18].

Ως αποτέλεσμα, οι αντισυστημικές τάσεις μέσα στο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα αποξενώνονται και γίνονται εύκολος στόχος του κατασταλτικού μηχανισμού όπως στη Γένοβα,
ενώ το ΠΚΦ είναι η «ενδεδειγμένη» «αριστερή» πρόταση που το διεθνοποιημένο σύστημα στηρίζει και αποδέχεται.
 Ήδη από τις αρχές του 2002 στο Πόρτο Αλέγκρε, το καπέλωμα [19]
του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης είναι γεγονός.
Από δώ και πέρα το ΠΚΦ θα μονοπωλεί την ειδησεογραφία όχι μόνο των καθεστωτικών ΜΜΕ, αλλά και των «εναλλακτικών».
Η αταξική έννοια της «κοινωνίας πολιτών» και η «συμμετοχική δημοκρατία», θα αποτελέσουν τα αγαπημένα ιδεολογήματα της διεθνούς ρεφορμιστικής μαρξογενούς «αριστεράς», αλλά ακόμη καλύτερα της ρεφορμιστικής «ελευθεριακής» «αριστεράς» τύπου Τσόμσκι και Znet.

O «ελευθεριακός» Τσόμσκι αναδεικνύεται σε αιχμή του δόρατος για την προπαγάνδιση του ΠΚΦ και της ιδεολογίας του και θα αποτελέσει τον «ενδεδειγμένο» θεωρητικό που θα προπαγανδίζει τη ρεφορμιστική οπτική του ΠΚΦ σε διαλέξεις ανά τον κόσμο, φιγουράροντας σε όλα τα έντυπα της εκφυλισμένης αριστεράς και σε αντίστοιχες εκδηλώσεις τους.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου ειρωνικό, και πολύ περισσότερο τυχαίο, ότι τη στιγμή ακριβώς που η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση φανέρωνε την πραγματική φύση της, με την ανισότητα στην κατανομή εισοδήματος και πλούτου να φτάνει σε πρωτόγνωρα ύψη, το ΠΚΦ αρχίζει να φθίνει μέχρι να εξαφανιστεί από την πολιτική αρένα!
Προφανώς, είχε επιτελέσει το σκοπό του, τον αποπροσανατολισμό του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης και της διάλυσής του και δεν χρειαζόταν πια.
Ωστόσο η ιδεολογία της εκφυλισμένης «αριστεράς», οι πολιτικοί χώροι και οι αντίστοιχοι «διανοούμενοί» της, εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται πάνω στο ίδιο μοτίβο αν και τώρα έχουν στραφεί βασικά στην έμμεση δικαιολόγηση των εγκληματικών πολέμων της υπερεθνικής ελίτ στη συστηματική της προσπάθεια να ενσωματώσει πλήρως μη πελατειακά καθεστώτα στη διεθνοποιημένη οικονομία της Αγοράς (Ιράν, Λιβύη, Συρία κ.λπ.).

INDYMEDIA: ΤΟ ΦΕΡΕΦΩΝΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥΜ (ΠΚΦ)

Παρότι η παρουσίαση των εκδηλώσεων του ΠΚΦ δεν λείπει από την ειδησεογραφία των μεγάλων καναλιών, το κύριο μέσο προπαγάνδισης του ΠΚΦ αποτέλεσε το δίκτυο των indymedia, αφού έτσι κι αλλιώς γι’ αυτό δημιουργήθηκε.
Όσο διήρκεσε η δράση του ΠΚΦ, δηλαδή όσο διήρκεσε η χρονική περίοδο εκείνη μέχρι το πλήρες καπέλωμα του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος, την απομόνωση των αντισυστημικών τάσεων και τον αποπροσανατολισμό της μάζας του κινήματος μέχρι την εξαφάνιση και του ίδιου του ΠΚΦ, αφού επιτέλεσε το ρόλο του, διήρκεσε αντίστοιχα και η καθολική προβολή του ΠΚΦ από το δίκτυο των ιντιμίντια.

Οι παρακάτω πληροφορίες που αναφέρονται, αφορούν αυτή ακριβώς τη διαδικασία καθολικής προβολής του ΠΚΦ από το ιντιμίντια και παράλληλα της απροκάλυπτης χρηματοδότησης άμεσης ή έμμεσης του ιντιμίντια από το ίδιο το σύστημα, που εξ αρχής είχε προκαλέσει σοβαρές αμφισβητήσεις για το πραγματικό ρόλο του «μέσου» καθώς και αποστασιοποιήσεις πραγματικών αγωνιστών που έδωσαν ένα σημαντικό κομμάτι από τη ζωή τους για το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα.
Σε άμεση σχέση με τα παραπάνω, γίνεται ειδική αναφορά στο UCIMC, που αποτελεί μέχρι και σήμερα ουσιαστικά το «αρχηγείο» του διεθνούς δικτύου των ιντιμίντια και της άμεσης σχέσης του με προγράμματα «ελεύθερου λογισμικού», με τα οποία τροφοδοτούν οι μυστικές υπηρεσίες αντικαθεστωτικές ομάδες μέσα σε κράτη που η υπερεθνική ελίτ δια πυρός και σιδήρου εντάσσει στη Νέα Διεθνή Τάξη.

