Σκοτωμένα Παιδιά της Παλαιστίνης (κόκκινο) και του Ισραήλ (μπλέ) |
Ο Ισραηλινός στρατός παραδέχθηκε ότι
το σύστημα της Πυραυλικής Προστασίας
(κατασκευάστηκε το 2011) έχει αναχαιτήσει μόνον 8 από τις
120 ρουκέτες που έχουν εκτοξευτεί από τη Γάζα. Εδώ
‘Ανοιχτή Επιστολή του Μπράιαν Ινο
«Εχω την αίσθηση ότι σπάω έναν ανείπωτο κανόνα με αυτή την επιστολή, αλλά
δεν μπορώ να σιωπήσω άλλο.
Σήμερα είδα έναν παλαιστίνιο άνδρα να κλαίει κρατώντας μια πλαστική
τσάντα μεταφοράς κρέατος. Ηταν ο γιος του.
Είχε "τεμαχιστεί" (όρος που χρησιμοποίησε το νοσοκομείο) από μια ισραηλινή πυραυλική επίθεση - προφανώς με το νέο τους όπλο, τις βόμβες flechette.
Ισως γνωρίζετε τι είναι αυτό το όπλο - εκατοντάδες μικρά βελάκια από χάλυβα συσκευάζονται γύρω από εκρηκτικά και σκίζουν τη σάρκα.
Το αγόρι ήταν ο Μοχάμεντ Καλάφ αλ Ναουάσρα. Ηταν τεσσάρων ετών.
Ξαφνικά σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να ήταν ένα από τα παιδιά μου στην τσάντα και αυτή η σκέψη με αναστάτωσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τον τελευταίο καιρό......
Επισκεφθήκαμε πέρυσι το Ισραήλ....Είδαμε τρομακτικές σκηνές:
- Σπίτια Παλαιστινίων να περικλείονται από συρματόπλεγμα και μεγάλα καδρόνια προκειμένου να εμποδίζουν τους εποίκους από το να ρίχνουν περιττώματα, ούρα και χρησιμοποιημένες σερβιέτες στους κατοίκους.
- Παιδιά Παλαιστινίων στον δρόμο τους προς το σχολείο να ξυλοκοπούνται με ρόπαλα του μπέιζμπολ από ισραηλινά παιδιά υπό τις επιδοκιμασίες και το χειροκρότημα των γονιών τους.
- Ενα ολόκληρο χωριό υπό έξωση, με τους κατοίκους να διαμένουν σε σπηλιές και τρεις οικογένειες εποίκων να έχουν καταλάβει τη γη τους.
- Εναν εβραϊκό οικισμό στην κορυφή ενός λόφου που έστελνε τα λύματα της αποχέτευσής του απευθείας στα χωράφια των Παλαιστινίων παρακάτω.
- Τα σημεία ελέγχου και όλες τις ατελείωτες καθημερινές ταπεινώσεις....
Φοβούμαι λοιπόν ότι όλα τα πολιτισμικά επιτεύγματα του Διαφωτισμού και του δυτικού πολιτισμού έχουν απαξιωθεί από αυτή την κατάφωρη υποκρισία.
Ο πόλεμος αυτός δεν έχει καμία ηθική δικαιολογία που να μπορώ να δω - ούτε καν μια πραγματιστική αξία με την έννοια της "ρεαλπολιτίκ" του Χένρι Κίσινγκερ.
Απλώς κάνει όλους εμάς να φαινόμαστε κακοί.