30.3.11

Λιβύη – Τι δεν μας Λένε: Tο έργο του αιώνα ύδρευσης της Αφρικής, το αυτόνομο τραπεζικό σύστημα, τα μεγάλα αποθέματα χρυσού, η εναντίωση στην Αfricom



H Λιβύη χρηματοδότησε με 33 δισεκατομύρια δολάρια
το μεγαλύτερο υπόγειο έργο ύδρευσης στον κόσμο τεράστιας σημασίας
για την ευημερία όλης της Αφρικής και δεν το πληροφορούμαστε
ούτε τώρα που ή Λιβύη είναι στο προσκήνιο
Libya warns of disaster if 'Great Man-Made River' hit





 
1. Άρθρο της POLITAIA.ORG με τίτλο:
 
Μετάφραση Ιαπετού που την παραθέτει σε σχόλιό του
σε άρθρο από το Antinews (βλ. άρθρο 3 παρακάτω)


Η δαιμονοποίηση του Καντάφι στη δυτική ειδησιογραφία, με τo σύνθημα: «Ένα κομματάκι αλήθειας, αναμιγνυόμενο με πολλά ψέματα», μπορεί σαφώς να προδιαγράψει, ποιος βρίσκεται πίσω από την «λιβυκή επανάσταση».
Μετά το ξεδόντιασμα του δυτικού τύπου από τούς Ρώσους, για άλλη μια φορά, με τον υποτιθέμενο βομβαρδισμό του πληθυσμού από την πολεμική αεροπορία του Καντάφι, δεν μπορεί πλέον να αποκλεισθεί εκ προοιμίου, ότι η «λιβυκή επανάσταση», στο σύνολό της, έλαβε χώρα κατά παραγγελία των σχετικών εμπρηστών τού κόσμου. Εδρα Λονδίνο.

Το «πάγωμα» δισ. ευρώ στο εξωτερικό, τα οποία φέρεται ότι έχει στην κατοχή του (ιδιωτικά) ο Καντάφι, θα πρέπει, μάλλον, να είναι χρήματα, που ανήκουν στο Λιβυκό κράτος.
Και αυτά θέλουν να βάλουν στό χέρι οι παγκοσμιοποιητές.
Πού θα καταλήξουν πιθανότατα , όπως αναφέρεται, τα 70 δισεκατομμύρια του Μουμπάρακ;
Και στο μέλλον, τα περιουσιακά στοιχεία της Σαουδικής Αραβίας, Μπαχρέιν και τού Κουβέιτ; Σίγουρα όχι στον πληθυσμό αυτών των κρατών.
Ακόμη πιο προσοδοφόρα είναι, βέβαια, τα πετρελαικά αποθέματα των χωρών αυτών, που θα τεθούν, σύντομα, υπό τον άμεσο έλεγχο του City του Λονδίνου.

Ο Καντάφι είναι (ή ήταν), ίσως, η πιο σημαντική μορφή στη Βόρεια Αφρική, επειδή κατάφερε να φέρει τη χώρα του, στην κορυφή της αφρικανικής ηπείρου και τα πετρελαικά έσοδα δεν τα ξόδεψε σε παλάτια και κότερα, αλλά για επενδύσεις στη χώρα του.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό:

Ο “τρελός” Καντάφι, άρχισε το 1980, ένα τεράστιο έργο για την παροχή νερού για τη Λιβύη, την Αίγυπτο, το Σουδάν και το Τσαντ και σχεδόν το τελείωσε.

Είναι επικίνδυνο, χωρίς ένα σεντ από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, να προχωράς ένα μεγαλόπνοο έργο, που έχει τη δυναμική και δυνατότητα, να μετατρέψει το σύνολο της Βόρειας Αφρικής σε ένα ακμάζοντα κήπο.

Αυτό έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τον στόχο αποσταθεροποίησης της περιοχή, που επιδιώκεται από το City τού Λονδίνου, με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία των εταιρειών του.

Στις 1 Σεπτεμβρίου του 2010, τέθηκε σε λειτουργία, το πρώτο σημαντικό τμήμα του έργου αυτού, μετά από τριάντα χρόνια σχεδιασμού και χρόνου κατασκευής. Αυτό έγινε 5 μήνες πριν από τις ταραχές, ώστε το σχέδιο, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, να μην καρποφορήσει.

Στα νότια της Λιβύης, υπάρχουν τέσσερις μεγάλοι ταμιευτήρες νερού (λεκάνη Kufra, λεκάνη Sirt, λεκάνη Morzuk και λεκάνη Hamada ), στίς οποίες βρίσκονται αποθηκευμένα 35 000 κυβικά χιλιόμετρα (!) νερού.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ταμιευτήρα και γιά να πάρετε μια εικόνα, φαντασθήτε την έκταση της Γερμανίας ως λίμνης 100 μέτρων βάθους.
Αυτό το, ουσιαστικά, ανεξάντλητο απόθεμα νερού, θέλουν οι παγκοσμιοποιητές, στο παγκόσμιο εμπόριο νερού, επιχειρηματικά να μονοπωλήσουν.
Πολύ πιό σοβαρό από το λιβυκό πετρέλαιο.
Ένα κυβικό μέτρο νερού, εξαιρετικά υψηλής καθαρότητας, με κόστος άντλησης τα 35 σεντ, είναι ασυναγώνιστο.
Αν υποθέσουμε μιά τιμή πώλησης, 2 ευρώ το κυβικό (Οι παγκοσμιοποιητές θα σκεφθούν, σίγουρα, πιό επικερδή επιχειρηματικά μοντέλα), τότε η αξία, των εν λόγω δεξαμενών νερού, υπολογίζεται σε 58 τρισεκατομμύρια (58.000.000.000.000 .-) €!

Με τό σχέδιο αυτό, η Λιβύη έθεσε σε κίνηση, μια πραγματικά «πράσινη επανάσταση» και θα μπορούσε να τροφοδοτήσει με τρόφιμα όλη την Αφρική.
Πάνω απ ‘όλα θα μπορούσεη Λιβύη να απελευθερώσει όλη την Βόρεια Αφρική από τα νύχια του ΔΝΤ και να τήν ανεξαρτοποιήσει.

Αυτάρκεια; Μια λέξη ερέθισμα για τούς banksters και τα Τράστ, που μπλόκαραν ήδη το κανάλι Jonglei, από τον Λευκό Νείλο στο νότιο Σουδάν, όπου η CIA υποκίνησε και στήριξε τόν πόλεμο απόσχισης τού νότιου Σουδάν.
Οι παγκοσμιοποιητές προτιμούν, φυσικά, τίς ακριβές μονάδες αφαλάτωσης, που οι ίδιοι κατασκευάζουν και χρηματοδοτούν από την Παγκόσμια Τράπεζα.
Οπως για παράδειγμα την πράσινη ενέργεια.



2. Άρθρο από το Αntinews με τίτλο:

Μετάφραση άρθρου από το 21st Century Wire με τίτλο:
GLOBALIST TARGET: Central Bank of Libya is 100% State Owned


Κάτι που σπάνια αναφέρεται από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ της Δύσης είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης είναι 100% κρατική.
Αυτό δεν αρέσει στους παγκόσμιους τραπεζίτες και κερδοσκόπους, εξ ου και η μανία τους να εκθρονίσουν τον Καντάφι, τερματίζοντας την ανεξαρτησία της χώρας του.
Σήμερα, η Λιβύη τυπώνει δικό της χρήμα, το δηνάριο, μέσω της κεντρικής της τράπεζας. Ελάχιστοι αμφιβάλλουν πως η χώρα είναι αυτόνομη, διαθέτει πλούσιους πόρους, και είναι σε θέση να καθορίσει την οικονομική της πορεία.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τραπεζικά καρτέλ της παγκοσμιοποίησης πρέπει να συναλλαχτούν με τη λιβυκή Κεντρική Τράπεζα και το εθνικό της νόμισμα αν θέλουν να κάνουν δουλειές με τη χώρα.
Και επειδή δεν έχουν τον έλεγχο του συστήματος, αποφάσισαν να τα αλλάξουν όλα.
Η εν λόγω τράπεζα μπορεί να μην φαίνεται ως στόχος, με βάση τα λεγόμενα του Ομπάμα, του Κάμερον, και του Σαρκοζύ, αλλά αποτελεί προτεραιότητα για τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης, που προσπαθούν να εντάξουν τη Λιβύη στη λίστα με τις υποταγμένες χώρες.

Όταν ο κουρνιαχτός από τους πυραύλους κατακαθίσει, θα δούμε τους Ευρωπαίους «μεταρρυθμιστές» να εισβάλλουν στη κατεστραμμένη Λιβύη, προσπαθώντας να αλλάξουν το νομισματικό της σύστημα, πλημμυρίζοντάς το με δολάρια, και ετοιμάζοντας τους ατέλειωτους κύκλους του πληθωρισμού.

Η κρατικά και εθνικά ελεγχόμενη Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης λειτουργεί πολύ διαφορετικά από τις αντίστοιχες αμερικανικές και ευρωπαϊκές. Δεν είναι ιδιωτική, κερδοσκοπική, με μετόχους, όπως είναι η αμερικανική Federal Reserve, και η Τράπεζα της Αγγλίας. Βάσει του λιβυκού Συντάγματος, η τράπεζα έχει σκοπό τη νομισματική σταθερότητα και την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας.

Η Λιβύη έχει αποθέματα χρυσού που αποτελούν μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ της, και που είναι πολύ περισσότερα από αυτά οποιασδήποτε άλλης χώρας (εκτός του Λιβάνου), σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ και του λονδρέζικου Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού.
Η τελευταία τιμή του χρυσού στη παγκόσμια αγορά είναι $1.430 η ουγγιά.

Τι θα γίνει όλος αυτός ο χρυσός μόλις ηττηθεί ο Καντάφι και οι σύμμαχοι αναλάβουν τον έλεγχο της Τρίπολης;
Θα χαθεί, ή θα ανταλλαγεί με χάρτινα δολάρια;

Οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες του κόσμου προκαλούν πληθωρισμό, και δημιουργούν φούσκες τις οποίες μετά σπάνε, έτσι ώστε να μεταφέρονται τεράστια ποσά από τις κατώτερες οικονομικά τάξεις στις ισχυρές ελίτ.

Συνεπώς εύκολα διαγιγνώσκονται οι βασικές αιτίες για το χάος στη Μέση Ανατολή, και για την επίθεση εναντίον της Λιβύης.
Η παγκόσμια να τάξη, χρησιμοποιεί κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή της για να προωθήσει τα σχέδια της.
Η Αίγυπτος και η Τυνησία μπήκαν σε καθεστώς ενδιάμεσης δικτατορίας, και παράλληλα δέθηκαν με τα δεσμά δισεκατομμυρίων δολαρίων σε φτηνά δάνεια από τη Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.

Όποια χώρα αντιστέκεται στις επιταγές και στους σχεδιασμούς της παγκοσμιοποίησης, θα υποστεί τις συνέπειες.
Αυτό είναι το μάθημα της Λιβύης.
Ο πόλεμος εναντίον των ανυπόταχτων χωρών έχει σκοπό τη ταπείνωση και την επαναφορά τους στη κοινή γραμμή.


3. Άρθρο από το Αntinews με τίτλο

Μετάφραση άρθρου από το Global Research

Το 2008, στη διάρκεια της γαλλικής προεδρίας της ΕΕ, ο πρόεδρος Nicolas Sarkozy κάλεσε τους ηγέτες των 27 χωρών της ΕΕ και αυτούς των 17 χωρών της Μεσογείου σε σύνοδο στο Παρίσι, με σκοπό τη σύσταση της Μεσογειακής Ένωσης.
Ο σκοπός θα ήταν η στρατηγική εστίαση της Ευρώπης προς τη Μ. Ανατολή, τη Β. Αφρική, και τα Βαλκάνια.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εποχής: «Η μεγάλη ιδέα του Sarkozy αφορά στον ορισμό της Ρώμης ως αυτοκρατορικό κέντρο της υφηλίου, ενώνοντας 44 κράτη και 800 εκατομμύρια ανθρώπους».

Ο Λίβυος ηγέτης ανακοίνωσε πως θα μποϋκοτάρει τη συγκέντρωση, καταγγέλλοντας ότι έχει ως σκοπό της τη διαίρεση του αφρικανικού και του αραβικού κόσμου.
Όπως είπε τότε «Θα έχουμε μια ακόμη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με ιμπεριαλιστικούς χάρτες που έχουν σχεδιάσει κάποιοι, αλλά τους οποίους εμείς έχουμε από καιρό διπλώσει… δεν τους ξαναθέλουμε».

Λίγα μόλις χρόνια αργότερα, τα γαλλικά Mirage και Rafale βομβαρδίζουν τη Λιβύη, μαζί με άλλα κράτη του ΝΑΤΟ (και το Κατάρ), σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν τον Καντάφι.

Η Μεσόγειος αποτελεί αυτή τη στιγμή το κεντρικό πεδίο μάχης της αμερικανικής αυτοκρατορίας της τρίτης χιλιετίας, που θέλει να τη μετατρέψει σε mare nostrum.

Η επίθεση στη Λιβύη γίνεται ένα σχεδόν μήνα μετά τη προσπάθεια να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και η Κύπρος, κάτι που αν γίνει θα αφήσει ελάχιστες μόνο χώρες της περιοχής εκτός της Συμμαχίας.
Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ υποχρεώνει τις διάφορες κυβερνήσεις να ανοίξουν τα σύνορά τους στον αμερικανικό στρατό. Κάτι που είδαμε ξεκάθαρα στη περίπτωση του Μαυροβουνίου.