Είδαμε μέχρι τώρα το στήσιμο των πρώτων indymedia από μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα ατόμων προερχόμενη από τα ήδη υπάρχοντα «εναλλακτικά» μέσα του συστήματος που δημιουργήθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν για να αποτελέσουν μια ενιαία πλατφόρμα διαφήμισης της «παράλληλης» ρεφορμιστικής «αριστεράς», η οποία δημιουργήθηκε μετά το τέλος του μακαρθισμού και του ψυχρού πολέμου.
 Το επόμενο σημαντικό βήμα για την εξασφάλιση του ρόλου του διεθνούς indymedia ως μέσου ανάδειξης της ρεφορμιστικής αριστεράς και των «Φόρουμ» της, με συνέπεια τη βίαιη ή μη καταστολή των αντισυστημικών τάσεων, ήταν η διακριτική διαχείριση ολόκληρου του δικτύου από το UCIMC της κλίκας του Shasha Meinrath.
Το υπό διαμόρφωση δίκτυο των ιντιμίντια δεν ήταν δυνατό βέβαια να αφεθεί να καταλήξει σε αντισυστημικούς αγωνιστές που θα διαμόρφωναν και τους στόχους του. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την υπερεθνική ελίτ.
 Έτσι το UCIMC οδηγεί με κάθε τρόπο το δίκτυο στην προβολή των εκδηλώσεων του ΠΚΦ και των αντίστοιχων «διανοητών» που ανέλαβαν να το προωθήσουν από «ελευθεριακή» σκοπιά, όπως ο Τσόμσκι.
Αυτή είναι μια διαδικασία χειραγώγησης, ιδιαίτερα έντονη στα πρώτα χρόνια ύπαρξης του indymedia.

Τα πακέτα χρηματοδότησης στο indymedia από το Ford F., και το OSI του G. Soros και των γιών του, που δημιούργησαν τους πρώτους τριγμούς μέσα στο διεθνές δίκτυο των indy, ήταν άμεσα συνδεδεμένα με την προβολή από τα indymedia των εκδηλώσεων του ΠΚΦ, σε μια κρίσιμη χρονικά στιγμή (2002-2003), όταν η λειτουργία των indymedia ως το προπαγανδιστικό μέσο του συστημικού ΠΚΦ, θα καθόριζε και τη ρεφορμιστική ή αντισυστημική κατάληξη του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος.
Όταν έγινε για πρώτη φορά γνωστή η χρηματοδότηση IMCs από το ίδρυμα Φορντ μέσω δημοσίευσης επίσημης καταγγελίας από το Ιντυ της Αργεντινής (βλ. παρακάτω), την υπεράσπιση των χρηματοδοτήσεων και την εξασφάλιση της σχέσης των indymedia με τα μεγαλο-ιδρύματα, ανέλαβαν να την κάνουν το UCIMC του Μeinrath και οι υπόλοιποι υπερασπιστές των διαδικασιών αυτών όπως η Sheri Herdon, από τα βασικά στελέχη του στησίματος του πρώτου ιντυ του Σηάτλ.
Φορέας των προτάσεων χρηματοδότησης των μεγαλο-ιδρυμάτων μετά την αποκάλυψη της σχέσης του ιδρύματος Φορντ με τα indymedia, υπήρξε πάντα το UCIMC, αφού το συγκεκριμένο indy είχε και έχει μέχρι και σήμερα, τον ρόλο του οικονομικού διαχειριστή, νομικού σπόνσορα και διεκπεραιωτή των σημαντικών προτάσεων που τίθενται μέσα στο διεθνές δίκτυο.

Κάποια συγκεκριμένα στοιχεία λοιπόν, είναι απαραίτητα να διατυπωθούν εδώ μέσα από τo φόρουμ του indymedia.org για να γίνει μια και καλή ξεκάθαρο, ποιος ο ρόλος του και ποιοι οι διαχειριστές/δημιουργοί του.

