Από την ιστοσελίδα Ημιόροφος
Το κείμενο είναι από ομιλία σε συνέδριο
Στα Ελληνικά και Αγγλικά σε μορφή pdf υπάρχει Εδώ
Ενδεικτικό απόσπασμα από την ομιλία:
".Κάθε καινούρια έκδοση-αναθεώρηση του DSM συµπεριλαµβάνει καµιά πενηνταριά καινούριες ψυχικές διαταραχές.
Σε λίγο κάθε έµβρυο που παρεκκλίνει από το επιβαλλόµενο ορθό πρότυπο θα καταστρέφεται.
....Στο εγγύς µέλλον οι ψυχιατρικές αρχές θα µπορούν να επεµβαίνουν σε κάθε σπίτι ενοχλητικού, και να χορηγούν µε τη βία ψυχοφάρµακα σε περίπτωση άρνησης λήψης τους από φτωχά άτοµα που οι πράξεις τους τώρα δεν είναι δηλωτικές ψυχικής διαταραχής αλλά στο µέλλον θα είναι.
Και µάλιστα µε την ανοχή του πληθυσµού ο οποίος θα το έχει αποδεχθεί ως συνηθισµένη πρακτική, ως κάτι το φυσιολογικό, όπως έχει αποδεχθεί πολλά άλλα."
Τι είναι το DMS και το Μανιφέστο Stop DSM,
Το DSM είναι η διαγνωστική και στατιστική κατηγοροποίηση των ψυχικών ασθενειών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, που επιχειρείται να επιβληθεί σαν το μόνο κριτήριο στο ψυχιατρικό πεδίο περιθωριοποιώντας ολες τις άλλες θεωρήσεις, κυρίως αυτές που επικεντρώνονται στο υποκείμενο και τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Με το Μανιφέστο Stop DSM, ένας αριθμός ισπανόφωνων κυρίως κέντρων ψυχικής υγείας, καλούν σε συζήτηση για τη διαμόρφωση κλινικών κριτηρίων των ψυχολογικών προβλημάτων ως ανθρώπινου πάθους και όχι ως ασθένειας
Η Ομιλία
Ονοµάζοµαι Γιαννουλόπουλος Γιώργος. Είµαι ιδρυτικό µέλος της «Πανελλήνιας Επιτροπής Χρηστών πρώην Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής»
και εργάζοµαι στην Εργασιακή ∆οµή «ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΑΣ» στο Ψ.Ν.Α.–∆ΑΦΝΙ.
Στην ελληνική γλώσσα η λέξη «ανάπηρος» αντιστοιχεί-αφορά στο βιολογικό τµήµα του ανθρώπινου όντος.
Η έκφραση «διανοητική αναπηρία» είναι νεολογισµός.
Όποιος χαρακτηρισµένος ψυχασθενής αποδέχεται ότι είναι ανάπηρος, το αποδέχεται για τον εαυτό του και µόνο, και σε καµιά περίπτωση δεν νοµιµοποιείται αυτή η άποψη που έχει για τον εαυτό του να θεωρήσει ότι καλύπτει όλο τον χώρο των χαρακτηρισµένων ψυχασθενών.
Και προσωπικά απεχθάνοµαι κάθε πρόεδρο συλλόγου αναπήρων —σωµατικά αναπήρων φυσικά— που ενδεχοµένως πάσχει από το σύνδροµο του Μεγάλου Ναπολέοντα.
Θέµα: «Μας αφορά όλους».
Και θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω γιατί µας αφορά όλους, χαρακτηρισµένους ή µη τρελούς.
Και όποιος, χαρακτηρισµένος τρελός ή οποιοσδήποτε άλλος προτιµά µια πολιτικά ορθή ορολογία για να περιγράψει αυτή την κατάσταση,
λυπάµαι αλλά εγώ δεν κρύβομαιι πίσω από το δάχτυλό µου.
Η σηµερινή κατάσταση πραγµάτων και στη χώρα µας και ∆ιεθνώς, απορυθµίζει και τρελαίνει όλο και πιο πολλούς, κυρίως ευαίσθητους ανθρώπους οι οποίοι µε τις κάτω από καθεστώς αδιεξόδου και οδύνης ενέργειές τους, χαρακτηρίζονται-καταγράφονται ως ψυχασθενείς και εξουδετερώνονται δια παντός.
Πρώτα όµως ορισµένα πράγµατα για να µην νοµίζετε ότι όλοι σε αυτόν τον χώρο είµαστε ίδιοι, όπως
µου είπε προ καιρού κάποιος θρασύτατα, και µε πείραξε άσκηµα.
∆υο κατηγορίες ανθρώπων το σύστηµα χαρακτηρίζει τρελούς.
- Πρώτη, τον αποκαλούµενο «τρελό του χωριού» για τον οποίο το σύστηµα αδιαφορεί,
- και την άλλη κατηγορία για την οποία η εξουσία, η κάθε εξουσία, κάνει τα πάντα για να τη βάλει στο περιθώριο και κατά περιόδους, ευκαιρίας δοθείσης να την εξοντώσει βιολογικά ως πλεονάζουσα, ως περιττό βάρος, ως ενοχλητική, ως διαλυτικό παράγοντα, ως απειλή για τη συνοχή της κοινωνίας −συνοχή την οποία χρειάζεται για να εξυπηρετεί τα οικονοµικά της συµφέροντα.
Εδώ υπενθυµίζω το γνωστό πρόγραµµα Τ-4, µε τις εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονίες αρρώστων, διανοητικά ασθενών και αναπήρων που έλαβε χώρα κατά την περίοδο του Γ΄ Ράιχ στη Γερµανία και µάλιστα κάτω από την καθοδήγηση και εποπτεία των τότε Μεγαλοψυχιάτρων τους.
