Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων διακιωμάτων του ΟΗΕ
ανέβαλε πριν δύο βδομάδες την επικύρωση έκθεσης που εξαίρει το
ανθρωπιστικό έργο του Καντάφι "όχι μόνον στον τομέα
των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά και σ΄αυτόν των οικονομικών,
κοινωνικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων"
UN Postpones Praising Gadhafi’s Human Rights Record
Ο Καντάφι έχει καθιερώσει και χρηματοδοτεί από το 1988 το ετήσιο¨
"βραβείο Καντάφι για τα ανθρώπινα δικαιώματα" που απονέμει
250.000 δολάρια σε προσωπικότητες ή οργανισμούς για την προσφορά τους
στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνευση του κόσμου.
Το βραβείο το έχει πάρει ο Μαντέλλα, τα παιδιά της Παλαιστίνης,
τα παιδιά της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, οι ιθαγενείς της Αμερικής,
το Αφρικανικό κέντρο καταπολέμησης του Aids,κ.α.
Al-Gaddafi International Prize for Human Rights - Wikipedia
τα παιδιά της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, οι ιθαγενείς της Αμερικής,
το Αφρικανικό κέντρο καταπολέμησης του Aids,κ.α.
Al-Gaddafi International Prize for Human Rights - Wikipedia
Του Τζον Χίλαρι *
Καθώς εκτυλίσσεται η εξέγερση στη Λιβύη, η διαδικτυακή οργάνωση Avaaz έχει πείσει 800.000 ανθρώπους να υπογράψουν για μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη.
Καθώς οι περισσότεροι από αυτούς τους καλοπροαίρετους ακτιβιστές γνωρίζουν λίγα για την πραγματική κατάσταση, ενισχύουν εκείνες τις δυτικές κυβερνήσεις που επιδιώκουν απελπισμένα να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στη Βόρεια Αφρική.
Το Avaaz είναι η πιο γνωστή οργάνωση εκστρατειών μέσω του Ίντερνετ, η οποία επιχειρεί με συλλογή υπογραφών να επιβάλλει την προοδευτική κοινή γνώμη στους παγκόσμιους ηγέτες. Με 7 εκατομμύρια «υποστηρικτές», έχει μαζέψει εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές για την κλιματική αλλαγή, την εναντίωση στη νομοθεσία κατά των ομοφυλόφιλων στην Ουγκάντα και τη διαγραφή του χρέους της Αϊτής, ύστερα από το σεισμό του περασμένου έτους.
Avaaz σημαίνει φωνή και όλοι στέκονται με δέος μπροστά στους αριθμούς των ανθρώπων στους οποίους δίνει φωνή.
Όμως, η δράση της για τη Λιβύη αυτή την εβδομάδα προκάλεσε κύματα ανησυχίας σε όλη την μπλογκόσφαιρα για το πόσο υπεύθυνος είναι ο ακτιβισμός μέσω του ίντερνετ και τι πραγματικά αντιπροσωπεύει.
Οι παραδοσιακές καμπάνιες των οργανώσεων που καλούν σε δράση συνήθως είναι πολιτικές και γίνονται σε συνεργασία με τις ομάδες που θα επηρεάσουν.
Αλλά στην εποχή της ιντερνετικής καμπάνιας, η πολιτική μπορεί να διαμορφωθεί σε μια-δυο ώρες βάσει περιορισμένης γνώσης και ακόμη μικρότερης επαφής με τις ομάδες που υποτίθεται ότι θέλει να βοηθήσει.
Μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων θα οδηγούσε σε ακόμη πιο βαθιά ανάμειξη του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, αντικαθιστώντας τη δράση του λιβυκού λαού με τον έλεγχο εκείνων των κυβερνήσεων που έδειξαν ελάχιστο σεβασμό για την ευημερία του.
Όσο το πετρέλαιο συνέχιζε να ρέει, οι δυτικές κυβερνήσεις υποστήριζαν μετά χαράς δικτάτορες που καταπατούσαν την ελευθερία του λαού τους.
