28.4.11

Λιβύη - Ένα Αποκαλυπτικότατο Βίντεο για Αυτά που Δεν μας Είπαν

.

Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ
ανέβαλε την επικύρωση έκθεσης που εξαίρει το
ανθρωπιστικό έργο του Καντάφι "όχι μόνον στον τομέα
των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά και σ΄αυτόν των οικονομικών,
κοινωνικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων"
UN Postpones Praising Gadhafi’s Human Rights Record

To Συμβούλιο του OHE δεν οφείλει να απαντήσει πότε έλεγε αλήθεια:
Λίγο πριν τα γεγονότα ή αμέσως μετά;
Γιατί αυτό δεν το ρωτούν οι παράγοντες;
.
  • Έτοιμα Σχέδια για Κλιμάκωση του Πολέμου
Σύμφωνα με έκθεση 60-σελίδων που έχουν στα χέρια τους δημοσιογράφοι της Γερμανικής εφημερίδας Das Bild, η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζεται για μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση στη Λιβύη αν ο ΟΗΕ εγκρίνει να αναβαθμιστεί η τρέχουσα επιχείρηση, βλ. http://www.realnewsreporter.com/?p=3241

Πριν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε ότι επιχειρήθηκε από τις "συμμαχικές" δυνάμεις η δολοφονία του Καντάφι με βομβαρδισμό της κατοικίας του.
Όπως γνωρίζουμε οι συμμαχικές δυνάμεις δεν είχαν εξουσιοδοτηθεί από τον ΟΗΕ γι αυτό. Ούτε είχαν εξουσιοδοτηθεί να επιδιώξουν αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη.
Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους «ανθρωπιστές» Ομπάμα, Σαρκοζί και Κάμερον να συνυπογράψουν άρθρο περί της αποχώρησης του Καντάφι από την εξουσία ως στόχο των Νατοϊκών επιχειρήσεων και τη φανερή χρηματοδότηση και στρατιωτική ενίσχυση των αντικαθεστωτικών.

Γιαυτό διερωτόμαστε: Οι Ευρωπαίοι τι τη θέλουν την έγκριση του ΟΗΕ;
Δηλαδή αν ο ΟΗΕ δεν εγκρίνει την αναβάθμιση των επιχειρήσεων δεν θα προβούν σε αυτήν;
Ποιος θα τους εμποδίσει ή ποιος θα τους τιμωρήσει για την παράκαμψη αυτή;
Τι κυρώσεις είχε ο Μπους για την παράκαμψη του ΟΗΕ στην εισβολή στο Ιράκ και όχι μόνον;

Στην ομιλία του στον ΟΗΕ το 2009  ο Λίβυος ηγέτης είχε περιγράψει με γλαφυρό τρόπο την εγκυρότητα και το ρόλο των λεγόμενων διεθνών οργανισμών, βλ. Εδώ 

Μάλλον πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την αναβάθμιση των επιχειρήσεων.


  • Προειλημμένη η απόφαση για επέμβαση στη Λιβύη, όπως και στο Ιράκ και το Αφγανιστάν
Η απόφαση για εισβολή στη Λιβύη ήταν ειλημμένη από τον Μπους από την εποχή της εισβολής στο Ιράκ, η οποία ήταν επίσης ειλημμένη πολύ πριν από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, όπως προειλημμένη ήταν και η απόφαση για πόλεμο στο Αφγανιστάν, βλ.
-When War Games Go Live: "Staging" a "Humanitarian War" against "SOUTHLAND"
-Bush Planned Iraq 'Regime Change' Before Becoming President
-The Afghanistan War was Planned Months Before the 9/11 Attacks
-UK Ministers Knew WMD Was "Excuse"

Οι πραγματικοί λόγοι της εισβολής στη Λιβύη έχουν γίνει λίγο πολύ γνωστοί, βλ. Λιβύη – Τι δεν μας Λένε: Tο έργο του αιώνα ύδρευσης της Αφρικής, το αυτόνομο τραπεζικό σύστημα, τα μεγάλα αποθέματα χρυσού, η εναντίωση στην Αfricom

Λιγότερο γνωστές είναι οι μεθοδεύσεις των Δυτικών που μετέτρεψαν ένα αποτυχημένο πραξικόπημα σε εμφύλιο στη Λιβύη.

  • Για τον Λίβυο Αρχηγό των Μυστικών Υπηρεσιών που Αυτομόλησε στη Βρετανία και για τα Παιδιά και τις Γυναίκες που Κακοποιήθηκαν
Ακούσαμε για την αυτομόληση στη Βρετανία του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών της Λιβύης και ότι δεν θα του δινόταν άσυλο.

Δεν ακούσαμε ότι από την δέσμευση των καταθέσεων των Λίβυων αξιωματούχων είχε εξαιρεθεί ο συγκεκριμένος αξιωματούχος και ότι έχει το ελεύθερο να ταξιδεύει όπου θέλει και ότι πρόσφατα προσχώρησε κι αυτός στην ηγεσία των αντικαθεστωτικών.

Όπως δεν ακούσαμε και για τις
  • δηλώσεις της μη κυβερνητικής οργάνωσης Save The Children για μαρτυρίες από πολλά παιδιά και τους γονείς τους που φιλοξενούνται σε έξι στρατόπεδα προσφύγων της οργάνωσης στη Βεγγάζη για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και βιασμούς γυναικών στις κατεχόμενες από τους αντικαθεστωτικούς Ρας Λανούφ, Ατζνταμπίγια και Μιζουράτα βλ. Σοκ με δολοφονίες παιδιών από "επαναστάτες" στη Λιβύη (1)

  • Ο Αμερικανολίβυος Φοιτητής - Σύνδεσμος των Δυτικών που τον Σκότωσαν αλλά Ζει
Τις πρώτες μέρες των γεγονότων στη Λιβύη εμφανιζόταν στα κανάλια νεαρός Αμερικανολίβυος (με μητέρα Αμερικανίδα) φοιτητής της Ιατρικής ο οποίος μιλούσε για καθολική εναντίωση των πολιτών της Λιβύης κατά του Καντάφι.

Οι δηλώσεις αυτές υποτίθεται ότι αποτέλεσαν τη βάση για την απόφαση του ΟΗΕ για εμπλοκή. Σε περίπτωση εμφυλίου δεν θα είχε δικαιοδοσία ο ΟΗΕ να επέμβει, βλ. ttp://thepressproject.gr/theme.php?id=3824

Όπως προκύπτει από τηλεφωνική συνέντευξή του στο Democracy Now, η μητέρα του και οι αδελφές του διαμένουν μόνιμα στις ΗΠΑ.
Ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ και τα τελευταία χρόνια πηγαινοερχόταν στη Λιβύη και στις ΗΠΑ (για τον πατέρα του δεν ανέφερε).
Για τον Αμερικανολίβυο αυτό που εμφανιζόταν ως ο βασικός σύνδεσμος των δυτικών ΜΜΕ, ακούσαμε ότι τον σκότωσαν οι κυβερνητικοί.
Τώρα μαθαίνουμε ότι απλά σιώπησε.
Όπως αναφέρεται στο Democracy Now, η μητέρα του στις ΗΠΑ λέει ότι έμαθε ότι ζει, βλ. http://www.democracynow.org/2011/3/23/fate_of_libyan_american_student_and.
.
  • O Hγετικός ρόλος της Αλ Κάιντα στην Εξέγερση και Μαρτυρίες ότι Είναι Όργανο ΗΠΑ και Βρετανίας
Οι μαρτυρίες για εμπλοκή της Αλ Κάιντα στην εξέγερση των αντικαθεστωτικών στη Λιβύη ήταν τόσες πολλές που τις ανέφεραν ακόμη και τα κατεστημένα ΜΜΕ., βλ. Εδώ

Αυτό που δεν έτυχε ευρείας δημοσιότητας είναι οι διασυνδέσεις ΗΠΑ και Βρετανίας με την Αλ Κάιντα την οποία υποτίθεται ότι πολεμούν στον πόλεμό τους κατά της τρομοκρατίας στον οποίο συμμετέχουν και όι άλλοι «σύμμαχοι»

Παλιότερα., βλ. Ο Πληροφοριακός Θόρυβος και η Χαμένη Ικανότητα Έκπληξης, είχαμε αναφερθεί στην ομολογία του επικεφαλής της CIA ότι οι εκατόν είκοσι χιλιάδες αμερικανοί στο Αφγανιστάν πολεμούν τόσα χρόνια λιγότερα από πενήντα μελη της Αλ Κάιντα. βλ. Βόμβα ομάδας προβληματισμού (Think Tank) του Λονδίνου - Η Αλ Κάιντα δεν είναι απειλή !

Στις 22 Αυγούστου ο ίδιος ο Καρζάι είχε κάνει έκκληση στους αμερικανούς φορολογούμενους στο Αμερικανικό δίκτυο ειδήσεων ABC “να μην επιτρέπουν τα χρήματά τους που απέκτησαν με μόχθο να σπαταλούνται σε ομάδες τύπου μαφίας που όχι μόνο προκαλούν πολλή δυστυχία στον αφγανικό λαό, αλλά χρηματοδοτούν και τρομοκράτες", βλ. Εδώ

Ενδεικτικά για τις διασυνδέσεις της Αλ Κάιντα με τους «διώκτες» της είναι και τα παρακάτω πρόσφατα δημοσιεύματα:

- Επιτροπή του κοινοβουλίου στο Ιράκ διαπίστωσε ότι Αμερικανικές δυνάμεις ήταν πίσω από την επιχείρηση δραπέτευσης δώδεκα μελών της Αλ Κάιντα από φυλακή στη Βάρσα, βλ. 'US Helped al-Qaeda Jailbreak in Basra'

- Εκτελεστής της Αλ Κάιντα ο οποίος βομβάρδισε χριστιανικές εκκλησίες και πολυτελές ξενοδοχείο στο Πακιστάν εργαζόταν για τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, βλ. 'Al Qaeda Bomber Worked For UK Intelligence'


  • Μερικά Στοιχεία από το Βίντεο
Στο παρακάτω, σχετικά σύντομο, βίντεο παρακολουθούμε ογκώδεις διαδηλώσεις υπέρ του Καντάφι στις οποίες συμμετέχουν άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Για αυτές δεν ακούσαμε τίποτα από τα ΜΜΕ.

Αντιθέτως, οι αρχικές διαδηλώσεις των αντικαθεστωτικών βλέπουμε στο βίντεο να αριθμούν μόνον δέκα έως είκοσι άτομα, στην δε ογκωδέστερη εξ αυτών, την ημέρα της οργής στις 17 Φεβρουαρίου, βλέπουμε μόνον 100 έωs 200 άτομα (καμία γυναίκα).

Για τη διαδήλωση αυτή το CNN ανέφερε ότι συμμετείχαν 50.000 διαδηλωτές. Αποσιώπησε δε ότι στη διαδήλωση  ακούγονταν συνθήματα κατά του πρωθυπουργού της χώρας και όχι κατά του Καντάφι.

Αυτοί οι 200 αποτελούσαν την «καθολική» εναντίωση των Λίβυων εναντίον του Καντάφι τις πρώτες ημέρες των γεγονότων που μας πληροφορούσε ο Αμερικανολίβυος φοιτητής;.

Τη νύχτα της ημέρας της οργής δέκα περίπου αντιφρονούντες βάζουν φωτιά σε κυβερνητικά κτίρια στη Τρίπολη και τη Σύρτη.
Στη συμπλοκή με την αστυνομία που ακολουθεί σκοτώνονται 14 από τους οποίους οι 11 είναι αστυνομικοί.
Σε πολλές πόλεις της Δύσης γίνονται διαδηλώσεις υπέρ του Καντάφι
Ούτε γι αυτές μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ.
Στις 18-19 Φεβρουαρίου τα ΜΜΕ αναγγέλλουν ψευδώς ότι ο Καντάφι χρησιμοποιεί μισθοφόρους,(βλ. και Κι όμως ο Λίβυος ηγέτης επαληθεύεται: Δεν έγιναν βομβαρδισμοί, δεν έδρασαν μισθοφόροι, η Αλκάιντα ηγείται των αντικαθεστωτικών)
Τις ανακοινώσεις αυτές ακολουθούν βίαιες διαδηλώσεις στη Βεγγάζη.
Οι εξεγερμένοι μπουκάρουν σε φυλακή και απελευθερώνουν 1000 μη πολιτικούς κρατούμενους.
Εκτελούν δημόσια 50 μαύρους μετανάστες και 2 αστυνομικούς. Βάζουν φωτιά σε αστυνομικό τμήμα και καίουν ζωντανούς 2 μαύρους μετανάστες μέσα σ΄αυτό....