Το Σύστηµα έλαβε υπ’ όψιν του συν τοις άλλοις και ένα από τα πιο γνωστά βιβλία-µελέτες που κυκλοφορούσαν ήδη, γραµµένο από τον (ψυχίατρο φυσικά) Alfred Hoche µε τον τίτλο «Α∆ΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ∆ΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙ».
Οι ΝΑΖΙ βρήκαν έτοιµο ήδη το έδαφος για να εφαρµόσουν τα προγράµµατά τους.
Ο στόχος είχε ήδη δοθεί. Ήταν οι διαφορετικοί, οι τρελοί και οι σακατεµένοι πρώτοι-πρώτοι.
∆εν πρωτοτύπησαν.
Απλώς έκαναν στον υπερθετικό βαθµό αυτά που αλλού γίνονταν ερασιτεχνικά και ανεπίσηµα, πάντα στους αδύναµους και ανυπεράσπιστους.
Οι δραστικές µέθοδοι υπήρχαν ανέκαθεν. Η ευκαιρία έλειπε.
Όπως και σήµερα.
Και όταν µια ευκαιρία λείπει το σύστηµα τη δηµιουργεί.
Και όσο για τον Λαό, τη µάζα, συµµετέχει και αυτός στις διώξεις αποδεχόµενος τις αξίες και τα στάνταρ του συστήµατος ως δικές του αξίες µέχρι να έρθει και η δική του σειρά.
Τον τρελό του χωριού δεν τον πήραν µε τις πέτρες το καπιταλιστικό σύστηµα, ούτε η άρχουσα τάξη που έχει µόνο γενική εποπτεία στο σύστηµα…
∆εν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η κοινωνία, ο λαός, είναι φύσει καλός.
∆εν είναι και δεν ήταν ποτέ.
∆εν πρέπει λοιπόν να παραπονιέται για τον τρόπο που του φέρονται οι ισχυρότεροι γιατί µε τον ίδιο τρόπο φέρεται και αυτός στους πιο ανίσχυρους από αυτόν.
Ο έλεγχος και ιδιαίτερα ο προληπτικός έλεγχος είναι ο λόγος που στη χώρα µας π.χ., καθώς και παντού, το σύστηµα διατηρεί έναν µηχανισµό που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες άτοµα, τα οποία άµεσα ή έµµεσα ζουν, κινούνται, τρέφονται, πολλοί κερδοσκοπούν, χτίζουν καριέρες, γύρω από την κατ’ ευφηµισµό αποκαλούµενη ψυχική υγεία.
Όποιος νοµίζει ότι είναι υπερβολικός ο αριθµός ας σκεφτεί πόσες δεκάδες χιλιάδες οικογένειες ερ- γάζονται ΑΜΕΣΑ στη λεγόµενη ψυχική υγεία επί πόσα άτοµα η κάθε οικογένεια, και πόσες ΕΜΜΕ- ΣΑ, που είναι περισσότερες.
∆εν είναι τυχαίο ότι µπορεί να είσαι άρρωστος παθολογικά και να πεθάνεις αν δεν έχεις χρήµατα ή ασφαλιστική κάλυψη χωρίς το σύστηµα να ενδιαφέρεται γι’ αυτό,
αλλά να σε «φροντίζει» πολλές φορές προληπτικά ή και µε χρήση βίας σε περίπτωση υποψίας ψυχικής διαταραχής, πάντα για το καλό σου.
Αυτό δείχνει ποιους θεωρεί ότι πρέπει να τύχουν της προσοχής του.
Της προσοχής του όχι της βοήθειάς του, να είστε βέβαιοι.
Ο µοναδικός λόγος που το σύστηµα (και θέλω να το προσέξετε αυτό) άρχισε τάχα να ενδιαφέρεται και να ξοδεύει χρήματα για τη λεγόµενη ψυχική υγεία και τη λεγόµενη κοινωνική επανένταξη είναι ένας. Μόνο ΕΝΑΣ.
Το να περάσει στον κόσµο µε µεθόδους πολύ πιο αποτελεσµατικές από του Goebbels ότι ο τάχα ψυχικά διαταραγµένος, άρα ο τάχα επικίνδυνος για την κοινωνία, µπορεί να επανέλθει άρα να ελεγχθεί µε τη χρήση χηµικών ψυχοφαρµάκων και ψυχοχειρουργικής, γιατί και η ψυχοχειρουργική συζητείται.
Και αλίµονο αν περάσει το µήνυµα και γίνει αποδεχτό, δηλαδή ότι για να µην χαρακτηρίζεται κάποιος από το κράτος ως επικίνδυνος πρέπει να παίρνει ψυχοφάρµακα, έστω και µε τη βία.
Το σύστηµα δεν ενδιαφέρεται για τον ανθρώπινο πόνο.
∆εν τον καταλαβαίνει.
Είναι έξω απ’ αυτό. Είναι τέτοια η φύση του.
Όταν κινείται εναντίον κάποιου ή κάποιων δεν το κάνει σε προσωπικό επίπεδο.
Είναι ένας µηχανισµός του οποίου τα µέρη έχουν µερική άποψη για την όλη λειτουργία του.
Το σύστηµα ενδιαφέρεται µόνο για τη δική του επιβίωση ως οντότητα.
∆εν το απασχολεί ούτε άτοµο ούτε οµάδες παρά µόνο στο µέτρο που αυτά συµβάλουν ή παρεµποδίζουν την οµαλή, σύµφωνα µε το ίδιο, λειτουργία του.