Μετά τις πρώτες αποκαλύψεις για την χρηματοδότηση και την τεχνική υποστήριξη στα ιντιμίντια που είδαν το φώς της δημοσιότητας μέσα στο φόρουμ διαλόγου του indymedia.org το 2002, όπως είπαμε οι διαχειριστές του δικτύου (Sheri Herdon, Shasha Meinrath) και άλλοι όμοροι κύκλοι τους, σπεύδουν να προστατεύσουν το δημιούργημά τους και κυρίως τον κρίσιμο άμεσο στόχο του, που είναι η κάλυψη των εκδηλώσεων του ΠΚΦ, υπερασπιζόμενοι τα μεγαλο- ιδρύματα των πολυεθνικών, Ford , ΟSI, κλπ…

Όπως λέει η ίδια η Herdon στον αποκάτω διάλογο, μετά τις διαμαρτυρίες του Αργεντίνικου ίντυ, υπήρξε συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ αυτής και των Αργεντινών, ώστε να εξομαλυνθεί η κατάσταση και να μην υπάρξει εκείνη τη κρίσιμη περίοδο αποχώρηση από το διεθνές δίκτυο.
Αφού λοιπόν η Herdon (υποστηρίκτρια των ιδρυμάτων που σχετίζονται άμεσα με τη Cia και τις νατοϊκές επεμβάσεις ανά τον κόσμο) υποτίθεται αντιλαμβάνεται το δίκαιο των διαμαρτυριών των Αργεντινών, και ενώ το ίδρυμα Φορντ είχε συνεισφέρει στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και στις εξαφανίσεις/δολοφονίες της Αργεντινέζικης αντίστασης (μέσω της οργανικής του σχέσης με την CIA),
 ωστόσο με μια από τις γνωστές κωλοτούμπες των χρηματοδοτούμενων «αριστερών», σπεύδει να δώσει τις διαβεβαιώσεις της, ότι η χρηματοδότηση των indymedia δεν πρέπει να σταματήσει από τα ιδρύματα, αλλά αντίθετα, να γίνει μια εκατέρωθεν «σύνθεση» των «αναγκών» των κάθε ιντυ…

Sheri Herdon (indymedia.org):
«…αλλά πολλά κινήματα και οργανώσεις έχουν λάβει χρηματοδοτήσεις από τα ιδρύματα και συνεχίζουν να κάνουν καλή δουλειά.
Αυτό δεν είναι καινούργιο για τα κινήματα και κάποιες ομάδες αποφασίζουν να μην αποδεχτούν τα ποσά των foundations και άλλες αποφασίζουν να κάνουν ακριβώς αυτό χωρίς δεσμεύσεις»(!).
 «Πώς θα ισορροπήσουμε αυτά τα θέματα;… ελπίζω όπως στο παρελθόν να εξετάσουμε πως θα δουλέψουμε μέσα από μια διαδικασία όπως αυτή, που στο μέλλον θα μπορούμε να ισορροπούμε όλες τις ανάγκες του δικτύου» [20]
Shasha Meinrath (UCIMC):
«… θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Ένα γκρουπ από ακτιβιστές των indymedia, διαμόρφωσε μια αυτόνομη ομάδα για να το κάνει αυτό [τη διαχείριση των χρηματοδοτήσεων].
Αυτή η ομάδα, (encuentros) που συνεργάζεται με το Urbana-Champaign IMC (UCIMC), βοηθάει στο να υποστηριχθεί με τη χρηματοδότηση η οργάνωση των IMC και η επικοινωνία.» [21
Συνεχίζοντας ο Meinrath την υποστήριξή του στα μεγαλο-ιδρύματα:

«Νομίζω ότι πρέπει να ρίξουμε μια κριτική ματιά σε αυτούς που έχουν αποδεχτεί χρηματοδότηση από το F.F. πριν καταλήξουμε ότι η αποδοχή αυτών των ποσών μπορεί να βλάψει την φήμη μας. Εδώ είναι μια λίστα από 20 περίπου πρότζεκτ και οργανώσεις που το F.F. έχει χρηματοδοτήσει…»[22]
Mέσα από τους διαλόγους του indymedia είναι πολύ εύκολο για κάποιον να καταλάβει ότι ο Sh. Meinrath (UCIMC), λειτουργεί ως ο συντονιστής και οικονομικός διαχειριστής/διαικπεραιωτής όλου του διεθνούς δικτύου. Αυτό έχει την ιδιαίτερη σημασία του γιατί όπως θα δειχτεί παρακάτω, το συγκεκριμένο άτομο και ο ρόλος του είναι άμεσα συνδεδεμένος με πρότζεκτ ελεύθερου λογισμικού που διαχειρίζονται και χρηματοδοτούν τα μεγαλο-ιδρύματα και συγκεκριμένα πρότζεκτ των Νατοϊκών επιχειρήσεων που ο ίδιος διαχειρίζεται εν έτει 2011