Οι Λίβυοι είναι απίθανο να νιώσουν ευγνώμονες όταν θα βομβαρδίζονται από εκείνους που θα επιχειρήσουν να επιβάλουν τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.
Στην πραγματικότητα, μια τέτοια ενέργεια θα βοηθούσε τον Μ. Καντάφι δικαιώνοντας τη ρητορική του για την ξένη επέμβαση, για να μην αναφέρουμε ότι θα επιδρούσε ανασταλτικά στις επαναστάσεις που ξεσπούν σε όλη την περιοχή.
Βέβαια, μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων κάνει την ξένη επέμβαση να ακούγεται μάλλον ανθρωπιστική δίνοντας έμφαση στην παύση των βομβαρδισμών, ακόμη κι αν αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει κάλλιστα στην κλιμάκωση της βίας.
Δεν είναι απορίας άξιο που τα γεράκια και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού καλούν για την επιβολή μιας τέτοιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Η στρατιωτική ιεραρχία , που αντιμετωπίζει περικοπή των προϋπολογισμών της λόγω της μείωσης των κρατικών δαπανών, δεν πιστεύει στην τύχη της –εκείνοι που συνήθως εναντιώνονται στους πολέμους, τώρα κάνουν καμπάνια για μεγαλύτερη στρατιωτική ανάμειξη.
Το θέμα φέρνει στο φως τον πυρήνα του ιντερνετικού ακτιβισμού: αντί να αλλάζει τον κόσμο μέσω της διαρκούς εκπαίδευσης, στοχεύει να αλλάξει τον κόσμο με ένα κλικ του ποντικιού.
Οι επιπτώσεις μπορεί να είναι ευεργετικές, όταν ασκείται πίεση σε μια κυβέρνηση ώστε να μη βλάψει.
Αλλά ένα θετικό σχέδιο δράσης σε μια κατάσταση όπως αυτή της Λιβύης απαιτεί περισσότερη σκέψη. Η προτροπή για στρατιωτική επέμβαση είναι ένα τεράστιο βήμα –μπορεί να κρέμεται απ’ αυτό η ζωή και ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Η διαφορά ανάμεσα στην ευκολία της δράσης (με ένα κλικ) και στις συνέπειές της είναι τεράστια.
Στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο πολλοί γενναίοι άνθρωποι αισθάνθηκαν τόσο δυνατοί που θυσίασαν τη ζωή τους για να υποστηρίξουν τον αντιφασιστικό αγώνα σ’ αυτή τη χώρα.
Πόσο απίστευτο θα τους φαινόταν, σε λιγότερο από εκατό χρόνια, το ότι άνθρωποι χρησιμοποιώντας ένα κλικ του ποντικιού τους στέλνουν στρατούς για να δώσουν μάχες που θα καταλήξουν στο θάνατο τόσο πολλών ανθρώπων.
* Δημοσιεύτηκε στον Guardian, 10/3. με τίτλο «Οι ακτιβιστές του Ιντερνετ πρέπει να είναι προσεκτικοί ως προς τις επιθυμίες τους για τη Λιβύη»
Το περιεχόμενο της ομιλίας του Μουαμάρ Καντάφι στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 23 Σεπτεμβρίου 2009, εξηγεί και το μένος των Αμερικανών και Ευρωπαίων εναντίον του, παρ’ όλο που, τα τελευταία χρόνια, για να βγάλει τη χώρα από την απομόνωσή της, ο πρόεδρος της Λιβύης έκανε πολλά ανοίγματα τα οποία η Δύση αξιοποίησε πρόθυμα προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση στα λιβυκά πετρέλαια,
Τώρα, με πρόσχημα τον εκδημοκρατισμό, η Δύση προσπαθεί να απαλλαγεί από ένα κοσμικό καθεστώς που διατήρησε παρ’ όλους τους πολυετείς αποκλεισμούς και βομβαρδισμούς (επί Ρίγκαν) την ανεξαρτησία του, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει την ετοιμότητά της για να προλάβει και να αποτρέψει την ανατροπή του πιο αντιδημοκρατικού και αυταρχικού σε όλη την περιοχή καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας.