Αν αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη σήμερα, επαναληφτεί και στη Συρία, και με τον Λίβανο ήδη αποκλεισμένο από Νατοϊκά πλοία, τότε σύντομα η Μεσόγειος Θάλασσα θα ελέγχεται πλήρως από το ΝΑΤΟ και πιο συγκεκριμένα από τις ΗΠΑ.
Η Κύπρος αποτελεί το μόνο μέλος της ΕΕ, και μάλιστα το μόνο ευρωπαϊκό κράτος (με εξαίρεση κάποια μικροσκοπικά κράτη) που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και δεν έχει κάποιου είδους συμφωνία συνεργασίας μαζί του.

Παράλληλα, η Λιβύη είναι η μόνη μεσογειακή χώρα της Αφρικής που δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα Μεσογειακού Διαλόγου του ΝΑΤΟ.
Επίσης, η Λιβύη είναι ανάμεσα στις 5 χώρες από τις συνολικά 54 της Αφρικής, που δεν έχουν ενσωματωθεί στη νέα αμερικανική στρατιωτική διοίκηση Africa Command (AFRICOM).
Οι υπόλοιπες είναι το Σουδάν, η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ερυθραία, και η Ζιμπάμπουε, όλες στο στόχαστρο της Δύσης.

Η Μεσόγειος υπήρξε ανέκαθεν η πλέον στρατηγικά σημαντική θάλασσα, τα νερά της οποίας βρέχουν τρεις ηπείρους. Για τον έλεγχό της έχουν πολεμήσει πάμπολλες αυτοκρατορίες.
Από το 1945, κυριαρχεί η Αμερική με τον 6ο στόλο της που έχει έδρα το λιμάνι της Νάπολης.

Ο ναύαρχος Gary Roughead, επικεφαλής των αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων δήλωσε πως η παρουσία των ΗΠΑ στη Μεσόγειο τις επέτρεψε να είναι έτοιμες για την επίθεση εναντίον της Λιβύης, αφού «όλα ήταν ήδη έτοιμα από καιρό».
«Έχουμε ένα παγκόσμιο ναυτικό που είναι πάντα έτοιμο… κι όταν αρχίσουν τα κανόνια, αρχίζουν και οι επιχειρήσεις», είπε.
Παράλληλα καθησύχασε κάποιους που ανησυχούσαν, ότι «οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν απρόσκοπτες… οι πύραυλοι που καταναλώνονται θα αντικατασταθούν. Έχουμε συνολικά 3.200 Tomahawks, αρκετούς για να ισοπεδώσουμε τη Λιβύη και να μας μείνουν κι άλλο για τον επόμενο πόλεμο…».

Ο βασικός στόχος της εξόντωσης της Λιβύης είναι η εξασφάλιση της Μεσογείου από πλευράς αμερικανικού πενταγώνου και ΝΑΤΟ.
Και όταν ολοκληρωθεί ο αμερικανικός έλεγχος στη Βόρειο Αφρική, οι συνέπειες για τη περιοχή θα είναι κρίσιμες.

Λίγο μετά τη σύσταση του αμερικανικού Africa Command, ο Κινέζος διευθυντής της ακαδημίας Στρατιωτικών Επιστημών του Πεκίνου έγραψε: «Οργανώνοντας δεκάδες προωθημένες βάσεις στη Τυνησία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, και σε άλλες αφρικανικές χώρες, οι ΗΠΑ οργανώνουν στην ουσία ένα δίκτυο στρατιωτικών βάσεων που θα καλύπτει ολόκληρη την ήπειρο και θα εξυπηρετεί στόλους αεροπλανοφόρων».

Το 2006, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είχαν διεξάγει μια μεγάλη στρατιωτική άσκηση στη νησιωτική αφρικανική χώρα Cape Verde, με στόχο τον έλεγχο των διόδων ροής του αργού πετρελαίου και την επιτήρηση των αγωγών πετρελαίου της περιοχής.
Η διοίκηση της Africa Command αποτελεί έναν ζωτικό, και κρίσιμο κρίκο στην νέα αμερικανική προσαρμογή σε μια παγκόσμια στρατιωτική παρουσία, και δυνατότητα επέμβασης.
Παράλληλα, στην Ευρώπη, η Αμερική αρχίζει και στρέφεται όλο και πιο ανατολικά.

Η τρέχουσα αμερικανική στρατιωτική ανάπτυξη επικεντρώνεται στο «τόξο της αστάθειας» που ξεκινά από τον Καύκασο, τη κεντρική και ανατολική Ασία, και καταλήγει στη κορεατική χερσόνησο.
Για αυτό και η Αφρική, θεωρείται ως σημείο κλειδί για την υποστήριξη αυτού του νέου παγκόσμιου στρατηγικού ρόλου των Αμερικανών.
Μέσω της AFRICOM, οι ΗΠΑ σταθεροποιούν τη θέση τους στην Αφρική, ελέγχουν την Ευρασία, και προετοιμάζουν τον πλήρη έλεγχο του πλανήτη.


Για όλα αυτά τα παραπάνω, όλα όσα γίνονται σήμερα στη Λιβύη δεν έχουν να κάνουν τόσο πολύ με τον έλεγχο των πετρελαίων της, ούτε με την υποδούλωση μιας απείθαρχης αφρικανικής χώρας, αλλά έχουν να κάνουν με την αμερικανική κυριαρχία στη Μεσόγειο, και συνεπώς σε ολόκληρη την υφήλιο.

28.3.11

Κι όμως ο Λίβυος ηγέτης επαληθεύεται: Δεν έγιναν βομβαρδισμοί, δεν έδρασαν μισθοφόροι, η Αλκάιντα ηγείται των αντικαθεστωτικών

.
.
1. Άρθρο του Ν. Κατζηλάκη στην Ελευθεροτυπία με τίτλο:
.
Καθώς τα τύμπανα μιας ένοπλης αντιπαράθεσης μεταξύ του καθεστώτος Καντάφι και της Δύσης δυναμώνουν έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε μια πτυχή του λιβυκού δράματος: της κάλυψης του εμφύλιου σπαραγμού από τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ.
Κατά τα πρώτα στάδια των ταραχών στη Λιβύη, που ακολούθησαν των εξεγέρσεων στην Αίγυπτο και την Τυνησία, πλήθος αναφορών γέμισαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία για την άμεση αντίδραση του λιβυκού καθεστώτος στην εξέγερση μεγάλης μερίδας του λαού της χώρας.
Η έλλειψη ξένων και κυριότερα ανεξάρτητων και έγκυρων παρατηρητών και δημοσιογράφων στο θέατρο των γεγονότων, λόγω και της ηθελημένης απομόνωσης της Λιβύης του Καντάφι και του ανελεύθερου χαρακτήρα του καθεστώτος του, έδωσαν χώρο για σπορά αναφορών που λίγο αργότερα διαψεύστηκαν.

Στα διεθνή ΜΜΕ εμφανίστηκαν, ήδη από τη δεύτερη ημέρα των ταραχών και της κατά πώς φαίνεται βιαιότατης προσπάθειας καταστολής διαδηλωτών από το καθεστώς Καντάφι, εκπρόσωποι του National Front for the Salvation of Libya, οργάνωσης με μακρά ιστορία αντιπαράθεσης με τον Λίβυο ηγέτη.
.
Η οργάνωση ιδρύθηκε το 1981 από Λίβυους αντιφρονούντες. Με στήριξη και χρηματοδότηση της CIA, των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών και των Σαουδαράβων(1, 2, 3) προσπάθησε να δολοφονήσει τον Καντάφι το 1984 στην Τρίπολη.
Η επιχείρηση απέτυχε, αλλά η οργάνωση συνέχισε τις προσπάθειες ανατροπής του καθεστώτος με τη σύσταση στο γειτονικό Τσάντ τού Libyan National Army, μιας στρατιωτικής μονάδας αποτελούμενης από πρώην μέλη του λιβυκού στρατού, ξανά όμως χωρίς επιτυχία.
Τα τελευταία χρόνια, μετά τη μερική προσέγγιση του Καντάφι με τη Δύση, ο ρόλος της περιορίστηκε (σήμερα, στο εσωτερικό της Λιβύης, απ' ό,τι αναφέρεται, έχει μικρή υποστήριξη από το λαό(4)), συμμάχησε όμως τα τελευταία χρόνια με μικρότερες αντικανταφικές οργανώσεις φιλομοναρχιστών (Libyan Constitutional Union) και ανθρωπίνων δικαιωμάτων (Libyan League for Human Rights) δημιουργώντας την «Εθνική συνδιάσκεψη της λιβυκής αντιπολίτευσης» το 2005(5, 6)
.
Η διεθνής αιγυπτιακή εφημερίδα «Asharq Alawsat» ανέφερε στις 9 Φεβρουαρίου 2011 ότι η «Εθνική Συνδιάσκεψη» συνέβαλε στην οργάνωση της λιβυκής «Ημέρας Οργής» της 17ης Φεβρουαρίου।(7)
Οι «αναμεταδόσεις»
Οι εκπρόσωποι της οργάνωσης, από τις πρώτες ημέρες του εξελισσόμενου εμφύλιου σπαραγμού, είχαν σημαντικό ρόλο στην «αναμετάδοση» γεγονότων, ευρισκόμενοι σχεδόν όλοι σε Λονδίνο και Ουάσιγκτον
  • Στις 21 Φεβρουαρίου, εκπρόσωπός της «αναμετέδωσε» ότι το ναυτικό του Καντάφι βομβάρδισε την Τρίπολη.(8)
  • Στις 22 Φεβρουαρίου, ότι ο Καντάφι χρησιμοποίησε μισθοφόρους κατά του λαού του(9)
  • Στις 23 Φεβρουαρίου ότι το καθεστώς πραγματοποιεί γενοκτονία κατά του λιβυκού λαού(10)
  • Στις 25 Φεβρουαρίου ότι η αεροπορία και το πυροβολικό του Καντάφι βομβάρδισαν την Τρίπολη(11, 12)
Ενώ
  • την 1η Μαρτίου το δορυφορικό ρωσικό κανάλι «Russia Today» ανέφερε ότι οι ρωσικοί δορυφόροι δεν κατέγραψαν κάποιον αεροπορικό βομβαρδισμό στη Βεγγάζη και την Τρίπολη(13)
  • Την επομένη ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ και ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ δεν επιβεβαίωσαν ότι πραγματοποιήθηκαν αεροπορικοί βομβαρδισμοί στις λιβυκές πόλεις(14)
  • Στις 2 Μαρτίου ο ερευνητής του Παρατηρητήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Πίτερ Μπούκερτ, ευρισκόμενος για δύο εβδομάδες στη Λιβύη, δήλωσε στο «Radio Netherlands» ότι δεν βρήκε στοιχεία για χρήση «μισθοφόρων» στη Λιβύη।(15)
  • Στις 10 Μαρτίου ο Σαλάχ Τζαμπέρ, ιατρικός συντονιστής των πόλεων που ελέγχονται από αντικαθεστωτικούς, δήλωσε ότι από την έναρξη των ταραχών σκοτώθηκαν τετρακόσια άτομα στην ανατολική Λιβύη συνολικά, χωρίς να συγκεκριμενοποιήσει πόσοι από τους νεκρούς είναι αντικαθεστωτικοί ή σώματα ασφαλείας.(16)
  • Επίσης ο βομβαρδισμός της Τρίπολης από το ναυτικό του Καντάφι δεν επιβεβαιώθηκε ώς σήμερα από κανέναν από τους δεκάδες ξένους ανταποκριτές που βρίσκονται, εδώ και μέρες πλέον, στη λιβυκή πρωτεύουσα.



Ο Αμπντέλ Χακίμ Αλ Χασίντι παραδέχθηκε ότι είχε στρατολογήσει περίπου 25 άτομα από την περιοχή της Ντέρνα στην ανατολική Λιβύη με τους οποίους πολέμησε εναντίον της συμμαχικής δύναμης στο Ιράκ!

Επίσης, ότι πολέμησε και στο Αφγανιστάν, συνελήφθη το 2002 στην πόλη Πεσαβάρ του Πακιστάν, παραδόθηκε στις ΗΠΑ οι οποίες τον έδωσαν στη Λιβύη, όπου παρέμεινε κρατούμενος μέχρι το 2008 όταν και αφέθηκε ελεύθερος, παρότι το διάστημα 1995-96 είχε σκοτώσει με τους μαχητές του πολλά μέλη των λιβυκών Ενόπλων Δυνάμεων σε συγκρούσεις!

Είναι ηγετικό μέλος της οργάνωσης Λιβυκή Ισλαμική Ένοπλη Ομάδα (LIFG: Libyan Islamic Fighting Group), βοηθούν στη Λιβύη οι σύμμαχοι, ενώ ο ίδιος με μία μόνο συνέντευξη δικαιώνει απόλυτα τον Καντάφι σε όσα υποστηρίζει για τη δράση των ισλαμιστών εξτρεμιστών στη Βόρεια Αφρική!

Στο ίδιο δημοσίευμα γίνεται και αναφορά σε δηλώσεις του προέδρου του Τσαντ, ο οποίος αναφέρει πληροφορίες τις οποίες έχει ήδη δημοσιεύσει το defencenet.gr, ότι μαχητές της Αλ Κάιντα έχουν κλέψει από στρατιωτικές αποθήκες της Λιβύης φορητά πυραυλικά συστήματα.

Σημείωση του ιστολογίου

Το δημοσίευμα που αναφέρεται παραπάνω είναι της Telegraph  με τίτλο: Libyan rebel commander admits his fighters have al-Qaeda links (ο ηγέτης των εξεγερμένων Λιβύων παραδέχεται ότι οι πολεμιστές τους έχουν δεσμούς με την ΑλΚάιντα).