Όταν ένα άτοµο ή µια κατηγορία ατόµων εκδηλώσει τάσεις δυνητικά παρεµποδιστικές για την οµαλή σε κάποιο δεδοµένο χώρο και χρόνο λειτουργία του,
χωρίς δισταγµό τους κατηγοριοποιεί ως αρρώστους, απροσάρµοστους, περιθωριακούς, παράνοµους και άλλα τέτοια
και άµεσα τίθενται σε λειτουργία απρόσωπα οι µηχανισµοί επαναφοράς τους στην τάξη, στο σύστηµα.
Οι άνθρωποι µπορεί να είναι µια χαρά µε πιθανή εξαίρεση ορισµένες έντονες αταβιστικές συµπεριφορές, αλλά η οµπρέλα του συστήµατος απλώς δεν είναι τόσο ανοιχτή ώστε να τους συµπεριλάβει στο δεδοµένο χρόνο ως µοτίβα δράσης χρησιµοποιήσιµους από αυτό.
Σε βάθος χρόνου σχεδόν όλες οι περιπτώσεις, τις οποίες το σύστηµα κάποτε χαρακτήριζε ως εχθρούς, αποτέλεσαν λειτουργικά µέλη-τµήµατά του.
Με εξαίρεση όσες τάσεις είναι έξω από τη διαχρονική του φιλοσοφία ύπαρξης και πορείας•
όσες είναι εξαιρετικά απρόβλεπτες•
όσες δεν µπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως παραγωγικά του τµήµατα και να εξελιχθούν µέσα στη δική του φιλοσοφία.
Συνεχίζω γι’ αυτή τη δεύτερη κατηγορία Τρελών, για την οποία κυρίως ενδιαφέρεται το σύστηµα.
Από αυτή τη δεύτερη κατηγορία, µια υποκατηγορία, οι αποκαλούµενοι και από µένα Φρενοβλαβείς, θα µας απασχολήσει ιδιαίτερα.
Πρόκειται για άτοµα τα οποία δυστυχώς όχι µόνο τα έχουµε ανεχθεί, αλλά έχουν καταφέρει να µας καπελώσουν εν µέρει, µε την άµεση ή µε την ακόµη πιο διαβρωτική έµµεση βοήθεια ορισµένων επιχειρηµατιών που δραστηριοποιούνται και —όπως κατά περιόδους γράφεται και στον Τύπο— κερδοσκοπούν στο χώρο της λεγόµενης ψυχικής υγείας, και τµήµατα του ψυχιατρικού κατεστηµένου ή όπως αναφέρεται συχνά και ιερατείου, το οποίο ενδιαφέρεται για τη χωρίς κραδασµούς διαιώνισή του και διαιώνιση των προνοµίων του.
Αυτοί θεωρούν τους αποκαλούµενους και από εµένα Φρε- νοβλαβείς ως τα πρότυπα για µας τους υπόλοιπους.
Αυτοί λοιπόν οι Φρενοβλαβείς, όταν ζητούν κοινωνική ενσωµάτωση, εννοούν µε τους όρους εκείνων, οι οποίοι τους έδιωξαν από την κοινωνία ως ανεπιθύµητους και τώρα τους εκλιπαρούν να τους δεχτούν πίσω έτοιµοι να κάνουν οποιαδήποτε παραχώρηση.
Και πολλά µπορούν να κάνουν προκειµένου να γίνουν αποδεκτοί σαν οικόσιτα ζώα.
Αυτοί που προδίδουν στην ουσία τους οµοίους τους, κοιτώντας µόνο το οικονοµικό συµφέρον τους, δεν µπορούν να απαιτούν συνεχώς επιδόµατα και δικαιώµατα έχοντας την εντύπωση ότι είναι η ΕΛΙΤ των τρελών.
Βεβαίως, οι πάντα πρόθυµοι χειριστές τους τα δίνουν αφειδώς, άσχετα αν τους σιχαίνονται πρώτοι απ’ όλους.
Και αν ακούσω αντιρρήσεις θα ζητούσα από αυτούς στους οποίους απευθύνοµαι να µου πουν αν θα διάλεγαν ποτέ ερωτικό σύντροφο από τις τάξεις αυτών που εγώ χαρακτηρίζω Φρενοβλαβείς.
∆υστυχώς, όπως ανέφερα πριν, γίνονται προσπάθειες από διάφορα κυκλώµατα να προωθηθούν Φρενοβλαβείς ως εκπρόσωποι δήθεν όλου του χώρου,
γιατί οι Φρενοβλαβείς ελέγχονται εύκολα, µε την κολακεία και µε την υπόσχεση οικονοµικών παροχών για τις οποίες έχουν ιδιαίτερη αδυναµία.
Σε κάθε ευκαιρία θα τους δείτε να ζητούν µόνο οικονοµικές παροχές. Για άλλου είδους παροχές βασίζονται στην καλή θέληση αυτών στους οποίους είναι ταπεινοί υπηρέτες.
Αυτό, το να βάζει κανείς παντιέρα την κατάστασή του ζητώντας µονίµως λεφτά, δεν είναι παρά εκπόρνευση όπως µου είπε και κάποιος νεαρός γιατρός πριν χρόνια και πολύ σωστά το είπε.