Έτσι π.χ. σε αυτό το μήνυμα εδώ – το οποίο και αυτό σχετίζεται με τη συζήτηση που ξέσπασε στο φόρουμ των ιντυ μετά τις αποκαλύψεις για χρηματοδότηση από τα ιδρύματα – ο Shasha απαντώντας σε άλλο ΙΜC λέει ότι:

« Πρόκειται να ετοιμάσω την αναφορά έτους για την χρηματοδότηση [του indymedia] που το UCIMC έχει επιτηρήσει για το 2002. Θα την δημοσιεύσω όσο πιο γρήγορα μετά την νέα χρονιά…» [23]
Σε επιβεβαίωση του ρόλου του Shasha (που ποτέ δεν αμφισβητήθηκε από κανένα IMC) αλλά και του δικού της, η Sheri Herdon αμέσως μετά το τέλος του έτους του 2002 και αρχές 2003, αναφέρει επισφραγίζοντας την ιεραρχική θέση τους στο διεθνές δίκτυο ότι:

«Ο Shasha από το Urbana – θα παρουσιάσει τον ετήσιο απολογισμό για αυτά που το UCIMC έχει επιτηρήσει για το 2002, δεδομένου ότι αυτοί ενεργούν ως ο οικονομικός σπόνσορας για πολλά imcs και indymedia projects.» [24]
Ο ρόλος μεσάζοντα όμως του UCIMC και των πρωτεργατών του στησίματος του «πρώτου indy», μεταξύ των μεγαλο-ιδρυμάτων και των indymedia, από τη στιγμή που έγινε και δημόσια γνωστός, έθετε υπό αμφισβήτηση και έβαζε πολλά ερωτηματικά για τους διαχειριστές του indymedia.org και πολλών άλλων IMCs.
Έτσι ήδη από το ξεκίνημα της καινούργιας χρονιάς του 2003, ο Sh. Meinrath αναγγέλλει τη δημιουργία του ΤMF (Tactical Media Fund), που θα επιτελεί αυτό ακριβώς το σκοπό, δηλαδή της άμεσης επαφής με τα μεγαλο-ιδρύματα Ford και Osi, εξασφαλίζοντας τις χρηματοδοτήσεις για την προώθηση του ΠΚΦ ως μονόδρομου για το κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης.

«… μια ομάδα από μέλη του indymedia ήρθε σε επαφή για να δημιουργήσει το TMF. O πρωταρχικός μας σκοπός είναι να μαζέψουμε χρήματα για βασικά και στρατηγικά πρότζεκτ επικοινωνίας παγκόσμια. Το πρότζεκτ (ΤΜF) στεγάζεται στο UCIMC… καταλαβαίνουμε τις προκλήσεις με το να δουλεύεις μέσα στον κόσμο των foundations. Έχουμε πάρει προσεκτική απόφαση να δουλέψουμε μέσα στο σύστημα των χρηματοδοτήσεων των ιδρυμάτων… Το να ψάχνεις χρηματοδότηση από τα ιδρύματα δεν είναι καινούργιο για το δίκτυο των indymedia – το imc του Λος Αντζελες έλαβε χρηματοδότηση 10000$ από το Osi του Soros… πολλά άλλα imc ειδικά μέσα στις ΗΠΑ έχουμε λάβει χρηματοδότηση από τα foundations.» [25]
Βέβαια «πολλά άλλα imcs» έχουν λάβει απευθείας χρηματοδότηση από τα γνωστά ιδρύματα [26]
που το ομολόγησαν δημόσια, υποστηρίζοντας το αφεντικό τους, τον Shasha, αλλά και καμπόσα άλλα απλά το βούλωσαν στις σχετικές συζητήσεις…

Η διαχείριση των οικονομικών πόρων (προφανώς κρυφών και φανερών) του indymedia καθώς και η διεκπεραίωση των σημαντικών θεμάτων που καθορίζουν την στρατηγική του διεθνούς δικτύου, γίνεται όπως φαίνεται από το UCIMC του Meinrath, όπως άλλωστε ξεκαθάρισε και η Sheri Herdon, για να …εμπεδώσουν σε όλο το δίκτυο των indy τον αρχηγικό ρόλο του UCIMC.
Όπως δείχνεται παρακάτω από κάποια επιπρόσθετα στοιχεία που προέρχονται από τις «λίστες επικοινωνίας» που αφορούν τη συζήτηση για τις επίσημες προτάσεις του OSI για χρηματοδότηση, ο Meinrath διαχειρίζεται καθολικά τα σημαντικά θέματα μέσα στο δίκτυο. Αυτό γίνεται φανερό π.χ. από:

· την πρόταση για χρηματοδότηση στο Αργεντινέζικο indy[27] και το αντίστοιχο μήνυμα διεκπεραίωσης της πρότασης[28].