Σχετικά είναι και τα παρακάτω άρθρα:

- Libyan “revolutionaries” aren’t so revolutionary..(Οι Λίβυοι επαναστάτες δεν είναι και τόσο επαναστάτες)

- Who are the Libyan Freedom Fighters and Their Patrons? (Ποιοί είναι οι Λίβυοι αγωνιστές της ελευθερίας και οι πάτρωνές τους)

- Qatar Recognises Libyan Rebels After Oil Deal ( Οι Λίβυοι εξεγερμένοι παραχωρούν την διαχείρηση των πετρελαιοπηγών της Ανατολικής Λιβύης στο Κατάρ και το Κατάρ αναγνωρίζει (δεύτερη χώρα μετά τη Γαλλία) το Λιβυκό επαναστατικό συμβούλιο ως τον επίσημοαντιπρόσωπο της Λιβύης.

- PressTV-'West Owns Libya Opposition' (Η CIA με τη βοήθεια του Αιγυπτιακού στρατού πήρε στον έλεγχό της τις δυνάμεις της Λιβυκής αντίστασης, εξοπλίζοντάς την και χρηματοδοτώντας την εναντίον του Καντάφι. Τώρα, μετά την προσχώρηση στην αντίσταση μερικών Λίβυων στρατηγών, πρόκειται να εγκατασταθεί ένα νέο καθεστώς φιλικό στις ΗΠΑ)
__________________________________________________________
(1) «Α History of Modern Libya», Dirk Vandewalle, Cambridge University Press, 2006
(2) «Veil: The secret wars of the CIA, 1981-1987» by Bob Woodward Simon and Schuster, 2005
(3) «The CIA's black opts» John Jacob Nutter, Prometheus Books, 1999
(4) http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-1261216959
(6) «Libyan opposition meets to discuss ending Gadhafi's 36-year authoritarian rule», Associated Press, 25 Ιουνίου 2005
(7) http://aawsat.com/english/news.asp?section=1&id=24095
(9) The Riz Khan show, «Libya's lucrative ties», Al Jazeera, 22 Φεβρουαρίου, http://www.youtube.com/watch?v=Qx5cUpSN0_Q
(13) «Airstrikes in libya did not take place», Russia today, 1 Μαρτίου 2011, http://www.youtube.com/watch?v=XYesnOD6_gQ
(14) «Pentagon hesitant on no-fly zone over Libya», Graig Whitlock, Washington post, 02/03/2011
(15) http://www.rnw.nl/africa/article/hrw-no-mercenaries-eastern-libya-0

19.3.11

Η Λιβύη και η ελαφρότητα των ακτιβιστών των κλικ - Ομιλία Καντάφι στον ΟΗΕ το 2009

  


Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων διακιωμάτων του ΟΗΕ
ανέβαλε πριν δύο βδομάδες την επικύρωση έκθεσης που εξαίρει το
ανθρωπιστικό έργο του Καντάφι "όχι μόνον στον τομέα
των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά και σ΄αυτόν των οικονομικών,
κοινωνικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων"
UN Postpones Praising Gadhafi’s Human Rights Record


Ο Καντάφι έχει καθιερώσει και χρηματοδοτεί από το 1988 το ετήσιο¨
"βραβείο Καντάφι για τα ανθρώπινα δικαιώματα" που απονέμει
250.000 δολάρια σε προσωπικότητες ή οργανισμούς για την προσφορά τους
στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνευση του κόσμου.
Το βραβείο το έχει πάρει ο Μαντέλλα, τα παιδιά της Παλαιστίνης,
τα παιδιά της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, οι ιθαγενείς της Αμερικής,
το Αφρικανικό κέντρο καταπολέμησης του Aids,κ.α.
Al-Gaddafi International Prize for Human Rights - Wikipedia


Α.    Aπό τον Δρόμο της Αριστεράς με  τίτλο:
Του Τζον Χίλαρι *

Καθώς εκτυλίσσεται η εξέγερση στη Λιβύη, η διαδικτυακή οργάνωση Avaaz έχει πείσει 800.000 ανθρώπους να υπογράψουν για μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη.
Καθώς οι περισσότεροι από αυτούς τους καλοπροαίρετους ακτιβιστές γνωρίζουν λίγα για την πραγματική κατάσταση, ενισχύουν εκείνες τις δυτικές κυβερνήσεις που επιδιώκουν απελπισμένα να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στη Βόρεια Αφρική.

Το Avaaz είναι η πιο γνωστή οργάνωση εκστρατειών μέσω του Ίντερνετ, η οποία επιχειρεί με συλλογή υπογραφών να επιβάλλει την προοδευτική κοινή γνώμη στους παγκόσμιους ηγέτες. Με 7 εκατομμύρια «υποστηρικτές», έχει μαζέψει εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές για την κλιματική αλλαγή, την εναντίωση στη νομοθεσία κατά των ομοφυλόφιλων στην Ουγκάντα και τη διαγραφή του χρέους της Αϊτής, ύστερα από το σεισμό του περασμένου έτους.

Avaaz σημαίνει φωνή και όλοι στέκονται με δέος μπροστά στους αριθμούς των ανθρώπων στους οποίους δίνει φωνή.

Όμως, η δράση της για τη Λιβύη αυτή την εβδομάδα προκάλεσε κύματα ανησυχίας σε όλη την μπλογκόσφαιρα για το πόσο υπεύθυνος είναι ο ακτιβισμός μέσω του ίντερνετ και τι πραγματικά αντιπροσωπεύει.
Οι παραδοσιακές καμπάνιες των οργανώσεων που καλούν σε δράση συνήθως είναι πολιτικές και γίνονται σε συνεργασία με τις ομάδες που θα επηρεάσουν.
Αλλά στην εποχή της ιντερνετικής καμπάνιας, η πολιτική μπορεί να διαμορφωθεί σε μια-δυο ώρες βάσει περιορισμένης γνώσης και ακόμη μικρότερης επαφής με τις ομάδες που υποτίθεται ότι θέλει να βοηθήσει.

Μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων θα οδηγούσε σε ακόμη πιο βαθιά ανάμειξη του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, αντικαθιστώντας τη δράση του λιβυκού λαού με τον έλεγχο εκείνων των κυβερνήσεων που έδειξαν ελάχιστο σεβασμό για την ευημερία του.
Όσο το πετρέλαιο συνέχιζε να ρέει, οι δυτικές κυβερνήσεις υποστήριζαν μετά χαράς δικτάτορες που καταπατούσαν την ελευθερία του λαού τους.
Οι Λίβυοι είναι απίθανο να νιώσουν ευγνώμονες όταν θα βομβαρδίζονται από εκείνους που θα επιχειρήσουν να επιβάλουν τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.
Στην πραγματικότητα, μια τέτοια ενέργεια θα βοηθούσε τον Μ. Καντάφι δικαιώνοντας τη ρητορική του για την ξένη επέμβαση, για να μην αναφέρουμε ότι θα επιδρούσε ανασταλτικά στις επαναστάσεις που ξεσπούν σε όλη την περιοχή.

Βέβαια, μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων κάνει την ξένη επέμβαση να ακούγεται μάλλον ανθρωπιστική δίνοντας έμφαση στην παύση των βομβαρδισμών, ακόμη κι αν αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει κάλλιστα στην κλιμάκωση της βίας.

Δεν είναι απορίας άξιο που τα γεράκια και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού καλούν για την επιβολή μιας τέτοιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Η στρατιωτική ιεραρχία , που αντιμετωπίζει περικοπή των προϋπολογισμών της λόγω της μείωσης των κρατικών δαπανών, δεν πιστεύει στην τύχη της –εκείνοι που συνήθως εναντιώνονται στους πολέμους, τώρα κάνουν καμπάνια για μεγαλύτερη στρατιωτική ανάμειξη.

Το θέμα φέρνει στο φως τον πυρήνα του ιντερνετικού ακτιβισμού: αντί να αλλάζει τον κόσμο μέσω της διαρκούς εκπαίδευσης, στοχεύει να αλλάξει τον κόσμο με ένα κλικ του ποντικιού.

Οι επιπτώσεις μπορεί να είναι ευεργετικές, όταν ασκείται πίεση σε μια κυβέρνηση ώστε να μη βλάψει.
Αλλά ένα θετικό σχέδιο δράσης σε μια κατάσταση όπως αυτή της Λιβύης απαιτεί περισσότερη σκέψη. Η προτροπή για στρατιωτική επέμβαση είναι ένα τεράστιο βήμα –μπορεί να κρέμεται απ’ αυτό η ζωή και ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Η διαφορά ανάμεσα στην ευκολία της δράσης (με ένα κλικ) και στις συνέπειές της είναι τεράστια.

Στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο πολλοί γενναίοι άνθρωποι αισθάνθηκαν τόσο δυνατοί που θυσίασαν τη ζωή τους για να υποστηρίξουν τον αντιφασιστικό αγώνα σ’ αυτή τη χώρα.
Πόσο απίστευτο θα τους φαινόταν, σε λιγότερο από εκατό χρόνια, το ότι άνθρωποι χρησιμοποιώντας ένα κλικ του ποντικιού τους στέλνουν στρατούς για να δώσουν μάχες που θα καταλήξουν στο θάνατο τόσο πολλών ανθρώπων.

* Δημοσιεύτηκε στον Guardian, 10/3. με τίτλο «Οι ακτιβιστές του Ιντερνετ πρέπει να είναι προσεκτικοί ως προς τις επιθυμίες τους για τη Λιβύη»


Β.  Aπό την ιστοσελίδα Assante με τίτλο:


Το περιεχόμενο της ομιλίας του Μουαμάρ Καντάφι στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 23 Σεπτεμβρίου 2009, εξηγεί και το μένος των Αμερικανών και Ευρωπαίων εναντίον του, παρ’ όλο που, τα τελευταία χρόνια, για να βγάλει τη χώρα από την απομόνωσή της, ο πρόεδρος της Λιβύης έκανε πολλά ανοίγματα τα οποία η Δύση αξιοποίησε πρόθυμα προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση στα λιβυκά πετρέλαια,
Τώρα, με πρόσχημα τον εκδημοκρατισμό, η Δύση προσπαθεί να απαλλαγεί από ένα κοσμικό καθεστώς που διατήρησε παρ’ όλους τους πολυετείς αποκλεισμούς και βομβαρδισμούς (επί Ρίγκαν) την ανεξαρτησία του, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει την ετοιμότητά της για να προλάβει και να αποτρέψει την ανατροπή του πιο αντιδημοκρατικού και αυταρχικού σε όλη την περιοχή καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας.

Η ομιλία αυτή του Καντάφι (αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε πιο κάτω) ως πολύ αντιδυτική θάφτηκε από τα διεθνή ΜΜΕ:

Στο όνομα του Θεού, σας χαιρετώ εκ μέρους της Αφρικανική ‘Ένωσης και προσεύχομαι για να είναι αυτή μια ιστορική συνάντηση στη ζωή του κόσμου.

Έχουμε τη δέσμευση να υπερασπιζόμαστε την ακεραιότητα των εθνών με συλλογικό τρόπο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το ξέσπασμα 65 πολέμων με τον ΟΗΕ να μήν κάνει τίποτα για να τους εμποδίσει, συμπεριλαμβανομένων οκτώ μεγάλων πολέμων που κόστισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, που διαπράχτηκαν από ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο.

Τα κράτη που νομίζαμε ότι θα αποκρούσουν την επίθεση και θα προστατεύουν τους λαούς, τελικά είναι αυτά που χρησιμοποίησαν επιθετική δύναμη ενόσω έχουν το προνόμιο του βέτο.
Δεν υπάρχει καμία διάταξη στον καταστατικό χάρτη που να επιτρέπει στον ΟΗΕ να αναμειγνύεται στην εσωτερική κυριαρχία μιας άλλης χώρας.
Με άλλα λόγια, το σύστημα διακυβέρνησης αποτελεί μια εσωτερική υπόθεση, κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει και είναι ευθύνη κάθε κοινωνίας να έχει δικτατορικό, δημοκρατικό, σοσιαλιστικό, καπιταλιστικό, αντιδραστικό ή προοδευτικό σύστημα.

Κάποτε η Ρώμη ψήφισε να είναι δικτάτορας ο Ιούλιο; Καίσαρας και η Γερουσία τού έδωσε την εξουσία να είναι δικτάτορας γιατί’ πίστευαν ότι η δικτατορία ήταν χρήσιμη στη Ρώμη τότε.
Ποιος θα μπορούσε να πει στη Ρώμη γιατί το έκανε αυτό;

Το στάτους κβο είναι τροµοκρατία

Το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι απλώς ένα εκτελεστικό σώμα των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και θα πρέπει να αντιπροσωπεύει όλα τα έθνη.
Tο να έχει ένα έθνος βέτο και το άλλο όχι, ένα έθνος να έχει μόνιμη θέση και το άλλο όχι, αυτό πρέπει να εκλείψει τώρα. Εμείς δεν το αναγνωρίζουμε αυτό απολύτως και δεν υποκείμεθα σε καμία απόφαση που θα παρθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας με την παρούσα μορφή του. Τρομοκρατία δεν είναι μόνο η τρομοκρατία της Αλ Κάιντα. Το στάτους . κβο είναι τρομοκρατία.