Η ομιλία αυτή του Καντάφι (αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε πιο κάτω) ως πολύ αντιδυτική θάφτηκε από τα διεθνή ΜΜΕ:
Στο όνομα του Θεού, σας χαιρετώ εκ μέρους της Αφρικανική ‘Ένωσης και προσεύχομαι για να είναι αυτή μια ιστορική συνάντηση στη ζωή του κόσμου.
Έχουμε τη δέσμευση να υπερασπιζόμαστε την ακεραιότητα των εθνών με συλλογικό τρόπο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το ξέσπασμα 65 πολέμων με τον ΟΗΕ να μήν κάνει τίποτα για να τους εμποδίσει, συμπεριλαμβανομένων οκτώ μεγάλων πολέμων που κόστισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, που διαπράχτηκαν από ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο.
Τα κράτη που νομίζαμε ότι θα αποκρούσουν την επίθεση και θα προστατεύουν τους λαούς, τελικά είναι αυτά που χρησιμοποίησαν επιθετική δύναμη ενόσω έχουν το προνόμιο του βέτο.
Δεν υπάρχει καμία διάταξη στον καταστατικό χάρτη που να επιτρέπει στον ΟΗΕ να αναμειγνύεται στην εσωτερική κυριαρχία μιας άλλης χώρας.
Με άλλα λόγια, το σύστημα διακυβέρνησης αποτελεί μια εσωτερική υπόθεση, κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει και είναι ευθύνη κάθε κοινωνίας να έχει δικτατορικό, δημοκρατικό, σοσιαλιστικό, καπιταλιστικό, αντιδραστικό ή προοδευτικό σύστημα.
Κάποτε η Ρώμη ψήφισε να είναι δικτάτορας ο Ιούλιο; Καίσαρας και η Γερουσία τού έδωσε την εξουσία να είναι δικτάτορας γιατί’ πίστευαν ότι η δικτατορία ήταν χρήσιμη στη Ρώμη τότε.
Ποιος θα μπορούσε να πει στη Ρώμη γιατί το έκανε αυτό;
Το στάτους κβο είναι τροµοκρατία
Το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι απλώς ένα εκτελεστικό σώμα των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και θα πρέπει να αντιπροσωπεύει όλα τα έθνη.
Tο να έχει ένα έθνος βέτο και το άλλο όχι, ένα έθνος να έχει μόνιμη θέση και το άλλο όχι, αυτό πρέπει να εκλείψει τώρα. Εμείς δεν το αναγνωρίζουμε αυτό απολύτως και δεν υποκείμεθα σε καμία απόφαση που θα παρθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας με την παρούσα μορφή του. Τρομοκρατία δεν είναι μόνο η τρομοκρατία της Αλ Κάιντα. Το στάτους . κβο είναι τρομοκρατία.
Τα ισχυρά έθνη έχουν μεγάλα συμφέροντα στον κόσμο, και χρησιμοποιούν το βέτο, χρησιμοποιούν την ισχύ του ΟΗΕ γιά να προστατεύουν τα συμφέροντά τους τρομοκρατώντας τον Τρίτο Κόσμο.
Από την καθιέρωσή του το Συμβούλιο Ασφαλείας, το 1945, και μέχρι τώρα, δεν παρείχε ασφάλεια σε μας, παρά μόνο τιμωρία και τρόμο.
Θα δημιουργήσουμε τα δικά μας περιφερειακά όργανα. Το κίνημα των αδεσμεύτων, 120 κράτη, εξετάζει αυτό το εναλλακτικό σχέδιο.
Ο ΟΗΕ δεν έχει καμία επίδραση στην ειρήνη στον κόσμο.