Σας καλώ όλους, σε κάθε σχετική εκδήλωση, να ζητάτε να πληροφορείστε ποια είναι η οικονοµική κατάσταση και από πού προέρχονται τα έσοδα οποιουδήποτε ψυχασθενούς απαιτεί οικονοµικές παροχές από το κράτος,
γιατί υπάρχει περίπτωση να χρησιµοποιηθείτε σαν άλλοθι για οικονοµικές διεκδικήσεις ατόµων, των οποίων τα εισοδήµατα είναι πολλαπλάσια και µονιµότερα από τα δικά σας.
∆εν χρησιµοποίησα αναίτια τη λέξη Φρενοβλαβείς.
Εδώ σηµειώνω ότι οι έχοντες νευρολογικές διαταραχές ή σωµατικές ή εγκεφαλικές κακώσεις που επηρεάζουν τον ψυχισµό τους δεν είναι τρελοί.
Οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν σωµατικά και χρειάζονται νευρολόγο, όχι ψυχίατρο.
∆εν πρέπει να βρί- σκονται σε ψυχιατρείο οι άνθρωποι αυτοί.
Λίγα πράγµατα για τους συλλόγους και τις διάφορες οµάδες και οµίλους.
Η εξουσία και οι διάφοροι υποστηρικτές της, θα ήθελαν να είµαστε σαν τις µαϊµούδες στους ζωολογικούς κήπους· σαν εκθέµατα για να µας επιδεικνύουν όπως κάνανε πριν µερικούς αιώνες οι αποικιοκράτες µε τη µεταφορά και επίδειξη στα τσίρκα τους των ιθαγενών από τις διάφορες αποικίες τους· και θα ήθελαν πολύ να τοποθετήσουν −και κάνουν προσπάθειες γι’ αυτό− στις ηγεσίες των συλλόγων, οµάδων και λοιπών οµίλων, απολύτως ελεγχόµενα άτοµα ή καλύτερα KAPO’s, για να προσέχουν να κινείται ο χώρος µέσα στα όρια που αυτοί θέτουν για εµάς,
και να µας απασχολούν µε διάφορες απλοϊκές δραστηριότητες, σαν να έχουµε δείκτη νοηµοσύνης ηλιθίων ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ή τίποτε χειρότερο,
µέχρις ότου αργά ή γρήγορα, να τεζάρουµε από τα δηλητήρια που οι ίδιοι µας έχουν πείσει ότι είναι ο µόνος δρόµος για να ελέγξουµε την «πάθησή µας».
Προσέξτε, έλεγχος όχι θεραπεία, γιατί ο στόχος δεν είναι η θεραπεία είναι ο έλεγχος.
Ο θεραπευµένος ψυχικά ή σωµατικά είναι ένας πελάτης λιγότερος για τις πολυεθνικές φαρµακευτικές εταιρίες.
Αυτοί θα είναι οι τρελοί αν θεραπεύσουν οποιονδήποτε από οποιαδήποτε πάθηση.
(Με αυτό ∆ΕΝ θέλω να πω ότι οι ψυχικές «παθήσεις» δεν «θεραπεύονται».
Τον δρόµο θα τον βρει ο κάθε ένας ενδιαφερόµενος µόνος του ακόµη κι αν χρειαστεί να ψάξει σε πολύ περίεργα µέρη.
Να είστε βέβαιοι ότι τον έχουν βρει αρκετοί.
Η συνταγή δεν δίνεται στο πιάτο. Ψάξτε το).
Και βέβαια το ντόπιο υπηρετικό προσωπικό (των εταιριών) ακούει τη φωνή του κυρίου του και πράττει ανάλογα κάνοντας και καµιά προβοκάτσια αν χρειαστεί.
Στο σηµείο αυτό θα πρέπει να τονίσω ότι η συµµετοχή στις διάφορες οµάδες-ενώσεις κ.λπ. ψυχασθενών θα πρέπει να είναι για όσους το επιθυµούν ανώνυµη, γιατί κάθε καταγεγραµµένος ως ψυχικά διαταραγµένο άτοµο καταστρέφεται στην ουσία, επαγγελµατικά ή και κοινωνικά, και δεν γίνεται να πηγαίνει κάποιος να ζητήσει βοήθεια, νοµίζοντας ότι πηγαίνει σε φίλους και να πέφτει σε σφηκοφωλιά µε ωραίο περιτύλιγµα.
Και µην µου πει κανείς ότι πιστεύει αυτά που λένε κατά καιρούς οι αρµόδιοι, ότι το να πας σε ψυχίατρο είναι τόσο απλό και χωρίς συνέπειες για το µέλλον σου σαν να πηγαίνεις σε οδοντίατρο.
Και όσο για τις προτροπές των µελών αυτών των ενώσεων σε οποιοδήποτε, το τονίζω, ΜΗ ΚΑΤΑΓΕ- ΓΡΑΜΜΕΝΟ µέλος που κατά τη γνώµη τους χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια, να προσφύγει σε ψυχίατρο ή ψυχιατρείο σαν κάτι το απλό και αυτονόητο,
ή να το αναλαµβάνουν οι γιατροί µέλη αυτών των ενώσεων για «θεραπεία» καταγράφοντας τα στοιχεία του,
θεωρώ ότι είναι κάτι το εγκληµατικό, για να µην χρησιµοποιήσω άλλη λέξη, και τα εµπλεκόµενα άτοµα τίποτα άλλο παρά προέκταση των χεριών της εξουσίας.
Όποιος έχει αντίρρηση ας µου εξηγήσει γιατί να καταγράφονται τα στοιχεία οποιουδήποτε έχει (ή του έχουν πει ότι έχει) κάποιο πρόβληµα ψυχικής φύσης, και να µην είναι ανώνυµος,
και αν µου πει αυτός ο κάποιος που έχει αντίρρηση ότι κάπου πρέπει να χρεωθούν τα ψυχοφάρµακα που ενδεχοµένως να χρειαστεί θα προσβάλει τη νοηµοσύνη µου.