Τα ισχυρά έθνη έχουν μεγάλα συμφέροντα στον κόσμο, και χρησιμοποιούν το βέτο, χρησιμοποιούν την ισχύ του ΟΗΕ γιά να προστατεύουν τα συμφέροντά τους τρομοκρατώντας τον Τρίτο Κόσμο.
Από την καθιέρωσή του το Συμβούλιο Ασφαλείας, το 1945, και μέχρι τώρα, δεν παρείχε ασφάλεια σε μας, παρά μόνο τιμωρία και τρόμο.
Θα δημιουργήσουμε τα δικά μας περιφερειακά όργανα. Το κίνημα των αδεσμεύτων, 120 κράτη, εξετάζει αυτό το εναλλακτικό σχέδιο.
Ο ΟΗΕ δεν έχει καμία επίδραση στην ειρήνη στον κόσμο.
Το Διεθνές Δικαστήριο εφαρμόζει αποφάσεις μόνο σε βάρος μικρών κρατών, αλλά όχι των ισχυρών.
Η Επιτροπή Διεθνούς Ατομικής Ενέργειας ανήκει στον ΟΗΕ, αλλά οι μεγάλες χώρες δεν δίνουν λογαριασμό. Αυτή στρέφεται μόνο εναντίον μας.

Μίλησα με τον (τότε) επικεφαλής Ελ Μπαραντέι και τον ρώτησα αν ελέγχονται τα πυρηνικά οπλοστάσια των μεγάλων κρατών και μου απάντησε πως όχι.
Όλοι οι ελεγκτικοί φορείς; του ΟΗΕ στρέφονται μόνο κατά των μικρών κρατών μελών του. Γιατί να μην είμαστε ισότιμα έθνη χωρίς πόλους;
Χρειαζόμαστε κάποιον πατριάρχη;
Η έδρα του ΟΗΕ υποτίθεται ότι πρέπει να μεταφερθεί σε κάποιο άλλο μέρος της γης. 50 χρόνια στο δυτικό ημισφαίριο είναι αρκετά.
Ο πρόεδρος ενός κράτους μου παραπονέθηκε ότι δεν επέτρεφαν στον δεύτερο πιλότο του να ταξιδέψει στην Αμερική. Τον ανάγκασαν να διασχίσει τον ωκεανό με ένα πιλότο. Όταν έχουνε πρόβλημα με μια χώρα περιορίζουνε την αποστολή της. 50 βήματα προς μία κατεύθυνση, 500 μέτρα προς την άλλη. Σαν να είμαστε στο Γκουαντάναμο. Ενώ ερχόμαστε για να ψηφίσουμε στη Γενική Συνέλευση.

Οι µετανάστες ζητούν τα κλεµµένα

Γιατί οι Αφρικανοί, οι Ασιάτες και οι Λατινοαμερικανοί πηγαίνουν στην Ευρώπη; Επειδή η Ευρώπη έκανε αποικίες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.
Πήρε χρυσό, ασήμι, διαμάντια, σίδερο, ουράνιο και όλα τα πολύτιμα ορυκτά, καθώς και το πετρέλαιο, τα λαχανικά, τα τρόφιμα, τα ζώα και τους ανθρώπους.
Τώρα έχουμε μια νέα γενιά αφρικανική, ασιατική και λατινοαμερικανική. Αυτοί διεκδικούν τον κλεμμένο τους πλούτο και έχουν αυτό το δικαίωμα. Κι εμείς δεν μπορούμε να τους σταµατήσουµε.

Όταν εµποδίζω χιλιάδες Αφρικανούς πάνε στην Ευρώπη στα σύνορα της Λιβύης, αυτοί µου λένε πηγαίνουµε να πάρουµε τον κλεµµένο µας πλούτο. Εάν µας τον επιστρέψουν δεν θα πάµε.
Αλλά ποιος θα τους τον επιστρέψει; πρέπει να υπάρξει µια απόφαση (του ΟΗΕ) για την επιστροφή αυτού του πλούτου για να σταµατήσει η µετανάστευση.

Η Αφρική δικαιούται αποζηµίωσης της τάξης των 777 τρισεκατοµµυρίων από τους αποικιοκράτες και θα την απαιτήσει.
Και εάν αυτά τα τρισεκατοµµύρια δεν επιστραφούν, οι Αφρικανοί θα συνεχίσουν να πηγαίνουν εκεί που έχετε επενδύσει αυτά τα τρις και έχουν κάθε δικαίωµα να τα διεκδικούν.
 Τα επιστρέφετε κι αυτοί σταµατούν να µεταναστεύουν.
Δεν υπάρχει µετανάστευση Λίβυων στην Ιταλία, γιατί η Ιταλία αποφάσισε να αποζηµιώσει το λαό της Λιβύης για την αποικιοκρατία και ζήτησε συγγνώµη …

Φως στους πολέµους …

Υπάρχουν τόσα θέµατα που έπρεπε να εξετάσει η Γενική Συνέλευση.
Σκότωσαν εκατοµµύρια ανθρώπους στην Κορέα. Δεν πρέπει να δικαστούν οι υπεύθυνοι και να αποζημιωθούν τα θύµατα;
πρέπει να ερευνηθεί η επέµβαση στο Σουέζ, το 1956. Χιλιάδες Αιγύπτιοι σκοτώθηκαν. πρέπει να ανοίξουν οι φάκελλοι.
Σκότωσαν τρία εκατοµµύρια ανθρώπους στο Βιετνάµ ρίχνονται; σε δώδεκα µέρες όσες βόµβες είχαν ρίξει σε όλο τον Β’ παγκόσµιο Πόλεµο.
Μετά εισβάλανε στον Παναµά, ένα ανεξάρτητο κράτος µέλος του ΟΗΕ.
Πώς µπορεί ένα µέλος τού ΟΗΕ να επιτίθεται σε ένα µικρότερο, να σκοτώνει 4000 πολίτες, να συλλαµβάνει τον πρόεδρό του και να τον φυλακίζει στην Αµερική σαν εγκληµατία;
Δεν πρέπει να σιωπούµε.
Κατόπιν στη Γρενάδα. Εισβάλανε µε επτά χιλιάδες στρατιώτες, 15 πολεµικά πλοία και πολλά αεροπλάνα σε µια µικρή χώρα και σκότωσαν τον πρόεδρό της.
Γιατί αγνοούµε αυτή την τραγωδία; πρέπει να ερευνήσουµε και τους βοµβαρδισµούς στη Σοµαλία.

Μια ειρηνική χώρα σαν τη Γιουγκοσλαβία που ξαναχτίσθηκε πέτρα στην πέτρα µετά τη ναζιστική καταστροφή, την έκαναν κοµµάτια για τα ιµπεριαλιστικά τους συµφέροντα.
Μετά µπήκαν στο Ιράκ. Ένα ανεξάρτητο κράτος µέλος του ΟΗΕ.
Γιατί δεν ενεργοποιήθηκε ο χάρτης του ΟΗΕ κατά της εισβολής;
Πάνω από ένα εκατοµµύριο ιρακινοί δολοφονήθηκαν,
Πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο οι υπεύθυνοι.
Είναι εύκολο να παραπέµπεις τον Οµάρ Αλ Μπασίρ, τον Σλόµπονταν Μιλόσεβιτς και τον Τσαρλς Τέιλορ. Αλλά αυτοί που ευθύνονται για τις µαζικές εκκαθαρίσεις στο Ιράκ δεν πρέπει να παραπεµφθούν:

Χαρακτήρισαν αιχµάλωτο πολέµου τον πρόεδρο του Ιράκ και τον εκτέλεσαν φορώντας κουκούλες. Ποιοι ήταν αυτοί;
Και είχαν νόµιµη εντολή να εκτελέσουν ένα αιχµάλωτο πολέµου;
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο βρετανός πρωθυπουργός ήταν οι µασκοφόροι που εκτέλεσαν τη θανατική ποινή.
Πρέπει να ερευνηθεί και ο πόλεµος στο Αφγανιστάν. Εάν οι Αφγανοί θέλουν ισλαµικό καθεστώς ας τους αφήσουν, όπως ισχύει µε το Βατικανό.
Γιατί χτυπούν τους Ταλιµπάν; Έχουν διηπειρωτικούς πυραύλους;
Δεν είµαστε ζώα σε µια φάρµα που µας σφάζουν όποτε το επιθυµούν.
Είµαστε έθνη που έχουµε το δικαίωµα να ζούµε µε αξιοπρέπεια και ελεύθερα και είµαστε έτοιµοι να πολεµήσουµε και να αντιµετωπίσουµε το θάνατο.

… και τις δολοφονίες!

Ο ΟΗΕ πρέπει να ερευνήσει και τις πολιτικές δολοφονίες.
Του Πατρίς Λουµούµπα. Ποιοι σκότωσαν τον ήρωα του αφροκονγκολέζικου απελευθερωτικού αγώνα; Ποιος ανατίναξε το αεροπλάνο του ΓΓ του ΟΗΕ Χάµασχολντ, το 1961;
Ποιος σκότωσε τον Κένεντι, το 1963; Και ποιος τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ:
Και ποιος τον Παλαιστίνιο Χαλίλ Αλ Ουαζίρ;
Και πολλοί άλλοι δολοφονήθηκαν,
Πώς µπορούµε να παραµένουµε σιωπηλοί;
Πρέπει να ερευνήσουµε τις σφαγές στα στρατόπεδα Σάµπρα και Σατίλα στο Λίβανο, µε τρεις χιλιάδες θύµατα.
Και τη σφανή στη Γάζα, το 2008. 3200 γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν ή τραυµατίστηκαν. 50 εκπαιδευτικά κέντρα του ΟΗΕ κατεδαφίστηκαν, 60 κλινικές καταστράφηκαν, 40 γιατροί και νοσοκόµες σκοτώθηκαν.

Οι υπεύθυνοι ζούνε ελεύθεροι.

Πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο. Αλλά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στοχεύει µόνο τα µικρά κράτη.
Το φαινόµενο της πειρατίας εξαπλώνεται, αλλά οι Σοµαλοί δεν είναι πειρατές. Πειρατές είµαστε εµείς που εκµεταλλευόµαστε όλο τον αλιευτικό τους πλούτο. Εµείς είµαστε οι επιτιθέµενοι. Οι Σοµαλοί είναι αναγκασµένοι να υπερασπιστούν τον θαλάσσιο πλούτο τους που αποτελεί την τροφή των παιδιών τους. Μεταµορφώθηκαν σε πειρατές για να αµυνθούν.
Και εσείς στέλνετε τα πολεµικά σας πλοία εναντίον τους, αντί να τα στείλετε εναντίον των ξένων αλιευτικών σκαφών.
Ο κόσµος πρέπει να σεβαστεί την οικονοµική τους ζώνη στη θάλασσα και όλες οι χώρες να σταµατήσουν να ρίχνουν στη σοµαλική θάλασσα τα βιοµηχανικά τους απόβλητα.
Αντί να υπογραφεί µια τέτοια συµφωνία µε τον ΟΗΕ, τα ξένα πολεµικά πλοία εµποδίζουν τους Σοµαλούς να βγουν για ψάρεµα στη θάλασσά τους.

Για την Παλαιστίνη, δεν είναι εφικτή η λύση των δύο κρατών. Ένα κράτος για όλους, όπως στο Λίβανο.
Εµείς προστατεύσαµε τους Εβραίους από τη ρωµαϊκή εποχή και µετά την εκδίωξή τους από την Ανδαλουσία.
Τους; προστατεύσαµε και στα χρόνια του Χίτλερ. Εσείς (οι δυτικοί) τους διώχνατε και τους παροτρύνατε να πάνε να πολεµήσουν τους Άραβες.
Δεν είµαστε εχθροί µε τους Έβραίους, είµαστε ξαδέρφια. Οι Εβραίοι θα χρειαστούν µια µέρα τους Άραβες, αλλά οι Άραβες δεν θα τους προστατεύσουν όπως στο παρελθόν.
Και το Κασµίρ πρέπει να γίνει ένα ανεξάρτητο κράτος, σαν ζώνη ανάµεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Γιατί θίγω όλα αυτά τα ζητήµατα;
Γιατί πρέπει να τα διερευνήσουµε, σαν ΟΗΕ.

Ο αγώνας του τρίτου Κόσµου και των µικρότερων κρατών, να ζήσουν µε αξιοπρέπεια και ελευθερία, είναι ένας διαρκής αγώνας και θα συνεχιστεί µέχρι το τέλος».

Από εφ. ο δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 11/3/2011


15.3.11

Ξερόλας εναντίον γκοτζίλα, εναντίον γιγάντιου χταποδιού




Από το Techie Chan με τίτλο:


Θέλοντας να διατηρήσω τη φήμη του ξερόλα, θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα στα οικονομικά νέα για να ασχοληθούμε με τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στην Ιαπωνία.


Τι έμαθα λοιπόν αυτές τις 3 μέρες:

Κάθε αντιδραστήρας είναι ένα ωραίο ατσάλινο καζάνι που βράζει σαν χύτρα ταχύτητος (εδώ ένα πολύ ωραίο pdf με πολλές εξηγήσεις φτιαγμένο για όσους χάζευαν εγκυκλοπαίδειες μικροί) . Μέσα στη χύτρα υπάρχουν τα πυρηνικά καύσιμα τα οποια βρίσκονται μέσα σενα περίβλημα από ζιρκόνιο. Γύρω από τη χύτρα υπάρχει ένα υπέροχο πολύ στιβαρό περίβλημα από οπλισμένο σκυρόδεμα και γύρω από αυτό είναι χτισμένο ένα κτήριο σαν όλα τα κανονικά κτήρια.