Το Διεθνές Δικαστήριο εφαρμόζει αποφάσεις μόνο σε βάρος μικρών κρατών, αλλά όχι των ισχυρών.
Η Επιτροπή Διεθνούς Ατομικής Ενέργειας ανήκει στον ΟΗΕ, αλλά οι μεγάλες χώρες δεν δίνουν λογαριασμό. Αυτή στρέφεται μόνο εναντίον μας.
Μίλησα με τον (τότε) επικεφαλής Ελ Μπαραντέι και τον ρώτησα αν ελέγχονται τα πυρηνικά οπλοστάσια των μεγάλων κρατών και μου απάντησε πως όχι.
Όλοι οι ελεγκτικοί φορείς; του ΟΗΕ στρέφονται μόνο κατά των μικρών κρατών μελών του. Γιατί να μην είμαστε ισότιμα έθνη χωρίς πόλους;
Χρειαζόμαστε κάποιον πατριάρχη;
Η έδρα του ΟΗΕ υποτίθεται ότι πρέπει να μεταφερθεί σε κάποιο άλλο μέρος της γης. 50 χρόνια στο δυτικό ημισφαίριο είναι αρκετά.
Ο πρόεδρος ενός κράτους μου παραπονέθηκε ότι δεν επέτρεφαν στον δεύτερο πιλότο του να ταξιδέψει στην Αμερική. Τον ανάγκασαν να διασχίσει τον ωκεανό με ένα πιλότο. Όταν έχουνε πρόβλημα με μια χώρα περιορίζουνε την αποστολή της. 50 βήματα προς μία κατεύθυνση, 500 μέτρα προς την άλλη. Σαν να είμαστε στο Γκουαντάναμο. Ενώ ερχόμαστε για να ψηφίσουμε στη Γενική Συνέλευση.
Οι µετανάστες ζητούν τα κλεµµένα
Γιατί οι Αφρικανοί, οι Ασιάτες και οι Λατινοαμερικανοί πηγαίνουν στην Ευρώπη; Επειδή η Ευρώπη έκανε αποικίες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.
Πήρε χρυσό, ασήμι, διαμάντια, σίδερο, ουράνιο και όλα τα πολύτιμα ορυκτά, καθώς και το πετρέλαιο, τα λαχανικά, τα τρόφιμα, τα ζώα και τους ανθρώπους.
Τώρα έχουμε μια νέα γενιά αφρικανική, ασιατική και λατινοαμερικανική. Αυτοί διεκδικούν τον κλεμμένο τους πλούτο και έχουν αυτό το δικαίωμα. Κι εμείς δεν μπορούμε να τους σταµατήσουµε.
Όταν εµποδίζω χιλιάδες Αφρικανούς πάνε στην Ευρώπη στα σύνορα της Λιβύης, αυτοί µου λένε πηγαίνουµε να πάρουµε τον κλεµµένο µας πλούτο. Εάν µας τον επιστρέψουν δεν θα πάµε.
Αλλά ποιος θα τους τον επιστρέψει; πρέπει να υπάρξει µια απόφαση (του ΟΗΕ) για την επιστροφή αυτού του πλούτου για να σταµατήσει η µετανάστευση.
Η Αφρική δικαιούται αποζηµίωσης της τάξης των 777 τρισεκατοµµυρίων από τους αποικιοκράτες και θα την απαιτήσει.
Και εάν αυτά τα τρισεκατοµµύρια δεν επιστραφούν, οι Αφρικανοί θα συνεχίσουν να πηγαίνουν εκεί που έχετε επενδύσει αυτά τα τρις και έχουν κάθε δικαίωµα να τα διεκδικούν.
Τα επιστρέφετε κι αυτοί σταµατούν να µεταναστεύουν.
Δεν υπάρχει µετανάστευση Λίβυων στην Ιταλία, γιατί η Ιταλία αποφάσισε να αποζηµιώσει το λαό της Λιβύης για την αποικιοκρατία και ζήτησε συγγνώµη …
Φως στους πολέµους …
Υπάρχουν τόσα θέµατα που έπρεπε να εξετάσει η Γενική Συνέλευση.