Αλλά καλύτερα παρακολουθείστε το ίδιο το βίντεο.
Θα εκπλαγείτε πόσο διαφορετικά εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα απ αυτά που μας πληροφόρησαν τα ΜΜΕ.

Φυσικά, θα πείτε, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στις δυτικές «δημοκρατίες μας.
Έχετε δίκιο.
Οι ηγέτες μας επικηρύσσουν τον Καντάφι γιατί δεν αποχώρησε επειδή του το ζήτησαν μερικές εκατοντάδες αντιφρονούντων.
Θα αλλάξουν αυτοί τα σχέδιά τους επειδή  θα το ζητούν μερικά εκατομμύρια υπήκοοί τους;
Δεν γίνονται αυτά στις «δημοκρατίες» της δύσης.

 


Bλ. και
__________________________________________

(1) Στην ιστοσελίδα της Save the children στο σχετικό κείμενο, βλ. Εδώ, δεν αναφέρεται σαφώς ποιοι ευθύνονται για τις κακοποιήσεις και τους βιασμούς που καταγγέλλουν οι πρόσφυγες.

Όπως, όμως, φαίνεται από τη φωτογραφία που παρατίθεται στο σχετικό κείμενο οι πρόσφυγες που φιλοξενούνται είναι μαύροι μετανάστες, για την κακομεταχείριση των οποίων από τους αντικαθεστωτικούς υπάρχουν αρκετές αναφορές (βλ. και βίντεο).
.
Παρόμοιες καταγγελίες με αυτές αλλά πλήρως τεκμηριωμένες έχουν γίνει για τους Αμερικανούς στο Ιράκ.
 Όπως αναφέρει ο ανταποκριτής Hersh (ο οποίος αποκάλυψε το σκάνδαλο με τα βασανιστήρια στο Αμπού Γκράιμπ):

"Μερικά από τα χειρότερα πράγματα που συνέβησαν δεν τα γνωρίζετε. Τα βίντεο ; Δεν έδειξαν τίποτα......
Υπάρχουν γυναίκες εκεί. Οι γυναίκες στο Αμπού Γκράιμπ για αυτά που συνέβαιναν εκεί πέρναγαν προς τα έξω μηνύματα προς τους συγγενείς τους έκλιπαρώντας να πάνε να τις σκοτώσουν.
Έβλεπαν τα μικρά παιδιά τους που είχαν μαζί τους όταν συνελήφθηκαν να σοδομίζονται και τις κάμερες να τραβάνε.
Και το χειρότερο όλων η αμερικανική κυβέρνηση έχει το soundtrack με τις κραυγές τους., βλ.
Children tortured before parents, raped, all covered up by Bush/Cheney and our media by MinistryOfTruth Jul 20, 2009

27.4.11

Επιστολή Καζάκη για τη "Σπίθα" και τη λασπολογία για την αποχώρησή του


Aπό το ιστολόγιο Δημήτρης Καζάκης με τίτλο:


Αγαπητοί φίλοι,

Η επιστολή παραίτησης – για την οποία έγινε τόσος θόρυβος – ήταν αυστηρώς προσωπική υπόθεση και απευθυνόταν προσωπικά στον Μίκη, ο οποίος είναι γνώστης όλων των στοιχείων στα οποία αναφέρομαι έμμεσα. Δεν ήταν δική μου επιλογή να δημοσιοποιηθεί. Σκοπός μου ήταν να αποχωρήσω ήσυχα και χωρίς θόρυβο για να μην δοθεί η εντύπωση της διάσπασης, ούτε να τεθεί δίλημμα στα μέλη της Σπίθας.
Αρχή μου πάντα ήταν ότι η απόφαση του τι θα κάνει κάποιος, ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο.
Και πρέπει να την παίρνει όχι με βάση τις όποιες διαρρέουσες πληροφορίες, αληθινές ή ψεύτικες, όπως συμβαίνει πάντα με όλους τους υποταχτικούς ηλίθιους και τους πνευματικά ανάπηρους ειδωλολάτρες, αλλά με βάση το τι αντιλαμβάνεται ο ίδιος, τι τον διδάσκει η ίδια η εμπειρία του.

Η δημοσιοποίηση της επιστολής δεν έγινε από εμένα. Έγινε από το περιβάλλον του Μίκη και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της κεντρικής Σπίθας, ώστε να ξεκινήσει ένας οχετός λάσπης εναντίον μου.
Προσωπικά αιφνιδιάστηκα από το γεγονός ότι οποιοδήποτε υποκείμενο και ανώνυμος τρωγλοδύτης του πολιτικού υποκόσμου μπορούσε να αναρτήσει στην κεντρική ιστοσελίδα της Σπίθας υβρεολόγιο εναντίον μου.
Ιδίως όταν η ίδια η κεντρική ιστοσελίδα δεν ήταν διαθέσιμη εξυπαρχής για αποφάσεις ή κείμενα Σπιθών που δεν ήταν αρεστά στους διαχειριστές της.
Ειλικρινά κάτι τέτοιο δεν το έχω δει να συμβαίνει πουθενά αλλού, σε καμμιά άλλη οργάνωση.
Τέτοια αναξιοπρέπεια και χυδαιότητα πολύ δύσκολα θα βρει ιστορικό ανάλογο.
Ποτέ μου δεν περίμενα μια τέτοια επιβεβαίωση της δράσης του παρακράτους εντός της κεντρικής Σπίθας.
Τώρα αν κάποιοι προτιμούν να παραβλέπουν αυτήν την επιβεβαίωση και εξακολουθούν να ζητούν από εμένα να «τεκμηριώσω» τις καταγγελίες μου, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους.

Στην κεντρική Σπίθα και στο περιβάλλον του Μίκη δεν υπήρξε από την πρώτη κιόλας στιγμή ίχνος διάθεσης για την οικοδόμηση μιας οργάνωσης στη βάση της άμεσης δημοκρατίας και των ανοιχτών διαδικασιών.
Από την αρχή η συμβουλευτική διχάστηκε ανάμεσα σε εκείνους που πήγαν να αδράξουν μια θαυμάσια ευκαιρία για να επιβληθούν ελέω Υψίστου και σ’ εκείνους που πάσχιζαν να δουν την Σπίθα να μένει πιστή στις αρχές της αυτοοργάνωσης και της άμεσης δημοκρατίας.
Το γεγονός ότι κανένας από τη δεύτερη ομάδα δεν έχει μείνει στη συμβουλευτική, λέει πολλά.

Όταν με κάλεσαν να μπω στη συμβουλευτική δεν μου είπαν ότι μπαίνω σε μαγαζί και μάλιστα σε μαγαζί με φανερό, αλλά και αφανή, ιδιοκτήτη.
Αν μου το είχαν πει εξαρχής δεν θα είχα δεχτεί να μπω.
Αυτό που με τράβηξε δεν ήταν οι «θεόπνευστες» ομιλίες του Μίκη, αλλά η ελπίδα του κόσμου ότι κάτι μπορούσε να βγει από την Σπίθα.
Πίστευα ότι αν κατορθώναμε να κρατήσουμε ένα επίπεδο πολιτικού διαλόγου, αλλά και ανοιχτές διαδικασίες με ελεύθερη ζύμωση, όπου η βάση αποφασίζει και όχι κάποιοι ελέω Θεού ηγήτορες, τότε είχε νόημα να βρίσκεται κανείς εκεί για να απευθυνθείς στους δεκάδες χιλιάδες που αρχικά ανταποκρίθηκαν στο πατριωτικό κάλεσμα του Μίκη.

Τώρα καταλαβαίνω ότι η ένταξή μου στη Σπίθα χάλασε τα σχέδια σε πολλούς. Γι’ αυτό και με κατηγορούν για το γιατί πήγα.
Ήθελαν εξαρχής να χαρίσουν μερικές χιλιάδες κόσμου που πλησίασε στην αρχή την Σπίθα στις δυνάμεις που κινούσαν τα νήματα από το παρασκήνιο.
Κάποιοι από μέσα και κάποιοι άλλοι απ’ έξω είχαν στήσει πολύ καλά το κόλπο.
Όποιος προσέγγιζε ή εντασσόταν στην Σπίθα, ήθελε, δεν ήθελε, αποκτούσε την ρετσινιά του «εθνικοσοσιαλιστή» και έτσι εξασφαλιζόταν ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο «εθνικοσοσιαλισμός» αποκτούσε λαϊκή απήχηση.
 Όμως, άνθρωποι σαν κι εμένα, τον Ληναίο κι άλλους πολλούς τους χάλασαν την μανέστρα.
Και τώρα σαν μυξοπαρθένες μας κατηγορούν ότι κάναμε λάθος που ενταχθήκαμε από την αρχή και δεν τους αφήσαμε ήσυχους να ολοκληρώσουν το έργο τους. Άξιος ο μισθός τους, όπου κι αν ανήκουν.

Γνώριζα πολύ καλά ότι στο βαθμό που υπήρχε μια απόλυτη ελευθερία δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, γιατί ήξερα ότι η ανοιχτή αναμέτρηση στο πεδίο των επιχειρημάτων και των ιδεών δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει περιθώρια σε αντιδραστικές λογικές και επιρροές.
Κάτι που έτρεμαν από την πρώτη στιγμή ορισμένοι άλλοι στη συμβουλευτική και γύρω από τον Μίκη, οι οποίοι δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να ριζοσπαστικοποιήσει η Σπίθα τον πολιτικό της λόγο. Ήθελαν μόνο να καταγγέλλει το πολιτικό σύστημα, αλλά να μην θίγει τα συμφέροντα που συνδέονται με το χρέος της χώρας, ούτε να θέτει θέμα Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ήθελαν να μιλά για εθνική ανεξαρτησία, αλλά μόνο απέναντι στους νεοθωμανούς της Τουρκίας και όχι θέτοντας θέμα αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Ήθελαν να καταγγέλλει την κομματοκρατία, αλλά επουδενί δεν ήθελαν να θέτει θέμα δημοκρατίας με όρους λαοκρατίας, δηλαδή λαϊκής κυριαρχίας.
Ήθελαν να προτάσσει το εθνικό, του «ανάδελφου έθνους», αλλά με κανένα τρόπο να μην το συνδέει με το κοινωνικό και το ταξικό.

Έτσι ευθύς εξαρχής ξεκίνησαν μια ολόκληρη εκστρατεία λάσπης πριν καν υπάρξει θέμα καταγγελιών. Καταγγέλθηκε η Σεισάχθεια σαν μια σκοτεινή οργάνωση που υποτίθεται ότι ήθελε να καταπιεί την Σπίθα. Μάλιστα αυτοί που την κατήγγειλαν περισσότερο ήταν εκείνοι με το πιο βεβαρημένο πολιτικά μητρώο και με τις πιο ύποπτες διασυνδέσεις.
Προσωπικά ποτέ δεν με απασχόλησε αυτή η λασπολογία, γιατί η δουλειά μου και η προβολή της δεν εξαρτήθηκε ούτε μια στιγμή από την Σπίθα.
Ούτε βέβαια η Σεισάχθεια και οι αγωνιστές που την απαρτίζουν είχαν καμμιά ανάγκη να αποδείξουν σε άκαπνους ρεμπεσκέδες του πολιτικού περιθωρίου το τι είναι και το τι επιδιώκουν.
Άλλωστε όποιος ήθελε να μάθει για την Σεισάχθεια, μπορούσε να το κάνει ερχόμενος στις συναντήσεις της κάθε Δευτέρα στην Έταιρεία Ελληνων Σκηνοθετών, ή να συνδεθεί με τις επιτροπές δράσης της που λειτουργούν δημόσια και ανοιχτά πολύ πριν υπάρξει Σπίθα.