∆εν πρέπει να ξεχνάµε ότι η ψυχιατρική δηµιουργήθηκε σαν σώµα δίωξης «αντιφρονούντων» και σαν τέτοιο παραµένει.
Κάθε κράτος ή συνασπισµός έχει άλλα κριτήρια για να χαρακτηρίσει κάποιον τρελό.
Βέβαια σήµερα τα κριτήρια βασίζονται στα κριτήρια της Αµερικανικής κατάταξης των ψυχικών ασθενειών.
∆ηλαδή ό,τι πει το µεγάλο αφεντικό.
Και υπαλληλίσκοι όλων των επιπέδων έχουν πλέον σαν ευαγγέλιο το DSM.
Όταν αναφέρω ότι η ψυχιατρική δηµιουργήθηκε σαν σώµα δίωξης αντιφρονούντων δεν εννοώ αυτό που πιστεύουν πολλοί, ότι είναι απλώς η συνέχεια της Ιεράς Εξέτασης του Μεσαίωνα.
Η ψυχιατρική δηµιουργήθηκε και πήρε τον χαρακτήρα σώµατος δίωξης µετά την υιοθέτηση από το σύστηµα της Καρτεσιανής λογικής.
Βαθµηδόν όποιος δεν σκεφτόταν µε έναν ορισµένο τρόπο, δεν αντιλαµβανόταν την πραγµατικότητα από τη γωνία που επέτρεπε η εξουσία,
βαφτιζόταν άρρωστος, τρελός, µη κανονικός, επικίνδυνος.
Η εξουσία χρησιµοποίησε ιατρικούς όρους και ονόμασε γιατρούς τους εγκληµατίες µισθοφόρους της γιατί τότε οι γιατροί ήταν σε πολύ υψηλή εκτίµηση απ’ όλο τον πληθυσµό, ιδιαίτερα από τα χαµηλά στρώµατα, για τα οποία η άποψη του γιατρού ήταν Θέσφατο.
Και η ζωή ήταν πολύ-πολύ φθηνή εκείνα τα χρόνια, και αυτό το ήξερε όποιος ενδεχοµένως είχε άλλη άποψη από αυτήν της εξουσίας.
Αυτή είναι πολύ µεγάλη συζήτηση αλλά µπορείτε να ψάξετε µόνοι σας, να ανακαλύψετε πόσο πίσω και τι καταστροφές προκάλεσε και προκαλεί η υιοθέτηση από την ανθρωπότητα αυτού του άψυχου τρόπου σκέψης.
Και κάτι για όσες κυρίες και όσους κυρίους συναδέλφους µου επιζητούν να ενσωµατωθούν σε κινήσεις και συλλόγους σωµατικά αναπήρων.
- Πρώτον, να αποδεχτούν να τους ονοµάζουν αναπήρους σε µόνιµη βάση και όχι όποτε θέλουν αυτοί για τους δικούς τους λόγους και
- δεύτερον, αφού επιζητούν να ενσωµατωθούν σε αυτούς τους συλλόγους αποδεχόµενοι φυσικά ότι είναι ανάπηροι στο µυαλό, στη σκέψη, στην κρίση, ν
α σκεφτούν πώς απαιτούν ίσα δικαιώµατα, ίσες ευκαιρίες, ίση µεταχείριση µε τους µη ανάπηρους στο µυαλό,
αφού για να αξιοποιήσουν όλα αυτά που απαιτούν χρειάζεται ορθή κρίση, την οποία αφού ενσωµατώ- νονται σε κινήµατα αναπήρων, ως ανάπηροι στο µυαλό, αποδέχονται ότι δεν την έχουν.
∆εν ξέρω αν κάπου εδώ µπερδευτήκατε, αλλά είµαι βέβαιος ότι µε λίγη προσπάθεια θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοώ.
Πιστεύω ότι εκείνοι που σπρώχνουν τους χαρακτηριζόµενους ως ψυχασθενείς να εν ταχθούν σε κινήσεις αναπήρων το κάνουν για να στερήσουν τη σοβαρότητα και αντικειµενικότητα του λόγου τους.
Γιατί ποιος δίνει σηµασία στο τι λέει ή τι ισχυρίζεται ή τι απαιτεί κάποιος που έχει αποδεχτεί ότι είναι ανάπηρος στο µυαλό.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων τα λόγια του τα θεωρούν φλυαρίες.
Άρα, θα θεωρείται αυτονόητο το ότι θα µιλάει για λογαριασµό του κάποιος ΑΛΛΟΣ.
Εκεί είναι και το µεγάλο θέµα. Αυτός ο κάποιος ΑΛΛΟΣ. Αυτοί οι κάποιοι ΑΛΛΟΙ.
Σήµερα, το τονίζω ακόµα µια φορά, το να µιλάει κάποιος για λογαριασµό μας, λες και εµείς είµαστε ηλίθιοι µας προσβάλει όλους µας.
Εκτός βέβαια τους Φρενοβλαβείς.
Εµείς οι άλλοι έχουµε µια έντονη απέχθεια σε κάθε είδους λόµπυ, λοµπίστες, µεσάζοντες, νταβατζήδες, ψυχοπατέρες (από το εργατοπατέρες) και σε κάθε είδους επαφή ή συνεννόηση όταν δεν γίνεται κάτω από το φως του Ήλιου.
Η λέξη Λόµπυ και τα συναφή σηµαίνουν για µας πρακτικές µε τις οποίες δεν θέλουµε να έχουµε καµία σχέση.