Σκότωσαν εκατοµµύρια ανθρώπους στην Κορέα. Δεν πρέπει να δικαστούν οι υπεύθυνοι και να αποζημιωθούν τα θύµατα;
πρέπει να ερευνηθεί η επέµβαση στο Σουέζ, το 1956. Χιλιάδες Αιγύπτιοι σκοτώθηκαν. πρέπει να ανοίξουν οι φάκελλοι.
Σκότωσαν τρία εκατοµµύρια ανθρώπους στο Βιετνάµ ρίχνονται; σε δώδεκα µέρες όσες βόµβες είχαν ρίξει σε όλο τον Β’ παγκόσµιο Πόλεµο.
Μετά εισβάλανε στον Παναµά, ένα ανεξάρτητο κράτος µέλος του ΟΗΕ.
Πώς µπορεί ένα µέλος τού ΟΗΕ να επιτίθεται σε ένα µικρότερο, να σκοτώνει 4000 πολίτες, να συλλαµβάνει τον πρόεδρό του και να τον φυλακίζει στην Αµερική σαν εγκληµατία;
Δεν πρέπει να σιωπούµε.
Κατόπιν στη Γρενάδα. Εισβάλανε µε επτά χιλιάδες στρατιώτες, 15 πολεµικά πλοία και πολλά αεροπλάνα σε µια µικρή χώρα και σκότωσαν τον πρόεδρό της.
Γιατί αγνοούµε αυτή την τραγωδία; πρέπει να ερευνήσουµε και τους βοµβαρδισµούς στη Σοµαλία.
Μια ειρηνική χώρα σαν τη Γιουγκοσλαβία που ξαναχτίσθηκε πέτρα στην πέτρα µετά τη ναζιστική καταστροφή, την έκαναν κοµµάτια για τα ιµπεριαλιστικά τους συµφέροντα.
Μετά µπήκαν στο Ιράκ. Ένα ανεξάρτητο κράτος µέλος του ΟΗΕ.
Γιατί δεν ενεργοποιήθηκε ο χάρτης του ΟΗΕ κατά της εισβολής;
Πάνω από ένα εκατοµµύριο ιρακινοί δολοφονήθηκαν,
Πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο οι υπεύθυνοι.
Είναι εύκολο να παραπέµπεις τον Οµάρ Αλ Μπασίρ, τον Σλόµπονταν Μιλόσεβιτς και τον Τσαρλς Τέιλορ. Αλλά αυτοί που ευθύνονται για τις µαζικές εκκαθαρίσεις στο Ιράκ δεν πρέπει να παραπεµφθούν:
Χαρακτήρισαν αιχµάλωτο πολέµου τον πρόεδρο του Ιράκ και τον εκτέλεσαν φορώντας κουκούλες. Ποιοι ήταν αυτοί;
Και είχαν νόµιµη εντολή να εκτελέσουν ένα αιχµάλωτο πολέµου;
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο βρετανός πρωθυπουργός ήταν οι µασκοφόροι που εκτέλεσαν τη θανατική ποινή.
Πρέπει να ερευνηθεί και ο πόλεµος στο Αφγανιστάν. Εάν οι Αφγανοί θέλουν ισλαµικό καθεστώς ας τους αφήσουν, όπως ισχύει µε το Βατικανό.
Γιατί χτυπούν τους Ταλιµπάν; Έχουν διηπειρωτικούς πυραύλους;
Δεν είµαστε ζώα σε µια φάρµα που µας σφάζουν όποτε το επιθυµούν.
Είµαστε έθνη που έχουµε το δικαίωµα να ζούµε µε αξιοπρέπεια και ελεύθερα και είµαστε έτοιµοι να πολεµήσουµε και να αντιµετωπίσουµε το θάνατο.
… και τις δολοφονίες!
Ο ΟΗΕ πρέπει να ερευνήσει και τις πολιτικές δολοφονίες.