Οι απόψεις μου και η όποια αναγνώρισή τους δεν προήλθε, ούτε είχε την παραμικρή σχέση με την ένταξή μου στη Σπίθα.
Από την ένταξή μου στη συμβουλευτική δεν κέρδισα απολύτως τίποτε.
Αντίθετα μου στοίχισε σε ευρύτερη απήχηση, ενώ εμμέσως χρεώθηκα με απόψεις και πρακτικές τελείως ξένες με την ιδεολογία και τα πιστεύω μου.
Ενώ πολιτικά λερώθηκα από την «συγκατοίκησή» μου με πρόσωπα που από καιρό έχουν ξοφλήσει για την κοινωνία και έχουν στιγματιστεί ανεξίτηλα.

Δημοκρατία, έστω και τυπική, με λογικές αυτοδίκαιων Αρχηγών δεν μπορεί να υπάρξει.
Από την πρώτη στιγμή η όλη προσπάθεια ήταν να επιβληθεί μια δικτατορία της Ανώτατης Αρχής του "Οδηγητή του Κινήματος" και μερικών δικών του εγκάθετων πάνω στον κόσμο που προσέγγισε την Σπίθα.
Αρκετοί από την συμβουλευτική έφεραν μαζί τους την ιδεολογία του φύλαρχου, που άλλωστε τους διέκρινε σε όλη τους την πολιτική διαδρομή.
Προσωπικά διαφώνησα από την πρώτη στιγμή.
Αυτό φαίνεται και από την επιστολή που έστειλα στην συμβουλευτική στις 25/2, την οποία μπορεί να διαβάσει κανείς στο blog μου και η οποία ποτέ δεν συζητήθηκε στην συμβουλευτική, ούτε πάρθηκε υπόψη στα απανωτά οργανωτικά σχέδια όπου το ένα ήταν χειρότερο από το άλλο.

Από τότε βρέθηκα πολλές φορές στα πρόθυρα παραίτησης από τη συμβουλευτική και την κεντρική Σπίθα.
Κάθε φορά με σταματούσε η παράκληση συναγωνιστών και απλών ανθρώπων που έβλεπαν στην Σπίθα μια ελπίδα. Άλλωστε γι’ αυτούς είχα δεχτεί να συμμετάσχω στη συμβουλευτική και για κανέναν άλλον.
Όμως, το ποτήρι ξεχύλησε όταν στις 20/3 αναρτήθηκε ανώνυμη ανακοίνωση προς όλες τις Σπίθες, όπου αναφερόταν η αποχώρηση της Σπίθας από την εκδήλωση πολιτικής διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, την οποία προετοίμαζαν κινήματα, φορείς και σύλλογοι πολιτών και εργαζομένων.
Ανάμεσα στα άλλα η ανακοίνωση εκείνη έλεγε: «Η στρατηγική που ακολουθούμε είναι να επιτύχουμε τούς σκοπούς μας με τις δικές μας δυνάμεις, χωρίς συνεργασίες που προκαλούν συγχύσεις, χωρίς να δίνουμε το δικαίωμα εκμετάλλευσης τού κύρους μας για σκοπούς άλλων, και ιδιαίτερα να μάς εκλαμβάνουν ως ουρά άλλων κινημάτων. Θα προχωρήσουμε με αυτοδυναμία και διαφάνεια, σε ένα παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας τής Πατρίδας, στο οποίο καλούμε όλους όσους αγαπούν την Ελλάδα να συμμετάσχουν.»

Η απόφαση να μην συμμετάσχει η Σπίθα είχε παρθεί από το ανακτορικό συμβούλιο, μιας και έτσι λειτουργούσε εξαρχής η συμβουλευτική, ερήμην μου και χωρίς κανείς να κάνει τον κόπο να με ενημερώσει επίσημα, ή να ζητήσει τη γνώμη μου.
Πολύ περισσότερο όταν μια βδομάδα νωρίτερα ο ίδιος ο Μίκης μου είχε αναθέσει να μιλώ σ’ αυτά τα κινήματα εκ μέρους του.
Το πρόβλημα βέβαια με την ανακοίνωση αυτή δεν ήταν η αποχώρηση αυτή καθαυτή, αλλά το τι επικαλείται: Κάποιοι, δηλαδή εγώ, η Σεισάχθεια, το Δεν Πληρώνω, η Άμεση Δημοκρατία, οι Φορτηγατζίδες, οι Γιατροί, σωματεία και σύλλογοι εργαζομένων και άλλα κινήματα βάσης, είχαμε την πρόθεση να «καπελώσουμε» την Σπίθα και να «εκμεταλλευθούμε το κύρος» της!
Κι αυτό γιατί;
Γιατί είχαμε ζητήσει την συνδρομή της Ορχήστρας Μίκη Θεοδωράκη στην εκδήλωση.
Και σαν κατακλείδα ανακοίνωνε ένα «παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της Πατρίδας» αποκλειστικής ιδιοκτησίας της Σπίθας, όπου συμμετέχουν μόνο όσοι «αγαπούν την Ελλάδα».
Επομένως όποιοι δεν τυχαίνουν της έγκρισης των εγκάθετων της Σπίθας αποτελούν μιάσματα και ανθέλληνες, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν καμιά θέση στο «παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας της Πατρίδας». Αν αυτό δεν ήταν αναβίωση της φασιστικής ιδεολογίας της εθνικοφροσύνης της δεκαετίας του ’60, τότε τι ήταν;

Όπως ήταν φυσικό, μετά από μια τέτοια δημόσια εκδήλωση ιδεολογικού εκφασισμού, ήμουν έτοιμος να αποχωρήσω και μάλιστα με δημόσια καταγγελία. Με σταμάτησε πάλι η παράκληση συναγωνιστών, τους οποίους γνώρισα εντός της Σπίθας και κέρδισαν την προσωπική μου εκτίμηση για την ακεραιότητα και το ήθος τους. Ας δώσουμε τη μάχη για να μην τους χαρίσουμε τον Μίκη. Αυτό με κράτησε, αν και πίστευα ότι η μάχη ήταν χαμένη.

Αυτό που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή ήταν ότι όποιος έγλειφε περισσότερο τον Μίκη, όποιος τον κολάκευε μέχρι αηδίας, αυτός πέρναγε και τις θέσεις του.
Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ αυλοκόλακας, ούτε σφουγγοκολάριος και δεν πρόκειται να γίνω για χάρη οποιουδήποτε.
Επιπλέον διαπίστωσα ότι υπήρχε μια πολύ «περίεργη» ανοχή των φασιστικών πρακτικών και αντιλήψεων, όπως π.χ. του ΠΟΛΙΤΙΖΩ, όπως και μια πολύ στενή σχέση με το κύκλωμα Μητσοτάκη-Βαρδινογιάννη-Εμφιετζόγλου.
Ενώ οι λογικές περί "εθνοσωτηρίου" διακυβερνήσεως της χώρας από "προσωπικότητες" έβρισκαν απήχηση ακόμη και στον ίδιο τον Μίκη. Αρκεί να συμπεριλαμβάνεται κι αυτός σ’ αυτά τα σχέδια.
Τα δε κείμενα οργανωτικού (Δημητροκαλικής εμπνεύσεως) εύκολα μπορεί να βρει κανείς τις πηγές τους στο National Endowment of Democracy (βιτρίνα της CIA) και στο American Heritage Foundation (της ευαγγελικής ακροδεξιάς που στηρίζει την οικογένεια Μπους).
Όποιος θέλει να τα βρει είναι πολύ εύκολο.
Το γεγονός ότι ορισμένοι της συμβουλευτικής βρήκαν πολλά να πουν εναντίον μου και εναντίον της Σεισάχθειας, πάντα εν απουσία μου, αλλά ως δια μαγείας δεν βρήκαν τίποτε να πουν για όλα τα παραπάνω, σημαίνει πολλά για τα σχέδια που υπηρετούν.

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς σε μια τέτοια οργάνωση δεν μένει κανένας που έχει έστω και στοιχειωδώς δημοκρατικές αρχές.
Μαζί με άλλους έδωσα τη μάχη να απαλλαγεί η κεντρική Σπίθα και ο ίδιος ο Μίκης από τις επιρροές αυτές. Για μια στιγμή πιστέψαμε ότι τα καταφέραμε με την ανακοίνωση του Μίκη περί οργανωτικού της 1/4.
Είχε προηγηθεί μια συνάντηση το προηγούμενο απόγευμα στο σπίτι του Μίκη, όπου μου είχε ζητήσει παρουσία τρίτων να «αφοσιωθώ» στην Σπίθα.
Του απάντησα ότι εγώ έχω αφοσιωθεί στη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ.
Ο Μίκης μου απάντησε ότι αυτό ήταν το όνειρό του, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του να δει την αναγέννηση του ΕΑΜ.
Τότε του εξήγησα τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι που παραβρίσκονταν εκεί ότι πρέπει να ξεφορτωθεί όλο τον συρφετό του παρακράτους που είχε διεισδύσει στη Σπίθα και να ξεκινήσουν όλα από το μηδέν με μόνο κεκτημένο την διακήρυξη της 1ης Δεκέμβρη.
Ο Μίκης τα δέχτηκε όλα και ξεκινήσαμε να καθαρίζουμε την κόπρο του Αυγεία, η οποία δυστυχώς όπως ανακαλύψαμε είχε διεισδύσει παντού.

Στις 2/4 αναρτήθηκε, μετά από απαίτηση του ίδιου του Μίκη, δικό μου κείμενο με τίτλο το "κίνημα δεν χρειάζεται υποταχτικούς και υπάκουους", (βλ. Εδώ) όπου μιλούσα για χιτλερικές πρακτικές μέσα στη Σπίθα, για προπηλακισμούς και άλλα.
Ήταν το μοναδικό κείμενο που έγραψα και ανάρτησα στην κεντρική Σπίθα από την αρχή της ένταξής μου στη συμβουλευτική.
Όσοι αναρωτιούνται τι είναι αυτά που καταγγέλλω στην επιστολή παραίτησής μου θα τους παρότρυνα να ξαναδιαβάσουν εκείνο το κείμενο. Θα διαπιστώσουν ότι μιλώ πολύ συγκεκριμένα και φωτογραφίζω καταστάσεις που οδήγησαν τις 200 αρχικές Σπίθες των μερικών χιλιάδων μελών να καταντήσουν 50 «εγκεκριμένες» Σπίθες με περίπου 600 μέλη.

Κανείς δεν αντέδρασε τότε. Κανείς δεν φάνηκε να αναρωτιέται. Κανείς από όλους αυτούς που ξαφνικά ξύπνησαν με τις υποτιθέμενες καταγγελίες της επιστολής παραίτησής μου, δεν αναρωτήθηκε τότε τι σήμαιναν όλα εκείνα που έγραφα.
Ούτε φυσικά εγώ αποπέμφθηκα ως "συκοφάντης". Γιατί άραγε; Γιατί τότε κανείς δεν τόλμησε να βγει ανοιχτά και να με πει «συκοφάντη»;
Γιατί τότε όλοι οι επώνυμοι και ανώνυμοι υβρεολόγοι είχαν λουφάξει;
Μόνο ο Δημητροκάλης έστειλε μια «απάντηση» που χρέωνε τις χιτλερικές πρακτικές στον Μίκη
Έτσι, μετά από απειλές και εκβιασμούς του Μητσοτακικού παρακράτους, το οποίο ελέγχει το πολύ στενό προσωπικό περιβάλλον του Μίκη, το κείμενο κατέβηκε μέσα σε 2-3 μέρες χωρίς θόρυβο.

Μετά από μια εβδομάδα ο Μίκης απέδειξε ότι η στροφή επί του οργανωτικού ήταν όντως πρωταπριλιάτικο αστείο και αποκατέστησε το σκοτεινό κύκλωμα και τους ανθρώπους του που τον περιβάλουν ασφυκτικά.
Κι έτσι δεν έμενε τίποτε άλλο για εμάς, τον Ληναίο και εμένα, μαζί με αρκετούς άλλους "ανώνυμους" πρωτεργάτες της κίνησης από το να παραιτηθούμε.
Τη δική μας παραίτηση έχουν ακολουθήσει κι άλλες, με επιστολές πολύ πιο καυστικές από τις δικές μας, αλλά το προσωπικό περιβάλλον του Μίκη δεν τολμά να τις δημοσιοποιήσει.