Τα 2 κτήρια που είδατε να ανατινάζονται (περιμένουμε και το 3ο σε λίγο καθώς οι εκρήξεις στους αντιδραστήρες 1 και 3 , έβγαλαν εκτός λειτουργίας τις αντλίες που έριχναν νερό στον νούμερο 2) ήταν τουλάχιστον τα εξωτερικά κτήρια. Σε γνήσιο orwell mode η ιαπωνική κυβέρνηση και η ηλεκτρική εταιρία ανακοίνωσαν πως υπήρξε “μια χημική αντίδραση μεταξύ υδρογόνου και οξυγόνου” σε απλή ανθρώπινη γλώσσα υπήρξε μια έκρηξη. Θεωρητικά αυτή η έκρηξη δεν κατέστρεψε ούτε την εσωτερική ατσάλινη χύτρα, ούτε το θωρακισμένο σκυρόδεμα. Πιθανότατα όμως το εσωτερικό περίβλημα από ζιρκόνιο έχει αρχίσει να λιώνει γιαυτό και παρήχθη τόσο υδρογόνο ωστε να δημιουργηθεί έκρηξη. Τι συμβαίνει όταν λειώνει το περίβλημα του ζιρκονίου? Το ουράνιο πέφτει από τις ράβδους και κάθεται στον πάτο της χύτρας. Αυτό είναι που ονομάζουμε core meltdown. Το πρόβλημα με το ουράνιο στον πάτο της χύτρας είναι πως είναι ανεξέλεγκτο σε αντίθεση με το ουράνιο στις ράβδους που ελέγχεται πιο εύκολα διότι παρεμβάλονται ανάμεσα ράβδοι γραφίτη και πολύ νερό…

Κι εδώ είναι το απόλυτο ξεβράκωμα όλων των δημοσιοσχετίστικων τσουτσεκιών περί της ασφάλειας της πυρηνικής ενέργειας. Διότι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες που έχουν πρόβλημα στην ιαπωνία, δεν είναι πως δεν πρόλαβαν να κλείσουν. Μια χαρά μπήκαν ανάμεσα οι ράβδοι γραφίτη και μια χαρά σταμάτησε η βασική αντίδραση. Όμως προκειμένου να κρυώσει ο πυρήνας από τα υπόλοιπα ραδιενεργά κατάλοιπα που δημιουργούνται από τη σχάση (ιώδιο και κέσιο κλπ), περνάνε μερικές μέρες όπου πρέπει να ψύχεται συνεχώς.

Άρα ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα, παρά το γεγονός πως κάθε ώρα που περνά και οι αντιδραστήρες ψύχονται τα πράγματα καλυτερεύουν (λέμε τώρα). Τι συμβαίνει όμως όταν αρκετό ουράνιο μαζευτεί στον πάτο της χύτρας?? το ουράνιο παράγει θερμότητα και κάποια στιγμή λειώνει την χύτρα πέφτοντας από κάτω. Τι υπάρχει από κάτω? Το τσιμεντένιο περίβλημα που λέγαμε, μαζί με γραφίτη προκειμένου να σταματήσει την αντίδραση. Το πρόβλημα βρίσκεται στην εξαιρετικά μεγάλη πιθανότητα ο λιωμένος πυρήνας να συνεχίσει να πέφτει σκάβοντας το τσιμέντο και τη γη, μέχρι να βρει νερό (και θα βρεί γρήγορα νερό καθώς είναι δίπλα στη θάλασσα). Τότε θα πετάξει κι άλλο ατμό μαζί με κέσιο και ιώδιο και ουράνιο και φυσικά πλουτώνιο (μια καινουργια ιδεά για καύσιμο που υπάρχει στον αντιδραστήρα 3).

Αυτή η υπέροχη καινούργια ιδέα ήταν -όπως φαντάζεστε- ένας επικερδής τρόπος προκειμένου να χρησιμοποιηθεί το πλουτώνιο αντί να το πετάμε ως ραδιενεργό κατάλοιπο, κι έτσι αντί να πληρώνουμε τόσα χρήματα για τα ραδιενεργά σκουπίδια, τα πουλάγαμε ως νέο καύσιμο. Έλα μου ντε που το πλουτώνιο είναι ακόμα πιο επικίνδυνο από το ουράνιο, αλλά τη σημασία έχει αφού τα πυρηνικά ατυχήματα δεν γίνονται ποτέ? (η πλάκα είναι εάν το σκεφτείτε έχουμε ένα πολύ σοβαρό πυρηνικό ατύχημα κάθε περίπου 10 χρόνια).

Orwell speak.

Έαν υπάρχει κάτι που με ανησυχεί περισσότερο είναι τα καθησυχαστικά λόγια της κυβέρνησης και των επιστημόνων που ζούν και πληρώνονται από την πυρηνική βιομηχανία. Δεν υπάρχει διαρροή ραδιενέργειας παρά μόνο ραδιενεργό άζωτο το οποιο όμως έχει ελάχιστη ζωή και παύει να είναι απειλή πολύ γρήγορα, λένε.

Σήμερα μάθαμε πως ένα αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ έπεσε πάνω σένα ραδιενεργό σύννεφο, 2 μέρες μετά την πρώτη έκρηξη. Αν και δεν μας είπαν καμιά πραγματική πληροφορία, αυτό από μόνο του είναι ικανό να δείξει πως μας κοροιδεύουν…

Είναι εντυπωσιακό πως τις τρεις τελευταίες μέρες διαβάζω συνεχώς διάφορους ειδικούς που διαβεβαιώνουν πως αυτό δεν είναι ένα νέο τσερνόμπιλ διότι εμείς οι δυτικοί είμαστε πολύ γαμάουα τύποι. Παρότι έχουν δίκιο πως το τσερνόμπιλ δεν είχε το εξωτερικό χαλύβδινο περίβλημα, στην ουσία κανείς δεν ξέρει πόσο αυτό θα αντέξει. Άλλωστε οι εκτιμήσεις τους καταρρέουν όπως και τα προστατευτικά μέτρα, ώρα με την ώρα. Και το πιο εξοργιστικό είναι πως το παίζουν übercool και σίγουροι, ξεχνώντας πως μερικές ώρες πιο πριν ήταν εξίσου σίγουροι για την προηγούμενη γραμμή άμυνας.

Το τελευταίο που διάβασα ήταν πως εντάξει και να συμβεί ένα meltdown δεν είναι και το τέλος του κόσμου και ας μην το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα.

Ένα πράγμα που ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει, είναι το πόσο καιρό κάνει να κρυώσει ένας λιωμένος πυρήνας. Διότι σε αντίθεση με τις ράβδους καυσίμων που είναι όμορφα τοποθετημένες για να ψύχονται, ένας λιωμένος ψύχεται πολύ πιο δύσκολα και πιθανότατα αργά.

Παρότι ειδικός επί των πυρηνικών δεν είμαι, το κακό είναι πως δύσκολα μπορούμε να εμπιστευτούμε τους ειδικούς επί των πυρηνικών, διότι οι περισσότεροι έχουν συμφέρον να μας παρουσιάζουν την δουλειά τους ως το καλύτερο πράγμα που μας έχει συμβεί στη ζωή. Οπότε ότι σας έγραψα παραπάνω, έχει να κάνει απλά με την ξερολίαση μου και τη δυνατότητά μου να αναλύω επικοινωνιακά αυτά που διαβάζω από τους διάφορους ειδικους. Στην ουσία είναι τα κενά που βρίσκεις ανάμεσα στα στρογγυλεμένα λόγια και τις αναντιστοιχίες ανάμεσα στους ειδικούς που σου δίνουν μερικά συμπεράσματα.

Αυτό και η ενγενής λειτουργία των τμημάτων δημοσίων σχέσεων να ψεύδονται με μη μηνύσιμο τρόπο και να επιδίδονται σε damage control (όπως ότι αυτοί είναι παλιοί αντιδραστήρες και που να δείτε πόσο καλύτεροι είναι οι καινούργιοι).

Το συμπέρασμά μου είναι το εξής:

Σε βραχυχρόνιο διάστημα:
Εάν ξέρω κάποιον στα 300 χιλιόμετρα από την περιοχή, θα του έλεγα να φύγει όσο πιο μακριά γίνεται, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ας πάει διακοπές κάπου, ας κατέβει στην ταιλάνδη που είναι και φθηνά.
 Εκεί από μακριά θα μπορεί να εκτιμήσει την κατάσταση σε 1-2 μήνες από σήμερα.
Γιατί σύντομα θα αρχίσουμε να ακούμε για το πως “μικρές” ποσότητες ιωδίου και κεσίου διέφυγαν στην ατμόσφαιρα και μέρα τη μέρα αυτές οι μικρές ποσότητες θα αυξάνονται. Κι αυτό δεν θα έχει να κάνει με το πως εξελίσσεται το ατύχημα, αλλά με το πως εξελίσσεται η επικοινωνιακή διαχείριση του. Η έκθεση του αμερικάνικου αεροπλανοφόρου 160χλμ μακριά από το εργοστάσιο, ήδη χαλάει τη σιωπή της μη μόλυνσης.

Σε μακροχρόνιο διάστημα:
Βλέπουμε μπορστά μας το τρίτο τραγικό ξεβράκωμα της πυρηνικής βιομηχανίας. Αυτό δεν είναι απαραίτητα και τελειωτικό. Ας μην ξεχνάμε πως και ο χρηματο-οικονομικός τομέας ξεβρακώθηκε πέρα από πάση δυνατότητα να ξαναντυθεί, κι όμως σήμερα τους έχουμε ακόμα πάνω στο κεφάλι μας. Παρόλαυτά το κοινό είναι ευτυχώς πολύ πιο καχύποπτο απέναντι στην πυρηνική ενέργεια παρά τις διαβεβαιώσεις των ειδικών.

Η πυρηνική τεχνολογία για παραγωγή ενέργειας είναι μια τόσο ασταθής ιστορία που -όπως τραγικά διαπιστώνουμε- έχει τεράστια αφανή κόστη (που φυσικά θεωρούνται externalities από τις εταιρίες καθώς δεν τα επωμίζονται). Για να καταλάβετε το μέγεθος του αστείου, στις ΗΠΑ, κάθε πυρηνικό εργοστάσιο είναι ασφαλισμένο μέχρι το ύψος των 340εκ δολαρίων. Από εκεί και πάνω τα υπόλοιπα τα πληρώνει το κράτος. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο αστείο νούμερο είναι 340εκ δολάρια μπροστά σένα πυρηνικό ατύχημα. Όπως είπε ένας φίλος, τα χρήματα της ασφάλειας φτάνουν τσίμα τσίμα να αλλάξεις τις ασφάλειες και να του ρίξεις ένα βαψιματάκι.

Κι αυτό φυσικά είναι μόλις ένα από τα δεκάδες externalities, κρατικές εγγυήσεις, και βοήθεια που παίρνει η πυρηνική βιομηχανία προκειμένου να μπορεί να επαίρεται για το πόση φθηνή ενέργεια παράγει.

ΥΓ στο επόμενο τέκι σας υπόσχομαι μια ανάλυση των πόνων της περιόδου, ένα ζήτημα για το οποίο κάθεξερόλας που σέβεται του έχει άποψη.


Πρώτα Σχόλια στο παραπάνω κείμενο:

  • ”stamatis 11/03/15 02:40
καλά έκανες και το έπιασες το θέμα, διότι με τόσα πράγματα που γίνονται έχουμε γίνει μπλαζέ.


  • Waste 11/03/15 08:15
κι επειδή αρχίζει να σκάει (επικοινωνιακά) το πράγμα και θα ακούτε πολλά νούμερα.
οτιδήποτε βρίσκεται πάνω απο τα 3000mSv=3000mGy δημιουργεί τεράστια προβλήματα στο ανθρώπινο σώμα.


από τα 5000 μέχρι 6000 mSv-mGY έχουμε το κλασικό μακάβριο LD 50/30 (θανατηφόρα δόση για το 50% του πληθυσμού μέσα σε 30 μέρες)
μολις διάβασα κι αυτό:
“the city of Kounosu Naka is at 3,024 (nGy), Kadobe Naka is at 2,416, Isobe Hitachioota is at 1,213 and many others are in the mid to upper triple digit range!”


ΥΓ ελπίζω να μην έκανα λαθος στα νούμερα, οποιος ξέρει ας κράξει εεε


  • Reply Poltergeist 11/03/15 04:06
Τέκι να μην παρεξηγηθώ, δε θέλω στην Ελλάδα τίποτε πιό περίπλοκο και πιό επικίνδυνο από μηχανές του γκαζόν και μαχαίρια για χόρτα. Από εκεί και πέρα δύο παρατηρήσεις:


1) Από ότι διαβάζω στη σελίδα της ρυθμιστικής αρχής ενέργειας, η ιδιωτική ασφάλιση των εργοστασίων στην Αμερική είναι $375εκ. Όμως. Αν σε περίπτωση ατυχήματος τα 375 εξαντληθούν, τα υπόλοιπα δεν τα πληρώνει το κράτος, αλλά μέχρι τα $12,6δις τα πληρώνουν συλλογικά τα εργοστάσια. Επίσης αυτά τα χρήματα δεν καλύπτουν τα βαψιματάκια του αντιδραστήρα, αλλά είναι μόνο για πιθανές ζημιές σε τρίτους εκτός του εργοστασίου. Αν εξαντληθούν τα $12.6δις τότε το Κογκρέσο θα κρίνει εάν χρειάζονται και άλλα, χωρίς να διευκρινίζει αν θα τα πληρώσει το ίδιο ή θα αναγκάσει τα εργοστάσια να πληρώσουν. Aυτή τη διευκρίνιση έψαξα αλλά δεν τη βρήκα.


http://www.nrc.gov/reading-rm/doc-collections/fact-sheets/funds-fs.html
2) Παίρνεις έναν αντιδραστήρα. Του ρίχνεις μια καρπαζιά αρκετά δυνατή για να ξεκουνήσει τη γή από τον άξονά της και να μετακινήσει την Ιαπωνία 2,4 μέτρα (η Ιαπωνία είναι 3-4 φορές σαν την Ελλάδα). Στη συνέχεια βουτάς τον αντιδραστήρα και του κάνεις μία πατητή 10 μέτρα σε θαλασσινό νερό. 3-4 μέρες μετά έχεις εκρήξεις και διαρροές. Αυτό το σενάριο, ανάλογα με ποιόν θα μιλήσεις, περιγράφεται από το απόλυτο ξεβράκωμα της πυρηνικής βιομηχανίας, έως την απόλυτη δικαίωσή της:


http://www.google.com.au/search?source=ig&hl=en&rlz=&=&q=Fukushima+is+a+triumph+for+nuke+power&btnG=Google+Search&aq=f&aqi=&aql=&oq=


Υπάρχει μπόλικος χώρος για υπερβολές κι από τις δύο πλευρές φίλε.