· την πρόταση για τους σέρβερς του indymedia[29] , την «υπενθύμιση» για την πρόταση[30], και το αντίστοιχο μήνυμα διεκπεραίωσής του[31]

· την πρόταση για χρηματοδότηση στο βραζιλιάνικο indy, για την κάλυψη των εκδηλώσεων του ΠΚΦ στο Πόρτο Αλέγκρε[32], την «υπενθύμιση» της πρότασης[33], και ούτω κάθ’ εξής…

O διαχειριστικός αλλωστε ρόλος του UCIMC για ολόκληρο το δίκτυο των indymedia γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρος από το γεγονός ότι το ίδιο το UCIMC του Μeinrath και της ομάδας του, είναι το «ταμείο» για ολόκληρο το δίκτυο, όπως προκύπτει επίσημα από την ιστοσελίδα του indymedia:

· «Υποστηρίξτε το Indymedia:

· Για δωρεές μέσω τσεκ, παρακαλούμε στείλτε τσεκς στο UCIMC και βεβαιωθείτε να βάλετε IMC Tech στη διεύθυνση. Στείλτε τσεκς στο Urbana-Champaign Independent Media Center…»[34]

Τον Δεκέμβρη του 2003 ο Shasha M. παρουσιάζει ως μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, τη χρηματοδότησή του από το OSI του Soros:

«Το Urbana-Chambaign IMCs Wireless Project μόλις δέχτηκε χρηματοδότηση από το [ΟSI] για να αναπτύξει ένα ελεύθερο λογισμικό…, είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που είχαμε ποτέ σαν πρότζεκτ…., η δωρεά είναι για 200000$.»
Το «δεξί χέρι» του Shasha, η Sheri Herdon είναι αυτή που παρουσιάζει με τρομερό ενθουσιασμό αυτή την επιτυχία… μέσα στο indymedia:

«μια τρομερή επιτυχία για το Urbana!! Μίλαγαν γι αυτό εδώ και αρκετό καιρό και τώρα δημιουργούν ένα μοντέλο και δέχονται χρηματοδότηση για να τους βοηθήσουν να πετύχουν το σκοπό τους» [35]{C}{C}
Ωστόσο οι «διαφωνίες» έτσι όπως εκφράστηκαν μέσα από τις λίστες διαλόγου του indymedia διαφόρων indy, ήταν εντελώς επιφανειακές και δεν αφορούσαν την ουσία του ζητήματος, δηλαδή την υποστήριξη του διεθνούς δικτύου του indymedia προς το στημένο από το σύστημα ΠΚΦ.
Κανένας διαχειριστής από κανένα indy δεν εξέφρασε αντίρρηση για το εάν το indymedia επρεπε να λειτουργήσει ως φερέφωνο του ΠΚΦ.
Οι «διαφωνίες» περιορίστηκαν γύρω από το θέμα αν το indymedia θα έπρεπε να δέχεται ή όχι δωρεές για την επίτευξη των στόχων του από ιδρύματα όπως το Ford και το OSI, δηλαδή τη δεδομένη χρονική περίοδο, σε σχεση με την άμεση υποστήριξη στις εκδηλώσεις του ΠΚΦ και των «φιλοσόφων» του.

Ανάλογη στάση όπως θα δούμε στο δεύτερο μέρος αυτής της έρευνας, κράτησε φυσικά και το Athens indymedia.
Διαφωνώντας με τις χρηματοδοτήσεις από το Ford και OSI που προωθήθηκαν από το UCIMC μέσα σε όλο το δίκτυο, ενώ παράλληλα ζητώντας με δουλικό τρόπο «συγνώμη» προς τον διαχειριστή του διεθνούς δικτύου Shasha, υποστήριξε την εξεύρεση χρημάτων με άλλους τρόπους «από τα κάτω», με κοινό στόχο πάντα την προβολή του ΠΚΦ.
Αυτή τη στάση του αθηναϊκού, την ανέδειξαν σε «αγωνιστική» θέση οι τότε και νυν διαχειριστές του μέσου…!
Είναι σαν να σου λένε οι «κύριοι» που απαρτίζουν το αθηναϊκό, ότι υποστηρίζουμε και προωθούμε τις εκδηλώσεις του ΠΚΦ – που δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχθούν κάτι τέτοιο…- που χρηματοδοτείται από ιδρύματα όπως το Φορντ, αλλά δεν θέλουμε να τα παίρνουμε από ιδρύματα όπως το Φορντ για να προβληθεί το ΠΚΦ… γίνεται κι αλλιώς…!!