Του Πατρίς Λουµούµπα. Ποιοι σκότωσαν τον ήρωα του αφροκονγκολέζικου απελευθερωτικού αγώνα; Ποιος ανατίναξε το αεροπλάνο του ΓΓ του ΟΗΕ Χάµασχολντ, το 1961;
Ποιος σκότωσε τον Κένεντι, το 1963; Και ποιος τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ:
Και ποιος τον Παλαιστίνιο Χαλίλ Αλ Ουαζίρ;
Και πολλοί άλλοι δολοφονήθηκαν,
Πώς µπορούµε να παραµένουµε σιωπηλοί;
Πρέπει να ερευνήσουµε τις σφαγές στα στρατόπεδα Σάµπρα και Σατίλα στο Λίβανο, µε τρεις χιλιάδες θύµατα.
Και τη σφανή στη Γάζα, το 2008. 3200 γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν ή τραυµατίστηκαν. 50 εκπαιδευτικά κέντρα του ΟΗΕ κατεδαφίστηκαν, 60 κλινικές καταστράφηκαν, 40 γιατροί και νοσοκόµες σκοτώθηκαν.
Οι υπεύθυνοι ζούνε ελεύθεροι.
Πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο. Αλλά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στοχεύει µόνο τα µικρά κράτη.
Το φαινόµενο της πειρατίας εξαπλώνεται, αλλά οι Σοµαλοί δεν είναι πειρατές. Πειρατές είµαστε εµείς που εκµεταλλευόµαστε όλο τον αλιευτικό τους πλούτο. Εµείς είµαστε οι επιτιθέµενοι. Οι Σοµαλοί είναι αναγκασµένοι να υπερασπιστούν τον θαλάσσιο πλούτο τους που αποτελεί την τροφή των παιδιών τους. Μεταµορφώθηκαν σε πειρατές για να αµυνθούν.
Και εσείς στέλνετε τα πολεµικά σας πλοία εναντίον τους, αντί να τα στείλετε εναντίον των ξένων αλιευτικών σκαφών.
Ο κόσµος πρέπει να σεβαστεί την οικονοµική τους ζώνη στη θάλασσα και όλες οι χώρες να σταµατήσουν να ρίχνουν στη σοµαλική θάλασσα τα βιοµηχανικά τους απόβλητα.
Αντί να υπογραφεί µια τέτοια συµφωνία µε τον ΟΗΕ, τα ξένα πολεµικά πλοία εµποδίζουν τους Σοµαλούς να βγουν για ψάρεµα στη θάλασσά τους.
Για την Παλαιστίνη, δεν είναι εφικτή η λύση των δύο κρατών. Ένα κράτος για όλους, όπως στο Λίβανο.
Εµείς προστατεύσαµε τους Εβραίους από τη ρωµαϊκή εποχή και µετά την εκδίωξή τους από την Ανδαλουσία.
Τους; προστατεύσαµε και στα χρόνια του Χίτλερ. Εσείς (οι δυτικοί) τους διώχνατε και τους παροτρύνατε να πάνε να πολεµήσουν τους Άραβες.
Δεν είµαστε εχθροί µε τους Έβραίους, είµαστε ξαδέρφια. Οι Εβραίοι θα χρειαστούν µια µέρα τους Άραβες, αλλά οι Άραβες δεν θα τους προστατεύσουν όπως στο παρελθόν.
Και το Κασµίρ πρέπει να γίνει ένα ανεξάρτητο κράτος, σαν ζώνη ανάµεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Γιατί θίγω όλα αυτά τα ζητήµατα;
Γιατί πρέπει να τα διερευνήσουµε, σαν ΟΗΕ.
Ο αγώνας του τρίτου Κόσµου και των µικρότερων κρατών, να ζήσουν µε αξιοπρέπεια και ελευθερία, είναι ένας διαρκής αγώνας και θα συνεχιστεί µέχρι το τέλος».
Από εφ. ο δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 11/3/2011