Βέβαια είναι κατανοητό το ότι κάθε επιχειρηµατίας, οποιασδήποτε φύσης, φροντίζει πρώτα απ’ όλα την επιχείρησή του, το µαγαζί του, άσχετα αν το χαβιάρι που ενδεχοµένως τρώει προέρχεται από τον πόνο και την οδύνη των άλλων.
Και αυτό δεν το υποστηρίζουν µόνο οι αριστεροί.
Ποιος ο λόγος να πληρώσει το κράτος και η Ε.Ε. για να κάνει το κέφι του ένας ή µία ιδιώτης;
Κατά περιόδους οι ιδιώτες επιχειρηµατίες του χώρου δηµοσιοποιούν τις θέσεις τους µε τρόπο που να διεγείρουν το συναίσθηµα προκειµένου να γίνονται αποδεχτοί από το κοινό.
∆εν άκουσα όµως κανέναν αρµόδιο ή µη να τους κάνει την απλή ερώτηση:
Γιατί να πληρώνουµε εσάς και µάλιστα τεράστια συνολικά ποσά για να κάνετε µια δουλειά που θα µπορούσαν κάλλιστα να κάνουν οι αρµόδιοι για αυτό ∆ηµόσιοι υπάλληλοι;
(Εκτός αν για κάποιο λόγο οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι αδυνατούσαν να την κάνουν ή δεν ήθελαν ή αδιαφορούσαν για το θέµα).
Ισχυρίζοµαι ότι:
Αν οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι των εµπλεκόµενων στην αδειοδότηση και χρηµατοδότηση των Μ.Κ.Ο., που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ψυχικής υγείας, είχαν αντιδράσει µε τον ίδιο τρόπο που αντιδρούσαν όταν θίγονταν τα οικονοµικά τους συµ- φέροντα τη συγκεκριµένη περίοδο, δεν υπήρχε περίπτωση να έµπαινε ιδιώτης επιχειρηµατίας στο χώρο.
Εδώ στη χώρα µας υπάρχουν πολλοί που έχουν σαν επάγγελµα την απορρόφηση των κονδυλίων της Ε.Ε. και τίποτα άλλο.
Και ∆ΕΝ ΘΕΛΩ να καταλάβω για ποιο λόγο το κράτος δεν τους έχει εξουδετερώσει τόσα χρόνια.
Τα πολλά, πολλά, δισεκατοµµύρια ευρώ που ξοδεύτηκαν για την ψυχική υγεία στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουν αποδώσει τους καρπούς που θα έπρεπε να έχουν αποδώσει τέτοια ποσά.
Επιστρέφοντας στο θέµα µας, εµείς υποστηρίζουµε ότι οι παροχές του κράτους προς τους ψυχασθενείς θα πρέπει να είναι αντιστρόφως ανάλογες της οικονοµικής κατάστασης του αιτήσαντος την κρατική βοήθεια,
γιατί, ενώ πολλοί ψυχασθενείς ζουν σε ένδεια,
κάποιοι άλλοι ψυχασθενείς —και συγκεκριµένα ΟΛΟΙ χωρίς εξαίρεση, όσοι είχαν σχέση άµεσα ή έµµεσα µε το πολυπρόσωπο Ελληνικό ∆ηµόσιο— και παίρνουν πολλαπλάσια ποσά από τους οµοίους τους του ιδιωτικού τοµέα µαζί µε ένα σωρό παροχές και επιδόµατα,
και αν και ζουν άνετα δεν τους φθάνουν και ζητούν και άλλα από το κράτος.
Και επειδή κάθε τόσο ανακοινώνεται επανεξέταση των παροχών και των πρόωρων συντάξεων που δίνουν τα ασφαλιστικά ταµεία στους ιδιώτες ασφαλισµένους,
θεωρώντας ότι πολλές από αυτές κακώς δίνονται,
είναι απορίας άξιον το γιατί δεν κάνουν τον ίδιο συνεχή επανέλεγχο στους λήπτες των πρόωρων συντάξεων, λόγω τρέλας, από το ∆ηµόσιο και κυρίως από τον ευρύτερο ∆ηµόσιο τοµέα-∆ηµόσιες επιχειρήσεις-τοπική αυτοδιοίκηση-∆ηµόσιοι οργανισµοί κ.λπ., που, όπως ανέφερα και πριν,
τα ποσά των συντάξεων και των λοιπών παροχών τους είναι πολλαπλάσια των ιδιωτών οµοίων τους άρα ανάλογη και η ενδεχόµενη ζηµιά του κράτους από αυτούς.
Και εδώ σηµειώνω ότι τη σύνταξη που παίρνει ο κάθε ιδιώτης την έχει πληρώσει µε το αίµα του.
Και επίσης γιατί θα πρέπει να πληρώνει το ∆ηµόσιο, άρα κι εµείς όλοι οι πολίτες τις ανύπαντρες θυγατέρες των ∆ηµοσίων υπαλλήλων εφ’ όρου ζωής, ή ορισµένα από τα παιδιά τους τα οποία βρί- σκουν την εύκολη, άνετη και ζουµερή λύση να παίρνουν τη σύνταξη και την ιατροφαρµακευτική περίθαλψη του ∆ηµοσίου βγαίνοντας τρελοί. Τους τα χρωστάγαµε;
Εκεί πρέπει να γίνονται οι συνεχείς και διαρκείς επανέλεγχοι και µόνο εκεί δεν γίνονται και όχι µόνο γι’ αυτό το θέµα.