Ένα ακόμα επιπρόσθετο σημαντικό στοιχείο για το διεθνές δίκτυο των indymedia, είναι ότι το UCIMC συνεχίζει μετά από μια δεκαετία σχεδόν να λειτουργεί ως το «αρχηγείο» των indymedia, δηλαδή ως το ΙΜC που διαχειρίζεται τις ζωτικές λειτουργίες του δικτύου και καθορίζει τη στρατηγική του και το ρόλο του κατ’ επέκταση.
Έτσι μετά από την ανάδυση και τον ξεπεσμό του ΠΚΦ, εν έτει 2011 το UCIMC που τώρα έχει άλλον «αντιπρόσωπο» στις λίστες διαλόγου του indymedia, τον Μike Lehman, που αντικατέστησε τον Shasha Meinrath, συνεχίζει να λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως το 2002-03 (βλ π.χ. μια πρόσφατη πρόταση που αφορά την χρηματική υποστήριξη για την διεθνή συνάντηση των IMCs στο Ντακάρ το 2011.[36])

UCIMC, Shasha Meinrath, ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ.

Ο Shasha Meinrath βέβαια ποτέ δεν αποχώρησε από την ενεργό δράση, παρά το ότι έπαψε πριν λίγα χρόνια να διαχειρίζεται το δίκτυο των indymedia προσωπικά ο ίδιος, αφού στη θέση του έχει τον χρήσιμο αντικαταστάτη του, τον Lehman.
O Μeinrath, μετά την πολύτιμη προσφορά του στο σύστημα, που κατόρθωσε και εξασφάλισε τη διάλυση του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος προωθώντας το συστημικό «κίνημα» του ΠΚΦ, είναι και σήμερα ο άνθρωπος «κλειδί» πίσω από προγράμματα ίντερνετ που χρησιμοποιούνται από τις μυστικές υπηρεσίες και υποστηρίζονται από την ελίτ των κυβερνητικών στελεχών του Λευκού Οίκου.
Η πρόσφατη προσφορά του στη καταστροφή της Λιβύης αλλά και των υπολοίπων χωρών που δεν είναι ακόμη πληρως ενσωματωμένες στις ανοιχτές και απελευθερωμενες αγορές που επιβάλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (Συρία, Ιράν), είναι θέμα που έχει καθοριστεί στα υψηλότερα κλιμάκια εξουσίας της υπερεθνικής ελίτ.

Ουσιαστικά η αναγγελία της χρηματοδότησης από το OSI στο UCIMC για την εξέλιξη του λογισμικού πρωτοτύπου [37]
που έγινε με τυμπανοκρουσίες από τον Meinrath και την Herdon μέσα στο indymedia, δεν ήταν τίποτε άλλο από αυτό το εξελισσόμενο πρόγραμμα [38] , που μεταξύ άλλων υποστήριξε και η Χίλαρι Κλίντον για την επίτευξη του πλήρους ελέγχου των πληροφοριών, αρχικά στην περίπτωση της Νατοϊκής εισβολής στη Λιβύη και κατ’ επέκταση σε Συρία, Ιράν, στις χώρες δηλαδή που ήταν παραδοσιακά στο στόχαστρο της υπερεθνικής ελίτ.

Οπως δήλωνε πρόσφατα η Χίλαρι Κλίντον:«
Βλέπουμε όλο και πιο πολλούς ανθρώπους παγκόσμια να χρησιμοποιούν το ιντερνετ, mobil phones, και άλλες τεχνολογίες για να ακουστεί η φωνή τους καθώς διαμαρτύρονται κατά της αδικίας και ψάχνουν για να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους,… Υπάρχει μια ιστορική ευκαιρία να διαμορφώσουμε θετική αλλαγή, αλλαγή που οι ΗΠΑ υποστηρίζουν…, Έτσι λοιπόν είμαστε επικεντρωμένοι στο να τους βοηθήσουμε γι αυτό, να τους βοηθήσουμε να επικοινωνούν μεταξύ τους, με τις κοινότητές τους, με τις κυβερνήσεις τους και με τον κόσμο. [39]»
Ρίχνοντας, άλλωστε, μια απλή ματιά στο βιογραφικό του Shasha Meinrath [40]
και της ομάδας του, γίνεται ηλίου φαεινότερο ότι αποτελεί την «αιχμή του δόρατος» στα προγράμματα νέων τεχνολογιών του ίντερνετ, που χρησιμοποιούνται για κυβερνητικούς σκοπούς.