Αυτό που ακολούθησε ειλικρινά δεν το περίμενα.
Όχι μόνο δεν περίμενα την δημοσιοποίηση της επιστολής παραίτησής μου, μιας και έκανα την χάρη σ’ όλους εκείνους που σχεδόν από την αρχή πίεζαν για την αποπομπή μου, αλλά ούτε περίμενα τα παραληρήματα με την υπογραφή του Μίκη που ακολούθησαν, που μόνο ειδικοί ψυχίατροι μπορούν να ερμηνεύσουν.
Αυτό που περίμενα ήταν να βγει στην επιφάνεια όλος ο βόθρος εναντίον μου από τα υποκείμενα που έλεγχαν εξαρχής και δεν έπαψαν ποτέ να ελέγχουν την κεντρική ιστοσελίδα της κίνησης.
Όπως επίσης περίμενα και τις φασιστικού τύπου παρεμβάσεις ενάντια σε εκείνες τις Σπίθες, οι οποίες παραμένουν πεισματικά ανεξάρτητες και πιστές στην διακήρυξη της 1ης Δεκέμβρη.
Γι’ αυτό άλλωστε είχα αρνηθεί, μετά από την δημοσιοποίηση της παραίτησής μου, να εμφανιστώ ως ομιλητής σε Σπίθες, ακόμη κι αν αυτές επέμεναν στην πρόσκλησή τους.
 Με κανένα τρόπο δεν ήθελα, ούτε θέλω να δώσω πάτημα σε παρακρατικές πρακτικές ενάντια σε Σπίθες και Σπιθιστές, όπως συνέβη π.χ. με την Σπίθα Ηρακλείου, την οποία και είχα προειδοποιήσει για το τι θα συνέβαινε αν επέμενε στην πρόσκλησή της.

Βλέπετε η αποστολή των εν λόγω υποκειμένων είναι να στηρίξουν τον επίσημο εκφασισμό της πολιτικής ζωής της χώρας μέσα από κάποιο σχήμα «εθνοσωτήριας» διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας τις ευλογίες του Μίκη, το οποίο θα έρθει να καταλύσει ακόμη κι αυτές τις λιγοστές λαϊκές ελευθερίες που έχουν απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο.
Τον ίδιο εκφασισμό που υπηρετεί ο νέος Παπαδόπουλος, ονόματι Αλέκος, όπως και η πρόσφατη πρωτοβουλία των Ακαδημαϊκών, η έλευση του Σερ Μαρκεζίνη, οι παρασκηνιακές κινήσεις του «προσβληθέντος» Προέδρου της Δημοκρατίας και οι διαρκείς πιέσεις των μεγάλων καναλαρχών.

Μετά από όλα αυτά ο καθένας δεν έχει παρά να αναλάβει τις ευθύνες του.
 Όποιος θέλει να υπηρετήσει σκοτεινές υποθέσεις δεν έχει παρά να προσποιηθεί ότι δεν ξέρει τίποτε για την ταμπακέρα και ότι για όλα φταίει ο Καζάκης. Κανένα πρόβλημα. Το τι είναι ο καθένας, τι εκφράζει και σε τι είναι αφοσιωμένος το αποδεικνύει πάντα η πράξη.

Σε όλα αυτά αναφέρομαι για πρώτη και τελευταία φορά.
Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα με πιστέψει, γιατί δεν κάνω αγώνα δημοτικότητας, ούτε ψάχνω για οπαδούς.
Άλλωστε για μένα το κεφάλαιο Σπίθα έχει κλείσει οριστικά. Αυτό σήμαινε το «χέστηκα» που είπα στις Σπίθες Κύπρου και αναφερόταν ειδικά σε όλους εκείνους που τόσο καιρό ασκούνται στη χυδαία φημολογία εναντίον μου στο παρασκήνιο, μιας και ήταν πάντα αρκετά άνανδροι και αρκούντως θρασύδειλοι για να με αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο.
Κι επειδή δεν πρόκειται να χαραμίσω ούτε λέξη παραπάνω για το όλο ζήτημα, όποιος επιμένει να χυδαιολογεί με βάση την παραίτησή μου τότε το μόνο που του αξίζει είναι η τόσο πρέπουσα αν και αθυρόστομη απάντηση του Καραϊσκάκη. Αυτό έχω να πω κι εγώ σ’ όλα τα επώνυμα και ανώνυμα καρακόλια που κρύβονται πίσω από εικόνισμα του Μίκη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι παραιτηθήκαμε από την κεντρική Σπίθα, αποχωρούμε και από το κίνημα. Ούτε έχουμε ξεγράψει πολλούς άξιους αγωνιστές που βρίσκονται ακόμη στη Σπίθα. Αντίθετα. Τόσο εγώ, όσο και όλοι οι άλλοι εξακολουθούμε να δίνουμε το παρών και να παλεύουμε για τον συντονισμό και τη συλλογική δράση ενός αυθεντικά δημοκρατικού και λαϊκού κινήματος για την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος.
Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στους δρόμους του αγώνα.

4/2011

Δημήτρης Καζάκης

26.4.11

Η Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. και οι “μαγειρεμένες” της εκθέσεις για το κόστος εργασίας




Από το ιστολόγιο Year of the Dragon

Για τα “μαγειρέματα” που κάνει το ΔΝΤ με τα στατιστικά στοιχεία του κόστους εργασίας των χωρών που μεθοδεύει τη λεηλασία τους από την Εταιρειοκρατία, τα μάθαμε από το βιβλίο “Το Δόγμα του Σοκ” της Ναόμι Κλάιν,
τα “μαγειρέματα” που κάνει η δήθεν κρατική Τράπεζα της “Ελλάδας”, που δυστυχώς για μας έχει το ρόλο της κεντρικής τράπεζας της χώρας, τα μαθαίνουμε τώρα.

Σε πρόσφατη μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ “Κόστος εργασίας, περιθώρια κέρδους και ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα 1995-2009“, ο ερευνητής Ηλίας Ιωακείμογλου μας επιφυλάσει μία μεγάλη έκπληξη στο παράρτημα που παραθέτει στη σ. 85 της μελέτης:
Κριτική στον τρόπο υπολογισμού του μοναδιαίου κόστους εργασίας από την Τράπεζα της Ελλάδος
Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν χρησιμοποιεί τον καθιερωμένο δείκτη κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος –σε αντίθεση με το ΥΠΕΘΟ, τους διεθνείς οργανισμούς και τους ερευνητικούς φορείς— αλλά άλλον δείκτη, παγκόσμιας πρωτοτυπίας, τον οποίο μόνον εκείνη χρησιμοποιεί και τον οποίο θεωρεί ορθότερο.
Ωστόσο, ο δείκτης της Τράπεζας της Ελλάδος, υπερεκτιμά συστηματικά το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος। Το συστηματικό λάθος σχετίζεται με το γεγονός ότι ο δείκτης που χρησιμοποιεί η ΤτΕ για την παραγωγικότητα της εργασίας είναι ο λόγος ΑΕΠ ανά μισθωτό και όχι το ΑΕΠ ανά απασχολούμενο, ως εάν το ΑΕΠ να παραγόταν
αποκλειστικά από τους μισθωτούς και όχι από το σύνολο των απασχολουμένων.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα:
(α) να υποεκτιμάται συστηματικά η παραγωγικότητα της εργασίας, και
(β) το μοναδιαίο κόστος εργασίας, που είναι αντιστρόφως ανάλογο της παραγωγικότητας, να εμφανίζεται υψηλότερο από όσο πράγματι είναι.

Δεν γνωρίζουμε καμία άλλη κεντρική τράπεζα, στατιστική υπηρεσία,
πανεπιστήμιο ή ερευνητικό κέντρο,
το οποίο να υιοθετεί τον τρόπο υπολογισμού της ΤτΕ.
Θεωρούμε, ότι αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς ο εν λόγω υπολογισμός είναι
μεροληπτικός και άστοχος
Ο κ. Ιωακείμογλου μάλλον δεν έχει διαβάσει το “Δόγμα του Σοκ”, αλλιώς θα ήξερε ότι τα golden boys της Τράπεζας της “Ελλάδος” ακολουθούν τις πρακτικές του “αξιοσέβαστου” και “έγκυρου” ΔΝΤ, για να εξαθλιώνουν τους εργαζομένους και να καθορίζουν με πλαστά στοιχεία την οικονομική πολιτική της χώρας.

Για το σκάνδαλο που ακούει στο όνομα Τράπεζα της “Ελλάδας” και τη μεγάλη εξαπάτηση της κοινής γνώμης ότι δήθεν είναι κρατική τράπεζα,
ενώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από άλλη μία ιδιωτική τράπεζα με άγνωστους μετόχους και με την ιδιαιτερότητα να είναι η μοναδική ανώνυμη εταιρεία η οποία δε δημιοσιοποιεί τα στοιχεία της όπως όλες οι υπόλοιπες ΑΕ που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο
και η οποία καθορίζει την οικονομική πολιτική, ενώ ταυτόχρονα έχει την ευθύνη του ελέγχου των υπόλοιπων ιδιωτικών τραπεζών (δηλ. κάτι αντίστοιχο με έναν αρχιμαφιόζο που επιτηρεί τους υπόλοιπους μαφιόζους), δείτε από το Κουτί της Πανδώρας το αφιέρωμα που της έκανε πρόσφατα.



..
Δείτε επίσης:
Μία πολιά αλλά πάντα επίκαιρη ανάρτηση του Επίκουρου για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: ΕΕ – ΕΚΤ 0-1
Άσχετο και ταυτόχρονα σχετικό, γιατί δείχνει ποια είναι η αξία μιας πραγματικής κρατικής κεντρικής τράπεζας, και ρίχνει φως σε αίτια άγνωστα έως τώρα για τις “ανθρωπιστικές” επεμβάσεις στη Λιβύη. Λιβύη: Όλα για το Πετρέλαιο, ή Όλα για τις Τράπεζες;;

20.4.11

Το υπέρμετρο χρέος είναι ταξικό. Δημιουργήθηκε από την κρατική επιδότηση του αθέμιτου κέρδους των επιχειρήσεων. Ταξική πρέπει να είναι και η αποπληρωμή του

.

Κάποιοι «μαρξιστές» διεκδικούν αβασάνιστα και ατεκμηρίωτα
παύση πληρωμών, επειδή «στον καπιταλισμό δεν υπάρχει λύση».

Ομως το ίδιο υποστηρίζεται από γερμανικούς τραπεζικούς κύκλους:
αποβολή της Ελλάδος, διακοπή οικονομικών σχέσεων με «αναξιόχρεες»
χώρες. Όσοι φαντάζονται την πτώχευση ως «αντίσταση» στον καπιταλισμό,
ταυτόχρονα καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση την εφαρμόζει ήδη εν κρυπτώ
 και ντεφάκτο, ότι οι αγορές την ακολουθούν στην πράξη υποτιμώντας
τα ελληνικά ομόλογα κατά 30%-40%.

Ακόμη και στην Αργεντινή η πτώχευση δεν ήταν δική της επιλογή,
 αλλά του ΔΝΤ. Στην Ελλάδα ενδεχόμενη πτώχευση θα αποτελειώσει
τα εναπομένοντα λαϊκά εισοδήματα.