Και επειδή µπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί τα έχω µε τους ∆ηµοσίους υπαλλήλους, εξηγούµαι.
Οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι είναι υπάλληλοι του ∆ηµοσίου.
Το ∆ηµόσιο έγινε για την εξυπηρέτηση του πολίτη, για να υπηρετεί τον πολίτη.
Άρα οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι είναι υπάλληλοι του πολίτη.
Όµως στην Ελλάδα έχουµε φθάσει στο σηµείο, οι ∆ηµόσιοι υπάλληλοι να είναι ένα είδος επικυρίαρχου και ο εντολέας τους ο πολίτης, πολλές φορές δεν έχει να φάει.
Και όπως λέει πολύ σωστά ο Λαός, όποιος από αυτούς κάνει σωστά τη δουλειά του, βρίσκει και τον µπελά του από τους συναδέλφους του γιατί δίνει το «κακό» παράδειγµα.
Πιστεύω ότι ΔΕΝ σας µιλάω σε άγνωστη γλώσσα.
- Λίγα πράγµατα για τα ψυχοφάρµακα και τις ψυχοφαρµακευτικές εταιρίες.
ή είναι τµήµα κάποιου ερευνητικού προγράµµατος εν εξελίξει. Που µας χρησιµοποιεί ως πειραµατόζωα τόσο τους ψυχασθενείς όσο και άλλες κατηγορίες πολιτών,
γιατί πολλές φορές έχει γραφεί στον Τύπο για τις παρενέργειες και των παθολογικών φαρµάκων που υποτίθεται έχουν σκληρά δοκιµαστεί πριν πάρουν άδεια κυκλοφορίας.
Άλλωστε και οι οδηγίες χρήσης που τα συνοδεύουν ορίζουν µια εξαιρετικά µεγάλη γκάµα παρενεργειών, από τις πλέον αθώες και ανώδυνες µέχρι και θανατηφόρες,
ούτως ώστε να είναι καλυµµένες οι εταιρίες που τα παράγουν από τυχόν αντιδράσεις και διεκδικήσεις των παθόντων.
Όσο για τα ποσοστά επί τοις εκατό που αναφέρουν για τις παρενέργειες σε χρήστες, δυστυχώς βασίζονται µόνο στις έρευνες και στον λόγο του παραγωγού και των συνεργαζόµενων µε την εταιρία ερευνητών
και δεν µπορούν ουσιαστικά να ελεγχθούν από κανέναν.
Μέχρι και κινηµατογραφικές ταινίες έχουν γυριστεί για να περιγράψουν µε τα µελανότερα χρώµατα τις µεθόδους και τα αποτελέσµατα των δοκιµών στους πληθυσµούς του εξαθλιωµένου τρίτου κόσµου.
Η εξουσία, το σύστηµα, τεχνηέντως περνά το µήνυµα, την άποψη, τη θεωρία, για να καναλιζάρει τον κόσµο να αποδεχθεί ότι οι λεγόµενες ψυχικές διαταραχές έχουν γονιδιακά αίτια —ούτως ώστε αργότερα όταν γίνει ευρύτερα αποδεκτό µε τη συνεχή προπαγάνδα και τη βοήθεια των αποδεχόµενων αυτήν τη φασιστικότατη θεωρία «ειδικών στην ψυχική υγεία»— να µπορεί άνετα να κάνει τη διαλογή µεταξύ των αποδεκτών από αυτή συµπεριφορών και των µη αποδεκτών.
Με βάση αυτές τις θεωρίες να µπορεί να διακόπτει την κύηση στα έµβρυα µε µη αποδεκτούς γονιδιακούς συνδυασµούς, όπως γίνεται σήµερα σε έµβρυα µε σοβαρά παθολογικά προβλήµατα.
Οι αποδεκτοί θα είναι όσοι θα έχουν ψυχικό προφίλ δούλων και µάλιστα ευχαριστηµένων και πειθήνιων δούλων.
Όσοι δηλαδή αρέσκονται να δουλεύουν, να µην κάνουν πολλές ερωτήσεις, να σέβονται τους υποτιθέµενους ανώτερους κοινωνικά άρα κατά τη γνώµη τους και γονιδιακά, όσοι ζουν και πεθαίνουν ευχαριστηµένοι µε την κατάστασή τους.
Αυτοί θα είναι οι αποδεκτοί.
Όσοι συνεργάζονται σε αυτό το σχέδιο είναι αυταπόδειχτα εχθροί της ανθρωπότητας.
Σήµερα υπάρχουν ψυχίατροι για να «θεραπεύσουν» δηλαδή να επαναφέρουν τους εκτός των αποδεκτών πλαισίων του συστήµατος ευρισκόµενους και δρώντες πολίτες.
Αύριο δεν θα χρειάζονται πλέον οι ψυχίατροι γιατί µε αυτή τη δροµολογηµένη ήδη ευγονική όλοι θα είναι «λογικοί» και προβλέψιµοι.
Όλοι θα είναι βιολογικά ροµπότ.
Τότε θα ξανάρθει ο Χρυσός Αιώνας της ανθρωπότητας.
Οι άνθρωποι δε θα διαφέρουν από τα άλλα ζώα.
Σήµερα µας χρειάζεται το σύστηµα για να δουλεύουµε και να καταναλώνουµε.
Ξοδεύει ένα σωρό χρήµατα για να µας κάνει να µην σκεφτόµαστε, να µην ονειρευόµαστε, να µην κάνουµε ερωτήσεις, να µην διεκδικούµε.
Αύριο θα µας θέλει µόνο για να δουλεύουµε. ΜΟΝΟ.