Το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης του ιντερνετικού επικοινωνιακού προγράμματος της ομάδας του Shasha Meinrath, ακούει στο χαρακτηρισμό «Internet in a suitcase» [41],
που αποτελεί και το τελευταίο στάδιο του προγράμματος «Stealth Wireless Network».
Η αρχική αιτία που οδήγησε στο τελευταίο αυτό στάδιο του «internet in a suitcase», ήταν ότι στο υπό κατοχή Αφγανιστάν η χρηματοδότηση προγραμμάτων ύψους 50 εκατ. δολ. δεν ήταν ικανή να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές επιθέσεις των μουτζαχεντίν στα κέντρα διαδικτυακής επικοινωνίας των μυστικών υπηρεσιών και των ντόπιων συμμάχων τους.
Μετά από αρκετά χρόνια συσσωρευμένης εμπειρίας σε περιοχές όπως το Αφγανιστάν, η τελευταία εξέλιξη του λογισμικού επικοινωνίας μπορεί να μεταφερθεί εύκολα σε μια βαλίτσα περνώντας τα σύνορα και να εγκατασταθεί σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, συνδέοντας την ομάδα που κατέχει το πρωτοποριακό πρόγραμμα με το παγκόσμιο δίκτυο.
 Έτσι, οι φίλο- Νατοϊκές ομάδες που επιχειρούν μέσα στα κράτη όπως στη Λιβύη, στη Συρία και σε Ιράν, μπορούν με αυτό τον τρόπο να προσπερνούν τα οποιαδήποτε εμποόδια βάζουν τα τοπικά μη πελατειακά καθεστώτα που εχουν προδιαγραφεί από την υπερεθνική ελίτ, και να ποστάρουν ελεύθερα, να ανεβάζουν βιντεάκια στα «social media» όπως στο YouTube, Indymedia, κ.λπ… διαμορφώνοντας έτσι την εικονική «πραγματικότητα» που υποστηρίζει τις Νατοϊκές επιχειρήσεις και την προπαγάνδα που τις «δικαιολογεί».
Το «Internet in a suitcase» της ομάδας με επικεφαλή τον Shasha Meinrath, έχει επιχορηγηθεί από τον Λευκό Οίκο με το ποσό των 2 εκατ. δολ.[42]
_________________________________________________

[1] Περισσότερα στο 2ο μέρος του άρθρου για το αθηναϊκό ιντιμίντια.

[2] http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1344168

[3] Frances Stonor Sounders: “The Cultural Cold War”

[4] ALTERNATIVE MEDIA CENSORSHIP: SPONSORED BY CIA’s FORD FOUNDATION? Bob Feldman, part 1
http://www.questionsquestions.net/feldman/feldman01.html

[5] βλ. Τ. Φωτόπουλος, Παγκοσμιοποίηση, Αριστερά και Περιεκτική Δημοκρατία, (Ελληνικά Γράμματα, 2002), κεφ. 6 http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grbooksglobal/grbooksglobal.htm

[6] Δες πχ εδώ: Αρθογράφος του Zznet υποστηρίζει ότι η μοναρχική σημαία που σήκωσαν οι χρηματοδοτούμενοι αντάρτες της Λιβύης, δεν απεικονίζει το προηγούμενο φιλομοναρχικό καθεστώς αλλά τη …δημοκρατία!
Gilbert Achar, “Libya Developments” , 19-March-2011, Znet. http://www.zcommunications.org/libyan-developments-by-gilbert-achcar

[7] Ο Τσόμσκι συνυπογράφει για την δημιουργία «Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=250880

[8] Covert Network: Progressives, The International Rescue Committee and CIA
Του Eric Thomas Chester έκδοση 1995 , ME Sharp Inc.

[9] ALTERNATIVE MEDIA CENSORSHIP: SPONSORED BY CIA’s FORD FOUNDATION? ALTERNATIVE RADIO / Z MAGAZINE / SOUTH END PRESS
Part 4, Bob Feldman http://www.questionsquestions.net/feldman/feldman04.html

[10] http://csis.org/

[11] Τάκης Φωτόπουλος, Η «νίκη» κατά της Παγκοσμιοποίησης, Ελευθ. 18 –Δεκ- 1999
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre1999/12_18.ht

12] http://www.alternet.org/story/131/

[13] “Alternative” media paymasters: Carlyle, Alcoa, Xerox, Coca Cola…?, Brian Salter, 29-Sep-2002
http://www.questionsquestions.net/docs0209/0929_ford_trustees.html

[14] Δες εδώ πχ την παρέμβαση χρήστη του ιντυ που αναφέρει το γεγονός της υποστήριξης της εταιρείας loudeye στο indymedia, μεταξύ και άλλων θεμάτων χρηματοδότησης των indymedia από ινστιτούτα. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=70760

[15] βλ Τ. Φωτόπουλος, «Η ανάγκη για ένα ριζοσπαστικό κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης», Ουτοπία, τεύχος 37 (Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1999) http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grvarious/utopia_dec_99.htm

[16] http://www.ascsa.edu.gr/index.php/archives/Gennadius-Archival-Collections

[17] Yποστηρικτής του ΠΚΦ Γ. Καλπαδάκης στην «Εποχή» 26-2-2003.