ΕΤΟΣ ....ΑΕΠ*.... Έσοδα.. Δαπάνες .Έλλειμμα..Δ.Χρέος...% επί ΑΕΠ
2003
...153.045 ..37.500 ....40.735 ..-3.235 ....179.008.... 117,00%
2004....164.421. .40.700 ....45.414 ..-4.714 ....198.832 ....120,90%
2005 ....196.609...42.206 ....48.685.. -6.479.....209.723..... 118,90%
2006.... 213.085 ..46.293 ...50.116....-3.823.... 224.162..... 105,10%
2007....228.180.. 49.153 ...55.733... -6.580.....237.742.....104,20%
2008....239.141...51.680....61.642....-9.962....260.439.....108,90%
2009....237.494...48.491... 71.810.. -30.866...298.524......125,68%
2010.....231।000...52.700....66.188...-19.473...340.680.......147,48%
Οι τιμές στον Πίνακα είιναι σε εκατομμύρια ευρώ
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών (εκτιμήσεις σελ। 49 και 64), βλ.
Εδώ
.
.
Από τον παραπάνω πίνακα προκύπτει ότι την διετία 2003-2004, εποχή
των ολυμπιακών αγώνων, το έλλειμμα αυξήθηκε κατά 1,5 δις
και το χρέος 3,9 δις. Την τελευταία διετία 2008-2009 της διακυβέρνησης
της ΝΔ μετά την ανανέωση της εμπιστοσύνης των πολιτών μέσω των
 εκλογών που προκήρυξε για να κάνει μεταρρυθμίσεις,
το έλλειμμα αυξήθηκε κατά 21 δις και το χρέος κατά 38 δις 
Στα 5 χρόνια 2004-2009 το χρέος αυξήθηκε 100 δις, 2πλασιάστηκε
 (λόγω των μειωμένων επιτοκίων σε ποσοστό αυξήθηκε κατά 25%).


Άρθρο από το ιστολόγιο Τechie Chan


Η δημόσια συζήτηση της Ελληνικής κρίσης έχει τεθεί πολλές φορές σε επίπεδο ηθικής, αλλά ελάχιστες σε επίπεδο αριθμών.
 Έτσι πέρα από τα κλασικά “είμαστε τεμπέληδες” και “μαζί τα φάγαμε” , υπάρχει κι ένα σαφές κάλεσμα σε εθνική επαγρύπνηση.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν χάνει καμία ευκαιρία να αναφερθεί σε ιστορικές εθνικές στιγμές, σε εθνικό χρέος κλπ κλπ.

Όπως η αριστερά αρέσκεται να τσουβαλιάζει τον “λαό” σ’ έναν άμορφο ομοιογενές χυλό προκειμένου να κρύψει τις πραγματικές της αδυναμίες αντιπροσώπευσης στην κοινωνία,
έτσι και η δεξιά χρησιμοποιεί τον όρο “έθνος” προκειμένου να καλύψει όλη τη βρώμα και τη δυσωδία του κυβερνητικού συστήματος.

Κι αν για την αριστερά, αυτό το τσουβάλιασμα σημαίνει συνήθως χαμένες προσδοκίες και πνιγμένα όνειρα κοινωνικής δικαιοσύνης,
για την κοινωνική και οικονομική δεξιά που αντιπροσωπεύεται από το 70% του εκλογικού σώματος, σημαίνει κυριολεκτικά χοντρές κοιλιές, ζεστό χρήμα και συγκάλυψη του ποιος πραγματικά μας οδήγησε στην καταστροφή.

Στον παρακάτω πίνακα βλέπετε σε απόλυτα νούμερα τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου από την άμεση φορολογία την τελευταία δεκαετία.
Είναι χωρισμένα σε φυσικά πρόσωπα (πολίτες) και σε νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις).

Το πρώτο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι πως στη δεκαετία της ανάπτυξης, δηλαδή “της μεγάλης και ισχυρής ελλάδας”, οι φόροι των πολιτών διπλασιάστηκαν, τη στιγμή που η φόροι των επιχειρήσεων μειώθηκαν στα 3/5 του 2000.
Κι έτσι ενώ το 2000 οι δύο κατηγορίες (πολίτες και επιχειρήσεις) πλήρωναν σχεδόν ίσα ποσά (5δις προς 5δις), το θρυλικό 2008 η διαφορά έγινε 11δις προς 4δις, διαφορά που διατηρήθηκε και το 2009 παρά τις εξαγγελίες περί έκτακτης εισφοράς και άλλων πατριωτικών δεκάρικων.

Με λίγα λόγια οι επιχειρήσεις μέσα στη δεκαετία της ανάπτυξης, πλήρωναν κάθε χρόνο και λιγότερα.

Και προσέξτε με τον όρο επιχειρήσεις, στην ουσία βάζουμε μέσα και τους περισσότερους ελεύθερους επαγγελματίες που βγάζουν παραπάνω από 40-45 χιλιάδες ευρώ το χρόνο.
Αυτό συμβαίνει διότι -μετά τον αλογοσκούφη- φορολογικά μιλώντας, συνέφερε περισσότερο να ανοίξεις επιχείρηση, παρά να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας αν έβγαζες πάνω από 40-45χιλιάδες ευρώ το χρόνο.
Άρα στην ουσία, η φορολογία των πραγματικών επιχειρήσεων είναι ακόμα μικρότερη από τα νούμερα που βλέπουμε.


Ας πάει το παλιάμπελο

Διότι στην ουσία ήθελα να κάνω μια υπόθεση:
Τι θα γινόταν εάν οι επιχειρήσεις πλήρωναν κι αυτές εξίσου με τους πολίτες τις χρονιές της ανάπτυξης?
Τι θα γινόταν δηλαδή εάν οι επιχειρήσεις έπρατταν το χρέος τους σε μια κοινωνία που τους χάριζε κάθε χρόνο και περισσότερα κέρδη?
Προσέξτε, η υπόθεση που κάνουμε συμπεριλαμβάνει όλες τις ελληνικές “ιδιαιτερότητες”, δηλαδή όλα τα παράθυρα νόμιμης και παράνομης φοροδιαφυγής που εφαρμόζουν τα φυσικά πρόσωπα.
Διότι τα παράκατω νούμερα μας λένε, πως μπορεί όλοι να τρώγαμε, αλλά κάποια γουρουνάκια σίγουρα έτρωγαν πολύ παραπάνω.
Ας δούμε πόσο παραπάνω.

Στη στήλη Δ λοιπόν μάζεψα τη διαφορά μεταξύ των φόρων που πλήρωναν οι πολίτες και των φόρων που πλήρωναν οι επιχειρήσεις.
Και βλέπετε πως στο τέλος ο λογαριασμός γράφει σχεδόν 44δις.
Μας φτάνουν αυτά?
Όχι φυσικά. Διότι για κάθε χρονιά που τα γουρουνάκια επιχειρήσεις απέφευγαν να συνεισφέρουν εξίσου με τους πολίτες, το κράτος έβαζε τη διαφορά από την τσέπη του δανειζόμενο.
Στην ουσία επιχορηγούσε τα κέρδη των επιχειρήσεων, κι αυτή η επιχορήγηση έχει κόστος.

Το οποίο υπολογίσαμε στην τελευταία στήλη (τόκοι).
Οι τόκοι υπολογίστηκαν με βάση τον μέσο όρο των τόκων που πληρώναμε για το χρέος μας την κάθε αντίστοιχη χρονιά.
Τετραετή αναχρηματοδότηση, σημαίνει πως το κράτος κάθε 4 χρόνια (κατά μέσο όρο) έπρεπε να ξαναδανειστεί τα χρήματα, σε αυτό που στην αργκό ονομάζεται ρολάρισμα των ομολόγων.
 Έτσι πχ, τα 378εκ ευρώ του 2000 τα οποία το κράτος δανείστηκε με επιτόκιο 7,4% , αναχρηματοδοτούνταν το 2004 με επιτόκιο 4,8% κ.ο.κ.

Ο λογαρισμός των τόκων που πλήρωσε το κράτος για τη δεκαετία μας βγαίνει 13,5δις ευρώ.
Με λίγα λόγια το συνολικό κουστουμάκι που πληρώσαμε ως επιδότηση για τα κέρδη των επιχειρήσεων ήταν χοντρικά περίπου 57,5δις ευρώ μέσα στη δεκαετία.
Τι σημαίνουν 57,5 δις?

Το 2009 με την καταστροφική κυβέρνηση της ΝΔ και του καραμανλή να έχει διαλύσει ο,τιδήποτε κινείται σε αυτή τη χώρα,
το χρέος της κυβέρνησης είχε φτάσει περίπου στα 300δις ευρώ, δηλαδή πάνω από 120% του ΑΕΠ.

Αν οι επιχειρήσεις είχαν κάνει το χρέος τους προς την κοινωνία στην οποία βασίζονται για να τρώνε και πλήρωναν όσους φόρους πλήρωναν και τα φυσικά πρόσωπα, το δημόσιο χρέος θα ήταν 300-57=243δις ευρώ δηλαδή κάτω από 100% του ΑΕΠ.

Άρα η χώρα σύμφωνα με την επίσημη αφήγηση θα είχε γλυτώσει τη λαίλαπα των αγορών, το μνημόνιο το ΔΝΤ και τα ρέστα.

Ο παραπάνω χοντρικός αλλά ακριβής στην ιδέα του υπολογισμός, δεν έγινε για να δείξουμε πως δεν υπήρξε κάποιο γενικευμένο φαγοπότι σε αυτή τη θρυλική δεκαετία του ευρώ.
Έγινε για να δείξει, πως μερικά γουρουνάκια έφαγαν (και συνεχίζουν να τρώνε εάν δείτε τα αποτελέσματα του 2010) πολύ παραπάνω από μερικά άλλα.

Κι έτσι την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον να μιλάει για εθνική προσπάθεια, σας παρακαλώ θυμηθείτε να του τρίψετε αυτόν τον πίνακα στη μούρη.

Διότι μεταξύ κατεργαρέων χρειάζεται και λίγη ειλικρίνεια που γενικά δεν περισσεύει.

Και θα κάνω και μια δίκαιη πρόταση.
Το κράτος επί μία δεκαετία “δάνειζε” τις επιχειρήσεις με προνομιακότατους όρους, καθώς καμία επιχείρηση δεν μπορούσε να πάρει δάνειο με μικρότερο επιτόκιο σε κάθε αντίστοιχη εποχή.
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να ξεπληρώσουν στο κράτος αυτά τα 57δις?
 Ξέρω τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά τόσο μεγάλες και υγιείς επιχειρήσεις που έχουμε, θα βρούνε έναν τρόπο.
Το χρωστάνε άλλωστε στο έθνος.

ΥΓ
Το κείμενο αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να γραφτεί χωρίς τα στοιχεία που με επιμονή μέρμηγκα έχει μαζέψει ο επ’ αριστερά.
Για το μαγείρεμα και τις όποιες μαλακίες ή λάθη ευθύνεται αποκλειστικά ο βρωμερός κινέζος από τα φραουλοχώραφα της μανωλάδας Techie Chan.

17.4.11

Το κράτος εξόντωσε τον Κώστα Σειρηνίδη και τώρα προσπαθεί να κάνει το ίδιο με την DNA-σκευωρία στο γιo του Άρη

.
 


"Θα έβγαινα στον δρόμο για να φτιάξουμε έναν κοιτώνα
 για τους άστεγους ή για τις ξένες πόρνες.
Η Αριστερά δεν έχει κάνει ένα κοιτώνα σίτισης, έναν χώρο υποδοχής
για τις γυναίκες του τράφικινγκ, για τους άνεργους, για τους μετανάστες.
Κάνει το κράτος και όλοι οι φαρισαίοι και δεν κάνουμε εμείς
που ενδιαφερόμαστε πραγματικά για αυτούς.

 Ανήκω στο ρεύμα του ειρηνισμού της αναρχίας. Είμαι λίγο τολστοϊκός.
Πιστεύω ότι τα πράγματα δεν λύνονται με τη βία.
Η οργή δεν φτάνει για να αλλάξεις τον κόσμο.
Πρέπει να έχεις και μια πρόταση.

Έχω χρησιμοποιήσει βία στο παρελθόν κι αυτό είναι ένα απ΄ τα λάθη μου.
Πέρασα απ΄ αυτό το στάδιο. Δεν ντρέπομαι να το πω.
Βέβαια, βία από βία έχει διαφορά. Εγώ είμαι της σχολής του Αλμπέρ Καμί.
Νομίζω ό τι η βία είναι αναγκαία μέχρι εκεί που μπορεί να ωθήσει
την ιστορία, να τη βοηθήσει. Πριν μετατρέψει τον άνθρωπο σε κτήνος.