(LOL επειδή είμαι φυτό έψαξα τους Ισολογισμούς καναδυό πυρηνικών εταιριών στο Αμέρικα να δώ πώς τα χειρίζονται λογιστικά τα $12,6 δις. Ξέρεις ρε παιδί μου, αν βάζουνε κανά φραγκάκι στην άκρη ή άμα σκάσει η πίπα θα γυρίσουνε να σου πούνε τέλω να βοητήσω καρντιά μου αλλά ντεν έκω.


Η AMERICAN ELECTRIC POWER CO INC λέει λοιπόν λοιπόν στον Ισολογισμό της ότι έχει ασφαλιστεί για τα αρχικά $375εκ. Τα υπόλοιπα $12.6δις αν σκάσει η πίπα πληρώνονται αναλογικά από όλα τα εργοστάσια στην Αμερική ασχέτως σε ποιόν έσκασε η πίπα (σωστά), άρα θα της αναλογούν μόνο $235 (σωστά). Τα οποία όμως είναι πληρωτέα σε 7 ετήσιες δόσεις και σκοπεύει να τα μαζέψει εκείνη τη στιγμή μέσω αυξήσεων στο λογαριασμό του ηλεκτρικού


Α ρε Αμέρικα the land of the free and the home of the brave… οπότε αγνοούμε τί μαλακίες λέει η ρυθμιστική αρχή ενέργειας, το λογ/σμό όντως θα τον πληρώσει ο κόσμος με τον ένα τρόπο ή τον άλλο.)


  • Waste 11/03/15 08:18
1.πολτι τα 12,6δις είναι collective από οσο κατάλαβα. Δηλαδή εάν πέσουν 2 αεροπλάνα σε 2 αντιδραστήρες πάλι 12,6 δις θα πληρώσουν… ασε που τα 12,6 δις συνεχίζουν να ειναι αστείο νούμερο.


2. δεν διαφωνώ πως ήταν ένα μαύρος κύκνος, αλλά στην πυρηνική βιομηχανία ένας μαύρος κύκνος εμφανίζεται κάθε 10 χρόνια περίπου. όχι ακριβώς το ασφαλέστερο πράγμα του κόσμου


ΥΓ χαίρομαι που δεν είμαι το μόνο φυτό εδώ μέσα … μου επιβεβαίωσες με ακόμα πιο τέλειο τρόπο (ακου σε 7 ατοκες δόσεις)…


ΥΓ2 κι αυτή είναι μια τέλεια ευκαιρία για τον καντάφι να τελειώνει με τους ρέμπελους (εαν έχει την ισχύ να το κάνει)
  • stamatis 11/03/15 12:11
2) Το περιγράφεις σαν να είναι κάτι δύσκολο να συμβεί…


2 πράγματα που αυξάνουν τις πιθανότητες να συμβεί είναι:α) ότι (με την λογική ότι είναι ασφαλές) θα πολλαπλασιαστούν τα εργοστάσια και οι αντιδραστήρες, άρα αυξάνονται όλες οι πιθανότητες καταστροφής που είχε ο ένας αντιδραστήρας ανάλογα.β) Μιας και το χρήμα είναι ο κινητήριος μοχλός και όχι η πρόληψη, τα εργοστάσια μπορεί να γίνουν οπουδήποτε και όχι πάντα στο πιο ασφαλές μέρος (π.χ. η Ιαπωνία είναι μία σεισμογενής περιοχή, δεν την εμπόδισε αυτό να μην έχει πυρηνικά)


Από την άλλη δες τις πιθανότητες να συμβεί κάτι κακό. Μπορεί να είναι αρκετά μικρή η πιθανότητα τσουνάμι/σεισμού, αλλά δεν είναι απίθανη. Επειδή όμως όταν γίνεται ένας σεισμός επηρεάζει μία μεγάλη περιοχή, και όταν γίνεται τσουνάμι μία ακόμα μεγαλύτερη, θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι είναι πολύ πιθανό να έχουμε μέσα σε αυτήν την περιοχή και ένα εργοστάσιο με χημικά ή ραδιενεργά υλικά.


Τέλος να πούμε το εξής, για να έχουμε κάπως φτηνότερη ενέργεια θα ρισκάρουμε μία πυρηνική καταστροφή (ακόμα και σε ένα μονό μέρος του πλανήτη). Αξίζει αυτό από την στιγμή που δεν είναι η μόνη λύση και αντίθετα υπάρχουν μία σειρά από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας?


btw για τα ασφάλιστρα που έβγαλες τα άπλυτα τους στην φόρα. Πως στο καλό θα παρέχουν ρεύμα άμα πάθει πρόβλημα ο αντιδραστήρας?


btw2 Στην Τσαπανίδου (μα τι κωλόζωο?) ένας καθηγητής είπε ότι το νερό που χρησιμοποιούν για την ψύξη, χύνει ραδιενέργεια στην θάλασσα… καλό…(ακόμα και εάν δεν συμβαίνει είναι εξωφρενικό ότι δεν έχουν δευτερογενής τρόπους για ψύξη)


πες ότι έχουμε έναν μεγάλο καταστροφικό σεισμό κάθε 50 χρόνια. ΤΟ οποίο σημαίνει ότι δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί μέσα σε αυτά τα 50 χρόνια.


  • Poltergeist 11/03/15 13:03
ε ψιλοδύσκολο είναι, ο συγκεκριμένος σεισμός ήταν ο μεγαλύτερος στην ιστορία της Ιαπωνίας, η οποία δεν έχει και λίγους. Αλλά σε κάθε περίπτωση ο σεισμός δεν δημιούργησε πρόβλημα, μόλις άρχισε να κουνάει ο αντιδραστήρας έσβησε κανονικά όπως προβλεπότανε και ξεκίνησαν οι αντλίες ψύξης. Το τσουνάμι ήταν το πρόβλημα, παρόλο που το εργοστάσιο ήταν και αντιτσουναμικό, ήταν τέτοιο το μέγεθος του κύματος που κατέστρεψε και τις πρώτες αντλίες και τις εφεδρικές. Φαντάζομαι στο εξής θα το ξανασκεφτούνε να φτιάξουνε τέτοιο πράγμα στην παραλία. Πρέπει να είναι στη θάλασσα οπωσδήποτε; Δε γνωρίζω δεν απαντώ.


Στο btw1 η συγκεκριμένη εταιρία έχει δύο εργοστάσια σε διαφορετικές τοποθεσίες, άλλες εταιρίες έχουν παραπάνω.


Δεν ξέρω ρε μάγκες εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλα είναι θέμα ποιός και πού. Οι Γερμανοί και οι Σουηδοί πχ είχανε ποτέ προβλήματα με τα εργοστάσιά τους;


  • Χρηστος Κ. 11/03/15 13:29
Εγω δε ξερω αν ειχανε προβληματα οι Γερμανοι και οι Σουηδοι με τα εργοστασια. Ξερω ομως οτι εχουν μετατρεψει κατι Αφρικανικες χωρες σε φωσφοριζοντα λαμπιονια απο τα αποβλητα που εχουν θαψει εκει. Για να μη πω για την μεσογειο οπου κατι καραβια βυθιζονταν κατα λαθος χωρις κανενας να ξερει τι κουβαλουσαν.


  • Poltergeist 11/03/15 13:33
πηγή; για τα λαμπιόνια και τα καράβια.
  • Χρηστος Κ. 11/03/15 13:43
Για την Μεσογειο, http://www.hellasontheweb.org/2010-04-05-22-20-08/2010-04-06-19-07-44/128-2009-09-22-22-04-35




  • Χρηστος Κ. 11/03/15 08:12
Περα απο τα χρηματα που απαιτουνται για τις ζημιες που θα προκαλεσει ενα “ατυχημα” εγω θα μεινω μονο σε ενα πραμα. Οι επιπτωσεις που εχει ενα “ατυχημα” σε ανθρωπινες ζωες και περιβαλλον ειναι ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ. Οποτε ολα αυτα τα τσουτσεκια που μιλουν για χρηση πυρηνικης ενεργειας θα πρεπει να σταλουν να ζησουν στο Τσερνομπιλ και στη Φουκοσιμα. Εναλλακτικα τους δωριζω σπιτι εξω απο το εργοστασιο του Κοζλοντουι που ειναι μολις εκατο χλμ απο το δικο μου.
  • Reply Χρηστος Κ. 11/03/15 08:37
Και μια ερωτηση που αφορα μια προταση του κειμενου. Λες, “Γιατί σύντομα θα αρχίσουμε να ακούμε για το πως “μικρές” ποσότητες ιωδίου και κεσίου διέφυγαν στην ατμόσφαιρα και μέρα τη μέρα αυτές οι μικρές ποσότητες θα αυξάνονται.” Ιωδιο? Δε ξερω απλα ρωτω.
  • Waste 11/03/15 08:53
Δεν θυμάσαι και από το τσερνόμπιλ, το (ραδιενεργό) ιώδιο και το (ραδιενεργό) κέσιο είναι από τα πρώτα που φεύγουν στην ατμόσφαιρα και αποτελούν κατάλειπα της πυρηνικής καύσης. Τα πιο βαριά μόρια (ουράνιο, πλουτώνιο κλπ) λόγου του βάρους τους είναι πιο δύσκολο να μεταφερθούν πολύ μακριά από τον αέρα.


σήμερα που ξύπνησα βέβαια η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη καθώς ο 2 αντιδραστήρας έχει τρυπήσει, και ο 4 (που ήταν εκτός λειτουργίας) έπιασε φωτιά (ίσως από τα χρησιμοποιημένα καύσιμα που επίσης χρειάζονται ψύξη). Το ουράνιο είναι πυροφόρο (πιανει εύκολα φωτιά) γιαυτό και το χρησιμοποιούν στα βλήματα. Η φωτιά είναι που θα σηκώσει και θα διασπείρει τα βαρύτερα άτομα μακριά από το εργοστάσιο. Κάτι που σημαίνει πως σύντομα , λόγω της υψηλής ραδιενέργιας στο εργοστάσιο, θα πάψουν να έχουν τον έλεγχο (σχήμα λόγου διότι δεν είχαν τον έλεγχο απλά έτρεχαν αλαφιασμένοι) και των υπολοίπων αντιδραστήρων και ένας ένας θα λειώνουν θα τρυπάνε το πρώτο περίβλημα και πιθανότατα το δεύτερο.


παρόλαυτά οι ειδικοί συνεχίζουν να είναι übercool λέγοντας πως δεν είναι τόσο τεράστιο το πρόβλημα, αναπαράγοντας τη λογική χρυσόψαρου. Ναι μεγάλε 50mSv άντε να σου προκαλέσουν κανένα καρκίνο, αλλά αυτό αφορά το τώρα. Αύριο?? Μεθαύριο? πραγματικά θα ήθελα να πάνε φυλακή όλα αυτά τα PRατζήδικα τσουτσέκια που απλά σαλαμοποιούν το χρόνο “τώρα τα πράγματα δεν είναι τόσο ανησυχητικά”, και φυσικά αρνούνται οποιαδήποτε προβολή στο μέλλον.


Διότι ρε πούστη μου δεν ήμουν μάντης για να πω πως θα σκάσει και ο τελευταίος αντιδραστήρας. απλά είδες τι έγινε στους υπόλοιπους, ειδες πως οι ίδιες συνθήκες επικρατούν και σε αυτόν και λες μάλλον θα σκάσει. αλλα σιγά.


σε λίγο θα λένε κλείστε τα παράθυρα με μονωτική ταινιά και δεν θα έχετε πρόβλημα (εχθές άκουσα μια ξεκαρδιστική ιστορία από τον ισραηλινο στρατο το 1991 , τότε που ο σανταμ τους απειλουσε με χημικά όπλα, όπου η εντολή σε περίπτωση επίθεσης είναι να βάλουν ναυλον στα παράθυρα πριν φορέσουν τις αναποτελεσματικές μάσκες τους)


  • Χρηστος Κ. 11/03/15 09:00
Εχεις δικιο για το ιωδιο το διαβασα κι εγω τωρα. Νομιζω οτι η κατασταση ειναι εκτος ελεγχου πλεον. Αυτοι δεν εχουν και Ριζοσπαστη να λεει οπως τοτε με το Τσερνομπιλ οτι ολα ειναι προπαγανδα των καπιταλιστων.


  • Waste 11/03/15 09:14
τι μου θύμισες…. ΚΚΕδες να τρώνε φράουλες για να δείξουν πως λίγη ραδιενέργια (μεταξύ φίλων) δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.


  • A certain crazed alien penguin 11/03/15 09:02
Ραδιενεργο Ισότοπο του Ιωδίου I-131, το οποίο μαζεύεται στο θυρεοειδή, όπου αποσυντίθεται σε ξένον και σε ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα (από εξάμηνο έως δεκαπενταετία, αναλόγως της δόσης) σου προκαλεί έναν ωραιότατο καρκίνο.