[18] «Ο συμμετοχικός προϋπολογισμός» : η εμπειρία του Πόρτο Αλέγκρε

[19] Τ.Φωτοπουλος, Πόρτο Αλέγκρε: Το ρεφορμιστικό καπέλωμα του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης (ΠΡΙΝ, 17/2/2002)
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grvarious/alegre_feb_02.htm

[20] [Imc-finance] Ford & Indymedia (part 2) – many questions for us as a network
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2002-September/001449.html

[21] [Imc-finance] Ford Foundation — clarifications from the UCIMC:
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2002-September/001458.html

[22] Imc-finance] Ford Foundation and confidence-unity issues
tp://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2002-September/001473.html

[23] http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2002-December/001603.html
[Imc-finance] Financial history of the IMC

[24] http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001669.html
Βαζω εδώ ολόκληρο το μήνυμα της Herdon για να είναι άμεσα προσβάσιμο:
sascha from urbana - will be providing a year end report for what urbana has overseen in 2002. since they have acted as the network's fiscal sponsor for numerous local imcs and indymedia projects.]
[25] Imc-finance] Tactical Media Fund (TMF) Intro Letter:
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001686.html

[26] Η χρηματοδότηση πχ του indymedia Ουρουγουάης http://anarchogeek.com/2004/12/28/indymedia-uruguay-sells-out/
Και η χρηματοδότηση του indymedia Alberta http://archives.lists.indymedia.org/imc-process/2003-January/004569.html

[27] Imc-finance] *PENDING* Proposal 2003-A: IMC Argentina Funding
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001672.html

[28]Imc-finance] *PASSED* Proposal 2003-A: IMC Argentina Funding
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001687.html

[29] [Imc-finance] *PENDING* Proposal 2003-B: Indymedia Network Server
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001673.html
 [30] http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001680.html

[31][Imc-finance] *PASSED* Proposal 2003-B: Indymedia Network Server
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001720.html

[32] [Imc-finance] *PENDING* Proposal 2003-C:
http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001674.html

[33] http://archives.lists.indymedia.org/imc-finance/2003-January/001681.html

[34] http://www.indymedia.org/en/static/support.shtml

[35] [IMC-Seattle] Fwd: [Imc-wireless] OSI Approves Grant Proposal to Support the Urbana-Champaign Community Wireless Network.
http://archives.lists.indymedia.org/imc-seattle/2003-December/004536.html

[36][IMC-Finance] [Imc-africa] Funding proposal for a Dakar2011 Independent Media Convergence, Center — PASSED?
http://lists.indymedia.org/pipermail/imc-finance/2011-January/0125-ko.html

[37] http://www.soros.org/initiatives/information/focus/communication/grants/software/grantees/wireless_ph3
To παραπάνω λινκ που δείχνει τη χρηματοδότηση του OSI στο προγραμμα του Sasha Meinrath δεν ανοίγει… όπως άνοιγε πριν λιγο καιρό. Όμως η ανακοίνωση της χρηματοδότησης είναι αποθηκευμένη και σε έγγραφο. Άλλωστε και στην προσωπική ιστοσελίδα του Meinrath, μπορεί κανείς να δει ένα ολόκληρο κατεβατό από «δωρεές» των Foundations, μεταξύ αυτών και του Osi το 2003 για το συγκεκριμένο πρόγραμμα των τριών σταδίων. http://saschameinrath.com/cv

[38] Το 2004 πάλι ο «αντιεξουσιαστής με τη γραβάτα» Meinrath, μέσα στις λίστες διαλόγου του indymedia επαναφέρει το θέμα του προγράμματος που του χρηματοδοτεί το ίδρυμα του Σόρος, κάνοντας αναφορά ότι το πρόγραμμα είναι σε πολύ καλό δρόμο και ήδη έχει εφαρμοστεί σε δύο περιπτώσεις σε τοπικό επίπεδο. Η εικονική πραγματικότητα που μας επιβλήθηκε με τη Λιβύη και τώρα με Συρία, χρωστάει πολλά – αν όχι τα πάντα – σε αυτό τον χρήσιμο εργαλείο και πράκτορα του συστήματος. http://lists.chambana.net/pipermail/cu-wireless/2004-February/001081.html

[39] http://www.nytimes.com/2011/06/12/world/12internet.html?_r=2&pagewanted=all

[40] http://en.wikipedia.org/wiki/Sascha_Meinrath

[41] http://en.wikipedia.org/wiki/Internet_in_a_Suitcase

[42] http://www.nytimes.com/2011/06/12/world/12internet.html?_r=2&pagewanted=all


Ελληνικό Δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: http://www.periektikidimokratia.org/
 • Διεθνές δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: http://www.inclusivedemocracy.org/
 • Επικοινωνία: peridimok@gmail.com

Bλ. και
- Η Λιβύη και η Συρία στο Έτος Μηδέν

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)