Καμιά φορά μιλάω με αστυνομικούς, στους οποίους δεν κρύβω το
στίγμα μου. Κάποιοι λοιπόν από αυτούς, έξω από τη στολή, είναι κανονικοί.
Έχουμε ομοιότητες και κοινές αγωνίες.
Οι εξουσίες είναι που διαχωρίζουν τους ανθρώπους"

βλ. Ο Π. Παπαδόπουλος, ο πάλαι ποτέ Κάιν των Εξαρχείων,



Επιστολή τoυ Π. Παπαδόπουλου
(εστάλη με email)

Αρκετά χρόνια μετά τήν εκτέλεση τών αναρχικών Sacco καί Vanzetti
τό 1927 στήν Αμερική γιά μιά "ληστεία μετά φόνου" πού δέν έκαναν
ποτέ, η κατασκευή ενόχων αναρχικών από τό Κράτος γιά ότι συμβαίνει
στό "αστυνομικό δελτίο"....."καλά κρατεί"....


Tό πρώτο κρατικό έγκλημα πού έγινε σέ βάρος τής οικογένειας Σειρηνίδη ήταν ο "ξαφνικός" θάνατος τού 72χρονου αγωνιστή Κώστα Σειρηνίδη (πατέρα τού διωκόμενου τώρα Αρη μέ ανυπόστατες κατηγορίες),από καρδιακή ανακοπή στίς 15/6/2010,
πασχίζοντας μέ όση ψυχική δύναμη τού είχε μείνει, νά διαμαρτυρηθεί μπροστά στά γραφεία τού νομικού αυτισμού πώς ο γιός του οδηγείται στήν φυλακή αυταρχικά καί άδικα γιατί η "δημοκρατία" θεωρεί τήν παρουσία του στόν αναρχικό χώρο ως .... "κακούργημα".

Τό δεύτερο έγκλημα πού έγινε σέ βάρος τής οικογένειας είναι τελικά η άδικη προφυλάκιση τού Αρη Σειρηνίδη, από τίς 3 Μάη τού 2010, γιά ένοπλη επίθεση σέ κλούβα τών ΜΑΤ στά Εξάρχεια.
Γιά νά "δέσουν" τό κατηγορητήριο οι "επιφανείς" συντάκτες τής αστυνομίας χρειάσθηκε νά
περάσουν τόν Αρη Σειρηνίδη από πολλά "σενάρια" προσπαθώντας-χωρίς επιτυχία- νά τόν ενοχοποιήσουν ως "πρωταγωνιστή" σέ υποθέσεις πού σκόπιμα εμπλέκουν τήν σοβαρή του πολιτική συγκρότηση μέ μεθόδους πού δέν έχουν σχέση μέ τήν ιδεολογική στάση τού αναρχικού αγώνα ενάντια στήν εξουσία.

Στήν αρχή ήταν κατηγορούμενος γιά οπλοκατοχή καί αντίσταση κατά τής αρχής,ύποπτος γιά ληστεία στό πολυκατάστημα "Πράκτικερ" τής οδού Πειραιώς καί όταν και αυτά κατέπεσαν ως ανακριβή,αναληθή καί αστήρικτα επινοήθηκε καί τό τελευταίο "στοιχείο" μέ γενετικό υλικό από προσωπικό αντικείμενο τού Σειρηνίδη πού ελήφθη χωρίς τήν συγκατάθεση καί γνώση τού ιδίου καί "ταυτοποιήθηκε" μέ άλλο "όμοιο" σέ χειρουργική μάσκα, πού βρέθηκε μακριά από τό σημείο τής επίθεσης στήν κλούβα τών ΜΑΤ.

Δέν έχει σημασία πού οι μάρτυρες περιγράφουν άλλον δράστη, μέ διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα πού "βλέπει" η τυφλότητα κι ο μηδενισμός τού κρατικού ψεύδους καί ολοκληρωτισμού.

Μόνη σημασία έχει πώς ο Αρης Σειρηνίδης είναι "επικίνδυνος" γιατί είναι εχθρός τής εξουσιαστικής καί καπιταλιστικής πολεμικής μηχανής καί πρέπει νά τιμωρηθεί γιατί δέν "γονάτισε" στά φασιστικά σχέδια εξαθλίωσης καί ισοπέδωσης τής κοινωνίας συμμετέχοντας ως αναρχικός στούς συλλογικούς αγώνες γιά μιά καλύτερη κοινωνία.
Τό ίδιο συμβαίνει καί στήν περίπτωση τής Φαίη Μέγιερ,τού Δημοσθένη Παπαδάτου,τής Κωνσταντίνας Καρακατσάνη,τού Χρήστου Πολίτη καί άλλων ατόμων πού ποινικοποιούνται, διασύρονται καί κακοποιούνται από τό εξουσιαστικό φονικό όπλο τής "συλλογικής ευθύνης" πού καταργεί κάθε συνταγματική νομιμότητα,ατομικό δικαίωμα καί τεκμήριο αθωότητας, έχοντας σάν αποτέλεσμα νά παραδίδονται δεκάδες πρόσωπα στό απόσπασμα τού σύγχρονου τηλεοπτικού "δημοσιογραφικού" Μακαρθισμού καί από εκεί στήν φυλακή ως "τρομοκράτες" μέ μοναδικό στοιχείο τήν παρουσία τους σέ πολιτικούς χώρους πού "διασαλεύουν τήν τάξη καί τήν ομαλότητα" τής συστημικής βαρβαρότητας.

Η χυδαιότητα όμως καί τό θράσος τής "δημοκρατίας πού δέν τρομοκρατείται" αλλά μπορεί νά τρομοκρατεί,νά προστατεύει καί νά καλύπτει από κάθε ευθύνη τό "ευσυνείδητο όργανο" πού πυροβόλησε καθώς κυνηγούσε τόν Σίμο Σεϊσίδη στό πόδι μέ τραγική κατάληξη τόν ακρωτηριασμό του,όπως επίσης τό γδύσιμο τής Φαίης Μέγιερ καί τού Δημοσθένη Παπαδάτου στίς "ανακριτικές πασαρέλες" βασανιστηρίων τής ΓΑΔΑ,καθώς καί η κατασκευή τού πλαστού κατηγορητηρίου στόν Αρη Σειρηνίδη δέν αντιμετωπίζονται μέ μοναχικές διαδρομές πού προκαλούν τό αδιέξοδο καί τόν θάνατο (Λάμπρος Φούντας),ούτε μέ "αντάρτικες" πρακτικές καί δράσεις πού ξεκινούν γιά τήν "προώθηση τής κοινωνικής επανάστασης" αλλά καταλήγουν (αφελώς καί ασυνείδητα) νά προωθούν τήν όλο καί αυξανόμενη αναβάθμιση, ανομία, βία καί θωράκιση τού αστυνομικού Κράτους πού συναντά γόνιμες συλλογικές αντιστάσεις στά χωράφια τής Κερατέας καί από τούς ξεσηκωμένους άνεργους ναυτεργάτες τού Περάματος.

Η αποκόλληση τού κοινωνικού αγώνα από τά "αξεπέραστα" λάθη του είναι μαζί καί ελπίδα γιά τήν απελευθέρωση τής κοινωνικής συνείδησης καί τών αντιστάσεων ενάντια στόν τρόμο πού απλώνουν σήμερα οι εξουσιαστικές καί οικονομικές ελίτ επιδιώκοντας έναν Κόσμο υποταγής καί σιωπής, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αναλώσιμων ψυχών γιά τούς φούρνους τής δουλείας καί τής εκμετάλλευσης γιά όσους καί όσες θάρθουν "μετά" έως πολύ "μετά" καί από εμάς.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ
ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ

14/4/2011
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr

8.4.11

Επιτροπή για Έλεγχο του Δημόσιου Χρέους - Η Άλλη Άποψη

.
Όλόκληρο το βίντεο στο τέλος της ανάρτησης Σε μορφή Adobe pdf Εδώ


Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης παραμένει το Εκουαδόρ,
με τον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα να βρίσκεται «αμπαρωμένος»
στο προεδρικό μέγαρο. Οι εξεγερθέντες διαμαρτύρονται για
τις περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματά τους που προωθεί ο Κορέα.
Ο Κορέα γλίτωσε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση του στρατού
και βρήκε καταφύγιο στο νοσοκομείο (όπου, όπως υποστήριξε ο ίδιος
ο πρόεδρος, και εκεί επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν). 
Διέφυγε με αναπηρικό καροτσάκι και φορώντας μάσκα οξυγόνου
για να καταλήξει στο προεδρικό μέγαρο όπου τελεί υπό φρούρηση.


 
Άρθρο του οικονομολόγου Δ. Καζάκη


Προσωπικά δεν αμφισβητώ την ειλικρίνεια και τις προθέσεις της κ. Σοφίας Σακοράφα, όμως η ιστορία της διεθνούς επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους δεν είναι ούτε απλή, ούτε αθώα υπόθεση. Τυχαίνει να γνωρίζω ποιοι σε διεθνές επίπεδο προωθούν αυτή την πρόταση και η δράση τους δεν είναι καθόλου αθώα.

Πρόκειται για διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Bretton Woods, CATDM, Attac, Transform, κοκ) που χρηματοδοτούνται είτε απευθείας από άτυπα όργανα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ (ιδρύματα, think tanks, κλπ.), είτε από το ειδικό κονδύλι του ΟΗΕ που χρηματοδοτεί την προώθηση της «παγκοσμιοποίησης», είτε από οργανώσεις δήθεν κοινωφελούς σκοπού που πίσω τους βρίσκονται τράπεζες και πολυεθνικές, είτε απευθείας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα πλαίσια της προώθησης του «εθελοντισμού».

Το «κίνημα» αυτό, που δυστυχώς παρέσυρε και μια σειρά έντιμους μελετητές του προβλήματος, αλλά και αγωνιστές, δημιουργήθηκε την εποχή που μετά την επιβολή του σχεδίου Μπέικερ από τις ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική, οι λαοί στην περιοχή άρχισαν να ορθώνουν το ανάστημά τους και να απαιτούν την διαγραφή του χρέους για να γλυτώσουν μια και καλή από τους διεθνείς τοκογλύφους, το ΔΝΤ και τις «διεθνείς λύσεις» του προβλήματος που προωθούν οι ΗΠΑ (όπως ήταν το σχέδιο Μπέικερ και Μπράντι, τα οποία αποτελούσαν αναδιάρθρωση του χρέους με «βαθύ κούρεμα» και τα οποία κυριολεκτικά ισοπέδωσαν τις χώρες εκείνες που τα αποδέχτηκαν)

Βασικό όπλο ενός λαού για να επιβάλει τη (μερική ή ολική) διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους του, ήταν και παραμένει η αποκατάσταση και θωράκιση της εθνικής κυριαρχίας του από κάθε άποψη.
Αυτό ήταν και παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες των διεθνών τραπεζών, των πολυεθνικών και φυσικά όλων εκείνων των χωρών που στηρίζουν την παντοκρατορία τους στο ξεζούμισμα των άλλων χωρών.
Για να χτυπηθεί αυτό το λαϊκό αίτημα εμφανίστηκε το «κίνημα» των διεθνών ΜΚΟ που έναντι της διεκδίκησης της εθνικής κυριαρχίας και της διαγραφής του τοκογλυφικού χρέους, αντιπρότεινε τη δημιουργία μιας διεθνούς επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους που με την συγκατάθεση οφειλέτη και πιστωτή θα διερευνά και θα αποφασίζει ποιο μέρος του χρέους είναι «δίκαιο» για να το επωμιστεί ο λαός της οφειλέτριας χώρας.

Αυτή η επιτροπή θα έχει το καθεστώς ενός ιδιότυπου δικαστηρίου της Χάγης και οι αποφάσεις του μπορεί να μην είναι δεσμευτικές, αλλά, όπως κανείς καταλαβαίνει, μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά σε βάρος ενός λαού που διεκδικεί την παραγραφή, ακύρωση του χρέους, πέρα από αυτό που η επιτροπή θα κρίνει ως «άδικο».