‘Επειτα είναι το υπέροχο ραδιενεργόν Καίσιο (δε θυμάμαι το νούμερο) το οποίο, επειδή είναι ισότοπο του ασβεστίου και με μεγαλύτερη ημιζωή από το Ιώδιο, μαζεύεται στα οστά και σε ακτινοβολεί από εκεί για χρόνια, πράγμα που το DNA σου δεν θα εκτιμήσει ιδιαίτερα…
  • A certain crazed alien penguin 11/03/15 17:36
Λάθος, το καίσιο ανταγωνίζεται το κάλιο, το στρόντιο είναι η ομορφιά που κάθεται στα οστά…


  • Reply george 11/03/15 09:28
http://www.youtube.com/watch?v=NbzD1yEmaXo


  • Reply elasticrash 11/03/15 10:51
εγώ το λάτρεψα το κείμενο. Στα μάτια μου είναι σαφώς πανικοβλημένοι αλλά σαφώς στην κατάσταση που βρίσκονται δεν σκέφτονται και πολύ τα κόστη και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να σταματήσουν μια καταστροφή. Ακόμα και να αποφευχθεί η καταστροφή βέβαια το εργοστάσιο θα πάει εντελώς αχρηστία. Αν δεν γίνει meldown μέχρι την Κυριακή πάντως (ναι το ξέρω πολλές μέρες) οι πιθανότητες για ένα πολύ σοβαρό ατύχημα μειώνονται σχεδόν στο 0. Οι επόμενες μέρες είναι πολύ κρίσιμες.


  • Waste 11/03/15 11:21 
Τα νούμερα της ασφάλισης τα έδωσα προκειμένου να εξηγήσω τι είναι ένα externality και επίσης πως κανείς μα κανεις δεν πιστεύει πως η πυρηνική ενεργεια είναι ασφαλής. κι ολα αυτά που ακούμε περί κόστους (σε δολάρια) είναι φυσικά αστεία


τώρα για να πάμε στο διαταύτα. το εργοστάσιο είναι ξεγραμμένο και πιθανότατα και οι άνθρωποι που βρίσκονται τριγύρω (8000mSv/h που ήταν το πικ σήμερα το πρωί είναι πάνω από το όριο επιβίωσης).


Έχουμε πληροφορίες για σημαντική “ζημιά” στον δευτερο πυρήνα που εάν το βγάλουμε από το orwell speak μαλλον σημαίνει έστω κατά ένα ποσοστό core meltdown. Το κυριακή το αναφέρεις να υποθέσω χωρίς core meltdown. σε περίπτωση που έχουμε λιώσιμο του πυρήνα εάν το πιάνω σωστά η δυνατότητά σου να το ψύξεις μειώνεται σημαντικά, κάνω κάπου λάθος??


Και ταυτόχρονα η έκκληση σημαντικής ραδιενέργιας γύρω από το εργοστάσιο, δεν μειώνει τη δυνατότητα να ψύχουν και τους υπόλοιπους πυρήνες?


θέλω να πω, κάπου διάβασα (επισήμως) πως ο τρόπος που ρίχνουν νερό μεσα στον αντιδραστήρα είναι με αντλία πυροσβεστικής. Το οποίο είναι αξιοθαύμαστο αλλά μάλλον manual μέθοδος ψύξης που σημαίνει πως δεν είναι απαραίτητο πως θα συνεχίσει να λειτουργεί και αφού οι άνθρωποι που τη χειρίζονται αρχίσουν να λάμπουν.


επιπλέον το περίεργο είναι πως κάθε φορά που ασχολούμαστε με έναν αντιδραστήρα “ξεχνάμε” τον άλλο. κιαυτό είναι που με κάνει ακόμα πιο ανήσυχο.
  • elasticrash 11/03/15 14:34
ναι μέχρι την Κυριακή εάν δεν υπάρχει καθόλου meltdown. Σε φυσιολογικές συνθήκες το συνολικό shudown του αντιδραστήρα κρατάει 8 μέρες.
Το θαλασσινό νερό από μόνο του ακόμα και αν δεν υπάρξει καθόλου meltdown θα αχρηστεύσει όλες τις σωληνώσεις και άρα όλη την εγκατάσταση.
Τώρα αν γίνει meltdown εξαρτάτε το ποσοστό του πυρήνα που θα λιώσει. Κάθε εκτίμηση σε αυτή την περίπτωση είναι παπαρία όπως το καταλαβαίνω εγώ.
  • Reply k2 11/03/15 11:24
Το άλλο υπέροχο είναι πώς το ζήτημα συνδέεται με την οικονομία όχι μόνο με το πώς λανσάρεται η πυρηνική ενέργεια σαν φτηνή και ασφαλής ώστε να βγάλουν λεφτά αυτοί που την πουλάνε, αλλά και ως προς την ειδησεογραφική του κάλυψη. Ανοίγω NYT να δω τι λένε (παρεμπιπτόντως το άρθρο τους για την ουσία του θέματος μου φάνηκε καλό, δες το αν θες: http://tinyurl.com/6bl35ak). Και ακριβώς κάτω απ’τα περί nuclear disaster, άλλο άρθρο, που μας ενημερώνει ότι: The Nikkei 225 index extended its losses Tuesday as the prospect of a nuclear catastrophe spooked investors.


Ανοίγω τη γαλλική monde, πηχυαίος τίτλος για το ατύχημα και υπότιτλος (μεταφράζω να μην κουράζεσαι): “Ο αντιδραστήρας Νο2 του εργοστασίου άρχισε να λιώνει, ενώ μια πυρκαγιά άγγιζε τον αντιδραστήρα Νο4, εκτός λειτουργίας την ώρα του σεισμού. Το Χρηματιστήριο του Τόκιο κατερρευσε.”


Είναι δηλαδή η απώτατη κατάληξη (και απώτατη ξευτίλα) αυτής της λογικής την οποία έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει τα τελευταία 20 χρόνια περίπου (εγώ τουλάχιστον τόσα το θυμάμαι): ό,τι και να γίνει, η αμέσως επόμενη πρόταση είναι “πώς αντέδρασαν οι αγορές”. “Νίκη Ταδε Κόμματος στις εκλογές της Τάδε χώρας. Θετικά αντέδρασαν οι αγορές”. “Σφοδρές συγκρούσεις στη Λιβύη. Ανέβηκε η τιμή του πετρελαίου”.
Σου ετοιμάζω βιβλιογραφία για τους πόνους περιόδου


Γ. Το Τσέρνομπιλ είναι μια απ’τις πιο έντονες (για εκείνη την ηλικία) και πιο χάλια παιδικές μου αναμνήσεις
  • Χρηστος Κ. 11/03/15 12:02
Για να σε τσιγκλισω, http://www.sofokleousin.gr/archives/70896
http://www.sofokleousin.gr/archives/70924




  • Reply DimosK. 11/03/15 11:32


Αυτο με το ΚΚΕ και τις φραουλες δεν το θυμαμαι!!


Κριμα κιολας γιατι αυτα ειναι δημοσιευσεις/δηλωσεις/πραξεις ποθ πρεπει να μεινουν στην Αιωνιοτητα(και ακομα παραπερα)


Αν υπαρχει κανα λινκ,θα το εκτιμουσα!!


  • Χρηστος Κ. 11/03/15 11:42
Μια σημαντικη σκιαγραφηση των ΜΜΕ γενικως αλλα και του ΚΚΕ ειδικως σε αυτη την ερευνα του ΙΟΥ, http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060416.htm.
  • DimosK. 11/03/15 13:20


ειδες ο Τσιμας?!!!!!Πως αλλαζει ο ανθρωπος τελικα ε?


Ευχαριστω..


  • Χρηστος Κ. 11/03/15 13:32
Πρεπει να μεταλλαχθηκε τοτε με την ραδιενεργεια. Τον ειχαν στειλει πιονερο να πινει νερα απο το Κιεβο και μαλλον τον πειραξε αυτη η δοκιμασια.


  • Reply Greek Rider 11/03/15 16:04
Αυτά βέβαια συμβαίνουν όταν οι εταιρείες έχουν υπερβεί κάθε δημοκρατικό έλεγχο και τα λόμπι τους κάνουν κουμάντο από πάνω. Όπως και άλλοι κλάδοι έχουν τοποθετήσει δικά τους παιδιά σε θέσεις που εγκρίνονται ερευνητικά πέιπερς ώστε να ανεβάζουν όποιους μπορούν να υποστηρίξουν καλύτερα τα συμφέροντά τους.


Ο κόσμος που δείχνει αμέριστη εμπιστοσύνη στο τι λένε οι επιστήμονες είναι αδαής.
Και είναι πολύ σπουδαίο που μπήκες στον κόπο να μας ενημερώσεις. Αν υπάρχει ένα δίκτυο ανθρώπων που ο κάθε ένας συμβάλει με ένα λιθαράκι σε ό,τι θεωρεί ότι μπορεί να γνωρίζει ή να μάθει καλύτερα ή έχει χρόνο να το ψάξει, τότε μόνο θα μπορούμε να προασπίσουμε τη λογική και την αλήθεια.


Στα χέρια μεγάλων εταιρικών συγκροτημάτων η λογική γίνεται τόσο εύκαμπτη όσο είναι το να πούνε αύριο μεθαύριο ότι για την 20 000% αύξηση στους καρκίνους δεν θα φταίει το πυρηνικό δυστύχημα.


  • Reply αλεκος 11/03/15 16:33
http://www.youtube.com/watch?v=NbzD1yEmaXo


Άκης Πάνου, ο οποίος -αν και το δικαστήριο δεν του είχε αναγνωρίσει καν καλλιτεχνική προσφορά- είχε γράψει μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ το τραγούδι “Ιώδιο, Καίσιο, Στρόντιο”

11.3.11

Στο κελάρι του πολιτισμού - Η βία του φιλήσυχου πολίτη

.
...........
..
Απόσπασμα από άρθρο του Γ. Μπαζίνα
στο περιοδικό Γαλέρα
Σύµφωνα µε ένα δηµοσίευµα που έφεραν στο φως οι «Times» του Λονδίνου, ο λόφος Παράς που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη Σντερότ στο νότιο Ισραήλ ήταν ένας τόπος που συγκέντρωσε πολλούς φιλοθεάµονες πολίτες για να διασκεδάσουν και να στοιχηµατίσουν µε τις βολές του πυροβολικού και τις στοχεύσεις των πυραύλων στη διάρκεια των περσινών (εορταστικής περιόδου) πολεµικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.

Εν µέσω αεροπορικών επιδροµών και χερσαίων επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού, ο λόφος γέµισε επισκέπτες που έρχονταν για να «θαυµάσουν» το µακάβριο θέαµα του βοµβαρδισµού της Λωρίδας της Γάζας ζητωκραυγάζοντας –σύµφωνα µε τον ανταποκριτή της εφηµερίδας Μάρτιν Φλέτσερ– κάθε φορά που τα πυρά της αεροπορίας έβρισκαν τον στόχο τους ή κάποιο βλήµα πυροβολικού προσγειωνόταν στις πυκνοκατοικηµένες περιοχές των παλαιστινιακών εδαφών.

Δεν ξέρω αν µοιράζεστε την αίσθησή µου, αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτή η βία του φιλήσυχου νοµοταγούς πολίτη ενέχει µιαν ιδιαίτερη αγριότητα, τόσο ιδιαίτερη που δεν την αναγνωρίζω στον ένστολο εντεταγµένο δολοφόνο, παγιδευµένο σε εντολές και πειθαρχία.
Κάπου κάπου υπάρχει και κάποιος ισραηλινός πιλότος που καταγγέλλει το τέρας-κράτος που τον αναγκάζει να σκοτώνει άµαχους, στρατιώτες καταγγέλλουν τους ανωτέρους τους για πράξεις τυφλής βίας και εγκλήµατα πολέµου, οι αµερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ αυτοκτονούν µε ανησυχητική στατιστική συχνότητα, αλλά οι νοµοταγείς πολίτες που ζητωκραυγάζουν το θάνατο και στοιχηµατίζουν µε τις ζωές που θα χαθούν, είναι η πραγµατικά απαίσια µορφή βίας.
........................................................................................
Κι αν είµαι τυχερός και µπορέσουν να οργανωθούν και στη γειτονιά µας οι υγιώς σκεπτόµενοι φιλήσυχοι πολίτες, τότε µπορώ να ελπίζω και να ελπίζουµε γενικότερα σε ασφαλέστερες γειτονιές, όπου τα αποσπάσµατα ευταξίας αποτελούµενα από τους πιο ευυπόληπτους γείτονες θα περιπολούν αγρύπνως.
Θα είναι εκεί σίγουρα όλοι οι διαπρεπείς νοµοταγείς πολίτες της γειτονιάς µου:
- η φαρµακοποιός που διπλοεισπράττει ξεκολλώντας τις ετικέτες από ασυνταγογράφητα φάρµακα για να τις κολλήσει σε βιβλιάρια υπερήλικων µε συνταγές που κόβει ο σύζυγος ιατρός.
- o ψιλικαντζής, πρώην ηλεκτρολόγος, που κλέβει τη ΔΕΗ του µαγαζιού του,
- ο µανάβης της γειτονιάς µας µε την ιδιόρρυθµη αριθµητική του όταν έχει να κάνει µε γριούλες,
- ο υδραυλικός που δεν γνωρίζει να κόβει απόδειξη,
- ο εγκάρδιος εφοριακός µε την αµειβόµενη κατανόηση,
- ο εξυπηρετικός απόστρατος µε τον πρόθυµο τοκογλυφικό δανεισµό του...
.........................................................................................
Διαβάζω ένα από τα πιο πολιτικά, οξύνοα και συγκινητικά διηγήµατα που έχει γράψει η Ούρσουλα Λε Γκεν, η εξαιρετική αµερικανίδα συγγραφέας, πνεύµα ελεύθερο, βαθύτατα και ουσιαστικό προοδευτικό, µια κορυφαία δηµιουργός που στην Ελλάδα έχει γκετοποιηθεί στα ράφια των βιβλιοπωλείων απλώς ως συγγραφέας επιστηµονικής φαντασίας, µιας λογοτεχνίας όχι αρκετά ευυπόληπτης, όχι αρκετά ευγενούς καταγωγής, όχι αρκετά ευπώλητης.