∆εν θα υπάρχει πλέον λόγος για να καταναλώνουµε.
Τότε οι λέξεις όνειρα, διεκδικήσεις, δικαιώµατα, απλώς θα είναι κάτι το άγνωστο που δεν θα καταλαβαίνουµε καν το νόηµά τους.
Είναι ευτύχηµα που η δική µου γενιά µάλλον δεν θα προλάβει να ζήσει αυτή τη φρίκη.
Πρώτα άρχισαν µε τη «θεραπεία» παθολογικών ασθενειών.
Τώρα έβαλαν στο µάτι τις λεγόµενες ψυχικές ασθένειες και διαταραχές, πάντα για το καλό της ανθρωπότητας.
Πάντα για το καλό της ανθρωπότητας, κάθε καινούρια έκδοση-αναθεώρηση του DSM συµπεριλαµβάνει καµιά πενηνταριά καινούριες ψυχικές διαταραχές.
Σε λίγο κάθε έµβρυο που παρεκκλίνει από το επιβαλλόµενο ορθό πρότυπο θα καταστρέφεται.
Ακόµη λίγο και θα ξανασχεδιάζεται το DNA κατά το επιθυµητό όσον αφορά τον δείκτη ευφυΐας.
Το ΜΕΛΛΟΝ!
Εργάτες και ξανά εργάτες και πάλι εργάτες όλων των ειδών και των τύπων. ∆ΟΥΛΟΙ!
Πριν κλείσω δεν αντέχω να µην αναφέρω ορισµένα πράγµατα που µπορεί να φαίνονται ασύνδετα αλλά µπορεί και να µην είναι:
- Πρώτο.
Ίσως έχετε ακούσει ότι το 25% περίπου του πληθυσµού και µάλιστα µε τις αναµενόµενα δυσκολότερες οικονοµικές και κοινωνικές συνθήκες του έλλοντος, ίσως περισσότερο του 25%,
θα χρειαστεί σε κάποια φάση της ζωής του ψυχιατρική βοήθεια.
Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι σε κάθε σπιτικό αντιστοιχεί µια ψυχιατρική περίπτωση.
- ∆εύτερο.
Στη ∆ανία, όπως ενηµερώθηκα από ένα δελτίο µιας ένωσης ψυχασθενών,
στο παρά πέντε ακύρωσαν µια νοµοθετική ρύθµιση σύµφωνα µε την οποία σε περίπτωση άρνησης λήψης ψυχοφαρµάκων θα τα χορηγούσαν µε τη βία.
Στην Αγγλία έχω πληροφορηθεί ότι ισχύει η, υπό όρους,µε τη βία χορήγηση ψυχοφαρµάκων.
Σε λίγο πιθανώς θα αρχίσει και στη χώρα µας µε κάποιο καλό πλασάρισµα και προπαγάνδα.
- Τρίτο.
Ήδη συζητείται το ότι τα άτοµα που προβαίνουν σε ορισµένες ακραίες πολιτικές πρακτικές είναι ψυχικά διαταραγµένα.
- Τέταρτο.
Αν πάρουµε σαν δεδοµένο ότι η αστυνοµική βία του κράτους µπορεί να φέρει αντίδραση ενώ η ψυχιατρική βία, όπως έχει αποδειχθεί, είναι ηλιθίως αποδεκτή από τον πληθυσµό.
- Πέµπτο.
Αν πάρουµε πάλι σαν δεδοµένο ότι µόνο οι φτωχοί και ανυπεράσπιστοι διώκονται στην ουσία ψυχιατρικά ή ποινικά, γιατί βλέπετε είναι ευκολότερο να χαρακτηρισθεί τρελός ή κακοποιός ένας φτωχός και να καταστραφεί η ζωή του, ενώ δεν τολµά κανείς να κάνει το ίδιο σε ένα πλούσιο,
και εδώ δεν εννοώ τους Φρενοβλαβείς που οι ίδιοι στην ουσία επιζητούν να βγουν τρελοί και µπορείς να καταλάβεις τους λόγους παρατηρώντας τη συµπεριφορά τους.
Αν τα συνδέσουµε όλα τα παραπάνω ίσως µπορούµε να καταλήξουµε στο συµπέρασµα ότι στο εγγύς µέλλον οι ψυχιατρικές αρχές θα µπορούν να επεµβαίνουν σε κάθε σπίτι ενοχλητικού, και να χορηγούν µε τη βία ψυχοφάρµακα σε περίπτωση άρνησης λήψης τους από φτωχά άτοµα που οι πράξεις τους τώρα δεν είναι δηλωτικές ψυχικής διαταραχής αλλά στο µέλλον θα είναι.
Και µάλιστα µε την ανοχή του πληθυσµού ο οποίος θα το έχει αποδεχθεί ως συνηθισµένη πρακτική, ως κάτι το φυσιολογικό, όπως έχει αποδεχθεί πολλά άλλα.
Ένα είναι σίγουρο.
Το µέλλον θα είναι πολύ άσκηµο για όλους µας, ιδιαίτερα για όσους δεν έχουν ή δεν θα έχουν αποκτηνοποιηθεί.
Και η έσχατη βλακεία των µη προνοµιούχων είναι το να εµπιστευτούν αυτούς οι οποίοι τους αντιµετωπίζουν σαν ζώα προς εκµετάλλευση.
Και η εκµετάλλευση έχει πολλά πρόσωπα. Το ίδιο και η ευγονική.
Και δεν ξεχνάµε το παλιό αξίωµα:
Οι φτωχοί δεν πεθαίνουν. Στην ουσία δολοφονούνται.
Ευχαριστώ.