Με αυτόν τον τρόπο αναιρείται το μοναδικό όπλο που έχει ένας κυρίαρχος λαός για να αντιμετωπίσει τους διεθνείς τοκογλύφους: την ασυλία του κράτους του λόγω εθνικής κυριαρχίας.

Ποιο όμως τμήμα του χρέους είναι «δίκαιο» και ποιο «άδικο»;

Από ποια σκοπιά και με ποια κριτήρια μπορεί να κριθεί κάτι τέτοιο;
Οι ΜΚΟ προωθούν την ιδέα ότι «άδικο» χρέος είναι μόνο εκείνο που αποτελεί προϊόν ύποπτης συναλλαγής ανάμεσα σε κυβερνήσεις και δανειστές.
Γι’ αυτό και ζητούν τον έλεγχο των δανειακών συμβάσεων, ώστε να διαπιστωθεί ποια είναι προϊόν ύποπτης συναλλαγής.

Ως τυπικό παράδειγμα αναφέρεται αυτό που έκανε το Εκουαδόρ και πρόεδρος της χώρας Κορέα. Ωστόσο υπάρχουν πολλά και σοβαρά ερωτηματικά.

Για παράδειγμα: όταν μια χώρα, όπως το Εκουαδόρ, ο κύριος όγκος του χρέους του είναι μέσα από δανειακές συμβάσεις με τράπεζες, τότε ο έλεγχος μπορεί να γίνει εξετάζοντας μία-μία τις συμβάσεις και το πώς διατέθηκαν τα κονδύλια της συγκεκριμένης σύμβασης.

Τι θα γίνει όμως αν το χρέος είναι σχεδόν στο σύνολό του ομόλογα που εκδίδονται, τοποθετούνται και διακινούνται ελεύθερα στη διεθνή αγορά (πρωτογενή και δευτερογενή), όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Ελλάδας;
Τότε τι σημαίνει έλεγχος σ’ αυτή την περίπτωση; Απολύτως τίποτε.

Οι ειδικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην περίπτωση δανεισμού μέσω δημοπρασίας ομολόγων, το μόνο που μπορείς να ελέγξεις είναι αν έγινε σωστά και νόμιμα η δημοπρασία, αν οι διαμεσολαβούσες τράπεζες αμείφθηκαν με μεσιτεία που δεν παραπέμπει σε ύποπτες συναλλαγές.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πέφτουν μίζες και εξαγορές με τα ομόλογα.
Όμως οι μίζες και τα συναφή δίνονται μετά μέσω κυρίως της δευτερογενούς με χειραγώγηση της αγοραπωλησίας των ομολόγων, ή παραγωγών πάνω σ’ αυτά τα ομόλογα, κοκ, η οποία είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί διότι, όπως λένε οι επαίοντες, η αγορά αυτή είναι τόσο διαφανής όσο ένα ποτήρι γάλα.

Επομένως όταν εμφανίζονται κάποιοι, δήθεν γνώστες και ειδικοί, στην Ελλάδα και μιλούν για έλεγχο των δανειακών συμβάσεων, αυτό που είναι πιθανό να συμβαίνει είναι δυο πράγματα:
είτε πρόκειται για ανίδεους που προσπαθούν να κάνουν καριέρα πάνω στην «κασίδα του ψωριάρη», είτε πρόκειται για σκοπιμότητα.

Και η σκοπιμότητα είναι απλή: να βγει λάδι ο μεγαλύτερος όγκος του χρέους, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να ελεγχθεί τουλάχιστον με τον τρόπο που ισχυρίζεται η «διεθνής επιτροπή».

Φανταστείτε τι θα γίνει αν σε κάποια φάση η κυβέρνηση, ετούτη ή κάποια άλλη που μπορεί να την διαδεχθεί για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή, δώσει στη δημοσιότητα τις συμβάσεις δανεισμού, που αφορούν μόλις το 0,5% του δημόσιου χρέους της χώρας και διορίσει μια επιτροπή σαν αυτήν που ζητάνε οι διεθνείς ΜΚΟ.
Ότι κι αν αποφανθεί αυτή η επιτροπή το συντριπτικό μέρος του χρέους – δηλαδή, τα ομόλογα – δεν μπορούν να ελεγχθούν και έτσι θα εξαγνιστούν για να εμφανιστούν ως «δίκαιη» οφειλή.

Με άλλα λόγια στρώνεται ο δρόμος για να καμφθεί το ισχυρό λαϊκό επιχείρημα, που πηγάζει από το κοινό περί δικαίου αίσθημα του λαού, ότι «δεν έκανα εγώ τον λογαριασμό, άρα δεν οφείλω να τον πληρώσω».
Κάτι το οποίο σχετικά εύκολα μπορεί να τεκμηριωθεί, όχι μόνο μακροοικονομικά, όπως το έχουμε κάνει επανειλημμένα, αλλά και πολύ συγκεκριμένα, αρκεί να ανοίξουν όλοι οι δημόσιοι λογαριασμοί και όχι μόνο οι όποιες δανειακές συμβάσεις.

Όμως ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι κύριοι αυτοί που προτείνουν τη «διεθνή επιτροπή» ξέρουν ή μπορούν να βρουν το ύποπτο ή παράνομο χρέος, πόσο από το χρέος μπορεί να πληρώσει ένας λαός;
Στο ερώτημα αυτό κανείς δεν απαντά.
Για παράδειγμα ας πούμε ότι το ύποπτο ή παράνομο χρέος είναι 50-60%, ποιος μπορεί στα σοβαρά να υποστηρίξει ότι το υπόλοιπο χρέος μπορεί να πληρωθεί από τον λαό και την χώρα;

Όταν μια χώρα και ένας λαός έχει κυριολεκτικά λεηλατηθεί επί δεκαετίες και έχει οδηγηθεί στην χρεοκοπία, τι σημαίνει «δίκαιο» και «άδικο» χρέος όταν η χώρα και ο λαός δεν μπορεί να πληρώσει τίποτε;
Εκτός κι όλα αυτά στήνονται για να εξαναγκάσουμε την χώρα και τον λαό της που δεν μπορεί να πληρώσει, να ξεπουληθεί όχι για όλο το χρέος, αλλά μόνο για εκείνο το χρέος που είναι «δίκαιο». Τέτοια περίπτωση είναι και η Ελλάδα.

Το δημόσιο χρέος, τουλάχιστον άνω του 90%, είναι συσσωρευμένοι τόκοι πάνω σε κεφαλαιοποιημένους τόκους παλιότερων δανείων.
Με άλλα λόγια το χρέος της χώρας έχει δημιουργηθεί κατά κύριο λόγο πληρώνοντας πανωτόκια πάνω σε πανωτόκια.
Ακόμη κι αν κάποιος θεωρήσει ότι τα αρχικά δάνεια – που έτσι ή αλλιώς έχουν ξεπληρωθεί δεκάδες φορές έως σήμερα – ήταν «δίκαια», γιατί μια χώρα και ένας λαός να ξεπουλιέται για να πληρώνει πανωτόκια;

Αυτό ακριβώς το ζήτημα, που δεν είναι μόνο πρόβλημα της υπερχρεωμένης Ελλάδας, ήρθε να αντιμετωπίσει η πρόταση του ΟΗΕ (Απρίλιος του 2010) που θεωρεί ως «απεχθές χρέος» όχι μόνο εκείνο που είναι προϊόν ύποπτης συναλλαγής, αλλά κάθε χρέος που για να πληρωθεί οδηγεί στην καταστρατήγηση, παραβίαση, ή και κατάργηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Όταν λοιπόν μια χώρα αναγκάζεται να συνθλίψει τη δουλειά και τα εισοδήματα του λαού της, να περικόψει δραστικά δημόσιες και κοινωνικές παροχές και να ξεπουλήσει την περιουσία της και έτσι να θέσει την ασφάλεια, την ευνομία και την ομαλότητά της σε κίνδυνο, προκειμένου να πληρώσει τους δανειστές της, τότε το χρέος της θεωρείται «απεχθές» και οφείλει να αρνηθεί την πληρωμή του.

Τάδε έφη ο ειδικός επιτετραμμένος για την μελέτη και αντιμετώπιση του χρέους σε εισήγησή του προς την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2010, η οποία κατά πλειοψηφία έγινε αποδεχτή από αυτό το διεθνές σώμα.
Και είναι μάλλον περίεργο που όσοι σκίζονται για τον έλεγχο των δανειακών συμβάσεων στην Ελλάδα, δήθεν για να αποκαλύψουν το μέρος του χρέους που είναι «απεχθές», τους διαφεύγει ως δια μαγείας αυτή η σημαντική συμβολή του ΟΗΕ στην έννοια του «απεχθούς χρέους».

Στη θέση λοιπόν του αιτήματος για διεθνή επιτροπή ελέγχου του δημόσιου χρέους,
πρέπει να μπει το βαθιά δημοκρατικό και λαϊκό αίτημα για άνοιγμα όλων των δημόσιων λογαριασμών ώστε να δούμε που και πώς προέκυψαν οι δανειακές ανάγκες του κράτους και προς όφελος τίνος δαπανήθηκαν τα κονδύλια του δημόσιου ταμείου (τακτικά και δανειακά)

Μόνο έτσι μπορεί να ελεγχθεί το αλισβερίσι, το πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι, οι ρεμούλες και οι αρπαχτές
Ο έλεγχος αυτός μπορεί να γίνει μόνο όταν οι δημόσιοι λογαριασμοί γίνουν πραγματικά δημόσιοι, δηλαδή προσβάσιμοι και ελέγξιμοι από όλους του πολίτες και όχι μόνο από επιλεγμένους «ειδικούς», υπό την άμεση εποπτεία του κοινοβουλίου.
Ενός κοινοβουλίου που δεν θα είναι υποτελές της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά αληθινά κυρίαρχο και εργαζόμενο σώμα, όπου τα μέλη του θα έχουν περιορισμένο χρόνο θητείας, θα εκλέγονται και θα λογοδοτούν απευθείας στους εκλογείς τους, οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να τους ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή διαπιστώσουν ότι δεν επιτελούν το έργο για το οποίο τους έχουν στείλει στο κοινοβούλιο, κοκ.
Φυσικά, ύστερα από τον αναγκαίο δημοσιονομικό έλεγχο – με αναδρομική ισχύ – όποιος βρεθεί ότι εμπλέκεται σε διαπάσθιση του δημόσιου χρήματος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, πολιτικός, κόμμα ή εταιρεία, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη και να κατασχεθεί η περιουσία του στο σύνολο της ως ελάχιστη αποζημίωση για τις πράξεις του.

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, η μια πρόταση περί «διεθνούς επιτροπής ελέγχου του δημόσιου χρέους» αναθέτει πάλι σε κάποιους άλλους, ειδικούς ή μη, το ζήτημα που πρέπει να λύσει ο ίδιος λαός διεκδικώντας και κατακτώντας επιτέλους τη δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο.

Και δημοκρατία θεμελιώνεται σε δυο βασικές αρχές: την λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.
Αρχές που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν με το επαχθές και απεχθές δημόσιο χρέος της χώρας και το καθεστώς υποδούλωσης και κατοχής που έχουν επιβάλει οι δανειστές, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ.


Money As Debt [2006][Greek Subtitles] from koulis_pet on Vimeo.


4.4.11

"Πως θα ξημερώσει η άλλη μέρα, όταν το ψέμα σέρνει τον χορό... "

.


Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος      Ερμηνεία: Π.Σιδηρόπουλος -Μ.Φωτίου
Στίχοι: Δημήτρης Βάρος                    Δίσκος: ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΘΗΣΕΑΣ(1988)



Με κάτασπρο πανί ένα καράβι
Απ' το πενήντα έχει να φανεί
Και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι
Με ανθοδέσμη που 'χει μαραθεί...
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι
Κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι
Κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί...

Σε δίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια
Σε μια ζωή χωρίς προοπτική
Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια
Και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή
Πληρώνεις όσο-όσο τα διόδια
Και κομματιάζεσαι στην εθνική...
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι
Κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί...

Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι
Ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι
Και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί... /span>
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι
Βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι
Κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί...

Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν
Και τα κεφάλια βγαίνουν σαν σκουριά
Στα σούπερ μάρκετ τελείωσε η ελπίδα
Και συ σκαρφάλωσες στη σκαλωσιά...
Που πήγαν οι τρακόσοι του Λεωνίδα
Και τι θα πούμε τώρα στα παιδιά;
Ηλεκτρικός Θησέας και τα λοιπά...

Φοβάσαι ότι θα 'ρθει καταιγίδα
Και θα μας πνίξει όξινη βροχή
Βαλε σε γυάλα μέσα την πατρίδα
Και κρύψε την καλά μέσα στη γη
Μήπως την ψάχνουν σαν την Ατλαντίδα
Αφού η Πανδώρα ανοίγει το κουτί...
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι
Κι η Αριάδνη έχει μπερδευτεί...
Ψηφοθηρία λόγοι κι εμβατήρια
Ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
Γι' αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια
Και μες στα γήπεδα την Κυριακή
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια
Ρωτάς ποιοι σ' έχουν βάλει στο κλουβί..
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι
Κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί...

Να κλείσεις τη πληγή θανατηφόρα
Και μες στα νέα ψάχνεις για δουλειά
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια
Και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά
Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια
Τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά
Τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια
Και βρίσκεις μια αιχμάλωτη γενιά...

Μια πλαστική ανέμισες σημαία
Πίστεψες σ' έναν άγνωστο θεό
Κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία
Ειδήσεις σίριαλ και τσίμπλα rock
Και πως θα ξημερώσει η άλλη μέρα
Όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό
Και πως θα ξημερώσει η άλλη μέρα
Όταν το ψέμα σέρνει τον χορό...
Ζωγράφισε ένα ήλιο στο ταβάνι
Μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάς
Και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου
Στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου
Ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου

Ή ΒΓΕΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ!

1.4.11

Λιβύη - Το ιστορικό της εξέγερσης, η εμπλοκή της CIA και οι λόγοι

.


Από το David Rothscum Reports με τίτλο:

Σε μετάφραση Ε. Σαρίδη
στο ιστολόγιο αἰέν ἀριστεύειν με τίτλο:


Πώς περνούσε η Λιβύη επι Γκαντάφι; Πως περνούσε ο κόσμος; Ήταν καταπιεσμένος, όπως γενικά μαθαίνουμε;
Ας ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα.
Πριν ξεσπάσει το χάος, η Λιβύη είχε χαμηλότερο ποσοστό κρατουμένων από την Τσεχική Δημοκρατία. Βρισκόταν στην 61η θέση.
Η Λιβύη είχε το χαμηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην Αφρική. Λιγότερο από το 5% των κατοίκων της πεινούσαν.
Ενω στον υπόλοιπο κόσμο οι τιμές των τροφίμων συνεχώς αυξάνονταν, η κυβέρνηση της Λιβύης είχε καταργήσει όλους τους φόρους επί των τροφίμων.

Οι Λίβυοι ήσαν πλούσιοι. Η Λιβύη είχε το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην Αφρική.
Η κυβέρνηση φρόντιζε, ώστε ο καθένας να μπορεί να συμμετάσχει στην ευημερία.
Ο πλούτος ήταν μοιρασμένος δίκαια
Στη Λιβύη ζούσαν λιγότεροι άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας από ό,τι στην Ολλανδία.

Πως έγινε η Λιβύη τόσο πλούσια;
Γιατί έχει πετρέλαιο και δεν επέτρεπε σε ξένες εταιρείες να της το κλέβουν, όπως συμβαίνει στη Νιγηρία, μια χώρα, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από την Shell.

Όπως κάθε χώρα, έτσι και η Λιβύη υποφέρει από μια κυβέρνηση διεφθαρμένων γραφειοκρατών, που προσπαθούν να κόψουν ένα ολο και μεγαλύτερο κομμάτι απο την πίτα.
Ως απάντηση, ο Γκαντάφι θέσπισε νόμους, με τους οποίους τα έσοδα από το πετρέλαιο να διανέμονται απευθείας στον πληθυσμό της χώρας, γιατί ήταν της γνώμης, ότι η κυβέρνηση δεν ήταν δίκαιη στο λαό, αν και ο Γκαντάφι δεν κατείχε μια επίσημη θέση στην κυβέρνηση.
Δεν είναι ο πρόεδρος της Λιβύης, όπως γραφουν οι εφημερίδες. Η θέση του μοιάζει περισσότερο με εκείνη των ιδρυτών των ΗΠΑ και έχει περισσότερο έναν εθιμοτυπικό χαρακτήρα.

Ο σωστός αρχηγός του κράτους στη Λιβύη είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της Baghdadi Mahmudi. Όποιος αναφέρει τον Γκαντάφι σαν ηγέτη της Λιβύης, είναι σαν να αποκαλεί τον Χιροχίτο ηγέτη της Ιαπωνίας.
Σε αντίθεση με την εικόνα που εμφανίζουν για την Λιβύη τα Μαζικά Μέσα Επιρροής (ΜΜΕ), στην κυβέρνηση της υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.
Μερικοί είναι οπαδοί του Γκαντάφι και θέλουν να απαλλαγούν από τον πρωθυπουργό. Άλλοι θέλουν να απαλλαγούν και από τους δύο. Και άλλοι θέλουν μόνο ειρήνη.
Γίνονται όμως προσπάθειες, να εμφανισθεί η εικόνα μιας λαϊκής εξέγερσης κατά του δήθεν ηγέτη, του Γκαντάφι, παρα το ότι ο Γκαντάφι τελικά είναι μόνο ο αρχιτέκτονας του σημερινου πολιτικού συστήματος της Λιβύης, που είναι ένα μείγμα απο παναραβισμό, σοσιαλισμό και κάποιων ισλαμικών στοιχείων.

Τα βίντεο με διαμαρτυρίες υπερ του Γκαντάφι εξαφανίζονται αμέσως από το Internet.
Το “Pro Gaddafi Anti Baghdadi Mahmudi demonstrations in” στο www.youtube.com/watch?v=Ce5fLGNg0sk εξαφανίσθηκε…
Το “Pro Gaddafi protests in front of Libyan embassy London”, επίσης στο www.youtube.com/watch?v=pRwv0Ac8qbc εξαφανίστηκε κι‘ αυτό…

Μπορούμε να παρομοιάσουμε τους διαδηλωτές στη Λιβύη με εκείνους στην Αίγυπτο ή την Τυνησία; Οχι, καθόλου.
Η αντίδραση της κυβέρνησης είναι βίαια και προφανώς ασκείται υπερβολική βία.

Ας εξετάσουμε όμως εν συντομία τις δράσεις των διαδηλωτών.
Το κτίριο του Λαικού Συνεδρίου πυρπολήθηκε από εξαγριωμένους διαδηλωτές.
Αυτό θα έμοιαζε με την πυρπόληση του Καπιτωλίου απο αμερικανούς διαδηλωτές.
Πιστεύει κανείς, ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα επέτρεπε κατι τέτοιο;

Οι ταραχές στη Λιβύη δεν ξέσπασαν εξ αιτίας μερικών νεαρών, που ζητούσαν Αλλαγή, όπως έγινε στην Αίγυπτο ή την Τυνησία.
Ξεκίνησε, όταν μια ομάδα με το όνομα “Ισλαμικό Εμιράτο του Μπάρκα” (το όνομα της πρώην βορειοδυτικής περιοχής της Λιβύης) έπιασε μερικούς ομήρους και σκότωσε δύο αστυνομικούς. Η εξέλιξη αυτή έχει την ιστορία της.
Στις 18. Φεβρουαρίου 2011 μια ομάδα έκλεψε 70 στρατιωτικά οχήματα, αφού προηγουμένως είχε κάνει επίθεση στο λιμάνι και σκότωσε τέσσερις στρατιώτες.
Η εξέγερση ξεκίνησε στην πόλη της Βεγγάζης στην ανατολική Λιβύη, κοντα στην Αίγυπτο που βρισκόταν σε αναβρασμό και τα σύνορα δεν ελέγχονταν πλέον.
Ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την ανησυχία του για την δημιουργία ενός “Ισλαμικού Εμιράτου της Βεγγάζης”, το οποίο θα μπορούσε να κηρύξει την ανεξαρτησία του.

Απο που λοιπόν προέρχονται οι ξαφνικές διαμαρτυρίες;
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι οι ομάδες αυτές, που χρηματοδοτούνται εδώ και δεκαετίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαν μετα την Τυνησία και την Αίγυπτο την ευκαιρία, να θέσουν ολόκληρη τη Λιβύη υπό τον έλεγχό τους.
Μια τέτοια ομάδα, που συνελήφθη πρόσφατα, αποτελούνταν από δεκάδες άτομα αλλοδαπής υπηκοότητας, που είχαν λάβει μέρος σε λεηλασίες και δολιοφθορές.
Η λιβυκή κυβέρνηση δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, να έχουν σχέση με το Ισραήλ.

Η Μεγάλη Βρετανία χρηματοδοτούσε έναν πυρήνα της Αλ Κάιντα στη Λιβύη για να δολοφονήσει τον Γκαντάφι.
Η κύρια ομάδα της αντιπολίτευσης είναι σήμερα το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης» που χρηματοδοτείται από τη Σαουδική Αραβία, τη CIA και μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, και συμπορεύτηκε μαζί με άλλες αντιπολιτευτικές ομάδες που τελικά απετέλεσαν το «Εθνικό Συνέδριο της λιβυκής Αντιπολίτευσης».
Το Συνέδριο αυτό ανακήρυξε την «Ημέρα της οργής», η οποία βούτηξε στις 17. Φεβρουαρίου την Λιβύη στο χάος.
Ξεκίνησε στη Βεγγάζη, μια συντηρητική πόλη, που παραδοσιακά ήταν κατά του Γκαντάφι. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι το «Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Λιβύης” διαθέτει εναν αξιόλογο οπλισμό.
Ήδη κατα το 1996 είχαν προσπαθήσει να υποδαυλίσουν στην ανατολική Λιβύη μια επανάσταση.

Γιατί είναι οι ΗΠΑ τόσο εναντίον του Γκαντάφι;

Γιατί ο Γκαντάφι είναι η κύρια απειλή για την ηγεμονία των ΗΠΑ στην Αφρική, επειδή προσπαθεί να ενώσει την ήπειρο και να την φέρει σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.

Πράγματι, ο Γκαντάφι έχει πολλές, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Κατηγορεί τις ΗΠΑ, ότι δημιούργησαν τον ιό HIV.
Ισχυρίζεται, ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από την δολοφονία του Matin Luther King και του John F. Kennedy.
Λέει ότι απαγωγείς των αεροπλάνων της 9/11 είχαν εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάλεσε τους Λίβυους να δώσουν αίμα για τα θύματα του 9/11.
Ο Γκαντάφι είναι επίσης ο τελευταίος ηγέτης μιας γενιάς μετρίων σοσιαλιστικών και παναραβικών επαναστατών που παραμένουν στην εξουσία μετά απο την εξάλειψη του Nasser και του Χουσεΐν και η Συρία τάχθηκε στο πλευρό του Ιράν.

Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν έχουν κανένα συμφέρον για την δημιουργία ενός ισχυρού αραβικού κόσμου.
Εξ αντιθέτου, φαίνεται στα σχέδιά τους να έχουν ενα θεμελιώδες συμφέρον, να εξαναγκάσουν την Λιβύη με την αναρχία και το χάος να γονατίσει.

Προς το τέλος του 2010 η Μεγάλη Βρετανία εξόπλιζε την Λιβύη με προσοδοφόρες πωλήσεις όπλων. Ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος είναι η καλύτερη εγγύηση για την καταστροφή της Λιβύης. Η φυλετική δομή της λιβυκής κοινωνίας εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή και πολύ χρήσιμη για την πυροδότηση και αξιοποίηση ενός τέτοιου πολέμου, και η αξιοποίηση, διότι η Λιβύη χωρίζεται ιστορικά σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες.

Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)