Αυτοί που φεύγουν από την Όµελας

Στο διήγηµα "Αυτοί που φεύγουν από την Όµελας" της Λε Γκεν, η Όµελας είναι η πόλη της ουτοπίας, η χώρα της ευδαιµονίας, της διαρκούς γιορτής και χαράς, του γέλιου και της ξεγνοιασιάς.
Στο πρώτο µέρος η συγγραφέας περιγράφει ακριβώς αυτή τη χαρά της ατέλειωτης γιορτής.

Για ν’ ακολουθήσει και να τελειώσει µε αυτό το απόσπασµα:

Στο υπόγειο, κάτω από ένα από τα όµορφα δηµόσια κτίρια της Όµελας, ή ίσως στο κελάρι ενός από τα ευρύχωρα ιδιωτικά σπίτια της, υπάρχει ένα δωµάτιο.
Έχει µια κλειδωµένη πόρτα και δεν υπάρχει παράθυρο. Λίγο φως σταλάζει σκονισµένο από τις χαραµάδες στις σανίδες, κι έρχεται από δεύτερο χέρι από ένα αραχνιασµένο παράθυρο κάπου στην άλλη άκρη του κελαριού.
Σε µια γωνιά του µικρού δωµατίου είναι µερικές σφουγγαρίστρες µε σκληρές, µπλεγµένες, δύσοσµες ίνες, πλάι σε ένα σκουριασµένο κουβά. Το πάτωµα είναι χωµάτινο, λίγο υγρό στην αφή, όπως είναι συνήθως το χώµα στα κελάρια.
Το δωµάτιο έχει µήκος περίπου τρία βήµατα και πλάτος δύο: δεν είναι παρά ένα ντουλάπι για σκούπες ή ένα δωµάτιο εργαλείων που έχει πέσει σε αχρηστία.

Στο δωµάτιο κάθεται ένα παιδί.
Μπορεί να είναι αγόρι, µπορεί να είναι κορίτσι.
Δείχνει έξι, αλλά στην πραγµατικότητα είναι δέκα χρονών.
Είναι λωλό. Ίσως να γεννήθηκε καθυστερηµένο, ή ίσως να έγινε έτσι από φόβο, ασιτία και αµέλεια.
Σκαλίζει τη µύτη του και µερικές φορές ψαχουλεύει τυχαία τα δάχτυλα των ποδιών του ή τα γεννητικά όργανά του, καθώς κάθεται καµπουριασµένο στη γωνία όσο πιο µακριά γίνεται από τον κουβά και τις δύο σφουγγαρίστρες.
Φοβάται τις σφουγγαρίστρες. Τις βρίσκει φρικτές. Κλείνει τα µάτια, αλλά ξέρει ότι οι σφουγγαρίστρες ακόµη στέκονται εκεί· και η πόρτα είναι κλειδωµένη· και δεν πρόκειται να έρθει κανείς.

Η πόρτα είναι πάντα κλειδωµένη· και κανείς ποτέ δεν έρχεται, µόνο που µερικές φορές –το παιδί δεν κατανοεί τον χρόνο, τα διαστήµατα του χρόνου– µερικές φορές η πόρτα τρίζει φρικτά και εµφανίζεται ένα άτοµο ή µερικοί άνθρωποι.
Ένας απ’ αυτούς ίσως µπει µέσα και κλωτσήσει το παιδί για να το κάνει να σηκωθεί.

Οι άλλοι δεν πλησιάζουν ποτέ, αλλά το κοιτάζουν µε τροµαγµένα, αηδιασµένα βλέµµατα.

Γεµίζει βιαστικά τη γαβάθα του φαγητού και την κανάτα του νερού, η πόρτα κλείνει, τα βλέµµατα χάνονται.
Οι άνθρωποι στην πόρτα ποτέ δεν λένε τίποτα, αλλά το παιδί, που δεν ζούσε πάντα στο δωµάτιο των εργαλείων, και που µπορεί να θυµηθεί τη λιακάδα και τη φωνή της µητέρας του, µερικές φορές µιλάει.
«Θα είµαι καλό παιδί», λέει. «Παρακαλώ αφήστε µε έξω. Θα είµαι καλό παιδί!».

Ποτέ δεν του απαντούν.

Το παιδί κάποτε ούρλιαζε για βοήθεια µέσα στη νύχτα, και έκλαιγε πολύ, αλλά τώρα απλώς κάνει κάτι σαν κλαψούρισµα, «ε-αα, ε-αα», και µιλάει όλο και πιο σπάνια.
Είναι τόσο αδύνατο που τα πόδια του δεν έχουν αστραγάλους· η κοιλιά του εξέχει· τρέφεται µε µισή γαβάθα καλαµποκάλευρο και λίπος κάθε µέρα.
Είναι γυµνό. Ο πισινός του και οι µηροί του είναι µια µάζα από πυώδεις πληγές, καθώς κάθεται συνεχώς πάνω στα περιττώµατά του.

Όλοι ξέρουν ότι το παιδί είναι εκεί, όλοι οι άνθρωποι της Όµελας.
Μερικοί έχουν έρθει για να το δουν, άλλοι αρκούνται απλώς να ξέρουν ότι είναι εκεί.
Όλοι ξέρουν ότι πρέπει να είναι εκεί.

Μερικοί καταλαβαίνουν το γιατί, και µερικοί όχι, όλοι όµως καταλαβαίνουν ότι η ευτυχία τους, η οµορφιά της πόλης τους, η τρυφερότητα της κάθε φιλίας τους, η υγεία των παιδιών τους, η σοφία των στοχαστών τους, η δεξιοτεχνία των µαστόρων τους, ακόµη και η αφθονία της συγκοµιδής τους και ο καλός καιρός των ουρανών τους, βασίζονται αποκλειστικά και µόνο στη φρικαλέα δυστυχία αυτού του παιδιού.

Αυτό συνήθως το εξηγούν στα παιδιά όταν είναι µεταξύ οκτώ και δώδεκα χρονών, όποτε δείχνουν ικανά να το καταλάβουν· και οι περισσότεροι απ’ αυτούς που έρχονται να δουν το παιδί είναι νεαροί, αν και συχνά κάποιοι ενήλικες έρχονται ή ξανάρχονται για να δουν το παιδί.
Όσο κι αν τους έχει εξηγηθεί το ζήτηµα, αυτοί οι νεαροί θεατές πάντα σοκάρονται και αρρωσταίνουν µε το θέαµα.
Νιώθουν αηδία, κάτι το οποίο θεωρούσαν ανάξιο γι’ αυτούς.
Νιώθουν θυµό, οργή, ανηµποριά, παρά τις εξηγήσεις.

Θα ήθελαν να κάνουν κάτι για το παιδί.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να µπορούν να κάνουν.

Αν το παιδί το έβγαζαν από κείνο το βροµερό µέρος στη λιακάδα, αν το καθάριζαν και το τάιζαν και το παρηγορούσαν, αυτό πράγµατι θα ήταν καλό·
αλλά αν αυτό γινόταν, την ίδια µέρα και ώρα η ευµάρεια και η οµορφιά και η χαρά της Όµελας θα µαραίνονταν και θα έσβηναν.

Αυτοί είναι οι όροι.
Η ανταλλαγή όλων των καλών και των αγαθών κάθε ζωής στην Όµελας γι’ αυτή τη µοναδική, µικρή βελτίωση: να πετάξουν την ευτυχία χιλιάδων για την πιθανότητα της ευτυχίας ενός: αυτό πράγµατι θα έφερνε την ενοχή µέσα στα τείχη.

Οι όροι είναι ρητοί και απόλυτοι·
το παιδί δεν πρέπει ούτε καν µια ευγενική λέξη να ακούσει.

Συχνά οι νεαροί γυρνάνε στα σπίτια τους κλαίγοντας, ή µε αδάκρυτη οργή, όταν έχουν δει το παιδί και έχουν αντιµετωπίσει αυτό το τροµερό παράδοξο.
Μπορεί να το συλλογίζονται µελαγχολικά επί βδοµάδες ή χρόνια.
Αλλά καθώς περνάει ο καιρός αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ακόµη κι αν το παιδί ελευθερωνόταν δεν θα κέρδιζε τίποτα από την ελευθερία του: λίγη αόριστη ευχαρίστηση από τη ζέστη και το φαγητό, αναµφίβολα, µα τίποτα παραπάνω.
Είναι υπερβολικά παρηκµασµένο και καθυστερηµένο για να γνωρίσει πραγµατική χαρά. Φοβάται τόσον καιρό, που δεν θα γλιτώσει ποτέ από το φόβο.
Οι συνήθειές του είναι τόσο άξεστες, που δεν θα ανταποκριθεί σε ανθρώπινη µεταχείριση.
Και πραγµατικά, µετά από τόσον καιρό µάλλον θα νιώθει δυστυχία δίχως τοίχους γύρω του να το προστατεύουν, δίχως το σκοτάδι για τα µάτια του, δίχως τα περιττώµατά του για να κάθεται.

Τα δάκρυά τους για την πικρή αδικία στεγνώνουν όταν αρχίζουν να συλλαµβάνουν την τροµερή δικαιοσύνη της πραγµατικότητας και να την αποδέχονται.

Κι όµως τα δάκρυά τους και ο θυµός τους, η δοκιµασία της ευσπλαχνίας τους και η αποδοχή της ανηµποριάς τους, είναι ίσως η πραγµατική πηγή του θάµβους των ζωών τους.
Η ευτυχία τους δεν είναι χλιαρή κι ανεύθυνη.
Ξέρουν ότι κι αυτοί, σαν το παιδί, δεν είναι ελεύθεροι.
Γνωρίζουν τη συµπόνια.
Η ύπαρξη του παιδιού, και η δική τους γνώση της ύπαρξής του, είναι αυτό που καθιστά δυνατές την αριστοτεχνικότητα της αρχιτεκτονικής τους, το πάθος της µουσικής τους, την εµβρίθεια της επιστήµης τους.
Εξαιτίας αυτού του παιδιού είναι τόσο καλοί µε τα παιδιά.
Ξέρουν ότι αν το τυραννισµένο δεν ήταν εκεί να µυξοκλαίει στο σκοτάδι, το άλλο, το παιδί που έπαιζε φλογέρα, δεν θα έβγαζε µουσική χαράς καθώς οι νεαροί καβαλάρηδες παρατάσσονταν µε την οµορφιά τους για τον αγώνα στη λιακάδα του πρώτου πρωινού του καλοκαιριού.
Τους πιστεύεις τώρα;
Δεν είναι πιο πειστικοί;
Αλλά υπάρχει κάτι ακόµα να ειπωθεί, και είναι απίστευτο.

Μερικές φορές ένα από τα έφηβα αγόρια ή κορίτσια που πηγαίνουν να δουν το παιδί δεν επιστρέφει σπίτι του για να κλάψει ή να οργιστεί, και µάλιστα δεν επιστρέφει καν στο σπίτι του.
Μερικές φορές επίσης κάποιος άντρας ή κάποια γυναίκα, πολύ µεγαλύτεροι, µένουν σιωπηλοί για µια δυο µέρες, και µετά εγκαταλείπουν το σπίτι τους.

Αυτοί οι άνθρωποι βγαίνουν στο δρόµο, και περπατούν στον δρόµο µόνοι τους.
Συνεχίζουν να περπατούν, και περπατώντας βγαίνουν από την πόλη της Όµελας, περνώντας από τις πανέµορφες πύλες.
Παίρνουν το δρόµο τους διασχίζοντας τους αγρούς της Όµελας.
Καθένας πάει µόνος του, παλικάρι ή κοπέλα, άντρας ή γυναίκα.

Πέφτει η νύχτα· ο ταξιδιώτης πρέπει να περάσει από δρόµους χωριών, ανάµεσα σε σπίτια µε παράθυρα που φέγγουν κίτρινα, και πάλι µετά στο σκοτάδι των χωραφιών.
Καθένας µόνος του, τραβάει δυτικά ή βόρεια, κατά τα βουνά. Συνεχίζουν.

Αφήνουν την Όµελας, χώνονται στο σκοτάδι, και δεν επιστρέφουν.
Το µέρος προς το οποίο πάνε είναι ένα µέρος ακόµα πιο αφάνταστο για τους περισσότερους από µας απ’ ό,τι η πόλη της ευτυχίας.
Δεν µπορώ να το περιγράψω καθόλου. Πιθανόν να µην υπάρχει.

Αλλά δείχνουν να ξέρουν πού πηγαίνουν αυτοί που φεύγουν από την Όµελας.

Κάποιοι σύνδεσμοι σε πηγές τεκμηρίωσης που παρατίθενται στα κείμενα ενδέχεται να μην είναι ενεργοί. Κάποιες από τις πηγές μπορούν να ανακτηθούν συμπληρώνοντας το URL του συνδέσμου (δεξί κλικ στο σύνδεσμο) στο Wayback Machine (http://archive.org/index.php)